Terug naar de kust

1 t/m 7 december

Terug in Spanje ontmoeten we campervrienden met wie we een paar dagen optrekken. Zij weten een prachtige plek net buiten Elche, Explanada del Pantano de Elche, wat enorm groot is. Zelfs op deze zonnige zondag is er ruimte genoeg. Dat is heerlijk, de camperplaats waar we waren was prima, maar voor ons niet uitnodigend om te wandelen met Boris. Er zitten veel honden achter hekken en die begeleiden een wandeling met een kakofonie van geblaf.

Boris geniet van zijn vrijheid

Hier in het natuurgebied Explanada del Pantano, is ook lawaai, maar dan van het vliegveld van Alicante. Wij vinden dat beter te handelen dan tijdens het wandelen begeleid te worden door hondengeblaf. Er zijn verschillende plateaus, op het laagste staan veel auto’s en op de 2 hogere plateaus hier en daar een camper, niemand staat een ander in de weg en dat geeft een prettig gevoel van ruimte.

wandelen met Helmy en Fred

We maken met Fred en Helmy een wandeling naar de stuwdam, vooral veel klauteren en genieten van uitzichten met veel oh en ah. Het is hier echt mooi. Veel “last” van de drukte hebben we niet. Het is een groot gebied met meerdere wandelingen, dus af en toe even stoppen voor een groepje, maar naar mate we verder lopen wordt het ook stiller. Boris geniet als een dolle van de vrijheid en springt, klautert en rent om ons heen, zo’n blije hond. Op de terugweg lopen Fred en Helmy voor ons uit, ze lopen sneller, we zien elkaar straks weer bij de campers.

Een prachtig gebied

Het is een prachtige wandeling met een onprettig einde! Boris vindt vlak voordat we bij de camper zijn een “openbaar toilet”. Zo ongelofelijk vies dat mensen tussen de struiken hun ontlasting achter laten. Dat gekke beest van ons gaat er vol in liggen rollen. dat heeft hij ook wel eens met rotte vis gedaan! Nou dat is duidelijk, die komt voorlopig de camper niet in! We passeren nog een kanaaltje waar Rob Boris in wil onderdompelen, maar dat is kansloos met een hond met watervrees. We leggen Boris vast bij de camper en gaan water uit het kanaaltje halen. Ik heb in de garage babyshampoo en een washand, speciaal voor dit soort ongelukjes. Ik moet Boris echt in de houdgreep nemen om hem te kunnen wassen, na zo’n 15 minuten boenen, spoelen, wassen en nog meer boenen is de ergste viezigheid wel uit zijn vacht. Nu maar opdrogen in de zon. Boris neemt nog wel even wraak door met zijn kletsnatte vacht in het stof te gaan liggen rollen, oh wat is hij weer vies!! Ik laat hem nu maar even met rust, de zon droogt zijn vacht en dan ga ik hem borstelen om het stof uit zijn vacht te halen. Uiteindelijk hebben we weer een schone hond. Rondom de camperplaats mag hij dus niet meer los, want er zijn meer plekken die als openbaar toilet gebruikt worden, BAH!!

pepernoten mee uit Nederland, ons Sinterklaasfeestje met zijn vieren

We sluiten de dag af met een borrel, gezamenlijke maaltijd in de camper, want rond 18.00 uur begint het buiten al aardig af te koelen. Samen eten in de camper is best knus, wel allemaal rustig blijven zitten. De volgende dag nemen we afscheid van elkaar, Helmy en Fred trekken verder en wij blijven nog een dagje. We doen niet veel, ik ben nog best moe van mijn reisje naar Nederland en een beetje lummelen is prettig.

De volgende dag doen we iets heel doms, 5 km verderop ligt de plaats Elche, dat schijnt heel mooi te zijn. We rijden erheen met de camper om na een bezoek aan deze stad verder te rijden. Dom, dus!! We kunnen met geen mogelijkheid een plek voor de camper vinden. We rijden ons klem op een parkeerterrein, waar Rob met flink wat steken de camper weer bevrijd. Nog een plek zoeken en nog één, kansloos. We verlaten Elche zonder iets gezien te hebben, wel een enorme hoeveelheid palmbomen, waar deze stad om bekend staat, maar verder niets.

We rijden hiervandaan naar Murcia, een enorm contrast met onze plek in het natuurgebied. Bij een enorm groot winkelgebied is een camperplek, met voorzieningen. Dus veel asfalt, veel beton, veel winkels, veel campers, kortom een kleine cultuurschok. Maar goed, dat wisten we al uit verhalen van anderen en het enige dat we hier willen is een paar dingetjes kopen. De winkels zijn tot laat open en we gaan dan ook pas na het eten even shoppen. Overdag is het best warm en niet fijn om Boris in de camper achter te laten. ’s avonds koelt het af en kan Boris op de camper passen, terwijl wij even winkelen. Daar zijn we vlot klaar mee en dan kunnen we de volgende dag ook weer verder.

we zijn weer aan de kust!

We gaan naar de kust! We horen veel verhalen over de grote drukte daar, maar we gaan het toch proberen. Wij genieten altijd erg van het strand en de zee, dus we gaan het wel zien. 2 jaar geleden hebben we bij een strandje dichtbij Aguilas gestaan, een prachtig plekje, we zijn daar een volle week geweest en vonden dat heerlijk. Dus terug naar dat mooie plekje, tja en dat is niet altijd slim. De plek is 2x zo vol als 2 jaar geleden en er staan nu een aantal Duitse gezinnen met jonge kinderen en een roedel honden, die met zijn allen flink wat lawaai maken. Er is nauwelijks ruimte tussen de campers, het is gewoon te veel. We maken wel even een fijne wandeling met Boris en spreken met elkaar af dat we blijven staan, er een nachtje over slapen en dan morgen pas beslissen wat we gaan doen. Het gebeurt ons wel vaker dat we bij aankomst twijfelen over een plek en dan ’s morgens constateren dat het eigenlijk helemaal niet zo’n verkeerde plek is. Nu gebeurt dat echter niet, na ontbijt en koffie kijken we elkaar eens aan en vinden het allebei nog steeds niets. Iets verderop ligt een grotere vrije plek, daar zijn we gisteren naar toe gewandeld en zagen dat het daar ook erg vol was. We besluiten naar camping Bellavista, ook dichtbij Aguilas, te gaan om een paar dagen te staan en dan zien we wel weer verder. Van hier uit wandelen we naar het stadje en genieten ondertussen natuurlijk wel van het heerlijke weer, 24 graden, buiten lunchen, het kan slechter!

prachtige avonden aan de kust

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.

Ontmoetingen en naar huis

We rijden naar Albacete om op een park4night plek aan de rand van het centrum te overnachten. De 8 plekken die er zijn staan vol en daarom heen staan ook de nodige campers. We kunnen ons er tussen friemelen maar dan staan we zo dicht heel elkaar, dat willen we niet. Rob vindt al snel een ander plekje 14 km verderop, en dat is goud! Was de plek in Albacete bijna op een rotonde, hier in Chinchilla de Monte-Aragon is een heel ruim parkeerterrein, waar nauwelijks verkeer is, servicevoorzieningen en lekker veel ruimte. Superplek! Wat is dat toch fijn in Spanje, heel veel dorpjes hebben een plek voor campers met voorzieningen, gratis! Natuurlijk proberen we op die plekken ook een boodschap te doen of biertje te drinken zodat we ook iets teruggeven voor zo’n mooie plek.

boven het dorp Chinchilla de Monte-Aragon

Voor we de volgende ochtend gaan rijden maken we eerst een wandeling door het dorp. We zien boven het dorp een kasteelmuur uitsteken, die hadden we gisteren toen we aan kwamen rijden ook al gezien. Grappig hoe dat dan lonkt, toch even naar boven lopen! Wat een prachtig dorpje, op zaterdagochtend zijn er veel mensen op straat, dat maakt het gezellig. Om 11 uur lopen we langs een taverne en daar zitten mensen aan het ontbijt, broodje in de ene hand, biertje in de andere hand. Je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen!

