Welkom op de website van “We zijn op pad”

Leuk dat je hier bent aangekomen en welkom op onze blog en vlog. Hier plaatsen we elke week youtube filmpjes en verhalen over onze belevenissen tijdens onze reizen door Europa.

José, Boris en Rob

Wil je weten wie wij zijn kijk dan even hier.

Onze eerste reis duurde maar liefst 20 maanden, we hebben veel door Zuid-Europa getrokken, Spanje, Portugal, Italië, Griekenland en Albanië. Nadat we een stop van 6 weken in Nederland hebben gemaakt, het werd hoogtijd om iedereen weer even vast te houden, zijn we ook nog naar Engeland en Schotland geweest, van daaruit weer naar Spanje, Portugal en zelfs 7 weken Marokko. In April 2023 kwam deze prachtige reis tot een einde. Wil je weten wat we allemaal gedaan en gezien hebben? We hebben iedere week een vlog en blog gemaakt, dus genoeg materiaal om te delen met jullie. Kijk en lees alles op deze website.

We reizen in een Adria Coral Plus 670 SL, die bevalt ons uitstekend. Al hebben we nog steeds de hoop dat de Adria Coral Plus 670 DL, die we in 2020 besteld hebben, er toch nog een keer komt. We hebben hier met onze dealer Baaren caravans + campers goede afspraken over kunnen maken. We wachten geduldig af en genieten ondertussen van de camper, het reizen en elkaar.

Na 2 maanden thuis geweest te zijn kriebelt het behoorlijk om weer op pad te gaan. Het wordt een kortere trip, maar we vertrekken met net zoveel zin als bij de vorige reis. Onze naam “we zijn op pad” heeft als ondertitel “een reis door Europa”, we hopen door de jaren heen dan ook zoveel mogelijk gebieden van Europa te zien.

Deze keer gaat de reis naar de Baltische staten! Via Duitsland en Polen, rijden we door het binnenland van Litouwen, Letland en Estland en zullen daarna zoveel mogelijk via de kust terug rijden. Dat is het plan, maar net als bij veel andere camperaars kan het ook zo maar weer anders worden. We hopen dat jullie meegenieten van onze reis en onze vlog en blog met veel plezier volgen!!

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.

Dit bericht staat boven aan. Maar direct hieronder staan de meest recente boodschappen.

Duitsland, mooi!

26 augustus t/m 2 september

De laatste blog alweer van deze reis, wat een prachtige reis weer en wat hebben we er van genoten. We stapten er redelijk blanco in, natuurlijk thuis wel veel gelezen en opgezocht, maar echt een idee van de Baltische Staten hadden we niet. Dat deze 3 landen zoveel onderdrukkers hebben gekend, dat er nog steeds heel veel Russen wonen waardoor de bevolking nu meer dan ooit verdeeld raakt. Veel Russen spreken alleen Russisch, kijken naar de Russische tv, hebben dus een heel andere kijk op de oorlog dan de bevolking van Letland, Estland en Litouwen. Er zijn in de landen ook nog veel Russische monumenten, gebouwen en andere objecten die herinneren aan de recente geschiedenis van achter het IJzeren gordijn. Naast al deze zaken is de bevolking in onze ogen ook bijzonder, heel stil en ingetogen, maken weinig contact, maar wanneer er contact is, heel vriendelijk, helpen je graag op weg en vinden het ook fijn dat buitenlanders hun landen bezoeken.

Het landschap? Prachtige kusten, uitgestrekte natuurparken en mooie hoofdsteden. Wij vonden de wegen door het binnenland wel wat saai, veel rechte wegen, aan weerszijde van de weg naaldbossen en heel af en toe een huis of een boerderij. Wij hebben wel enorm genoten en vinden het nog steeds bijzonder dat we zo reizend in onze camper, steeds meer van Europa ontdekken!

Deze week stond dus in het teken van terugreizen. We hebben heel bewust Polen in grote stappen gedaan. We gaan dat land echt nog een keer uitgebreider bezoeken, maar dan willen we ons er eerst meer in verdiepen. Dus grote sprongen richting Nederland. We maken natuurlijk nog wel een paar stops, onder andere in Wolfsburg. Rob heeft dit lang, lang geleden al eens opgenoemd, “Wanneer we in de buurt van Wolfsburg komen wil ik naar het VW museum!” Nu rijden we er echt dicht langs, dus gaat het nu gebeuren. Op het terrein van VW is naast heel veel parkeerruimte ook een camperplek. Vandaar uit lopen we naar het museum, zo’n 2 km verderop. Rob zoekt het model kever op waarmee hij met zijn vader en moeder, als jong jochie, mee op vakantie naar Spanje ging. Onvoorstelbaar, dat hele eind in een kever! We vinden ook een T3 VW bus die dicht in de buurt komt van het busje waar wij onze eerste vakantie, 35 jaar geleden, mee beleefden. Zelf een bed in gemaakt, gordijntjes genaaid, een kookkist gebouwd , die we nog steeds hebben en huppakee 6 weken naar Turkije, Griekenland en voormalig Joegoslavië. Allebei in het onderwijs, dus lange vakanties! Er is veel te zien, bedrijfswagens, brandweer, politie, race auto’s. De moeite waard. De volgende ochtend gaat Rob nog even in zijn eentje op pad en brengt een bezoek aan het VW Zeithaus, ook een museum maar dan niet merkgebonden. Daar vind je de historeie van de autoindustrie en uiteraard een blik op de toekomst. Er zijn verder paviljoens van de diverse merken die onder de VW vlag vallen. Je kunt dus VW’s, Audis, Skoda’s etc. bewonderen. Het is een heel mooi terrein naast de fabrieken van VW in Wolfsburg.

Na de lunch rijden we verder en vinden een mooi plekje aan rivier de Wezer bij het stadje Höxter, een topplek. Dichtbij het stadje, terwijl de camperplek rustig is en we een goed uitzicht op de stad hebben. We besluiten hier dan ook een paar dagen te blijven. We maken een mooie fietstocht in de omgeving, maken een stadswandeling met een plattegrond van de tourist information en genieten tussendoor ook van het zonnetje. Want al is het echt al frisser dan een paar dagen geleden, de zon is nog steeds aangenaam om in te zitten.

We vieren mijn verjaardag met een taartje en ’s avonds lekker uit eten in een super Duitse eetgelegenheid. Ik eet nooit vlees in een restaurant, maar vind dat ik hier toch een schnitzel moet proberen en die is echt lekker! Overdag krijg ik veel appjes, telefoontjes en felicitaties uit Nederland.

felicitaties uit Nederland

Na 3 dagen rijden we weer verder, we maken een stop bij Externsteine een zandsteenformatie en we gaan daar even wandelen . Best mooi om even te zien, maar we zijn niet heel erg onder de indruk. Zijn we te verwend met mooie rotsen in Zuid Europa? De omgeving is wel heel mooi en leuk voor een wandeling.

een wandeling bij Externsteine

Nog een uurtje binnendoor rijden en dan laten we de heuvels van de Harz achter ons en komen weer in vlakker gebied terecht. We stoppen In het stadje Lippstadt waar een camperplek is met een wasserette om de hoek. Rob gaat op zijn step, door de regen een paar keer heen en weer om de was te doen. Dan volgt onze allerlaatste etappe van deze mooie reis, we zijn nog wel niet thuis, maar maken vanaf de grens nog een aantal uitstapjes met en naar vrienden en familie, niet interessant voor de vlog en blog en voor onszelf even alle aandacht op de mensen die ons lief zijn. Deze allerlaatste etappe brengt ons naar Arnhem, daar zit reisboekenwinkel “de Noorderzon”, hier verkopen ze ook landkaarten. Als verjaardagscadeautje heb ik een grote kaart van Europa gevraagd en deze hebben ze hier, daar gaan we thuis een muur mee bekleden met foto’s er omheen!

terug in Nederland

Nog een paar kilometer naar de Wellinghoeve in Groessen, hier vandaan is onze reis ook begonnen. Zo is de cirkel rond, dit weekend ontmoeten we hier vrienden en voelt het weer als thuis.

De koek is op, de kilometers zijn gereden, het hoofd en hart zijn vol met mooie ervaringen en nu………………?

Binnenkort eerst maar naar huis, kinderen, familie en vrienden omarmen, serieus onderzoeken wat we met ons huis gaan doen, wat doktersafspraken aflopen en dan nadenken over de volgende trip, dus …………………………tot de volgende blog!

Bedankt voor het meereizen, meelezen, meekijken, lieve en leuke reacties, het ga jullie goed!

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.

Door Polen naar Duitsland

19 t/m 26 aug

onze laatste plek in Litouwen

We beginnen de week met flink wat kilometers, van Litouwen rijden we door Polen tot vlak voor de Duitse grens. Saai? Zeker! Maar we hebben bedacht dat we nog een paar dagen in de Harz door willen brengen voor we echt weer thuis zijn. We wisselen de snelweg af met wat kilometers binnendoor. Wat we ons onderweg zijn gaan realiseren is dat zo’n nieuwe bestemming, zoals nu de Baltische Staten, tijd en energie vraagt. We hebben mensen gesproken die deze reis in 3 weken doen, iedere dag rijden en iedere dag een stad, museum of wat dan ook bezoeken. Wij hadden achteraf nog wel een maand willen hebben om nog meer op bijzondere, leuke of mooie plekken te blijven, van te voren inschatten hoeveel tijd we willen doorbrengen in nieuwe landen is ingewikkeld. We realiseren ons echter ook hoe luxe het is dat we dit zo langzaam kunnen doen, maar nog langzamer? Ja graag!

