We zijn in Noorwegen!

18 t/m 25 mei

Hier hebben we echt lang naar uitgekeken, tijdens de verkoop van het huis, het opruimen, het regelen, hadden we het ook regelmatig over onze eerste reis als huislozen, de wens was Noorwegen en nu is het dan zover, we zijn in Noorwegen! We beginnen wel meteen ons plan aan te passen, op de boot zaten erg veel Nederlanders die elkaar kenden. Nadat we een praatje hadden gemaakt begrepen we dat ze naar een christelijke conferentie in Oslo gaan. Dit hebben we ooit in Krakau ook meegemaakt en daar was het toen bizar druk en vol in de stad. We besluiten om voor Oslo een plekje aan het water te zoeken en daar tot tweede pinksterdag te blijven.

We vinden een prima plekje in Tonsberg waar we wandelen, lezen en een beetje luieren. Dan wordt het tijd om naar Oslo te rijden en allereerst een bezoek te brengen aan het Vigelandpark. Door veel mensen aanbevolen en als ik de foto’s bekijk is het wel wat voor ons. We vinden het allebei mooi, imposant en de moeite waard. We lopen dan ook best een tijd door het park, soms gaat één van ons met Boris op een bankje zitten en slentert de ander tussen de beelden en toeristen rond.

rondwandelen in het Vigelandpark

Later op de middag rijden we naar Topcamp Bogstad aan de rand van Oslo. Een enorme camping die nu zo goed als leeg is, super sanitairgebouw met wasmachine. Meteen maar even gebruik gemaakt van de wasmachine om het beddegoed te wassen. De volgende ochtend rijden we de stad in en vinden bij de haven een parkeerplek. Oeps! bij terugkomst zien we dat hier geen campers mogen staan. Zou de bekeuring nog volgen of hebben we mazzel!? We wandelen naar het operagebouw, dat kunnen we eigenlijk niet overslaan, we willen niet echt de stad in maar dit gebouw willen we wel even zien. Het is de moeite meer dan waard, we wandelen het wit marmeren dak op, hebben mooi uitzicht over de stad en bewonderen de architectuur.

weerspiegeling in de ramen van het operagebouw

Rob gaat nog even op jacht naar Noorse kronen, maar de geldautomaten die het doen geven alleen euro’s?! Wij vinden het toch wel prettig om wat lokaal geld te hebben, ook al kunnen we tot nu toe alles pinnen. Met de camper verlaten we daarna weer de stad, Rob vindt het fijn rijden in Noorwegen, zelfs in een grote stad als Oslo, rijdt men rustig. Tijdens het wandelen in Oslo viel ons ook al op dat er relatief weinig lawaai is, weinig straatgeluid van auto’s, bussen of motoren, mensen praten rustig. Het heeft een heel kalme, prettige uitstraling.

Vanuit Oslo rijden we naar Vikersund , een klein onbetekenend plaatsje, maar wel met een prima plek aan het water om te overnachten en de volgende ochtend in het dorp brood te kopen en eindelijk Noorse kronen uit de muur te halen. Dan verder het binnenland in en dan volgt één van de mooiste routes die we tot nu toe in ons camperleven hebben gereden, zo overweldigend mooi. Het eerste stuk rijden we langs een rivier, lieflijk, rustig, kleine dorpjes en hier en daar een boerderij.

het begin van een prachtige route

Dit is weg nr. 7 en die leidt ons naar Hardangervidda, dit is een nationaal park, waar je met de auto alleen om heen kunt. Er ligt nog sneeuw! Na iedere bocht is het nog mooier, we stoppen regelmatig om van het uitzicht te genieten en deze immense sneeuwvlakte te bewonderen. We overwegen zelfs even of we op een parkeerplaats gaan overnachten. De warme kleren aan en naar buiten, met Boris de sneeuw bekijken en snuffelen, maar het windje is guur en het is nog maar 16 uur, dus dat betekent binnen blijven.

zo mooi!

We besluiten toch maar door te rijden naar een ander hoogtepunt. De Voringfossen watervallen. Weer wauw!! Op de parkeerplaats vinden we een plekje waar we kunnen overnachten en als na het avondeten de laatste bus met toeristen is vertrokken zijn wij aan de beurt. Het is rond 19.30 uur zo goed als verlaten en kunnen we volop genieten van dit mooie natuurgeweld. Het smeltwater dendert naar beneden en we blijven regelmatig staan om dit in ons op te nemen. Er zijn stukken wandelpad, trappen, rotsblokken en grindpaden waarover je langs de watervallen kunt lopen en klauteren.

hoog op de brug bij de watervallen

We lopen een kleine 3 km, maar wel zo’n 21 verdiepingen volgens de stappenteller. Wat een dag, Noorwegen bevalt ons wel! Daar helpt natuurlijk ook wel bij dat we ongelooflijk mooi weer hebben. Iedere dag rond de 24 graden, strak blauwe lucht en alleen op de sneeuwvlakte een lange broek aan. Tja, hoe goed kunnen we het hebben!