mooie ruime camperplaats

Het is echt een leuk dorpje, nauwe straatjes, mooie kerk, in ieder geval van buiten, van binnen veel barok. Naar mate we stijgen zien we meer schoorstenen op straat, als je dan over een muurtje kijkt zie je een verdieping lager een huis. Er zijn veel huizen in de rotsen ingebouwd en die zijn ook allemaal wit geschilderd. Wij zijn nog steeds niet boven, hoger en hoger gaan we. Het dorp ligt echt op een enorme bult, want steeds als we een uitzichtplek hebben zien we ver in de diepte vlak land. Na ruim een half uur omhoog lopen staan we aan de achterkant van het kasteel van Chinchilla. We hebben Boris mee, dus gaan we niet naar binnen, maar genieten van het uitzicht op de vlaktes en het dorp beneden ons. Dan is het tijd om weer naar beneden te lopen, we hebben de lange route omhoog genomen en nemen een korter pad naar benden. Altijd een goed idee om voor we gaan rijden nog even een wandeling te maken, we hebben voor morgen een afspraak staan met vrienden, anders waren we hier nog wel even gebleven.

zomaar een leuke ontmoeting met Martin en Lida

We lunchen, Rob loopt buiten om nog even een opname voor de vlog te maken en wordt aangesproken door Martin! Wat is de wereld toch klein, hoe vaak denken we dat niet, in ieder geval is Spanje klein, haha! Martin (bijnaam lampie 2.0)en Lida zijn meegeweest met de eerste groepsreis van Endless on Wheels en zij zijn daardoor bevriend geraakt met Margot en Ralph die ook met die reis mee waren, en die inmiddels ook een groep gaan begeleiden voor Endless. Snappen jullie het nog? Gewoon een superleuke toevallige ontmoeting en al snel staan we een uur te kletsen over van alles wat een camperaar bezig houdt. We gaan elkaar vast nog weleens tegenkomen.

Wij rijden richting de kust en hebben bij camperplaats Los Buenos Vivantes gereserveerd, we komen dichterbij de kust en dat merken we goed. Veel meer verkeer, bebouwing en we weten dat het hier niet eenvoudig is om zo maar een plekje te vinden. Normaal vinden we dat prima, maar we willen nu toch wel in de buurt van onze afspraak staan. In dit gebied wonen heeeeel veel Nederlanders en Engelsen en de meeste camperplaatsen zijn dan ook van buitenlanders. Wij vinden een kleintje, die nog in opbouw is, met maar 4 plekken. Helemaal prima voor nu, we zijn op fietsafstand van onze lunchafspraak.

De volgende ochtend halen we de fietsen en fietskar tevoorschijn en rijden 6,5 km naar Hondon de los Frailes. We gaan lunchen met Fred en Helmy die we 2 jaar gelden in Spanje hebben ontmoet en afgelopen september zijn we op het verrassingsfeestje voor Fred zijn verjaardag in Duitsland geweest. Nu ontmoeten we elkaar hier weer, hoe gezellig. Ze hebben hun vrienden bij wie ze aan het klussen zijn meegenomen. het wordt een gezellige middag, voor het eerst sinds tijden volop zon, lekker eten, goed gezelschap en een drankje. Er is ook hier weer veel te bespreken, het camperleven, hoe ieder dat op zijn eigen manier invult. Wilma en Ger, die inmiddels hier een huis hebben gekocht en permanent in Spanje wonen hebben weer heel andere ervaringen en dan vliegt een middag voorbij.

Het camperleven heeft ook een keerzijde, je bent niet in de buurt van de mensen thuis. De vader van mijn jeugdvriendin is overleden en wij zijn ver weg. Gelukkig niet zo ver weg als 2 jaar geleden toen haar moeder overleed. We zaten toen ver in Marokko en naar huis gaan was toen geen optie. Nu ziten we vlakbij Allicante en ik besluit nu wel naar de uitvaart te gaan, zo fijn dat dat kan. Donderdag heen en zaterdag terug, het kan gewoon.

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.

Zwerven door het binnenland van Spanje

16 t/m 23 november

Nadat we Zaragoza achter ons hebben gelaten rijden we naar Belchite. Een pittige rit, dit komt omdat het wegdek slecht is, dus alles wat lawaai kan maken in de camper, maakt lawaai. Ik zal de spullen nog beter moeten afdekken met lapjes, keukenrol e.d. zodat het minder herrie achter ons is. We komen in grauw, mistig weer aan in Belchite, op een bijna lege camperplek, aan de rand van een nieuwbouwwijk. We vinden het er niet zo sfeervol uitzien, maar goed, we blijven toch. Rob gaat op zoek naar brood en vindt ook nog de toeristeninfo, dat is heel fijn, want we willen het oude Belchite bezoeken en dat kan alleen met een kaartje en een gids. We kunnen vanmiddag om 16 uur terecht, dus lunchen, opruimen, Boris een rondje en op zoek naar de gids. We zijn iets te vroeg maar worden welkom geheten door de plaatselijke anarchist die graag met je op de foto wil, hij heeft de nodige attributen bij zich. Je mag een helm op, een geweer vast houden en vrolijk kijken voor een kiekje. Gelukkig heeft hij een gewillig slachtoffer en kunnen wij het van een afstandje gadeslaan. Campervrienden die hier eerder waren dachten dat hij de gids was en speelden het spel mee, na betaling bleek dat hij de gids niet was en stonden ze beteuterd te kijken, haha, slimme man.

de anarchist

Stipt om 16.00 uur wordt de poort geopend door de gids. Wij zijn de enige buitenlanders, krijgen dus een audiotour, een vel papier met foto’s en nummers in onze handen en worden verder genegeerd. De gids neemt zijn groepje Spanjaarden mee en wij proberen wat afstand te houden want zijn geluidsinstallatie draagt nogal ver en wij kunnen dan slecht onze eigen audiotour volgen. Toch werkt het prima, we kunnen dit indrukwekkende verhaal in alle rust zien en horen.

de ruïnes van Belchite

Ook dit is weer een bizar verhaal, al weten wij misschien niet zoveel over de Spaanse burgeroorlog, het zien van zo’n vernietigd dorp en alle mensenlevens die dat gekost heeft is indrukwekkend. We vinden het ook interessant om op deze manier te leren over de nog jonge geschiedenis van Spanje. Met het fotoblad en de audiotour worden we wijzer en stiller.

het leven in Belchite voor de burgeroorlog

Na de tour lopen we door het nieuwe dorp dat vanaf 1939 is gebouwd door de republikeinse dwangarbeiders. Dan kijk je toch met heel andere ogen naar het dorp.

We blijven hier nog een dag en na ’s morgens rustig te hebben ontbeten, krantje lezen en opruimen gaan we na de lunch wandelen. Het is een prachtig gebied en we lopen op mooie brede paden, waar Boris los kan lopen en wij genieten van de omgeving.

wandelen buiten het dorp

Dan is het tijd om weer verder te trekken, de weg is iets beter, de inboedel staat wat beter, dus wordt het een redelijk rustige rit over iets betere straten en een mooi landschap. We strijken neer op een camperplaats in Teruel waar de voorzieningen het doen. Vanmorgen in Belchite was de afvoer voor het vuile water verstopt en uit de kraan kwam geen water. Hier in Teruel werkt het allemaal prima, dus eerst even legen en vullen. Het is in Spanje bij bijna alle dorpen en stadjes wel goed geregeld, gratis camperplekken, meestal met voorzieningen. Wil je meer, bijvoorbeeld een douche of wasmachine, dan kun je naar een betaalde camperplek of camping.

Wat hier echt top is, is een prachtig wandelgebied naast de deur, daar gaan we dan maar even gebruik van maken. Boris kan weer lekker los huppelen en springen en wij strekken de benen. Als we terug gaan heeft Boris wel even moeite om met ons mee te gaan, want het hondje dat hij tegenkomt en de andere kant op gaat met zijn baas, is veel interessanter dan wij. Rob moet hem zelfs gaan halen, gelukkig is de andere hondeneigenaar zo aardig om even te wachten tot Rob bij hem is en Boris aan de lijn mee kan nemen. Speelkwartier voorbij!!

