Leuk dat je hier bent aangekomen en welkom op onze blog en vlog. Hier plaatsen we elke week youtube filmpjes en verhalen over onze belevenissen tijdens onze reizen door Europa.
In augustus 2021 zijn we met onze camper op pad gegaan, om te beginnen naar Spanje, Portugal, Griekenland en Albanië, van daaruit terug naar Nederland, het werd hoogtijd om iedereen weer even vast te houden. Daarna weer door, via Engeland en Schotland terug naar Spanje, Portugal en zelfs 7 weken Marokko. In April 2023 kwam deze prachtige reis tot een einde.
In Juli 2023 zijn we voor een iets kortere trip, maar zeker zo boeiend, naar de Baltische Staten gegaan. In al die tijd dat we op reis waren hebben we met enige regelmaat tegen elkaar gezegd, zou het niet geweldig zijn om nog langer, nog meer……………..
En daar zijn we nu, ons huis verkocht en in Mei 2024 zijn we er klaar voor om voor langere tijd in onze camper te gaan wonen. Onze website heet “we zijn op pad” een reis door Europa. Dat is dan ook onze wens, zoveel mogelijk landen in Europa te bezoeken. Waar we gaan beginnen? Jullie kunnen het zien en lezen op onze vlogs en blogs!
We reizen in een Adria Coral Plus 670 SL, die bevalt ons uitstekend. Al hebben we nog steeds de hoop dat de Adria Coral Plus 670 DL, die we in 2020 besteld hebben, er toch nog een keer komt. We hebben hier met onze dealer Baaren caravans + campers goede afspraken over kunnen maken. We wachten geduldig af en genieten ondertussen van de camper, het reizen en elkaar.
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
Dit bericht staat boven aan. Maar direct hieronder staan de meest recente boodschappen.
We rijden naar Albacete om op een park4night plek aan de rand van het centrum te overnachten. De 8 plekken die er zijn staan vol en daarom heen staan ook de nodige campers. We kunnen ons er tussen friemelen maar dan staan we zo dicht heel elkaar, dat willen we niet. Rob vindt al snel een ander plekje 14 km verderop, en dat is goud! Was de plek in Albacete bijna op een rotonde, hier in Chinchilla de Monte-Aragon is een heel ruim parkeerterrein, waar nauwelijks verkeer is, servicevoorzieningen en lekker veel ruimte. Superplek! Wat is dat toch fijn in Spanje, heel veel dorpjes hebben een plek voor campers met voorzieningen, gratis! Natuurlijk proberen we op die plekken ook een boodschap te doen of biertje te drinken zodat we ook iets teruggeven voor zo’n mooie plek.
boven het dorp Chinchilla de Monte-Aragon
Voor we de volgende ochtend gaan rijden maken we eerst een wandeling door het dorp. We zien boven het dorp een kasteelmuur uitsteken, die hadden we gisteren toen we aan kwamen rijden ook al gezien. Grappig hoe dat dan lonkt, toch even naar boven lopen! Wat een prachtig dorpje, op zaterdagochtend zijn er veel mensen op straat, dat maakt het gezellig. Om 11 uur lopen we langs een taverne en daar zitten mensen aan het ontbijt, broodje in de ene hand, biertje in de andere hand. Je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen!
mooie ruime camperplaats
Het is echt een leuk dorpje, nauwe straatjes, mooie kerk, in ieder geval van buiten, van binnen veel barok. Naar mate we stijgen zien we meer schoorstenen op straat, als je dan over een muurtje kijkt zie je een verdieping lager een huis. Er zijn veel huizen in de rotsen ingebouwd en die zijn ook allemaal wit geschilderd. Wij zijn nog steeds niet boven, hoger en hoger gaan we. Het dorp ligt echt op een enorme bult, want steeds als we een uitzichtplek hebben zien we ver in de diepte vlak land. Na ruim een half uur omhoog lopen staan we aan de achterkant van het kasteel van Chinchilla. We hebben Boris mee, dus gaan we niet naar binnen, maar genieten van het uitzicht op de vlaktes en het dorp beneden ons. Dan is het tijd om weer naar beneden te lopen, we hebben de lange route omhoog genomen en nemen een korter pad naar benden. Altijd een goed idee om voor we gaan rijden nog even een wandeling te maken, we hebben voor morgen een afspraak staan met vrienden, anders waren we hier nog wel even gebleven.
zomaar een leuke ontmoeting met Martin en Lida
We lunchen, Rob loopt buiten om nog even een opname voor de vlog te maken en wordt aangesproken door Martin! Wat is de wereld toch klein, hoe vaak denken we dat niet, in ieder geval is Spanje klein, haha! Martin (bijnaam lampie 2.0)en Lida zijn meegeweest met de eerste groepsreis van Endless on Wheels en zij zijn daardoor bevriend geraakt met Margot en Ralph die ook met die reis mee waren, en die inmiddels ook een groep gaan begeleiden voor Endless. Snappen jullie het nog? Gewoon een superleuke toevallige ontmoeting en al snel staan we een uur te kletsen over van alles wat een camperaar bezig houdt. We gaan elkaar vast nog weleens tegenkomen.
Wij rijden richting de kust en hebben bij camperplaats Los Buenos Vivantes gereserveerd, we komen dichterbij de kust en dat merken we goed. Veel meer verkeer, bebouwing en we weten dat het hier niet eenvoudig is om zo maar een plekje te vinden. Normaal vinden we dat prima, maar we willen nu toch wel in de buurt van onze afspraak staan. In dit gebied wonen heeeeel veel Nederlanders en Engelsen en de meeste camperplaatsen zijn dan ook van buitenlanders. Wij vinden een kleintje, die nog in opbouw is, met maar 4 plekken. Helemaal prima voor nu, we zijn op fietsafstand van onze lunchafspraak.
De volgende ochtend halen we de fietsen en fietskar tevoorschijn en rijden 6,5 km naar Hondon de los Frailes. We gaan lunchen met Fred en Helmy die we 2 jaar gelden in Spanje hebben ontmoet en afgelopen september zijn we op het verrassingsfeestje voor Fred zijn verjaardag in Duitsland geweest. Nu ontmoeten we elkaar hier weer, hoe gezellig. Ze hebben hun vrienden bij wie ze aan het klussen zijn meegenomen. het wordt een gezellige middag, voor het eerst sinds tijden volop zon, lekker eten, goed gezelschap en een drankje. Er is ook hier weer veel te bespreken, het camperleven, hoe ieder dat op zijn eigen manier invult. Wilma en Ger, die inmiddels hier een huis hebben gekocht en permanent in Spanje wonen hebben weer heel andere ervaringen en dan vliegt een middag voorbij.
Het camperleven heeft ook een keerzijde, je bent niet in de buurt van de mensen thuis. De vader van mijn jeugdvriendin is overleden en wij zijn ver weg. Gelukkig niet zo ver weg als 2 jaar geleden toen haar moeder overleed. We zaten toen ver in Marokko en naar huis gaan was toen geen optie. Nu ziten we vlakbij Allicante en ik besluit nu wel naar de uitvaart te gaan, zo fijn dat dat kan. Donderdag heen en zaterdag terug, het kan gewoon.