we zijn onder de indruk van de watervallen

s morgens om 8.00 uur komt de eerste bus alweer aan gereden, we hebben gisteren op het juiste moment de watervallen bekeken, want vanaf 9.00 uur is het echt druk met bussen. Wij gaan weer een klein stukje verder, van een hoogte van 1300 meter dalen we af naar het water van de Eidfjord. Een mooie route met imposant rondtollende tunnels en prachtige vergezichten. In Eidfjord, strijken we neer op een camping. We zijn vroeg en hebben de mazzel dat we aan het water kunnen staan met gezellige Duitse buren. Na de lunch lopen we even een rondje in het dorp, dat is echt helemaal op toeristen gericht er ligt ook een enorm cruiseschip aan de kade. Wij vinden een wandeling in de omgeving die erg mooi is en na 7 km klimmen en dalen komen we weer terug op de camping. We eten heerlijk buiten in het zonnetje. Dit was echt een week met een gouden randje. Volgende week reizen we verder in dit prachtige land en kunnen jullie lezen waar we onze camper nog meer gaan neer zetten.

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is IMG_3542-768x1024.jpg

regelmatig is er ook speeltijd voor Boris

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.

Onderweg naar Noorwegen

9 t/m 17 mei 2024

We zijn weer onderweg! Nog even een paar dagen gezellig bij mijn broer en zijn gezin in de tuin gestaan, Rob deed nog even een paar klusjes voor hun bedrijf, maar nu toch echt vertrokken.

Volgens mij hebben we de eerste dagen echt met een grijns op ons gezicht in de camper gezeten, wat is het heerlijk om weer te rijden, te reizen, te genieten. We doen het wel rustig aan, we worden ten slotte ook een dagje ouder. We zijn gewoon een beetje moe en daar we dat allebei uitspreken, kost het ons ook geen enkele moeite om na een kleine 200 km al te stoppen. Het is mooi weer en daar willen we van genieten. Dus het anker uit in Leer, Duitsland. Een klein knus hanzestadje waar we dicht tegen het centrum aan een CP vinden. Parking Nessestrasse. Een beetje illegaal, want we staan net naast het hek, maar we vinden dat dit wel mag.

mooie schepen in Leer

Meteen maar de camper uit en samen met Boris een rondje lopen, vakwerkhuizen, oude schepen en een rustige sfeer doen ons belanden op een terras voor een biertje, nadat de serveerster een glas bier net niet over Rob heen kukelt, denkt Boris dat hij ook wel aan een biertje toe is, hij vindt bier heerlijk hebben we al eerder gemerkt. We leggen hem toch maar even aan een andere stoelpoot want Boris heeft niet zulke sterke darmen! Daarna is het genieten van een zonnetje, mensen kijken en een paar keer bevestigen dat we het goed hebben. Terug in de camper koken, eten en nog even een rondje zonder Boris door het nieuwe deel van Leer. In oude pakhuisstijl zijn appartementen gebouwd en dat ziet er best leuk uit.

We rijden vooral door het binnenland, snelwegen vermijdend en dat is de moeite waard. Het brengt ons door dorpjes, langs boerderijen, akkers en leeg land. Ook vandaag geen grote afstand. Wat we willen is met de pont de Elbe oversteken en daar in Glückstadt op het parkeerterrein overnachten. Een prima plekje, we kunnen er met Boris wandelen en het is er ’s nachts stil. Gelukkig blijft het tot 7 uur redelijk stil, de pont vaart vanaf 5 uur, maar daar wordt dan nog nauwelijks gebruik van gemaakt. Vanuit hier is het nog maar een stukje naar de grens van Denemarken en halverwege de middag zijn we bij Ribe. We gaan naar de CP, Kammerslusen, die 7 km verderop ligt, we boffen wel, want ook dit is weer een fijne plek. Een sluisje, weekendgasten die op het terras genieten van de zon, wat vakantiehuizen en bootjes, maar allemaal simpel en kneuterig gezellig. Met Boris de dijk op waar hij los kan rennen en daar maakt hij dankbaar gebruik van, maar als wij op de dijk gaan zitten om van het landschap, de schapen en de stilte te genieten komt hij er toch ook maar lekker bij liggen. Eventjes dan, want dan ziet hij al weer iets fladderen waar hij achteraan moet.

we zijn in Denemarken

De volgende ochtend rustig aan, daar zijn we goed in, koffie, douchen, fietsen en hondenkar uitpakken, Boris nog even rennen op de dijk. We zijn lekker druk met niets. Op de fiets rijden we ’s middags naar Ribe. Het is een prachtig oud klein stadje, waar we door de straatjes dwalen, door een park lopen en een paar kerken bekijken. Nog, even een biertje op een terras toe en dan terug naar de camper, opruimen en nog even genieten van het zonnetje.

