In augustus 2021 zijn we met onze camper op pad gegaan, om te beginnen naar Spanje, Portugal, Griekenland en Albanië. Van daaruit terug naar Nederland, het werd hoogtijd om iedereen thuis weer even vast te houden. Na 8 weken thuis in de zomer van 2022 zijn we weer vertrokken. Door Engeland en Schotland terug naar Spanje, Portugal en zelfs 7 weken Marokko. In April 2023 kwam aan deze lange, prachtige reis een einde.
In Juli 2023 zijn we voor een trip van 3 maanden, naar de Baltische Staten gegaan. Een boeiende hoek van Europa waar we genoten van de stilte en de mooie steden.
In al die tijd dat we op reis waren, hebben we met enige regelmaat aan elkaar gevraagd, zou het niet geweldig zijn om nog langer, nog meer……………..? We nemen de beslissing om ons huis te verkopen en op 30 april 2024 dragen we de sleutels over van ons huis waar we zo lang gewoond hebben. Het wonderlijke is dat we het allebei geen moment moeilijk vinden! Het geeft zo’n gevoel van vrijheid! Wel kopen we in de buurt van Alkmaar een chalet, want we willen toch graag een plek hebben voor calamiteiten.
Een week na de sleuteloverdracht rijden we naar het noorden. Via Denemarken steken we over naar Noorwegen en we zijn totaal ondersteboven van dit geweldige land. We hebben mazzel want het is een prachtige voorjaar. Via Zweden rijden we terug naar Nederland vol met waanzinnige indrukken.
In oktober 2024 rijden we rustig via Frankrijk naar Spanje om de oversteek naar Marokko te maken. De bedoeling was om voor “Endless on Wheels” een camperreis te gaan begeleiden. Helaas worden we terug naar Nederland geroepen en wordt de reis door een ander koppel overgenomen. Wij blijven in Nederland om te zorgen en wonen een aantal maanden in ons chalet.
Begin maart 2025 kunnen we weer op reis en vertrekken via Frankrijk naar Italië, waar we oversteken naar Griekenland. De terugweg willen we via Bulgarije, Hongarije en Roemenië reizen.
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
Dit bericht staat boven aan. Maar direct hieronder staan de meest recente boodschappen.
We hebben op Lefkas op de valreep nog een gezellige middag hebben met volgers Jan en Ada. Ja, wij werden weer herkent! Zij hebben een sup mee en Rob mag dat wel even proberen. Natuurlijk lukt dat niet in één uurtje, maar Rob geniet er wel van. Na 3 keer koppie onder vindt hij het voor nu wel genoeg.
we vertrekken van ons mooie plekje
Het wordt inmiddels tijd om weer verder te trekken. En hoe dol we ook zijn op de kust van Griekenland, het binnenland willen we zeker niet overslaan, want ook dat is wonderschoon, een stuk stiller en heeft adembenemende natuur. Op aanraden van Marijke en Peter rijden we naar de regio Tzoumerka met stadje Pramanta als bestemming, een bergachtig gebied waar het nog redelijk stil en ongerept is. Er leidt een prachtige weg naar toe, maar……………………………..die is afgesloten! We komen een heel eind hoor, maar opeens kunnen we niet verder en worden een andere kant opgestuurd. Even verderop parkeren we de camper en gaan puzzelen, wikken en wegen. Rijden we enorm om en gaan over echt smalle wegen proberen in Pramanta te komen of zoeken we in dit gebied andere mooie plekjes en maken we het onszelf niet moeilijker dan nodig is? De dag schiet ook al aardig op, dus hakken we de knoop door en laten Pramanta voor wat het is en vinden we na een klein halfuurtje en veel bochten het kleine bergdorpje Patero. Eerst maar eens de benen strekken en een rondje lopen, Boris kan los en huppelt als een blij ei met ons mee. We verbazen ons over het dorp, muurtjes van grote keien zijn pas gerestaureerd, moestuinen liggen er goed verzorgd bij, er is een byzantijns kerkje met borden met informatie, maar er is niemand! We zien één auto in redelijke staat en een paar auto’s die al een paar decennia niet meer rijden, er hangt wasgoed, maar er is niemand!
mooier wordt het niet in Patero
Na onze wandeling gaan we op een bankje in de zon zitten, genieten van de namiddag en gaan dan de camper in om te koken. Dan komen er zowaar wandelaars voorbij, een auto en nog één en nog een paar mensen. Even later komt er een mevrouw naar ons toe om te vragen of we een hond kwijt zijn, maar aan Boris zijn geblaf weet ze al dat wij hem nog hebben. Ik maak een praatje met haar en ze vertelt dat ze nu al voor de vierde keer een hond in het dorp vindt die hier waarschijnlijk door een baasje is achtergelaten. Ze heeft er een paar kunnen herplaatsen. De honden moeten hier weer weg want er is een dorpshond en die duld geen andere honden in het dorp. We maken een gezellig praatje, ze geeft me zelfs een tas met sinaasappels en citroenen en op mijn vraag of het ok is dat we hier overnachten reageert ze enthousiast, zeker! fijn dat jullie er zijn. Hartverwarmend! Ze vertelt dat ze hier is komen wonen voor de rust en de stilte en met 7 inwoners en zomers 50 zal dat wel lukken. Een lieve dame en de sfeer is ook weer zo anders dan op Lefkas!
zo uit de boomgaard
De volgende dag beginnen we met een wandeling naar de Trifki waterval, in het begin begeleid door loslopende honden en honden achter hekken. Boris is duidelijk niet gewend aan het gedrag van deze honden, ze sturen hem weg, maar Boris wil toch vooral even spelen. We laten hem los lopen want aan de lijn is dit niet te doen en hij moet wel weg kunnen lopen. Als wij maar gewoon door lopen blijft hij redelijk in de buurt. Na een minuut of 5 hebben we het kabaal van hondengeblaf achter ons gelaten. Er zitten toch wel zielige exemplaren tussen hoor, sommige aan de ketting, maar ook magere exemplaren die duidelijk het gevecht om eten niet kunnen winnen en dat is ze goed aan te zien.
ver onder ons de rivier, waar ook de waterval moet zijn
Wij lopen verder, er is langs de rand van het pad genoeg schaduw voor Boris en dat zoekt hij ook goed op. Dat doet hij ook als hij op ons wacht, altijd in de schaduw, slim hoor! We hebben ons duidelijk niet goed voor bereid. Rob heeft even snel gekeken en gezien dat het 1 kilometer is, maar dat blijkt hemelsbreed te zijn. De eigenlijke wandeling is 5 km en dat zou prima te doen zijn, maar we dalen en dalen en dalen! De omgeving is prachtig, grote rotsformaties om ons heen, vogeltjes die fluiten en prachtige vergezichten. We komen bij de eigenlijke toegang van de waterval, tot hier mag je met de auto, verder moet je lopen, wij hebben er dan al een flink eind op zitten. Na nog een paar bochten kunnen we diep beneden ons de rivier zien en de waterval is nog een kilometer verder, nog meer dalen. We besluiten dat het goed is zo. Het loopt tegen lunchtijd en met één appel op zak en een klein flesje water voor ons drieën is dat niet verstandig. Naar beneden gaat goed hoor, maar terug omhoog, zonder eten, niet te doen! Het is even slikken voor onze ego’s, maar dat moet dan maar. We genieten wel van het indrukwekkende uitzicht, geven Boris water en onszelf een klein slokje en dan terug. Het is 3 kwartier lopen met een paar gemene steile hellingen, heen leek dat best mee te vallen (haha), ondanks dat we de waterval niet gehaald hebben was het toch een fijne wandeling! We lunchen buiten op een muurtje onder een enorme plataan midden in een dorpje, waar het ook weer zo vredig stil is en mensen hun hand opsteken als ze voorbij komen.
een stop bij een oud viaduct
Na de lunch rijden we een prachtige bergpas naar beneden om een Romeinse brug te zien, de brug stelt niet veel voor, maar de weg naar beneden is waanzinnig mooi. Rob geniet van het sturen en ik van de vergezichten. Al merk ik ook dat naarmate ik ouder word, ik het af en toe ook wel spannend vindt, maar gelukkig heb ik dat er wel voor over. We besluiten om terug te rijden naar Patero om daar nog een nacht te staan. Weer komt er iemand bij de camper een praatje maken, dit keer gaat Rob naar buiten. De man heeft net zijn schoonmoeder naar huis gebracht, zij is één van de 7 bewoners van het dorp. Wij hebben het vermoeden dat hij even wil weten wat voor vlees hij in de kuip heeft en dat vinden wij alleen maar logisch. Ook hij geeft aan dat we welkom zijn!
terug naar “ons” kerkje in Patero
Het weer slaat om, regen, het wordt dus tijd om verder te trekken. We hebben wel bedacht dat we zeker nog een keer langer in deze regio willen rondtrekken, misschien met een kleinere auto? Maar dat is voor later, nu rijden we verder naar het noordoosten. We hebben eind van de week een afspraak met Myran en Peter van Endless on Wheels op Chalkidiki. Dat is nog een aardig stuk rijden, dus toch maar wat snelweg, met een overnachting in het kleine plaatsje Neraida. Een mooi plekje aan een meer, een heerlijke pizza in een mooi restaurant en een rustige nacht. Even de overweging om in de buurt brood te halen en hier weer terug te komen, maar ook hier regen en grijze luchten.
