Schotland – We zijn op pad

21 augustus 202210 januari 2023

De wonderschone westkust

13 t/m 20 augustus

We rijden naar Durness en komen op een mooie camping terecht, Sango Sands Oasis CC SC#23101. De camping ligt bovenop een klif en we hebben veel ruimte om ons heen. Schotse campings zijn toch heel anders dan wij gewend zijn, nu staan er sowieso niet veel bomen in dit deel van Schotland, daardoor lijken de campings wat bevreemdend. Wij hebben het idee dat het komt doordat het grasvelden zijn met wat verharde paden en glooiingen over de hele camping. Alleen de plekken met elektra hebben een echt vlakke ondergrond. De rest van de camping heeft geen indeling, je kunt gaan staan waar je wil. Stroom hebben wij niet nodig, ondanks het wat wisselende weer hebben we genoeg aan de zonnepanelen. Zeker als we gereden hebben zijn de accu’s vol genoeg. We wandelen naar Smoo cave, dat is hier 2 km vandaan, een bijzondere grot, die aan één kant is uitgesleten door de zee en aan de andere kant door een rivier. Het is redelijk weer, dus na de wandeling kunnen we fijn buiten zitten.

We besluiten nog een dagje te blijven, Rob is moe van het rijden en ik heb nog veel last van mijn scheenbeen. We zitten hier op een prachtige plek, we lunchen buiten, Rob gaat met Boris de kliffen af en laat hem lekker in de baai rond rennen, eind van de middag nog even met zijn drieën een wandeling, een rustdag vliegt zo voorbij. Een biertje in de pub van de camping, net op tijd binnen, want er vallen dikke druppels regen. Die regen gaat best lang door, dus als het even minder is snel naar de camper want we hebben de regenjassen niet mee! ’s Avonds horen we rumoer buiten en als we gaan kijken is er een prachtige regenboog, fantastische rode luchten, windstil, een heerlijke avond.

We rijden verder en komen langs een waterval (Loch na Gainmhich Waterfall) die we willen die gaan bekijken, maar er staan nergens bordjes, nauwelijks parkeerplek. We vragen ons af of we wel op de goede plek zijn. We gaan het eerst maar eens bovenlangs proberen, maar er is nauwelijks een pad, de grond is zeiknat, we besluiten terug te gaan. Dan gaan we het beneden langs proberen, een stuk langs de weg en dan de kloof in. Geen enkel bordje of wegwijzer, maar we gaan toch maar. Het is er prachtig! Het is maar 500meter tot de waterval, maar dan wel klauteren over stenen, door modder, er is gewoon geen pad. Boris kan lekker los en die gedraagt zich alsof hij een berggeit is. Vlakbij de waterval komen we een gezin tegen die zeggen dat het echt de moeite waard is, dus klauteren we door. En mooi is het! Ook doordat er verder niemand is, alleen het bulderende water, heel veel midges (hele kleine irritante vliegjes) en wij. Zelfde route terug en de weg weer omhoog naar de camper. Ik besluit wel dat het voorlopig even het laatste inspannende geklauter is. Gewoon wandelen lukt redelijk, maar ik heb teveel last van mijn schenen om dit te doen.

We rijden verder naar Ullapool en overnachten daar op een parkeerterrein P4N #139849 midden in het dorp, samen met nog 6 andere campers. Voor 10 pond (bijna 12 euro)per nacht mag je hier staan. We blijven nog een nachtje in Ullapool, maar op een andere plek. We halen eerst boodschappen bij de Tesco en tanken gas. Daarna rijden we naar Het Royal hotel P4N #161552. Dat wilden we gisteren al, maar toen we belden was het vol. Wel konden we voor vandaag reserveren dus daar gaan we nu staan. Achter het hotel hebben ze parkeervakken voor campers en caravans, voor 15 pond mag je hier staan. Met stroom, water en een toilet dat dag en nacht open is, helemaal prima. Als ’s middags het zonnetje doorbreekt zitten we zelfs nog even buiten. We wandelen door dit leuke plaatsje, bekijken de haven, kopen een kaart en genieten van dit gezellige dorp. ’s avonds eten we lekker en vooral gezellig in een lokale pub.