We blijven de volgende dag ook nog en puzzelen even wat we doen, Boris mee of niet? Op de fiets of niet? Het is bewolkt weer en de camper staat onder een boom, dus wij gaan zonder Boris en met de bus naar het centrum van Teruel. De bus stopt 50 meter van de camperplaats en daar maken we graag gebruik van. Wij vinden het ook altijd leuk, mensen kijken in de bus en door wijken rijden waar je anders hoogstwaarschijnlijk niet zou komen.

de trappen naar het station

In het oude centrum gaan we eerst op zoek naar de toerist info en als we daar het één ander aan folders hebben gehaald is het tijd voor koffie. Buiten vinden wij het te koud, dus binnen in een koffietentje, een kop koffie en alle info van de VVV bestuderen. Wij zijn niet de enige die liever binnen zitten, het kost dan ook wat moeite om ons te concentreren. De horecagelegenheden doen over het algemeen weinig aan aankleding. Harde muren, harde vloeren en harde Spaanse stemmen, maar we sluiten ons er voor af en maken een plan voor de komende uren. We gaan eerst naar een antiek watersysteem, dat hier onder de stad loopt en daar kunnen we ook nog even van een filmpje over dit stadje kijken.

in de toren van Salvador

Weer buiten lopen we een aantal plekken af die op de plattegrond staan. We komen bij prachtige trappen, smalle straatjes, hier en daar een huis in jugendstil. Toch vooral veel Mudejarstijl, een mengeling van Arabische en Christelijke bouwstijlen. In Teruel hebben ooit 4 grote torens in deze mudejarstijl gestaan, er zijn er nu nog 3 en één daarvan, de Salvadortoren is open om te beklimmen en dat gaan we dan ook doen. Het is hier hartstikke stil en we zijn dan ook helemaal alleen in dit prachtige bouwwerk. Boven genieten we van het uitzicht over de stad. Na de lunch gaan we met de bus terug naar de camperplaats, waar we hartelijk worden begroet door Boris. die wordt natuurlijk getrakteerd op wat lekkers en een wandeling!

de roze stad Albarracin

We verlaten Teruel en rijden naar Albarracin, eerst over een uitgestrekte hoogvlakte en dan door een kloof. Weer een prachtige rit. We hebben bedacht om naar de camping in Albarracin te gaan. Het is tijd voor de was, weer even lekker een echte douche en hopelijk ook een beetje in de zon zitten. We zijn allebei een beetje verkouden en niet helemaal fit, dus is dit even helemaal prima. Onze wensen komen bijna uit, de douche is meer dan goed, de wasmachine doet zijn werk en we kunnen zelfs eventjes in de zon zitten. Al slaat het weer wel om en besluiten we de volgende dag weer verder te trekken. ’s morgens bedenken we ons, we hadden toch afgesproken om niet te haasten? Als we nu gaan willen we eerst naar het dorpje Albarracin en dan verder rijden, dus niet. We ontbijten en gaan dan met zijn drieën lopend, nog geen kilometer, het dorp in. We nemen rustig de tijd om van dit mooi gelegen, zwaar ommuurde dorpje te genieten. Dat betekent klimmen en dalen door smalle straatjes, waar zich af en toe toch een auto door heen perst en na iedere bocht is het weer mooi.

veel moois in Albarracin

Ik maak ’s middags een grote pan goulash en we nemen de tijd om de vlog en blog af te maken. Morgen rijden we weer verder, hopelijk vinden we de komende dagen een beetje meer zon!

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.

We zijn in Spanje!

9 t/m 16 november

Dan zijn we toch echt in Spanje! Hier hebben we naar uitgekeken! We hebben een prachtige route door de Pyreneeën gereden, de normale doorgangsroute was afgesloten en de rit die we als alternatief reden was adembenemend, wat een landschap!! We hebben allebei zitten genieten van al die mooie vergezichten, de wolkenflarden waar we door heen reden, weilanden vol schapen, geiten en koeien. In Frankrijk nog regen en wolken, maar aan de andere kant van de bergen, in Spanje, de eerste stukken blauwe luchten.

We gaan eerst naar Huesca, daar zijn we anderhalf jaar geleden als laatste stop geweest en nu is het onze eerste plek in Spanje. Huesca is niet heel bijzonder, maar er is een prima CP aan de rand van het stadje, waar ook ruimte is om met Boris te wandelen. Wat nog belangrijker is, is dat er een leuk centrum is, niet groot, weinig toeristen maar veel terrasjes. Dat laatste is nu het belangrijkste want we gaan hier lunchen om Rob zijn verjaardag te vieren! Na een wandeling met Boris lopen wij naar het centrum en vinden daar een …………….Italiaans tentje met een terras in de zon. We roepen al een paar weken dat we enorme trek hebben in pizza, ja dat heb je soms gewoon. Ik heb kaarsjes gekocht, 70, en die liggen op tafel, als de serveerster dat ziet komt er een brede lach op haar gezicht en 10 minuten later heeft Rob een “pizza vuurwerk”, hahaha!! Het terras zit vol, Spanjaarden en Italianen doen wat volume betreft niet voor elkaar onder, het is een levendige, gezellige boel.

genieten van vergezichten

De volgende dag rijden we een half uurtje en komen uit in Adahuesca, echt een klein plattelandsdorp, een kerk, prachtig uitzicht en een parkeerterrein waar we met de camper kunnen staan. Een wandeling met Boris door het dorp, de camper soppen, en een beetje lummelen. Het hoeft natuurlijk niet iedere dag feest te zijn. Alhoewel, vandaag is Rob echt jarig en 70 jaar worden kon ik niet zomaar voorbij laten gaan. Joep, onze zoon, heeft een teamsmeeting geregeld met familie en vrienden en ’s avonds bij de koffie hebben we zowaar gezellige verjaardagsvisite op ons beeldscherm, hoe leuk is dat!

wandelen door de mooie, stille straatjes van Alquezar

Dan rijden we 7 hele kilometers verder naar onze volgende stop, Alquézar, een prachtig gerestaureerd dorpje. Geweldige uitzichten, lammergieren in de lucht en ver beneden ons een rivier. Je kunt hier een kloofwandeling maken via aangelegde paden en roosters, wij wandelen op eigen houtje in en rond het dorp. We vermoeden dat je hier in het hoogseizoen over de hoofden kunt lopen, veel winkeltjes, hotels, herbergen, maar nu is alles dicht en is het een verstild mooi plaatsje. Aan de rand van het dorp zijn parkeerterreinen, die nu bijna leeg zijn en waar de uitzichten spectaculair zijn. Het plan was om de volgende morgen een echt lange wandeling te maken, maar de weersvoorspellingen zijn niet goed, heel veel regen. We besluiten dus verder te rijden en in Zaragoza een camping op te zoeken, volgens de weersverwachtingen blijft het daar droog!

de kloof bij Alquezar

De volgende dag gaan we met Boris naar het centrum van deze stad. Dat betekent met de fiets en hondenkar op pad. Het is te warm, de zon schijnt weer en om dan Boris een aantal uren alleen te laten voelt niet goed. Hij is niet dol op de stad, maar met plakjes worst en regelmatig een stil plekje zoeken, lukt dat goed. Bij de receptioniste van de camping heeft Rob wat info gehaald en volgens deze dame is het heel simpel om naar het centrum te fietsen, gewoon de groene fietspaden volgen, dan kom je er vanzelf! Nou, wij vermoeden dat deze dame geen fiets heeft en in ieder geval nooit, maar dan ook nooit dit fietspad heeft gereden! We beginnen op een prachtig ruim groen fietspad, maar na 2 km is dat op. Gelukkig heeft Rob navigatie op zijn telefoon in een houder op zijn stuur, want anders waren we er echt nooit gekomen! Wel een mooi tochtje hoor, langs water, over grindpaden, door een parkje en opeens weer groen fietspad. Tot we dichterbij de stad komen en waar het fietspad zomaar stopt, een paar honderd meter niets voor het ziekenhuis langs. Daar lijkt geen fietspad nodig, alhoewel er wel tientallen fietsen staan. Voorbij het ziekenhuis ……….. ja daar is het fietspad weer. Zo rommelen we door het verkeer heen. Soms lijkt het fietspad verdwenen, maar ligt het tussen de rijbanen waar een metersbrede strook is voor wandelaars en fietsen, tussen de bomen. 7 km verder staan we voor de tourist info en halen een plattegrond en wat tips. we fietsen door de oude wijk El Casco naar het langste plein van Spanje, hier staat de enorme basiliek de Nuestra Senora del Pilar. Een prachtig immens bouwwerk met geglazuurde dakpannen in geel, wit en blauw. Om de beurt nemen we een kijkje binnen, maar waarderen de buitenkant meer dan de binnenkant. Op het Plaza del Pilar is het een enorme herrie van bouwmachines. Pas als ik goed kijk zie ik dat ze niet aan het renoveren zijn maar een levensgroot Bethlehem, daarom heen kramen, kerst is hier duidelijk in aantocht. Wel jammer dat we daardoor het plein niet in volle glorie kunnen zien.

de kathedraal en Bethlehem in aanbouw

We wandelen weg van het grote plein om in de achteraf straatjes een pleintje, met zon, terras en tapas te vinden. Een prima plek voor onze lunch en genieten van vooral locals om ons heen. We kuieren terug naar de fietsen en gaan aan de andere kant van de rivier de Ebro op zoek naar nog wat hoogtepunten van deze stad. We komen uit op het enorme terrein van de wereldtentoonstelling van 2008. Heel veel gebouwen, pleinen, parkeerterreinen en nauwelijks mensen. In één van de gebouwen is een congres, daar lopen een handjevol mensen heen en weer. We maken wel een praatje met 2 jonge knullen, waarvan er één erg nieuwsgierig is naar wat wij hier uitspoken. Hij is Duitser (Algerijn) en denkt dat ook wij Duitsers zijn. Maar vindt ook dat alle Nederlanders goed Duits spreken. Hele verhalen heeft hij en het is grappig om zo op straat met wildvreemden verhalen te delen.

we gaan vast nog veel muurschilderingen zien

Inmiddels hebben wij het wel gezien in Zaragoza en fietsen terug, deze stad gaat bij ons niet op het lijstje “de moeite waard”. Morgen rijden we weer verder, op zoek naar meer Spanje.

