oktober 2022 – We zijn op pad

30 oktober 202210 januari 2023

Noord Portugal, de Douro vallei

22 t/m 28 okt

Onze trip in Portugal is begonnen! Daar hebben ook echt naar uitgekeken. We starten in Chaves, net over de grens. Een leuk klein plaatsje, met een prima camperplek, Guest House Chaves CC sc #49303, al is de eigenaresse wat overijverig en wil ze heel graag een praatje maken. Dat laatste is wel lastig want ze spreekt Portugees en een beetje frans. Tja, daar kom ik niet zover mee. Rob zijn Frans is iets beter, gelukkig. Iedere keer als we naar buiten gaan, komt ze als een duveltje uit een doosje tevoorschijn en loopt dan mee om het afval weg te brengen of om te vragen wat we van het boek vinden dat we mochten lenen. Wel een erg leuk boek trouwens. Gemaakt door een Nederlandse die hier in coronatijd rond heeft gezworven en een boek heeft geschreven over route nr. 2 die hier in Chaves begint en eindigt in Faro.

In Portugal wordt koffie gedronken met iets lekkers erbij.

Wat onze eigen route betreft, daar hebben we een extra brainstorm sessie aan gewijd. Het plan was om uit een boek dat we zelf mee hebben een stuk route te volgen, via Porto naar de Douro vallei. Ook een erg fijn boek, Rob kreeg het als afscheidscadeautje, toen hij met pensioen ging, van Kennisnet. Meestal zijn we niet zo van de boeken, we zoeken het meeste op op internet, maar dit is een boek met 75 campertrips door Europa en goed bruikbaar! We pakken het regelmatig om een stukje van een route te rijden of plaatsjes te bezoeken die we in dit boek gevonden hebben. Het weer gooit roet in eten. We hebben niet veel tijd nodig om een ander plan te bedenken, we gaan naar het zuidoosten, daar is het redelijk goed weer, we zijn dan aan de andere kant van de Douro vallei, als het weer opklaart kunnen we daar toch nog naar toe en misschien ook nog wel naar Porto. Maar dat is voor later zorg.

Eerst gaan we naar Bragança, CC sc # 5362. Een leuk klein dorp binnen een vestingmuur, binnen de muur leuke oude straatjes en doorkijkjes. We wandelen over de stadsmuur en hebben aan 2 kanten mooi uitzicht. Al is dat niet helemaal waar, buiten de stadsmuur zien we een rioolzuiveringsinstallatie en een nieuwbouwwijk, maar ook mooie groene hellingen. Binnen de stadsmuur ziet alles er gewoon mooi uit, we kunnen in tuintjes kijken, zien mensen door de straatjes slenteren en horen een hoop kabaal van stratenmakers, die rondom de kerk het straatwerk vernieuwen. De horeca is voor een deel gesloten en waar het wel open is mag Boris niet naar binnen, helaas. Dan maar bij de camper op een muurtje een drankje, tot het daar te fris voor wordt en we ons weer terugtrekken in de camper. Wat een geweldige camperplek is dit, gratis voorzieningen, containers voor het afval en mooie verharde plekken. Op naar het volgende dorp, Miranda do Douro CC sc #10861. Ddit is een plaats waar in de verschillende informatiebronnen hoog over wordt opgegeven. Wij kijken elkaar aan en vinden het helemaal niet zo bijzonder. Ja, het is ook een oud stadje met een paar leuke straatjes en mooie kerken, maar ook veel lelijke nieuwbouw en erg veel verkeer. Als het een wedstrijd was, zou Bragança winnen, terwijl daarover nauwelijks iets te vinden is. Maar goed smaken verschillen en ook hier staan we weer op een mooi plekje, geen officiële camperplek, maar omdat we buiten het seizoen reizen kunnen we wel op deze parkeerplaats staan en 3 parkeervakken in beslag nemen, er zijn nog 2 campers die dat doen en we slapen heerlijk. Hier vandaan rijden we de Spaanse grens weer over omdat dat de prettigste route is naar ons volgende plekje. We kunnen dan misschien nog even in Spanje tanken, helaas komen we geen pompstation tegen. Via een kruip door sluip door route komen we terug in Portugal en rijden we van hoog uit de bergen naar de Douro rivier. Boven in het dorp, waar we willen overnachten, is een officiële camperplek, maar we gaan het eerst bij de rivier proberen en daar vinden we een prachtige plek!