We trekken verder en er staan 2 stops op het programma. De eerste is een waterval (Corrieshalloch Gorge National Nature Reserve), een halfuurtje rijden vanaf Ullapool. We rijden vooral langs de kust met zijn vele inhammen, dorpjes en mooie vergezichten. Deze waterval is beter aangegeven dan die van 2 dagen geleden, er staat zelfs een jongeman die ons uitlegt dat we voor de lange of de korte wandeling kunnen gaan, 15 of 30 minuten wandelen. We kiezen de lange, het is een goed begaanbaar pad, die wel wat klimt en daalt, maar goed te doen. Het is hier ook rustig en aangekomen bij de waterval is er zelfs wat drukte. Je mag maar met 6 personen op de hangbrug, als je in het midden staat kun je de waterval goed zien, het is zelfs even wachten! Over de hangbrug nog een klein stukje verder naar een viewpoint dat boven de kloof hangt. Het is een betoverend mooi stuk natuurgeweld., We rijden een klein stukje verder en stoppen dan op één van de parkeerplekken langs de weg we voor de lunch. Mooi uitzicht aan de waterkant, smaakt het broodje extra lekker.

Dan rijden we door naar Inverewe, dankzij een warme golfstroom kan hier van alles groeien, en er is dan ook een botanische tuin aan de kust van de Atlantische oceaan is. Best bijzonder en heel mooi. We dwalen bijna 2 uur door de tuin en als Rob aan het eind nog even op een bankje zit, terwijl ik naar nog wat bloemen kijk, komt er een mevrouw naar Rob toe en vraagt of hij in Mei in Kroatië was. Inderdaad daar waren we toen. Zij vertelt dat we toen samen op een bankje gezeten hebben bij de watervallen van Krka. Ze herkende nu Boris en toen ze ons zijn naam hoorde zeggen en later op het parkeerterrein onze camper zag staan wist ze het zeker. Ze is terug de tuin in gegaan om even een praatje met ons te maken. Bijzonder toch!? Ze heeft zelf ook een Friese stabij en als ik het goed onthouden heb heet die Joris! Wat een leuke ontmoeting. Ze waren toen een week op vakantie en nu 10 dagen en dan tref je elkaar weer, wat een toeval! Na deze bijzondere ontmoeting rijden we verder en vinden een P4N in een haventje. Met nog één andere camper brengen we de nacht door op een heel mooi plekje in een haventje Gairloch P4N # 299926.

We willen vandaag een flinke afstand rijden, het weer is niet fantastisch en Rob heeft beelden gezien van mensen in midden Engeland in korte broek en hemdjes, daar wil hij op af. We maken ons klaar voor wat meer kilometers te rijden, maar het plan is al na een uur gewijzigd, slecht weer, slechte wegen, druk, er zit weinig tempo in. Als het tijd is voor de lunch staan we bij een kasteel dat min of meer op ons lijstje stond en besluiten we om het kasteel, Eilean Danon, te bezoeken. Het zonnetje schijnt, dus gewoon doen. Het is een mooi kasteel op een prachtige locatie, we vermaken ons hier wel een uurtje. Daarna even rondje met Boris en op zoek naar een P4N die niet te ver weg is. Ons plan voor een dag kilometers vreten is hiermee definitief van de baan. Bij Bun Loyne P4N #316960 vinden we een fijn plekje, mooi uitzicht op Loch Beag. Het weer wordt er niet beter op, dus veel in de camper en voor het eerst enorm veel midges om ons heen. We schieten nog even te hulp bij een stel waar van de vrouw plotseling ziek wordt en van onder en boven alles eruit gooit en zichzelf bevuild, met keukenrol en vochtige doekjes en water geven wat hulp. In een wolk rottige, kleine vliegjes en flink beroerd vertrekken ze, hopelijk naar een hotel waar ze zich op kan knappen. Na het eten is de regen en de aanval van de midges wat minder, dus even een halfuurtje buiten spelen.

