In augustus 2021 zijn we met onze camper op pad gegaan, om te beginnen naar Spanje, Portugal, Griekenland en Albanië. Van daaruit terug naar Nederland, het werd hoogtijd om iedereen thuis weer even vast te houden. Na 8 weken thuis in de zomer van 2022 zijn we weer vertrokken. Door Engeland en Schotland terug naar Spanje, Portugal en zelfs 7 weken Marokko. In April 2023 kwam aan deze lange, prachtige reis een einde.
In Juli 2023 zijn we voor een trip van 3 maanden, naar de Baltische Staten gegaan. Een boeiende hoek van Europa waar we genoten van de stilte en de mooie steden.
In al die tijd dat we op reis waren, hebben we met enige regelmaat aan elkaar gevraagd, zou het niet geweldig zijn om nog langer, nog meer……………..? We nemen de beslissing om ons huis te verkopen en op 30 april 2024 dragen we de sleutels over van ons huis waar we zo lang gewoond hebben. Het wonderlijke is dat we het allebei geen moment moeilijk vinden! Het geeft zo’n gevoel van vrijheid! Wel kopen we in de buurt van Alkmaar een chalet, want we willen toch graag een plek hebben voor calamiteiten.
Een week na de sleuteloverdracht rijden we naar het noorden. Via Denemarken steken we over naar Noorwegen en we zijn totaal ondersteboven van dit geweldige land. We hebben mazzel want het is een prachtige voorjaar. Via Zweden rijden we terug naar Nederland vol met waanzinnige indrukken.
In oktober 2024 rijden we rustig via Frankrijk naar Spanje om de oversteek naar Marokko te maken. De bedoeling was om voor “Endless on Wheels” een camperreis te gaan begeleiden. Helaas worden we terug naar Nederland geroepen en wordt de reis door een ander koppel overgenomen. Wij blijven in Nederland om te zorgen en wonen een aantal maanden in ons chalet.
Begin maart 2025 kunnen we weer op reis en vertrekken via Frankrijk naar Italië, waar we oversteken naar Griekenland. De terugweg willen we via Bulgarije, Hongarije en Roemenië reizen.
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
Dit bericht staat boven aan. Maar direct hieronder staan de meest recente boodschappen.
Onze tweede nacht in Kilada is een stuk rustiger, we hebben ver van de haven gestaan en dat was dus prima voor een goede nachtrust. We vinden de vrije plekjes echt fijn, zeker buiten het seizoen kan dat in Griekenland zo gemakkelijk. Het is prettig om aan de rand van een dorp te staan, het is stil, de bakker is meestal op loopafstand en we zien het dorpsleven aan ons voorbij trekken. Voor ons het ultieme campergevoel. Er zijn natuurlijk ook nadelen aan het vrij staan, in Griekenland kun je overal water halen, maar je toilet lozen kan alleen op campings of camperplaatsen. Wij hebben 2 toiletcassettes, dus 5 a 6 dagen houden we het wel vol en dan is het tijd om weer een camping op te zoeken, soms voor één nacht, soms voor een aantal nachten.
we wandelen veel langs het strand van Drepano
Dat is precies wat we in Drepano gaan doen, een aantal nachten op een camping staan. Inmiddels zijn we 6 weken onderweg en hebben al flink wat gereisd en gezien en wat we ons, voordat we in de camper gingen wonen, nooit hadden gerealiseerd, überhaupt nooit over nagedacht trouwens, dat reizen een behoorlijk vermoeiende activiteit is! Dus!!
Het is hier nog stil op de camping, een stuk of 6 campers, wel veel activiteit, heel veel activiteit. Op de camping wordt een deel ingericht voor glampingtenten of stacaravans, maar wij gokken op glampingtenten. Er zijn dagelijks mannen bezig met kabels leggen, onderstellen bouwen, maar we hebben er weinig last van. Als we de camping aflopen langs de zee zien we bij de terrassen en andere campings ook veel activiteit. Er wordt geschilderd, gesnoeid, geveegd, met meubilair gesjouwd, het seizoen is in aantocht! Komend weekend is het Pasen en dat betekent in Griekenland de start van het zomerseizoen. De uitdrukking “er op je paasbest uitzien” is hier wel van toepassing. Onkruid wordt verwijderd, nieuwe plantjes gepoot, verlichting opgehangen. Wij lopen met Boris een aantal keren per dag langs al deze activiteiten en iedere keer is er wel weer wat veranderd of zitten harde werkers even op een stoel uit te puffen en de noeste arbeid te bekijken.
prachtige vergezichten
We hebben op deze camping een geweldig sanitair gebouw en daar maken we dan ook dankbaar gebruik van. De eerste keer dat ik onder de douche sta komt Rob even checken of het wel goed gaat, zo lang ben ik aan het douchen. Schandalig, maar ook schandalig lekker! De keren daarna douche ik een stuk korter, maar geniet er wel enorm van. Het duurt even voor we de rust echt te pakken hebben, Rob kan dat beter, maar ik heb altijd wat moeite om echt tot rust te komen. Na 2 dagen willen we eigenlijk weer verder, maar het worden er 4, het is gewoon fijn om even te chillen.
Op de camping worden we ook herkent door volgers, dat vinden we allebei nog steeds wel een beetje ongemakkelijk, maar ook super leuk natuurlijk, zeker als we complimenten over onze vlogs krijgen. We maken een praatje en gaan ook nog even samen eten in het dorp, heel gezellig allemaal. De volgende dag trekken we de fietsen uit de garage, om nog even naar het volgende dorp te trappen. Daar zijn we niet zo van onder de indruk, veel toeristenwinkeltjes, hotels en appartementen. Waarschijnlijk is het wel gezellig om hier ’s avonds een hapje te eten, maar wij houden het bij een ijsje. De route heen en terug is wel erg mooi om te fietsen! Terug in Drepano constateren we dat we dit dorpje leuker vinden, het is niet gericht op toeristen, er is wat horeca, een bakker en supermarktje, meer een dorpje dat nog van de bevolking is en zoals wij dat graag zien.
wandelend langs een kust pad vol met katten
Na 4 dagen vinden we het wel tijd om verder te reizen, we gaan naar Nafplion, een klein stukje verderop. We zetten de camper op een parkeerterrein, wandelen met Boris, lunchen en willen dan het stadje in. Maar dan hebben we een dilemma, het is best warm in de camper! We wilden Boris in de camper laten, maar dat is niet ok. Hij is niet zo gek op stadjes, dus voor zijn plezier laten we hem dan in de camper. Vandaag dus niet, hij moet mee. Een mooi aangelegd pad, met links rotswanden en rechts een steile helling richting zee brengt ons naar de stad en niet te vergeten, zeker 20 katten. Rob neemt Boris dan ook al snel van me over, want wat is die hond sterk als hij een kat in het vizier heeft en een groot deel van de kattenbevolking is absoluut niet onder de indruk van hem. Ze blijven gewoon midden op het pad zitten, hard werken dus voor Rob en Boris. Als we het pad rond de rots hebben gelopen komen we in de buurt van de haven. De wandeling om de rots is eigenlijk een wandeling onder het bastion van Nafplion door. Tegenover de haven, ligt in zee het Bourtzi fort, groot en indrukwekkend, zittend op een bankje genieten van het uitzicht op het fort. Verder is de haven niet zo interessant er liggen wat boten, maar op de kade is het een drukte van belang met toeristenbussen, een treintje en familiefietsen voor 4 personen. Wij lopen dan ook de stad in, autovrij, bij de terrassen de nodige katten, maar vooral een gezellig centrum, waar ik ook nog een leuke blouse koop. Via trappen klimmen we hoger door het centrum en genieten van de doorkijkjes en uitzichten. We zien veel panden in verval en besmeurd met graffiti, het geeft hier en daar wel een wat armoedige sfeer, al zijn er ook straatjes mooi verzorgd met bloeiende struiken, plantenbakken en mooie winkeltjes. Het hooggelegen bastion laten we voor wat het is, Rob mist nog wat conditie en we willen ons niet met het treintje of bus laten brengen.
het fort van Nafplion
Het is ook tijd om nog een stukje te rijden, we gaan op zoek naar een plek voor de nacht. In de buurt van Nafplion gaat ons dat niet lukken, we rijden nog een halfuurtje langs de kustlijn en komen dan uit in Kiveri, een klein plaatsje met uitzicht op Nafplion. Een prima plek, met het ruizen van de zee naast ons kunnen we hier prima slapen.