mooi uitzicht in Neraida
Prima weer voor een reisdag! Weer overwegend tolwegen, tot aan Thessaloniki. Het hondenvoer raakt op, dus een dierenwinkel bezocht Rob bezoekt nog even een Mediamarkt voor een nieuwe harde schijf en dan snel de stad weer uit. Het Griekse verkeer, vooral in grotere plaatsen en steden is chaos! Dubbel parkeren? Heel gewoon! Instappen en dus je portier open gooien? Vooral niet om je heen kijken of het kan! Met 3 auto’s op 2 rijbanen of het verdrijvingsvlak als rijstrook gebruiken? Zeker, waarom niet! Voor ons wegwezen dus, we hebben helemaal geen zin in die chaos. Het is nog helemaal niet zo laat, tijd genoeg om verder te rijden naar Halkidiki, de zon schijnt weer en wij hebben wel zin om weer naar de kust te gaan. Onderweg nog even naar een supermarkt want onze koffie raakt op en we zijn erg gehecht aan ons eigen merk. Het is af en toe echt zoeken, maar vandaag heb ik mazzel. Ze hebben de grote verpakkingen en in de aanbieding, dus ik neem de hele voorraad mee. Voor de komende weken hebben we koffie!
kilometers maken naar Halkidiki
Aangekomen op camping Ouzouni Beach in Nea Poteidaia waar we hebben afgesproken met Myran en Peter kijkt de dame bij de receptie wel even bedenkelijk. Het is redelijk vol, wij hebben er geen seconde over nagedacht dat we misschien hadden moeten reserveren! Het is een camping waar veel groepen komen, nu de NKC, maar de ACSI komt ook nog en de groep van Endless komt ook! Niet allemaal tegelijk, maar toch. Gelukkig is er voor ons ook plek, morgen nog wel even verkassen naar een andere plek, maar we kunnen hier zeker wel een aantal nachten blijven. Het is een keurige recht toe, recht aan camping. We moeten er erg aan wennen, we hebben het liever een beetje rommelig. We worden wel weer meteen herkend, haha, dat maakt natuurlijk veel goed! Waarschijnlijk wordt dit onze laatste lange stop van deze reis. Dus de fietsen er uit, kleed voor de deur, lichtjes aan de luifel en we gaan er gewoon van genieten!
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
Het praktische dwingt ons om op te vertrekken, het water raakt op, de wc cassettes zitten bijna vol, dus na 3 nachten op deze mooie plek vertrekken we weer. Het is nu tweede paasdag en de Grieken trekken er massaal op uit. Dat klinkt heftiger dan het is, maar er is aanzienlijk meer verkeer op de weg. Neem daarbij smalle doorgangen in dorpjes en dan weet je dat we een gemiddelde van 50 km per uur nauwelijks halen. Dat geeft natuurlijk wel tijd om te genieten van de vergezichten. Het eerste stuk van onze etappe rijden we naar een toeristische attractie toe, de grotten van Diros, het is hier enorm druk en wij slaan dit dus maar over. We rijden wel weer een prachtige etappe, langs de baai van Itilo. We komen begin van de middag aan in Stoupa en hopen maar dat er plek is op de camping, maar daar hadden we ons niet druk om hoeven maken, er is plek genoeg.
Stoupa vanaf een terras, waar we ’s avonds eten
Stoupa heeft camping Kalogria midden in het dorp, je loopt zo het dorpje in en langs de boulevard. Het is niet echt mooi weer, maar goed genoeg voor een wandeling en in een winkeltje koop ik een nieuwe hoed, daar zocht ik al een tijdje naar en nu vind ik iets wat ik mooi vind. Binnen 5 minuten ben ik hem al kwijt want een windvlaag rukt hem van mijn hoofd. Snel het strand op waar die tussen een paar grote kiezels klem ligt, hoed gered! Aan het eind van het dorp begint het te regenen en schuilen onder een afdak. Juist op dat moment belt onze zoon, dus nemen we de tijd om even bij te praten. Heerlijke momentjes, want al dat reizen van ons is leuk, maar het missen van vooral de kinderen, dat is soms best pittig. Terug op de camping maken we de was af, gelukkig hebben ze hier waslijnen onder een overkapping, dus eind van de middag is alles weer droog en hebben wij een fris bed. Op de camping loopt ook de oma van de familie rond, het bedrijf is al generaties lang in de familie. Oma is herstellende van een gebroken heup en wordt overdag naar de camping gebracht zodat kinderen en kleinkinderen een oogje in het zeil kunnen houden. Als ze na haar middagdutje haar huisje uitloopt struikelt ze en de zoon die toe snelt krijgt haar niet alleen omhoog, dus Rob gaat er naar toe om te helpen. Ze heeft een stuk vel los hangen en een verbandtrommel lijkt er niet te zijn. Met alleen watten en Betadine gaat dit niet goed komen. Gelukkig hebben wij wel een redelijk gevulde EHBO trommel en verbinden we haar onderbeen. De mannen zijn blij met ons en wij helpen graag. Ze gaan later toch nog maar even naar de dokter waar ze een tetanus injectie krijgt. Verder valt de schade gelukkig mee.
grappige muurschilderingen in Stoupa
Als we de volgende dag vertrekken moeten we beloven niet weer 16 jaar te wachten voor we terug komen, zo lang geleden zijn we hier ook geweest. Het is echt een leuke familiecamping, beetje rommelig,( houden wij van) en het sanitair is duidelijk aan een update toe, maar het is een fijne plek! Van Stoupa rijden we naar Kalamata om naar de markt te gaan, maar we zijn natuurlijk weer te laat vertrokken en de parkeerruimte rondom de enorme markt is afgeladen vol. Doorrijden dus maar, boodschappen doen en weer verder. We vinden een plekje in Zacharo, maar dat vind ik niks, ik weet eigenlijk zelf niet waarom, maar we rijden toch nog maar even verder. Niet zo heel veel verder zetten we de camper dicht bij de zee neer, in de schaduw van een paar bomen. Ik strijk neer op bed met een boek en Rob gaat op stap met Boris. We staan op dit parkeerterrein met zo’n 5 campers, alleen onze buurman in zijn VW Caddie is een bijzondere, hij slaapt waarschijnlijk in zijn auto en heeft om 23.30 uur zijn radio nog flink hard staan. Wanneer we vlak daarna naar bed gaan racet er een auto knetterhard heen en weer, gillende meiden op straat, als die vertrokken zijn scheurt er een motor voorbij, die 20 km verderop nog te horen is, lijkt het. Als om 6.30 onze buurman in zijn Caddie vertrekt is het al met al best een onrustig nachtje, maar dat hoort soms ook bij het vrij staan. Het is bijna altijd prima, maar nu wat minder.
mooi plekje
Voor één nachtje was dit prima, maar we rijden verder omdat we een leuk plekje weten In Arkoudi. Wij volgen een stuk van de route uit de Endless on Wheels inspiratiegids, een deel van de stops kennen we van onze eerdere vakanties in Griekenland. De stop waar we nu naar toe gaat komt ook uit deze gids en het is een fantastisch plekje. In het badplaatsje Arkoudi is een camperplek voor 4 campers, maar er kunnen er ook prima 6 staan, haha! Het is natuurlijk ook de tijd om geld te verdienen. De CP ligt aan het eind van een weg, de bewoners uit de straat gebruiken de rotonde van de uitbater om te keren. Het is echter nog zo stil in dit badplaatsje dat dat verder allemaal prima is. Er is een kleine supermarkt waar we wat boodschappen doen, een Griekse onderzetter voor onze verzameling en wierookspiralen tegen de muggen en zo nog wat spul. Verder maken we strandwandelingen waar Boris flink kan rennen. De camper staat op zo’n beetje het allermooiste plekje dat we kunnen wensen, zicht op zee. Wat zullen we dat gaan missen als we het binnenland in gaan rijden! Dat is nog niet zover, dus nog even genieten.
wat een uitzicht!
Na 2 nachtjes rijden we verder naar Olympia, daar zijn we nog nooit geweest en we komen er nu langs, dus een goede gelegenheid om hier naar toe te gaan. Olympia is een uitgestrekt opgravingsveld, op de plaats waar om de vier jaar de olympische Spelen in de klassieke oudheid werden gehouden. Het is een prachtige groene vallei waar Olympia in ligt, vol met grote bomen, bomen vol in bloesem en prachtig groen gras. Het is indrukwekkend om hier rond te lopen. Boris hebben we in de camper gelaten, hij mag het terrein niet op, maar na een kwartiertje rond rijden vonden we een prima plek onder een boom, de maxxfan aan en Boris gaat dan vast lekker een tukkie doen, hij sloopt in ieder geval niets. Wel pakt hij de gelegenheid om op bed of op mijn stoel te gaan liggen, dus daar nemen we voorzorgsmaatregelen op.
