maart 2023 – We zijn op pad

25 maart 202324 maart 2023

langs de grens van Portugal en Spanje

17 maart / 24 maart

Van Merida rijden we naar Badajoz, hier is een camperplek dichtbij de stad, het is in Spanje toch wel vaak goed geregeld, hoor! 5 minuten lopen over een Romeinse brug en je zit in de stad, de camperplek ligt aan een park en er zijn ook nog gratis voorzieningen! Ja de plekken zijn krap en een dronken achterbuurvrouw die lalt, zingt en lawaai maakt op haar balkonnetje is ook niet alles, maar toch, een prima plek. Onder het mom, Boris moet aan drukte, verkeer en lawaai wennen wandelen we met zijn drietjes de stad in. We hebben een kortere lijn voor hem gekocht, zo hebben we hem beter onder controle en nu we weer een paar keer met hem op stap zijn geweest in dorpjes en steden gaat het al een stuk beter, doe hierbij nog een handvol snoepjes, dan zijn we al een heel eind op weg.

In eerste instantie vinden we Badajoz niet zo sfeervol, we lopen door straten waar veel winkels definitief dicht zijn en dat geeft een trieste aanblik. Iets later lopen we op een oude stadsmuur waar we prachtig zicht hebben op kerken, de stad en het achterliggende land. Op het Plaza Alta is het de eerste keer dat we er lopen nog stil en kijken we rustig om ons heen en zien hoe de horecamedewerkers de terrassen klaar zetten, als we een uur later terugkomen is het al lekker vol en bemachtigen we een tafeltje voor de lunch. Het is zaterdagmiddag en dan is het gezellig druk op de pleinen in Spanje. Bijna alle tafels zijn gereserveerd.

Heerlijk lunchen op een heel gezellig plein.

We eten een smakelijke lunch, genieten van een vrijgezellenfeestje van 2 vrouwen, waarvan we eerst denken dat het een manifestatie voor de homobeweging is. Maar als het aanstaande echtpaar naar ons toekomt omdat ze allerlei opdrachten moeten uitvoeren, doen we natuurlijk mee. Wel jammer dat ze ons om een mop vragen, want als wij ergens niet goed in zijn…….Ik vraag of ze over een minuutje terug willen komen, kan ik ff nadenken………………of gewoon ff op google kijken voor een mop. Nou daar komt ie…………..”Wat zegt een banaan tegen een aap?” De club kijkt elkaar en ons vragend aan, ze weten het niet. “Nou, de banaan zegt niets, want bananen kunnen niet praten!” De grap is voldoende voor hun opdrachtenlijstje en wij wensen ze een mooie trouwdag en een goed leven samen. Ondertussen komt er ook een groep met trommels en kledij uit de tijd van Napoleon het plein op gemarcheerd en gaan op een terras zitten om te eten.

De vrijgezellenclub heeft een paar bekende Spanjaarden ontdekt en vraagt ze om voor hun te zingen, ja hoor het bijbehorende dansje wordt ook nog gedaan. Het is de groep Las Ketchup, van de zomerhit “Aserejé” bij ons beter bekend als de ketchupsong uit 2002. Wij herkennen het omdat veel basisschoolkinderen in die tijd het liedje en bijbehorende dansje uit hun hoofd kenden, waaronder onze eigen kinderen. Daarna speelt er ook nog een man saxofoon op het plein, dat klinkt erg mooi. We genieten er enorm van, we zitten zeker een uur of 2 aan de lunch en vinden alle drukte om ons heen erg gezellig.

De volgende dag rijden we een klein uurtje verder naar Cáceres. Hier vinden we een mooie camping met eigen sanitair, wat een luxe! Met de acsikaart kost dat maar 19 euro. Een fijne plek, het zonnetje schijnt. Een paar dagen lummelen, genieten van de zon. Rob pakt de tweede dag de fiets om een rondje te toeren en even in het stadje te kijken. Ik stort me op de was en de camper. Gewoon ff allebei ons eigen ding doen, dat is af en toe gewoon nodig om even een beetje ruimte te hebben.