Verder gaan we weer, dit wordt een dag met hindernissen. De wegen zijn afwisselend heel smal, smal en een prima breedte. Op een heel smal stuk wordt er door een Nederlander vriendelijk gezwaaid en ramt meteen daarmee onze spiegel, flinke klap en kapot. Op deze smalle wegen moet je echt je handen aan het stuur houden om zoveel mogelijk links te blijven. Wij hebben gemiddeld 10 cm aan iedere kant over en dat is echt niet veel. We zoeken een plek waar we even kunnen stoppen om de spiegel in ieder geval even provisorisch te repareren, gelukkig hebben we ductape mee! Dan zoeken we ook maar meteen een garagebedrijf waar de spiegel vervangen kan worden, die vinden we gelukkig zo’n 20 km verderop in Fort William. Daar hebben ze camperspiegels op voorraad, het gebeurt vast vaker! Geen originele Fiat spiegel, maar voor ons prima en een uur later is het al klaar!!

Dan verder naar Oban, ik wel een beetje schrikkerig op de smalle wegen en Rob probeert nog meer links te rijden. In Oban wil het niet zo vlotten, er is parkeerruimte genoeg, maar daar mogen we de nacht niet staan, Park4Night geeft nog wel een paar opties maar die zijn vol of veel te smal. We geven het uiteindelijk op en gaan in Oban bij de Tesco boodschappen doen en zijn van plan om verder te rijden naar een haventje een halfuurtje rijden verderop. Als we met onze boodschappen buiten komen is één van de vier camperplekken op het parkeerterrein leeg! Rob gaat op een holletje de camper halen en een paar minuten later hebben we op de valreep een prima plek voor de nacht! Boodschappen opruimen, jas aan en met zijn drietjes lopen we even later langs de kade van Oban, wordt de dag toch nog gezellig afgesloten, biertje op een terras in de zon. Net als we die op hebben en weggaan breken de wolken open voor een enorme hoosbui. Dat hebben we in Schotland inmiddels geleerd, schijnt de zon? Onmiddellijk buiten gaan spelen, want het kan zo weer voorbij zijn. ’s avonds gaan we uit eten, een mediterraan restaurant waar we heerlijk eten.

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Twitter, Youtube en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.

14 augustus 202210 januari 2023

Highland games en verder naar het noorden

6 t/m 12 augustus

8 augustus woonden we een jaar in onze camper, we hebben hier met iets lekkers bij stilgestaan, gewoon omdat we nog iedere dag genieten van onze reis .

We beginnen deze week met een bezoek aan de Highlandgames in Aboyne. Voor het ontbijt met de camper naar Aboyne gereden en na even zoeken vonden we een enorm parkeerterrein waar we één van de eersten waren. Daar ontbeten en nog even met Boris gewandeld. Het voelde veilig om hem daar in de camper achter te laten. Dus wij op naar de Highland games, dat moet je toch meemaken in Schotland. Een gezellig dorpsspektakel met enorm veel publiek, iedereen was verheugd dat het na 2 jaar weer plaats kon vinden. Kermis, eettentjes, families met picknickmanden, een regenbui en in het midden een groot ovaal waar allerlei wedstrijden plaats vonden. Dansen, doedelzak spelen (uiteraard), hamer slingeren en hard lopen. We hebben ons tussen het publiek op een stoel genesteld en genoten van dit evenement. Kom je in Schotland, probeer dit dan zeker mee te maken!

Halverwege de middag rijden we weg van het inmiddels bomvolle parkeerterrein. We gaan richting Inverness en na 2 uur rijden, door weer een fantastisch landschap, vinden vlak voor deze stad in het gehucht Daviot, een P4N #130204, naast een kerkje. Na een uurtje staan we daar met 4 campers. Het is dicht langs de doorgaande weg, nu is er al niet zo heel veel verkeer, maar ’s avonds is er nauwelijks verkeer, dus we slapen dus heerlijk.