2 september hebben we onze eerste afspraak in Nederland, het begint zo wel al aardig op te schieten, maar hé! We klagen niet, hoor.

kilometers over snelwegen

Onze eerste etappe brengt ons een uur ten westen van Warschau op een boerderijcamping, heel eenvoudig, maar in een prachtige omgeving, met een erg vriendelijke familie. Camping Bumerang in Chlebow. Hier vandaan rijden we naar het kleine plaatsje Lagow. Hier vinden we de grote camping Zacisze.pl, aan een meertje, prachtig uitzicht over het water en het is er stil. Het is een dure camping en dat vinden wij prima, maar het armzalige sanitair is voor deze prijs echt te gek. We twijfelen of we hier langer dan één nacht willen blijven. De volgende ochtend besluiten we dit wel te doen. We hebben een prachtige plek aan het water, onder de bomen, gewoon blijven dus. Na de koffie wandelen we met Boris naar het dorp, het is niet ver en ondanks de warmte toch maar even de benen strekken. Het dorp heeft een piepklein oude centrum en is mooi om even door heen te wandelen. Op een leuk terrasje drinken we koffie met wat lekkers, scoren brood en wandelen terug naar de camping. Boris kan op de toegangsweg naar de camping los lopen. Dat doet hij dan ook met overgave! De rest van de dag is het lummelen rondom de camper en genieten van het mooie weer.

het centrum van Lagow

Het blijft een week van flink kilometers maken en we steken inmiddels de grens over naar Duitsland. Daar vinden we in de buurt van het stadje Brandenburg an der Havel een camping bij restaurant Buhnenhaus. De reviews zijn niet heel enthousiast, maar wij vinden het al snel een heel fijn plekje. Ook weer met redelijk wat schaduw, er zijn wat seizoen plekken, maar daar zijn geen mensen. Er hoort een restaurant bij en voor het eerst in weken een prima sanitair gebouw. Daar worden we allebei helemaal blij van! We gaan hier gewoon ook een paar dagen blijven. We halen de fietsen en hondenkar uit de garage en gaan de volgende dag op de fiets naar het stadje, daar wandelen we wat rond, bezoeken de prachtige Dom en lunchen op een pleintje. Daarna fietsen we om het meer heen, het eerste stuk is helaas langs een 2-baansweg, gelukkig wel met een goed fietspad, maar erg lawaaierig. Daarna fietsen we door dorpjes, bos, langs het water met haventjes en vinden ook nog een plek waar Boris even kan rennen. Al met al een heerlijk dagje, we waren er ook wel aan toe om weer even in beweging te zijn.

het raadhuis van Brandenburg an der Havel

We vinden het allebei wel weer druk om ons heen en realiseren ons nu pas goed hoe stil het op veel plekken in de Baltische staten was, behalve dan in de grote steden. Dat heeft vooral te maken met hoe rustig en stil de mensen in de Baltische Staten zijn. We hebben daar gegeten op een vol terras, met naast ons een tafel met 10 vrouwen en een familie van 20 mensen. Bij ons of laat staan in zuid Europa kun je dan geen gesprek meer voeren, maar daar ging dat prima, het zijn heel rustige, stille mensen. We hebben in de weken in de Baltische Staten gewoon weinig lawaai gehoord!

Nog één week reizen in het vooruitzicht, waarschijnlijk gaan we die doorbrengen in de Harz.

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.

Een bezoek aan een natuurpark, de heuvel der kruizen en Vilnius

12 t/m 19 augustus

We maken een stop voor een prachtige wandeling, bij Viru Raba. Het wordt een toendra genoemd, het grootste deel van de wandeling lopen we over vlonders, het is hier nat, sompig, veel poeltjes en alle kleuren groen die je maar bedenken kunt. Het eerste stuk is nog druk, ach ja wat heet druk? In Nederland zouden we hier in de rij lopen, nu wandelen er een handje vol mensen. De meesten gaan tot de uitkijktoren en keren daarna weer om. Wij lopen door en zien steeds minder en minder wandelaars. Het is er stil, zo stil, dat kennen wij niet en dat maakt enorm indruk. Als de vlonders na een paar kilometer ophouden lopen we een heuvelrug op en na nog een kilometer zijn we weer terug bij de camper. We lunchen en rijden door naar Tartu.

prachtige wandeling bij Viru Raba

Dit wordt een foutje, het is hier behoorlijk warm en dat blijft de komende dagen zo. Met een camper in de knallende zon is het kansloos om de stad in te gaan. We kunnen wel een was draaien, douchen en een biertje op het terras drinken. Want een leuke camperplek is het zeker. We staan aan een jachthaven, er is genoeg te zien op het water en zonder de warmte zou het een prima plek zijn. We gaan de volgende dag verder, we hebben dus niets gezien van de stad Tartu, naar het  kasteel Sangate met een parkachtige tuin. We wandelen er door het arboretum, het is jammer dat er niet wat tekst en uitleg is, want het is groot, maar naar ons idee ook verwilderd. Er zijn verschillende secties, Europa, Amerika, Azië, maar er is geen duiding en wij hebben heel weinig verstand van bomen, dus weten ook niet goed waar we naar moeten kijken. Toch is het een fijne wandeling. We brengen Boris terug naar de camper en bezoeken samen nog even het kasteel. Het is een mooi gebouw, met prachtige eikenvloeren en mooi gewelfde plafonds. In 2004 zijn ze begonnen er een conferentiecentrum, B&B en restaurant van te maken, maar dat lijkt nog niet erg op te schieten.

entree naar het kasteel

De dag schiet al aardig op en we besluiten hier op het parkeerterrein te overnachten. Er komen nog 3 campers, maar die vertrekken ook allemaal weer. We staan deze nacht alleen en het is er heel erg stil. De stilte is wel een terugkerend gevoel deze reis. Als we wandelen is het stil, de nachten zijn stil, de wegen zijn bijna altijd stil, kortom het meeste van de Baltische Staten is…………………. STIL!!

Vanaf het kasteel rijden we een kwartiertje naar een grensplaats tussen Estland en Letland. Hier ligt een klein stadje waar de grens dwars door heen loopt. Het Estse Valga en het Letse Valka hebben in het verleden de nodige problemen gehad. Nu is het een rustig stadje waar de grens gemarkeerd wordt door een oude grensovergang, vlaggen van beide landen en een wandelpromenade over de grens. Wij lopen er een rondje, ik scharrel zelfs een kringloopwinkel in, zie een paar erg leuke stoeltjes, maar ja die laat ik staan, te weinig ruimte en een echtgenoot die vind dat ik al teveel “meuk” heb. (heeft hij helaas wel een beetje gelijk in).

onderweg naar de heuvel

Onze volgende bestemming is de “heuvel der kruizen” we overwegen nog even om deze over te slaan en meteen naar Vilnius te rijden. Is het de omweg waard? Tja dat weten we pas als we er zijn en als we er niet heen gaan zullen we het nooit weten, toch? We gaan er dus wel naar toe. Op het parkeerterrein kunnen we overnachten en dat gaan we dan ook doen. Weer lijken we alleen te zijn, maar in de loop van de avond komen er toch nog wat busjes en campers bij en staan we met zijn zessen.

heuvel der kruizen

Eind van de middag lopen we naar de heuvel, het is hier rustig, de schemering valt mooi tussen de kruizen, het is een bijzondere plek met veel geschiedenis in de ruim honderd jaar dat de heuvel bestaat. Het eerste kruis werdt geplaatst op deze verdedigingsheuvel rond 1830.  Na opstanden in de jaren erna werd de heuvel een plek waar families symbolisch een kruis plaatsen voor de rebellen die gesneuveld waren, maar waarvan de lichamen nooit werden gevonden. De heuvel heeft het in de decennia erna nog een aantal keren zwaar te verduren gehad, door Russische bulldozers die de heuvel plat walsten als daad tegen het katholicisme. De heuvel werd steeds weer opgebouwd en is nu een waar bedevaartsoord. Omdat de heuvel niemands bezit is, is iedereen vrij om er kruizen neer te zetten, met als resultaat dat de heuvel een chaotisch aandoende plaats geworden. We genieten, ondanks dat we niet katholiek zijn, wel van deze plek en is het weer een bijzonder stuk geschiedenis. We ervaren dat op veel plaatsen, wat is hier enorm veel gebeurt! Geen spijt dus van de extra kilometers die we hiervoor gereden hebben.

binnenplaats van de universiteit

Onze volgende bestemming is Vilnius, de hoofdstad van Litouwen. We horen heel verschillende verhalen over deze stad, vriendinnen beschrijven het als prachtig, terwijl iemand op de camping zegt dat het te barok is en afschuwelijk, ja echt! Dat waren zijn woorden. Nu hebben wij nog nooit een stad afschuwelijk gevonden, dus dat zal wel loslopen. ’s Middags bij aankomst is het echt te warm om de stad in te gaan, voor onszelf maar ook om Boris achter te laten. We stellen het uit tot na het avondeten, maar dan nog is het te warm om Boris in de camper te laten, twijfel, twijfel, wat te doen? Rob hakt de knoop door, Boris gaat mee en lukt het niet dan wordt het een klein rondje. Rob gooit zijn ziel en zaligheid er in om Boris op zijn gemak te houden. Veel praten, veel aandacht, het gaat super, totdat…………………op het kruispunt waar we staan te overleggen welke kant we op willen, er een konvooi aankomt, politie, geblindeerde auto’s, nog meer politiewagens en dat alles met gierende sirenes!! Weg rust, weg alle moeite, Boris in de paniekstand, puntje van zijn staart helemaal tegen zijn buik geklemd, we zoeken een muurtje, gaan alle drie zitten en wachten tot hij wat kalmeert. Zo sneu hoe bang hij dan is. Na een minuut of 5 wandelen we toch maar verder en uiteindelijk lukt het om zo’n anderhalf uur door de stad te wandelen en onze eerste indruk?…………………..Prima, mooie ruime stad, met veel groen, leuke pleintjes, morgen verder.

wij vinden Vilnius de moeite waard

We hebben de wekker gezet, maar zijn voor die afgaat al wakker, het is al lawaaierig in de buurt en ruim voor negen uur lopen we op straat. In de camper is het goed te doen, dus blijft Boris daar. Wij dwalen door de straten, bekijken het presidentieel paleis waar pas geleden de NAVO conferentie was, bekijken het plein waaromheen de universiteitsgebouwen liggen en de daarbij horende kerk. Op bordteksten lezen we hoe de kerk onder verschillende regimes heeft geleden en dat veel gebouwen pas de laatste 30 jaar weer hun oorspronkelijke functie terug hebben gekregen. Zo was deze kerk tot begin jaren 90 een warenhuis en is het orgel op een heel andere plek teruggevonden.