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.

De laatste etappe

8 t/m 15 april

Daar istie dan, de allerlaatste blog van deze reis!! Wat gaat het opeens snel! Ik word steeds onrustiger en doe mijn best om in het hier en nu te blijven en te genieten van onze laatste camperweek. Gelukkig heeft Rob er ook last van. We willen iedereen graag zien en hebben dan ook een uitnodiging aan familie en vrienden gestuurd voor een borrel en daar kijken we erg naar uit. Dat klinkt alsof we uitzien naar het einde van onze reis, maar dat is niet zo, we zijn er allebei vrij zeker van dat we het reizen en wonen in de camper enorm gaan missen.

Het kasteel van Saumur.

Maar nu eerst onze laatste reisweek. Zaterdag zijn we aangekomen in Saumur op een hele fijne camperplek. Het terrein was ooit een camping en nu camperplek aan de Loire. Het is nog zonnig weer, dus we zijn veel buiten, eten zelfs ’s avonds buiten. We stappen op de fiets en rijden naar Saumur, er is een prima fietspad naar de stad, om een rondje te wandelen in het centrum. We lopen eerst naar boven naar het kasteel en genieten van het uitzicht, als het minder weer was geweest waren we zeker naar binnen gegaan, maar we vinden het buiten te lekker. We wandelen naar beneden en trakteren onszelf daar op een terrasje en een ijsje en fietsen dan weer terug. Met Boris maken we een lange wandeling langs de oever van de Loire waar hij even flink kan rennen. Op eerste paasdag genieten we van een smakelijke brunch voor de camper in het zonnetje. Wat een fijne dagen hebben we hier.

Paasbrunch in het zonnetje.

Als het op maandag regent, rijden we na de lunch weer een paar honderd kilometer richting Rouen en staan dan weer op leuke camping, in Saint-Leonard-des-Bois, in Normandië. De naam is langer dan het dorp groot is, maar dan wel een heel leuk dorpje met een regionale markt in een grote tent, dus daar gaan we een kijkje nemen en komen met heerlijke olijven terug. We staan langs de Sarthe, een riviertje dat langs de camping stroomt. Er zijn hier verschillende wandelroutes, hopelijk is het morgen droog, dan gaan we een van de wandelingen doen. En inderdaad het is de volgende ochtend droog, na de koffie lopen we één van de routes, het is geen lange route, nog geen 4 km maar wel een flinke klim omhoog. Boven op de heuvel hebben we prachtige vergezichten over de Normandische heuvels. Weer zo’n plekje waarvan we zeggen, “We komen hier nog eens terug!” ’s middags begint het te regenen en dat gaat bijna de hele nacht door. We zijn duidelijk niet gewend aan regen, want eind van de middag ontdekken we dat onze klompen en mijn wandelschoenen nog buiten staan!! De vloerverwarming maar aan en de schoenen en klompen binnen drogen.

Wandelen bij Saint Leonard des Bois

Voor we de volgende dag weer verder rijden nog even een wandeling met Boris en als we opruimen mag hij even los rondom de camper, want we zijn met nog een Engels stel de enige kampeerders. Boris snapt er niets van, we laten hem bijna nooit los op een camping of camperplek omdat hij zo onstuimig op iedereen afspringt en dat vindt niet iedereen prettig. Nu kan het, maar hij blijft staan en kijkt ons vragend aan, wat is hier nou weer de bedoeling van? Even later valt het kwartje en gaat hij er rennend vandoor langs het riviertje en speurt naar van alles dat in het water drijft. Als het tijd is om te vertrekken kost het wel wat moeite en snoepjes voor Boris de camper weer in wil springen.

We vinden het onderweg koud en guur, maar ook erg mooi.

We leggen flink wat kilometers af en als we eindelijk op een camperplek staan in een dorpje, ga ik meteen met Boris aan de wandel want die heeft nog niet veel beweging gehad. Als we terug komen zit Rob nog achter het stuur en roept: “We gaan weer”. Die conclusie had ik ook al getrokken, vlak voor de camper werd ik al bijna ondersteboven gereden door een lijnbus, er rijdt veel verkeer voor de campers langs en iets verderop ligt een drukke doorgaande weg. 5 km verderop vinden we in Authieule, camping Au Board de L ‘Authie en daar is het prima, stille plek, vriendelijke mensen, broodjesservices en ontzettend veel regen. Daar kunnen zij dan natuurlijk weer niets aan doen. We mopperen wat af met zijn tweetjes, koud, nat, rotweer. Dit is wel even iets om weer aan te wennen!

Dan rijden we Nederland binnen en gaan we eten in het tapasrestaurant van mijn neef en zijn vrouw en ontmoeten daar één van mijn zusjes, ze weet van niets en de verassing is groot als wij daar ook opeens blijken te zijn, wat volgt is een gezellige avond. De volgende dag hebben we een plek op camping Vliegenbos in Amsterdam , een prachtige gerenoveerde camping. ’s avonds eten we met (schoon)kinderen in Amsterdam. Dat is natuurlijk wel één van de hoogtepunten van onze thuiskomst. De dag daarna rijden we dan echt naar huis. Eerst maar even een paar dagen rustig aan het huis wennen en dan volgend weekend de borrel voor familie, vrienden en buren.

Dit was dan echt de laatste blog!

Vreemd hoor, om straks na al die reismaanden niet meer onze belevenissen te beschrijven , welke mooie plekjes we bezocht hebben of waar een mooie wandeling was.

Dank allemaal voor het meereizen, meelezen, meebeleven, als we weer op pad gaan zullen er zeker nieuwe vlogs en blogs verschijnen.

Tot later, lieve???? groetjes Rob en José en een poot ????van Boris.

Rob legt de hand aan de allerlaatste vlog.

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.

Door de Pyreneeën naar Frankrijk

31 maart t/m 7 april

Natuurpark Bardenas Reales

We bezoeken Nationaal park Bardenas Reales en wat een ongelooflijk bijzonder gebied is dit! Wij rijden door het witte deel van deze half woestijn. Er is ook nog het zwarte deel dat veel vruchtbaarder is en het vlakke deel, wat inderdaad vlak is. Je kunt hier wel een paar dagen doorbrengen, maar wij houden het op één dag. We staan regelmatig stil, kijken onze ogen uit. Het gebied is zo fascinerend omdat het zachte materiaal van de rotsen hevig door erosie wordt aangetast en er dus allerlei uitsparingen, holen, grotten en richels ontstaan. Dat geeft het landschap iets sprookjesachtigs. Er staat één toren in het landschap waarvan men vermoedt dat die over 50 jaar weggesleten is. Het lijkt een beetje op de kegels in Turkije in Cappadocië, waar het zelfde gebeurt. Het is machtig mooi en we genieten er dan ook met volle teugen van.

Zo uitgestrekt…………………..

Hiervandaan rijden we weer terug naar de camperplek in Arguedas, een prima plek, waar we 3 nachten blijven staan en een gezellige ontmoeting hebben met Patty, een volger die ons kwam begroeten en waar we een paar gezellige uurtjes mee door brengen.

Dan is het toch tijd om weer verder te gaan, we rijden naar Logroño om daar hopelijk iets van de paasprocessies te zien. We waren in de herfst ook al in deze stad en gaan weer op dezelfde camperplek staan en daar zijn we zeker niet alleen.