Na het ontbijt gaan we naar de Clava Cairns. Een soort hunebedden van 4000 jaar geleden. Indrukwekkende bouwwerken, die ik graag wilde zien vanwege de serie “Outlander”. Alweer een favoriet die zich in Schotland afspeelt. Zonder de link met deze serie is de plek ook de moeite waard, want ook Rob vindt het mooi en die heeft niets met de serie.

We rijden 10 minuten verder naar Culloden, hier heeft, voor de Schotten een belangrijke slag plaats gevonden. Wij lopen over het slagveld, maar genieten vooral van de mooie omgeving en daar blijft het wel een beetje bij. Voor Boris en ons een fijne wandeling!

Er is in de buurt een servicepunt bij een camper en caravan verkoop en dat is wel even nodig, het water raakt op en de wc zit vol. Helaas kunnen we daar op zondag niet terecht. Plannen aanpassen, dus een camping zoeken. We pikken er één uit de campercontact app en dat is een goede keuze! Mooie ruime camping met honden uitlaatplek en super sanitair. Beauly holiday park SC #59972, we blijven hier morgen ook dan kunnen we de was doen want de weerapps hebben beloofd dat morgen de zon gaat schijnen!

Ik doe de was en maak even goed de binnenkant schoon. Rob gaat met de fiets naar het station van Beauly en vandaar met de trein naar Inverness. We hebben geen simkaart meer, dus een nieuwe nodig. Om dit morgen met de camper te doen lijkt ons niet zo’n goed plan en Rob houdt wel van dit soort uitstapjes in zijn eentje. Ik ga met Boris rondje wandelen op de prachtige honden uitlaatplek. Gras paden met daarom heen hoog struikgewas met allerlei wilde bloemen, een plaatje. Helaas loopt de wandeling niet zo goed af. Als ik Boris roep komt hij aangestoven en remt pas op het laatste moment, tegen mijn schenen. 20 kilo hond met een gangetje van 25 km per uur doet pijn. Hij komt wel vaker zo aangestoven en gaat dan altijd langs ons heen. Nu dus niet, ik sta te tollen op mijn benen! Terug naar de camper maar en met een koud washandje mijn schenen koelen. Rob komt terug met een simkaart en zorgt ’s avonds voor het eten, mijn benen doen echt pijn en ik zit het liefst met mijn benen omhoog.

De volgende dag gaan we verder naar Cromarty, geen officiële plek om te overnachten, maar we staan zo mooi aan de baai, dat we toch blijven staan. (57°40’54.5″N 4°01’57.1″W) Een lief dorpje, met wat winkeltjes en een mooi uitzicht over een baai. Hier worden boorplatforms gebouwd en we zijn misschien een beetje raar, maar we vinden het allebei mooi om te zien.

De rivier in Brora, net in de bocht is de camperplek.

Via Brora, weer een mooi plekje, bij een rivier. Er staan een paar campers en er komt weinig verkeer langs. Rob wandelt vooral met Boris want mijn benen doen nog erg veel pijn. Van hier uit rijden naar het noordelijkste puntje van Schotland. We doen het wel rustig aan, het is ’s morgens prachtig weer, dus…………….rustig ontbijten en koffie in de zon, daarna douchen en opruimen en dan tegen 12 uur pas verder rijden. De zon schijnt niet zo heel veel, dus ieder uurtje zon is genieten. Terwijl er in Nederland een hittegolf op komst is!

