Tweede kerstdag bestaat niet in spanje, dus is er gewoon markt in Mazarron, we gaan er op de fiets naar toe. Er lopen vooral locals en er is voor ons ook nog wel wat te scoren. We nemen kruiden, groente en fruit mee. We vinden ook nog een portemonnee, dat is wel handig, hier moet je wel altijd wat kleingeld bij je hebben. Op de terugweg gestopt bij de chinees. Wat bij ons de action is, doen we hier bij de chinees. Ieder dorp of stadje heeft één of meerdere Chinese winkels waar je van alles haalt. Wij hadden nog poepzakjes nodig voor Boris, dus die gehaald. Bij terugkomst even gezellig met Mara gebeld, ze gaat waarschijnlijk half februari op bezoek komen, hoe we dat gaan doen zien we nog wel, maar we vinden het nu al leuk.
Eind van de middag drinken we wat bij onze Franse buren, die bij Straatsburg wonen en dus goed Duits spreken. Ze hebben bijna dezelfde camper als wij, maar dan zoals wij hem ook hebben bedacht. Het bevestigd voor ons dat we die toch echt liever willen dan de setting zoals die nu is. Verder zijn het erg aardige mensen, waar we een gezellig uurtje mee hebben. Zij zijn dol op Marokko en voor de tweede keer deze reis spreken we mensen die erg graag door Marokko trekken. Dit land staat door de verhalen inmiddels ook op ons lijstje.
We vertrekken van de camping op weg naar, ………we zien het wel. We willen nu een paar dagen “vrij” staan. Echt zonder voorzieningen. Dat betekent, de watertank vol, grijs water lozen, wc leeg en boodschappen doen. We rijden zo’n 50 km, door prachtig landschap en zijn dan op een weg die heel dicht langs de kust loopt. Hier zijn zandpaden naar parkeerplekken. Zomers mag je hier niet overnachten, maar s winters wordt dit gedoogd. Het is nog vroeg, dus alle tijd om eens een beetje rond te kijken. Dit is voor het eerst dat we dit voor langere tijd “vrij” gaan kamperen.
De dag dat we arriveerden stond er erg veel wind, maar de dagen daarna hebben we maar weinig wind . Het is prachtig weer, een temperatuur van 24 graden, weinig wind en een strak blauwe lucht. De eerste dag dat we hier zijn zetten we onze stoelen op het strand, knopen Boris aan een grote steen en genieten van de zon. We maken nog een wandeling naar de volgende baai. De wandeling is mooi, over de kliffen en smalle paadjes, zijn we na 10 minuten al op een heel andere plek. Deze camperplek heeft een prachtig uitzicht, 2 restaurantjes, maar is enorm groot. Er staan wel 100 campers en het is er meer dan druk. Wij zijn diktevreden met ons plekkie, er staan 15 campers en dat geeft ons een prettig gevoel.
We wandelen hier veel en één van de wandelingen is naar Aguilas. We hebben een nieuw simkaartje nodig. Het is een prachtige wandeling, over kliffen, plateaus, baaitjes met mooie stranden en dan in een klein stadje aan komen lopen. We hebben al 2 dagen geen mondkapje op gehad, maar nu moet het weer. Dat valt niet mee, het is warm en dan lopend een mondkapje op is niet fijn. We vinden de winkel voor een simkaartje, ik schiet bij een benzinepomp naar binnen voor de wc en we pinnen bij de bank. Inmiddels hebben we wel erge trek en strijken neer voor een erg lekkere hamburger. Nog even water scoren voor de terugtocht en dan weer op pad.
We hebben wel een probleem met Boris. Die drinkt onderweg uit alles wat hij vinden kan, ons water negeert hij, en dat heeft als resultaat dat hij op de terugweg bruin water poept. Hoe we hem dit gaan afleren is een volgend project. Want dit kan niet goed zijn. Hij geniet wel enorm en loopt enorme afstanden, bij terugkomst is hij uitgeteld.