De processie in Logroño

Op zondagochtend gaan we met Boris de stad in om te zien of we wat informatie over de processies kunnen vinden. Als we het centrum inlopen, merken we al snel dat de processie nu is. Met Boris is dat geen optie, hij vindt het nu al teveel. Ik loop daarom terug met hem naar de camper en geef hem water en wat lekkers en wandel terug naar het centrum. Wel goed voor de stappenteller want het is toch bijna 4 km hen en terug. Ik ben net op tijd en vindt Rob ook nog in de drukte. Hij heeft al kunnen filmen en samen zoeken we een plekje om van de processie te genieten. Er is veel muziek, alle broederschappen lopen mee met hun vaandeldrager voorop. De broederschappen bestaan ook uit hele gezinnen, kleine kinderen met trommels lopen mee, oud en jong, mensen met een beperking, de broederschappen bestaan uit een grote diversiteit van mensen. Het hoogtepunt van de processie is natuurlijk het Christusbeeld, dat wordt gedragen door 24 mannen en vrouwen en die hebben het behoorlijk zwaar. Ze kunnen wel regelmatig even pauzeren als de processie weer even stilstaat, maar toch. Waarschijnlijk is het een eer is om bij de dragers te horen. Na afloop gaat er grote groepen mensen de kerk in, maar een grote groep duikt ook de cafés in, wij doen met de laatste groep mee en zitten net als de Spanjaarden om half één aan ons eerste wijntje en biertje. Daarbij een paar heerlijke kleine broodjes en onze dag kan niet meer stuk.

Jong en oud lopen mee.

De volgende dag gaat Rob op stap om zijn computerbril te laten repareren, die is een paar weken geleden kapot gegaan en dat is lastig. Ik ga met de eindvlog verder, daar ben ik al een paar weken mee bezig en dat is een hele klus. Nu kan ik even een flinke tijd doorwerken en dat schiet lekker op. We zijn een vlog maken met alle hoogtepunten van de reis en dat is best lastig, want ik heb zo maar 3 uur materiaal bij elkaar en dat is natuurlijk veel te veel. Keuzes maken, dus!

Gelukkig heeft Rob een opticien gevonden die hem kan helpen. De poot van zijn bril is echt gebroken dus is een nieuw montuur de enigste optie. Het wordt direct geregeld! Na de lunch rijden we tot vlak voor de Pyreneën en nog maar 100 km tot aan de Franse grens. Wat gaat het opeens hard. In dit stadje willen we ook nog een processie proberen te zien en morgen is er markt, ook altijd leuk. Helaas is de camperplek in Huesca helemaal vol. We staan voor het eerst achter een benzinepomp. Dat klinkt erger dan het is, het is een klein bosje en er staan nog 5 campers. Wij voelen ons daar veilig genoeg bij.

Avondprocessie in Huesca

De volgende dag, na de koffie terug naar de CP en nu is er ruimte en keuze genoeg. We gaan meteen maar even in het stadje kijken, want we willen bij de VVV langs om te informeren naar paasprocesssies. Na een leuke wandeling door dit leuke stadje vinden we op Plaza Mayor de tourist info en een dame die goed Engels spreekt, met een folder en plattegrond in de hand wandelen we terug, onderweg nog even een paar boodschappen en de middag brengen we rond de camper door. Met Boris een wandeling, beetje soppen. Na het avondeten wandelen we weer naar het centrum, want er is om 20.30 uur een processie. Het is weer mooi en indrukwekkend om te zien. Na een uurtje zijn we weer terug en is het tijd voor onze wekelijkse belsessie met Rob zijn moeder.

Muurschildering van Buster Keaton, we keken dus niet alleen naar processies.

De camperplek ligt dicht bij het dorp, maar ook aan een drukke weg, rond 23.30 uur komen er nog een paar campers aan, die eerst 4 rondjes rijden, het is ook hartstikke vol. Ze weten zich toch nog ergens tussen te wriemelen en beginnen dan buiten nog hele gesprekken en tig keer de deuren dicht te slaan. Het kost dan ook wel wat moeite om in slaap te vallen, tja het leven van een camperaar gaat niet altijd over rozen!

We gaan verder want de datum van 15 april, dan willen we thuis zijn, komt nu toch snel dichterbij. We hebben er gemengde gevoelens over. Heeééérlijk om iedereen te zien, vast te houden, mee aan tafel te zitten, maar dat deze 20 reismaanden dan voorbij zijn, we hebben het er moeilijk mee!

Zo mooi, deze rit door de Pyreneeën.

Maar goed er moeten kilometers gereden worden en Rob heeft een prachtige route door de Pyreneeën gevonden en die is inderdaad geweldig. Er ligt nog sneeuw en na iedere bocht is het weer mooier. We strijken neer in Mont de Marsan, een mooie groene camperplek aan de rand van een stadje. We hadden plannen om hier 2 of 3 dagen te blijven, maar als de straaljagers op het nabijgelegen vliegveld om 21. 00 en 23.00 en ’s morgens om 9.00 uur hun vliegrondjes maken houden wij het voor gezien. We wisten wel dat dit vliegveld er was, maar dat ze zo vaak zouden vliegen hadden we niet verwacht. Gelukkig kunnen wij wegrijden, want je zult hier maar wonen!

Een heel fijn plekje tussen de kerk en de cognac.

Verder dus, na flink wat zoeken hebben we een cognacboerderij gevonden midden op het platteland van Frankrijk, franser kan het bijna niet. Vader en moeder oud en zeer krom, rommelen op het erf en een vrouw van rond de 60 jaar bestiert de boel. ’s avonds natuurlijk wel even proeven van de cognacwijn. De witte is vermengd met witte wijn en de rode met vruchtensap. Allebei erg lekker en er worden natuurlijk een paar flessen aangeschaft.

De wijngaarden om ons heen.

Bij aankomst wordt er op zitmaaiers nog flink rondgereden, maar de volgende dag is het stil, horen we vogeltjes, af en toe een auto, maken we wandelingen met Boris door de druivenranken en maken deze blog en de vlog af. Bijna de laatste! We verheugen ons op het weerzien met onze kinderen, die zijn als eerste aan de beurt om vast te houden en te knuffelen!

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.

Salamanca en verder naar Baskenland

25 t/m 31 maart

Een mooi stukje Salamanca

Wat een prima camping om Salamanca te bezoeken! Er ligt een pad naast de camping en als je dat fietst sluit er een fietspad aan dat je naar de binnenstad leidt en dat is een ritje van 7 km. Rob heeft het de dag van aankomst al even gefietst omdat hij naar de media markt wilde en nu gaan we met zijn drietjes, Boris kan prima mee in de fietskar. We wandelen door het centrum en bezoeken de nieuwe kathedraal, oude kathedraal en het bijbehorende klooster. We doen het om de beurt en de ander blijft met Boris achter op een bankje. Dat vinden we alle drie een prima manier om toch ergens binnen te kijken. Zittend op een bankje, mensen kijken en genieten van de zon is helemaal niet verkeerd. De ander kan dan rustig dit enorme complex bekijken. Aan het eind van onze wandeling door de stad bezoek ik nog het San Esteban klooster, terwijl Rob en Boris op een terras een biertje doen. Het is wel druk in de stad, met  name op het Plaza Mayor en Boris wordt daar heel angstig van. We maken het bezoek in de stad dan ook niet te lang. De volgende dag hebben we een wandeling met een gids geboekt (Red Umbrella) en laten we Boris in de camper. De dakluiken open en er staat een stevig windje dus warm wordt het niet in de camper. De wandeling met de gids en nog 2 andere stellen is erg leuk en we zien en horen nog meer over deze leuke kleine universiteitsstad. Terug op de camping even een flinke wandeling met Boris en verder genieten van het mooie weer. Het is een camping met flink wat Nederlanders, dus hier en daar ook gezellig tijd voor een praatje. ’s avonds eten we in het restaurant van de camping en dat smaakt prima.

Ons uitzicht op de adelaarsrots

Na 4 nachtjes op camping Don Quijote is het tijd om weer verder te gaan, we hebben een vrije plek bij een piepklein dorpje uitgezocht, Haza. Het ligt bovenop een plateau, waar we zo de diepte inkijken en zicht hebben op een adelaarsfamilie. Ze vliegen af en aan en dat is prachtig om te zien, stoel en drankje erbij en genieten van deze indrukwekkende vogels. Haza is een oud burchtdorpje met een toren die te bezichtigen is. Via een app krijg je een code waarmee je de deur kunt openen en zo naar boven kunt wandelen, waar je een nog mooier uitzicht hebt. We staan zo goed met de camper dat we voor het eerst buiten kunnen eten en met dit uitzicht is dat echt een feestje. Daar helpt het uur tijdsverschil natuurlijk ook wel bij.

