1 t/m 7 mei
Varen in de baai bij camping Agora
We hebben het goed naar onze zin op camping Farmhouse Agora. Het is hier stil, we horen heel af en toe een auto in de verte. De vogeltjes horen we fluiten en een kleine kudde geiten blaat af en toe. De mensen die hier kamperen, steeds 3 of 4 campers, zijn stil en op zichzelf. Helaas kwam daar vanmiddag een Duits stel bij met 2 loslopende honden, die duidelijk behoefte aan vertier en gesprek hadden. Wij iets minder, wat zijn wij mensen dan ook rare wezens. Heel vaak maken we juist een praatje en is dat heel gezellig en leren we ook weer van anderen, geven we elkaar tips en is het fijn om weer eens iemand anders te spreken. Dat is nu niet het geval. Ze zijn amper de camper uit en lopen al roepend van alles te fotograferen. Goed, het zij zo, hoort er allemaal bij. Wij trekken ons nog iets verder terug in onze bubbel. ’s middags gaan we met één van de jongens van het restaurant bootje varen. De lucht ziet loodgrijs, maar volgens zijn weerapp blijft het droog. Het is prachtig op het water, Boris vind het eerst een beetje gek, maar geniet er steeds meer van en wil graag in het water kijken, hij hangt regelmatig op de rand. Het is hier zo ongelooflijk mooi, we worden er stil van. Hij neemt ons mee naar een onbewoond eiland, waar restanten van huizen en kerken zijn. Onderwater zijn nog veel meer huizen en kerken, maar die zijn allemaal verdwenen toen dit stuwmeer ontstond. Op het eiland is het mooi. Boris kan losrennen en hij en de gids zijn al snel goede maatjes en hebben lol met elkaar. Hij vertelt ons van alles over de bewoners van het eiland. Zijn Engels is niet heel goed, dus vragen stellen gaat lastig. We laten het gaan, genieten van zijn enthousiasme, de natuur en de vele schildpadden. Als we terug zijn begint het te waaien en te regenen. Goeie timing!
We gaan weer verder, Rob stuurt de camper behendig naar boven over het steile pad. Het ergste moet dan nog komen. Er is een stuk zonder asfalt en het heeft best veel geregend vannacht, dus door de modder een paar honderd meer tot we echt op het asfalt zijn. Gelukt! We rijden naar Shkodër en doen daar boodschappen. We blijven ons verbazen, ik ga de camper uit om nog een brood te halen en wordt op het zebrapad door de politie bijna uit mijn sandalen gereden. Geen zwaailicht of sirene, hoor! Zebrapad is niet voor voetgangers!! De bakkerijen verbazen ons hier ook, heel modern, ze zouden in Nederland niet misstaan. Iets verderop dan een groentekraam opgebouwd uit golfplaten en houten schotten. Een land vol contrasten. Van Shkodër rijden we naar de kust. We komen in een wel heel desolate omgeving terecht. Veel flats uit het communistisch tijdperk, afval, horeca die niet open is, het lijkt een badplaats, parasols en ligbedden in de opslag, maar er is niemand. Het is begin mei, we vragen ons af wanneer het seizoen hier begint en wanneer ze dan gaan opbouwen. Er rijden wel veel auto’s heen en weer. Zijn dit dan de mannen van het systeem? Zo worden de criminelen, drugshandelaren en anderen die naast de wet leven, hier genoemd. Een vreemde omgeving. We vinden ergens aan het eind van een pad een camping! Nog volop in aanbouw, ze zijn meer bezig de graafmachines te repareren dan aan het bouwen, naar ons idee. We mogen er staan, er werken 3 jonge knullen, super vriendelijk en gastvrij. We eten ’s avonds heerlijk in het restaurant en slapen prima. We hebben ons er helemaal niet onveilig gevoeld, maar een rare plaats is het wel.