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
Nadat we Zaragoza achter ons hebben gelaten rijden we naar Belchite. Een pittige rit, dit komt omdat het wegdek slecht is, dus alles wat lawaai kan maken in de camper, maakt lawaai. Ik zal de spullen nog beter moeten afdekken met lapjes, keukenrol e.d. zodat het minder herrie achter ons is. We komen in grauw, mistig weer aan in Belchite, op een bijna lege camperplek, aan de rand van een nieuwbouwwijk. We vinden het er niet zo sfeervol uitzien, maar goed, we blijven toch. Rob gaat op zoek naar brood en vindt ook nog de toeristeninfo, dat is heel fijn, want we willen het oude Belchite bezoeken en dat kan alleen met een kaartje en een gids. We kunnen vanmiddag om 16 uur terecht, dus lunchen, opruimen, Boris een rondje en op zoek naar de gids. We zijn iets te vroeg maar worden welkom geheten door de plaatselijke anarchist die graag met je op de foto wil, hij heeft de nodige attributen bij zich. Je mag een helm op, een geweer vast houden en vrolijk kijken voor een kiekje. Gelukkig heeft hij een gewillig slachtoffer en kunnen wij het van een afstandje gadeslaan. Campervrienden die hier eerder waren dachten dat hij de gids was en speelden het spel mee, na betaling bleek dat hij de gids niet was en stonden ze beteuterd te kijken, haha, slimme man.
de anarchist
Stipt om 16.00 uur wordt de poort geopend door de gids. Wij zijn de enige buitenlanders, krijgen dus een audiotour, een vel papier met foto’s en nummers in onze handen en worden verder genegeerd. De gids neemt zijn groepje Spanjaarden mee en wij proberen wat afstand te houden want zijn geluidsinstallatie draagt nogal ver en wij kunnen dan slecht onze eigen audiotour volgen. Toch werkt het prima, we kunnen dit indrukwekkende verhaal in alle rust zien en horen.
de ruïnes van Belchite
Ook dit is weer een bizar verhaal, al weten wij misschien niet zoveel over de Spaanse burgeroorlog, het zien van zo’n vernietigd dorp en alle mensenlevens die dat gekost heeft is indrukwekkend. We vinden het ook interessant om op deze manier te leren over de nog jonge geschiedenis van Spanje. Met het fotoblad en de audiotour worden we wijzer en stiller.
het leven in Belchite voor de burgeroorlog
Na de tour lopen we door het nieuwe dorp dat vanaf 1939 is gebouwd door de republikeinse dwangarbeiders. Dan kijk je toch met heel andere ogen naar het dorp.
We blijven hier nog een dag en na ’s morgens rustig te hebben ontbeten, krantje lezen en opruimen gaan we na de lunch wandelen. Het is een prachtig gebied en we lopen op mooie brede paden, waar Boris los kan lopen en wij genieten van de omgeving.
wandelen buiten het dorp
Dan is het tijd om weer verder te trekken, de weg is iets beter, de inboedel staat wat beter, dus wordt het een redelijk rustige rit over iets betere straten en een mooi landschap. We strijken neer op een camperplaats in Teruel waar de voorzieningen het doen. Vanmorgen in Belchite was de afvoer voor het vuile water verstopt en uit de kraan kwam geen water. Hier in Teruel werkt het allemaal prima, dus eerst even legen en vullen. Het is in Spanje bij bijna alle dorpen en stadjes wel goed geregeld, gratis camperplekken, meestal met voorzieningen. Wil je meer, bijvoorbeeld een douche of wasmachine, dan kun je naar een betaalde camperplek of camping.
Wat hier echt top is, is een prachtig wandelgebied naast de deur, daar gaan we dan maar even gebruik van maken. Boris kan weer lekker los huppelen en springen en wij strekken de benen. Als we terug gaan heeft Boris wel even moeite om met ons mee te gaan, want het hondje dat hij tegenkomt en de andere kant op gaat met zijn baas, is veel interessanter dan wij. Rob moet hem zelfs gaan halen, gelukkig is de andere hondeneigenaar zo aardig om even te wachten tot Rob bij hem is en Boris aan de lijn mee kan nemen. Speelkwartier voorbij!!
We blijven de volgende dag ook nog en puzzelen even wat we doen, Boris mee of niet? Op de fiets of niet? Het is bewolkt weer en de camper staat onder een boom, dus wij gaan zonder Boris en met de bus naar het centrum van Teruel. De bus stopt 50 meter van de camperplaats en daar maken we graag gebruik van. Wij vinden het ook altijd leuk, mensen kijken in de bus en door wijken rijden waar je anders hoogstwaarschijnlijk niet zou komen.
de trappen naar het station
In het oude centrum gaan we eerst op zoek naar de toerist info en als we daar het één ander aan folders hebben gehaald is het tijd voor koffie. Buiten vinden wij het te koud, dus binnen in een koffietentje, een kop koffie en alle info van de VVV bestuderen. Wij zijn niet de enige die liever binnen zitten, het kost dan ook wat moeite om ons te concentreren. De horecagelegenheden doen over het algemeen weinig aan aankleding. Harde muren, harde vloeren en harde Spaanse stemmen, maar we sluiten ons er voor af en maken een plan voor de komende uren. We gaan eerst naar een antiek watersysteem, dat hier onder de stad loopt en daar kunnen we ook nog even van een filmpje over dit stadje kijken.
in de toren van Salvador
Weer buiten lopen we een aantal plekken af die op de plattegrond staan. We komen bij prachtige trappen, smalle straatjes, hier en daar een huis in jugendstil. Toch vooral veel Mudejarstijl, een mengeling van Arabische en Christelijke bouwstijlen. In Teruel hebben ooit 4 grote torens in deze mudejarstijl gestaan, er zijn er nu nog 3 en één daarvan, de Salvadortoren is open om te beklimmen en dat gaan we dan ook doen. Het is hier hartstikke stil en we zijn dan ook helemaal alleen in dit prachtige bouwwerk. Boven genieten we van het uitzicht over de stad. Na de lunch gaan we met de bus terug naar de camperplaats, waar we hartelijk worden begroet door Boris. die wordt natuurlijk getrakteerd op wat lekkers en een wandeling!
de roze stad Albarracin
We verlaten Teruel en rijden naar Albarracin, eerst over een uitgestrekte hoogvlakte en dan door een kloof. Weer een prachtige rit. We hebben bedacht om naar de camping in Albarracin te gaan. Het is tijd voor de was, weer even lekker een echte douche en hopelijk ook een beetje in de zon zitten. We zijn allebei een beetje verkouden en niet helemaal fit, dus is dit even helemaal prima. Onze wensen komen bijna uit, de douche is meer dan goed, de wasmachine doet zijn werk en we kunnen zelfs eventjes in de zon zitten. Al slaat het weer wel om en besluiten we de volgende dag weer verder te trekken. ’s morgens bedenken we ons, we hadden toch afgesproken om niet te haasten? Als we nu gaan willen we eerst naar het dorpje Albarracin en dan verder rijden, dus niet. We ontbijten en gaan dan met zijn drieën lopend, nog geen kilometer, het dorp in. We nemen rustig de tijd om van dit mooi gelegen, zwaar ommuurde dorpje te genieten. Dat betekent klimmen en dalen door smalle straatjes, waar zich af en toe toch een auto door heen perst en na iedere bocht is het weer mooi.
veel moois in Albarracin
Ik maak ’s middags een grote pan goulash en we nemen de tijd om de vlog en blog af te maken. Morgen rijden we weer verder, hopelijk vinden we de komende dagen een beetje meer zon!
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
Dan zijn we toch echt in Spanje! Hier hebben we naar uitgekeken! We hebben een prachtige route door de Pyreneeën gereden, de normale doorgangsroute was afgesloten en de rit die we als alternatief reden was adembenemend, wat een landschap!! We hebben allebei zitten genieten van al die mooie vergezichten, de wolkenflarden waar we door heen reden, weilanden vol schapen, geiten en koeien. In Frankrijk nog regen en wolken, maar aan de andere kant van de bergen, in Spanje, de eerste stukken blauwe luchten.