Hiervandaan rijden we naar Hobro, in het haventje vinden we een plek met uitzicht op de boten. Als we even rondwandelen vindt Rob binnen 100 meter 2 musea waar hij heen wil. De eerste is een oude gasfabriek en even verderop een museum met houten schepen. We hebben hier morgen ook een afspraak bij een dierenarts. Voor Noorwegen moet Boris een ontwormingspil krijgen bij een dierenarts en dat moet geregistreerd worden in zijn hondenpaspoort. Want……………inmiddels hebben we tickets voor de boot naar Noorwegen, vrijdag varen we over!

restauratie van een schip

Van de musea komt niets terecht, wel wandelen we langs het water, ons eerste fjord. Rob struint rond in de haven, daar wordt op verschillende plekken gewerkt aan de restauratie van oude vissersboten. De mannen die daar bezig zijn vinden het leuk dat Rob zo geïnteresseerd is en laten graag zien waar ze mee bezig zijn.

Bij de dierenarts gaat het goed, de ontwormingspil krijgt Boris met een half blikje nat voer en hij is op slag verliefd op de dierenarts, lachen met dat gekke beest.

klauteren naar de vuurtoren

De volgende dag rijden we naar Lonstrup, voor het eerst een vrije plek in Denemarken. Vrij staan mag hier bijna nergens, maar op dit plekje dus wel. Er kunnen maar 4 campers staan, dus we zijn blij dat er voor ons ruimte is. We wandelen met Boris door de duinen en het laatste stuk is echt pittig, steil omhoog in heel los zand, maar we komen er. Hier staat de Rubjerd Knude Fyr, een vuurtoren die al een keer verplaatst is, de huisjes er omheen zijn verzwolgen door het zand en dat gaat nu ook met de vuurtoren gebeuren. Tenzij de kliffen eerder afbrokkelen en deze vuurtoren buiten dienst in zee stort. voor nu is het een prachtige wandeling en worden we beloond met mooie vergezichten.

Onze laatste etappe brengt ons naar Hirtshals, waar we morgen de boot nemen naar Noorwegen, maar daarover volgende week meer.

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.

Wat er in 7 maanden Nederland gebeurde

Ik ga er echt weer even voor zitten, 7 maanden geen blog geschreven alsof er in al die maanden niets gebeurd is. Nou echt niet! We kwamen eind september thuis in ons huis in Alkmaar met het idee stappen te gaan zetten voor het plan dat in onze hoofden steeds meer vorm begonnen te krijgen. Helaas pakte dat anders uit, ik kwam thuis met gordelroos en was daar een paar maanden flink mee bezig, daarna nog even corona, Rob rommelde er nog even tussendoor met een paar implantaten en toen was het zomaar januari. Natuurlijk hebben we in die maanden wel het één en ander gedaan, vooral de beslissing genomen om toch echt ons huis te gaan verkopen en dat kreeg in het nieuwe jaar al snel handen en voeten.

Toen was het moment daar om het bord “TE KOOP” in de tuin te zetten. De verkoop ging supersnel en voor we het wisten was er een voorlopig koopcontract getekend. Een leuk jong stel heeft echt zin in “ons” huis. Vanaf dat moment ging het hard. Waarom heeft een mens zoveeeeeel spullen? De kringloop en grofvuilpunt waren iedere week vaste adressen en via marktplaats kregen veel spullen een nieuwe eigenaar. Ook familie en vrienden konden we blij maken met het één en ander. Dat wat we wilden houden ging de opslag in, waarbij we dan wel mazzel hadden met een zolder en loodsen waar onze spullen voor de komende periode goed staan opgeslagen.

Half april zijn we weer terug de camper ingegaan en wat waren we er snel weer in thuis, de enige boosdoener hier in was het weer. Rob kan slecht tegen regen, dus mopperde wat af, ik vind het meestal niet zo erg, maar kreeg er langzamerhand ook wel genoeg van. Toch waren we blij weer terug in ons huisje op wielen te zijn. Dat gaf ook de ruimte om ons huis echt te onttakelen, alles kon er nu uit. Al is de koffiemachine zo’n beetje tot het eind in gebruik gebleven, want ja , geen koffie…………………..

Zo werd het 30 april, de zon ging schijnen, de stoelen konden naar buiten en wij waren officieel huisloos! Nog een weekje Nederland, een jarige zoon, afscheid nemen van onze kinderen, familie en vrienden en op naar Scandinavië.

Tussen al deze plannen en stappen door was er nog iets heel anders dat handen en voeten kreeg. De vraag van Myran en Peter van “Endless on wheels” of wij voor hun een reis naar Marokko willen begeleidden. Het eerste gesprek hierover hebben we al gevoerd in januari 2023, regelmatig hebben we contact gehouden en inmiddels hebben we volmondig JA gezegd. Dit mooie avontuur gaat gebeuren in februari 2025 en ook daar hebben we erg veel zin in.

Kortom, we zijn op pad, gaat verder met reizen, blogs en vlogs maken en hopelijk veel mooie plekjes in Europa bezoeken.

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.