Helaas is het nogal vol gebouwd om ons heen, dus echt lekker wandelen met Boris kunnen we hier niet. Aangezien Rob de stad niet heel boeiend vond trekken we verder. We gaan naar een camperplaats bij een heel klein dorpje, Canaveral, we vinden hier echt een mooie camperplek, ruim opgezet met 2 zeecontainers die mooi omgebouwd zijn tot sanitair gebouw.

We nemen hier ook eens even de tijd om na te denken over ons laatste etappe richting huis en ook eens even hardop na te denken van wat ons thuis te wachten staat. Het voelt goed om daar toch al een beetje mee bezig te zijn, ook omdat we daar nogal verschillend mee omgaan en verschillende zaken belangrijk vinden. Door het hardop uit te spreken geeft dat ons duidelijkheid en rust. Daardoor kunnen we ons vooral concentreren op onze reis, want we zijn nog niet thuis!

Waar we ook de tijd voor nemen is een lange wandeling door de heuvels, de lente springt overal tevoorschijn, het is prachtig mooi weer en de omgeving betoverend mooi. Boris loopt bijna de hele route los, zelfs op een stille weg, waar af en toe een auto voorbij komt kan hij los. Hij leert steeds beter dat hij dan aan de kant moet en wachten tot de auto voorbij is, best moeilijk, maar wel fijn om dit te trainen. Aan het eind van de wandeling strijken we neer in het enigste restaurant dat open is en waar we een smakelijke menu del dia eten, oftewel, de daghap.

We rijden hiervandaan naar Salamanca, een studentenstad, met een mooi oud centrum. Hier gaan we ook naar camping Don Quichote, het is een wat grotere stad en dan gaan we liever naar een camping of beveiligde camperplek. De laatste dagen was het nogal warm en dan kunnen we Boris niet in de camper laten als er geen schaduw is, dat is dan ook meestal het voordeel van een echte camping, er is schaduw. Als we de camping op rijden op zoek naar een plekje, wordt er vriendelijk naar ons gezwaaid door een mevrouw. Wij kijken elkaar eens aan en hebben beide geen idee. Blijkt het een volger van onze vlogs te zijn. Dat is toch ook leuk! We maken natuurlijk even een praatje. Naast de camping ligt een parkachtig terrein waar we heerlijk met Boris kunnen lopen en Rob stapt op zijn fiets om een mediamarkt te bezoeken voor wat spulletjes.

Later fietsen we naar Salamanca en gaan deze stad bekijken, maar dat is voor volgende week.

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Twitter, Youtube en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.

18 maart 202318 maart 2023

Verder door het binnenland van Spanje

Castillië-La Macha en Extremadura

11 t/m 17 maart

We trekken verder, niet eens zo heel ver, naar Antequera. Een klein gezellig stadje, waar we de eerste nacht op een camperplek dichtbij het centrum staan, met een gratis servicepunt. Wat is dat toch heerlijk dat dat op zoveel plekken goed geregeld is. De campers staan wel heel dicht op elkaar, maar wij willen toch het stadje in en morgen weer verder. We dwalen met Boris door de straatjes en genieten van een heerlijke lentedag onder de Spaanse zon. Boris vindt het wel ingewikkeld, we hebben hem echt al heel lang niet meegenomen de drukte in en we moeten er hard aan werken om hem weer een beetje op zijn gemak te krijgen. Gelukkig helpt een broekzak vol met snoepjes wel om hem redelijk te laten volgen.

Vanuit Antequera gaan we naar El Torcal, dit is een beschermd natuurgebied dat bestaat uit karstformaties. We hebben weer eens even niet over de dagen nagedacht en staan hier dus op zaterdag, eind van de morgen en heel Spanje lijkt hetzelfde idee te hebben. Wat zijn we toch suf, maar we leven niet zo met de dagen van de week! Goed we zijn hier nu toch en gaan maar gewoon. Boris mag gelukkig mee en een bus brengt ons naar de entree van het park. Daar is het ook best druk, maar als we eenmaal op pad zijn valt het reuze mee. Zeker op het moment dat wij de de lange route kiezen, wordt het steeds stiller om ons heen en lopen we regelmatig alleen.