Olympia
Na Olympia rijden we de Peloponnesos af, we vinden het nog steeds een prachtig gebied en komen vast nog eens terug. We weten ook dat Griekenland nog meer te bieden heeft en gaan daar naar op zoek. Op het vasteland gaan we eerst naar Astakos, een vrije plek aan het water is ons stekkie voor de komende 2 nachten. We wandelen en lummelen en genieten van het zonnetje. Ook hier ’s avonds rondscheurende auto’s, maar dat duurt een uur en ze vallen ons niet lastig, dus nemen we het maar voor lief, want verder is het een prima plek, waar Boris zelfs los kan lopen en dat durven we niet vaak!
Boris geniet van zijn vrijheid
Na Astakos is het tijd voor Lefkas, hier willen we een dag of 5 blijven en we hebben dan ook gereserveerd! We hebben het idee dat het seizoen nu wel een beetje begint en dus kiezen we voor zekerheid. Dat was echt niet nodig geweest, maar heeft als groot voordeel dat we de mooiste plek op camping Mavra krijgen, aan het water, eerste rang!
op pad naar de vuurtoren
We huren voor deze dagen een auto, Rob gaat die zelf halen, dat is voordeliger en Rob houdt wel van een uitdaging. Want hoe kom je in Lefkada? Achterop de brommer van een camping medewerker, die zet hem af bij de bushalte. Helaas verkeerde bushalte, dus ………liften! Bij de juiste bushalte nog even wachten, koffie drinken en dan met een handgeschreven bus ticket naar Lefkada. Een paar uur later is Rob weer op de camping met auto.
We doen ’s morgens rustig aan, hebben gezellige Nederlandse buren en maken regelmatig een praatje. Natuurlijk gaan we ook op stap met ons kleine voertuig. Boris achterin, ik heb een paar extra lakens voor als we een auto huren. Daar dek ik de achterbank mee af, zodat niet alles onder de haren zit. Boris vind het wel prima, als hij maar mee mag en hij strijkt tevreden neer in de auto. We gaan naar de waterval bij Nydri, een mooie wandeling omhoog, Boris laat zijn klimkunsten zien en wij klimmen achter hem aan. Altijd indrukwekkend om een waterval te zien, na een paar minuten willen we weer terug gaan, als het achter ons klinkt “Hoi Rob!” Een collega van zeker 30 jaar geleden herkent Rob en we blijven nog wat bij de waterval hangen, zodat Rob en Mary bij kunnen kletsen. Op de gekste plekken gebeurt dit, eerder al eens in Barcelona en Vietnam en nu bij een waterval in Griekenland! We nemen ascheid en lopen naar benden waar Mary en Vincent op het terras zitten en wij nog even aanschuiven om nog verder bij te praten. Dan rijden we terug naar de camping. De dagen daarop rijden we het eiland rond, bezoeken de vuurtoren, waanzinnig uitzicht, bezoeken een klooster en kopen daar heerlijke olijven en lunchen vreselijk slecht. Tja dom, he, niet op een toeristische hotspot gaan eten. Wandelen een rondje door Lefkada, de hoofdstad van dit eiland. Er is een winkelstraat met de welbekende winkels, maar wij vermaken ons in de achteraf straatjes. Waar we huizen van uiteenlopende materiaal zien, golfplaten, hout bekleed met gaas, ijzeren platen, maar dan wel knalrood geschilderd en natuurlijk overwegend stenen huizen en heel veel potten met planten. dit geeft de straatjes wel iets heel gezelligs.
de waterval bij Nydri
We gaan ook op bezoek op Lefkas, bij de schoonouders van onze dochter die wonen en werken hier 8 maanden per jaar. Toen we ruim een jaar geleden kennis maakten hebben we afgesproken, dat als we weer in Griekenland zouden zijn we op visite zouden komen. Het zou natuurlijk veel makkelijker zijn om in Nederland bij elkaar op visite te gaan, maar dit is wel net zo bijzonder! We gaan dus bij Peter en Marijke langs en hebben daar een gezellige middag op hun heerlijke terras. De uren vliegen voorbij en als afsluiting maken we een foto om Mara en Alexander te laten zien dat dit echt gebeurt is!
op visite
Na 3 dagen over het eiland tuffen brengt Rob de auto weer naar Lefkada, ruim ik op en doe nog een paar wassen, genieten we nog even een dag op de camping, nemen een duik(je) in zee en maken ons klaar om weer verder te trekken.
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
Vanuit Leonidio rijden we weer een prachtige route, we steken het schiereiland dwars over, langs bergruggen over een weg vol haarspeldbochten en vergezichten. Onderweg stoppen we bij het klooster Elonis, het is even zoeken naar een parkeerplek want over het algemeen hebben de kloosters geen parkeerplaatsen. Dat is hier ook het geval, het is manoevreren langs de kant van de weg, maar we vinden een plekje. Rob en Boris blijven buiten het klooster, waar Rob mooie dronebeelden maakt en ik wandel alleen het klooster in. Een stille plek waar nauwelijks bezoekers zijn, ik bekijk het kerkje, geniet van de uitzichten en zit stil op een muurtje om eens goed om mij heen te kijken en te genieten van de intense stilte. Het grootste deel van het klooster is afgesloten voor bezoekers en ik vraag me ook af of er nog monniken wonen. Ze laten zich in ieder geval niet zien.
uitzicht bij de toegang van het klooster
Na een klein uurtje rijden we weer verder, nog meer mooi landschap en genieten, zo rijden we verder tot vlak voor Githion. Vlak voor Githion is een prima plek aan het strand, bij het scheepswrak wat hier al heel lang ligt weg te roesten. Een biertje op het strand, genieten van het zonnetje, Boris bij ons in de schaduw, voetjes in het zand, wie doet ons wat! Met een paar andere campers en een paar vriendelijke zwerfhonden brengen we hier de nacht door.
genieten van de zon
We gaan naar Githion, hier hopen we iets van de paasprocessies mee te maken, het is nog vroeg, dus gaat Rob eerst op zijn step boodschappen doen en kijken of er een betere plek is om de nacht door te brengen. Op dit moment staan we op een parkeerplek langs een drukke doorgaande weg en we besluiten al snel dat dit geen plek voor de nacht is. In het stadje krijgt Rob niet goed duidelijk hoe laat de processie is en dan is het de knoop maar doorhakken. Het is warm op deze parkeerplek en iets beters vinden we niet, dus laten we de paasprocessie voor wat het is en gaan we verder.
Grieks Paasbrood-Tsoureki, de drie strengen staan voor , de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, het rood voor het bloed van Christus en het ei voor de vruchtbaarheid
We weten inmiddels dat Pasen het belangrijkste feest van het jaar is voor de Grieken, het is overal in de dorpjes en stadjes dan ook behoorlijk druk. Wij trekken ons terug van de drukte en vinden in Skoutari een machtig mooi plekje. We zijn helemaal alleen en overdag komen er wat auto’s parkeren die in de taverne aan het strand wat eten en drinken, maar als de taverne dicht gaat zijn we echt alleen. De eerste avond en nacht stormt het behoorlijk, we hebben onze poten onder de camper, maar zelfs met deze stevige poten schommelt de camper behoorlijk en duurt het even voor we in slaap vallen. De volgende nachten hebben we daar geen last meer van. Dan horen we vogeltjes kwetteren, in de verte wat honden blaffen en een enkele auto op de weg een paar honderd meter verderop en natuurlijk zoals bijna iedere nacht, het ruisen van de zee.
heel veel kleine kerkjes in Griekenland
We wandelen naar het kleine dorpje waar de hele dag de klokken beieren op Paas zaterdag. De wandeling er naar toe is maar 1,5 km, maar tjonge, jonge het is een echte kuitenbijter! De volgende dag nog maar eens omhoog, nu via een andere route, iets minder steil maar wel langer. Het is heerlijk om zo te wandelen, maar ook het moment om ons ritme aan te passen. De temperatuur is ’s middags inmiddels rond de 25 graden en Boris trekt dat niet. De volgende dag gaan we ’s morgens na ontbijt en koffie wandelen, en vinden weer een ander pad. We lopen een karrenspoor door de weilanden, waar Boris lekker los kan rennen en over het strand terug, het is nu minder warm en veel beter te doen voor Boris. ’s Middags lummelen we lekker bij de camper en Boris ligt in de koelte van een olijfboom. Het zijn heerlijke dagen hier, we eten een keer bij de taverne, snappen inmiddels beter dat we vooral niet teveel moeten bestellen want de porties zijn enorm, ook enorm lekker trouwens. Onze maaltijd bestaat vaak uit een Griekse salade, brood en tzatziki, wat frietjes en ansjovis of sardientjes, heerlijk! Op Paas zondag is de taverne dicht, dit is de dag dat de Grieken na de vastenperiode weer vlees eten op zondag en families bij elkaar komen om het Paasfeest te vieren. Het betekent dat het nu nog stiller om ons heen is!
