Categorie: zaragoza

Geplaatst op

Zwerven door het binnenland van Spanje

16 t/m 23 november

Nadat we Zaragoza achter ons hebben gelaten rijden we naar Belchite. Een pittige rit, dit komt omdat het wegdek slecht is, dus alles wat lawaai kan maken in de camper, maakt lawaai. Ik zal de spullen nog beter moeten afdekken met lapjes, keukenrol e.d. zodat het minder herrie achter ons is. We komen in grauw, mistig weer aan in Belchite, op een bijna lege camperplek, aan de rand van een nieuwbouwwijk. We vinden het er niet zo sfeervol uitzien, maar goed, we blijven toch. Rob gaat op zoek naar brood en vindt ook nog de toeristeninfo, dat is heel fijn, want we willen het oude Belchite bezoeken en dat kan alleen met een kaartje en een gids. We kunnen vanmiddag om 16 uur terecht, dus lunchen, opruimen, Boris een rondje en op zoek naar de gids. We zijn iets te vroeg maar worden welkom geheten door de plaatselijke anarchist die graag met je op de foto wil, hij heeft de nodige attributen bij zich. Je mag een helm op, een geweer vast houden en vrolijk kijken voor een kiekje. Gelukkig heeft hij een gewillig slachtoffer en kunnen wij het van een afstandje gadeslaan. Campervrienden die hier eerder waren dachten dat hij de gids was en speelden het spel mee, na betaling bleek dat hij de gids niet was en stonden ze beteuterd te kijken, haha, slimme man.

de anarchist

Stipt om 16.00 uur wordt de poort geopend door de gids. Wij zijn de enige buitenlanders, krijgen dus een audiotour, een vel papier met foto’s en nummers in onze handen en worden verder genegeerd. De gids neemt zijn groepje Spanjaarden mee en wij proberen wat afstand te houden want zijn geluidsinstallatie draagt nogal ver en wij kunnen dan slecht onze eigen audiotour volgen. Toch werkt het prima, we kunnen dit indrukwekkende verhaal in alle rust zien en horen.

de ruïnes van Belchite

Ook dit is weer een bizar verhaal, al weten wij misschien niet zoveel over de Spaanse burgeroorlog, het zien van zo’n vernietigd dorp en alle mensenlevens die dat gekost heeft is indrukwekkend. We vinden het ook interessant om op deze manier te leren over de nog jonge geschiedenis van Spanje. Met het fotoblad en de audiotour worden we wijzer en stiller.

het leven in Belchite voor de burgeroorlog

Na de tour lopen we door het nieuwe dorp dat vanaf 1939 is gebouwd door de republikeinse dwangarbeiders. Dan kijk je toch met heel andere ogen naar het dorp.

We blijven hier nog een dag en na ’s morgens rustig te hebben ontbeten, krantje lezen en opruimen gaan we na de lunch wandelen. Het is een prachtig gebied en we lopen op mooie brede paden, waar Boris los kan lopen en wij genieten van de omgeving.

wandelen buiten het dorp

Dan is het tijd om weer verder te trekken, de weg is iets beter, de inboedel staat wat beter, dus wordt het een redelijk rustige rit over iets betere straten en een mooi landschap. We strijken neer op een camperplaats in Teruel waar de voorzieningen het doen. Vanmorgen in Belchite was de afvoer voor het vuile water verstopt en uit de kraan kwam geen water. Hier in Teruel werkt het allemaal prima, dus eerst even legen en vullen. Het is in Spanje bij bijna alle dorpen en stadjes wel goed geregeld, gratis camperplekken, meestal met voorzieningen. Wil je meer, bijvoorbeeld een douche of wasmachine, dan kun je naar een betaalde camperplek of camping.

Wat hier echt top is, is een prachtig wandelgebied naast de deur, daar gaan we dan maar even gebruik van maken. Boris kan weer lekker los huppelen en springen en wij strekken de benen. Als we terug gaan heeft Boris wel even moeite om met ons mee te gaan, want het hondje dat hij tegenkomt en de andere kant op gaat met zijn baas, is veel interessanter dan wij. Rob moet hem zelfs gaan halen, gelukkig is de andere hondeneigenaar zo aardig om even te wachten tot Rob bij hem is en Boris aan de lijn mee kan nemen. Speelkwartier voorbij!!