We vinden het indrukwekkend mooi, staan regelmatig stil om naar al die uitgesleten rotsformaties te kijken. Soms lopen we in tunneltjes van struiken en is het donker en het pad glibberig, dan staan we opeens weer op een richel en zien een grote open vlakte omgeven door al die mooie grijze rotsformaties. Op een gegeven moment zien we zelfs een hele kudde Spaanse steenbokken, wauw! Wij zijn onder de indruk, de kudde lijkt zich er weinig van aan te trekken, die zien wel vaker mensen lijkt het. Qua kilometers is het geen lange afstand, nog geen 3 km, maar doordat er nauwelijks paden zijn en we dus klauteren en klimmen en over stenen moeten stappen is het toch een pittige wandeling. Vooral voor Rob die Boris aan de lijn heeft en Boris die veel sneller wil, het lijkt af en toe wel een berggeit. Boris mag in dit gebied helaas niet los.

Toen we bij de entree aankwamen stond er een stevige koude wind, maar tijdens het lopen is er veel beschutting van de rotsformaties en kunnen we zelfs een paar keer even ergens in het zonnetje zitten om rustig om ons heen te kijken. Een fantastische wandeling!

Onderweg naar de wandeling zagen we aan de andere kant van Antequera een camperplek die ons wel aansprak. Daar rijden we naar toe. Het idee om vandaag nog flink wat kilometers te gaan rijden hebben we laten varen. We rijden dus terug naar Antequera en vinden inderdaad een P4N plek. Geen voorzieningen maar wel een fabuleus uitzicht op het kasteel, het dorp en het gebergte in de verte. Ook de dag erna gaan we nog niet rijden, we verplaatsen wel de camper naar een plekje waardoor we nog mooier uitzicht hebben. We genieten van een zeer zomerse dag met 27 graden en nog een wandeling door het dorp en een lunch. Daarna zetten we de stoelen buiten en genieten van het zonnetje, met een boek, uitzicht en elkaar.

Na 3 dagen Antequera gaan we verder, we rijden nog wel even terug naar het centrum om daar de loosplek te gebruiken en boodschappen te doen en dan gaan we onderweg naar Viso del Marques. Helaas heeft Boris tijdens het boodschappen doen de eierendoos te pakken gekregen en is heerlijk aan het smullen als wij terug komen. De eerste 2 heeft hij opgegeten en bij de laatste 2 betrappen we hem. Rob gaat nieuwe eieren halen en ik maak schoon. Het is flink wat kilometers rijden naar onze volgende bestemming, we rijden zelfs een stukje om. We willen nog een mooie wandeling naar een waterval en tijdens de lunch daar besluiten we dat we de route inkorten.

Het is weer een prachtige dag en we willen niet tot 16 uur onderweg zijn. We vinden een prima camperplek in het dorp La Guardia de Jaén, een klein dorp met een prachtig uitzicht. Hier genieten we nog even van de zon en een wandeling door het dorp. Het is hier op maandagmiddag uitgestorven, geen winkeltjes of horeca open en maar een paar mensen op straat. Als ik Boris uitlaat sta ik wel oog in oog met een heel mooi eekhoorntje die amper een meter bij me vandaan naar ons zit te kijken. Als Boris hem of haar in de gaten krijgt is het beestje vertrokken. ’s avonds wil Boris nog weleens een windje laten, deze avond zitten we dus regelmatig in de verrotte eierenlucht!

Een mooi tegeltableau in La Guardia de Jaén.

Hiervandaan rijden we naar Viso del Marques, een klein dorpje met een paar duizend inwoners, maar wel een heuse camperplek. Keurig aangelegd, met een zuil waarop je je gegevens in moet voeren, dan gaat het hek open en kun je naar binnen. Voor 2,50 kun je dan ook nog een kaartje kopen voor de douche/toilet. Wil je vaker van het toilet gebruik maken dan moet je steeds een kaartje kopen. Toch handig als je zelf een toilet mee hebt! Ook voor het gebruik maken van de loosplek moet je een apart kaartje kopen. Het zou allemaal iets efficiënter kunnen, maar goed het is er wel allemaal. ’s morgens vlak voor we weggaan zijn wij alleen op de plek, dus Boris kan wel even los, hij heeft heel snel door dat er een gat in het hek zit en loopt gezellig te huppelen op het veld naast de camperplek. Hij kan daar weinig kwaad, maar toch maar even ophalen en aan de lange lijn. We rijden het dorp in want daar is een mooi paleis het paleis van de markies van Santa Cruz, een Italiaans renaissance paleis. Wat we niet wisten is dat je er niet zonder rondleiding in mag. Gelukkig is degene die ons ontvangt zo vriendelijk om met ons mee te gaan, al spreekt hij geen Engels of Duits. Hij doet echt zijn best om langzaam te praten. Hier en daar staan ook nog tekstbordjes in het Engels en zo komen we een heel eind.