De nacht verloopt bizar. Als we op het punt staan om naar bed te gaan, Rob loopt nog een rondje met Boris, loopt er een man om de camper heen die steeds maar “alo, alo” roept. Voor de zekerheid doe ik toch maar de deur op slot, ik ben niet echt bang, maar het is hier zo donker op het terrein, er is geen verlichting, dat ik het niet prettig vind om te gaan kijken. Rob komt al snel terug en de man roept van alles in het Frans, “C’est bon” maar we verstaan er niets van. Het wordt een bizarre aaneenschakeling van gebeurtenissen. Rob heeft tijdens zijn wandeling lichten op de zee gezien en mensen horen roepen. Tegen de tijd dat ze met hun bootje op het strand zijn is de politie er ook, en die hebben al snel een hele groep vluchtelingen met een kindje, nog meer politie, het rode kruis, hulporganisaties met eten en drinken en busjes om de vluchtelingen mee te nemen. Dit is maar een klein groepje, waarschijnlijk zijn de andere bootjes naar andere stranden gegaan. Ze hebben waarschijnlijk ook hulp vanaf de kust gehad, want Rob heeft ook lampen zien staan. Rond 2.00 uur wordt het weer stil en is iedereen vertrokken. Wat een bizarre gewaarwording om daar zo middenin te zitten. Bij alle campers is het donker en er gaat niemand naar buiten, alleen Rob. Hij wil zien wat er om ons heen gebeurt en voelt zich in de camper heel erg opgesloten. We gaan uiteindelijk maar naar bed, maar liggen nog wel een tijdje wakker, er gebeurt wel wat met je als dit zo dichtbij gebeurt.
We zijn nog vol van de gebeurtenissen van vannacht. We voelen ons echter niet bang of onveilig en besluiten hier te blijven. De meeste andere camperaars doen dat ook. Na het ontbijt en de koffie wel op pad om te surfen. een woord met een heel andere lading dan op een plank op het water staan. In ons geval betekent het dat we naar een benzinepomp/camperplaats rijden en daar het hele arsenaal aflopen. Schoon water tanken, vuil water lozen, de wc’s legen en wat hier het allerfijnste is, ze hebben douches op de camperplek! 8 euro later zijn we helemaal klaar en schoon. We douchen natuurlijk ook in de camper, maar we hebben 140 liter en daar willen we 3 of 4 dagen mee doen. Douchen kan dus wel, maar haren wassen lukt niet. Na 5 dagen was het dus wel tijd voor een sopje door mijn haar. Dat is dan toch echt erg lekker!
Het is wel een belevenis, al die campers die op zo’n plek door elkaar krioelen, systeem en logica zit er niet in. Het personeel deelt tegen betaling de sleutels uit, waardoor je dan water kunt tanken en de wc’s kunt legen. De sleutel aan de volgende camperaar doorgeven mag niet, dus netjes inleveren, want we worden goed in de gaten gehouden. Dit werkt natuurlijk niet echt lekker. Ik leeg onze 2 wc’s moet dan de boel op slot doen, sleutel inleveren en de volgende moet de sleutel 30 meter verderop weer halen. Er staan inmiddels wel 5 mensen in de rij om hun chemisch toilet te legen. Het levert hilarische toestanden op. Daarbij helpt het niet dat er geen aanrij route is, dus campers komen van 3 kanten aan rijden, niemand weet hoe het werkt, dus dat levert bij menigeen wat stressmomentjes en woedende blikken op, zeker als er wordt voorgedrongen of men denkt dat er wordt voorgedrongen. Daarna nog boodschappen doen en terug naar de plek. We kunnen weer 3 of 4 dagen vooruit.
Oudejaarsavond is Rob nog druk met het in elkaar zetten van de vlog en ik lig voor 23.00 uur in bed. Dat is met oud en nieuw nog nooit gebeurt. Maar hier hebben de feestdagen erg weinig betekenis. Op het strand is wel een klein feestje, dat is ’s middags al begonnen. Rob gaat daar rond 22.30 uur nog even kijken, iedereen is dan al zo vol met drank dat het nuchter niet meer leuk is.
1 januari 2022, op naar een nieuw jaar, hopelijk met veel gezondheid voor iedereen en mooie avonturen voor “wezijnoppad”
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