We rijden verder naar John O’Groat, een plaatsnaam die staat voor Jan de Groot. Inderdaad een Nederlander, die in de 15e eeuw heeft gezorgd voor een ferry verbinding met de Orkney eilanden die hier vlak voor de kust liggen. Nu een toeristische trekpleister, voor het eerst komen we ook veel campers en caravans tegen, we zien meer Nederlandse kentekens dan in de 2 weken hiervoor. Maar massaal is het nog steeds niet. Na een uurtje rondkijken gaan we verder en stranden op een parkeerterrein bij een sportcomplex in Thurso. Het lijkt een mooie stad, maar we slaan het over. De volgende ochtend gaan we naar de Wolfburn distilleerderij, helaas zitten ze volgeboekt voor de rondleidingen, we kopen wel een fles whisky voor Oli, die ons heeft verzocht om een fles mee te nemen. We rijden verder naar Strathy baai. Wat een plaatje! Er is een parkeerterrein naast een begraafplaats waar we met een stuk of 7 campers / auto’s staan. Ja ook een paar stoere kampeerders die hun auto hebben omgebouwd tot een kampeerwagen en daarmee door Schotland trekken. We hebben vanaf een hoog duin uitzicht over een prachtige baai, ik waag het er op om weer een wat langer stuk te wandelen en gelukkig lukt het om 4 km te lopen. Mijn schenen zijn ’s avonds wel weer erg gevoelig, maar het kan toch niet zo zijn dat we door Schotland rijden en we geen wandelingen kunnen maken! Dan maar een extra paracetamol. Boris kan even heerlijk los rennen en gaat helemaal uit zijn dak. Het kost wel moeite om hem bij ons terug te halen als hij andere honden ziet, dan wil hij spelen. Hier moeten we de komende tijd maar even extra op trainen. Wat heeft hij een lol, onder het zand en nat van het water zijn we een uur later weer bij de camper. Dit is toch het allermooiste van Schotland, wandelingen maken op plekken waar bijna niemand is, we genieten er enorm van.

de laatste video staat hier

7 augustus 202210 januari 2023

Verder door het mooie Schotland

van 30 juli t/m 5 augustus

De schotse oostkust

We zijn inmiddels weer een week onderweg en dat bevalt ons heel goed. We zitten snel in ons ritme en pakken alle gewoontes die bij het camperleven horen weer op, niet allebei gelijktijdig van onze stoel af(haha) maar het kost ook weer energie om te wennen aan een nieuw land. Maar wat voor land, we hebben ons nooit zo verdiept in Schotland, wel dat we er graag eens naar toe willen, maar we zijn er nu al helemaal weg van. De mooie natuur, steeds de zee in zicht, leuke dorpjes en zelfs het weer is wel ok.

We genieten een middag van Edinburgh, al is dat veel tekort. Het is een stad waar veel te zien, met enorm veel geschiedenis en dan is een middag te weinig. De stad is dan best overweldigend. Rob heeft daar wat minder last van, maar ik kan het bijna niet in me opnemen zoveel is het. We kunnen het beste nog eens terugkomen voor een stedentrip en ons onderdompelen in deze mooie stad! We sluiten de middag af met een biertje in een pub, waar verrassend veel locals zitten. Buiten op het terras raken we in gesprek met 2 schotten, erg gezellig, maar wat spreken ze beroerd Engels. Dat is vast niet de laatste keer dat we dit constateren, één van de mannen beaamt ook dat wij beter Engels spreken dan hij!

De volgende dag rijden we een paar kilometer naar een Lidl, even flink wat boodschappen in slaan. Daarna nog een klein stukje verder naar Rosslyn chapel. Ik heb van thuis de Davinci code meegenomen en opnieuw gelezen, ik heb het net uit, een deel van het boek speelt zich af in deze kapel. Ik heb online een ticket gekocht en wil er graag naar toe. Sinds het boek verschenen is, is de belangstelling voor een bezoek enorm toegenomen, ze hebben zelfs een bezoekerscentrum aangebouwd! Ik krijg een folder in het Nederlands met fragmenten uit de kapel met beschrijvingen, ik ben er een uur zoet mee om al die plekjes te bekijken. Dan gaat iedereen zitten en vertelt een gids nog het één en ander over deze kapel. Ze vertelt boeiend over de geschiedenis van de kapel en de familie die deze gebouwd heeft. Ben je in de buurt, zeker heen gaan, zelfs zonder het lezen van de Davinci code een bezoek waard!