Even pauze tijdens de wandeling.

De volgende dag maken we een wandeling door de omgeving, ook wel in de hoop in het dorpje een paar kilometer hiervandaan brood en misschien wel een kopje koffie te vinden. Maar ook in dit dorpje is niets te halen, gelukkig hebben we fruit en water mee, dus op een bankje nemen we een rustpauze. Het is een mooie wandeling over brede paden, langs een rivier, door akkers en bijna steeds uitzicht op het dorpje waar de camper staat. De wandeling eindigt bovenin Haza, dus nog even een flinke klim omhoog en dan zijn we na 10 km weer terug. Het is al een paar dagen stralend weer en we genieten dan ook heerlijk van het zonnetje, ’s middags zetten we de stoelen zelfs even in de schaduw.

De lente is begonnen.

Vorige week waren we allebei wat onrustig over onze laatste etappe richting huis, maar inmiddels hebben we dat wel op een rijtje en is de rust in ons hoofd weer terug gekeerd en genieten we volop van dit mooie stukje Spanje. We kenden Spanje eigenlijk alleen van de costa’s, Rob heeft daar als kind gekampeerd en ik van de plaatjes, verder zijn we één keer eerder naar Spanje geweest voor een bezoek aan Granada en Cordoba, vanuit Frankrijk zijn we met de kinderen een paar keer naar Barcelona geweest. Daar hield onze kennis van Spanje wel op. Inmiddels hebben we zoveel gezien, zijn op zoveel mooie plekken geweest dat we wel een beetje verknocht aan dit land zijn, we weten zeker dat we hier nog terug gaan komen!

De grotwoningen van Arguedas.

Na het mooie Haza hebben we weer een flink stuk gereden en zijn gaan staan aan de voet van de grotwoningen in Arguedas. Het dorp is pas in de jaren 60 gebouwd. Men wilde de bewoners van de grotwoningen naar reguliere woningen hebben. Dat stuitte wel op weerstand want de grotwoningen waren eigendom en men woonde dus kosteloos.

Nu kun je een kijkje nemen in de grotwoningen, hier en daar staat nog een fornuis, maar verder is alles leeg. De woningen lijken best groot, maar ik weet natuurlijk niet met hoeveel mensen (en dieren?) ze daar in woonden.

Binnen in een grotwoning.

Het nieuwe dorp is niet bijzonder, maar wel levendig en ook hier zijn de voorbereidingen voor Samanta Santa, de paasprocessies in volle gang. Er is hier nog iets anders in voorbereiding, namelijk het stierenrennen door het dorp. Het duurde even voor we dit door hadden, maar overal in het dorp staan grote stevige hekken, er wordt nog aan gewerkt, maar dat wordt het parcours waar de stieren doorheen gejaagd worden en er waarschijnlijk net als in Pamplona mensen vooruit rennen. Wij hebben allebei niet zo de behoefte om dit te zien en waarschijnlijk zijn we voor die tijd ook al weg. Wel genieten we in het dorp van een sangria en biertje op een terras, de markt en gewoon een rondje wandelen door dit kleine plattelandsdorp. We willen hier nog wel naar Nationaal Park Bardenas Reales, een half-woestijn met uitgesleten rotsen.

Viva Espana!!

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.

langs de grens van Portugal en Spanje

17 maart / 24 maart

Van Merida rijden we naar Badajoz, hier is een camperplek dichtbij de stad, het is in Spanje toch wel vaak goed geregeld, hoor! 5 minuten lopen over een Romeinse brug en je zit in de stad, de camperplek ligt aan een park en er zijn ook nog gratis voorzieningen! Ja de plekken zijn krap en een dronken achterbuurvrouw die lalt, zingt en lawaai maakt op haar balkonnetje is ook niet alles, maar toch, een prima plek. Onder het mom, Boris moet aan drukte, verkeer en lawaai wennen wandelen we met zijn drietjes de stad in. We hebben een kortere lijn voor hem gekocht, zo hebben we hem beter onder controle en nu we weer een paar keer met hem op stap zijn geweest in dorpjes en steden gaat het al een stuk beter, doe hierbij nog een handvol snoepjes, dan zijn we al een heel eind op weg.

In eerste instantie vinden we Badajoz niet zo sfeervol, we lopen door straten waar veel winkels definitief dicht zijn en dat geeft een trieste aanblik. Iets later lopen we op een oude stadsmuur waar we prachtig zicht hebben op kerken, de stad en het achterliggende land. Op het Plaza Alta is het de eerste keer dat we er lopen nog stil en kijken we rustig om ons heen en zien hoe de horecamedewerkers de terrassen klaar zetten, als we een uur later terugkomen is het al lekker vol en bemachtigen we een tafeltje voor de lunch. Het is zaterdagmiddag en dan is het gezellig druk op de pleinen in Spanje. Bijna alle tafels zijn gereserveerd.

Heerlijk lunchen op een heel gezellig plein.

We eten een smakelijke lunch, genieten van een vrijgezellenfeestje van 2 vrouwen, waarvan we eerst denken dat het een manifestatie voor de homobeweging is. Maar als het aanstaande echtpaar naar ons toekomt omdat ze allerlei opdrachten moeten uitvoeren, doen we natuurlijk mee. Wel jammer dat ze ons om een mop vragen, want als wij ergens niet goed in zijn…….Ik vraag of ze over een minuutje terug willen komen, kan ik ff nadenken………………of gewoon ff op google kijken voor een mop. Nou daar komt ie…………..”Wat zegt een banaan tegen een aap?”  De club kijkt elkaar en ons vragend aan, ze weten het niet. “Nou, de banaan zegt niets, want bananen kunnen niet praten!” De grap is voldoende voor hun opdrachtenlijstje en wij wensen ze een mooie trouwdag en een goed leven samen. Ondertussen komt er ook een groep met trommels en kledij uit de tijd van Napoleon het plein op gemarcheerd en gaan op een terras zitten om te eten.

De mannen van Napoleon.

De vrijgezellenclub heeft een paar bekende Spanjaarden ontdekt en vraagt ze om voor hun te zingen, ja hoor het bijbehorende dansje wordt ook nog gedaan. Het is de groep Las Ketchup, van de zomerhit “Aserejé” bij ons beter bekend als de ketchupsong uit 2002. Wij herkennen het omdat veel basisschoolkinderen in die tijd het liedje en bijbehorende dansje uit hun hoofd kenden, waaronder onze eigen kinderen. Daarna speelt er ook nog een man saxofoon op het plein, dat klinkt erg mooi. We genieten er enorm van, we zitten zeker een uur of 2 aan de lunch en vinden alle drukte om ons heen erg gezellig.

De volgende dag rijden we een klein uurtje verder naar Cáceres. Hier vinden we een mooie camping met eigen sanitair, wat een luxe! Met de acsikaart kost dat maar 19 euro. Een fijne plek, het zonnetje schijnt. Een paar dagen lummelen, genieten van de zon. Rob pakt de tweede dag de fiets om een rondje te toeren en even in het stadje te kijken. Ik stort me op de was en de camper. Gewoon ff allebei ons eigen ding doen, dat is af en toe gewoon nodig om even een beetje ruimte te hebben.

Helaas is het nogal vol gebouwd om ons heen, dus echt lekker wandelen met Boris kunnen we hier niet. Aangezien Rob de stad niet heel boeiend vond trekken we verder. We gaan naar een camperplaats bij een heel klein dorpje, Canaveral, we vinden hier echt een mooie camperplek, ruim opgezet met 2 zeecontainers die mooi omgebouwd zijn tot sanitair gebouw.

Overal grote pollen lavendel in bloei.

We nemen hier ook eens even de tijd om na te denken over ons laatste etappe richting huis en ook eens even hardop na te denken van wat ons thuis te wachten staat. Het voelt goed om daar toch al een beetje mee bezig te zijn, ook omdat we daar nogal verschillend mee omgaan en verschillende zaken belangrijk vinden. Door het hardop uit te spreken geeft dat ons duidelijkheid en rust. Daardoor kunnen we ons vooral concentreren op onze reis, want we zijn nog niet thuis!