We verlaten Albanië, het is een bijzonder land, we hebben er enorm genoten. Door de vriendelijke mensen en de prachtige natuur. We komen zeker terug. Vandaag rijden we Montenegro in. Bij de grens gaat het voorspoedig en we krijgen een stempel in ons paspoort!! Ik kan van hele rare dingen blij worden, dit is er één van. We hebben een kortere route gevonden en dat zullen we weten ook. Het is smal en druk. Het einde van de ramadan wordt gevierd, daardoor zijn er veel mensen onderweg en ook op smalle wegen moet je hard rijden en het liefst vlak voor een bocht inhalen. Het is voor Rob hard werken, maar we komen er ongeschonden uit. We hebben een andere camper gezien, met politie en stilstaande auto’s erbij, dat was waarschijnlijk niet helemaal goed gegaan. Onderweg nog even gestopt voor de lunch en een praatje gemaakt met 4 jonge kinderen, die verrassend goed Engels spraken. Ze gingen de deuren langs om iets lekkers op te halen omdat het einde ramadan is, een soort Sint Maarten zoals wij dat in Noord Holland kennen. Wij hadden nog drop van thuis en die wilden ze wel hebben, ben benieuwd of ze de “schoolkrijtjes” kunnen waarderen. Ze waren er wel heel blij mee. We rijden naar Kotor, het is niet ver en zetten de camper op een bewaakt parkeerterrein, veel te duur, maar veel keus is er niet. Met Boris de stad in. Een kleine cultuurschok voor ons. We hebben al weken geen grote groepen mensen bij elkaar gezien, maar hier begint het echte toerisme. Een enorm cruiseschip ligt in Kotor, er rijden veel touringcars door de stad, kortom het is druk. Uiteindelijk valt het in het oude centrum wel mee. We kunnen rustig rondlopen en genieten van deze mooie stad. We besluiten om het kasteel dat boven tegen de berghelling ligt deze keer maar over te slaan. Na een uurtje rondwandelen drinken we iets en gaan terug naar de camper. ’s avonds gaan we zonder Boris eten in de stad. Hij heeft steeds beter in de gaten wanneer we ons voorbereiden om weg te gaan zonder hem en dat gaat onder groot protest. We krijgen de deur bijna niet dicht, want hij worstelt zich een weg naar buiten. We vinden dat hij het wel moet leren, het is voor Boris echt niet altijd leuk om mee een stad in te gaan. Dus wisselen we het af.
We hebben goed geslapen op het parkeerterrein. Ontbijten in de camper en buiten op een muurtje genieten van een kop koffie. We hebben 2 problemen, de dop van de vuil water tank wil niet meer open, dit gebeurt normaal door binnen een schakelaar om te zetten, maar die doet het dus niet! Dat is wel een dingetje. Rob probeert het op te lossen, maar helaas! Ondertussen heeft Boris kans gezien de hor van de camperdeur te slopen. Hij ging een duif vangen die vlak voor zijn neus aan het rond huppen was en dat kon hij niet laten passeren. Wel een flinke scheur. Deze ochtend is de stemming dus niet al te best. We stappen toch maar met zijn drieën in, want een andere keus hebben we niet.
Gelukkig is de weg die voor ons ligt prachtig en genieten we van het mooie landschap. De zee links en rechts van ons de bergen en voor ons wisselen deze twee elkaar af. We worden er blij van. Weer een grens over, hoera! Stempel! En rijden zo Kroatië binnen. 15 km voor Dubrovnik settelen we ons op camping Kate, in Mlini, het is hier bijna vol. Het kost ons nog wel wat moeite om aan deze drukte te wennen. Eigenlijk willen we dit niet, maar ook hier hebben we even niet zoveel in te kiezen. We komen nu in toeristischer, dus drukker gebied terecht. De middag spenderen we aan 2 dingen, het provisorisch repareren van de hor, toch wel fijn als we die kunnen blijven gebruiken en Rob stort zich op de vuilwatertank. De dealer wordt gebeld, maar ook die kan ons niet helpen. Rob stelt de vraag op facebook in de adria camper groep en hoera! Daar heeft iemand het zelf ook gehad en die weet ook de oplossing. Rob krijgt er zelfs een foto bij, waar het euvel moet zitten. Een verbindingsdraad die nogal dun is, is waarschijnlijk door een steen losgeschoten. Rob onder de camper, de vierde keer inmiddels, Boris probeert te helpen, maar dan krijgt hij het voor elkaar. Gelukkig is Rob handig met elektronica en heeft ook nog de juiste spullen in zijn gereedschapskist en na nog een halfuur is het gefikst. Wat een opluchting.
We stappen op de boot naar Dubrovnik en Boris gaat mee. Het is niet zonnig, maar de temperatuur is prima. We wandelen een paar uur over de stadsmuur, de afstand is bijna 4 km, er is zoveel te zien, we doen er bijna 2 uur over! Gelukkig is het niet al te druk en kunnen we op veel plekjes blijven staan en genieten. Boris doet het super goed. We komen 1 kat tegen en een paar honden, met baasjes en daar reageert hij amper op of wil alleen even snuffelen. Fijn hoor als dat zo goed gaat. We eten in een restaurant een heerlijke pizza en slenteren nog wat door de stad. Helaas begint dan de regen die voorspelt was. We gaan op zoek naar de boot, nog een halfuur wachten en dan varen we terug. We hebben uiteindelijk wel mazzel gehad. Het gaat steeds harder regenen en het blijft de hele nacht doorgaan.
Op camping Kate maken we ook wat korte en langere wandelingen, het is hier ondanks dat het wat drukker is heel fijn. Uiteindelijk blijven we hier 5 dagen en dat is prima.
de laatste video staat hier
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