We gaan eerst naar Huesca, daar zijn we anderhalf jaar geleden als laatste stop geweest en nu is het onze eerste plek in Spanje. Huesca is niet heel bijzonder, maar er is een prima CP aan de rand van het stadje, waar ook ruimte is om met Boris te wandelen. Wat nog belangrijker is, is dat er een leuk centrum is, niet groot, weinig toeristen maar veel terrasjes. Dat laatste is nu het belangrijkste want we gaan hier lunchen om Rob zijn verjaardag te vieren! Na een wandeling met Boris lopen wij naar het centrum en vinden daar een …………….Italiaans tentje met een terras in de zon. We roepen al een paar weken dat we enorme trek hebben in pizza, ja dat heb je soms gewoon. Ik heb kaarsjes gekocht, 70, en die liggen op tafel, als de serveerster dat ziet komt er een brede lach op haar gezicht en 10 minuten later heeft Rob een “pizza vuurwerk”, hahaha!! Het terras zit vol, Spanjaarden en Italianen doen wat volume betreft niet voor elkaar onder, het is een levendige, gezellige boel.
genieten van vergezichten
De volgende dag rijden we een half uurtje en komen uit in Adahuesca, echt een klein plattelandsdorp, een kerk, prachtig uitzicht en een parkeerterrein waar we met de camper kunnen staan. Een wandeling met Boris door het dorp, de camper soppen, en een beetje lummelen. Het hoeft natuurlijk niet iedere dag feest te zijn. Alhoewel, vandaag is Rob echt jarig en 70 jaar worden kon ik niet zomaar voorbij laten gaan. Joep, onze zoon, heeft een teamsmeeting geregeld met familie en vrienden en ’s avonds bij de koffie hebben we zowaar gezellige verjaardagsvisite op ons beeldscherm, hoe leuk is dat!
wandelen door de mooie, stille straatjes van Alquezar
Dan rijden we 7 hele kilometers verder naar onze volgende stop, Alquézar, een prachtig gerestaureerd dorpje. Geweldige uitzichten, lammergieren in de lucht en ver beneden ons een rivier. Je kunt hier een kloofwandeling maken via aangelegde paden en roosters, wij wandelen op eigen houtje in en rond het dorp. We vermoeden dat je hier in het hoogseizoen over de hoofden kunt lopen, veel winkeltjes, hotels, herbergen, maar nu is alles dicht en is het een verstild mooi plaatsje. Aan de rand van het dorp zijn parkeerterreinen, die nu bijna leeg zijn en waar de uitzichten spectaculair zijn. Het plan was om de volgende morgen een echt lange wandeling te maken, maar de weersvoorspellingen zijn niet goed, heel veel regen. We besluiten dus verder te rijden en in Zaragoza een camping op te zoeken, volgens de weersverwachtingen blijft het daar droog!
de kloof bij Alquezar
De volgende dag gaan we met Boris naar het centrum van deze stad. Dat betekent met de fiets en hondenkar op pad. Het is te warm, de zon schijnt weer en om dan Boris een aantal uren alleen te laten voelt niet goed. Hij is niet dol op de stad, maar met plakjes worst en regelmatig een stil plekje zoeken, lukt dat goed. Bij de receptioniste van de camping heeft Rob wat info gehaald en volgens deze dame is het heel simpel om naar het centrum te fietsen, gewoon de groene fietspaden volgen, dan kom je er vanzelf! Nou, wij vermoeden dat deze dame geen fiets heeft en in ieder geval nooit, maar dan ook nooit dit fietspad heeft gereden! We beginnen op een prachtig ruim groen fietspad, maar na 2 km is dat op. Gelukkig heeft Rob navigatie op zijn telefoon in een houder op zijn stuur, want anders waren we er echt nooit gekomen! Wel een mooi tochtje hoor, langs water, over grindpaden, door een parkje en opeens weer groen fietspad. Tot we dichterbij de stad komen en waar het fietspad zomaar stopt, een paar honderd meter niets voor het ziekenhuis langs. Daar lijkt geen fietspad nodig, alhoewel er wel tientallen fietsen staan. Voorbij het ziekenhuis ……….. ja daar is het fietspad weer. Zo rommelen we door het verkeer heen. Soms lijkt het fietspad verdwenen, maar ligt het tussen de rijbanen waar een metersbrede strook is voor wandelaars en fietsen, tussen de bomen. 7 km verder staan we voor de tourist info en halen een plattegrond en wat tips. we fietsen door de oude wijk El Casco naar het langste plein van Spanje, hier staat de enorme basiliek de Nuestra Senora del Pilar. Een prachtig immens bouwwerk met geglazuurde dakpannen in geel, wit en blauw. Om de beurt nemen we een kijkje binnen, maar waarderen de buitenkant meer dan de binnenkant. Op het Plaza del Pilar is het een enorme herrie van bouwmachines. Pas als ik goed kijk zie ik dat ze niet aan het renoveren zijn maar een levensgroot Bethlehem, daarom heen kramen, kerst is hier duidelijk in aantocht. Wel jammer dat we daardoor het plein niet in volle glorie kunnen zien.
de kathedraal en Bethlehem in aanbouw
We wandelen weg van het grote plein om in de achteraf straatjes een pleintje, met zon, terras en tapas te vinden. Een prima plek voor onze lunch en genieten van vooral locals om ons heen. We kuieren terug naar de fietsen en gaan aan de andere kant van de rivier de Ebro op zoek naar nog wat hoogtepunten van deze stad. We komen uit op het enorme terrein van de wereldtentoonstelling van 2008. Heel veel gebouwen, pleinen, parkeerterreinen en nauwelijks mensen. In één van de gebouwen is een congres, daar lopen een handjevol mensen heen en weer. We maken wel een praatje met 2 jonge knullen, waarvan er één erg nieuwsgierig is naar wat wij hier uitspoken. Hij is Duitser (Algerijn) en denkt dat ook wij Duitsers zijn. Maar vindt ook dat alle Nederlanders goed Duits spreken. Hele verhalen heeft hij en het is grappig om zo op straat met wildvreemden verhalen te delen.
we gaan vast nog veel muurschilderingen zien
Inmiddels hebben wij het wel gezien in Zaragoza en fietsen terug, deze stad gaat bij ons niet op het lijstje “de moeite waard”. Morgen rijden we weer verder, op zoek naar meer Spanje.
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
Precies dat proberen we te doen. We weten van onszelf dat we reisjeuk hebben, altijd om de volgende bocht willen kijken. Waarom? We kunnen het niet goed uitleggen. Nieuwsgierigheid, haastige Hollanders, verder willen, zoiets! We gaan ons best doen om dat toch wat beter aan te pakken. Wat daar bij helpt is het mooie weer in Frankrijk en het enorme slechte weer in Spanje.
wandelen door Cieux
In Cieux hebben we het goed naar onze zin, een prima plek met veel ruimte voor Boris, aan de overkant van de weg een pad waar hij lekker los kan rennen. We doen het dus rustig aan, geen haast of zoiets, toch?! Wandelen door het kleine dorpje met nog geen 1000 inwoners, genieten van de lunch in de zon en Rob pakt zijn fiets om 7 km verderop brood te kopen.
stil zijn in Oradour sur Glane
De volgende dag stappen we samen op de fiets, Boris in de kar en dan trappen we door dit mooie landschap naar Oradour sur Glane. Een heel bijzonder dorp, in de tweede wereldoorlog is de hele bevolking van 642 mensen vermoord. De mannen gefusilleerd en vrouwen en kinderen in de kerk opgesloten waar explosieven lagen. Daarna is het dorp afgebrand. We werden tijdens het lopen steeds stiller, want alles staat er nog, de auto van de dokter, verbrand, op het dorpsplein. Een wandelwagen, verbrand, in de kerk. Gereedschap in wat ooit een schuur was, verbrand. Halve huizen, de school, de cafés en natuurlijk de kerk, verbrand. Allemaal zonder daken, met afbrokkelende muren. Het wordt bijgehouden, er groeit maar op een paar plekken klimop en er staan her en der steigers, daar worden muren gestut of gerenoveerd.
We kunnen er helaas met Boris niet in, geen toegang voor honden. De volgende dag vertrekken we uit Cieux en rijden met de camper alsnog naar Oradour sur Glane. Boris blijft in de camper en wij wandelen samen door dit bijzondere dorp.