Freixo de Espada a Cinta P4N #42646, ’s zomers is dit een recreatiegebied, met een zwembad in de rivier, een parkje met barbecue plekken en een rondvaartboot. Nu is er bijna niemand, een paar mannen die aan het overdekte zwembad werken ( ja, er staat ook nog een groot overdekt zwembad), een paar mensen die in het parkje het groen onderhouden, we horen wat snoeigeluiden uit een boomgaard en ’s avonds wordt het pas echt stil. Het enige dat we horen zijn grote vissen die in het water plonsen. Ik ben niet zo van de verlaten plekken en slaap dan ook wat minder goed, maar het is het hier wel waard. ’s morgens is het heerlijk buiten en we nemen dan ook uitgebreid de tijd voor koffie, douchen, nou ja de gebruikelijke gedoetjes voor we verder gaan.

Vanaf hier begint onze route door de Douro vallei en wat een goede keus is dat! Zo ongelooflijk mooi!! We rijden door de bergen, komen nauwelijks auto’s tegen en zo af en toe passeren we een dorpje, waar het de vraag is of wij de bezienswaardigheid zijn of de mensen in het dorpje. Door dat het zo stil is op de weg kunnen we ons eigen tempo rijden en als er iemand achterop komt zoekt Rob een plekje om de auto te laten passeren, zodat wij in ons eigen, rustige tempo verder kunnen. We parkeren de camper in het dorp Piconte, want hier schijnt een uitzichtpunt te zijn. We lopen de laatste kilometer naar het uitzichtpunt en genieten van de diepte onder ons, de roofvogels die door de lucht zweven en ook hier de ademloze stilte. Wat zijn we toch een mazzelaars, dat we dit kunnen doen. Het is niet altijd mooi weer, maar daar zitten we inmiddels niet meer mee. De rust en verlatenheid maken een heleboel goed!! In de zomer is het hier vast veel drukker!! Bij een winkeltje in lokale producten koop ik amandelen en een sleutelhanger. Toeristen zullen hier toch echt wel zijn, anders kan zo’n winkeltje toch ook niet bestaan. De sleutelhanger is een nieuw verzamelobject, daar ben ik in Griekenland mee begonnen, in ieder land wil ik een sleutelhanger kopen, hier heb ik een Gaita gekocht, dit is een Portugese doedelzak.

Het is een prachtig, stil oud dorpje en we maken een wandeling voor we verder gaan naar onze volgende bestemming. Het wordt bijna saai, maar ook deze rit is weer fabelachtig mooi. Weinig verkeer, af en toe een dorpje en geweldige vergezichten, wij houden ervan!!

In dit dorpje, Freixo de Numao P4N #6546, is wel weer een bijzondere camperplek. Naast een vergaan handbalveld, is op het parkeerterrein een camperplek gemaakt, volgens de info de eerste officiële camperplek van het Iberisch schiereiland. Het sanitair gebouw van het handbalveld is nu voor de camperaars en de eigenaar verkoopt hier zijn port, olijfolie en honing. De port smaakt prima en de olie zal ook best goed zijn, maar voor dat wij 5 liter olijfolie op hebben……………die laten we dus maar staan. Maar met een waterfels van 1,5 liter, gevuld met port, zijn wij heel tevreden. Een wandeling door het dorp kan natuurlijk ook niet ontbreken en we genieten daar ook echt van. Mijn gezondheid gaat iedere dag vooruit en de wandelingen worden steeds langer en het tempo gaat iedere dag een beetje omhoog, daar worden we alle drie blij van!

Van deze portproeverij gaan we nu naar een echte Quinta, een Portugees wijnhuis. We blijven nog steeds in de buurt van de Douro, al zien we die niet vaak, wat we wel steeds meer zien zijn druivenranken en olijfbomen. De hellingen staan er hier vol mee. Nu de herfst begonnen is kleuren de bladeren mooi in rode en gele tinten. Het wijnhuis staat op een helling waarvandaan we mooi zicht hebben op de omgeving en het dorp, Tabuaco, Quinta do Monte Travesso, P4N # 26290. Hopelijk morgen een wijnproeverij!

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Twitter, Youtube en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.