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
Onze tweede nacht in Kilada is een stuk rustiger, we hebben ver van de haven gestaan en dat was dus prima voor een goede nachtrust. We vinden de vrije plekjes echt fijn, zeker buiten het seizoen kan dat in Griekenland zo gemakkelijk. Het is prettig om aan de rand van een dorp te staan, het is stil, de bakker is meestal op loopafstand en we zien het dorpsleven aan ons voorbij trekken. Voor ons het ultieme campergevoel. Er zijn natuurlijk ook nadelen aan het vrij staan, in Griekenland kun je overal water halen, maar je toilet lozen kan alleen op campings of camperplaatsen. Wij hebben 2 toiletcassettes, dus 5 a 6 dagen houden we het wel vol en dan is het tijd om weer een camping op te zoeken, soms voor één nacht, soms voor een aantal nachten.
we wandelen veel langs het strand van Drepano
Dat is precies wat we in Drepano gaan doen, een aantal nachten op een camping staan. Inmiddels zijn we 6 weken onderweg en hebben al flink wat gereisd en gezien en wat we ons, voordat we in de camper gingen wonen, nooit hadden gerealiseerd, überhaupt nooit over nagedacht trouwens, dat reizen een behoorlijk vermoeiende activiteit is! Dus!!
Het is hier nog stil op de camping, een stuk of 6 campers, wel veel activiteit, heel veel activiteit. Op de camping wordt een deel ingericht voor glampingtenten of stacaravans, maar wij gokken op glampingtenten. Er zijn dagelijks mannen bezig met kabels leggen, onderstellen bouwen, maar we hebben er weinig last van. Als we de camping aflopen langs de zee zien we bij de terrassen en andere campings ook veel activiteit. Er wordt geschilderd, gesnoeid, geveegd, met meubilair gesjouwd, het seizoen is in aantocht! Komend weekend is het Pasen en dat betekent in Griekenland de start van het zomerseizoen. De uitdrukking “er op je paasbest uitzien” is hier wel van toepassing. Onkruid wordt verwijderd, nieuwe plantjes gepoot, verlichting opgehangen. Wij lopen met Boris een aantal keren per dag langs al deze activiteiten en iedere keer is er wel weer wat veranderd of zitten harde werkers even op een stoel uit te puffen en de noeste arbeid te bekijken.
prachtige vergezichten
We hebben op deze camping een geweldig sanitair gebouw en daar maken we dan ook dankbaar gebruik van. De eerste keer dat ik onder de douche sta komt Rob even checken of het wel goed gaat, zo lang ben ik aan het douchen. Schandalig, maar ook schandalig lekker! De keren daarna douche ik een stuk korter, maar geniet er wel enorm van. Het duurt even voor we de rust echt te pakken hebben, Rob kan dat beter, maar ik heb altijd wat moeite om echt tot rust te komen. Na 2 dagen willen we eigenlijk weer verder, maar het worden er 4, het is gewoon fijn om even te chillen.
Op de camping worden we ook herkent door volgers, dat vinden we allebei nog steeds wel een beetje ongemakkelijk, maar ook super leuk natuurlijk, zeker als we complimenten over onze vlogs krijgen. We maken een praatje en gaan ook nog even samen eten in het dorp, heel gezellig allemaal. De volgende dag trekken we de fietsen uit de garage, om nog even naar het volgende dorp te trappen. Daar zijn we niet zo van onder de indruk, veel toeristenwinkeltjes, hotels en appartementen. Waarschijnlijk is het wel gezellig om hier ’s avonds een hapje te eten, maar wij houden het bij een ijsje. De route heen en terug is wel erg mooi om te fietsen! Terug in Drepano constateren we dat we dit dorpje leuker vinden, het is niet gericht op toeristen, er is wat horeca, een bakker en supermarktje, meer een dorpje dat nog van de bevolking is en zoals wij dat graag zien.
wandelend langs een kust pad vol met katten
Na 4 dagen vinden we het wel tijd om verder te reizen, we gaan naar Nafplion, een klein stukje verderop. We zetten de camper op een parkeerterrein, wandelen met Boris, lunchen en willen dan het stadje in. Maar dan hebben we een dilemma, het is best warm in de camper! We wilden Boris in de camper laten, maar dat is niet ok. Hij is niet zo gek op stadjes, dus voor zijn plezier laten we hem dan in de camper. Vandaag dus niet, hij moet mee. Een mooi aangelegd pad, met links rotswanden en rechts een steile helling richting zee brengt ons naar de stad en niet te vergeten, zeker 20 katten. Rob neemt Boris dan ook al snel van me over, want wat is die hond sterk als hij een kat in het vizier heeft en een groot deel van de kattenbevolking is absoluut niet onder de indruk van hem. Ze blijven gewoon midden op het pad zitten, hard werken dus voor Rob en Boris. Als we het pad rond de rots hebben gelopen komen we in de buurt van de haven. De wandeling om de rots is eigenlijk een wandeling onder het bastion van Nafplion door. Tegenover de haven, ligt in zee het Bourtzi fort, groot en indrukwekkend, zittend op een bankje genieten van het uitzicht op het fort. Verder is de haven niet zo interessant er liggen wat boten, maar op de kade is het een drukte van belang met toeristenbussen, een treintje en familiefietsen voor 4 personen. Wij lopen dan ook de stad in, autovrij, bij de terrassen de nodige katten, maar vooral een gezellig centrum, waar ik ook nog een leuke blouse koop. Via trappen klimmen we hoger door het centrum en genieten van de doorkijkjes en uitzichten. We zien veel panden in verval en besmeurd met graffiti, het geeft hier en daar wel een wat armoedige sfeer, al zijn er ook straatjes mooi verzorgd met bloeiende struiken, plantenbakken en mooie winkeltjes. Het hooggelegen bastion laten we voor wat het is, Rob mist nog wat conditie en we willen ons niet met het treintje of bus laten brengen.
het fort van Nafplion
Het is ook tijd om nog een stukje te rijden, we gaan op zoek naar een plek voor de nacht. In de buurt van Nafplion gaat ons dat niet lukken, we rijden nog een halfuurtje langs de kustlijn en komen dan uit in Kiveri, een klein plaatsje met uitzicht op Nafplion. Een prima plek, met het ruizen van de zee naast ons kunnen we hier prima slapen.
We gaan de komende dagen iedere dag wel een stuk rijden, we willen de paasdagen in de buurt van Githion doorbrengen en dat is niet heel ver, maar met een gemiddelde van 50 km per uur gaat het niet snel. Het tempo is zo laag omdat we door dorpjes rijden er veel bochten zijn en het landschap zo wonderschoon is, dat je niet eens sneller wil rijden. Want tjonge wat is het prachtig om ons heen. Iedere bocht is mooi, de bergen waar we langs rijden, het groen, alle kleuren van de lente, het blauw van de zee en de nevel boven zee die de bergen in verte met nevel omhullen.
uitzicht op Kiveri
Verder dus, vanuit Kiveri rijden we naar de kust voor Leonidio, we rijden in het dorpje verkeerd en moeten ons door wel heel smalle straatjes wringen, eigenlijk kan dit niet met de camper, maar het lukt. Als je deze dorpjes en straatjes ziet snap je ook waarom de hele grote campers van boven de 8 meter nauwelijks in Griekenland rijden. Ons lukt het gelukkig wel en we komen op de park4night plek die we uitgezocht hadden. Rob heeft al snel bedacht dat hij het niks vindt, ik twijfel nog, maar uiteindelijk gaan we naar camping Semeli die 50 meter verderop ligt. Daar mogen de stoelen gewoon buiten staan, kan de luifel worden uitgerold en dat is best prettig met zo’n 25 graden. We komen hier oude bekende tegen! Guus, Noortje, Toon en Dorus hebben we in Florence en Matera ook al gezien en via polarsteps volgen we elkaar. We wisten dus wel dat ze ook in deze hoek van de Peloponnesos zaten, maar niet dat ze ook op deze camping staan. Even bijpraten en vanavond gaan we maar eens uit eten, want we zijn niet snel uitgepraat met elkaar.
ook Boris geniet op het strand (vooral als hij mijn ligbed inpikt)
Maar voor het zover is eerst lunchen, lummelen en dan hakt Rob de knoop door, hij gaat zwemmen in zee! BRRR!! Boris en ik willen dat natuurlijk wel zien dus wij gaan als brave supporters mee en leggen deze plons vast op camera. Stoer hoor! De camping heeft een leuke extra service, op het strand staan bedjes voor de gasten, dus daar maken we graag gebruik van want het is echt prettig op het strand. ’s avonds gaan we uit eten met Guus en Noortje en de kleine jongens van 1,5 en 3 jaar. Gezellige mannetjes, Toon de oudste heeft hele verhalen en ziet overal een spel in en Dorus hobbelt gezellig over het terras en doet zijn grote broer in alles na. We delen reisverhalen van lang en kort geleden en genieten van een prima Griekse maaltijd. Maar ook hier blijven we maar één nacht, dus de volgende ochtend nemen we afscheid en trekken weer verder.