We gaan de komende dagen iedere dag wel een stuk rijden, we willen de paasdagen in de buurt van Githion doorbrengen en dat is niet heel ver, maar met een gemiddelde van 50 km per uur gaat het niet snel. Het tempo is zo laag omdat we door dorpjes rijden er veel bochten zijn en het landschap zo wonderschoon is, dat je niet eens sneller wil rijden. Want tjonge wat is het prachtig om ons heen. Iedere bocht is mooi, de bergen waar we langs rijden, het groen, alle kleuren van de lente, het blauw van de zee en de nevel boven zee die de bergen in verte met nevel omhullen.
uitzicht op Kiveri
Verder dus, vanuit Kiveri rijden we naar de kust voor Leonidio, we rijden in het dorpje verkeerd en moeten ons door wel heel smalle straatjes wringen, eigenlijk kan dit niet met de camper, maar het lukt. Als je deze dorpjes en straatjes ziet snap je ook waarom de hele grote campers van boven de 8 meter nauwelijks in Griekenland rijden. Ons lukt het gelukkig wel en we komen op de park4night plek die we uitgezocht hadden. Rob heeft al snel bedacht dat hij het niks vindt, ik twijfel nog, maar uiteindelijk gaan we naar camping Semeli die 50 meter verderop ligt. Daar mogen de stoelen gewoon buiten staan, kan de luifel worden uitgerold en dat is best prettig met zo’n 25 graden. We komen hier oude bekende tegen! Guus, Noortje, Toon en Dorus hebben we in Florence en Matera ook al gezien en via polarsteps volgen we elkaar. We wisten dus wel dat ze ook in deze hoek van de Peloponnesos zaten, maar niet dat ze ook op deze camping staan. Even bijpraten en vanavond gaan we maar eens uit eten, want we zijn niet snel uitgepraat met elkaar.
ook Boris geniet op het strand (vooral als hij mijn ligbed inpikt)
Maar voor het zover is eerst lunchen, lummelen en dan hakt Rob de knoop door, hij gaat zwemmen in zee! BRRR!! Boris en ik willen dat natuurlijk wel zien dus wij gaan als brave supporters mee en leggen deze plons vast op camera. Stoer hoor! De camping heeft een leuke extra service, op het strand staan bedjes voor de gasten, dus daar maken we graag gebruik van want het is echt prettig op het strand. ’s avonds gaan we uit eten met Guus en Noortje en de kleine jongens van 1,5 en 3 jaar. Gezellige mannetjes, Toon de oudste heeft hele verhalen en ziet overal een spel in en Dorus hobbelt gezellig over het terras en doet zijn grote broer in alles na. We delen reisverhalen van lang en kort geleden en genieten van een prima Griekse maaltijd. Maar ook hier blijven we maar één nacht, dus de volgende ochtend nemen we afscheid en trekken weer verder.
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
In Menidi genieten we volop van de zon, het mooie plekje en de stilte. We vinden het echt fijn om weer in Griekenland te zijn. Al moet je landen eigenlijk niet met elkaar vergelijken, want ieder land heeft zijn charme, maar ook zijn mindere kanten, toch doen we dat natuurlijk wel. Even wat verschillen zoals wij die zien tussen Italië en Griekenland: De dorpjes en steden zijn in Italië mooier, de mensen wat botter, contact maken is erg lastig met de Italianen. Het eten is er heerlijk, de wegen over het algemeen een ellende, de wijn en ijsjes super. In Griekenland zijn de dorpjes en steden niet zo bijzonder, de mensen gastvrij en altijd in voor een praatje, zelfs al moet het met handen en voeten, het eten is redelijk goed in Griekenland, de wegen prima en de snelwegen fantastisch, de wijn vaak lauw en de ijsjes gaan we nog proeven. En wat in beide landen geweldig is zijn de landschappen, zo mooi! Bijna iedere kilometer is genieten.
rustig aan!
Maar goed, we zijn in Griekenland en starten heel rustig aan. Rob is verkouden en hoest veel en dat betekent rustig aan doen. Van Menidi rijden we naar de kust aan de golf van Korinthe en komen daar in het kleine havenplaatsje Chalkeia terecht. Beetje zoeken, maar dan hebben we een machtig mooi plekje aan het water. We gaan eerst maar eens op verkenning en komen bij een terrasje uit waar een paar Nederlanders zitten die hier net een paar dagen geklommen hebben. We schuiven bij ze aan en hebben een gezellig uurtje met mooie reisverhalen. Het dorpje is verder niet veel en de dag is al bijna om, terug naar de camper, tijd om te koken, eten en rommelen in de camper.
ondanks de donkere wolken genieten we in Chalkeia
De dag erna blijven we op dit mooie plekje, maken een wandeling langs de kust en genieten van de zon. Rob doet weer een middagtukje en Boris en ik vermaken ons rondom de camper. Er zijn hier wat zwerfhonden, maar die zijn heel lief en zien er best gezond uit. Waarschijnlijk krijgen ze her en der in het dorp eten toegestopt. Met Boris gaat dat prima, hij is niet meer zo onstuimig, snapt dat hij soms afstand moet houden en begrijpt wanneer er gespeeld kan worden en wanneer hij niet gewaardeerd wordt. Fijn is dat, want dan kan hij ook los lopen als er weinig verkeer is. Tijdens onze wandeling langs de kust, passeerden we een camper waar ook een zwerfhond lag en Boris wilde daar wel even naar toe. De hond die daar lag gaf hem een grom, waarschijnlijk dacht hij “Deze camper is voor mij, ik krijg hier eten, dus wegwezen jij!” Die boodschap snapte Boris goed, omdraaien en wegwezen!
Charilaos Trikoupisbrug of Rio-Antirriobrug bij Patras
Na 2 nachtjes rijden we weer verder, we gaan met de pont de golf van Korinthe over en hebben daarna een prachtige rit langs de kust. De keuze is snelweg of vlak langs het water rijden. Deze laatste optie is een goede keuze, door dorpjes, dicht langs de prachtig blauwe zee met een woeste branding die zelfs hier en daar over de weg spoelt. We doen bijna 3 uur over 150 km, maar het is dan ook 3 uur genieten!
Dichtbij oud Korinthe is camperplek Fanaria Rest, op een terrein van een voormalige benzinepomp. De pompen zijn weg, maar het restaurant is er nog en daar kun je erg lekker eten. Het sanitair, wc en douche, zijn dag en nacht open en ze hebben een idiote hoeveelheid wasmachines en drogers (totaal 18!). Als ik met Boris een rondje ga lopen word ik herkend, nee eerlijk, Boris wordt herkend! Een gezellig praatje en samen een hapje eten in het restaurant zijn het gevolg, helemaal leuk. De volgende dag trek ik alles wat los en vast zit uit de camper en doe 6 wassen! Zon en wind drogen de was en verder is het weer lummelen, Rob doet nog maar eens een middagtukje en knapt langzaamaan weer op. Gisteren tijdens het eten had hij weer een enorme hoestbui en kreeg van de eigenaresse Stephanie een kop thee met honing en de instructie: niet te praten! Het hielp eventjes, maar vooral de instructie niet praten klopt wel. Des te minder hij praat, des te minder last en ja dan kun je maar beter af en toe een tukkie doen!
wasdag
Na 2 nachtjes bij Stephanie rijden we een paar kilometer om eerst een burcht te bezoeken die hoog op een berg ligt. De Akrokorinthos ligt echt hoog en als je boven bent heb je prachtig uitzicht. Er is nogal drukte van een groep mannen die hier belichting aan het voor bereiden is voor een film die hier binnenkort gedraaid gaat worden. Een van de mannen komt een praatje maken, vertelt dat dit niet zijn lievelingslocatie is maar maakt er ondertussen grapjes over. Het is ook wel een bizarre klus, iedere kabel, statief, generator wordt met het handje naar boven gesjouwd. Ze hebben ook 2 kruiwagens op rupsbanden met een motortje, maar die zijn zo klein dat wanneer ze daar alles mee naar boven moeten sjouwen, de film pas over een jaar gedraaid kan worden. Later zien we dezelfde man een klimgordel omdoen, het zal niet eenvoudig zijn om dat allemaal voor elkaar te krijgen!