Genieten van het uitzicht.

Waar we ook de tijd voor nemen is een lange wandeling door de heuvels, de lente springt overal tevoorschijn, het is prachtig mooi weer en de omgeving betoverend mooi. Boris loopt bijna de hele route los, zelfs op een stille weg, waar af en toe een auto voorbij komt kan hij los. Hij leert steeds beter dat hij dan aan de kant moet en wachten tot de auto voorbij is, best moeilijk, maar wel fijn om dit te trainen. Aan het eind van de wandeling strijken we neer in het enigste restaurant dat open is en waar we een smakelijke menu del dia eten, oftewel, de daghap.

Wandelen in de heuvels van Canaveral.

We rijden hiervandaan naar Salamanca, een studentenstad, met een mooi oud centrum. Hier gaan we ook naar camping Don Quichote, het is een wat grotere stad en dan gaan we liever naar een camping of beveiligde camperplek. De laatste dagen was het nogal warm en dan kunnen we Boris niet in de camper laten als er geen schaduw is, dat is dan ook meestal het voordeel van een echte camping, er is schaduw. Als we de camping op rijden op zoek naar een plekje, wordt er vriendelijk naar ons gezwaaid door een mevrouw. Wij kijken elkaar eens aan en hebben beide geen idee. Blijkt het een volger van onze vlogs te zijn. Dat is toch ook leuk! We maken natuurlijk even een praatje. Naast de camping ligt een parkachtig terrein waar we heerlijk met Boris kunnen lopen en Rob stapt op zijn fiets om een mediamarkt te bezoeken voor wat spulletjes.

Later fietsen we naar Salamanca en gaan deze stad bekijken, maar dat is voor volgende week.

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.

Verder door het binnenland van Spanje

Castillië-La Macha en Extremadura

11 t/m 17 maart

Uitzicht op Antequera

We trekken verder, niet eens zo heel ver, naar Antequera. Een klein gezellig stadje, waar we de eerste nacht op een camperplek dichtbij het centrum staan, met een gratis servicepunt. Wat is dat toch heerlijk dat dat op zoveel plekken goed geregeld is. De campers staan wel heel dicht op elkaar, maar wij willen toch het stadje in en morgen weer verder. We dwalen met Boris door de straatjes en genieten van een heerlijke lentedag onder de Spaanse zon. Boris vindt het wel ingewikkeld, we hebben hem echt al heel lang niet meegenomen de drukte in en we moeten er hard aan werken om hem weer een beetje op zijn gemak te krijgen. Gelukkig helpt een broekzak vol met snoepjes wel om hem redelijk te laten volgen.

Klimmen en klauteren in El Torcal.

Vanuit Antequera gaan we naar El Torcal, dit is een beschermd natuurgebied dat bestaat uit karstformaties. We hebben weer eens even niet over de dagen nagedacht en staan hier dus op zaterdag, eind van de morgen en heel Spanje lijkt hetzelfde idee te hebben. Wat zijn we toch suf, maar we leven niet zo met de dagen van de week! Goed we zijn hier nu toch en gaan maar gewoon. Boris mag gelukkig mee en een bus brengt ons naar de entree van het park. Daar is het ook best druk, maar als we eenmaal op pad zijn valt het reuze mee. Zeker op het moment dat wij de de lange route kiezen, wordt het steeds stiller om ons heen en lopen we regelmatig alleen.

Een prachtige wandeling.

We vinden het indrukwekkend mooi, staan regelmatig stil om naar al die uitgesleten rotsformaties te kijken. Soms lopen we in tunneltjes van struiken en is het donker en het pad glibberig, dan staan we opeens weer op een richel en zien een grote open vlakte omgeven door al die mooie grijze rotsformaties. Op een gegeven moment zien we zelfs een hele kudde Spaanse steenbokken, wauw! Wij zijn onder de indruk, de kudde lijkt zich er weinig van aan te trekken, die zien wel vaker mensen lijkt het. Qua kilometers is het geen lange afstand, nog geen 3 km, maar doordat er nauwelijks paden zijn en we dus klauteren en klimmen en over stenen moeten stappen is het toch een pittige wandeling. Vooral voor Rob die Boris aan de lijn heeft en Boris die veel sneller wil, het lijkt af en toe wel een berggeit. Boris mag in dit gebied helaas niet los.

Toen we bij de entree aankwamen stond er een stevige koude wind, maar tijdens het lopen is er veel beschutting van de rotsformaties en kunnen we zelfs een paar keer even ergens in het zonnetje zitten om rustig om ons heen te kijken. Een fantastische wandeling!

Straatje in het centrum van Antequera.

Onderweg naar de wandeling zagen we aan de andere kant van Antequera een camperplek die ons wel aansprak. Daar rijden we naar toe. Het idee om vandaag nog flink wat kilometers te gaan rijden hebben we laten varen. We rijden dus terug naar Antequera en vinden inderdaad een P4N plek. Geen voorzieningen maar wel een fabuleus uitzicht op het kasteel, het dorp en het gebergte in de verte. Ook de dag erna gaan we nog niet rijden, we verplaatsen wel de camper naar een plekje waardoor we nog mooier uitzicht hebben. We genieten van een zeer zomerse dag met 27 graden en nog een wandeling door het dorp en een lunch. Daarna zetten we de stoelen buiten en genieten van het zonnetje, met een boek, uitzicht en elkaar.

Boris en eieren!

Na 3 dagen Antequera gaan we verder, we rijden nog wel even terug naar het centrum om daar de loosplek te gebruiken en boodschappen te doen en dan gaan we onderweg naar Viso del Marques.  Helaas heeft Boris tijdens het boodschappen doen de eierendoos te pakken gekregen en is heerlijk aan het smullen als wij terug komen. De eerste 2 heeft hij opgegeten en bij de laatste 2 betrappen we hem. Rob gaat nieuwe eieren halen en ik maak schoon. Het is flink wat kilometers rijden naar onze volgende bestemming, we rijden zelfs een stukje om. We willen nog een mooie wandeling naar een waterval en tijdens de lunch daar besluiten we dat we de route inkorten.

Wandelen naar een waterval.

Het is weer een prachtige dag en we willen niet tot 16 uur onderweg zijn. We vinden een prima camperplek in het dorp La Guardia de Jaén, een klein dorp met een prachtig uitzicht. Hier genieten we nog even van de zon en een wandeling door het dorp. Het is hier op maandagmiddag uitgestorven, geen winkeltjes of horeca open en maar een paar mensen op straat. Als ik Boris uitlaat sta ik wel oog in oog met een heel mooi eekhoorntje die amper een meter bij me vandaan naar ons zit te kijken. Als Boris hem of haar in de gaten krijgt is het beestje vertrokken. ’s avonds wil  Boris nog weleens een windje laten, deze avond zitten we dus regelmatig in de verrotte eierenlucht!

Een mooi tegeltableau in La Guardia de Jaén.

Hiervandaan rijden we naar Viso del Marques, een klein dorpje met een paar duizend inwoners, maar wel een heuse camperplek. Keurig aangelegd, met een zuil waarop je je gegevens in moet voeren, dan gaat het hek open en kun je naar binnen. Voor 2,50 kun je dan ook nog een kaartje kopen voor de douche/toilet. Wil je vaker van het toilet gebruik maken dan moet je steeds een kaartje kopen. Toch handig als je zelf een toilet mee hebt! Ook voor het gebruik maken van de loosplek moet je een apart kaartje kopen. Het zou allemaal iets efficiënter kunnen, maar goed het is er wel allemaal. ’s morgens vlak voor we weggaan zijn wij alleen op de plek, dus Boris kan wel even los, hij heeft heel snel door dat er een gat in het hek zit en loopt gezellig te huppelen op het veld naast de camperplek. Hij kan daar weinig kwaad, maar toch maar even ophalen en aan de lange lijn. We rijden het dorp in want daar is een mooi paleis het paleis van de markies van Santa Cruz, een Italiaans renaissance paleis. Wat we niet wisten is dat je er niet zonder rondleiding in mag. Gelukkig is degene die ons ontvangt zo vriendelijk om met ons mee te gaan, al spreekt hij geen Engels of Duits. Hij doet echt zijn best om langzaam te praten. Hier en daar staan ook nog tekstbordjes in het Engels en zo komen we een heel eind.

Het paleis in Viso del Marques.