We blijven de volgende dag ook nog en puzzelen even wat we doen, Boris mee of niet? Op de fiets of niet? Het is bewolkt weer en de camper staat onder een boom, dus wij gaan zonder Boris en met de bus naar het centrum van Teruel. De bus stopt 50 meter van de camperplaats en daar maken we graag gebruik van. Wij vinden het ook altijd leuk, mensen kijken in de bus en door wijken rijden waar je anders hoogstwaarschijnlijk niet zou komen.

de trappen naar het station

In het oude centrum gaan we eerst op zoek naar de toerist info en als we daar het één ander aan folders hebben gehaald is het tijd voor koffie. Buiten vinden wij het te koud, dus binnen in een koffietentje, een kop koffie en alle info van de VVV bestuderen. Wij zijn niet de enige die liever binnen zitten, het kost dan ook wat moeite om ons te concentreren. De horecagelegenheden doen over het algemeen weinig aan aankleding. Harde muren, harde vloeren en harde Spaanse stemmen, maar we sluiten ons er voor af en maken een plan voor de komende uren. We gaan eerst naar een antiek watersysteem, dat hier onder de stad loopt en daar kunnen we ook nog even van een filmpje over dit stadje kijken.

in de toren van Salvador

Weer buiten lopen we een aantal plekken af die op de plattegrond staan. We komen bij prachtige trappen, smalle straatjes, hier en daar een huis in jugendstil. Toch vooral veel Mudejarstijl, een mengeling van Arabische en Christelijke bouwstijlen. In Teruel hebben ooit 4 grote torens in deze mudejarstijl gestaan, er zijn er nu nog 3 en één daarvan, de Salvadortoren is open om te beklimmen en dat gaan we dan ook doen. Het is hier hartstikke stil en we zijn dan ook helemaal alleen in dit prachtige bouwwerk. Boven genieten we van het uitzicht over de stad. Na de lunch gaan we met de bus terug naar de camperplaats, waar we hartelijk worden begroet door Boris. die wordt natuurlijk getrakteerd op wat lekkers en een wandeling!

de roze stad Albarracin

We verlaten Teruel en rijden naar Albarracin, eerst over een uitgestrekte hoogvlakte en dan door een kloof. Weer een prachtige rit. We hebben bedacht om naar de camping in Albarracin te gaan. Het is tijd voor de was, weer even lekker een echte douche en hopelijk ook een beetje in de zon zitten. We zijn allebei een beetje verkouden en niet helemaal fit, dus is dit even helemaal prima. Onze wensen komen bijna uit, de douche is meer dan goed, de wasmachine doet zijn werk en we kunnen zelfs eventjes in de zon zitten. Al slaat het weer wel om en besluiten we de volgende dag weer verder te trekken. ’s morgens bedenken we ons, we hadden toch afgesproken om niet te haasten? Als we nu gaan willen we eerst naar het dorpje Albarracin en dan verder rijden, dus niet. We ontbijten en gaan dan met zijn drieën lopend, nog geen kilometer, het dorp in. We nemen rustig de tijd om van dit mooi gelegen, zwaar ommuurde dorpje te genieten. Dat betekent klimmen en dalen door smalle straatjes, waar zich af en toe toch een auto door heen perst en na iedere bocht is het weer mooi.

veel moois in Albarracin

Ik maak ’s middags een grote pan goulash en we nemen de tijd om de vlog en blog af te maken. Morgen rijden we weer verder, hopelijk vinden we de komende dagen een beetje meer zon!

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.

Geplaatst op

We zijn in Spanje!

9 t/m 16 november

Dan zijn we toch echt in Spanje! Hier hebben we naar uitgekeken! We hebben een prachtige route door de Pyreneeën gereden, de normale doorgangsroute was afgesloten en de rit die we als alternatief reden was adembenemend, wat een landschap!! We hebben allebei zitten genieten van al die mooie vergezichten, de wolkenflarden waar we door heen reden, weilanden vol schapen, geiten en koeien. In Frankrijk nog regen en wolken, maar aan de andere kant van de bergen, in Spanje, de eerste stukken blauwe luchten.

We gaan eerst naar Huesca, daar zijn we anderhalf jaar geleden als laatste stop geweest en nu is het onze eerste plek in Spanje. Huesca is niet heel bijzonder, maar er is een prima CP aan de rand van het stadje, waar ook ruimte is om met Boris te wandelen. Wat nog belangrijker is, is dat er een leuk centrum is, niet groot, weinig toeristen maar veel terrasjes. Dat laatste is nu het belangrijkste want we gaan hier lunchen om Rob zijn verjaardag te vieren! Na een wandeling met Boris lopen wij naar het centrum en vinden daar een …………….Italiaans tentje met een terras in de zon. We roepen al een paar weken dat we enorme trek hebben in pizza, ja dat heb je soms gewoon. Ik heb kaarsjes gekocht, 70, en die liggen op tafel, als de serveerster dat ziet komt er een brede lach op haar gezicht en 10 minuten later heeft Rob een “pizza vuurwerk”, hahaha!! Het terras zit vol, Spanjaarden en Italianen doen wat volume betreft niet voor elkaar onder, het is een levendige, gezellige boel.

genieten van vergezichten

De volgende dag rijden we een half uurtje en komen uit in Adahuesca, echt een klein plattelandsdorp, een kerk, prachtig uitzicht en een parkeerterrein waar we met de camper kunnen staan. Een wandeling met Boris door het dorp, de camper soppen, en een beetje lummelen. Het hoeft natuurlijk niet iedere dag feest te zijn. Alhoewel, vandaag is Rob echt jarig en 70 jaar worden kon ik niet zomaar voorbij laten gaan. Joep, onze zoon, heeft een teamsmeeting geregeld met familie en vrienden en ’s avonds bij de koffie hebben we zowaar gezellige verjaardagsvisite op ons beeldscherm, hoe leuk is dat!