een flinke klim omhoog naar Akrokorinthos
Beneden gekomen rijden we weer een klein stukje en bezoeken de tempel van Apollo. Rob hoeft niet zo nodig, hij pakt liever de drone en maakt wat mooie opnames en wordt weggestuurd. Ik ga het museum in en wil vooral de mozaïekvloeren zien. Ik vind dat altijd zo indrukwekkend! Van de vloerdelen die gevonden zijn hebben ze wandborden gemaakt en er staan een stuk of 6 vloerdelen tegen de muren van het museum. Ik loop ook nog even een rondje buiten, het zegt me allemaal niet zoveel, maar doordat het heel rustig is is het wel prettig om over het terrein te wandelen. De tempel van Apollo heeft nog 6 zuilen staan en als ik daar ben vliegt net de drone over mijn hoofd.
de tempel van Apollo
Terug gekomen bij Rob en Boris rijden we naar het kanaal van Korinthe. Het is inmiddels weer bewolkt en somber. Rob loopt in zijn eentje naar de houten brug om te kijken of er activiteit is. Nog een uurtje wachten volgens de brugwachter, dus gaan we met zijn drietjes op stap om het schouwspel te bewonderen. De houten brug zakt en dan komt er een sleepboot met vrachtschip het kanaal in. De hele tocht door het 6,5 km lange kanaal duurt een half uur. als de schepen voorbij zijn komt de houten brug weer omhoog, zonder vis deze keer!
het kanaal van Korinthe
We overnachten naast het kanaal van Korinthe en gaan de volgende dag weer rijden. We stoppen even om nog bij één van de andere bruggen over het kanaal te kijken en rijden dan via een prachtige route, uitzicht op de azuurblauwe zee en de bergen, naar Epidauros. Daar vinden we een mooie lunchplek en bedenken dat we hier wel willen overnachten, ook al zegt een bord dat het niet mag. We lezen even de reviews op park4night en kiezen eieren voor ons geld. Er zijn regelmatig forse boetes uitgedeeld en mensen zijn in de nacht weggestuurd door de politie. Willen we niet! Dus lunchen we, maken een mooie wandeling naar een kapelletje, werpen een blik op het kleine theater van Epidauros en vervolgen onze weg.
kilometers door mooi landschap
We rijden naar het uiterste puntje van deze meest oostelijke vinger van de Peloponnesos en komen uit in het havenplaatsje Kilada, net om de hoek bij het vakantieverblijf van Willem Alexander en Maxima. Ook hier is het nog rustig, behalve op de plek waar wij staan. Het halve dorp gebruikt deze aanlegplaats om rondjes te rijden, dat houdt gelukkig om een uur of elf wel op. ’s morgens is het vanaf 6.30 klaar met de rust, een vrachtwagen komt met enorme rotsblokken aan gereden die op een schip worden geladen. We besluiten dat we hier niet nog een nacht gaan staan, na de koffie rijden we naar de andere kant van de baai, hier start een wandeling naar een paar grotten. Eerst maken we de camper goed schoon, want dat is al een paar dagen niet gebeurt en met Boris aan boord, tsjonge jonge, wat geeft dat toch af en toe een stof, zand, haren en rommel. Dan zetten we de tafel en stoelen buiten en genieten in het zonnetje van de lunch, het wordt eindelijk echt lekker weer.
op een muurtje, welkom voor de koning?
Later wandelen we naar de grotten, eerst een stuk over een breed zandpad en dan wordt het smaller, rotsiger, ongelijker en voor mij niet te doen. Ik ga een stukje terug naar een bankje om op Rob en Boris te wachten. Boris is al snel bij mij terug, die heeft weer een feestdag, vervolgens verschijnt Rob, ook hij heeft het opgegeven. Het laatste stuk moest hij op handen en voeten, dat vond hij te gek worden. Toch was het een heerlijke wandeling en maken we ’s avonds vanaf de andere kant van de baai nog een foto van de verlichte grotten. We rijden terug naar het havenplaatsje Kilada om op een ander, hopelijk rustiger plekje de nacht door te brengen. Morgen weer verder op pad om nog meer van de Peloponnesos te (her )ontdekken.
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
We verlaten Matera om nog verder in de hak van Italië rond te trekken. Onze eerste overnachtingsplek van deze week is in Mottola, ver buiten het centrum van dit stadje is een kapelletje en een kruisen route, Chiesa di San Nicola, ook wel de sixtijnse kapel van de grotkerken genoemd. Een vredig stil plekje met olijfbomen, regelmatig stopt er een auto met bezoekers voor de kapel en het pad der kruizen. We hebben een rustige nacht en drinken ’s morgens onze koffie op het muurtje met uitzicht op de kapel, vogeltjes in de lucht en stilte.
mooi plekje in Mottola
Reizen is contrasten ondergaan en als we in Alberobello aankomen, is dit duidelijk het geval. Op een parkeerplaats/ camperplek zetten we de camper neer en binnen 5 minuten staan we in het stadje. Het plein waar we aan komen lopen is druk met groepen jongeren en we kijken wat wezenloos om ons heen. Dan doen we wat wij de beste oplossing vinden, een zijstraatje in! Binnen één minuut is het stil om ons heen, wonderlijk hoe dat meestal werkt. We dwalen heerlijk rond, genieten van uitzichten, de leuke trulli (enkelvoud: trullo), lopen bij één van de huisjes binnen en zien hoe ongelofelijk klein ze zijn, zeker als je bedenkt dat in dit huisje een gezin met 13 kinderen woonden. Dat zal net als in Matera niet heel fijn en fris zijn geweest.
wandelen in Alberobello
We gaan naar de camper om te eten en ’s avonds gaan we terug om dronebeelden te maken. Rob vind dit best spannend want ook al heeft de drone allerlei beveiligingen (zoals hoogtebeperkingen en omzeilen van obstakels) is het best lastig om in het donker de drone de lucht in te sturen. Na een paar minuten haalt Rob dan ook opgelucht adem als de drone weer veilig op de grond staat, de beelden zijn aardig goed gelukt en het is mooi om Alberobello vanuit de lucht te zien met alle lichtjes.
De volgende dag rijden we naar Ostuni, een burchtstadje. Voor we daar zijn stoppen we op p4n plek die Rob heeft gevonden, dit is een mooie lunchplek tussen de trulli. We maken een wandeling, lunchen buiten en rijden verder in het prachtige landschap van Puglia. In dit deel van Italië staan veel meer van deze huisjes. Deze trulli zijn in de 15de eeuw ontstaan, van oorsprong zijn het boerenwoningen, ze werden zonder cement gebouwd, dus verplaatsbaar, waardoor er maar weinig belasting betaalt hoefde te worden. Later zijn ze wel opgevuld met cement, gepleisterd en nog later in verval geraakt. Nu worden ze opgeknapt, uitgebouwd en sieren ze het landschap.
lunchen in een prachtig landschap
In Ostuni staan we weer op parkeerplaats/ camperplaats, hier kunnen we water pakken en water lozen. De wc legen gaat niet, maar gelukkig hebben we een extra cassette. Het dorpje valt ons een beetje tegen, weer veel groepen jongeren en lawaai. We hebben Boris mee en die kan dit eigenlijk niet aan. We vinden dat we hem toch regelmatig mee moeten nemen zodat hij er wel een beetje aan kan wennen, maar vandaag is het geen succes. We brengen Boris terug, zetten de maxxfan aan en gaan samen nog even terug. Dat lukt beter en als we wederom de achteraf straatjes pakken is het toch leuk om even rond te lopen. Op een terrasje pakken we ons laatste drankje in Italië! Het is bijna zover, de overtocht naar Griekenland!
heel veel blauwe regen, ook in Ostuni
Onze laatste overnachting in Italië is aan de kust in Torre Santa Sabina, zo’n typisch Italiaans badplaatsje waar het seizoen nog moet beginnen en wij met nog een camper dichtbij het water staan. Uitzicht op zee, zonnetje, wandelen en een beetje werken in de camper!