23 oktober 202210 januari 2023

Galicië

15 t/m 21 oktober

We zijn in het leuke, toeristische havenstadje Cudillero P4N #89483 en besluiten hier nog maar een dagje te blijven, we krijgen niet genoeg van de beukende oceaan om ons heen en genieten van de woeste golven. Veel families komen naar dit stadje om te lunchen en wij sluiten ons daarbij aan, het is hier gezellig druk. Na de lunch slenteren we wat rond en bij een kerk vind ik eindelijk echte kaarsjes. Ik ben al verschillende kerken in geweest om een kaarsje te branden, maar het zijn allemaal elektrische kaarsjes en dat vind ik maar niks. Het zal wel nergens op slaan, maar kaarsjes moet je aansteken en ruiken! In deze kerk steek ik er 3 aan. Rob zijn vader zou vandaag jarig zijn, mijn moeder is in februari overleden (ja zolang zoek ik al echte kaarsjes) en vooruit voor onze eigen gezondheid op deze reis brand ik er ook maar eentje. Want die gezondheid zeurt wel een beetje door. Inmiddels 2 weken na corona nog luchtwegklachten en daar heb ik schoon genoeg van (Tja wat is nou 2 weken, ik vind af en toe dat ik ook wel zeur), maar ik maak me ook wel een beetje zorgen. Op google maar eens opgezocht hoe dat nou zit met die klachten na corona en daar heb ik best wel wat aan. Vooral een balans zoeken tussen bewegen en rusten, ademhalingsoefeningen, gelukkig merk ik in de loop van de week dat het langzaamaan beter gaat en dat de tips goed helpen!

Vanuit dit lieve havenplaatsje rijden we naar Vegadeo, een grauw stadje, met lelijke flats, maar we komen hier voor de wasmachine! In het stadje is een selfservice wasserette en het is de hoogste tijd om de was te doen. Dat gaat gelukkig soepel, we parkeren voor de deur, binnen 10 minuten zitten er 2 wasmachines vol en anderhalf uur later is alles gewassen en droog! Ondertussen hebben we geluncht, beetje opgeruimd en kunnen we weer verder. Verderop in het stadje is een camperplaats P4N #14425, ook dit is niet veel maar voor nu prima. We ruimen de was op, lopen een rondje en spelen met Boris op een groot parkeerterrein naast de camperplaats. ’s Avonds en ’s nachts vallen er een paar flinke regenbuien, daar zijn we wel blij mee want in Cudillero is er flink wat zout water over de camper heen gegaan en het is wel fijn als dat even schoon spoelt. Het is geen bijzondere plek dus rijden we de volgende ochtend weer verder. We gaan naar een bijzonder stukje kust, Playa des Cathedrales. Wat een machtige natuur hier langs de kust van Galicië. Als het eb is valt er een stuk strand droog waar je in, onder en door de kliffen kunt lopen. Machtig!! Het is er wel enorm druk, zelfs touringcars stoppen hier en een doedelzakspeler, ja echt waar!, staat op het strand. Al heet de doedelzakspeler hier een Gaita, dat heeft met het Keltische verleden van Galicië te maken. Veel mensen willen met hem op de foto en tegen betaling mag dat. De meesten blijven dicht aan het begin van de trap die op het strand uitkomt en als wij wat verder lopen wordt het al snel een stuk rustiger. Het is magnifiek om hier onder aan de kliffen te lopen, door nauwe gangen en in zalen terecht te komen waar je met vloed nooit kunt komen. De camper staat op een mooi plekje , waar nog flink wat campers staan. ’s avonds is het stil, we lopen nog een stuk langs de kust en genieten van de zon die ondergaat en alles in kleur zet, van oranje, roze en rood en alle tinten daar tussen. Verkeer is hier ’s nachts niet dus het slaapt weer heerlijk. Het is ’s morgens prachtig weer, we hebben geen haast, dus brengen de ochtend door met lekker ontbijten. De bakker kwam langs op het parkeerterrein, we nemen een douche, en ruimen nog wat op. Buiten nog even knoflook pellen. Ja dat doe ik thuis ook altijd, flink wat bollen knoflook, schillen, pellen en dan in de staafmixer. Dat gaat in een bakje in de vriezer en we hebben weer voor een paar weken knoflook op voorraad.