Onder de indruk en stilletjes, rijden we verder door het betoverend mooie landschap van de Dordogne. Onze volgende halte is Perigueux, een mooi stadje, bijna helemaal in Renaissancestijl, maar ook zijn er straatjes uit de middeleeuwen te vinden. Een korte wandeling is voor nu genoeg, ons hoofd zit nog vol met ons bezoek aan Oradour sur Glane. We staan met de camper op een camperplaats, 10 minuten lopen van het centrum. Top toch.
wandelen door Perigueux
De volgende dag zorgen we er eerst voor, dat Boris een wandeling(etje) heeft gemaakt. Dat kost wat moeite, want we kunnen eigenlijk alleen langs het fietspad lopen en daar rijden ook…………elektrische stepjes! Boris is vanaf dag één al bang voor die dingen. Dus na 2 stepjes op het fietspad, draait Boris om en wil terug. Dat is dan maar zo, hij heeft gedaan wat hij moest doen en een dag wat minder lopen is ook niet heel erg. Boris blijft in de camper en wij wandelen naar de stad, gewapend met een plattegrond van het tourist office wandelen we door het mooie centrum van Perigueux. Na een kleine 2 uur strijken we neer op een terras voor een menu du jour, de daghap dus. Dat smaakt fantastisch, biertje, glaasje rosé, och jongens we voelen ons als god in Frankrijk.
dit hoort er ook bij, in de zon op een terras
De laatste dagen hebben we intensief contact met Nederland. Rob zijn moeder is gevallen en zijn zus is er meteen naar toe gegaan. In het ziekenhuis is ze weer een beetje opgelapt, maar dan naar huis met een gekneusde rib en schaafwonden. De vraag blijft door ons hoofd spoken, gaan we terug of krabbelt ze weer op? Rob heeft gelukkig goed contact met zijn zus en na een paar belsessies besluiten we niet terug te gaan.
op de muren van het kasteel
Het is even schakelen, na een paar dagen twijfelen, maar het voelt goed om door te rijden en de volgende bestemming is het kasteel van Biron. Een prachtig kasteel op een prachtige locatie, uitzicht over het landschap van de Perigord. We gaan meteen na aankomst naar het kasteel en Boris mag mee. Dat is best bijzonder want in het kasteel is ook een expositie en een aantal zalen zijn ook mooi aangekleed, maar dat is dus geen enkel probleem. We moeten wel ons best doen om hem niet zijn achterpoot op te laten tillen tegen de kasteelmuren. Na een uurtje staan we weer buiten de poort. We overnachten aan de voet van het kasteel en terug bij de camper zetten we dan ook de stoelen buiten en genieten van het zonnetje en het uitzicht.
wandelen door Biron
De volgende ochtend maken we nog een wandeling om het kasteel en door het kleine dorpje Biron. Mooie huizen, smalle straatjes en stilte, heel veel stilte.
We gaan vandaag ook nog een stuk rijden. We doen bijna 2,5 uur, over 130 kilometer. We kiezen er dan ook voor om helemaal binnendoor te rijden en dat zijn heel veel smalle weggetjes. Soms een stuk waar we even 90 km kunnen en mogen rijden, maar dan wordt het weer smal, bochtig en ……………….zo krap dat wanneer er een landbouwmachine, supergroot, voorbij komt wij van de weg af moeten. Gelukkig is er een zijstraat, Rob weet de camper het smalle pad in en uit te friemelen, waarna we, pffft, weer verder kunnen.
mooie route over het Franse platteland
Het is een geweldige route, zo Frans als je maar bedenken kunt. Zwart verkleurde zonnebloemen, rode bomen, geel verkleurde druivenstokken, blauwe lucht, dorpjes, hier en daar een kasteel. We zijn het er over eens dat we het juiste tempo hebben, rustig aan. Frankrijk is ook zo mooi. De route eindigt op camping de la Solanilla, dat was best even zoeken, want er is al heel veel gesloten. We gaan hier wassen, douchen en natuurlijk wandelen in de omgeving. Tot volgende week!
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
Jullie weten inmiddels wel van onze kleine en grote problemen met onze camper. De laatste in die serie was een niet werkende cruise control. Rob sprak deze woorden uit op weg naar de garage: “Ik hoop dat de wet van Murphy nu eindelijk eens op vakantie is!“
we kunnen weer op pad!
Blijkt dat toch echt te gebeuren! Na een lange dag wachten, ’s morgens om 08.00 uur de camper ingeleverd en ’s middags om 16.30 uur het verlossende telefoontje. “Kom de camper maar halen het is gelukt.” We hebben samen zitten stuiteren in de auto op weg naar de garage, ik iets meer dan Rob, want die moest rijden, maar de grijns op zijn gezicht was groot en ik heb een ronde dansje op mijn stoel gedaan.
Is het nu klaar dan? Nee nog niet helemaal, het navigatiesysteem is nog niet in orde, maar met Google maps lukt het ook. Jammer hoor Fiat !!! maar we gaan !!!
’s avonds nog uit eten met Rob zijn moeder, die 93 kaarsjes uit mag blazen en de volgende ochtend nog een strandwandeling en koffie met lieve vrienden en dan………………...gaan!
wandelen in het herfstzonnetje
Dat was niet de slimste zet, dat wisten we bij voorbaat al. De drukste vrijdagmiddag spits van het jaar en wij willen daar dwars door heen. We verklaren iedereen altijd voor gek om, als het niet echt noodzakelijk, is om op dit soort momenten te gaan rijden. Toch gedaan, we willen zo graag. Na 2,5 uur rijden zijn we in West Brabant, we willen graag naar Mieke’s Hof, de eigenaren hebben we eind september in Duitsland op een verjaardagsfeestje ontmoet. Onze collega reisleiders Ralph en Margot, zijn ook vaak op deze camping te vinden, dus we hadden kleine hoop dat we hun ook gaan treffen.
gezellige dagen met Ralph, Margot, Lennette en Ron
De bedoeling was een nachtje, maar we hebben het gezellig met elkaar, de zon schijnt, dus waarom haasten? We wandelen in het bos, fietsen met Ralph en Margot naar de basiliek in Oudenbosch, wat een kopie is van de basiliek in Rome, een protserig gebouw in een klein dorpje, maar wel bijzonder om even te zien.
de basiliek van Oudenbosch
Na 2 dagen is het tijd om verder te gaan, we nemen afscheid van deze nieuwe campervrienden en besluiten om naar de kust van Noord Frankrijk te rijden, hier is een zeehondenkolonie. Het lijkt de komende dagen mooi weer te worden en daar willen we wel even van genieten. Rondom Antwerpen en Gent is het enorm druk, Rob moet hard werken om tussen al het vrachtverkeer door te manoeuvreren. Daarna wordt het landschap mooier, het verkeer rustiger en na nog even flink wat oponthoud in het centrum van Berck komen we aan op de parkeerplaats in Berck sur plage. Het staat er flink vol met campers, maar voor ons is er gelukkig ook nog een plekje. Terwijl ik ga koken, gaat Rob nog even een rondje om met Boris, hij spot al even minstens 100 zeehonden heel dicht bij de kust!
een paar van de vele zeehonden
De volgende dag is het redelijk weer en wandelen we over het strand naar het dorp, op het strand met Boris trainen om te voorkomen dat hij zeewater drinkt. Afgelopen vrijdag heeft hij zoveel zeewater gedronken dat hij bijna 2 dagen heeft overgegeven en aan de diarree was. op advies van een vriendin het hondenfluitje en beloningen erbij en maar weer eens oefenen of we dit toch nog af kunnen leren. In het dorp halen we stokbrood en croissants, ja nu we hier toch zijn! Over de markt en langs het maritieme ziekenhuis lopen we terug. Het ziekenhuis is enorm groot en is een sanatorium en een plek voor bleekneusjes, zoals wij dat in Nederland aan de kust ook wel kenden.
zeehonden in rust
Zo rond 17 uur lopen we zonder Boris naar het strand, daar is het al behoorlijk druk, ook in Frankrijk is het herfstvakantie. En wat een zeehonden! We tellen er zeker honderd! Ze zijn relatief dichtbij, maar omdat ze op een zandplaat liggen met flink wat water tussen ons en de beesten kan je er niet te dichtbij komen. We proberen een stil stukje strand te vinden om rustig naar de zeehonden te kijken en te genieten van de stoeipartijen, het draaien op de rug, een enkeling trekt een baantje of vangt nog wat vis. Kortom het is heerlijk om naar te kijken. Na een halfuurtje lopen we terug, het is miezerig, vochtig weer en in de camper brandt de kachel.