arrivederci Italia
We vertrekken de volgende dag eind van de middag naar de haven, zodat we onderweg nog wat boodschappen kunnen doen en een serviceplek bezoeken. In de haven waar we nog een paar uur moeten wachten, eten we in de camper, doen ons wekelijkse belletje met Rob zijn moeder, drinken koffie en kijken het journaal en dan mogen we de boot op.
bijna aan boord
We zijn één van de laatsten die aan boord rijden. De boot zit vooral vol met vrachtwagens en weinig campers, maar misschien steekt het merendeel van de camperaars wel over in Ancona of Bari. Wij hebben voor Brindisi gekozen omdat dit de kortste overtocht is en dat is voor Boris en ons het prettigst. Rob gaat naar de receptie om onze kamersleutel te halen en we krijgen een andere kamer dan in de boeking staat. De gang waar we eigenlijk onze kamer hadden zit vol met……………. jongeren en dat maakt weer een kabaal met zijn allen, logisch hoor, maar niet fijn om te slapen! Wij mogen dus naar een andere etage en dat is prettig want dat is één verdieping onder het hondendek. Nu bestaat het hondendek op dit schip uit een bordje aan een wand “dogs place” en verder niets. Maar goed, Boris heeft op dit tijdstip niet veel nodig en morgenochtend zoeken we wel een plek waar hij meer kan doen dan alleen plassen (als we van boord zijn!).
We hebben een prima hut, met een raam, douche, toilet, handdoeken en twee bedden. We gaan vrijwel meteen onder de wol en ik ben benieuwd hoe Boris zich vannacht gaat gedragen. Toen hij nog heel jong was hebben we ook een overnachting op een boot gedaan met Boris in de hut en dat was voor Boris één groot feest. De hele nacht op mijn bed springen, boven op mijn hoofd zitten en alles wat je kunt bedenken bij een jonge hond die eindelijk de kans krijgt bij je te liggen. Rob was toen uit voorzorg al in het bovenste bed gaan liggen. Nu hebben we een keurige hond, hij is wel wat onrustig omdat het schip bonkt en rolt op de golven, maar hij blijft op de grond liggen en springt niet één keer op bed. Wel ligt hij zo dicht mogelijk bij mijn bed, dus ik kan hem als hij onrustig is wel een aai geven. Brave hond, toch! ’s morgens staan we op tijd op, zodat we nog even kunnen douchen en rond 9.00 uur (Griekse tijd) rijden we de boot af. Eerst maar eens een plekje zoeken om een rondje te lopen met Boris, ontbijten en koffie en dan rijden we echt Griekenland in!
aankomst in Griekenland
Het landschap waar we doorheen rijden is prachtig, hoge bergen, veel groen en een fantastische snelweg. De snelweg is in verhouding met bv Frankrijk wel duur, maar ook echt goed. Onze eerste p4n plek is bij een koffietentje, maar helaas is alles afgesloten met grote hekken, de volgende keuren we af, dat is een groot vies parkeerterrein. Dan nog maar even door en dan vinden we een hemels mooi plekje. Aan de Ambracische golf (nog nooit van gehoord), het dorpje Menidi ligt om de hoek, uitzicht op de bergen. Er zijn her en der wat parkeerplaatsen, want in de zomer zal het hier best druk zijn, gezien het aantal terrassen aan het water. Nu is het hier nog stil en dat vinden wij helemaal prima, we blijven hier dan ook 2 nachten. Even wennen aan een nieuw land en genieten van het prachtige weer!
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
Natuurlijk vertrekken we later dan gepland bij “Vista San Vicino”, nog even douchen, opruimen een laatste kop koffie samen en dan gaan we, op naar nieuwe bestemmingen. Wel onderweg boodschappen doen, gas en diesel tanken en dan schiet de dag al aardig op. Het is lekker weer, dus maar niet teveel kilometers vandaag. We stoppen in Fermo (San Marco), nauwelijks een plaatsje, maar wel een parkeerterrein achter de kerk waar we prima staan. Eind van de middag is het er een drukte van belang, er is in de zaal naast de kerk een feestje, maar rond 20.00 uur is het weer afgelopen en is het muisstil rondom ons. Tot de volgende ochtend de kerkklokken al vroeg luiden en er wederom veel auto’s, deze keer met kerkgangers het terrein op rijden. Het is zo druk dat wij er niet meer uit kunnen. Er zit niets anders op dan de kerkdienst rustig uit te zitten, dus ontbijten we, kijken onze zondagochtend vlogs, drinken koffie en dan zijn we gelijk met de kerkgangers klaar. Ieder weer zijn ding gedaan!
uitzicht op de kerk waar de camper staat
We rijden verder zuidwaarts en waren de binnenwegen tot nu toe niet zo best, dit traject op de SS16 gaat redelijk goed. We volgen de weg langs de Adriatische kust, we zien regelmatig de zee woest op de kust bonken, rijden door badplaatsen, oude dorpjes en groene heuvels. Voor de laatste 100 km pakken we toch nog de grote weg, dit rijdt sneller, maar man, man wat zijn ook de grote wegen in Italië slecht! Er wordt ook veel aan de weg gewerkt, dat zien we al vanaf binnenkomst in Italië, regelmatig rijstroken afgesloten, de snelheid moet dan flink omlaag en als de dag er op zit zijn we allebei flink moe van de enerverende rit.
kilometers over de SS16
We gaan naar de camperplaats in Termoli, een klein plaatsje aan de kust. De camperplaats is in de haven en vandaar loop je zo de oude stad in, een imposant vestingwerk, waar je heerlijk door de straatjes kunt dwalen. We blijven hier 3 nachtjes, want we zijn moe, de zon schijnt, we hebben een mooi plekje, dus geen haast! Een goed moment om plannen voor de komende weken te maken. We boeken de tickets naar Griekenland, bedenken in grote lijnen welke route we daar willen rijden en genieten ondertussen van de zon.
hoe Italiaans wil je het hebben?
Vanuit Termoli rijden we naar een plaats waar we een paar jaar geleden ook zijn geweest. We moesten toen opschieten om de boot te halen, nu nemen we er de tijd voor, Matera! We gaan naar boerderijcamping Masseria del Pantaleone, waar mooie ruime camperplekken zijn en een toiletgebouw. Het prettigste aan deze CP is hun pendeldienst naar het centrum van Matera. In Florence zijn we een Nederlands gezin tegengekomen en als ik de receptie binnenloop zitten zij daar met het thuisfront te bellen. De wereld is klein, he! We twijfelen over het moment waarop we naar Matera gaan, wanneer is het droog genoeg? De volgende ochtend zijn we allebei vroeg wakker en de zon schijnt, dus eruit! Ontbijten, Boris uitlaten, koffie en ruim op tijd voor de pendeldienst van 9.30 uur staan we klaar. Gisteren gecheckt of Boris mee mag en ook hij mag mee naar één van de mooiste plekken van Italië. Natuurlijk zijn de grote steden, Rome, Florence, Napels en kleinere steden als Perugia, Lucca, Orvieto fantastisch, maar voor ons is Matera toch wel één van de allermooiste!
Matera is zo mooi
Gelukkig worden we niet teleurgesteld, we vinden het eigenlijk nog mooier dan de vorige keer. We nemen ook echt de tijd om rond te dwalen, genieten van de uitzichten en stoppen om de haverklap om van de schoonheid van dit stadje te genieten. We zijn vroeg en dat betekent dat het de eerste paar uur gewoon echt stil is. We snappen ook dat het hier in het hoogseizoen enorm druk moet zijn en dat lijkt ons helemaal niets. Dan komen we ook het Nederlandse gezin Noortje, Guus, Toon en Dorus tegen en nemen de tijd om een praatje te maken, de kinderen vinden het helemaal gezellig om Nederlands te praten met andere mensen. We zijn zomaar een half uur verder en nemen afscheid om verder te wandelen. De regen die voorspeld is blijft nog steeds uit, dus lunchen we op een terras met uitzicht. Dan is het tijd om op zoek te gaan naar de camper. De lucht om ons heen is donker, dus een beetje voortmaken. Een pittige wandeling, want er zitten een paar venijnige hellingen in, ondertussen begint het steeds meer om ons heen te rommelen en zijn de wolken dreigend zwart. We lopen ook nog even verkeerd omdat de toegang tot een pad geblokkeerd is en we een stuk terug moeten, de stemming daalt en de weg gaat steil omhoog! Bijna op een holletje komen we terug bij de CP waar de eerste druppels vallen. Net als we de deur van de camper achter ons dicht trekken begint het te regenen en te onweren en dat blijft de komende uren zo. Dat geeft niet, wij hebben Matera gezien en kunnen onze reis vervolgen. Volgende week………………..op naar de boot om over te steken naar Griekenland!