Al het stucwerk, wanden en plafonds, zijn beschilderd met de meest fantastische taferelen. Het is echt leuk om met hem rond te lopen. Natuurlijk geven wij bij het weggaan ook een vrijwillige bijdrage en bedanken onze gids voor zijn rondleiding. Hierna rijden we door naar Almagro. Het is niet ver en we lopen dan ook ’s middags al dit plaatsje in. Het heeft een mooi, oud plein met loges die vroeger bedoeld waren om naar festiviteiten op het plein te kijken. Hier is ook het oudste nog in gebruik zijnde theater, uit 1628, van Europa. Gewoon ook weer een leuk dorpje. Hier is geen camperplaats, alleen een camping buiten het dorp waar de reviews niet zo best over zijn. We besluiten om op een P4N plek in het dorp te gaan staan, op loopafstand van het mooie plein en dichtbij een supermarkt. Het is wel tot laat lawaaierig, maar we slapen prima.

Dan volgt een lange rit, we stoppen nog even om bij een beschilderde graansilo te kijken. In deze regio hebben ze een kunsttraject gemaakt van silo’s die niet meer in gebruik zijn en deze zijn allemaal door kunstenaars en mensen met een beperking geschilderd. Als je door het landschap rijdt zie je ze al van verre staan. Erg indrukwekkend. Het wordt een lange dag, want we nemen een verkeerde afslag ( dankjewel, googlemaps) we hadden allebei bij een afslag het idee dat we linksaf moesten, maar de navigatie zei rechtsaf. Toen we ontdekten dat het niet goed zat waren we al te ver om nog terug te gaan. Suf van ons, want bij twijfel kijken we meestal wel even, nu dus niet. We vinden wel een fijn picknickplekje aan een stuwmeer, waar Boris even heerlijk in de schapenpoep gaat liggen rollebollen. Hij krijgt dus even een flinke wasbeurt, want zo kan hij de camper niet in! Het is zo wel de week van Boris, ontsnappen, eieren en schapenpoep!

We rijden verder door het uitgestrekte landschap en verlaten de provincie Castilië-La Mancha en rijden Extremadura binnen. Beide provincies zijn dun bevolkt, hebben veel olijfbomen, steeneiken, glooiende heuvels, hier en daar een dorpje en in Extremadura zijn enorm veel fruitbomen en amandelbomen, die in bloei staan. Zo rond een uur of vier komen we aan in Mérida. Hier genieten we nog even van de zon, op weer een prima camperplek met niet werkende voorzieningen, maar die blijkbaar nog zo nieuw is dat het systeem niet werkt. Maar we staan prima en willen morgen de stad even in, dat wordt het dus niet, de automaat werkt niet, als we het telefoonnummer bellen wordt er gezegd dat alles vol is. Gisteravond liepen er camperaars rond om te checken wie er nou eigenlijk op welke plek stond. Wij waren er vanmorgen wel een beetje klaar mee en zijn vertrokken. Op naar een nieuwe plek en dat komt gelukkig altijd weer goed.

de laatste video staat hier

11 maart 202311 maart 2023

Terug in het mooie Andalusië

4 t/m 10 maart

Boris en Peca kunnen heerlijk samen spelen.

Wat een heerlijke, rustige dagen hebben we op Finca Angela. We wandelen met Boris, ruimen de camper maar weer eens goed op, wandelen met Boris, koken wat extra porties eten voor in de vriezer, doen de was en…….wandelen met Boris. We genieten natuurlijk ook van de kookkunsten van James. We hadden deze dagen echt even nodig om de weken in Marokko te laten bezinken, na te genieten en om te schakelen naar het reizen in Spanje. Waar we ook mee bezig zijn is de route die we verder willen rijden. Willen we via de kust of het binnenland? We besluiten voor het binnenland te gaan. Er zijn nog zoveel plekken in Spanje te ontdekken. We kiezen er voor om vooral via de westkant van Spanje te gaan trekken, dicht langs de Portugese grens. Het boek met 75 camperroutes geeft daar aardig wat mooie plekken in aan en met wat leeswerk op internet hebben we globaal een route bedacht. Waarschijnlijk zullen we daar nog wel wat van af wijken, maar dat hoort erbij.