De scheepslift van Falkirk is ’s avonds verlicht.

Daarna rijden we naar Falkirk, hier staat en hele bijzondere scheepslift. We kunnen daar prima op het parkeerterrein staan, met nog een stuk of acht andere campers brengen we hier de nacht door. De scheepslift is uniek op de wereld en kan boten, alleen de zogenaamde narrowboats, een groot hoogteverschil laten overbruggen. Het lijkt of de scheepslift niet veel gebruikt wordt, maar meer een toeristische attractie is. Indrukwekkend is het zeker wel en we blijven dan ook lang kijken hoe dit gevaarte (toeristen)boten verscheept.

Vanaf Falkirk rijden we naar de kust en volgen een stuk van de kustroute, maar helaas stuurt onze navigatie ons helemaal de verkeerde kant op en blijkt onze P4N plek midden op een golfbaan te liggen! (Rob baalt en vind golfbanen opeens helemaal niet leuk!). We zijn een stuk meer landinwaarts gereden dan we wilden. We zoeken een nieuwe plaats aan de kust en ook daar gaat het op het laatste stuk ook even mis. Met de navigatie van mijn telefoon erbij vinden we toch de plek die we zochten. En wat voor plek! Dit zijn de krenten in de pap! Een klein havenplaatsje, een parkeerterrein naast de haven, de neus van de camper naar de zee, prachtige uitzichten rondom, wauw! ’s Middags maken we een wandeling langs de kust en een stukje door het dorp. We gaan hier 2 nachten blijven, want een tweede wandeling hier spreekt ons wel aan.

De haven van Dysart, de camper ergens in het midden van de foto.

Daarna rijden we verder naar Pitlochry, echt wel wat anders. Een iets te toeristisch dorpje, waar de wandelingen teveel langs de straat gaan. We gaan er wel lekker uit eten en op de camping hebben ze een fantastische douche in een verwarmde ruimte. Echt koud is het niet, maar we moeten wel wennen aan het weer in Schotland, het wisselt van minuut tot minuut en van uur tot uur. We verkleden ons soms wel 2 of 3 keer op een dag! We genieten wel enorm van het landschap, zo uitgestrekt!

Na Pitlochry gaan we naar Aboyne. We willen graag highlandgames zien. Die zijn op veel verschillende plekken in Schotland, maar het was even puzzelen of wij dan in de buurt van een plek zijn waar het dan is. Gisteravond vonden we deze in Aboyne en die ligt op onze route! We parkeren net buiten het dorp op een parkeerplaats die uitkijkt op een vliegveldje voor zweefvliegtuigen, nog leuk ook. Morgen hier vandaan op de fiets naar Aboyne, benieuwd wat we er van vinden??!!

de laatste video staat hier

31 juli 202210 januari 2023

We zijn op pad in Schotland

Na 5 weken in Nederland, genietend van onze kinderen, familie en vrienden trekken we er weer op uit. Het plan is om weer 10 maanden te gaan reizen. Te beginnen in Schotland. Op dinsdagavond 26 juli vertrekken we uit Rotterdam. Op de boot kunnen we nog een omboeking maken, waardoor Boris in onze hut mag, tegen belachelijk veel geld, maar ja , alles voor je hond! Boris gedraagt zich redelijk rustig en we merken dat hij uit de puberteit raakt of dat zijn chemische castratie goed werkt.

Van onze vorige overtochten hebben we geleerd dat het eten aan boord niet lekker en behoorlijk aan de prijs is. Ik heb daarom zelf groentetortilla’s gevuld en voor ’s morgens een paar boterhammen gesmeerd en drinken meegenomen. Al doende leert men.

De overtocht brengen we voornamelijk slapend door, ’s morgens worden we wakker van de omroepinstallatie, dus douchen, Boris nog even op het dek laten plassen, meer wil hij niet kwijt. Spullen opruimen en dan kunnen we al van boord.