er is veel te zien in deze mooie stad

We bezoeken de Gediminastoren, overblijfsel van een burcht, die hier ooit op de gelijknamige heuvel heeft gelegen. Hiervandaan hebben we een prachtig uitzicht over de stad. Hele nieuwe, moderne wijken, met appartementen, maar ook mooi uitzicht over de oude stad. Het is inmiddels al aardig warm, dus nemen we het tandradbaantje naar boven en beneden. We slenteren nog wat rond, zoeken een restaurant om vanavond te eten en koop ik een leuke, lange, linnen blousejurk. Geslaagde ochtend! Terug bij Boris is het gelukkig nog steeds goed te doen in de camper. We doen de was, werken aan vlog en blog en lummelen zo de warme middag door.

op de binnenplaats van de jeugdherberg

Onze camperplaats is dit keer wel een heel bijzondere! We staan op het erf van een jeugdherberg, nog geen 10 minuten lopen van het centrum. Alles is hier, douche, toilet, wasmachine, picknicktafels, enz. Natuurlijk is het ook lawaaierig, we zitten in de stad! Dat vinden we voor nu echt geen probleem, we hebben gezellige buren, zij komt oorspronkelijk uit Vilnius hij uit Brazilië en met hun gezin wonen ze in Luxemburg. Met name de vrouw heeft genoeg te vertellen over de geschiedenis van het land en hoe zij de oorlog ervaart. Als Rob en ik het er later nog eens hebben, hebben we het idee dat ze niet het achterste van haar tong wil laten zien en heeft  ze ook wel laten doorschemeren dat ze niet alles aan Rusland slecht vindt en als kind het Russische ook wel omarmd heeft. Wat een spagaat moet dat voor veel mensen zijn,……………. het is natuurlijk ook niet zwart/wit, goed of slecht. We leren veel deze reis, dat is een ding dat zeker is!

’s avonds gaan we uit eten in het centrum, Boris gaat mee en met wat lekkers en zijn brokken vindt hij het ook prima. We kiezen voor algemeen eten, er zijn ook restaurants met traditioneel Litouws eten, maar dat lijkt erg op de aardappelballen die we in het begin van onze tocht in Litouwen hebben gegeten en daar hebben we toch niet zo’n trek in.  Een stukje vlees voor Rob en vis voor mij is erg smakelijk en we hebben zo nog een paar fijne uren in de stad.

genieten van de rust in Marijampole

De volgende ochtend rijden we naar Marijampolé, we gaan naar de recreatieplas waar we eerder ook zijn geweest. Er komen nog een paar warme dagen aan en dan is dat een fijne plek. We nemen hier de tijd om onze terugreis te plannen. Warschau staat op ons wensenlijstje, maar daar blijft het voorlopig boven de 30 graden! Dat gaan we dus maar even overslaan, maar wat dan wel…………,we gaan het vast nog wel bedenken!

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.

Reizen langs de kust van Estland

5 t/m 11 augustus

wandelen in Haapsalu

Wat hebben we een prachtig uitzicht op het parkeerterrein in Haapsalu, we kijken uit op de Finse Golf en eilandjes voor de kust. De tweede dag verplaatsen we de camper naar een nog beter plekje in de hoek van het terrein zodat Boris makkelijker buiten kan. Vrijdagavond wordt het enorm druk met campers, caravans en tentjes en dat is zondagochtend allemaal weg. We hebben zaterdag nog wel aan iemand gevraagd of er iets speciaals is, maar nee, dit is normaal in het weekend. Als we het zondag weer aan iemand vragen blijkt dat er gisteren een blues festival was, wat zich vooral binnen de oude kasteelmuren afspeelde. Het is zondag ook opeens heel stil, we staan nog maar met 3 campers op het parkeerterrein. Ook weer een raadsel opgelost.

het station is een bezoekje waard

We vermaken ons prima in dit mooie kleine plaatsje, wandelen, fietsen en schaduw zoeken, want op zondag loopt de temperatuur op naar zo’n 32 graden en dat is best warm. Na 3 nachten is het tijd om weer verder te gaan, het laatste nachtje is een kort nachtje. We gaan om half één pas naar bed omdat het zo drukkend warm is, als we net liggen stopt er een auto met jongeren pal achter de camper, waarna het spul aan één van de picknicktafels gezellig gaat zitten kletsen. Wij vinden dat best een dilemma, het is openbaar terrein, dus mag iedereen daar zijn, maar moet dat nou pal achter de camper? We hebben ook alle dakluiken open vanwege de warmte, dus kunnen we ze woordelijk horen. Verstaan niet, want onze kennis van het Ests is nul. We denken ook steeds dat ze zo wel weer zullen gaan, maar dat gebeurt niet. Rob gaat er toch maar eens naar toe en het spul schrikt zich rot als hij het buitenlicht aan doet, want dat schijnt recht in hun snoet. Ze zijn zich echt van geen kwaad bewust dat ze anderen wakker houden en zijn dan ook heel lief binnen 5 minuten vertrokken. Ik ben inmiddels zo wakker dat het even duurt voor ik echt slaap, Rob gaat liggen en is vertrokken! Verder is het weer zoals zo vaak een rustige stille nacht.

tijd voor een wandeling

We gaan verder rijden en nu richting Tallinn, de hoofdstad van Estland, stoppen onderweg in natuurgebied Marimetsa Matkarada voor een wandeling. Deze is totaal 9 km maar dat vinden we teveel in deze warmte. Het is nog steeds boven de 30 graden. Gelukkig is een deel van de wandeling tussen de bomen, maar het blijft drukkend warm. We rijden verder naar het dorpje Vanamoisa, waar een prachtige camping ligt. Super sanitair, mooie ruime plekken en in de schaduw van de luifel en een boom komen we de middag door. We zien het noodweer voorbij trekken, gitzwarte luchten, venijnige windvlagen, maar het enige wat wij er van mee krijgen zijn een paar korte buitjes. We horen wel berichten dat veerdiensten rondom Scandinavië en de Baltische Staten stil komen te liggen en dat het daar noodweer is. We hebben ook al een paar keer opgenoemd dat wij op één van de betere plekken in Europa zijn. OK, we hebben ook af en toe een bui, maar de temperatuur komt niet onder de 20 graden en we hebben al heel wat mooie, zonnige dagen gehad.

We twijfelen erg, laten we de camper met Boris op de camping en gaan we met de trein naar Tallinn of rijden we met de camper naar een parkeerterrein bij de stad en gaan vandaar de stad in. Wij zijn daar sinds de inbraak in Verona toch een beetje huiverig voor, maar gaan het toch doen. Het is een prima parkeerterrein, bij de haven, op korte afstand van het centrum. Het is bewolkt met af en toe een spatje regen, prima weer om Boris in de camper te kunnen laten.

Tallinn is een mooie stad

Tallinn is een mooie, oude hanzenstad, met een bijna autovrij centrum. Bij de Russische ambassade, hekken met spandoeken tegen de oorlog, waar menigeen even stil blijft staan. Iets verderop staat een politieauto, maar verder is het vooral een stille plek. Het is een compact centrum waar je met een uur of 3 lopen wel redelijk doorheen bent. We bezoeken de Russisch Orthodoxe kerk, toch weer heel anders dan wat wij gewend zijn, met veel fresco’s, overal langs de zuilen zijn de kleuren van de Russische vlag geschilderd en een enkele Russin brandt er een kaarsje. We lopen ook naar het hoogste punt van de stad, waarvandaan er een mooi uitzicht is op de haven en de stad. We stoppen bij wat winkeltjes om een kaart te kopen, maar kunnen het niet zo erg vinden. Heel standaard allemaal, we zoeken toch liever een echt lelijke, heel mooie of bijzondere kaart. En die vinden we in een antiquariaat met vooral oude boeken, dat is natuurlijk al leuk en interessant om rond te snuffelen en te zien of we iets van de boeken herkennen. De enigste exemplaren waar we iets van kunnen maken is een boek van Jo Nesbo en een Hercule Poirot en Agatha Christie. Waar we naar opzoek zijn heeft hij ook, gave kaarten van Estland! Kan dat ook van het lijstje. Bij een andere winkel koop ik nog een armbandje van amber. We zien dat echt in ieder dorpje of stadje en dat kan ik niet laten liggen. Toch een bescheiden souvenir!

kleurrijke straat in het oude centrum

Als de voeten moe zijn en er regendruppels vallen schuiven we een barretje in voor koffie en een biertje en gaan dan weer naar de camper en Boris.

De volgende ochtend maken we nog een wandeling door de haven, iets anders dan de kleine haventjes die we al een paar keer gezien hebben. Hier vertrekken de veerdiensten naar Helsinki en Stockholm, liggen cruiseschepen en is er een museum voor marineschepen en ligt er een stoomboot die gerenoveerd wordt. Genoeg te zien om een uurtje rond te dwalen.

een stukje kust bij Vösu

Dan rijden we nog een uurtje verder naar het oosten, naar weer zo’n mooi stukje kust bij Vösu en Käsmu. Een ruim parkeerterrein met uitzicht op bos en zee,  wordt onze laatste plek aan de kust. Het is een fijn plekje en we doen het even rustig aan. Ik ben reismoe, mijn hoofd zit vol indrukken van iedere dag weer nieuwe indrukken.  Ik voel me fysiek moe, beetje chagrijnig, keelpijn. Zo af en toe hoort dat er ook bij en er aan toe geven is de beste remedie. Ik kruip ’s middags een paar uur in bed met een boek en Rob rommelt in en om de camper en zorgt voor Boris en het eten. De volgende dag ben ik er weer en wandelen we naar het dorp en pakken ’s middags de fiets om aan de andere kant van de baai naar het dorpje Käsmu te rijden. Een rustige dag, lekker buiten zijn en aan eind van de middag trekken we onze zwemkleding aan. Het gaat nu toch echt gebeuren, of niet! We hebben al zoveel mensen een duik zien nemen. Na vandaag gaan we van de kust af het binnenland in, dus nu of nooit. Rob is de dapperste van ons twee, hij gaat 2 keer koppie onder en ik loop een stuk het water in, maar die duik sla ik over, zóóóóó koud. Het is een mooie avond, we eten buiten en genieten van het mooie avondlicht. We besluiten hier nog maar een dagje te blijven, we vinden het hier alle drie prettig en kunnen rustig de vlog en blog afmaken. Volgende week rijden we richting het zuiden, door het binnenland van de Baltische Staten, op de weg terug naar Nederland, daar hebben we nog 3 weken de tijd voor!