wandelen door de mooie, stille straatjes van Alquezar

Dan rijden we 7 hele kilometers verder naar onze volgende stop, Alquézar, een prachtig gerestaureerd dorpje. Geweldige uitzichten, lammergieren in de lucht en ver beneden ons een rivier. Je kunt hier een kloofwandeling maken via aangelegde paden en roosters, wij wandelen op eigen houtje in en rond het dorp. We vermoeden dat je hier in het hoogseizoen over de hoofden kunt lopen, veel winkeltjes, hotels, herbergen, maar nu is alles dicht en is het een verstild mooi plaatsje. Aan de rand van het dorp zijn parkeerterreinen, die nu bijna leeg zijn en waar de uitzichten spectaculair zijn. Het plan was om de volgende morgen een echt lange wandeling te maken, maar de weersvoorspellingen zijn niet goed, heel veel regen. We besluiten dus verder te rijden en in Zaragoza een camping op te zoeken, volgens de weersverwachtingen blijft het daar droog!

de kloof bij Alquezar

De volgende dag gaan we met Boris naar het centrum van deze stad. Dat betekent met de fiets en hondenkar op pad. Het is te warm, de zon schijnt weer en om dan Boris een aantal uren alleen te laten voelt niet goed. Hij is niet dol op de stad, maar met plakjes worst en regelmatig een stil plekje zoeken, lukt dat goed. Bij de receptioniste van de camping heeft Rob wat info gehaald en volgens deze dame is het heel simpel om naar het centrum te fietsen, gewoon de groene fietspaden volgen, dan kom je er vanzelf! Nou, wij vermoeden dat deze dame geen fiets heeft en in ieder geval nooit, maar dan ook nooit dit fietspad heeft gereden! We beginnen op een prachtig ruim groen fietspad, maar na 2 km is dat op. Gelukkig heeft Rob navigatie op zijn telefoon in een houder op zijn stuur, want anders waren we er echt nooit gekomen! Wel een mooi tochtje hoor, langs water, over grindpaden, door een parkje en opeens weer groen fietspad. Tot we dichterbij de stad komen en waar het fietspad zomaar stopt, een paar honderd meter niets voor het ziekenhuis langs. Daar lijkt geen fietspad nodig, alhoewel er wel tientallen fietsen staan. Voorbij het ziekenhuis ……….. ja daar is het fietspad weer. Zo rommelen we door het verkeer heen. Soms lijkt het fietspad verdwenen, maar ligt het tussen de rijbanen waar een metersbrede strook is voor wandelaars en fietsen, tussen de bomen. 7 km verder staan we voor de tourist info en halen een plattegrond en wat tips. we fietsen door de oude wijk El Casco naar het langste plein van Spanje, hier staat de enorme basiliek de Nuestra Senora del Pilar. Een prachtig immens bouwwerk met geglazuurde dakpannen in geel, wit en blauw. Om de beurt nemen we een kijkje binnen, maar waarderen de buitenkant meer dan de binnenkant. Op het Plaza del Pilar is het een enorme herrie van bouwmachines. Pas als ik goed kijk zie ik dat ze niet aan het renoveren zijn maar een levensgroot Bethlehem, daarom heen kramen, kerst is hier duidelijk in aantocht. Wel jammer dat we daardoor het plein niet in volle glorie kunnen zien.

de kathedraal en Bethlehem in aanbouw

We wandelen weg van het grote plein om in de achteraf straatjes een pleintje, met zon, terras en tapas te vinden. Een prima plek voor onze lunch en genieten van vooral locals om ons heen. We kuieren terug naar de fietsen en gaan aan de andere kant van de rivier de Ebro op zoek naar nog wat hoogtepunten van deze stad. We komen uit op het enorme terrein van de wereldtentoonstelling van 2008. Heel veel gebouwen, pleinen, parkeerterreinen en nauwelijks mensen. In één van de gebouwen is een congres, daar lopen een handjevol mensen heen en weer. We maken wel een praatje met 2 jonge knullen, waarvan er één erg nieuwsgierig is naar wat wij hier uitspoken. Hij is Duitser (Algerijn) en denkt dat ook wij Duitsers zijn. Maar vindt ook dat alle Nederlanders goed Duits spreken. Hele verhalen heeft hij en het is grappig om zo op straat met wildvreemden verhalen te delen.

we gaan vast nog veel muurschilderingen zien

Inmiddels hebben wij het wel gezien in Zaragoza en fietsen terug, deze stad gaat bij ons niet op het lijstje “de moeite waard”. Morgen rijden we weer verder, op zoek naar meer Spanje.

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.