Dan begint in Hull het harde werken voor Rob, geconcentreerd weet hij ons de stad uit te rijden, al laat google ons wel even in de steek, dus duiken we een parkeerterrein op. Eerst maar even Boris uit laten, rustig nog een boterham en koffie en even goed kijken hoe het verder moet. Dat helpt om even de rust te vinden en verder te kunnen. We rijden gelukkig al snel de stad uit en genieten van het uitzicht! Dicht langs de kust, weilanden, hier en daar een dorpje en na een uur een Park4Night plek, bij Ravenscar #249372 in North Yorkshire. We dubben nog even of we dit willen, het is er vol met mensen die komen wandelen, maar een meneer die we spreken zegt dat het hier ’s avonds erg rustig is, de straat is doodlopend en het uitzicht geweldig. We besluiten voorlopig te blijven. Trekken wandelschoenen aan, maken de rugzak in orde, broodje mee en we zijn al snel onderweg voor een prachtige wandeling. We waren na het nachtje op de boot best een beetje gaar, maar dat gevoel is snel verdwenen. Het is hier prachtig, we snappen wel waarom het hier zo druk is met wandelaars! Langs de kust, stukjes bos, weilanden komen we in de buurt van het volgend dorp en daar is een pub, helemaal gericht op wandelaars en mensen die op het strand spelen. Gratis water, voor mens en hond, toilet en veel picknicktafels buiten. We drinken er wat, eten onze boterhammen op en gaan dan op de weg terug. Een iets andere route, maar weer zo mooi! Aan het eind van de dag 14 km gewandeld en bij het hotel waar we vlakbij staan drinken we een biertje met uitzicht op de kliffen, we slapen die nacht als roosjes.

na de wandeling nog even iets drinken met dit uitzicht

De volgende ochtend rijden we een stukje verder naar Staithes. Rob voelt zich al redelijk vertrouwt met het links rijden. Het is nergens echt druk, maar er is wel zoveel verkeer dat je van zelf in de stroom mee rijdt. Staithes is een oud vissersdorp, waar de vissers vervangen zijn door de toeristen. Doordat er geen hotels zijn maar alleen appartementen bij de bevolking in huis, ziet het dorpje er nog authentiek uit. Net buiten het dorp is een parkeerterrein P4N #249696, daar brengen we de nacht door. In eerste instantie met 1 andere camper en veel busjes van surfers. De surfers vertrekken aan het begin van de middag, tegen de avond komen er nog wat campers bij en staan er 6. We lopen ’s middags naar het dorpje en voelen allebei wat spierpijn van de wandeling van gisteren. We hebben toen flink geklommen en gedaald en dat voelen we vandaag!

Dan is het tijd om naar Edinburgh te rijden, even een kleine misrekening door miles en kilometers te verwarren, maar we gaan toch maar door. Het is zo’n 4 uur rijden. Voor de lunch gaan we even van de doorgaande weg af, want daar zijn wel parkeerplaatsen, maar die zijn zo dicht op de weg, dat vinden we niet fijn. We gaan dus even van de weg af en komen in weer zo’n typisch Engels dorpje, Midsummer murders zou hier zomaar opgenomen kunnen zijn. Een heerlijk rustig plekje, waar Boris ook even de benen kan strekken.

Rob voelt zich steeds vertrouwder met het rijden, af en toe een klein twijfelmomentje, maar het gaat lekker. Eind van de middag zijn we bij de camping die we vanmorgen voor de zekerheid even gebeld hebben. “Plek genoeg” was de boodschap. Nou niet dus, camping vol. Na wat aandringen mogen we toch de camping op en worden op een vreemde plek, bij 2 oude caravans neergezet. Waarschijnlijk woont daar personeel in? Maar goed, we doen het er mee. We kunnen in ieder geval even lekker douche en morgen de stad in.

de laatste video staat hier