Hiervandaan rijden we naar Rouen, we willen een nieuw tolkastje. Bij de ANWB lukt dat niet op korte termijn en het is toch wel handig om deze te hebben. Bij de tolpoortjes houd je de tolbadge tegen het raam en het geld wordt afgeschreven. Met een camper moet je vaak wel capriolen uit halen om de lage of hoge betaalmogelijkheid te kunnen komen. We overnachten op het haventerrein met een camperplek, niet al te sfeervol, maar wel met douche en toilet in het havengebouw. De volgende ochtend rijden we naar het kantoor van Bipe&go en met een tolkastje rijden we verder. We gaan op zoek naar zonnestralen
CP in de haven van Rouen
We stranden in Marboué, een klein dorpje met een vrije plek voor 10 campers, aan de voet van een parkje. Dit zijn van die echt mooie plekjes. De 10 plekken zijn al snel vol, maar er blijven campers bijkomen, ’s avonds om 23.30 uur komt de laatste en die zet hem bijna tegen die van ons aan. We kunnen nog net naar buiten. Gelukkig zijn ze ’s morgens al weer vroeg weg en als wij om half 11 wegrijden is de plek op één camper na verlaten. We hadden hier wel willen blijven, maar ook hier zitten we nog steeds in een stevige mist en dus toch maar verder.
na flink wat kilometers vinden we de zon in Frankrijk
Na nog een paar uur rijden zien we de zon! en die wordt steeds krachtiger en de temperatuur loopt zelfs op tot 22 graden. We vinden een mooi plekje op een camperplaats in Cieux die ’s winters alleen open is voor campers en in de zomer ook voor tenten en caravans, via de slagboom en lid worden van CAMPING-CAR PARK, kunnen we het terrein op. Dit is een organisatie die campings opkopen die er mee stoppen en geschikt maken als camperplaats. Dat is hier goed gelukt, we vinden een mooi plekje, maken een wandeling en gaan dan nog even aan het werk, vlog en blog moeten af!! Tot volgende week.
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
Onze proefrit van 2 weken was niet helemaal voor niets, helaas. Ik ga proberen er geen trieste blog van te maken, want uiteindelijk zijn het luxe problemen waar we mee te maken hebben, maar………………………we willen zo graag weer gaan reizen. We hebben echter een technisch probleem, de adaptieve cruise control werkt niet. Dit is voor Rob belangrijk, hij heeft al 13 jaar last van een hernia, die vooral een slapend rechterbeen tot gevolg heeft. Na een uur autorijden moet hij zijn been bewegen en daar helpt de cruise control goed bij. Dachten we dat even snel op te lossen? Nou niet dus. Ik zal niet gaan beschrijven wat er allemaal gebeurt, maar dat FIAT niet erg meewerkt en het erg lang duurt voor we een paar keer in een garage terecht kunnen helpt niet zo goed mee voor onze stemming.
onze mooie nieuwe camper, zonder cruise control
We willen ook niet in gemopper blijven hangen en beslissen er op uit te gaan in eigen land. Een verstandige beslissing, waar we al snel blij van worden. We rijden naar Workum in Friesland, waar we een kleine camperplaats in een haventje vinden, op loopafstand van het centrum. We maken wandelingen, bezoeken het Jopie Huisman museum, verrassend leuk en boeiend. Dat de zon regelmatig schijnt, we op een terrasje in de zon een biertje drinken helpt goed om onze stemming een flinke boost te geven.
in het Jopie huisman museum
Na Workum rijden we naar Hindeloopen en wandelen daar een paar uur rond. Een dun herfstzonnetje, mist over het water, nauwelijks toeristen, behalve wij dan, maken het tot een prachtige wandeling. Zomaar een praatje met de mannen op het leugenbankje in de haven en even verderop bij de kaasboer, die in het zonnetje geniet van zijn kop koffie. allebei de praatjes beginnen met Boris. “Zeker een kruising Waterhoen en Stabij?” Dat gebeurt alleen in Friesland. Nergens anders wordt Boris zo duidelijk herkent.
wandelen in Hindeloopen
Hierna rijden we naar de haven van Stavoren, waar een parkeerterrein voor campers bij de haven is. Het is weekend en het is hier best druk. Een groot pluspunt is dat er een veld is waar we Boris los kunnen laten lopen, als hij dan ook nog andere honden tegenkomt waar hij even lekker mee kan rennen en spelen, hebben wij een blije hond. De volgende dag pakken we de fietsen en maken een ritje door dit mooie landschap van Gaasterland. Hier kun je nog glooiingen in het landschap zien, die van Texel, Wieringen, de kust van Friesland verder naar het oosten liggen. De Rode Klif heet het, het zijn restanten uit de ijstijd, die het landschap dit mooie karakter geven. Aan het eind van de rit stoppen we nog even in de oude haven van Stavoren, we moeten natuurlijk wel even het standbeeld van het vrouwtje van Stavoren zien. Wonderlijk hoe verschillend de havens er uit zien. Hier is het wel een beetje verkeerd gegaan met wat er de laatste 50 jaar is neergezet, het is een beetje zielloos vinden wij. We vinden wel een leuke eettent en gaan daar eens even een lekker hapje eten.
doorkijkje in Sloten
Na 2 nachtjes Stavoren rijden we naar Sloten, het kleinste stadje van de Fries Elfsteden. We maken een wandeling langs de gracht, de kerken en de molen. We zien ook hier een fontein die in alle 11 steden staan en zien daar ook een spuuglelijke fabriek die de rand van het stadje ontsiert. Inmiddels is ook het museum van Sloten open en gaan we naar binnen. Een prachtig oud pand, met verschillende exposities. We zien een afdeling met toverlantaarns en de geschiedenis van Sloten. hier vandaan rijden we naar Franeker.
het planetarium
We vinden een camperplaats net buiten de stad, mooi in het groen en een uitstekend sanitair gebouw. De volgende dag gaan we op de fiets naar het centrum. Ook hier vinden we een fontein, een bruggetje gewijd aan de Elfstedentocht en het Eise Eisinga planetarium. Hier heb ik kaartjes voor gekocht want we zijn er beiden nog nooit geweest en vinden het wel interessant. Het is groter dan we verwacht hadden, er is veel aandacht besteed aan het leven van de man, de ontwikkeling van de astronomie en als laatste natuurlijk het planetarium zelf. Een gids legt het één en ander uit, waardoor het nog wat meer gaat leven. Aan het eind van de route door het museum is er een koffiewinkeltje waar je koffie met heerlijke Friese koek kunt eten. Dat vinden we een mooie afsluiter van deze week toeren door Friesland, we besluiten ook om de andere 6 Elfsteden een andere keer ook maar te bezoeken. Nu rijden we terug naar Noord Holland. De camper gaat nog een keer naar de garage, op hoop van zegen, duimen maar, en alle gezegdes die we er op los kunnen laten……………………..we willen gewoon zo graag op reis………………………………
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
Het was nog even stil bij ons. Na terugkomst uit Scandinavië, hebben we genoten van Nederland en vooral van de mensen die ons lief zijn. Rob heeft gezeild met onze zoon, Joep. Deze afspraak stond al een paar jaar, maar door corona duurde het even voor het door kon gaan. De mannen hebben genoten en hebben het al over een herhaling. Verder veel afspraken, mijn verjaardag, eten bij onze dochter Mara en haar aangemoedigd toen ze de halve marathon liep, wat zijn we op die momenten blij dat we in Nederland zijn.
trots op onze dochter!