We gaan dus weer op pad, zeggen Angela en James gedag, met de belofte om nog eens terug te komen. Eerst gaan we nog naar Sevilla, we zijn wel een beetje verliefd op deze stad en nu we toch zo dichtbij zijn gaan we er nog een middag naar toe. Er is een camperplek net buiten het centrum. De plek is bij een garage waar veel auto’s in opslag staan en er kunnen campers staan. Niet heel idyllisch, maar wel veilig en functioneel. Boris kan hier in de camper blijven en wij hebben een heerlijke middag. We nemen de tijd om nog wat rond te wandelen, genieten van een lekkere lunch en brengen een bezoek aan het kasteel. Dat is enorm groot, indrukwekkend en teveel om in één keer te bezoeken. Na anderhalf uur zijn we nog niet klaar, maar er wel even klaar mee. We lopen terug naar de camper en zijn 5 uur weggeweest. Boris heeft het super goed gedaan. Hij is door het dolle heen en blij dat hij mee naar buiten mag, maar wat knap dat hij dit zo goed doet.

Dan door naar ons volgende uitstapje, de Caminito de Rey, ofwel het koningspad. Deze willen we graag lopen en we keren terug naar een fantastische P4N plek waar we al eerder geweest zijn. Hier is het net een paradijsje. We maken een lange wandeling met Boris, zetten de stoelen buiten en genieten van het uitzicht, de zon en de schaapskudde die twee keer per dag langs komt. Hier nemen we ook de tijd om te trainen met Boris, we hebben al een hele tijd niet geoefend met de bal halen en terugbrengen, en allerlei opdrachten die wij belangrijk vinden zoals blijf en volgen, daar hebben we hier lekker de ruimte voor. Was het op de camperplek in Sevilla erg lawaaierig, hier is het muisstil!

wandelen over het koningspad, Caminito del Rey.

De kaartjes voor het koningspad zijn gekocht met bijbehorende buskaartjes en dan gaan we dit pad echt lopen. We zijn wat vroeg op de parkeerplaats omdat we zeker willen dat de camper in de schaduw kan staan omdat Boris in de camper blijft. Er is een afdak waar we onder kunnen staan, maar dan wel in 3 vakken, de parkeer beheerder komt er wel wat van zeggen, maar als we hem uitleggen dat we een hond in de camper hebben en die zoveel mogelijk schaduw willen geven, vindt hij het prima. Het is ook absoluut niet druk, dus we staan niemand in de weg. Het is geen zonnige dag, maar toch wordt het snel warm in de camper en dat willen we niet als Boris achter blijft.

hoog tegen de rotswand loopt het wandelpad.

Met de bus rijden we nog een stukje bergweg op, daarna is het nog 1,5 km lopen naar het startpunt en dat is al een mooie wandeling. Bij de entree worden de Spanjaarden en de anderstaligen gescheiden en gaan wij met een Engels sprekende gids mee. Helaas zijn de ontvangers met oortjes van een niet zo beste kwaliteit en dan een gids die enorm zijn best doet in het Engels maar een zo stevig accent heeft dat ik het na een tijdje opgeef om te luisteren. Dit kost me zoveel energie dat ik daardoor amper van de wandeling geniet. Rob houdt het iets langer vol, maar is er na een tijdje ook klaar mee. We genieten verder zonder informatie over de wandeling en kunnen dan veel meer genieten van wat we zien en er is veel prachtigs te zien! Vooral het laatste stuk is adembenemend mooi, met steile wanden, een rivier diep beneden ons, gieren in de lucht , de kloof die steeds smaller wordt en als toetje een hangbrug om van de ene naar de andere rotswand te lopen. Als we er helemaal uitgelopen zijn, zien we op een afstand hoe smal de kloof is en hoe nietig de paden waar we overheen gelopen zijn. Nog een flink eind lopen en dan kunnen we weer met de bus terug naar het parkeerterrein. We hebben toch ruim 8 km gelopen, geklommen en gedaald.