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.

van Litouwen naar Letland en Estland

29 juli t/m 5 augustus

marktkraam in Pavilosta

We staan heerlijk op de camperplek in het haventje van Pavilosta, echt een fijne plek en internationaal. Naast ons  Spanjaarden, maar we zien ook een Franse camper, een Duitser, Letten en een Fin. Van alles wat dus, maar iedereen erg op zichzelf. De eerste ochtend staan we voor ons doen vroeg op, om 8 uur staan we naast ons bed en om 9 uur zitten we op de fiets. Er is markt in het dorp en volgens de havenmeester duurt deze tot 11 uur. Na even rondspeuren, het dorp is niet groot dus is de markt niet moeilijk te vinden, staan we op de markt. We zien alleen lokale producten het meeste lijkt uit moestuinen te komen, courgettes, tomaten, worteltjes, nieuwe aardappelen. Die laatste heb ik allang niet meer gezien, mijn moeder kocht ze vaak en had dan enorme vieze, kapotte handen als ze de aardappeltjes geschrapt en ontpit had. Lekker waren ze wel! Dus koop ik ook een kilootje nieuwe aardappelen, een bosje regenboog wortelen en een potje jam. Het brood dat we bijna kopen is zwaar zuurdesembrood en dat vinden we allebei niet echt lekker en dan voor 5 euro een brood kopen is toch even al te dol. Hier verkopen ze ook echte plukboeketten, mooie bosjes bloemen. Onderweg zien we veel moestuinen en allemaal omringd door verschillende bloemen, zonnehoed, zonnebloemen, gipskruidachtig spul, goudsbloemen en wat al niet meer. Deze zien we op de markt terug in de boeketten. Het is er een drukte van belang en als wij een halfuurtje later weggaan is er al best veel op. We kopen nog het één en ander bij de supermarkt. Voor het eerst kopen we flessenwater, we hebben het nog niet meteen nodig, maar in de haven is de geur van ijzer in het water zo sterk, dat als we besluiten water te tanken, dit niet meer te drinken is. Dus voor de zekerheid nemen we een paar flessen mee. Terug bij de camper blijkt de pot jam, geen jam te zijn maar sap! Wat kan ik daar nou mee? Ik berg het op en ga nog weleens bedenken of ik er iets mee kan. Om half 11 zitten we aan waterkant, in het zonnetje aan de koffie, het leven is goed.

ons uitzicht tijdens de koffie

Rob maakt de vlog af, ik haak aan mijn project en eind van de middag stappen we met Boris in de kar, op de fiets om nog een rondje door de omgeving en het dorp te fietsen. Het is een mooi tochtje, er zijn maar een paar straten met asfalt bekleed, de overige zijn van aarde en kiezels. Oude, nieuwe, mooie en vervallen huizen wissellen elkaar af. We komen aan de andere kant van het haventje uit, daar waar een paar barretjes zijn, mensen een rondje wandelen, iedereen geniet van deze mooie dag. Wij genieten van een biertje in de zon en fietsen dan terug. We beginnen trek te krijgen en willen buiten koken, dat lukt niet zo heel vaak, maar vandaag gaan we uitgebreid aan de slag. De nieuwe aardappeltjes worden gekookt en gebakken, ik had ze ’s middags al in het water gezet en gekookt, dus de aarde en schilletjes zijn er wel af. Worteltjes koken en een tournedos, die ik ook al eerder had gemarineerd gaat op de grilplaat. We eten heerlijk in het zonnetje en genieten van een prachtige avond.

onderweg bezoeken we waterval van Kuldiga, we zijn niet echt onder de indruk

De volgende dag rijden we richting Riga, gelukkig hebben we nu beter opgelet welke wegen we gaan rijden en is bijna alles goed, glad asfalt. Vlak voor Riga vinden we een overnachtingsplek in Jurmala, naast een appartementencomplex dichtbij het strand. Het valt ons op hoeveel mensen er, niet alleen hier, een duik nemen in zee, weer of geen weer. Het maakt niet uit waar we aan het water staan, maar gezwommen wordt er, wij hebben allebei nog niet de aandrang gehad om dit ook te doen!

de markthal in Riga

Van hier uit rijden we in een halfuurtje naar Riga. Daar zijn een jachthaven, camperplaats en camping vlak naast elkaar. We kiezen uiteindelijk voor de camping, die heeft de meeste bomen, mocht de zon nog gaan schijnen dan kunnen we Boris in de camper laten. Het bekende verhaal, stadscampings zijn te duur voor wat ze bieden, maar dat is nou eenmaal zo. Het is een mooie plek, aan de rivier. De camping heet dan ook Riverside camping, het sanitair laat helaas te wensen over. Overvolle prullenbakken en niet schoon, jammer, het campingterrein en de servicevoorzieningen zijn wel prima. We zien zowaar 3 Nederlandse nummerborden en maken met de buren die een hele mooie vouwwagen hebben dan ook een praatje.  Ons plan om naar de stad te fietsen en een freewalkingtour te doen valt in het water. ’s middags klaart het gelukkig op en stappen we op de fiets om een rondje te wandelen in Riga. We kuieren om de Dom heen en vandaar naar de markthallen. We hebben er inmiddels al zoveel gezien, maar het blijft leuk om rond te neuzen, het zegt ook veel over een land. Deze markthallen zijn gemaakt van de oude stalen gebinten van zeppelinhallen, deze waren door de Duitsers achtergelaten in Letland, het zijn 5 hallen met een totaal oppervlak van 57.000 m2. In 1930 ging de markt open en was op dat moment één van de modernste hallen van Europa, met verwarming en grote diepvriezers. We vinden het indrukwekkend, ook al staat er veel leeg en kunnen we het nooit in een uurtje belopen. Het is echt een markt voor locals, met hier en daar wat souvenirs. De oorsprong van iedere hal zijn eigen producten bestaat nog steeds, een vishal, vleeshal enz. We kopen een stukje Hollandse geitenkaas en we hadden nog geen sleutelhanger van Letland, dus die scoren we ook. Dan wordt het tijd om weer terug te lopen en de fietsen op te zoeken want we beginnen trek te krijgen.

De volgende ochtend is het droog en nu lukt het wel om de freewalkingtour te doen. We hebben een leuke, gezellige gids, hij legt meteen uit hoe het met voornamen zit in Letland, eindigt je naam op een medeklinker dan krijg je automatisch een s achter je naam. Hij heet dus Toms en Rob zou Robs heten en mijn naam blijft José. Eerste les van vandaag!

Toms vertelt veel over de geschiedenis van zijn stad, maar ook over het huidige leven dat voor de gemiddelde Let erg duur is. Bijna de helft gaat op aan huur, al zijn er door de geschiedenis met Rusland wel veel families die eigen huizen bezitten. Ben je zzp’er net als Toms dan lukt het niet om een eigen huis te bezitten. Naar ons idee zijn de dagelijkse boodschappen en de brandstof goedkoper dan bij ons, maar campings en horeca zijn flink aan de prijs. Toms vertelt ook veel over de verschillende bezettingen die het land heeft meegemaakt en dat ze nu trots zijn op hun onafhankelijkheid sinds de val van de muur. Wat we ook al ervaren hadden bevestigt hij ook, het is een stug volk. Niemand zal je groeten op straat, mensen kijken eerder van je weg. Lukt het om een praatje te maken dan ervaren we dat ze best bereid zijn tot een gezellig gesprek en vaak heel goed Engels spreken. Al met al weer een boeiende stadswandeling, deze keer wel met een grote groep en we waren zeker niet de enigste grote groep, wat een gekrioel van mensen! Na de toer strijken we neer op een terras, net op tijd, het begint hard te regenen, en we genieten van een smakelijke lunch. Het geluk blijft niet met ons, als we terug fietsen hebben we de regenjassen al aan, want het miezert, maar we zijn nauwelijks onderweg of er breekt weer een hoosbui los. We fietsen maar door want nat zijn we toch al. Aangekomen op de camping zijn we doorweekt!! Snel droge kleren aan en in de camper de rest van de middag tutten en bedenken waar we morgen naar toe willen.

verzopen kat

Het weer is momenteel wel een leidraad voor onze keuzes, flinke buien, afgewisseld met zon en dan is het met 22 graden echt aangenaam. We hebben mazzel, net als we klaar zijn met opruimen en schoon water vullen en instappen om verder te rijden breekt er weer een bui los. Er is voor de komende week veel regen voorspelt, dus maar eens extra de buienradar in de gaten houden. Een flinke afstand vandaag, we komen in Estland, het laatste land van deze reis. We vinden toch een mooie plek! Vlak aan het water, aan de rand van het kleine dorpje Kabli. We gaan eerst even de benen strekken en maken een wandeling over een natuurpad en genieten de rest van de middag van een heerlijk zonnetje. Regelmatig komen er mensen die even naar het strandje gaan om pootje te baden, te zwemmen of voor een wandeling. Tot een uur of 6 lijkt het er op dat we helemaal alleen staan, maar dan komen er toch nog meer mensen met een busje, tent of camper. Zo staan we dan met nog 4 anderen voor de nacht op deze plek. Alleen staan hadden we hier prima gevonden, maar zo is het ook ok.

 Wat ons opvalt is dat wij hier in de Baltische Staten wel bij de grote jongens horen wat camper betreft. We zien heel veel busjes, veel mensen op de fiets met tentjes en terwijl we in Zuid Europa echt bij de middenmoot horen met onze 7,5 meter.