Na de lunch trekken we verder, we rijden eerst naar een benzinepomp om vuil water te lozen, schoon water te vullen, wc spoelen en de camper te wassen en dan door naar Viveiro. Daar hebben we een paar camperplaatsen op het oog, maar we vinden het allemaal niks, we wijzen 3 plekken af en rijden nog een kwartiertje door en komen dan weer bij het strand uit. Het plaatsje heet O Vicedo P4N#135336. Een mooi stil strandje met een restaurant, waar aan de achterkant een aantal camperplekken zijn. Hier willen we wel blijven! Eerst met Boris een wandeling maken over het strand, hij heeft al een paar dagen niet echt veel los kunnen lopen en dan wordt hij onrustig, nu kan hij weer even lekker uitrazen en is hij onmiddellijk druk met het vangen van zandvliegjes, het is net een stofzuiger!

We hebben 500 abonnees op YouTube!! Wij hebben altijd wel een reden of geen reden om uit eten te gaan, maar dit is wel een hele goede reden om uit eten te gaan!!

Voor we de volgende ochtend verder rijden eerst nog even een wandeling, Boris weer even los en wij uitwaaien. We dachten dat we een leuk plaatsje hadden gevonden voor onze volgende stop. Als we de foto’s op Google mogen geloven is dat ook zo, maar schijn bedriegt. Betanzos CC sc #74939 is een goed voorbeeld van wat we vaker in Galicië zien. De bevolking trekt hier van het platteland weg naar de grotere of nieuwere steden en in de dorpen en stadjes staan huizen en soms halve straten leeg. Winkels zijn verlaten en er gebeurt niets met de panden, die soms in verregaande staat van verval zijn. Tel daar vandaag dan nog een druilerige bui bij op en we komen tot de conclusie dat een halfuurtje hier rond lopen wel genoeg is. We weten natuurlijk niet of het overal zo in Galicië is, daarvoor zijn we hier te kort. We zien hier wel prachtige kusten en grote bossen, mooi is de natuur zeker wel.

element van de kathedraal in Santiago de Compostella

Van Betanzos rijden we verder naar Santiago de Compostella en vinden hier een prima camperplaats CC sc#100841. Een veilige beschutte plek, waar we Boris in de camper achter kunnen en laten en wij met de bus naar de stad gaan. We zijn verbaasd hoeveel pelgrims we hier aan hun laatste etappe bezig zien, echt tientallen! We gaan dan ook van de bus eerst maar naar het plein voor de kathedraal waar het eindpunt van de tocht is. Het is er een drukte van belang en wij gaan op een bankje aan de zijkant van het plein zitten om de blije, uitgelaten pelgrims te zien, die elkaar en familie en vrienden om de hals vliegen en dit met een fles wijn, hapjes, grote schoenen gaan uit, teenslippers komen tevoorschijn en gezang barst los. Het is ook wel een prestatie die de pelgrims, fietsend of lopend, leveren! Daarna dwalen wij om de kathedraal heen, kijken binnen even rond en wandelen nog wat door de straatjes. We drinken wat en eten een tapas en dan met de bus weer terug naar Boris. De uitstapjes duren nog maar kort, we willen Boris niet te lang alleen laten en ik heb nog last van mijn luchtwegen, eigenlijk een conditie van niks. Wat voor dit moment een dilemma is, is het weer. We zitten nu tussen de 14 en 17 graden met veel, heel veel regen.

Nu kunnen we ook niet verwachten dat het altijd maar mooi weer is als we zo lang onderweg zijn. We doen dan ook ons best om er niet teveel over te mopperen, de bende die regen geeft in de camper voor lief te nemen en er niet als een haas van door te gaan op zoek naar de zon. We willen heel graag rustig door Portugal reizen, dus………………….gaan we dat vanaf volgende week doen en laten ons niet wegjagen door de regen, toch?!

de laatste video staat hier

16 oktober 202210 januari 2023

Picos de Europa

9 t/m 15 oktober

We wandelen twee keer naar de Bufones en allemachtig wat is dat mooi. De eerste keer is het hoog water en dus spuitende bufones. We gaan bovenop de klif zitten en genieten van het natuurschoon. De volgende ochtend lopen we er nog een keer heen. Het is er dan heel stil, want het is laag water, maar daardoor zijn de kliffen niet minder imposant. Een mooie wandeling. Dit leren we wel steeds beter, geen haast, voor we verder rijden nog een wandeling en genieten van wat er op dat moment is.