Uitzicht vanuit de camper op ons mooie plekje aan het stuwmeer.

We rijden terug naar de mooie plek aan het stuwmeer, daar trakteren we Boris nog even op een flinke wandeling en dan hebben we 10 km gelopen vandaag. De benen zijn moe, maar we hebben genoten van de mooie kloof!

Morgen verder door het mooie Andalusië.

de laatste video staat hier

4 maart 2023

Naar Casablanca, Asilah en Ceuta

25 februari t/m 3 maart

Dan zijn we toch echt aan onze laatste dagen in Marokko bezig! Wat vliegt de tijd, lekker cliché, maar het is echt waar. We moeten zelfs even flink gas geven om de laatste kilometers te rijden. Vanuit Oualidia zijn we naar Casablanca gereden. We willen graag naar een moskee en dat is in Marokko niet eenvoudig. Het schijnt dat je wel op uitnodiging van een Marokkaan een moskee kunt bezoeken, maar dat je als christen niet zomaar een moskee in mag. Er is één uitzondering en dat is de El Hassan ll moskee in Casablanca. Een vrij nieuwe moskee, die de vorige koning heeft laten bouwen en in 1993 officieel is geopend. Het is een enorme moskee en kost enorm veel geld in onderhoud, vandaar dat er publiek in mag. Je kunt er alleen naar binnen met een rondleiding en dat doen wij ook. De gids spreekt goed Engels en is duidelijk trots op de moskee. Het is een indrukwekkend complex waar 25.000 mensen in kunnen en buiten op het plein kunnen nog zo’n 85.000 mensen het gebed bij wonen. Het is één en al pracht en praal en er zijn enorm veel ambachtslieden bij betrokken geweest. Mozaïek, houtsnijwerk, schilderwerk, marmeren vloeren, het is allemaal door de top van Marokkaanse ambachtsmensen gemaakt. Een indrukwekkend bezoek!

Van hier uit rijden we naar camping Blue Ocean in Mohammedia. Een prima camping, met een nieuwbouwdorp en weer een prachtige kust. Het is wat minder weer, we zijn dus veel binnen, maar tussen de buien door wandelen we langs de boulevard. We gaan even zo min mogelijk het strand op, Boris heeft weer rommel gegeten en zeewater gedronken, dus zijn darmen zijn weer flink van slag. Hij heeft 24 uur geen eten gehad om zijn darmen tot rust te brengen en we hadden nog een blikje voer van een dierenarts, speciaal voor darmproblemen, dus na 24 uur steeds kleine beetjes uit het blikje gegeven. Even niet loslopen en troep kunnen vreten of zeewater drinken. Gelukkig gaat het na 2 dagen weer beter. Ik sprak een Engels vrouw met haar hond en die had een soort muilkorf om op het strand om te voorkomen dat hij zeewater dronk. Misschien een idee voor Boris?

Na 2 nachtjes gaan we weer rijden en kiezen voor flink wat kilometers over de snelweg. Dat was een verstandige beslissing want we hebben een paar flinke buien gehad, waardoor we echt rustig moesten rijden. Dan wil je niet op een secundaire weg rijden met alle hobbels, kuilen en gaten. We hadden heel gezellige begeleiding! Er was een rally van Renault 4 auto’s en daar deden jongeren aan mee tussen de 18 en 28 jaar. We hebben er echt een paar honderd gezien. Dat maakte het wel afwisselend want ze zagen er stoer uit!