’s morgens vertrekken alle anderen en besluiten wij hier een dagje te blijven, we drinken buiten koffie en lummelen wat, als het begint te regenen trekken we ons binnen terug voor het werken aan vlog en blog. Eind van de middag wordt het droog en wandelen we naar het piepkleine dorpje, maar daar zit wel een bakker en dat is precies wat we nodig hebben, brood. Rob scoort een soort roggebrood, nog warm uit de oven en iets lekkers voor ’s avonds bij de koffie. Terug bij de camper is het tijd om te koken en eten. We drinken buiten op een bankje koffie en het is nog stil om ons heen, er staat één andere camper en dat betekent dat Boris wel even los kan. Even oefenen met de bal terug brengen en een zoekspelletje, dan is hij na een halfuurtje weer lekker moe voor de avond. We worden wederom getrakteerd op een prachtige zonsondergang. Wat is de Oostzeekust mooi!

Na ontbijt en koffie, het roggebrood smaakt prima, trekken we verder. Het wordt een huishoudelijk dagje, water zoeken, als we dat gevonden hebben ga ik douchen in de camper en Rob gebruikt de douchevoorziening van het tankstation, water bij vullen en verder naar een wasserette. We draaien een paar wassen, doen wat kleine boodschappen in een supergroot winkelcentrum en na de lunch stoppen we nog bij een supermarkt voor de overige boodschappen. We hebben het idee dat Estland wat welvarender is dan Litouwen en Letland. Er zijn hier meer grote winkelcentra en er rijden duurdere auto’s. Het is natuurlijk maar een indruk, als je ergens zo kort bent is dat ook maar gissen.

We rijden nog anderhalf uur en zijn dan in Haapsalu, een stadje van 10.000 inwoners met een kuuroord, kasteel en oud station waarvan de rails nu een fietspad van is. We gaan het morgen ontdekken……………………….meer hierover volgende week!

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.

We reizen door Litouwen, veilig of niet?

22 t/m 29 juli

Vanuit Marijampolé rijden we omhoog naar de stad Kaunus, iets ten oosten daarvan ligt in Rumsiskés een groot openluchtmuseum van 195 ha. Er is een parkeerterrein waar we de nacht door brengen, om een uur of 6 ’s avonds is het er uitgestorven. Er zijn naar ons idee weinig camperaars in Litouwen en Nederlanders al bijna helemaal niet. Niet dat we dat vervelend vinden, maar het verbaasd ons wel. Is het hier altijd zo rustig of heeft dat toch met de oorlog te maken? We hebben echt geen idee!

Rob slaapt prima, bij mij duurt het even voor ik in slaap val, soms vind ik dat alleen staan toch lastig, al voel ik me niet onveilig. ’s morgens tijdens het maken van het ontbijt loopt er een vos over het parkeerterrein, Boris blaft naar hem, maar de vos blijft rustig naar ons staan kijken en lijkt niet onder de indruk. Wij wel!!

een nieuwsgierige vos

We bezoeken het openluchtmuseum Rumsiskes, aangezien we op het parkeerterrein staan, gaan we als één van de eersten naar binnen. We wandelen naar een dorpsplein waar een kerk, school, winkels en werkplaatsen zijn opgebouwd. We zien toch ook wel heel duidelijk overeenkomsten met hoe dat rond 1900 in Nederland was, alleen de bouwstijl, de versieringen in en aan de huizen zijn echt anders. Het is echt heerlijk rustig dus we hebben alle tijd om rond te snuffelen. Vandaar lopen we naar een groep boerderijen en een graanmolen. De jonge molenaar vraagt of we weleens een molen van binnen hebben gezien, ja dat hebben we. Al gauw zijn Rob en de molenaar elkaar foto’s en werkingen van molens op de telefoons aan het uit wisselen.

in het openluchtmuseum

Vandaar uit lopen we naar een aan boerenerf, wat een dorpje op zich is. Een woonhuis met een aantal slaap/woonvertrekken, waar meerdere mensen onder één dak woonden. Een stal met allerlei gereedschappen om de melk en het graan te verwerken en een apart gebouw waar een broodoven staat. Het is mooi om rond te wandelen, het is heel ruim en landelijk opgezet. Na een paar uur rond wandelen vinden we het genoeg, al vonden we het allebei zeker de moeite waard.

de kerk in Veliuona

Onze route gaat nu naar de kust, onderweg wandelen we een rondje in Veliuona een dorpje met een van de oudste katholieke kerken in de regio, het is mooi om in zo’n klein rustig dorpje rond te wandelen. we vinden daar vlakbij een plek om te overnachten, maar na een uur breken we toch weer op. We vinden de weg te lawaaierig en ik vind het geen fijne plek. Vannacht wil ik weer rustig  kunnen slapen, dus schuiven we 4 km op en staan dan in een parkachtige omgeving, bij een kasteel en een klein dorpje, Raudoné, hier willen we allebei wel overnachten. Onderweg zien we weer een vos, we staan even stil om iets wat rammelt vast te zetten en een paar meter voor de camper schiet een vos, met een fladderende kip in zijn bek, het struikgewas in. We horen iets verderop de rest van het kippenhok een hoop kabaal maken. Voor we de volgende dag weer verder rijden nog even een rondje met Boris, want die kan hier lekker los rond rennen.

mooie avond in de jachthaven

We rijden naar de kust en vinden een heel fijn plekje in de jachthaven van Dreverna. We hebben de weken dat we nu onderweg zijn best veel gereden en besluiten hier 2 nachten te blijven, zeker omdat we aan het eind van de camperplek staan en een prachtig plekje hebben, uitkijkend over het water en in de verte de Koerse schoorwal, maar daarover later meer. Bij de haven hoort ook een vakantiepark met huisjes, maar daar merken wij weinig van. We brengen onze rustdag door met uitzoeken wat we nog willen zien en lezen over de Baltische Staten, maar ook lekker luieren. Ik heb niet goed op de inventaris van de koelkast gelet, we hebben nog maar weinig eten aan boord! In de haven is een restaurant en we gaan dus gewoon uit eten. Het smaakt uitstekend en we genieten er erg van.

Boris vind de wiebelbrug niet eng

Vanuit de haven rijden naar de “monkeybridge”, dat is maar 15 km verderop en we zijn nieuwsgierig naar deze hangbrug, nou dat valt een klein beetje tegen, het lijkt op de plaatjes imposanter dan het is. Gelukkig durft Boris ook over deze wiebelbrug en kunnen we op het eiland achter de brug nog even een korte wandeling maken. Nog een stukje rijden dan zijn we in de zeehavenstad Klaipéda. We parkeren de camper en na de lunch halen we de fietsen en kar voor Boris tevoorschijn en gaan op pad om de pont te nemen naar de Koerse schoorwal een langgerekt eiland voor de kust van Litouwen. Een klein deel van dit eiland is nog in Russische handen, dat hoort bij Kaliningrad. Zover gaan wij niet, maar fietsen heerlijk over de prachtige fietspaden, wandelen op het mooie strand en nemen de pont terug naar het centrum. Gelukkig lukt dit op de terugweg wel, op de heenweg hebben we flink omgereden, door de zeehaven, maar ook daar een pont gevonden. Op de terugweg door het centrum is natuurlijk gezelliger en nodigt uit voor een terras, biertje en zonnetje, wie doet ons wat?!

met zijn drietjes op stap is toch het leukste!

Terug bij de camper besluiten we hier niet te blijven, het parkeerterrein ligt dicht aan de weg en daar gaat best veel verkeer over heen. Nog even een paar boodschappen halen, de eerste overnachtingsplek aan de kust wordt afgekeurd, gelukkig is de volgende bingo! Dichtbij het strand, vlak buiten Klaipéda, nog 3 campers en heel stil, we slapen als roosjes!! De dag kan natuurlijk alleen maar beginnen met een strandwandeling, daarna is het tijd voor Nationaal Park Zemaitija,  we vinden een prachtig plekje aan het water. Ik vind het in eerste instantie een beetje stille plek, voel me niet helemaal op mijn gemak. Blijkbaar ben ik toch echt een stadsmeisje die zich wat ongemakkelijk voelt als we echt alleen lijken te zijn, op een paar tentjes na. Al snel blijkt dat dus helemaal niet zo te zijn! Er is een jachthaven, een waterfietsverhuur en in de loop van de middag wordt het drukker met auto’s van mensen die even komen zwemmen, terrasje pakken of wandelen. De plek is niet heel druk, maar zeker niet verlaten. Je leert jezelf wel kennen op reis, hoor !! Wij gaan met zijn drietjes wandelen en lopen langs het meer en genieten van het mooie uitzicht, Boris die zich prima vermaakt en het zonnetje. Voor we de volgende dag weer verder rijden eerst een kop koffie in de zon aan een heel stil meer, we gaan hiervandaan naar het “Cold War Museum” aan de andere kant van het meer. Daar is een raketinstallatie uit de Koude oorlog dat nu een museum is. Het museum is ondergronds in één van de 4 bunkers waar de raketten opgeslagen lagen, een indrukwekkend museum, de techniek is indrukwekkend, maar het geeft ook een beklemmend gevoel, zeker nu met de oorlog in de Oekraïne, de wereld blijft toch razend!

het haventje van Pavilosta

Onze tocht gaat verder en vandaag rijden we Letland in, we zijn al door anderen die hier reizen of net geweest zijn gewaarschuwd, bekijk goed je route!! Wij zijn een dus beetje hardleers en doen dat niet voldoende, na vandaag waarschijnlijk wel, sodeju! #@*#@!*#$!! De krachttermen zijn niet van de lucht. Rob had een route uitgestippeld, maar als we tanken zie ik op de borden staan “Letland”, een andere route dan die Rob bedacht had. Ok, als de borden zeggen die kant op, dan doen we dat toch? Niet ff kijken op de kaart, nee toch!! Kortom we hebben 50 km, ja 50 km gereden over een lappendeken van asfalt, wegen zonder asfalt, een paar kilometer goed asfalt, geen asfalt…………….…vul maar in. Steeds denken we dan, het zal zo wel beter worden. Gelukkig zijn de laatste 50 km van de route wel goed en strijken we neer in het haventje van Pavilosta, met onze neus bijna in het water, een strandje om de hoek, dorpje aan de overkant, douche en wasmachine zitten bij de prijs van 20 euro in. We zeggen, blijven! en minstens 2 nachten.