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
We gaan naar Florence, tussen de buien door, zijn we blij dat dat toch lukt. Er is heel veel regen gevallen en er gaat nog veel meer komen. Wij gaan met de bus de stad in, wel met 20 minuten vertraging, maar we spreken een paar Nederlanders bij de bushalte en dan vliegt de tijd voorbij. Het is in Florence enorm druk, veel bussen en in de stad lopen enorm veel jongeren, het lijkt wel schoolreisjestijd. Op internet hebben we een korte stadswandeling gevonden, die brengt ons eerst naar de overdekte markthallen, wat een kleuren, geuren en indrukken! Daar genieten we allebei enorm van, dus zwerven we daar rond en kijken naar alles wat er om ons heen gebeurt, heerlijk!
veel kleur en geur in de markthal
Vandaar uit lopen we naar de Dom en daar is het echt enorm druk. We willen toch graag even binnen kijken en gaan dus braaf in de rij staan. Gelukkig gaat dat best snel en na 20 minuten staan we binnen. Indrukwekkend groots en absoluut de moeite waard om een bezoek te brengen. Vandaar lopen we naar de rivier de Arno en kijken uit op de Ponte Vecchio. Via een andere brug lopen we naar de overkant van de Arno waar het veel stiller is, hier vinden we dan ook een restaurantje waar we een heerlijke pizza eten. Er eten alleen maar locals en de pizza is fantastisch, de espresso na het eten is subliem! Verder maar weer, over de Ponte Vecchio, terug naar het centrum. Daar dwalen we nog wat rond totdat de eerste spetters vallen en we snel op zoek gaan naar de bus. Rennend halen we de bus terug naar camping Hu en voor de grootste bui valt zijn wij weer terug op de camping. Daar spreken we nog een jong stel met 2 kleine kinderen die een half jaar op stap zijn voor de oudste naar school gaat. Leuke gesprekken hebben we soms zo maar, de vrouw van het stel had onze stickers op de camper gezien en was nieuwsgierig naar wat wij zoal doen. Even wat informatie uitwisselen en als het dan echt begint te regenen gaan we allemaal snel de campers in.
veel, heel veel scooters in Florence
Van Florence rijden we naar het meer van Trassimeno, onderweg hebben we echt slecht weer! We rijden verkeerd en komen in hele kleine dorpjes terecht en het weer is daar bar en boos, mensen staan hun huis leeg te hozen en hulpdiensten zijn straten aan het leeg pompen. Modderstromen en ellende over de straten. Wij zijn aan het eind van de dag blij dat we daar goed doorheen gekomen zijn, want het maakte wel diepe indruk op ons.
straatjes in San Feliciano
Aan het meer van Trasimeno vinden we een heerlijke camperplaats in San Feliciano met gratis voorzieningen en een kraan die water geeft en daar strijken we neer. Het voelt wel een beetje verlaten allemaal, de meeste appartementen zijn leeg, maar als we het dorpje door lopen komen we in een klein centrum terecht waar wel gewoond wordt. We hebben het zonnetje gevonden en genieten van het buiten zijn. De volgende dag bedenken een keer of 5, gaan we of gaan we niet? Het zonnetje is zo lekker dat we pas aan het eind van de middag vertrekken naar de andere kant van het meer, naar Castglione del Lago een dorp boven op een heuvel. Weer een prima vrije plek met uitzicht op het dorp op de heuvel. We blijven hier 2 nachtjes, wandelen een flink stuk langs het meer, zien de camping waar we zeker 20 jaar geleden met onze kinderen kampeerden en lopen daarna de steile heuvel op naar het centrum van Castiglione del Lago. Toen nog weinig toerisme en vooral barretjes waar de plaatselijke bevolking een koffie of borrel op het terras dronk en natuurlijk ook de ijswinkel waar de campinggasten hun ijsjes haalden. Nu is de hoofdstraat vol met trendy winkels, hippe barretjes en weinig tentjes waar je de locals vindt. Toch is het nog steeds een leuk stadje met prachtige vergezichten en in de oude burcht nog steeds een openlucht bioscoop waar Rob toen met Joep een film in het Italiaans heeft gezien, vooral leuk voor de beleving.
Castigliano del Lago heeft veel poorten
Na 2 nachtjes rijden we naar de wasserette om onze wasbare dekbedden te wassen (wat een fijne uitvinding, geen gedoe met die grote dekbedhoezen in een krappe camper!) een vriendelijke meneer helpt me op weg want ik begrijp de Italiaanse gebruiksaanwijzing niet helemaal. Vervolgens nog langs de serviceplek en dan gaan we weer verder, volgende bestemming is Citta della Pieve. Onderweg is het zo wonderschoon mooi. Cipressen, pijnbomen, boerderijen, kleine dorpjes, het is volop genieten. Behalve dan……… het wegdek! Het is af en toe bar en boos en de aangegeven snelheidslimiet halen we bij lange na niet. Echt niet overal hoor, er zijn prachtige stukken asfalt, maar dan opeens bonk boem, (horen en zien vergaat ons af en toe in de camper)en alles wat je er bij bedenken kunt als het wegdek echt slecht is.
zicht op het mooie Citta della Pieve
Citta della Pieve is weer zo’n mooi dorpje op een heuvel. De stenen die hier gebruikt zijn komen allemaal van materiaal uit de omgeving. Prachtige straatjes en steegjes en volgens de inwoners is hier het smalste straatje van Italië, 45 cm breed. Dat zoeken we natuurlijk ook op en lopen er door heen. Het steegje is ontstaan omdat de eigenaren van de panden aan weerszijde van het steegje het niet met elkaar konden vinden en dus geen gezamenlijke muur wilden. Ze maakten liever hun huizen smaller en daardoor ontstond deze smalle steeg.
Ook hier hebben we een mooie plek, het is aangelegd als camperplek, maar de voorzieningen zijn matig, al hebben we hier wel gratis stroom. Er is een kraan en de loosplek is krap om in te rijden voor onze camper. Wat dan wel weer fantastisch is, is het uitzicht op het dorp.
mooie routes onderweg
De volgende dag is weer even kilometers maken, want we gaan op bezoek! Hoe leuk is dat! Eerst even langs een tuincentrum om wat buitenplantjes te halen en nog even naar de supermarkt om de levensmiddelen aan te vullen. Het plan was om een stuk snelweg te nemen, want voor echt langere trajecten vinden wij de binnendoor wegen niet prettig. Wat is het wegdek slecht in Italië! Helaas gaat het snelwegtraject niet door, er wordt aan de weg gewerkt en er is over een grote afstand een omleiding door de kleine dorpjes van Umbrië. Dit kost erg veel tijd want het vrachtverkeer moet er ook door heen. We staan zelfs een tijdje stil omdat 2 vrachtwagens elkaar in een bocht niet kunnen passeren. Gelukkig lossen ze het samen goed op en kan iedereen weer verder. De route is prachtig en we komen steeds dichterbij de Apenijnen, er ligt nog sneeuw en zet daar een zonnetje op en je hebt een betoverend landschap.
aan het werk op “Vista san vicino”
Eindbestemming is Frontale (Apiro), net buiten dit dorp hebben Nelleke en Giel André een camping en appartementen “camping Vista San Vicino“. Nelleke was ons buurmeisje in Alkmaar en zij paste ook regelmatig op onze kinderen. Dat is dus wel al een paar jaar geleden en we hebben haar dan ook al zo’n 20 jaar niet gezien. Via haar ouders wisten we dat ze hier naar toe getrokken zijn en op 26 november 2024 waren zij in “Ik vertrek”. Regelmatig hebben we opgenoemd dat als we naar Italië zouden gaan we hier toch echt wel even op bezoek wilden gaan. Het moment is daar………………….