Eind van de middag komen we aan in Asilah op camping Echrigui. Het staat flink vol en dicht op elkaar, maar voor een bezoek aan de stad is het prima. Bij aankomst is het droog, dus eerst maar een wandeling met elkaar en Boris. Even uitwaaien na 4 uur autorijden. Rob heeft helaas een aanvaring met een buurman, die vind dat Boris te dicht bij zijn tentje en fiets komt. Als Rob zegt dat hij Boris weg zal halen gaat de man met zijn armen over elkaar staan wachten tot Rob dit gedaan heeft, als het niet snel genoeg gaat begint de man echt lelijk te doen, Rob negeert hem verder maar. Wel bijzonder hoor, het is een man van zeker 60 jaar, een vouwfiets met een krat, een tentje opgelapt met ductape, zou hij zo door Marokko reizen? Waarschijnlijk krijgen we daar geen antwoord op. Aan de overkant staan ook Nederlanders en die herkennen Rob. Het is een volger van onze vlog en roept dan ook naar rob “Ik ken jou!” Rob verbaast, wat volgt is een gezellig gesprek. Wat het leuke is, is dat hij van Marokkaanse afkomst is, de helft van het jaar door Marokko reist en de andere helft in Nederland verblijft. Hij geeft ons de complimenten dat we Marokko zo mooi en eerlijk in beeld brengen. Nou daar worden wij dan stiekem wel heel blij en trots van. We krijgen regelmatig complimentjes over onze vlogs en blogs, maar deze vinden we extra bijzonder!

Asilah is een leuk stadje, zowel binnen als buiten de medina ziet het er verzorgd en al bijna Europees uit, wonderlijk is dat hoe noordelijker we komen hoe meer dat verandert. We hebben hier ook de eerste vuilniswagens zien rijden. Met Boris kunnen we hier weer heerlijk het strand op en hij kan weer even rennen en samen maken we onze laatste strandwandeling in Marokko.

Er zijn veel muurschilderingen in Asilah.

Vanaf de camping lopen we door het stadje naar de medina, het is daar stil, al zijn er ook wel wat souvenirwinkeltjes, maar we dolen ook door lege, stille straatjes. Eindelijk lukt het ook om nog wat souvenirs te kopen. Rob koopt een ketting van (zegt men) hoorn van een koe, dat vind Rob mooi om thuis aan de muur te hangen en ik koop een groot kleed. Daar kan ik thuis dan zelf kussens, tassen of andere spullen van maken. Lijkt me heerlijk om daar mee aan de gang te gaan. Op een terrasje eten en drinken we nog wat.

Veel hekken en bewaking rondom de grens.

Dan gaan we verder, we willen de dag voor de boot gaat al in Ceuta zijn, omdat we geen idee hebben hoe lang het bij de grens gaat duren. We zijn er uiteindelijk 2 uur mee bezig om de grens over te komen, er wordt flink gecontroleerd, luiken moeten open, men wil binnen kijken, al papieren 3 keer gecheckt en dan zijn we weer op Europees grondgebied. In Ceuta halen we nog een paar boodschappen en dan vinden we aan de kust op een parkeerterrein een plekje voor de nacht. In eerste instantie zijn we daar alleen en twijfelen we of we daar blijven, maar gelukkig komen er later nog een paar campers. ’s avonds is het erg onrustig, een paar jongeren komen met hun auto tussen de campers staan(terwijl er nog heeeeel veel ruimte verderop op het terrein is) en zetten hun muziek zo hard dat wij in de camper staan te schudden. Gelukkig vertrekken ze om een uur of 11 en kunnen wij gaan slapen, al slapen we toch wat onrustig. Om 8.00 uur worden we wakker, weer allerlei geluiden om de camper heen, als ik het rolgordijntje open doe zie ik zo’n 40 mensen aan het sporten! Nou ja we willen toch opstaan en dit is wel grappig om te zien. Na ontbijt en koffie vertrekken we richting de boot, Rob had ’s morgens bedacht om te informeren of we een eerdere afvaart konden regelen en dat lukt. In plaats van 15.30 vertrekken we nu om 12.30 uur en dat is prettig, we zijn toch al dichtbij de haven en dat geeft ons in Tarifa nog even de tijd voor een paar boodschappen en een wandeling over het strand en door het stadje, waar we genieten van een biertje op het terras.

En nu………………? Daar hebben we nauwelijks over nagedacht. We komen wel al snel tot de conclusie dat we even een paar dagen rustig aan willen doen en appen naar Finca Angela of er nog plek is, ja hoor! Wees welkom! We rijden dus weer richting Sevilla en strijken neer in La Herrradura bij Angela en James. Daar gaan we eens rustig nadenken over de laatste weken van onze reis!

de laatste video staat hier