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
In Menidi genieten we volop van de zon, het mooie plekje en de stilte. We vinden het echt fijn om weer in Griekenland te zijn. Al moet je landen eigenlijk niet met elkaar vergelijken, want ieder land heeft zijn charme, maar ook zijn mindere kanten, toch doen we dat natuurlijk wel. Even wat verschillen zoals wij die zien tussen Italië en Griekenland: De dorpjes en steden zijn in Italië mooier, de mensen wat botter, contact maken is erg lastig met de Italianen. Het eten is er heerlijk, de wegen over het algemeen een ellende, de wijn en ijsjes super. In Griekenland zijn de dorpjes en steden niet zo bijzonder, de mensen gastvrij en altijd in voor een praatje, zelfs al moet het met handen en voeten, het eten is redelijk goed in Griekenland, de wegen prima en de snelwegen fantastisch, de wijn vaak lauw en de ijsjes gaan we nog proeven. En wat in beide landen geweldig is zijn de landschappen, zo mooi! Bijna iedere kilometer is genieten.
rustig aan!
Maar goed, we zijn in Griekenland en starten heel rustig aan. Rob is verkouden en hoest veel en dat betekent rustig aan doen. Van Menidi rijden we naar de kust aan de golf van Korinthe en komen daar in het kleine havenplaatsje Chalkeia terecht. Beetje zoeken, maar dan hebben we een machtig mooi plekje aan het water. We gaan eerst maar eens op verkenning en komen bij een terrasje uit waar een paar Nederlanders zitten die hier net een paar dagen geklommen hebben. We schuiven bij ze aan en hebben een gezellig uurtje met mooie reisverhalen. Het dorpje is verder niet veel en de dag is al bijna om, terug naar de camper, tijd om te koken, eten en rommelen in de camper.
ondanks de donkere wolken genieten we in Chalkeia
De dag erna blijven we op dit mooie plekje, maken een wandeling langs de kust en genieten van de zon. Rob doet weer een middagtukje en Boris en ik vermaken ons rondom de camper. Er zijn hier wat zwerfhonden, maar die zijn heel lief en zien er best gezond uit. Waarschijnlijk krijgen ze her en der in het dorp eten toegestopt. Met Boris gaat dat prima, hij is niet meer zo onstuimig, snapt dat hij soms afstand moet houden en begrijpt wanneer er gespeeld kan worden en wanneer hij niet gewaardeerd wordt. Fijn is dat, want dan kan hij ook los lopen als er weinig verkeer is. Tijdens onze wandeling langs de kust, passeerden we een camper waar ook een zwerfhond lag en Boris wilde daar wel even naar toe. De hond die daar lag gaf hem een grom, waarschijnlijk dacht hij “Deze camper is voor mij, ik krijg hier eten, dus wegwezen jij!” Die boodschap snapte Boris goed, omdraaien en wegwezen!
Charilaos Trikoupisbrug of Rio-Antirriobrug bij Patras
Na 2 nachtjes rijden we weer verder, we gaan met de pont de golf van Korinthe over en hebben daarna een prachtige rit langs de kust. De keuze is snelweg of vlak langs het water rijden. Deze laatste optie is een goede keuze, door dorpjes, dicht langs de prachtig blauwe zee met een woeste branding die zelfs hier en daar over de weg spoelt. We doen bijna 3 uur over 150 km, maar het is dan ook 3 uur genieten!
Dichtbij oud Korinthe is camperplek Fanaria Rest, op een terrein van een voormalige benzinepomp. De pompen zijn weg, maar het restaurant is er nog en daar kun je erg lekker eten. Het sanitair, wc en douche, zijn dag en nacht open en ze hebben een idiote hoeveelheid wasmachines en drogers (totaal 18!). Als ik met Boris een rondje ga lopen word ik herkend, nee eerlijk, Boris wordt herkend! Een gezellig praatje en samen een hapje eten in het restaurant zijn het gevolg, helemaal leuk. De volgende dag trek ik alles wat los en vast zit uit de camper en doe 6 wassen! Zon en wind drogen de was en verder is het weer lummelen, Rob doet nog maar eens een middagtukje en knapt langzaamaan weer op. Gisteren tijdens het eten had hij weer een enorme hoestbui en kreeg van de eigenaresse Stephanie een kop thee met honing en de instructie: niet te praten! Het hielp eventjes, maar vooral de instructie niet praten klopt wel. Des te minder hij praat, des te minder last en ja dan kun je maar beter af en toe een tukkie doen!
wasdag
Na 2 nachtjes bij Stephanie rijden we een paar kilometer om eerst een burcht te bezoeken die hoog op een berg ligt. De Akrokorinthos ligt echt hoog en als je boven bent heb je prachtig uitzicht. Er is nogal drukte van een groep mannen die hier belichting aan het voor bereiden is voor een film die hier binnenkort gedraaid gaat worden. Een van de mannen komt een praatje maken, vertelt dat dit niet zijn lievelingslocatie is maar maakt er ondertussen grapjes over. Het is ook wel een bizarre klus, iedere kabel, statief, generator wordt met het handje naar boven gesjouwd. Ze hebben ook 2 kruiwagens op rupsbanden met een motortje, maar die zijn zo klein dat wanneer ze daar alles mee naar boven moeten sjouwen, de film pas over een jaar gedraaid kan worden. Later zien we dezelfde man een klimgordel omdoen, het zal niet eenvoudig zijn om dat allemaal voor elkaar te krijgen!
een flinke klim omhoog naar Akrokorinthos
Beneden gekomen rijden we weer een klein stukje en bezoeken de tempel van Apollo. Rob hoeft niet zo nodig, hij pakt liever de drone en maakt wat mooie opnames en wordt weggestuurd. Ik ga het museum in en wil vooral de mozaïekvloeren zien. Ik vind dat altijd zo indrukwekkend! Van de vloerdelen die gevonden zijn hebben ze wandborden gemaakt en er staan een stuk of 6 vloerdelen tegen de muren van het museum. Ik loop ook nog even een rondje buiten, het zegt me allemaal niet zoveel, maar doordat het heel rustig is is het wel prettig om over het terrein te wandelen. De tempel van Apollo heeft nog 6 zuilen staan en als ik daar ben vliegt net de drone over mijn hoofd.
de tempel van Apollo
Terug gekomen bij Rob en Boris rijden we naar het kanaal van Korinthe. Het is inmiddels weer bewolkt en somber. Rob loopt in zijn eentje naar de houten brug om te kijken of er activiteit is. Nog een uurtje wachten volgens de brugwachter, dus gaan we met zijn drietjes op stap om het schouwspel te bewonderen. De houten brug zakt en dan komt er een sleepboot met vrachtschip het kanaal in. De hele tocht door het 6,5 km lange kanaal duurt een half uur. als de schepen voorbij zijn komt de houten brug weer omhoog, zonder vis deze keer!
het kanaal van Korinthe
We overnachten naast het kanaal van Korinthe en gaan de volgende dag weer rijden. We stoppen even om nog bij één van de andere bruggen over het kanaal te kijken en rijden dan via een prachtige route, uitzicht op de azuurblauwe zee en de bergen, naar Epidauros. Daar vinden we een mooie lunchplek en bedenken dat we hier wel willen overnachten, ook al zegt een bord dat het niet mag. We lezen even de reviews op park4night en kiezen eieren voor ons geld. Er zijn regelmatig forse boetes uitgedeeld en mensen zijn in de nacht weggestuurd door de politie. Willen we niet! Dus lunchen we, maken een mooie wandeling naar een kapelletje, werpen een blik op het kleine theater van Epidauros en vervolgen onze weg.
kilometers door mooi landschap
We rijden naar het uiterste puntje van deze meest oostelijke vinger van de Peloponnesos en komen uit in het havenplaatsje Kilada, net om de hoek bij het vakantieverblijf van Willem Alexander en Maxima. Ook hier is het nog rustig, behalve op de plek waar wij staan. Het halve dorp gebruikt deze aanlegplaats om rondjes te rijden, dat houdt gelukkig om een uur of elf wel op. ’s morgens is het vanaf 6.30 klaar met de rust, een vrachtwagen komt met enorme rotsblokken aan gereden die op een schip worden geladen. We besluiten dat we hier niet nog een nacht gaan staan, na de koffie rijden we naar de andere kant van de baai, hier start een wandeling naar een paar grotten. Eerst maken we de camper goed schoon, want dat is al een paar dagen niet gebeurt en met Boris aan boord, tsjonge jonge, wat geeft dat toch af en toe een stof, zand, haren en rommel. Dan zetten we de tafel en stoelen buiten en genieten in het zonnetje van de lunch, het wordt eindelijk echt lekker weer.
op een muurtje, welkom voor de koning?
Later wandelen we naar de grotten, eerst een stuk over een breed zandpad en dan wordt het smaller, rotsiger, ongelijker en voor mij niet te doen. Ik ga een stukje terug naar een bankje om op Rob en Boris te wachten. Boris is al snel bij mij terug, die heeft weer een feestdag, vervolgens verschijnt Rob, ook hij heeft het opgegeven. Het laatste stuk moest hij op handen en voeten, dat vond hij te gek worden. Toch was het een heerlijke wandeling en maken we ’s avonds vanaf de andere kant van de baai nog een foto van de verlichte grotten. We rijden terug naar het havenplaatsje Kilada om op een ander, hopelijk rustiger plekje de nacht door te brengen. Morgen weer verder op pad om nog meer van de Peloponnesos te (her )ontdekken.