we vermaken ons goed bij Nelleke, Giel en de kinderen
We worden hartelijk ontvangen en mogen met de camper naast het huis staan, want op de camping wordt hard gewerkt om alles voor het seizoen klaar te maken. Het is een gezellig weerzien en er is veel bij te praten. Er is ook veel te doen en de dag erna helpen we met snoeien, tuin afval opruimen, fikkie stoken, maar lunchen ook gezellig met elkaar en dit alles met zicht op Monte San Vicino, een strak blauwe lucht en een heerlijk voorjaars zonnetje maakt dit een topdag. De dagen erna vullen zich ook op die manier, het is fantastisch weer, er is veel te doen. al klussend, pratend, etend, vullen de dagen zich en voelt het heel vertrouwd om hier op bezoek te zijn. We eten in het dorp bij Francesca, waar vooral werklui zitten en we dan ook een (h)eerlijke Italiaanse maaltijd eten.
monte San Vicino
Een prachtige stop en één waar we met veel plezier op terug kijken. Dag Nelleke, Giel, kinderen, hond Bruno (wat een gezellig speelmaatje voor Boris!) en dag camping “Vista San Vicino” wij komen zeker terug! Nu verder zuidwaarts…………..op weg naar de hak van Italië!
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
Vanuit het mooie kleine dorpje Nans-sous-sante-Anne rijden we een kleine 40 km, om op camping in Pontalier neer te strijken. Het is nog erg stil op de camping, in één hoek lijkt een gemeenschap te wonen met een paar touringbussen en oude caravans en auto’s, verder een paar passanten. Wij willen vooral even lekker douchen, water bijvullen en uiteraard wandelen. Dat lukt allemaal, een lang bospad brengt ons hoger en hoger, na een kleine 3 km draaien we om en lopen terug. Verder lopen heeft niet zoveel zin en het loopt best zwaar omdat er veel keien en rotsblokken liggen. De afdaling gaat een stuk soepeler, we hebben alle drie weer even de benen en poten gestrekt en Boris heeft weer heerlijk los gelopen.
veel tijd maken om te wandelen
De volgende dag wordt een topdag, we rijden een prachtige binnendoor route, weg nr. 9 richting Lausanne. Het is zonnig, stil op de weg, weilanden, dorpjes en de Alpen die steeds dichterbij komen met haar besneeuwde bergtoppen. Ik pak echt om de haverklap de camera om weer iets moois te filmen, hier heb ik ’s avonds een beetje spijt van, want welke stukjes film gaan de vlog halen?
rijden langs het meer van Genéve
We hebben samen een goed werkend patroon in het vloggen. Ik (José) film het meeste en bedenk wat er gefilmd moet worden, gelukkig filmt Rob ook regelmatig, maar ik bedenk meestal wel wat er gefilmd gaat worden. ’s Avonds bekijk ik alle filmpjes en gooi dan flink wat materiaal weg. Als we alles zouden bewaren wordt de vlog een paar uur lang en dan haken de meeste volgers wel af, denken wij. Rob gaat dan met het materiaal wat ik klaar gezet heb aan de gang om er een vlog van te maken. Hij vindt het ook echt leuk om daar mee te stoeien en het zo mooi mogelijk in elkaar te zetten. Eind van de week kijken we dan samen nog een keer kritisch naar de vlog, halen er nog wat foutjes uit of korten nog wat stukjes in en dan is de vlog weer klaar voor publiek! Tussendoor schrijf ik de blog, waar Rob eind van de week ook nog eens kritisch door heen gaat om vooral de foutjes er uit te halen en nog wat aan te vullen. Zo, dit was even een inkijkje in hoe wij onderweg onze gezamenlijke hobby uit voeren, één waar we samen veel plezier aan beleven!
een prima overnachtingsplek in het Aostadal, Aymavilles
Terug naar de mooie rit die we maken, vanuit Frankrijk, door Zwitserland naar Italië, prachtig. Uiteindelijk komen we uit in het Aostadal, waar we in het kleine dorpje Aymavilles / Aosta op een parkeerterrein overnachten. Later op de avond komen er nog 2 busjes naast ons staan. Allemaal niet heel bijzonder, maar wel functioneel.
We brainstormen over de komende dagen, Rob heeft een dorpje naast Genua gezien wat erg mooi lijkt en we zoeken daar dan ook een plek om te overnachten, maar kunnen het niet goed vinden. We besluiten om het over te slaan en gaan richting Lucca. Op loopafstand van het centrum vinden we camping Il Serchio met een wandelpad om de hoek waar we met Boris kunnen lopen.
op de fiets naar het centrum van Lucca
Op de fiets, samen met Boris rijden we naar het centrum van Lucca. We zijn hier jaren geleden samen met de kinderen ook een middag geweest en altijd bedacht om nog eens terug te gaan. Toen hartje zomer, nu een rustige lente dag. Er zijn veel scholieren met bussen voor een uitstapje, maar verder is het stil. We fietsen eerst over de 4 kilometer lange stadsmuur van Lucca, dit geeft een mooi beeld op de stad, het is echt wel Italië hoor!
Dan is het tijd om de fietsen te parkeren en met Boris even op de stadsmuur te wandelen en nog eens rustig om ons heen te kijken. Dan doen we wat we het allerliefste doen in een stad, dwalen door de straatjes. Alhoewel we daar toch wel heel verschillend in zijn. Rob loopt het liefst doelbewust ergens naar toe en wil weten waar hij is. Ik zwerf het liefst van straatje naar straatje mijn neus achterna. Dus af en toe toch maar even overleggen en samen weer een pad kiezen.
Na een paar uur dwalen krijgen we trek, strijken neer op een terrasje, eten een hapje en verbazen ons net als altijd over het lawaai dat de Italianen kunnen maken. Maar genieten vooral naar de pracht van de gebouwen, de mooie straatjes en de heerlijke sfeer om ons heen. We genieten weer van Italië!
San Michele in foro, met haar prachtige voorgevel van verschillende marmersoorten
We hebben een fijne camping, Il Serchio, dichtbij het centrum. Op het moment dat wij aankwamen was deze voor het eerst weer open. Met nog zo’n 6 andere campers staan we hier prima. Een fantastisch lekkere douche, een wandelplek voor Boris direct om de hoek en heel veel ruimte om ons heen. Zomers is het hier waarschijnlijk niet fijn, want de plekken zijn krap en met onze 7,5 meter kun je dan niet echt in of uit parkeren. Maar nu hebben we een hele straat voor ons alleen, prima.
Vanuit Lucca rijden we een kleine honderd kilometer naar Florence en voor het eerst hebben we regen, heel veel regen. Al hebben we al wel een paar keer ’s nachts een bui gehad, maar dit is serieus regen. We twijfelen nog even of we toch de stadsbus naar het centrum zullen pakken, maar dan moeten we tickets kopen voor musea. Heel af en toe doen we dat wel, maar het liefst zwerven we gewoon door de straatjes en wandelen we door de stad. We maken er een binnen dag van. Doen een was, middagslaapje, spelletje, werken aan vlog en blog.
Best lekker zo’n lummeldagje! Volgende week dus, Florence!
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
We zijn weer onderweg! Oh, wat hebben we hier naar uitgekeken.
De laatste weken waren druk, gezellig druk uiteraard. Hier nog even eten, daar nog even koffie, zelfs nog een zeer gezellige muzikale middag met vrienden. Vervolgens met de camper bij weer andere vrienden op het erf gezellig een avondje kaarten, de kinderen zien, nou dan vliegen de laatste weken wel aardig snel voorbij. Als we dan weer onderweg zijn denken we weleens “Wat doen we onszelf aan om nog zoveel mensen even te willen zien.” Maar dat willen we ook niet anders, het hoofd en hart zijn weer even vol met veel liefs en dat is ook fijn om mee weg te rijden.
we rijden weer!