Toch kriebelt het alweer behoorlijk, zeker nu we de camper hebben die we 4 jaar geleden hebben besteld. Hier is volgens ons echt de wet van Murphy bezig geweest. Maar nu hebben we hem dan toch echt en zijn we er superblij mee. Dat we nu in de startblokken staan om kilometers maken is logisch, toch!?
onze nieuwe camper
Inpakken en wegwezen, dus!? Nou nog niet helemaal. We hebben 2 weken proef kilometers in Nederland en Duitsland gemaakt, dat kwam goed uit want het eerste weekend met onze camper was meteen een heel speciaal weekend. Op donderdag reden we naar Alphen aan de Rijn voor een werkbespreking met de organisatoren (Endless on Wheels) van de groepsreis naar Marokko, de volgende dag naar camperplaats de Pol in Scherpenzeel waar ons kennismakingsweekend met de groep was. Met deze fijne groep zullen we 50 dagen door Marokko gaan reizen. Hier hebben we lang naar uitgekeken en het is een goed weekend geworden. Enthousiaste, betrokken en popelende mensen die heel veel zin hebben in Marokko.
presentatie Marokko reis
Vanuit Scherpenzeel reden we naar Dalfsen, waar oude buren uit Alkmaar wonen. Zo nu en dan hebben we contact met elkaar en het is altijd gezellig. Het is fijn om bij te praten, zeker als we op een mooi plekje aan de Overijsselse Vecht een hapje eten met elkaar.
wandelen in Dalfsen
We hadden in Dalfsen een prima plek op Camperplaats de Ruitenborgh, heel stil, dicht bij de Vecht en een prachtige camperplaats. We bleven hier een paar dagen, herschikken alles in de garage, lummelen, wandelen en fietsen. We hadden hier ook tijd om de stickers die we gekocht hebben op de camper te plakken. die liggen al een paar maanden te wachten en eindelijk zitten ze nu op de camper. We zijn er best een beetje verguld mee, mooie stickers, duidelijk zichtbaar “wezijnoppad“.
Verder maar weer, het is al snel als vanouds, onderweg zijn blijft toch een feestje. Van Dalfsen reden we naar Enschede waar we nog een stel ontmoeten die mee naar Marokko gaan. Door omstandigheden konden zij er niet bij zijn, dus gaan we op visite. We vinden het fijn om elkaar toch te treffen en in het kort doen we de presentatie die we voor de groep gedaan hebben over. Als dank mogen we op het pad overnachten en de B&B gebruiken om te douchen. We zijn blij dat we dit uitstapje ook nog even hebben gemaakt.
onderweg zijn is en blijft een feestje
Dan rijden we naar het Thüringer Wald in Duitsland waar we uitgenodigd zijn voor een verrassingsfeestje. Fred wordt 50 jaar en zijn vrouw heeft een feestje georganiseerd, alle directe familie en 5 stellen met campers kwamen hem feliciteren. Toen Fred een beetje bekomen was van deze invasie volgde een heerlijk weekend. Mooie gesprekken bij het kampvuur, prachtige wandelingen in de omgeving en heerlijk buiten zijn. Het weekend werd helemaal heerlijk door een strak blauwe lucht met veel zon.
een kampvuurfeestje
Inmiddels zijn we terug naar Nederland, waar de agenda nog even bomvol is met gezellige afspraken en waar we nog wat kleine dingetjes aan de camper laten doen. Rob heeft nog een vakantie zonder camper, Boris en mij in het vooruitzicht. Als het straks half oktober is gaan we toch echt op reis en zal er weer iedere week een vlog en blog verschijnen. ZIN IN!!
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
Van Gothenburg rijden we naar Halmstad, een klein stadje, op weg naar Denenmarken. We gaan voor een vrije plek, maar daar aangekomen besluiten we dat we dat niets vinden. Erg opgesloten tussen het groen en nogal verlaten. Toch maar naar de camperplaats in Halmstad. Daar hebben we één van de laatste plekjes, met onze neus naar het water en uitzicht op het stadje, dit bevalt ons beter. We wandelen de stad in, maken gezellig een praatje met een Nederlands stel, die veel over Zweden weten, altijd leuk! Het valt ons wel op dat de mensen die helemaal dol op Zweden zijn dit vooral over het midden en noorden hebben, het zuiden vinden de meeste maar niets. Het lijken vooral mensen die gek zijn op de bossen.
geen kleine kerkjes meer in, maar echt grote kerken
Wij wandelen Halmstad in en hebben, heel dom, absoluut niet op het weer gelet. Het wordt zwarter en zwarter en natuurlijk een flinke bui en geen regenjack, paraplu niets van dat alles mee. Wel Boris mee en daar zijn ze in de horeca niet zo dol op. We weten uiteindelijk toch ergens binnen te komen, maar worden verbannen naar de kelder. Net zo leuk ingericht als boven, met curiosa, oude meuk en bankstellen van toch wel een jaar of 50 oud. Het is natuurlijk wel ongezellig, geen uitzicht op straat, geen andere klanten die we kunnen bekijken, alleen de baas die Boris sommeert stil te zijn. Tja, als je in een giga oranje regenjas binnen komt stampen, schrikt Boris zich een hoedje en……….blaft! Goed, we zitten droog, hebben iets te drinken en kunnen de bui afwachten. Wanneer het redelijk droog is wandelen we terug, ook Halmstad heeft het naar ons idee niet echt. Wel een mooie ansichtkaart van Zweden gescoord voor mijn collectie!
Christiansborg, parlementsgebouw en beroemd uit de serie “Borgen”
De volgende dag rijden we over de Øresundsbron, de brug tussen Zweden en Denenmarken. Voor de liefhebbers van scandinavische series, “The Bridge”. Ik betrap me er op dat ik heel veel link aan series die ik heb gezien, nou ben ik ook wel fan van de Scandinavische series. We hebben een camping in Kopenhagen geboekt, ja we gaan nog een keer een stad in, misschien dom na de tegenvallende bezoeken aan andere steden, maar we gaan het toch doen. We halen de fietsen uit de garage, zetten de fietskar in elkaar en met zijn drietjes rijden we de stad in. We merken al snel dat Kopenhagen een super stad is om te fietsen, overal fietspaden, tot ver in de buitenwijken. We gaan eerst naar Christiansborg, ja dat is er weer zo één, hier speelt de Deense serie “Borgen” zich grotendeels af. Een imposant gebouw, waar we een rondje om heen lopen, dan pakken we de fiets weer, want we willen natuurlijk ook de “kleine zeemeermin” zien. Het beeld van het gelijknamige sprookje uit 1836 van Hans Christian Andersen.
de kleine zeemeermin
Wat hier gebeurt!? Zo veel mensen! We zijn af en toe ook heerlijk naïef, denken dat dit een stil plekje buiten het centrum zou zijn. Wel eens van bussen gehoord?! Touringcars vol, Hop on Hop off bussen en de gewone stadsbussen. bij dit kleine parkje rijden steeds wel een stuk of 10 van deze grote jongens rond. Verder rijden er een aantal riksja’s rond en staan er nogal wat fietsen en stepjes, kortom de chaos is compleet. Wil je een foto van de kleine zeemeermin? Dan moet je toch echt een minuut of 10 geduld hebben. Ik strijk neer op een bankje met Boris, die vindt al dat gedoe maar niets, maak een gezellig praatje met een Oostenrijks gezin en Rob worstelt zich door de menigte heen, want ook hij wil die foto! Je moet er de humor maar van in zien en samen kijken we vanaf ons bankje nog eens naar het gekrioel om ons heen.
drukte in de wijk Nyhavn
We besluiten dat het voor vandaag genoeg is, inmiddels is de dag voorbij en krijgen we trek. Morgen weer een dag. Die begint met regen, dus doen we rustig aan in de camper, ontbijt, douche, krantje en na de lunch is het droog en bewolkt. We besluiten Boris in de camper te laten en fietsen samen naar de stad. in het centrum parkeren we de fietsen en gaan verder lopen. Eerst naar Nyhavn, daar waar de gekleurde huizen staan. Het oudste pand stamt uit 1681, echt een zeeliedenbuurt met een slechte reputatie. Inmiddels is de wijk grondig opgeknapt en zit er vooral horeca en op het water zijn de opstapplaatsen voor de rondvaartboten. Wij wandelen er door en steken het water over naar Christianshaven. Een heel andere buurt, een vrijplaats van kunstenaars en hippies, al zie je inmiddels dat de projectontwikkelaars hier ook al aardig bezig zijn. Toch is er nog wel wat van te vinden en loopt het hier een stuk rustiger, dan aan de andere kant van het water. Het doet ons erg aan Amsterdam denken, woonboten op het water, hoge grachtenpanden, fietsen die overal tegen aan hangen. Bij een kroegje gaan we wat drinken en bestellen het typisch Deense smørrebrød. Een donker brood, beetje lijkend op roggebrood, maar wat ons betreft lekkerder. Heerlijk met garnalen, vis en salade!
het smørrebrød ligt verstopt onder heel veel lekkers
Wandelend door de stad komen we weer bij de fietsen en gaan terug naar Boris. Het blijft toch lastig met het weer, we gingen weg met bewolking en komen terug met een strak blauwe lucht. Gelukkig is het in de camper nog koel en ligt Boris heerlijk te slapen.