,

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.

Naar de Oostzee en Gdansk

15 t/m 22 juli 

Wat is dat een goede beslissing geweest om naar de kust te gaan, zelfs hier is het een dag en een nacht meer dan warm. Dat betekent op tijd met Boris een lange wandeling maken, er is een heel rustig dijkje naast de camping waar hij los kan rennen, dus dat is fijn voor hem en ons. Verder vooral schaduw zoeken en rustig aan. Zelfs ’s nachts is het nog tegen de 30 graden, pffffft. Gelukkig komt ook hier een eind aan en koelt het af en kunnen we weer gewoon bewegen, wandelen en wat een mens zo nog meer doet. We staan 2 nachten op Oostzee campnig Oderhaff in Grambin, nog net in Duitsland.

de vuurtoren van Kolobzreg

Vanuit Grambin rijden we Polen in, eerst naar Kolobzreg, waar we hopen een plekje naast de oude vuurtoren te bemachtigen, maar naarmate we dichterbij het centrum komen verdampt die hoop. Het is duidelijk hoogzomer, want rondom de vuurtoren in een straal van zo’n 500 meter is het één en al kermis, met kraampjes, reuzenrad, horeca en heeeeel veeeeel mensen. Kansloos dus. Ter hoogte van de kermis is een parkeerterrein waar een afgesloten stuk voor campers is. Daar gaan we dan maar staan en halen onze schouders op en roepen zoals wel vaker “Het is wat het is”. Het blijkt uiteindelijk een prima plek. De kermis heeft niet zoals wij gewend zijn een kakafonie aan muziek en is gewoon stil, op af en toe wat gegil na als een attractie de lucht in schiet. Rob loopt alvast het centrum in om wat zloty’s te pinnen en ik sop de camper. Na het avondeten lopen we naar de vuurtoren om ons onder te dompelen in het Poolse zomeravond leven. We vermaken ons prima, genieten van een mooie avondlucht, de oude vuurtoren, het uitgestrekte strand een ijsje en heeeeel veeeeel mensen. Voor een uurtje helemaal prima. Op het parkeerterrein hebben we samen met 2 andere campers een heerlijke rustige nacht.

camping Ginterpark, stil en verlaten

We trekken verder langs de Poolse kust, helaas treffen we weer een dorpje, Leba, dat helemaal onderdompelt in vakantie vierend Polen. Camping Ginterpark dat wij uitgekozen hebben ligt wel ver van al het feestgedruis af  en is stil, bijna verlaten. We zien hier veel voormalig militair gebied met bunkers, oude afrasteringen die neergehaald zijn en daar tussen door nagelnieuwe appartementen voor vakantiegasten. Het geeft een vervreemdend gevoel, zeker omdat de camping zijn beste tijd wel gehad heeft en er maar 6 kampeerders zijn, wel lekker rustig. Voor een lange wandeling door de bossen en over het strand zijn we wel op de juiste plek, dus dat is wat we doen.

We merken al een paar dagen dat de spullen uit de koelkast niet meer koud zijn en Rob gaat op onderzoek en probeert het op te lossen, maar dat wil niet echt lukken, hij maakt allerlei onderdelen schoon, maar helaas de inventaris van het vriesvak kan de prullenbak in. Wel jammer, ik had thuis het één en ander gemaakt, zoals Indonesisch smoorvlees en dat kan nu de prullenbak in.  Na een belletje met de dealer, toch nog eens de brander schoongemaakt met perslucht en jawel, hij doet het weer! Dat is best een opluchting want zonder koelkast gaat niet en naar een garage is ook weer zo’n gedoe! We zijn allebei enorm opgelucht.

We vertrekken naar Gdansk, maar slaan wel even wat nieuwe levensmiddelen in, want we hebben toch aardig wat weg moeten gooien.

we rijden veel kilometers, soms met regen maar meestal met een zonnetje

Googlemaps stuurt ons af en toe door binnendoor wegen en daar worden we niet heel blij van. Op het moment dat de wegen geen belijning meer hebben is de kwaliteit waardeloos. We draaien zelfs 2 keer om, om een andere route te pakken. De wegen zijn zo slecht, alles rammelt en bonkt in de camper en dat is echt niet fijn, het is wel een goede test voor de nieuwe slotjes. Bij de vorige reis vlogen de kastdeurtjes regelmatig open, nu met de nieuwe slotjes gaat het gelukkig goed, de kastjes blijven dicht!

genieten op het strand van Gdansk

In Gdansk hebben we weer een camping dichtbij het strand, dus na een flinke rit eerst maar eens de benen strekken. Opvallend is dat we op heel veel plekken het bos echt tot op het strand zien. Wij lopen met Boris dus eerst een flink eind door het bos, Boris kan dan lekker los rennen en als we het strand op gaan is het daar stil. De drukte zijn we voorbij gelopen, dus Boris kan op het strand ook nog los. Wat ook op valt is hoe zwaar dit zand loopt, we moeten er echt door heen ploegen, zelfs Boris heeft moeite met een sprintje trekken. Maar fijn is het wel, we kijken uit op de havens van Gdansk en zitten heerlijk in het zonnetje.

Gdansk is een mooie stad

Terug op de camping, kook ik eten en als de afwas gedaan is gaan we zonder Boris, met de tram naar het centrum, dit duurt 25 minuten en is uitstekend te doen. Kaartjes kun je vlakbij de camping in een winkeltje kopen, al hangen er in de trams wel al automaten waar je ook met een bankpas kunt betalen, maar daar zit nog plastic omheen.

De stad is ondergedompeld in prachtig avondlicht en we zijn onder de indruk hoe prachtig het is. De stad is behoorlijk verwoest geweest in de tweede wereldoorlog, maar inmiddels bijna helemaal gerenoveerd. Er is ook een kade met, vinden wij, mooie moderne architectuur. Op een terras een kop koffie en dan is het tijd om terug te gaan.

op stap met een gids

De volgende dag hebben we een free walking tour geboekt en ’s middags om 14.00 uur staan we weer in het centrum en gaan we met gids Martin op stap. Het is een klein groepje en dat is fijn want we zien ook gidsen lopen met een complete buslading mensen en dat lijkt ons niet prettig.

Martin heeft veel te vertellen, o.a. dat de kade met moderne architectuur door de inwoners van Gdansk “booking.com kade” genoemd wordt. Het is te duur om in te wonen, er zijn geen openbare ruimtes en is dus eigenlijk alleen geschikt voor de verhuur aan toeristen. De andere zijde van de kade heeft 7 oude toegangspoorten die allemaal nog in gebruik zijn. Ik zal niet alles opschrijven wat hij vertelt heeft, maar het was zeker de moeite waard, al was hij af en toe wat lang van stof, vooral over de filosoof Schopenhauer, die hier geboren is. Gdansk is tevens de geboorteplaats van meneer Fahrenheit en natuurlijk Lech Walesa, de vakbondsman uit de jaren 80, die later president werd en nog steeds een graag geziene man in de stad is. Na de stadstour drinken we nog wat op een terrasje en gaan dan terug naar de camping. Dit is echt een stadscamping, krappe plekken en best prijzig, maar voor een stadsbezoek dik in orde, zeker omdat het sanitair prima is.  Bij terugkomst eerst een rondje met Boris die weer even los kan rennen in het bos en dan ’s avonds aan de komende vlog en blog werken.

bij Maria op het erf

Dan volgt er weer een lange reisdag, we willen zover mogelijk naar de Pools- Litouwse grens rijden en dat is een flinke afstand, we zetten de wekker en na ontbijt en wandeling rijden we rond 10 uur richting de grens. We kiezen er voor om de langere route te rijden omdat we hopen dat dit grotendeels autoweg is, de kortere route lijkt meer over binnenwegen te gaan. Uiteindelijk hebben we maar een paar stukjes echt slecht asfalt en de meeste tijd rijden op een autoweg of goede binnendoor wegen. De eerste camperplek die we vinden aan een meertje is verboden voor honden en er is ook niet echt plek voor ons. We rijden door naar een boerderij een paar kilometer verderop, een tip van vrienden die hier een paar jaar geleden geweest zijn. De plek staat niet op campercontact of park4night. Als we op het erf staan lijkt er in eerste instantie niemand te zijn, al staan er wel auto’s. Na een minuut of 10 besluiten we maar weg te gaan, net op dat moment komen er een paar kinderen en Maria, de eigenaresse tevoorschijn. Met handen en voeten maakt ze ons duidelijk dat we welkom zijn, ga maar staan waar je wil. Haar boerderij is een pension, haar zoons wonen verderop en beheren de boerderij. Een uurtje later komen er nog een paar gasten, waarvan de vrouw perfect Engels spreekt en die, heel lief, verder voor ons als tolk fungeert. Uiteindelijk zien we nog meer gasten, een ouder echtpaar en 2 jonge mannen. De hele bovenverdieping van het huis is pension. Alexandra, de Poolse die Engels spreekt vraagt namens Maria of we ook willen eten bij Maria. Dat doen we, de kans om zo van de Poolse keuken te proeven krijg je niet zo vaak. We eten komkommersoep, die erg lekker smaakt, daarna aardappelballen met gehakt er in en augurken die gegeten worden zoals wij komkommer eten, met een beetje zout. De aardappelballen vinden we maar matig, maar het toetje is dan wel weer erg lekker, zelfgemaakte oreokoekjes. Wat vooral erg leuk is, is dat Alexandra met haar gezin, man en 2 kleine kinderen ook om ons heen rommelen en het erg welkom voelt om met deze mensen aan tafel te zitten. Als Rob vraagt of Maria ook in onze vlog wil vindt ze dat helemaal geweldig en ze wil meteen zien wat we maken, dus heeft Rob een link van onze filmpjes op haar telefoon gezet. Voor we bij Maria vertrekken weer even rommelen aan de koelkast, potverdorie als die het nou maar niet begeeft!!!

mooi plekje op de de camping in Maijampole

’s morgens nemen we afscheid en rijden een uurtje en strijken dan neer op camping Maiu Ilanka in Marijampole, we zijn in Litouwen! Het is bijna verlaten op een caravan en 2 tenten na, al is het ’s avonds toch wat voller geworden. Er is geen wasmachine, maar de eigenaar wil wel voor ons de was in zijn eigen huis doen. Dat is fijn want even een paar wassen draaien is hard nodig. We vullen de dag met wandelen, de vlog en blog afmaken en genieten van de stilte van het meertje en de rust om ons heen.