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
We verlaten Matera om nog verder in de hak van Italië rond te trekken. Onze eerste overnachtingsplek van deze week is in Mottola, ver buiten het centrum van dit stadje is een kapelletje en een kruisen route, Chiesa di San Nicola, ook wel de sixtijnse kapel van de grotkerken genoemd. Een vredig stil plekje met olijfbomen, regelmatig stopt er een auto met bezoekers voor de kapel en het pad der kruizen. We hebben een rustige nacht en drinken ’s morgens onze koffie op het muurtje met uitzicht op de kapel, vogeltjes in de lucht en stilte.
mooi plekje in Mottola
Reizen is contrasten ondergaan en als we in Alberobello aankomen, is dit duidelijk het geval. Op een parkeerplaats/ camperplek zetten we de camper neer en binnen 5 minuten staan we in het stadje. Het plein waar we aan komen lopen is druk met groepen jongeren en we kijken wat wezenloos om ons heen. Dan doen we wat wij de beste oplossing vinden, een zijstraatje in! Binnen één minuut is het stil om ons heen, wonderlijk hoe dat meestal werkt. We dwalen heerlijk rond, genieten van uitzichten, de leuke trulli (enkelvoud: trullo), lopen bij één van de huisjes binnen en zien hoe ongelofelijk klein ze zijn, zeker als je bedenkt dat in dit huisje een gezin met 13 kinderen woonden. Dat zal net als in Matera niet heel fijn en fris zijn geweest.
wandelen in Alberobello
We gaan naar de camper om te eten en ’s avonds gaan we terug om dronebeelden te maken. Rob vind dit best spannend want ook al heeft de drone allerlei beveiligingen (zoals hoogtebeperkingen en omzeilen van obstakels) is het best lastig om in het donker de drone de lucht in te sturen. Na een paar minuten haalt Rob dan ook opgelucht adem als de drone weer veilig op de grond staat, de beelden zijn aardig goed gelukt en het is mooi om Alberobello vanuit de lucht te zien met alle lichtjes.
De volgende dag rijden we naar Ostuni, een burchtstadje. Voor we daar zijn stoppen we op p4n plek die Rob heeft gevonden, dit is een mooie lunchplek tussen de trulli. We maken een wandeling, lunchen buiten en rijden verder in het prachtige landschap van Puglia. In dit deel van Italië staan veel meer van deze huisjes. Deze trulli zijn in de 15de eeuw ontstaan, van oorsprong zijn het boerenwoningen, ze werden zonder cement gebouwd, dus verplaatsbaar, waardoor er maar weinig belasting betaalt hoefde te worden. Later zijn ze wel opgevuld met cement, gepleisterd en nog later in verval geraakt. Nu worden ze opgeknapt, uitgebouwd en sieren ze het landschap.
lunchen in een prachtig landschap
In Ostuni staan we weer op parkeerplaats/ camperplaats, hier kunnen we water pakken en water lozen. De wc legen gaat niet, maar gelukkig hebben we een extra cassette. Het dorpje valt ons een beetje tegen, weer veel groepen jongeren en lawaai. We hebben Boris mee en die kan dit eigenlijk niet aan. We vinden dat we hem toch regelmatig mee moeten nemen zodat hij er wel een beetje aan kan wennen, maar vandaag is het geen succes. We brengen Boris terug, zetten de maxxfan aan en gaan samen nog even terug. Dat lukt beter en als we wederom de achteraf straatjes pakken is het toch leuk om even rond te lopen. Op een terrasje pakken we ons laatste drankje in Italië! Het is bijna zover, de overtocht naar Griekenland!
heel veel blauwe regen, ook in Ostuni
Onze laatste overnachting in Italië is aan de kust in Torre Santa Sabina, zo’n typisch Italiaans badplaatsje waar het seizoen nog moet beginnen en wij met nog een camper dichtbij het water staan. Uitzicht op zee, zonnetje, wandelen en een beetje werken in de camper!
arrivederci Italia
We vertrekken de volgende dag eind van de middag naar de haven, zodat we onderweg nog wat boodschappen kunnen doen en een serviceplek bezoeken. In de haven waar we nog een paar uur moeten wachten, eten we in de camper, doen ons wekelijkse belletje met Rob zijn moeder, drinken koffie en kijken het journaal en dan mogen we de boot op.
bijna aan boord
We zijn één van de laatsten die aan boord rijden. De boot zit vooral vol met vrachtwagens en weinig campers, maar misschien steekt het merendeel van de camperaars wel over in Ancona of Bari. Wij hebben voor Brindisi gekozen omdat dit de kortste overtocht is en dat is voor Boris en ons het prettigst. Rob gaat naar de receptie om onze kamersleutel te halen en we krijgen een andere kamer dan in de boeking staat. De gang waar we eigenlijk onze kamer hadden zit vol met……………. jongeren en dat maakt weer een kabaal met zijn allen, logisch hoor, maar niet fijn om te slapen! Wij mogen dus naar een andere etage en dat is prettig want dat is één verdieping onder het hondendek. Nu bestaat het hondendek op dit schip uit een bordje aan een wand “dogs place” en verder niets. Maar goed, Boris heeft op dit tijdstip niet veel nodig en morgenochtend zoeken we wel een plek waar hij meer kan doen dan alleen plassen (als we van boord zijn!).
We hebben een prima hut, met een raam, douche, toilet, handdoeken en twee bedden. We gaan vrijwel meteen onder de wol en ik ben benieuwd hoe Boris zich vannacht gaat gedragen. Toen hij nog heel jong was hebben we ook een overnachting op een boot gedaan met Boris in de hut en dat was voor Boris één groot feest. De hele nacht op mijn bed springen, boven op mijn hoofd zitten en alles wat je kunt bedenken bij een jonge hond die eindelijk de kans krijgt bij je te liggen. Rob was toen uit voorzorg al in het bovenste bed gaan liggen. Nu hebben we een keurige hond, hij is wel wat onrustig omdat het schip bonkt en rolt op de golven, maar hij blijft op de grond liggen en springt niet één keer op bed. Wel ligt hij zo dicht mogelijk bij mijn bed, dus ik kan hem als hij onrustig is wel een aai geven. Brave hond, toch! ’s morgens staan we op tijd op, zodat we nog even kunnen douchen en rond 9.00 uur (Griekse tijd) rijden we de boot af. Eerst maar eens een plekje zoeken om een rondje te lopen met Boris, ontbijten en koffie en dan rijden we echt Griekenland in!
aankomst in Griekenland
Het landschap waar we doorheen rijden is prachtig, hoge bergen, veel groen en een fantastische snelweg. De snelweg is in verhouding met bv Frankrijk wel duur, maar ook echt goed. Onze eerste p4n plek is bij een koffietentje, maar helaas is alles afgesloten met grote hekken, de volgende keuren we af, dat is een groot vies parkeerterrein. Dan nog maar even door en dan vinden we een hemels mooi plekje. Aan de Ambracische golf (nog nooit van gehoord), het dorpje Menidi ligt om de hoek, uitzicht op de bergen. Er zijn her en der wat parkeerplaatsen, want in de zomer zal het hier best druk zijn, gezien het aantal terrassen aan het water. Nu is het hier nog stil en dat vinden wij helemaal prima, we blijven hier dan ook 2 nachten. Even wennen aan een nieuw land en genieten van het prachtige weer!
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
Natuurlijk vertrekken we later dan gepland bij “Vista San Vicino”, nog even douchen, opruimen een laatste kop koffie samen en dan gaan we, op naar nieuwe bestemmingen. Wel onderweg boodschappen doen, gas en diesel tanken en dan schiet de dag al aardig op. Het is lekker weer, dus maar niet teveel kilometers vandaag. We stoppen in Fermo (San Marco), nauwelijks een plaatsje, maar wel een parkeerterrein achter de kerk waar we prima staan. Eind van de middag is het er een drukte van belang, er is in de zaal naast de kerk een feestje, maar rond 20.00 uur is het weer afgelopen en is het muisstil rondom ons. Tot de volgende ochtend de kerkklokken al vroeg luiden en er wederom veel auto’s, deze keer met kerkgangers het terrein op rijden. Het is zo druk dat wij er niet meer uit kunnen. Er zit niets anders op dan de kerkdienst rustig uit te zitten, dus ontbijten we, kijken onze zondagochtend vlogs, drinken koffie en dan zijn we gelijk met de kerkgangers klaar. Ieder weer zijn ding gedaan!
uitzicht op de kerk waar de camper staat
We rijden verder zuidwaarts en waren de binnenwegen tot nu toe niet zo best, dit traject op de SS16 gaat redelijk goed. We volgen de weg langs de Adriatische kust, we zien regelmatig de zee woest op de kust bonken, rijden door badplaatsen, oude dorpjes en groene heuvels. Voor de laatste 100 km pakken we toch nog de grote weg, dit rijdt sneller, maar man, man wat zijn ook de grote wegen in Italië slecht! Er wordt ook veel aan de weg gewerkt, dat zien we al vanaf binnenkomst in Italië, regelmatig rijstroken afgesloten, de snelheid moet dan flink omlaag en als de dag er op zit zijn we allebei flink moe van de enerverende rit.
kilometers over de SS16
We gaan naar de camperplaats in Termoli, een klein plaatsje aan de kust. De camperplaats is in de haven en vandaar loop je zo de oude stad in, een imposant vestingwerk, waar je heerlijk door de straatjes kunt dwalen. We blijven hier 3 nachtjes, want we zijn moe, de zon schijnt, we hebben een mooi plekje, dus geen haast! Een goed moment om plannen voor de komende weken te maken. We boeken de tickets naar Griekenland, bedenken in grote lijnen welke route we daar willen rijden en genieten ondertussen van de zon.
hoe Italiaans wil je het hebben?