Al het stucwerk, wanden en plafonds, zijn beschilderd met de meest fantastische taferelen. Het is echt leuk om met hem rond te lopen. Natuurlijk geven wij bij het weggaan ook een vrijwillige bijdrage en bedanken onze gids voor zijn rondleiding. Hierna rijden we door naar Almagro. Het is niet ver en we lopen dan ook ’s middags al dit plaatsje in. Het heeft een mooi, oud plein met loges die vroeger bedoeld waren om naar festiviteiten op het plein te kijken. Hier is ook het oudste nog in gebruik zijnde theater, uit 1628, van Europa. Gewoon ook weer een leuk dorpje. Hier is geen camperplaats, alleen een camping buiten het dorp waar de reviews niet zo best over zijn. We besluiten om op een P4N plek in het dorp te gaan staan, op loopafstand van het mooie plein en dichtbij een supermarkt. Het is wel tot laat lawaaierig, maar we slapen prima.

Het plein in Almagro.

Dan volgt een lange rit, we stoppen nog even om bij een beschilderde graansilo te kijken. In deze regio hebben ze een kunsttraject gemaakt van silo’s die niet meer in gebruik zijn en deze zijn allemaal door kunstenaars en mensen met een beperking geschilderd. Als je door het landschap rijdt zie je ze al van verre staan. Erg indrukwekkend. Het wordt een lange dag, want we nemen een verkeerde afslag ( dankjewel, googlemaps) we hadden allebei bij een afslag het idee dat we linksaf moesten, maar de navigatie zei rechtsaf. Toen we ontdekten dat het niet goed zat waren we al te ver om nog terug te gaan. Suf van ons, want bij twijfel kijken we meestal wel even, nu dus niet. We vinden wel een fijn picknickplekje aan een stuwmeer, waar Boris even  heerlijk in de schapenpoep gaat liggen rollebollen. Hij krijgt dus even een flinke wasbeurt, want zo kan hij de camper niet in! Het is zo wel de week van Boris, ontsnappen, eieren en schapenpoep!

Een beschilderde graansilo.

We rijden verder door het uitgestrekte landschap en verlaten de provincie Castilië-La Mancha en rijden Extremadura binnen. Beide provincies zijn dun bevolkt, hebben veel olijfbomen, steeneiken, glooiende heuvels, hier en daar een dorpje en in Extremadura zijn enorm veel fruitbomen en amandelbomen, die in bloei staan. Zo rond een uur of vier komen we aan in Mérida. Hier genieten we nog even van de zon, op weer een prima camperplek met niet werkende voorzieningen, maar die blijkbaar nog zo nieuw is dat het systeem niet werkt. Maar we staan prima en willen morgen de stad even in, dat wordt het dus niet, de automaat werkt niet, als we het telefoonnummer bellen wordt er gezegd dat alles vol is. Gisteravond liepen er camperaars rond om te checken wie er nou eigenlijk op welke plek stond. Wij waren er vanmorgen wel een beetje klaar mee en zijn vertrokken. Op naar een nieuwe plek en dat komt gelukkig altijd weer goed.

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.

Terug in het mooie Andalusië

4 t/m 10 maart

Boris en Peca kunnen heerlijk samen spelen.

Wat een heerlijke, rustige dagen hebben we op Finca Angela. We wandelen met Boris, ruimen de camper maar weer eens goed op, wandelen met Boris, koken wat extra porties eten voor in de vriezer, doen de was en…….wandelen met Boris. We genieten natuurlijk ook van de kookkunsten van James. We hadden deze dagen echt even nodig om de weken in Marokko te laten bezinken, na te genieten en om te schakelen naar het reizen in Spanje. Waar we ook mee bezig zijn is de route die we verder willen rijden. Willen we via de kust of het binnenland? We besluiten voor het binnenland te gaan. Er zijn nog zoveel plekken in Spanje te ontdekken. We kiezen er voor om vooral via de westkant van Spanje te gaan trekken, dicht langs de Portugese grens. Het boek met 75 camperroutes geeft daar aardig wat mooie plekken in aan en met wat leeswerk op internet hebben we globaal een route bedacht. Waarschijnlijk zullen we daar nog wel wat van af wijken, maar dat hoort erbij.

mooie avonden op de finca.

We gaan dus weer op pad, zeggen Angela en James gedag, met de belofte om nog eens terug te komen. Eerst gaan we nog naar Sevilla, we zijn wel een beetje verliefd op deze stad en nu we toch zo dichtbij zijn gaan we er nog een middag naar toe. Er is een camperplek net buiten het centrum. De plek is bij een garage waar veel auto’s in opslag staan en er kunnen campers staan. Niet heel idyllisch, maar wel veilig en functioneel. Boris kan hier in de camper blijven en wij hebben een heerlijke middag. We nemen de tijd om nog wat rond te wandelen, genieten van een lekkere lunch en brengen een bezoek aan het kasteel. Dat is enorm groot, indrukwekkend en teveel om in één keer te bezoeken. Na anderhalf uur zijn we nog niet klaar, maar er wel even klaar mee. We lopen terug naar de camper en zijn 5 uur weggeweest. Boris heeft het super goed gedaan. Hij is door het dolle heen en blij dat hij mee naar buiten mag, maar wat knap dat hij dit zo goed doet.

Genieten in Sevilla.

Dan door naar ons volgende uitstapje, de Caminito de Rey, ofwel het koningspad. Deze willen we graag lopen en we keren terug naar een fantastische P4N plek waar we al eerder geweest zijn. Hier is het net een paradijsje. We maken een lange wandeling met Boris, zetten de stoelen buiten en genieten van het uitzicht, de zon en de schaapskudde die twee keer per dag langs komt. Hier nemen we ook de tijd om te trainen met Boris, we hebben al een hele tijd niet geoefend met de bal halen en terugbrengen, en allerlei opdrachten die wij belangrijk vinden zoals blijf en volgen, daar hebben we hier lekker de ruimte voor. Was het op de camperplek in Sevilla erg lawaaierig, hier is het muisstil!

wandelen over het koningspad, Caminito del Rey.

De kaartjes voor het koningspad zijn gekocht met bijbehorende buskaartjes en dan gaan we dit pad echt lopen. We zijn wat vroeg op de parkeerplaats omdat we zeker willen dat de camper in de schaduw kan staan omdat Boris in de camper blijft. Er is een afdak waar we onder kunnen staan, maar dan wel in 3 vakken, de parkeer beheerder komt er wel wat van zeggen, maar als we hem uitleggen dat we een hond in de camper hebben en die zoveel mogelijk schaduw willen geven, vindt hij het prima. Het is ook absoluut niet druk, dus we staan niemand in de weg. Het is geen zonnige dag, maar toch wordt het snel warm in de camper en dat willen we niet als Boris achter blijft.

hoog tegen de rotswand loopt het wandelpad.

Met de bus rijden we nog een stukje bergweg op, daarna is het nog 1,5 km lopen naar het startpunt en dat is al een mooie wandeling. Bij de entree worden de Spanjaarden en de anderstaligen gescheiden en gaan wij met een Engels sprekende gids mee. Helaas zijn de ontvangers met oortjes van een niet zo beste kwaliteit en dan een gids die enorm zijn best doet in het Engels maar een zo stevig accent heeft dat ik het na een tijdje opgeef om te luisteren. Dit kost me zoveel energie dat ik daardoor amper van de wandeling geniet. Rob houdt het iets langer vol, maar is er na een tijdje ook klaar mee. We genieten verder zonder informatie over de wandeling en kunnen dan veel meer genieten van wat we zien en er is veel prachtigs te zien! Vooral het laatste stuk is adembenemend mooi, met steile wanden, een rivier diep beneden ons, gieren in de lucht , de kloof die steeds smaller wordt en als toetje een hangbrug om van de ene naar de andere rotswand te lopen. Als we er helemaal uitgelopen zijn, zien we op een afstand hoe smal de kloof is en hoe nietig de paden waar we overheen gelopen zijn. Nog een flink eind lopen en dan kunnen we weer met de bus terug naar het parkeerterrein. We hebben toch ruim 8 km gelopen, geklommen en gedaald.

Uitzicht vanuit de camper op ons mooie plekje aan het stuwmeer.

We rijden terug naar de mooie plek aan het stuwmeer, daar trakteren we Boris nog even op een flinke wandeling en dan hebben we 10 km gelopen vandaag. De benen zijn moe, maar we hebben genoten van de mooie kloof!

Morgen verder door het mooie Andalusië.

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.