Op de kliffen, luisteren en kijken naar de Bufones.

Dan volgt een prachtige rit naar Potes, we kiezen voor de langzame route, we rijden door dorpjes, kloven, zien riviertjes en weinig verkeer. Rob geniet van het sturen en samen genieten we van de omgeving.

Halverwege de middag zijn we op plaats van bestemming en vinden op een groot parkeerterrein achter 2 supermarkten een plekje in Potes, P4N #37632. Er is ruimte genoeg maar het terrein is zo hellend dat er maar weinig rechte plekjes zijn. Wie blokken gebruikt schijnt door de politie weggestuurd te worden?! Ik doe maar weer eens een tukje en Rob en Boris wandelen door het stadje en genieten van weer een mooi plaatsje. Het zal hier zomers vast heel druk zijn, want het is het laatste wat grotere stadje voor de kabelbaan naar de Picos de Europa. Nu is het er gezellig druk. Eind van de middag worden Boris en ik omgeruild en zwerven Rob en ik nog door het stadje om daarna uit eten te gaan. Voor 20.00 uur lukt dat echt niet, we proberen het bij verschillende tentjes, maar voor 20.00 uur geen eten! Het blijft lastig om daar aan te wennen, om 19.00 uur hebben wij echt wel trek, we moeten dan toch echt ’s middags nog een cracker eten, dan houden we het beter vol. We eten wel erg lekker in een sfeervol restaurant en dat is waar het uiteindelijk om gaat.

De volgende dag rijden we in de loop van de ochtend in een half uur naar de kabelbaan. Waar we al een beetje bang voor waren, klopt. Boris mag niet mee of hij moet in een bench. Rob loopt dus nog maar even een extra rondje met hem en dan blijft Boris in de camper. Boris is wel even heel erg boos, want gisteravond was hij ook al alleen! We horen hem nog een tijdje flink blaffen, maar het moet maar even. (als we terug komen ligt hij heerlijk op tafel te slapen en is niet van plan om uit zichzelf van de tafel te vertrekken, opstandige hond!?)

Wij gaan met de gondel omhoog, zomers zullen hier wel flinke rijen staan, want er zijn maar 2 gondels, waar 20 mensen in kunnen. Wij zijn echter snel aan de beurt en dan zijn we in 4 minuten boven. Wat we dan zien………. prachtige vergezichten, wat een weidsheid, gieren die om de rotsen heen zweven en imposante grijze rotsformaties. Tja hoe moet je zoiets indrukwekkends omschrijven? Ik kan dat niet zo goed. We hebben er een paar heerlijke uren, het is helder, op een randje langs het pad eten we onze lunch en lopen een stukje door deze immense natuur.

Helaas lopen we niet heel ver, want ik heb nog steeds last van mijn luchtwegen en ik ben al snel buiten adem. Dat neemt niet weg dat we het absoluut de moeite waard vonden om naar boven te gaan en een paar uur te genieten! We gaan met de gondel weer naar beneden en rijden terug naar Potes en overnachten op het zelfde parkeerterrein.

We willen de bergen nog niet achter ons laten en rijden anderhalf uur over behoorlijk smalle wegen naar een P4N #374031, in het piepkleine dorpje Acebedo. Heel bijzonder, een dorp met 256 inwoners, boerderijen, een paar huizen, een kerk, kroeg en een prima camperplek. Met alle voorzieningen die we nodig hebben, helemaal top. Het plan is om hier een paar dagen te blijven, Rob en Boris kunnen wandelen en ik hopelijk helemaal opknappen.

Na 2 nachten gaan we toch maar verder, het weer is iets minder en de hele dag in de wolken zitten is niet echt prettig. We hebben weer een prachtige rit door de bergen en een kloof. Er is nauwelijks verkeer, bijna geen huizen, op een enkele boerderij na. Het is één van de smallere wegen die we tot nu toe gehad hebben.