Vanuit Termoli rijden we naar een plaats waar we een paar jaar geleden ook zijn geweest. We moesten toen opschieten om de boot te halen, nu nemen we er de tijd voor, Matera! We gaan naar boerderijcamping Masseria del Pantaleone, waar mooie ruime camperplekken zijn en een toiletgebouw. Het prettigste aan deze CP is hun pendeldienst naar het centrum van Matera. In Florence zijn we een Nederlands gezin tegengekomen en als ik de receptie binnenloop zitten zij daar met het thuisfront te bellen. De wereld is klein, he! We twijfelen over het moment waarop we naar Matera gaan, wanneer is het droog genoeg? De volgende ochtend zijn we allebei vroeg wakker en de zon schijnt, dus eruit! Ontbijten, Boris uitlaten, koffie en ruim op tijd voor de pendeldienst van 9.30 uur staan we klaar. Gisteren gecheckt of Boris mee mag en ook hij mag mee naar één van de mooiste plekken van Italië. Natuurlijk zijn de grote steden, Rome, Florence, Napels en kleinere steden als Perugia, Lucca, Orvieto fantastisch, maar voor ons is Matera toch wel één van de allermooiste!
Matera is zo mooi
Gelukkig worden we niet teleurgesteld, we vinden het eigenlijk nog mooier dan de vorige keer. We nemen ook echt de tijd om rond te dwalen, genieten van de uitzichten en stoppen om de haverklap om van de schoonheid van dit stadje te genieten. We zijn vroeg en dat betekent dat het de eerste paar uur gewoon echt stil is. We snappen ook dat het hier in het hoogseizoen enorm druk moet zijn en dat lijkt ons helemaal niets. Dan komen we ook het Nederlandse gezin Noortje, Guus, Toon en Dorus tegen en nemen de tijd om een praatje te maken, de kinderen vinden het helemaal gezellig om Nederlands te praten met andere mensen. We zijn zomaar een half uur verder en nemen afscheid om verder te wandelen. De regen die voorspeld is blijft nog steeds uit, dus lunchen we op een terras met uitzicht. Dan is het tijd om op zoek te gaan naar de camper. De lucht om ons heen is donker, dus een beetje voortmaken. Een pittige wandeling, want er zitten een paar venijnige hellingen in, ondertussen begint het steeds meer om ons heen te rommelen en zijn de wolken dreigend zwart. We lopen ook nog even verkeerd omdat de toegang tot een pad geblokkeerd is en we een stuk terug moeten, de stemming daalt en de weg gaat steil omhoog! Bijna op een holletje komen we terug bij de CP waar de eerste druppels vallen. Net als we de deur van de camper achter ons dicht trekken begint het te regenen en te onweren en dat blijft de komende uren zo. Dat geeft niet, wij hebben Matera gezien en kunnen onze reis vervolgen. Volgende week………………..op naar de boot om over te steken naar Griekenland!
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
We gaan naar Florence, tussen de buien door, zijn we blij dat dat toch lukt. Er is heel veel regen gevallen en er gaat nog veel meer komen. Wij gaan met de bus de stad in, wel met 20 minuten vertraging, maar we spreken een paar Nederlanders bij de bushalte en dan vliegt de tijd voorbij. Het is in Florence enorm druk, veel bussen en in de stad lopen enorm veel jongeren, het lijkt wel schoolreisjestijd. Op internet hebben we een korte stadswandeling gevonden, die brengt ons eerst naar de overdekte markthallen, wat een kleuren, geuren en indrukken! Daar genieten we allebei enorm van, dus zwerven we daar rond en kijken naar alles wat er om ons heen gebeurt, heerlijk!
veel kleur en geur in de markthal
Vandaar uit lopen we naar de Dom en daar is het echt enorm druk. We willen toch graag even binnen kijken en gaan dus braaf in de rij staan. Gelukkig gaat dat best snel en na 20 minuten staan we binnen. Indrukwekkend groots en absoluut de moeite waard om een bezoek te brengen. Vandaar lopen we naar de rivier de Arno en kijken uit op de Ponte Vecchio. Via een andere brug lopen we naar de overkant van de Arno waar het veel stiller is, hier vinden we dan ook een restaurantje waar we een heerlijke pizza eten. Er eten alleen maar locals en de pizza is fantastisch, de espresso na het eten is subliem! Verder maar weer, over de Ponte Vecchio, terug naar het centrum. Daar dwalen we nog wat rond totdat de eerste spetters vallen en we snel op zoek gaan naar de bus. Rennend halen we de bus terug naar camping Hu en voor de grootste bui valt zijn wij weer terug op de camping. Daar spreken we nog een jong stel met 2 kleine kinderen die een half jaar op stap zijn voor de oudste naar school gaat. Leuke gesprekken hebben we soms zo maar, de vrouw van het stel had onze stickers op de camper gezien en was nieuwsgierig naar wat wij zoal doen. Even wat informatie uitwisselen en als het dan echt begint te regenen gaan we allemaal snel de campers in.
veel, heel veel scooters in Florence
Van Florence rijden we naar het meer van Trassimeno, onderweg hebben we echt slecht weer! We rijden verkeerd en komen in hele kleine dorpjes terecht en het weer is daar bar en boos, mensen staan hun huis leeg te hozen en hulpdiensten zijn straten aan het leeg pompen. Modderstromen en ellende over de straten. Wij zijn aan het eind van de dag blij dat we daar goed doorheen gekomen zijn, want het maakte wel diepe indruk op ons.
straatjes in San Feliciano
Aan het meer van Trasimeno vinden we een heerlijke camperplaats in San Feliciano met gratis voorzieningen en een kraan die water geeft en daar strijken we neer. Het voelt wel een beetje verlaten allemaal, de meeste appartementen zijn leeg, maar als we het dorpje door lopen komen we in een klein centrum terecht waar wel gewoond wordt. We hebben het zonnetje gevonden en genieten van het buiten zijn. De volgende dag bedenken een keer of 5, gaan we of gaan we niet? Het zonnetje is zo lekker dat we pas aan het eind van de middag vertrekken naar de andere kant van het meer, naar Castglione del Lago een dorp boven op een heuvel. Weer een prima vrije plek met uitzicht op het dorp op de heuvel. We blijven hier 2 nachtjes, wandelen een flink stuk langs het meer, zien de camping waar we zeker 20 jaar geleden met onze kinderen kampeerden en lopen daarna de steile heuvel op naar het centrum van Castiglione del Lago. Toen nog weinig toerisme en vooral barretjes waar de plaatselijke bevolking een koffie of borrel op het terras dronk en natuurlijk ook de ijswinkel waar de campinggasten hun ijsjes haalden. Nu is de hoofdstraat vol met trendy winkels, hippe barretjes en weinig tentjes waar je de locals vindt. Toch is het nog steeds een leuk stadje met prachtige vergezichten en in de oude burcht nog steeds een openlucht bioscoop waar Rob toen met Joep een film in het Italiaans heeft gezien, vooral leuk voor de beleving.
Castigliano del Lago heeft veel poorten
Na 2 nachtjes rijden we naar de wasserette om onze wasbare dekbedden te wassen (wat een fijne uitvinding, geen gedoe met die grote dekbedhoezen in een krappe camper!) een vriendelijke meneer helpt me op weg want ik begrijp de Italiaanse gebruiksaanwijzing niet helemaal. Vervolgens nog langs de serviceplek en dan gaan we weer verder, volgende bestemming is Citta della Pieve. Onderweg is het zo wonderschoon mooi. Cipressen, pijnbomen, boerderijen, kleine dorpjes, het is volop genieten. Behalve dan……… het wegdek! Het is af en toe bar en boos en de aangegeven snelheidslimiet halen we bij lange na niet. Echt niet overal hoor, er zijn prachtige stukken asfalt, maar dan opeens bonk boem, (horen en zien vergaat ons af en toe in de camper)en alles wat je er bij bedenken kunt als het wegdek echt slecht is.
zicht op het mooie Citta della Pieve
Citta della Pieve is weer zo’n mooi dorpje op een heuvel. De stenen die hier gebruikt zijn komen allemaal van materiaal uit de omgeving. Prachtige straatjes en steegjes en volgens de inwoners is hier het smalste straatje van Italië, 45 cm breed. Dat zoeken we natuurlijk ook op en lopen er door heen. Het steegje is ontstaan omdat de eigenaren van de panden aan weerszijde van het steegje het niet met elkaar konden vinden en dus geen gezamenlijke muur wilden. Ze maakten liever hun huizen smaller en daardoor ontstond deze smalle steeg.