Er is duidelijk door Amsterdamse bouwmeesters gebouwd in Kopenhagen
Dan is het moment daar om echt kilometers te gaan vreten, we hebben de boot van Denemarken naar Duitsland geboekt en daar koersen we nu op af. Onderweg stoppen we nog even voor een wandeling naar de Dodekalitten. Een cirkel van nu nog 10 beelden, uiteindelijk zullen er 12 staan.
een pauze onderweg brengt ons bij de “Dodekalitten”
We overnachten op een vrij plekje dichtbij de haven, zodat we de volgende ochtend nog even kunnen lummelen, met Boris het strand op en als het daar heel stil is kan hij ook nog even los, lekker rennen! Eind van de ochtend rijden we naar de haven van Rødby, we verdwalen in de wirwar van aanduidingen en voor we het weten zitten we op de snelweg, helmaal de verkeerde kant op…….weg van de haven. Na een kilometer of 7 kunnen we de snelweg af en weer op en dan gaat het gelukkig goed. We hebben ons aangewend om echt een paar uur voor de afvaart in een haven te zijn, meestal is dat overbodig, maar zoals vandaag wil je niet de boot missen! Uiteindelijk zijn we zo keurig op tijd dat we zelfs een afvaart eerder mee kunnen! Halverwege de middag komen we aan in Puttgarden. Nog een uurtje rijden en dan strijken we neer in het kustplaatsje Hohwacht. Het is lekker weer dus naar buiten. We lopen een flink stuk langs de zee en strijken op een terrasje neer voor een biertje. Dat is hier gewoon en dat hebben we in Scandinavië wel een beetje gemist, we zitten zo lekker dat we er meteen maar een hapje eten, niets bijzonders, maar lekker in het zonnetje!
9 meter hoge beelden, de hoofden zijn al 2 meter
Dan worden het echt nog een paar rijdagen, kilometers vreten en leuke overnachtingsplekjes zoeken. We vinden een piepklein haventje in Assel, waar weinig gebeurt. Wel is er een echte vrije camperplaats aan het water. We zijn en blijven er alleen, er passeren wat fietsers, een man stoeit met de motor van zijn bootje en wij eten heerlijk buiten in de zon. We kijken iedere avond even het journaal en zien forse buien overal. Bij ons voelt het ook drukkend en klam, maar behalve een paar druppels gebeurt er verder niets. Het zou nu best even mogen, een flinke bui!
één van de laatste overtochten van deze reis
Verder maar weer nu naar een camperplaats met douche, die vinden we in Bad Zwischenahn. We gaan hier 2 nachtjes blijven voor we echt naar Nederland rijden. Hier bezoekt Rob een kapper, maken we deze blog en vlog af en zetten de stoelen buiten en genieten van het zomerse weer. Dan de laatste dag, naar Noord Holland, we kunnen weer bij familie in de tuin en daar kijken we naar uit. We zullen 2 maanden in Nederland blijven, er zijn afspraken, zaken die geregeld moeten worden, maar natuurlijk vooral familie en vrienden zien. In september weer verder, we zullen waarschijnlijk nog wel een paar vlogs maken, de blogs gaan weer verder in september, tot dan!
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
Het is regelmatig wikken en wegen, gaan we zuidwaarts, westwaarts, doen we nog een dorp, stadje, wandeling of luieren we wat met een boek? Er zijn heel wat keuze momenten tijdens het reizen. Het plan was om de zuidkust van Zweden rond te trekken en dan bij Malmö uit te komen. We tellen de dagen die we nog hebben en bedenken dat het teveel is, als we de zuidkust nog willen zien betekent dat iedere dag rijden, uitstapjes maken en verder. Dat kan natuurlijk, maar na 6 weken onderweg zijn, zit ons hoofd een beetje vol van alle indrukken en hebben we de puf niet om er nog een schepje bovenop te doen. Dat zou ook zo jammer zijn van al het moois dat we al hebben gezien en ervaren. Voor dit moment is genoeg even genoeg, we gaan het rustig aan doen. Chillen, beetje wandelen, boekje lezen, gewoon rustig aan.
BBQ en fikkie stoken
We besluiten daarom naar het westen te rijden en daar via de kust naar Malmo en Kopenhagen te trekken. Op deze route ligt de camperplaats van Dick en Jacquelien, onder camperaars en vlogkijkers beter bekend als “de Mazzel”. We blijven hier 3 nachtjes, rommelen om de camper, poetsbeurt enz. Bezoeken een elandboerderij, die vooral is opgezet voor educatieve doeleinden, erg interessant. We zijn op de fiets en dat is de moeite waard, we rijden door prachtig landschap. Boris blijft in de camper, die is niet welkom bij de elanden! We maken nog een wandeling door de bossen en stoken 2 avonden een kampvuurtje op de stookplaats, ik word daar zo gelukkig van! Turen in de vlammen en mijmeren over ……………….Kortom een heerlijke plek.
eland voeren
Als we vertrekken krijgen we van Jacquelien nog de tip om bij de sluizen van Trollhättan te gaan kijken. Tips zijn altijd welkom en dit klinkt goed, bijna 3 uur rijden, net een mooie afstand. We vinden een park4night plek, dichtbij de energiecentrale waar Vattenfall is ontstaan. Voor ons is het naar de sluizen zo’n 3 km wandelen, maar dat is na het autorijden altijd lekker om even de benen te strekken. Het is een mooie wandeling langs het water, we komen eerst bij de oudste sluizen uit de 19e eeuw. Er is een enorm verval en het sluizencomplex bestaat dan ook uit 6 trappen. Mooi dat dit er allemaal nog is, al gebeurt er niets meer mee. Daarna wandelen we naar het nieuwe deel en daar gaan boten in en uit de sluizen met een verval van zo’n 9 meter. Altijd leuk en indrukwekkend om te zien hoe mensen hier staan te hannesen, een vrouw die bijna te water gaat omdat haar man als eerste de sluis in wil en dus een dot gas geeft waardoor zij haar evenwicht verliest, gaat net goed! Bij de oude en nieuwe sluis zijn ook nog camperplaatsen, maar wij vinden ons plekje prima. We wandelen terug, de dag is weer voorbij en morgen weer verder.
een deel van de oude sluizen
We rijden naar Gothenburg, bij deze stad staan we op een grote stadscamping en met de bus rijden we naar het centrum. We lopen een paar uur door de stad, maar kunnen het niet echt vinden. De stad is ter hoogte van het water een grote bouwput, de historische schepen die hier zouden liggen zijn nu verstopt en alleen “de Viking” een grote bark met 3 masten. Het lijkt er op of er een tunnel onder de stad wordt gemaakt en we tellen zeker 10 grote hijskranen. Verderop in de stad bij het arsenaal is het wel de moeite waard. Een historische wijk, waar nu veel ambachtsmensen werken en ik de verleiding niet kan weerstaan om bij een zilversmid een ring te kopen. Maar dat is het dan ook wel, er is ook niet veel leven op straat, we laten het erbij en gaan met de bus terg naar Boris, die blij is dat we weer terug zijn. De volgende dag hebben we nog even twijfel of we nog een keer naar de stad gaan, maar de beloofde regen is er en dat nodigt niet uit om weer op te gaan. We blijven op de camping, doen de was pakken de laptops, boeken de boot van Denemarken naar Duitsland, tja het einde komt in zicht!