Dat houdt ook zo maar weer op, opeens zijn er weer brede wegen, dorpjes, stadjes, verkeer en industrie. Soms moet je even met je ogen knipperen, zo snel lijkt dat te gaan. 10 km voor Oviedo vinden we een camperplek, P4N # 115780 in Parteayer. We wandelen nog even naar het dorpje en drinken iets op een terras. De volgende ochtend redelijk op tijd opgestaan en na ontbijt en koffie vertrekken we richting Oviedo. Dat blijkt wel even een teleurstelling, er zijn 2 wat grotere parkeerterreinen aan de rand van de stad, maar die staan helemaal vol! Er zit niets anders op dan door te rijden en dat gebeurt ons nog een paar keer. We willen graag aan de kust overnachten, maar daar waar camperplekken zijn is het gewoon vol of zo naargeestig dat we er niet willen staan. Uiteindelijk vinden we halverwege de middag een prachtig plekje! De aanhouder wint zullen we maar zeggen! In Cudillero P4N #89483, aan de haven, dichtbij een dorpje zetten we de camper neer. Rob en Boris gaan weer samen op pad en ik kruip maar weer eens mijn bed in. De Covid verschijnselen zijn nog steeds niet helemaal over, gelukkig wordt het langzaam wel beter, maar inspanningen kan ik nog slecht hebben. Ziek zijn in de camper is toch echt niet prettig, niemand vind ziek zijn echt leuk, maar thuis kan ik toch meer een holletje voor mezelf creëren als ik ziek ben. Dat betekent dat we zo nu en dan wel even een aanvaring hebben en hopen we allebei dat dit niet te lang duurt. Wordt er toch niet echt gezellig van, zal ik maar zeggen. Gelukkig komt Rob enthousiast terug uit het dorpje, het helpt wel om elkaar even de ruimte te geven, dus hopelijk morgen weer met zijn drietjes op stap in dit leuke plaatsje!

de laatste video staat hier

9 oktober 202210 januari 2023

Cantabrië

Vlog 50 en Corona

2 t/m 8 oktober

Onze 50ste vlog staat nu op YouTube, best een mijlpaal vinden wij! Voor mij een reden om eens te kijken hoeveel blogs we geschreven hebben. Dat zijn er 60! Dat begon met kattenbelletjes en een foto. Naarmate we langer onderweg waren werden de verslagen steeds langer. Sinds onze eerste vakantie in 1987 heb ik van bijna alle vakanties een dagboek bijgehouden, waarvan ik de meeste inmiddels ook digitaal heb, dan blijft het leesbaar. Dus ja van deze reis willen we natuurlijk ook een dagboek.

Wat ik doe, is eerst een kladversie maken in OneNote, daar schrijf ik vaak net iets meer in dan op de blog komt. Sommige zaken zijn dan toch van onszelf, maar wil ik wel graag even opschrijven. Ik tik mijn verslag meestal op dinsdag/woensdag voor het eerste deel van de week en dan op zaterdag het tweede deel . Als dat klaar is kopieer ik het naar onze website en lees het nog een paar keer door. Ik doe mijn best om er een lekker lopend verhaal van te maken en dan zoek ik er nog een paar mooie foto’s bij. Als het dan helemaal klaar is, leest Rob het nog een keer door. Die vindt altijd nog wel een paar leestekens, spaties of vergeten woorden die een correctie verdienen. Vanaf oktober 2021 worden de verslagen wel steeds uitgebreider en gaan we blijkbaar meer beleven en neem ik meer tijd om een verslag van onze belevenissen te maken. Het is natuurlijk ook een proces om in ons camperleven te groeien en daar is dit een belangrijk onderdeel van geworden. Dat is met het maken van de vlogs natuurlijk ook zo. We zijn er allebei wel heel tevreden over dat we hier tijd en energie in steken. Al zijn er ook best momenten dat we er even geen zin in hebben. Er gebeurt zoveel! Al die mooie plekjes, prachtige ritten, gezellige mensen, het is fijn om daar goed verslag van te doen en daar later nog eens op terug te kunnen kijken. Want dit kunnen we nooit allemaal onthouden! Dat anderen hier van mee genieten maakt het nog leuker. We krijgen regelmatig lieve reacties en complimenten over de vlogs en blogs en dat is natuurlijk super!

Comillas, met naast het strand de campers.