Het is prachtig mooi weer als we aan onze nieuwe tocht beginnen, dus rustig aan! De eerste stop is in België bij de mijnen van Blegny, daar maken we dan ook meteen maar een wandeling om en over de steenkoolberg. We twijfelen even of we de mijn ook willen bezoeken, dat willen we wel maar niet nu. Het is hier ook voorjaarsvakantie en er zijn veel gezinnen met kinderen. Deze oudjes komen wel een keer terug als er geen schoolvakantie is. We kwamen voor de camperplek en die is prima.
de mijn van Blegny
De volgende dag rijden we naar Nancy, al zo vaak langs gereden, maar nooit gestopt, dat gaan we nu wel doen. Midden in de stad is een CP, aan het water en een redelijk drukke weg. Voor een nachtje vinden we dat prima, want het voordeel is dat we maar 10 minuten hoeven te lopen om in het historisch centrum te komen. Daar wandelen we dan ook met zijn drietjes naar toe. Het centrum is een grote renaissance wijk en nadat het in de jaren 80 van de vorige eeuw autovrij is gemaakt, is het nu een prachtig wandelgebied, met veel goud en versieringen, het is een lust voor het oog. Zeker met de strak blauwe lucht en het zonnetje van vandaag is het heerlijk om hier rond te wandelen en zo nu en dan op een traptrede te gaan zitten om eens goed om ons heen te kijken. We sluiten de middag af op een terrasje, de verleiding met dit mooie weer is te groot.
wandelen door Nancy
Dan rijden we verder, op zoek naar water! Dat is in deze tijd van het jaar een obstakel. Frankrijk heeft veel dorpjes met een publieke kraan en service plekken voor campers, maar………………tot eind maart allemaal afgesloten! Dit hebben we ons niet gerealiseerd toen we vertrokken en nu dreigt dat een probleem te worden. In Nancy dachten we nog dat het wel zou lukken om elders water te vinden, want op de camperplaats daar was geen aansluiting en zou je met gieters heen en weer moeten lopen, gedoe dachten we nog. Via Park4Night, een app die we veel gebruiken voor overnachtingsplekken, maar ook voor water, wasmachines enz. een waterpunt gevonden, afgesloten! Meestal staat dit er bij, maar niet altijd, helaas! Zo rijden we verder, nog een aantal spots geprobeerd, maar we geven bijna de moed op, maar dan dwars door Besançon toch een tappunt gevonden. Eerst denken we dit hartje centrum bij een speeltuin te kunnen regelen, nou ook kansloos dus! En ondertussen zit Rob stoïcijns achter het stuur, af en toe heel zachtjes vloekend, maar weet toch die bak van ons, 7,5 meter lang door nauwe straatjes te wroeten. En dan gaat het echt over smalle straatjes, blokkeert bij een stoplicht 2 banen, maar wordt er niet warm of koud van, schijnbaar!
Ok er is hier ook een camperplaats, daar dan op af. HOE DAN!! Krappe bochten, steile hellingen, hoge muren en hier en daar enkele centimeters over bij het draaien en keren, MAAR…….. er is water, HOERA!! We laten de watertank vol lopen, constateren dan Besançon een prachtige stad lijkt, wordt genoteerd in google maps en verlaten deze stad met een watertank vol, op zoek naar stilte.
En die stilte vinden we, wat heeft Frankrijk toch een prachtige plekjes. In het kleine dorpje, 125 inwoners, Nans-sous-Sainte-Anne vinden we een camperplek zoals we ze het allerliefste zien. Een kabbelend beekje voor onze neus, hoge bergwanden in de verte, weilanden op steile hellingen en diverse wandelroutes die hier starten. We staan hier alleen, pas ’s avonds laat komt er nog een busje aan en de tweede avond komen er nog 2 campers bij. ’s nachts is het hier doodstil, alleen het beekje kabbelt en ’s morgens vroeg horen we de vogels kwetteren. We maken er een heerlijke dag van, de camper soppen, Rob speelt met de drone en installeert het zonnepaneel, we drinken koffie in de zon, lezen een boek en de krant en na de lunch maken we een mooie wandeling. Boris kan los lopen, huppelt als een jonge geit van hier naar daar en wij lopen langs de rivier de Lison naar een waterval en via het piepkleine dorpje, waar iedereen elkaar vriendelijk groet, terug naar de camper.
’s avonds wordt er nog een paar uur gewerkt aan vlog en blog, bekijken we de route voor de komende dagen, maken een afspraak voor een bezoek in Italië. Verder zoeken we wederom water, want even douchen is wel fijn en we besluiten vlak voor de Zwitserse grens een camping op te zoeken. Hoe dat verder gaat? Volgende week meer!
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
Vanaf eind oktober gaat het niet goed met de moeder van Rob, binnen een paar weken valt ze een paar keer en de zorg is voor de zus van Rob te veel. We hakken met lood in onze schoenen de knoop door, we moeten naar huis! Haast is er niet, dus nemen we nog 2 dagen vrij, even in de zon op een terrasje, om te resetten en tot ons door te laten dringen dat we toch echt terug gaan. Op de camping ontmoeten we ook nog 2 deelnemers van onze Marokkoreis. Dat doet ons wel heel veel pijn, wat doen we met onze groepsreis?! We dubben erover, bekijken het van alle kanten, maar diep in ons hart weten we het al……………we moeten de reis afzeggen.
Het moment is daar en net als we Myran en Peter willen bellen, belt Myran zelf met een vraag over de groep…………………”uhh, Myran, het gaat onze groep niet zijn, we moeten naar Nederland!” Nu is Myran niet snel stil, maar het duurt even voor er een “oh, nee toch” komt.
Wij zijn lamgeslagen nu het hoge woord er uit is en we hebben het er allebei erg moeilijk mee, hier hebben we ruim een jaar naar uitgekeken. Rob meteen met veel enthousiasme, ik wat terughoudender, maar nu het binnen handbereik was, waren we er klaar voor. Nou meer dan dat, we stonden al zo’n beetje te trappelen, de groep is leuk, wij hadden zin in Marokko en zin in de ervaring om 20 mensen te laten genieten van dit mooie land……………weg, klaar, we gaan niet.
Wel eerst even 2200 km rijden, zoveel mogelijk snelweg, maar we overnachten in kleine dorpjes dichtbij de snelweg. Tussen de vrachtwagens parkeren is iets wat wij niet snel zullen doen. We hebben ook ruimte nodig om met Boris te lopen en zelf even de benen te strekken en bovenal willen we veilig slapen, hierdoor ontdekken we opnieuw mooie nieuwe plekjes die voor de reis erg prettig zijn.
Onze vervangende reisleiders zijn Margot en Ralph. We hebben ze al eerder ontmoet en gaan nu bij ze langs om de reis over te dragen. We hebben een paar prettige dagen, we kennen ze nog maar kort, maar het voelt vertrouwd en we worden vol warmte ontvangen. Er is ook veel contact met Myran en Peter, we dragen de spullen die we bij ons hebben over, nemen alles door wat er op de computer aan gegevens staan, delen informatie en nog meer informatie. Gelukkig is er ook tijd voor een borrel en gezelligheid, samen met Lenette en Ron, de eigenaren van de camperplaats en Ralph en Margot.
Na deze dagen zijn we wel gesloopt, het gaat ons niet in de koude kleren zitten om “onze groep” over te dragen en alles wat we hebben in hun handen te leggen, maar het geeft ook rust, want we hebben het volste vertrouwen in Margot en Ralph.
wonen in ons chalet
Rob is die eerste weken veel bij zijn moeder, ze heeft weinig energie, woont zo’n beetje in haar stoel en laat alles maar gebeuren. Eerste kerstdag eten we in Den Haag bij Rob zijn zus, daar geniet ze gelukkig wel van. Langzaam maar zeker krabbelt ze weer een beetje op en gaat met de opbelbus weer naar de bridge. Er volgen de nodige artsenbezoeken, waar Rob of Monique bij zijn en verder kabbelt alles in slow motion voorbij.
veel wandelen in koud Nederland
Dat we er verstandig aan hebben gedaan om terug te gaan is wel duidelijk, Er is veel hulp nodig en dat doen Rob en Monique samen. De vraag is wel, wat doen wij nu? Ons aanmelden voor vrijwilligerswerk? Rob rijd regelmatig op de opbelbus en de buurtbus, als daar iemand uitvalt neemt hij die dag over. Ik meld me bij een oud collega voor wat klusjes en doe daar een aantal weken met veel plezier wat taken met leerlingen, ik ben ook weer naar mijn buitensportclubje gegaan. Dat is allemaal fijn, zeker als we regelmatig de kinderen zien, familie en vrienden ontmoeten, maar we lopen wel een beetje met onze ziel onder de arm. Gelukkig kunnen we veel met Boris naar buiten, maar toch……..