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.

We gaan weer op pad

6 t/m 14 juli

Na bijna 3 maanden thuis, is de camper weer volgepakt en de plannen gemaakt, tijd om weer op pad te gaan. Een nieuwe reis, een nieuwe route, we gaan naar de Baltische Staten.

wandelen in Maarheeze

 De eerste dagen bezoeken we nieuwe en oude vrienden. Onze eerste stop is op Camperplaats Maarheeze, een landelijk en stille camperplaats. Het is slechts 5 km fietsen en dan zijn we in Sterksel. Waar vrienden wonen die we onderweg in Spanje ontmoet hebben en het is heerlijk bij te praten en plannen uitwisselen.  De oude vrienden, die we daarna op de camperplaats ontmoeten, gaan al zo’n 30 jaar mee en dat is vooral vertrouwd bijpraten en samen eten, wij hebben gekookt en genieten samen van een warme zomeravond in Groessen op camperplaats de Wellinghoeve. De volgende dag fietsen we met Boris in de kar, over de dijkjes door het mooie rivierenlandschap.

 Het is wel even wennen hoor, weer terug in het camperleven. Waar ligt dit en waarom kan ik dat niet vinden en waarom ga jij nou net daar staan waar ik bij wil en waarom verliest Boris zoveel haar in de camper? Daarbij is het ook tropisch warm en na ons fietstochtje zitten we vooral onder een appelboom te wachten op de bui die eind van de middag voor wat afkoeling zorgt.

Als toetje ontmoeten we op de valreep nog een paar medevloggers waar we regelmatig contact mee hebben, in Spanje lukte het niet om samen koffie te drinken, nu gelukkig wel en ook wij hebben heel wat te bepraten, het was even heel gezellig bij Thoffer! Na de koffie nog even naar Obelink, een mega grote kampeerwinkel, waar we heel bescheiden een paar kleine dingetjes halen.

fietsen door het rivierenlandschap

Na het laatste bezoek is het tijd om de grens over te steken, de dag schiet al aardig op, ver komen we dan ook niet, we  strijken neer op een camperplaats in Horstmar naast een oud station. De rails zijn een aantal jaren geleden vervangen voor een 40 km lang fietspad. We blijven hier een dagje staan en pakken de fietsen weer uit, voor Boris weer een goede training om toch aan de fietskar te blijven wennen. Zowel op de dijken als hier op de oude spoorrails is het erg rustig, voor Boris is dat fijn en hij staat redelijk ontspannen in de kar. Zitten of liggen wil hij nog steeds niet!

het is weer fijn in de om de camper

We fietsen langs automuseum Vossen, tevens werkplaats van antieke en oude auto’s, Rob is een bofferd want er staat net een Volkswagen T1 op de brug en daar heeft Rob wel een zwak voor. Ik wandel ondertussen met Boris over het fietspad. Daarna fietsen we nog een stukje door om kasteel Darfeld te bekijken, het is helaas gesloten voor publiek, maar toch de moeite waard om even door het park te fietsen en het prachtig gerenoveerde kasteel en bijbehorende park te bekijken. We fietsen terug langs onze camperplek en gaan nog even in het dorpje, Horstmar, een rondje wandelen en een paar boodschappen halen.

bij een fietstochtje hoort ook een picknick

De volgende dag rijden we verder naar Goslar, net buiten het centrum is een heel oud mijncomplex met parkeerplekken waar we kunnen overnachten. Als de camper staat, lopen we met zijn drietjes naar het centrum om een rondje te wandelen. Het is een mooi stadje met heel verschillende soorten huizen, de bekende vakwerkhuizen, houten huizen, maar ook huizen met kunstig vastgespijkerde leistenen. Als we in de winkelstraat lopen valt mijn oog op een schoenenzaak die het merk KEEN verkoopt. De mijne zijn kapot en ik wil alleen dit merk, dus naar binnen en nieuw gehaald, als een kind zo blij ben ik! Rob is met Boris op een terras neergestreken, want fijn vind onze Boris de stad niet, dat is toch wel af en toe een dingetje, zo bang en zo zijn best doen om weg te komen. We vinden toch dat het af en toe moet en dit is zo’n moment, na ons biertje lopen we weer terug naar de camper en is Boris weer rustig en tevreden. We slapen naast de mijn en zien wel of we hier morgen een bezoek aan brengen.

wandelen in Goslar

We rijden de volgende ochtend toch weg, iemand heeft ons getipt dat de mijn wel interessant is, maar de monumenten over het ijzeren gordijn ook de moeite waard zijn. Dus keuzes maken, want we willen ook niet heel lang over dit traject doen. We rijden naar Sorge, hier is een wandeling naar een stuk ijzeren gordijn, met beschrijvingen, hekken, prikkeldraad en wachttorens. Een mooie gebied, maar ook beklemmend, als je bedenkt wat hier allemaal gebeurt is. De strook niemandsland is in de 40 jaar dat de grens er was een waar paradijs voor flora en fauna geworden en dat wordt, over een lengte van 1400 km, nog steeds in stand gehouden .

wandelen over het herinneringspad

Terug in het dorp drinken we een biertje, op een terrasje onder een Amsterdamse vlag, een groep Nederlanders runt hier een megagroot, oud hotel waar vooral veel schoolgroepen komen. Terug op de camperplek nog even een praatje met de buren en dan is ook deze dag weer voorbij.

Inmiddels past het camperleven weer als een jas, dat gaat gelukkig heel snel. Alles ligt weer goed op zijn plek, we wachten weer rustig op elkaar met bewegen en het is weer heel fijn om onderweg te zijn!

vlak langs de camper rijdt een stoomtrein, lawaai, stinken, maar ook heel erg leuk

’s avonds tijdens het journaal wordt bevestigd waar we al een beetje bang voor waren, op de route die we gepland hebben wordt het tropisch warm. Het plan was om naar Leipzig en Warschau te rijden, maar dat klinkt inmiddels als een slecht plan. Gelukkig zijn we het altijd snel met elkaar eens, dat gaan we dus niet doen. We veranderen onze route, niet eerst het binnenland en terug langs de kust, maar eerst naar de kust en terug door het binnenland.

Boris heeft het ook weer naar zijn zin, zeker op vrije wandelingen

Het wordt een lange reisdag, ruim 400 km, maar dan staan we ook bijna met onze voeten in de Oostzee, bij het plaatsje Grambin op Ostsee-camping Oderhaff! Morgen verder plannen maken!

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.

De laatste etappe

8 t/m 15 april

Daar istie dan, de allerlaatste blog van deze reis!! Wat gaat het opeens snel! Ik word steeds onrustiger en doe mijn best om in het hier en nu te blijven en te genieten van onze laatste camperweek. Gelukkig heeft Rob er ook last van. We willen iedereen graag zien en hebben dan ook een uitnodiging aan familie en vrienden gestuurd voor een borrel en daar kijken we erg naar uit. Dat klinkt alsof we uitzien naar het einde van onze reis, maar dat is niet zo, we zijn er allebei vrij zeker van dat we het reizen en wonen in de camper enorm gaan missen.

Het kasteel van Saumur.

Maar nu eerst onze laatste reisweek. Zaterdag zijn we aangekomen in Saumur op een hele fijne camperplek. Het terrein was ooit een camping en nu camperplek aan de Loire. Het is nog zonnig weer, dus we zijn veel buiten, eten zelfs ’s avonds buiten. We stappen op de fiets en rijden naar Saumur, er is een prima fietspad naar de stad, om een rondje te wandelen in het centrum. We lopen eerst naar boven naar het kasteel en genieten van het uitzicht, als het minder weer was geweest waren we zeker naar binnen gegaan, maar we vinden het buiten te lekker. We wandelen naar beneden en trakteren onszelf daar op een terrasje en een ijsje en fietsen dan weer terug. Met Boris maken we een lange wandeling langs de oever van de Loire waar hij even flink kan rennen. Op eerste paasdag genieten we van een smakelijke brunch voor de camper in het zonnetje. Wat een fijne dagen hebben we hier.

Paasbrunch in het zonnetje.

Als het op maandag regent, rijden we na de lunch weer een paar honderd kilometer richting Rouen en staan dan weer op leuke camping, in Saint-Leonard-des-Bois, in Normandië. De naam is langer dan het dorp groot is, maar dan wel een heel leuk dorpje met een regionale markt in een grote tent, dus daar gaan we een kijkje nemen en komen met heerlijke olijven terug. We staan langs de Sarthe, een riviertje dat langs de camping stroomt. Er zijn hier verschillende wandelroutes, hopelijk is het morgen droog, dan gaan we een van de wandelingen doen. En inderdaad het is de volgende ochtend droog, na de koffie lopen we één van de routes, het is geen lange route, nog geen 4 km maar wel een flinke klim omhoog. Boven op de heuvel hebben we prachtige vergezichten over de Normandische heuvels. Weer zo’n plekje waarvan we zeggen, “We komen hier nog eens terug!” ’s middags begint het te regenen en dat gaat bijna de hele nacht door. We zijn duidelijk niet gewend aan regen, want eind van de middag ontdekken we dat onze klompen en mijn wandelschoenen nog buiten staan!! De vloerverwarming maar aan en de schoenen en klompen binnen drogen.

Wandelen bij Saint Leonard des Bois

Voor we de volgende dag weer verder rijden nog even een wandeling met Boris en als we opruimen mag hij even los rondom de camper, want we zijn met nog een Engels stel de enige kampeerders. Boris snapt er niets van, we laten hem bijna nooit los op een camping of camperplek omdat hij zo onstuimig op iedereen afspringt en dat vindt niet iedereen prettig. Nu kan het, maar hij blijft staan en kijkt ons vragend aan, wat is hier nou weer de bedoeling van? Even later valt het kwartje en gaat hij er rennend vandoor langs het riviertje en speurt naar van alles dat in het water drijft. Als het tijd is om te vertrekken kost het wel wat moeite en snoepjes voor Boris de camper weer in wil springen.