Maar vlog 50! We hebben het er samen al een paar keer over gehad of we iets bijzonders zouden moeten doen. We konden het niet zo goed bedenken en daar zijn we eigenlijk ook de mensen niet naar. Wel hadden we bedacht om lekker uit eten te gaan, we doen dat niet heel vaak, maar vonden vlog 50 een goed excuus om een restaurant op te zoeken.

En dan gaan plannen gewoon weer eens heel anders uit dan we dachten. Afgelopen vrijdag begon ik verkouden te worden en dat is bij mij meestal wel heftig (snel ontstoken holtes). Zaterdag de hele dag in bed en zondag ook nog behoorlijk ziek. Toch maar eens een coronatest gedaan, die hebben we tenslotte niet voor niets mee, en warempel, ik heb corona! Volgens mij heb ik sinds de pandemie nog nooit corona gehad, wel steeds gewerkt en nu ben ik aan de beurt. We zijn afgelopen week ook wel op drukke plekken geweest. Bilbao, het museum een toeristisch dorpje, supermarkt. Voor nu ben ik dus even klaar, ik blijf zoveel mogelijk in de camper. We hebben wel een fantastische plek waar we staan. Het dorpje Comillas. Aan het strand, dorpje met bakker en supermarkt, haven en terrasjes op loopafstand. Het is een parkeerterrein, waar nu aan het eind van het seizoen nauwelijks auto’s komen, maar wel flink wat campers. Rob telt op een avond 19 campers!

We weten eigenlijk niet eens goed wat de regels zijn als je corona hebt, dus maar even wat research doen. Gelukkig blijkt dat Rob wel op stap mag. Hij probeert wel op te letten dat hij niet teveel bij anderen in de buurt komt, maar even boodschappen doen is natuurlijk wel fijn. Verder genieten Rob en Boris van dit mooie plekje, spelen veel samen op het strand en wandelen door het dorpje, snuffelen eens rond bij de haven. Heel fijn dat we hier zo goed staan!

Ondertussen maken we kennis met een stel bij ons uit de buurt, Peter en Marjan, die hun camper bij dezelfde dealer als wij hebben gekocht en aangezien je nooit uitgepraat raakt over het camperleven is dat best gezellig. Rob waarschuwt ze wel dat ik corona heb, maar zij zijn net gevaccineerd en wij blijven op flinke afstand.

Woensdag vinden we het wel tijd om weer verder te gaan. Het gas raakt op, de vuilwatertank is vol, de wc cassettes raken ook vol, gelukkig is hier overdag wel een publiek toilet open, dat scheelt. Maar toch, tijd om verder te gaan. Boodschappen, gas tanken en naar een camping waar we water kunnen lozen, schoon water innemen en alles wat er bij hoort. Inmiddels heeft Rob hoofdpijn, niest en ’s middags kruipt hij in bed! Ook voor hem een coronatest, maar niets aan de hand. Wonderlijk, we zitten dicht op elkaar en Rob wordt alleen verkouden! We blijven dus maar op camping “El Rosal” CC #sc61152 in San Vicente de la Barquera. Veel surfers met jonge gezinnen om ons heen, dicht bij een prachtig strand, een prima plek om even uit te zieken. We kunnen goed afstand houden en gebruiken zoveel mogelijk ons eigen sanitair.

Voor deze week dus niet al te veel belevenissen, maar volgende week vast weer mooie nieuwe plekjes.

de laatste video staat hier

2 oktober 202210 januari 2023

Naar het Guggenheim Museum

24 t/m 1 oktober

We verlaten Vitoria Gasteiz en zoeken een stuwmeer 12 km hier vandaan op. We hopen nog steeds in Bilbao te komen, maar 2 reserveringspogingen zijn mislukt. Als we 2 weken eerder gereserveerd hadden was dat waarschijnlijk wel gelukt, maar zover vooruit denken we niet. Doordat er in deze tijd van het jaar veel groepen naar Bilbao gaan is het reserveren lastiger. Het advies dat we kregen via de mail: Kom op tijd dan is er wel kans op een plekje. Dat gaan we dan maar doen. Nu eerst naar een stuwmeer, na een paar dagen stad hebben we alle drie wel behoefte aan een beetje ruimte. We vinden een prachtige camperplek Provincial park Garaio P4N #93738. We zijn hier ver van de weg, er is niets, alleen plekken en vuilnisbakken. Verderop in het park is een informatiecentrum en veel parkeerplekken, maar daar is en blijft het leeg.