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
Na Korsnes rijden we naar Rognan, ook weer zo’n mooi vrij plekje in een park, haventje, maar……..ook grote feesttenten, hekken, alles wat op een festival lijkt. Maar eens even een praatje maken met een meneer die er rond loopt. Haha! Morgen is hier een kinderfestival, het is natuurlijk het weekend van de langste dag, dus er zullen wel veel van dit soort feestjes zijn. Voor nu is het voor ons prima om hier te overnachten en morgen weer door te rijden. De volgende ochtend staat er even voor tienen al een rij bij de entree en als we weg rijden zien we overal vaders, moeders en kinderen die richting festival trekken. Ze hebben dan ook een prachtige, zonnige dag voor een feestje!
op weg naar de bovenkant van een waterval
Wij rijden naar een ander plekje, nog geen half uur rijden, waar we misschien nog wel mooier staan. We leren het steeds beter, echt de weg af en dan 10 minuten rijden en hupsakee, ligt er weer een paradijs te wachten in Hestbriken. Er staan nog 3 campers, maar die maken zich klaar om te vertrekken en om 11.00 uur zijn we daar alleen. Echt alleen zijn we niet en dat vinden we ook helemaal niet erg, verderop is een kleine camping en er loopt een grindpad naar wat huizen en caravans in het bos. Wij genieten tijdens de lunch van de snelstromende rivier en de rust om ons heen. We besluiten om een flinke wandeling te maken naar de bovenkant van de waterval die we in de verte zien. Eerst gaat het over een grindpad tot aan de voet van de waterval, naast de waterval loopt een pad, geitenpaadje en af en toe nog minder dan dat, omhoog en omhoog en omhoog. Het is af en toe met handen en voeten kruipen, aan boomwortels omhoog trekken en verder klauteren. Gelukkig staat het wel aangegeven met rode stippen, anders waren we nooit boven gekomen. Steeds vaker nemen we een pauze van een paar minuten, slokje drinken en verder maar weer. 300 meter omhoog is voor ons toch wel een flinke klim, maar de uitzichten onderweg, steeds het bulderen van de waterval naast ons, de rust om ons heen, zo mooi! We zien een paar mensen onderweg, maar we voelen ons heel alleen. Eenmaal boven, zittend op een rots, blazen we even flink uit. Dan is er wel weer genoeg energie om af te dalen. We lopen 5 km over een grindpad die ons naar de camper terug voert, waar in middels nog een paar busjes, een camper en een paar tenten staan. We liggen die avond vroeg in ons mandje!
boven aan de waterval
Dan is het toch echt zover, we gaan Noorwegen verlaten. 17 mei kwamen we binnen varen en hadden we hoop dat dit land ons wel zou liggen. Natuurlijk hebben we ons van tevoren ingelezen, hebben we tips gekregen, foto’s gezien, andere vlogs bekeken, maar hoe het echt zou zijn? We zijn werkelijk overweldigd door de natuur, de vriendelijke mensen, de mooie plekjes. We hebben ook ervaren dat het op sommige plekken teveel is. Zeker daar waar de cruiseschepen komen en dus de highlights zijn, is het soms druk. De Lofoten worden overspoeld door toeristen, maar we komen hier zeker terug!
overnachten naast de kerk Skellefteå
We willen niet te snel afzakken naar Nederland, maar pakken toch even een paar rijdagen. Eerst dwars door Zweden van west naar oost, waar we uren door niemandsland rijden en vooral veel bossen zien en 3 rendieren. In Zweden vinden we in Skellefteå een mooie plek tussen kerk, kerkhof en meertje en halen een pizza, gewoon omdat de pizzeria 400 meter verderop zit. Heerlijk!
kilometers vreten in Zweden
Nog maar zo’n lange dag op het asfalt, gelukkig wordt het landschap wel iets afwisselender, we zien af en toe de zee, dorpjes en er is meer verkeer. Eind van de middag komen we aan op plaats van bestemming. Rob heeft een camperplek gereserveerd, dat doen we niet vaak, maar na 2 lange dagen rijden is dat een verstandige beslissing. Zoeken naar een plek en dan misschien nog langer onderweg zijn is voor de stemming in de camper niet goed, want we zijn allebei erg gaar, moe en toe aan rust. En wat voor plekje Rob heeft gevonden? Een topplek! In het dorpje Stocka is een haventje, met een kleine camperplaats en zicht op zee. Veel Zweden, een Duitser en een Nederlander en wat ons deze reis nog niet gebeurt is, we worden herkent. Dat blijft toch een vreemde gewaarwording, maar wel een hele leuke. We blijven hier een paar dagen en spreken dan ook af om wat te drinken bij de camper en verhalen uit te wisselen, want dat is altijd leuk! Het wordt dan ook een gezellige avond en we leren veel, want Hedy en Frank komen al jaren in Zweden.
het schiereiland van Stocka
We genieten van deze plaats, fietsen naar de supermarkt, wandelen over het kleine bebouwde schiereiland en genieten van prachtig weer. We boeken nog een nachtje bij, want waarom al verder als het hier nog prima is? Als we met Boris een rondje gaan wandelen vinden we een kustpad, waar niemand is, dus Boris stiekem even los. Een heerlijke wandeling, mooi pad met mos, rotsen, poeltjes, bomen en steeds de zee naast ons. Deze camperplaats heeft geen receptie, maar alles wordt geregeld via de website. Zo kunnen we voor een paar euro de wasmachine voor een aantal wassen reserveren. Er komt wel iedere dag iemand schoonmaken en de eigenaar komt ook een paar keer per dag even kijken of alles goed gaat. Er is zelfs een meisje dat de broodjesservice doet. Wij denken dat het een scholiere is die zo wat zakgeld verdient, ’s avonds komt ze de bestelling opnemen en rond 9 uur komt ze de broodjes brengen.
broodjesservice op de camperplaats
Na 3 nachtjes is het tijd om weer verder te gaan, allebei nog even onder de heerlijke douche, op naar een vrije plek. We rijden anderhalf uur, halen boodschappen, tanken, vullen de wijnvoorraad aan en ook in Zweden moeten we kaneelbroodjes proeven. We vonden ze in Noorwegen erg lekker, van de bakker, in de supermarkt kun je ze beter laten liggen. Het is wel goed boodschappen doen in Zweden, al zit er wel flink verschil tussen de supermarkten. De ICA is behoorlijk duur, maar de WILLY’S is bijna Nederlands qua prijs. Het assortiment is ook veel groter dan in Noorwegen, dat is dus prettig boodschappen doen!
in Noorwegen en Zweden is er ongelofelijk veel snoep in de supermarkt
Dan komen we op onze nieuwe bestemming, we snappen het niet helemaal, het terrein is afgesloten met een hek, op slot. We hebben inmiddels wel reuze trek en besluiten dan eerst maar eens te lunchen en rustig om ons heen te kijken. We maken een praatje met een jongeman die hier even komt zwemmen, brrrrrr! en vragen of hij het weet, maar nee, hij is niet van hier. Bij Rob valt het kwartje, tussen de bomen zijn parkeerplekken en vandaar loop je het picknickterrein op, waar gezwommen kan worden, fikkie stoken, hebben we nog niet gedaan, vanavond maar eens gaan doen!? en waar kleedruimtes en toiletten zijn. Aan de overkant is het dorp Norrsundet, met een visrokerij, museum, camperplek, koffiehuis en een restaurant. Dit restaurant is ons aanbevolen door Hedy en Frank en een Zweeds stel op de vorige camping, tja en wat moet je dan? Natuurlijk heerlijk uit eten gaan, zalm uit eigen rokerij, jammie. Daar waar wij staan loopt een pad door het bos langs de kust, met Boris maken we daar een lange wandeling en nemen de muggen op de koop toe.
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
Cookies hier ook al.
Ja ook hier koekjes. Je mag ze weigeren, maar dan werkt de site minder goed. We slaan geen gegevens op om je lastig te vallen met wat voor vragen dan ook.
Functioneel
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een site of over verschillende sites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