Het niet weten hoe lang dit duurt, maakt het lastig. Het is natuurlijk wel fijn om te zien dat Tini weer opkrabbelt, alerter is en weer zin heeft om het één en ander te ondernemen, als ze dan ook weer met bridgen wint weten we dat haar koppie het weer doet. Nu dus afwachten hoe het verder verloopt.
Boris geniet van de wandelingen en het opjagen van de waterhoentjes
Begin Februari beginnen we voorzichtig plannen te maken, we gaan weer op reis! Er moet eerst nog wat aan de camper gebeuren, want de stroomvoorziening gaat niet lekker en Rob mag nog een paar keer naar de tandarts.
Inmiddels is het eind Februari, we nemen afscheid van zoveel mogelijk mensen, pakken de camper in, ruimen ons huisje op, zodat dat weer in de verhuur kan en zijn we klaar voor een nieuwe reis!.
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
Terug in Spanje ontmoeten we campervrienden met wie we een paar dagen optrekken. Zij weten een prachtige plek net buiten Elche, Explanada del Pantano de Elche, wat enorm groot is. Zelfs op deze zonnige zondag is er ruimte genoeg. Dat is heerlijk, de camperplaats waar we waren was prima, maar voor ons niet uitnodigend om te wandelen met Boris. Er zitten veel honden achter hekken en die begeleiden een wandeling met een kakofonie van geblaf.
Boris geniet van zijn vrijheid
Hier in het natuurgebied Explanada del Pantano, is ook lawaai, maar dan van het vliegveld van Alicante. Wij vinden dat beter te handelen dan tijdens het wandelen begeleid te worden door hondengeblaf. Er zijn verschillende plateaus, op het laagste staan veel auto’s en op de 2 hogere plateaus hier en daar een camper, niemand staat een ander in de weg en dat geeft een prettig gevoel van ruimte.
wandelen met Helmy en Fred
We maken met Fred en Helmy een wandeling naar de stuwdam, vooral veel klauteren en genieten van uitzichten met veel oh en ah. Het is hier echt mooi. Veel “last” van de drukte hebben we niet. Het is een groot gebied met meerdere wandelingen, dus af en toe even stoppen voor een groepje, maar naar mate we verder lopen wordt het ook stiller. Boris geniet als een dolle van de vrijheid en springt, klautert en rent om ons heen, zo’n blije hond. Op de terugweg lopen Fred en Helmy voor ons uit, ze lopen sneller, we zien elkaar straks weer bij de campers.
Een prachtig gebied
Het is een prachtige wandeling met een onprettig einde! Boris vindt vlak voordat we bij de camper zijn een “openbaar toilet”. Zo ongelofelijk vies dat mensen tussen de struiken hun ontlasting achter laten. Dat gekke beest van ons gaat er vol in liggen rollen. dat heeft hij ook wel eens met rotte vis gedaan! Nou dat is duidelijk, die komt voorlopig de camper niet in! We passeren nog een kanaaltje waar Rob Boris in wil onderdompelen, maar dat is kansloos met een hond met watervrees. We leggen Boris vast bij de camper en gaan water uit het kanaaltje halen. Ik heb in de garage babyshampoo en een washand, speciaal voor dit soort ongelukjes. Ik moet Boris echt in de houdgreep nemen om hem te kunnen wassen, na zo’n 15 minuten boenen, spoelen, wassen en nog meer boenen is de ergste viezigheid wel uit zijn vacht. Nu maar opdrogen in de zon. Boris neemt nog wel even wraak door met zijn kletsnatte vacht in het stof te gaan liggen rollen, oh wat is hij weer vies!! Ik laat hem nu maar even met rust, de zon droogt zijn vacht en dan ga ik hem borstelen om het stof uit zijn vacht te halen. Uiteindelijk hebben we weer een schone hond. Rondom de camperplaats mag hij dus niet meer los, want er zijn meer plekken die als openbaar toilet gebruikt worden, BAH!!
pepernoten mee uit Nederland, ons Sinterklaasfeestje met zijn vieren
We sluiten de dag af met een borrel, gezamenlijke maaltijd in de camper, want rond 18.00 uur begint het buiten al aardig af te koelen. Samen eten in de camper is best knus, wel allemaal rustig blijven zitten. De volgende dag nemen we afscheid van elkaar, Helmy en Fred trekken verder en wij blijven nog een dagje. We doen niet veel, ik ben nog best moe van mijn reisje naar Nederland en een beetje lummelen is prettig.
De volgende dag doen we iets heel doms, 5 km verderop ligt de plaats Elche, dat schijnt heel mooi te zijn. We rijden erheen met de camper om na een bezoek aan deze stad verder te rijden. Dom, dus!! We kunnen met geen mogelijkheid een plek voor de camper vinden. We rijden ons klem op een parkeerterrein, waar Rob met flink wat steken de camper weer bevrijd. Nog een plek zoeken en nog één, kansloos. We verlaten Elche zonder iets gezien te hebben, wel een enorme hoeveelheid palmbomen, waar deze stad om bekend staat, maar verder niets.
We rijden hiervandaan naar Murcia, een enorm contrast met onze plek in het natuurgebied. Bij een enorm groot winkelgebied is een camperplek, met voorzieningen. Dus veel asfalt, veel beton, veel winkels, veel campers, kortom een kleine cultuurschok. Maar goed, dat wisten we al uit verhalen van anderen en het enige dat we hier willen is een paar dingetjes kopen. De winkels zijn tot laat open en we gaan dan ook pas na het eten even shoppen. Overdag is het best warm en niet fijn om Boris in de camper achter te laten. ’s avonds koelt het af en kan Boris op de camper passen, terwijl wij even winkelen. Daar zijn we vlot klaar mee en dan kunnen we de volgende dag ook weer verder.
we zijn weer aan de kust!
We gaan naar de kust! We horen veel verhalen over de grote drukte daar, maar we gaan het toch proberen. Wij genieten altijd erg van het strand en de zee, dus we gaan het wel zien. 2 jaar geleden hebben we bij een strandje dichtbij Aguilas gestaan, een prachtig plekje, we zijn daar een volle week geweest en vonden dat heerlijk. Dus terug naar dat mooie plekje, tja en dat is niet altijd slim. De plek is 2x zo vol als 2 jaar geleden en er staan nu een aantal Duitse gezinnen met jonge kinderen en een roedel honden, die met zijn allen flink wat lawaai maken. Er is nauwelijks ruimte tussen de campers, het is gewoon te veel. We maken wel even een fijne wandeling met Boris en spreken met elkaar af dat we blijven staan, er een nachtje over slapen en dan morgen pas beslissen wat we gaan doen. Het gebeurt ons wel vaker dat we bij aankomst twijfelen over een plek en dan ’s morgens constateren dat het eigenlijk helemaal niet zo’n verkeerde plek is. Nu gebeurt dat echter niet, na ontbijt en koffie kijken we elkaar eens aan en vinden het allebei nog steeds niets. Iets verderop ligt een grotere vrije plek, daar zijn we gisteren naar toe gewandeld en zagen dat het daar ook erg vol was. We besluiten naar camping Bellavista, ook dichtbij Aguilas, te gaan om een paar dagen te staan en dan zien we wel weer verder. Van hier uit wandelen we naar het stadje en genieten ondertussen natuurlijk wel van het heerlijke weer, 24 graden, buiten lunchen, het kan slechter!
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
Cookies hier ook al.
Ja ook hier koekjes. Je mag ze weigeren, maar dan werkt de site minder goed. We slaan geen gegevens op om je lastig te vallen met wat voor vragen dan ook.
Functioneel
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een site of over verschillende sites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