Ook hier hebben we een mooie plek, het is aangelegd als camperplek, maar de voorzieningen zijn matig, al hebben we hier wel gratis stroom. Er is een kraan en de loosplek is krap om in te rijden voor onze camper. Wat dan wel weer fantastisch is, is het uitzicht op het dorp.
mooie routes onderweg
De volgende dag is weer even kilometers maken, want we gaan op bezoek! Hoe leuk is dat! Eerst even langs een tuincentrum om wat buitenplantjes te halen en nog even naar de supermarkt om de levensmiddelen aan te vullen. Het plan was om een stuk snelweg te nemen, want voor echt langere trajecten vinden wij de binnendoor wegen niet prettig. Wat is het wegdek slecht in Italië! Helaas gaat het snelwegtraject niet door, er wordt aan de weg gewerkt en er is over een grote afstand een omleiding door de kleine dorpjes van Umbrië. Dit kost erg veel tijd want het vrachtverkeer moet er ook door heen. We staan zelfs een tijdje stil omdat 2 vrachtwagens elkaar in een bocht niet kunnen passeren. Gelukkig lossen ze het samen goed op en kan iedereen weer verder. De route is prachtig en we komen steeds dichterbij de Apenijnen, er ligt nog sneeuw en zet daar een zonnetje op en je hebt een betoverend landschap.
aan het werk op “Vista san vicino”
Eindbestemming is Frontale (Apiro), net buiten dit dorp hebben Nelleke en Giel André een camping en appartementen “camping Vista San Vicino“. Nelleke was ons buurmeisje in Alkmaar en zij paste ook regelmatig op onze kinderen. Dat is dus wel al een paar jaar geleden en we hebben haar dan ook al zo’n 20 jaar niet gezien. Via haar ouders wisten we dat ze hier naar toe getrokken zijn en op 26 november 2024 waren zij in “Ik vertrek”. Regelmatig hebben we opgenoemd dat als we naar Italië zouden gaan we hier toch echt wel even op bezoek wilden gaan. Het moment is daar………………….
we vermaken ons goed bij Nelleke, Giel en de kinderen
We worden hartelijk ontvangen en mogen met de camper naast het huis staan, want op de camping wordt hard gewerkt om alles voor het seizoen klaar te maken. Het is een gezellig weerzien en er is veel bij te praten. Er is ook veel te doen en de dag erna helpen we met snoeien, tuin afval opruimen, fikkie stoken, maar lunchen ook gezellig met elkaar en dit alles met zicht op Monte San Vicino, een strak blauwe lucht en een heerlijk voorjaars zonnetje maakt dit een topdag. De dagen erna vullen zich ook op die manier, het is fantastisch weer, er is veel te doen. al klussend, pratend, etend, vullen de dagen zich en voelt het heel vertrouwd om hier op bezoek te zijn. We eten in het dorp bij Francesca, waar vooral werklui zitten en we dan ook een (h)eerlijke Italiaanse maaltijd eten.
monte San Vicino
Een prachtige stop en één waar we met veel plezier op terug kijken. Dag Nelleke, Giel, kinderen, hond Bruno (wat een gezellig speelmaatje voor Boris!) en dag camping “Vista San Vicino” wij komen zeker terug! Nu verder zuidwaarts…………..op weg naar de hak van Italië!
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
Vanuit het mooie kleine dorpje Nans-sous-sante-Anne rijden we een kleine 40 km, om op camping in Pontalier neer te strijken. Het is nog erg stil op de camping, in één hoek lijkt een gemeenschap te wonen met een paar touringbussen en oude caravans en auto’s, verder een paar passanten. Wij willen vooral even lekker douchen, water bijvullen en uiteraard wandelen. Dat lukt allemaal, een lang bospad brengt ons hoger en hoger, na een kleine 3 km draaien we om en lopen terug. Verder lopen heeft niet zoveel zin en het loopt best zwaar omdat er veel keien en rotsblokken liggen. De afdaling gaat een stuk soepeler, we hebben alle drie weer even de benen en poten gestrekt en Boris heeft weer heerlijk los gelopen.
veel tijd maken om te wandelen
De volgende dag wordt een topdag, we rijden een prachtige binnendoor route, weg nr. 9 richting Lausanne. Het is zonnig, stil op de weg, weilanden, dorpjes en de Alpen die steeds dichterbij komen met haar besneeuwde bergtoppen. Ik pak echt om de haverklap de camera om weer iets moois te filmen, hier heb ik ’s avonds een beetje spijt van, want welke stukjes film gaan de vlog halen?
rijden langs het meer van Genéve
We hebben samen een goed werkend patroon in het vloggen. Ik (José) film het meeste en bedenk wat er gefilmd moet worden, gelukkig filmt Rob ook regelmatig, maar ik bedenk meestal wel wat er gefilmd gaat worden. ’s Avonds bekijk ik alle filmpjes en gooi dan flink wat materiaal weg. Als we alles zouden bewaren wordt de vlog een paar uur lang en dan haken de meeste volgers wel af, denken wij. Rob gaat dan met het materiaal wat ik klaar gezet heb aan de gang om er een vlog van te maken. Hij vindt het ook echt leuk om daar mee te stoeien en het zo mooi mogelijk in elkaar te zetten. Eind van de week kijken we dan samen nog een keer kritisch naar de vlog, halen er nog wat foutjes uit of korten nog wat stukjes in en dan is de vlog weer klaar voor publiek! Tussendoor schrijf ik de blog, waar Rob eind van de week ook nog eens kritisch door heen gaat om vooral de foutjes er uit te halen en nog wat aan te vullen. Zo, dit was even een inkijkje in hoe wij onderweg onze gezamenlijke hobby uit voeren, één waar we samen veel plezier aan beleven!
een prima overnachtingsplek in het Aostadal, Aymavilles
Terug naar de mooie rit die we maken, vanuit Frankrijk, door Zwitserland naar Italië, prachtig. Uiteindelijk komen we uit in het Aostadal, waar we in het kleine dorpje Aymavilles / Aosta op een parkeerterrein overnachten. Later op de avond komen er nog 2 busjes naast ons staan. Allemaal niet heel bijzonder, maar wel functioneel.
We brainstormen over de komende dagen, Rob heeft een dorpje naast Genua gezien wat erg mooi lijkt en we zoeken daar dan ook een plek om te overnachten, maar kunnen het niet goed vinden. We besluiten om het over te slaan en gaan richting Lucca. Op loopafstand van het centrum vinden we camping Il Serchio met een wandelpad om de hoek waar we met Boris kunnen lopen.
op de fiets naar het centrum van Lucca
Op de fiets, samen met Boris rijden we naar het centrum van Lucca. We zijn hier jaren geleden samen met de kinderen ook een middag geweest en altijd bedacht om nog eens terug te gaan. Toen hartje zomer, nu een rustige lente dag. Er zijn veel scholieren met bussen voor een uitstapje, maar verder is het stil. We fietsen eerst over de 4 kilometer lange stadsmuur van Lucca, dit geeft een mooi beeld op de stad, het is echt wel Italië hoor!
Dan is het tijd om de fietsen te parkeren en met Boris even op de stadsmuur te wandelen en nog eens rustig om ons heen te kijken. Dan doen we wat we het allerliefste doen in een stad, dwalen door de straatjes. Alhoewel we daar toch wel heel verschillend in zijn. Rob loopt het liefst doelbewust ergens naar toe en wil weten waar hij is. Ik zwerf het liefst van straatje naar straatje mijn neus achterna. Dus af en toe toch maar even overleggen en samen weer een pad kiezen.
Na een paar uur dwalen krijgen we trek, strijken neer op een terrasje, eten een hapje en verbazen ons net als altijd over het lawaai dat de Italianen kunnen maken. Maar genieten vooral naar de pracht van de gebouwen, de mooie straatjes en de heerlijke sfeer om ons heen. We genieten weer van Italië!
San Michele in foro, met haar prachtige voorgevel van verschillende marmersoorten
We hebben een fijne camping, Il Serchio, dichtbij het centrum. Op het moment dat wij aankwamen was deze voor het eerst weer open. Met nog zo’n 6 andere campers staan we hier prima. Een fantastisch lekkere douche, een wandelplek voor Boris direct om de hoek en heel veel ruimte om ons heen. Zomers is het hier waarschijnlijk niet fijn, want de plekken zijn krap en met onze 7,5 meter kun je dan niet echt in of uit parkeren. Maar nu hebben we een hele straat voor ons alleen, prima.
Vanuit Lucca rijden we een kleine honderd kilometer naar Florence en voor het eerst hebben we regen, heel veel regen. Al hebben we al wel een paar keer ’s nachts een bui gehad, maar dit is serieus regen. We twijfelen nog even of we toch de stadsbus naar het centrum zullen pakken, maar dan moeten we tickets kopen voor musea. Heel af en toe doen we dat wel, maar het liefst zwerven we gewoon door de straatjes en wandelen we door de stad. We maken er een binnen dag van. Doen een was, middagslaapje, spelletje, werken aan vlog en blog.
Best lekker zo’n lummeldagje! Volgende week dus, Florence!
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
Cookies hier ook al.
Ja ook hier koekjes. Je mag ze weigeren, maar dan werkt de site minder goed. We slaan geen gegevens op om je lastig te vallen met wat voor vragen dan ook.
Functioneel
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een site of over verschillende sites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