We vinden het onderweg koud en guur, maar ook erg mooi.

We leggen flink wat kilometers af en als we eindelijk op een camperplek staan in een dorpje, ga ik meteen met Boris aan de wandel want die heeft nog niet veel beweging gehad. Als we terug komen zit Rob nog achter het stuur en roept: “We gaan weer”. Die conclusie had ik ook al getrokken, vlak voor de camper werd ik al bijna ondersteboven gereden door een lijnbus, er rijdt veel verkeer voor de campers langs en iets verderop ligt een drukke doorgaande weg. 5 km verderop vinden we in Authieule, camping Au Board de L ‘Authie en daar is het prima, stille plek, vriendelijke mensen, broodjesservices en ontzettend veel regen. Daar kunnen zij dan natuurlijk weer niets aan doen. We mopperen wat af met zijn tweetjes, koud, nat, rotweer. Dit is wel even iets om weer aan te wennen!

Dan rijden we Nederland binnen en gaan we eten in het tapasrestaurant van mijn neef en zijn vrouw en ontmoeten daar één van mijn zusjes, ze weet van niets en de verassing is groot als wij daar ook opeens blijken te zijn, wat volgt is een gezellige avond. De volgende dag hebben we een plek op camping Vliegenbos in Amsterdam , een prachtige gerenoveerde camping. ’s avonds eten we met (schoon)kinderen in Amsterdam. Dat is natuurlijk wel één van de hoogtepunten van onze thuiskomst. De dag daarna rijden we dan echt naar huis. Eerst maar even een paar dagen rustig aan het huis wennen en dan volgend weekend de borrel voor familie, vrienden en buren.

Dit was dan echt de laatste blog!

Vreemd hoor, om straks na al die reismaanden niet meer onze belevenissen te beschrijven , welke mooie plekjes we bezocht hebben of waar een mooie wandeling was.

Dank allemaal voor het meereizen, meelezen, meebeleven, als we weer op pad gaan zullen er zeker nieuwe vlogs en blogs verschijnen.

Tot later, lieve???? groetjes Rob en José en een poot ????van Boris.

Rob legt de hand aan de allerlaatste vlog.

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.

Door de Pyreneeën naar Frankrijk

31 maart t/m 7 april

Natuurpark Bardenas Reales

We bezoeken Nationaal park Bardenas Reales en wat een ongelooflijk bijzonder gebied is dit! Wij rijden door het witte deel van deze half woestijn. Er is ook nog het zwarte deel dat veel vruchtbaarder is en het vlakke deel, wat inderdaad vlak is. Je kunt hier wel een paar dagen doorbrengen, maar wij houden het op één dag. We staan regelmatig stil, kijken onze ogen uit. Het gebied is zo fascinerend omdat het zachte materiaal van de rotsen hevig door erosie wordt aangetast en er dus allerlei uitsparingen, holen, grotten en richels ontstaan. Dat geeft het landschap iets sprookjesachtigs. Er staat één toren in het landschap waarvan men vermoedt dat die over 50 jaar weggesleten is. Het lijkt een beetje op de kegels in Turkije in Cappadocië, waar het zelfde gebeurt. Het is machtig mooi en we genieten er dan ook met volle teugen van.

Zo uitgestrekt…………………..

Hiervandaan rijden we weer terug naar de camperplek in Arguedas, een prima plek, waar we 3 nachten blijven staan en een gezellige ontmoeting hebben met Patty, een volger die ons kwam begroeten en waar we een paar gezellige uurtjes mee door brengen.

Dan is het toch tijd om weer verder te gaan, we rijden naar Logroño om daar hopelijk iets van de paasprocessies te zien. We waren in de herfst ook al in deze stad en gaan weer op dezelfde camperplek staan en daar zijn we zeker niet alleen.

De processie in Logroño

Op zondagochtend gaan we met Boris de stad in om te zien of we wat informatie over de processies kunnen vinden. Als we het centrum inlopen, merken we al snel dat de processie nu is. Met Boris is dat geen optie, hij vindt het nu al teveel. Ik loop daarom terug met hem naar de camper en geef hem water en wat lekkers en wandel terug naar het centrum. Wel goed voor de stappenteller want het is toch bijna 4 km hen en terug. Ik ben net op tijd en vindt Rob ook nog in de drukte. Hij heeft al kunnen filmen en samen zoeken we een plekje om van de processie te genieten. Er is veel muziek, alle broederschappen lopen mee met hun vaandeldrager voorop. De broederschappen bestaan ook uit hele gezinnen, kleine kinderen met trommels lopen mee, oud en jong, mensen met een beperking, de broederschappen bestaan uit een grote diversiteit van mensen. Het hoogtepunt van de processie is natuurlijk het Christusbeeld, dat wordt gedragen door 24 mannen en vrouwen en die hebben het behoorlijk zwaar. Ze kunnen wel regelmatig even pauzeren als de processie weer even stilstaat, maar toch. Waarschijnlijk is het een eer is om bij de dragers te horen. Na afloop gaat er grote groepen mensen de kerk in, maar een grote groep duikt ook de cafés in, wij doen met de laatste groep mee en zitten net als de Spanjaarden om half één aan ons eerste wijntje en biertje. Daarbij een paar heerlijke kleine broodjes en onze dag kan niet meer stuk.

Jong en oud lopen mee.

De volgende dag gaat Rob op stap om zijn computerbril te laten repareren, die is een paar weken geleden kapot gegaan en dat is lastig. Ik ga met de eindvlog verder, daar ben ik al een paar weken mee bezig en dat is een hele klus. Nu kan ik even een flinke tijd doorwerken en dat schiet lekker op. We zijn een vlog maken met alle hoogtepunten van de reis en dat is best lastig, want ik heb zo maar 3 uur materiaal bij elkaar en dat is natuurlijk veel te veel. Keuzes maken, dus!

Gelukkig heeft Rob een opticien gevonden die hem kan helpen. De poot van zijn bril is echt gebroken dus is een nieuw montuur de enigste optie. Het wordt direct geregeld! Na de lunch rijden we tot vlak voor de Pyreneën en nog maar 100 km tot aan de Franse grens. Wat gaat het opeens hard. In dit stadje willen we ook nog een processie proberen te zien en morgen is er markt, ook altijd leuk. Helaas is de camperplek in Huesca helemaal vol. We staan voor het eerst achter een benzinepomp. Dat klinkt erger dan het is, het is een klein bosje en er staan nog 5 campers. Wij voelen ons daar veilig genoeg bij.

Avondprocessie in Huesca

De volgende dag, na de koffie terug naar de CP en nu is er ruimte en keuze genoeg. We gaan meteen maar even in het stadje kijken, want we willen bij de VVV langs om te informeren naar paasprocesssies. Na een leuke wandeling door dit leuke stadje vinden we op Plaza Mayor de tourist info en een dame die goed Engels spreekt, met een folder en plattegrond in de hand wandelen we terug, onderweg nog even een paar boodschappen en de middag brengen we rond de camper door. Met Boris een wandeling, beetje soppen. Na het avondeten wandelen we weer naar het centrum, want er is om 20.30 uur een processie. Het is weer mooi en indrukwekkend om te zien. Na een uurtje zijn we weer terug en is het tijd voor onze wekelijkse belsessie met Rob zijn moeder.

Muurschildering van Buster Keaton, we keken dus niet alleen naar processies.

De camperplek ligt dicht bij het dorp, maar ook aan een drukke weg, rond 23.30 uur komen er nog een paar campers aan, die eerst 4 rondjes rijden, het is ook hartstikke vol. Ze weten zich toch nog ergens tussen te wriemelen en beginnen dan buiten nog hele gesprekken en tig keer de deuren dicht te slaan. Het kost dan ook wel wat moeite om in slaap te vallen, tja het leven van een camperaar gaat niet altijd over rozen!

We gaan verder want de datum van 15 april, dan willen we thuis zijn, komt nu toch snel dichterbij. We hebben er gemengde gevoelens over. Heeééérlijk om iedereen te zien, vast te houden, mee aan tafel te zitten, maar dat deze 20 reismaanden dan voorbij zijn, we hebben het er moeilijk mee!

Zo mooi, deze rit door de Pyreneeën.

Maar goed er moeten kilometers gereden worden en Rob heeft een prachtige route door de Pyreneeën gevonden en die is inderdaad geweldig. Er ligt nog sneeuw en na iedere bocht is het weer mooier. We strijken neer in Mont de Marsan, een mooie groene camperplek aan de rand van een stadje. We hadden plannen om hier 2 of 3 dagen te blijven, maar als de straaljagers op het nabijgelegen vliegveld om 21. 00 en 23.00 en ’s morgens om 9.00 uur hun vliegrondjes maken houden wij het voor gezien. We wisten wel dat dit vliegveld er was, maar dat ze zo vaak zouden vliegen hadden we niet verwacht. Gelukkig kunnen wij wegrijden, want je zult hier maar wonen!

Een heel fijn plekje tussen de kerk en de cognac.

Verder dus, na flink wat zoeken hebben we een cognacboerderij gevonden midden op het platteland van Frankrijk, franser kan het bijna niet. Vader en moeder oud en zeer krom, rommelen op het erf en een vrouw van rond de 60 jaar bestiert de boel. ’s avonds natuurlijk wel even proeven van de cognacwijn. De witte is vermengd met witte wijn en de rode met vruchtensap. Allebei erg lekker en er worden natuurlijk een paar flessen aangeschaft.

De wijngaarden om ons heen.

Bij aankomst wordt er op zitmaaiers nog flink rondgereden, maar de volgende dag is het stil, horen we vogeltjes, af en toe een auto, maken we wandelingen met Boris door de druivenranken en maken deze blog en de vlog af. Bijna de laatste! We verheugen ons op het weerzien met onze kinderen, die zijn als eerste aan de beurt om vast te houden en te knuffelen!

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.