We gaan weer op pad

6 t/m 14 juli

Na bijna 3 maanden thuis, is de camper weer volgepakt en de plannen gemaakt, tijd om weer op pad te gaan. Een nieuwe reis, een nieuwe route, we gaan naar de Baltische Staten.

wandelen in Maarheeze

 De eerste dagen bezoeken we nieuwe en oude vrienden. Onze eerste stop is op Camperplaats Maarheeze, een landelijk en stille camperplaats. Het is slechts 5 km fietsen en dan zijn we in Sterksel. Waar vrienden wonen die we onderweg in Spanje ontmoet hebben en het is heerlijk bij te praten en plannen uitwisselen.  De oude vrienden, die we daarna op de camperplaats ontmoeten, gaan al zo’n 30 jaar mee en dat is vooral vertrouwd bijpraten en samen eten, wij hebben gekookt en genieten samen van een warme zomeravond in Groessen op camperplaats de Wellinghoeve. De volgende dag fietsen we met Boris in de kar, over de dijkjes door het mooie rivierenlandschap.

 Het is wel even wennen hoor, weer terug in het camperleven. Waar ligt dit en waarom kan ik dat niet vinden en waarom ga jij nou net daar staan waar ik bij wil en waarom verliest Boris zoveel haar in de camper? Daarbij is het ook tropisch warm en na ons fietstochtje zitten we vooral onder een appelboom te wachten op de bui die eind van de middag voor wat afkoeling zorgt.

Als toetje ontmoeten we op de valreep nog een paar medevloggers waar we regelmatig contact mee hebben, in Spanje lukte het niet om samen koffie te drinken, nu gelukkig wel en ook wij hebben heel wat te bepraten, het was even heel gezellig bij Thoffer! Na de koffie nog even naar Obelink, een mega grote kampeerwinkel, waar we heel bescheiden een paar kleine dingetjes halen.

fietsen door het rivierenlandschap

Na het laatste bezoek is het tijd om de grens over te steken, de dag schiet al aardig op, ver komen we dan ook niet, we  strijken neer op een camperplaats in Horstmar naast een oud station. De rails zijn een aantal jaren geleden vervangen voor een 40 km lang fietspad. We blijven hier een dagje staan en pakken de fietsen weer uit, voor Boris weer een goede training om toch aan de fietskar te blijven wennen. Zowel op de dijken als hier op de oude spoorrails is het erg rustig, voor Boris is dat fijn en hij staat redelijk ontspannen in de kar. Zitten of liggen wil hij nog steeds niet!

het is weer fijn in de om de camper

We fietsen langs automuseum Vossen, tevens werkplaats van antieke en oude auto’s, Rob is een bofferd want er staat net een Volkswagen T1 op de brug en daar heeft Rob wel een zwak voor. Ik wandel ondertussen met Boris over het fietspad. Daarna fietsen we nog een stukje door om kasteel Darfeld te bekijken, het is helaas gesloten voor publiek, maar toch de moeite waard om even door het park te fietsen en het prachtig gerenoveerde kasteel en bijbehorende park te bekijken. We fietsen terug langs onze camperplek en gaan nog even in het dorpje, Horstmar, een rondje wandelen en een paar boodschappen halen.

bij een fietstochtje hoort ook een picknick

De volgende dag rijden we verder naar Goslar, net buiten het centrum is een heel oud mijncomplex met parkeerplekken waar we kunnen overnachten. Als de camper staat, lopen we met zijn drietjes naar het centrum om een rondje te wandelen. Het is een mooi stadje met heel verschillende soorten huizen, de bekende vakwerkhuizen, houten huizen, maar ook huizen met kunstig vastgespijkerde leistenen. Als we in de winkelstraat lopen valt mijn oog op een schoenenzaak die het merk KEEN verkoopt. De mijne zijn kapot en ik wil alleen dit merk, dus naar binnen en nieuw gehaald, als een kind zo blij ben ik! Rob is met Boris op een terras neergestreken, want fijn vind onze Boris de stad niet, dat is toch wel af en toe een dingetje, zo bang en zo zijn best doen om weg te komen. We vinden toch dat het af en toe moet en dit is zo’n moment, na ons biertje lopen we weer terug naar de camper en is Boris weer rustig en tevreden. We slapen naast de mijn en zien wel of we hier morgen een bezoek aan brengen.

wandelen in Goslar

We rijden de volgende ochtend toch weg, iemand heeft ons getipt dat de mijn wel interessant is, maar de monumenten over het ijzeren gordijn ook de moeite waard zijn. Dus keuzes maken, want we willen ook niet heel lang over dit traject doen. We rijden naar Sorge, hier is een wandeling naar een stuk ijzeren gordijn, met beschrijvingen, hekken, prikkeldraad en wachttorens. Een mooie gebied, maar ook beklemmend, als je bedenkt wat hier allemaal gebeurt is. De strook niemandsland is in de 40 jaar dat de grens er was een waar paradijs voor flora en fauna geworden en dat wordt, over een lengte van 1400 km, nog steeds in stand gehouden .

wandelen over het herinneringspad

Terug in het dorp drinken we een biertje, op een terrasje onder een Amsterdamse vlag, een groep Nederlanders runt hier een megagroot, oud hotel waar vooral veel schoolgroepen komen. Terug op de camperplek nog even een praatje met de buren en dan is ook deze dag weer voorbij.

Inmiddels past het camperleven weer als een jas, dat gaat gelukkig heel snel. Alles ligt weer goed op zijn plek, we wachten weer rustig op elkaar met bewegen en het is weer heel fijn om onderweg te zijn!

vlak langs de camper rijdt een stoomtrein, lawaai, stinken, maar ook heel erg leuk

’s avonds tijdens het journaal wordt bevestigd waar we al een beetje bang voor waren, op de route die we gepland hebben wordt het tropisch warm. Het plan was om naar Leipzig en Warschau te rijden, maar dat klinkt inmiddels als een slecht plan. Gelukkig zijn we het altijd snel met elkaar eens, dat gaan we dus niet doen. We veranderen onze route, niet eerst het binnenland en terug langs de kust, maar eerst naar de kust en terug door het binnenland.

Boris heeft het ook weer naar zijn zin, zeker op vrije wandelingen

Het wordt een lange reisdag, ruim 400 km, maar dan staan we ook bijna met onze voeten in de Oostzee, bij het plaatsje Grambin op Ostsee-camping Oderhaff! Morgen verder plannen maken!