We komen een kudde ezels tegen op onze wandeling.

We blijven hier 2 nachten en maken een heerlijke lange wandeling van ruim 12 km rondom het meer. We lopen best veel, maar de echt wat langere wandelingen doen we te weinig. We genieten er echt van, Boris kan veel los lopen, drinkt regelmatig uit het meer en luistert goed als er bv fietsers aan komen. Hij blijft dan steeds beter wachten. Dit is ook een goede plek om te oefenen, geen verkeer alleen een enkele fietser. Met andere loslopende honden speelt hij even, maar als hij merkt dat we doorlopen en hem roepen of fluiten komt hij snel achter ons aan. Dat wandelt voor ons alle drie fijn want dan kunnen we ook goed doorlopen. Verder vermaken we ons met lezen en plekjes zoeken voor de komende periode.

Dan zetten we de wekker, ontbijten, 1 kopje koffie en op naar Bilbao. We zijn er om 10 uur en kunnen zo naar binnen en hebben ook nog een prachtige plek. Het is een terrassencamping en wij staan vooraan met onze neus naar de stad. Bilbao Kobeta Bidea P4N #17633. Iedere keer als we naar buiten kijken, en dat doen we hier vaak, hebben we zicht op de stad. Er ligt een park naast de camping daar maken we een lange wandeling met Boris, de volgende dag naar het Guggenheim museum. Waar we op hoopten gebeurt ook echt. Met de bus naar de stad, een klein halfuurtje lopen en dan zijn we bij het museum. Helaas regent het, waardoor we maar kort om het gebouw heen lopen. Binnen is het redelijk rustig, dat geeft ons alle tijd om te kijken en door het museum te dwalen. Wat jammer is, is dat de hele tweede verdieping gesloten is en we dus sneller klaar zijn dan gedacht. Maar wel allebei enthousiast nu we er geweest zijn.! We lopen nog een flink stuk door Bilbao en genieten in een heel leuk barretje van een biertje met pinxtos / tapas. We doen een paar kleine boodschappen voor het eten en gaan terug met de bus en naar de camper, waar een blije Boris op ons wacht. Hij is bijna 5 uur alleen geweest, knappe hond!

We vertrekken weer uit Bilbao en maken nog een ommetje naar Portugalete, waar we na een tip de Vizcayabrug (zweefbrug) bezoeken en gaan dan een stukje het binnenland in naar een camperplaats, El Puente, P4N #257965, met wasmachine. Er wordt veel regen verwacht en de was moet nodig gedaan worden, een goede combinatie. Ze hebben er ook hele fijne douches, dus we blijven hier 2 nachten en genieten van het sanitair. Verder blijven we vooral binnen want de regen komt met bakken uit de lucht. Het is echt tussen de buien door met Boris wandelen. Gelukkig komt ook daar een einde aan en klaart het weer op. Vanuit El Puente rijden we naar Santillana del Mar. Een middeleeuws dorp, wat prachtig gerenoveerd is. Het ziet er echt heel mooi uit. We staan op een betaalde plek, maar het is gewoon een parkeerterrein en niemand te zien die geld komt innen. We vinden het ook niet echt een fijne plek en na een uur in het dorpje te hebben gelopen hebben we dat ook wel gezien. Het is mooi om even door heen te lopen, maar ook erg toeristisch. We besluiten door te rijden naar Comillas, de lucht wordt steeds blauwer en we hebben wel zin om bij de zee te staan. Na wat gezoek vinden we een prachtige plek aan het strand, het is geen P4N plek (43.39093262487027, -4.289932682359226), maar er staan steeds een stuk of 5 campers. Het hoogseizoen is afgelopen, dus niemand zegt er iets van. De eerste paar uur moeten we nog betalen, maar vanaf 1 oktober is het parkeren gratis!

Na aankomst lopen we eerst een flink stuk door het stadje, waar we naar een prachtige universiteit lopen, er is een Gaudi huis en een museum in een historisch pand. Dat bewaren we voor later. Dit is een plek waar we waarschijnlijk wel een paar dagen blijven. Ook nog even een lang telefoongesprek met Mara en later met Joep. Fijn even bijkletsen.

de laatste video staat hier