januari 2022 – We zijn op pad

30 januari 202210 januari 2023

Wat is Spanje mooi en we vieren feest

22 t/m 29 januari

Weer een prachtige rit door het binnenland. Wat een rust hier op de weg. We pakken een stuk snelweg en zijn daar bijna alleen. Dat rijdt prima en we genieten van het mooie landschap. Het weer is wel behoorlijk minder, het is grijs en grauw. Het lijkt bijna Nederlands weer. Al duurt dat hier gelukkig minder lang dan in Nederland. De vooruitzichten zijn een week minder en dan weer zonnig.

We rijden naar een CP in Totana, maar we vinden het niks en we hebben spraakverwarring gehad over waar we heen zouden gaan. Ik herken niets van de foto’s die ik in campercontact heb zien staan. Samen kijken we nog eens goed. Er is een camping Sierra Espuna en een camperplaats Sierra Espuna. Wij staan op de CP. We willen morgen graag een wandeling maken en dat zien we ons hier niet doen. We vertrekken dus weer, op naar de camping. Onderweg wordt het weer steeds slechter, we moeten weer flink omhoog, we rijden steeds meer in de wolken en regen. Als we aankomen is het somber. Niks lange wandeling , het blijft regenen en de paden om te lopen bestaan uit klei en aarde, glibberig en glad en dan is klimmen en dalen niet te doen voor ons. Het worden 2 korte wandelingen tussen de buien door. De omgevingen het dorp zijn prachtig, maar we blijven steeds een beetje in de wolken zitten.

We hebben bij een camping gereserveerd, dus gaan we weer op pad. Weer een prachtige rit, het wordt bijna saai, maar daar is het te mooi voor. We gaan naar SenS Sleep, een camperplaats van Nederlanders, op een tennisbaan. Het is klein, maar prima en alles is er. Het weer houdt nog steeds niet over. Bewolkt, miezerig en wind. Toch maar een wandeling met Boris, die kan even lekker los. Het grappige is dat hier op dit moment alleen maar Nederlanders zijn en een praatje is dus snel gemaakt. Best gezellig. Met onze zoon contact gehad over hun bezoekje. We gaan proberen elkaar in mei in Kroatië te zien. Nog ver weg maar leuk om naar uit te kijken.

Het weer is iets beter. In ieder geval zo goed als droog. De bewolking en wind zijn er nog. Wandelen kan natuurlijk altijd en we kunnen zo het boerenpad op lopen en dan kan Boris los. Hij springt, dartelt, racet en huppelt heerlijk rond. Het loopt zo fijn als hij los kan! Wij kunnen gewoon doorlopen en Boris leert op ons te letten. We verstoppen ons zelfs nog een keer, maar dat heeft hij goed in de gaten. Goede oefening voor hem. Zo zijn we steeds wel tijdens de wandelingen met een training bezig. Volgen, hier komen, wachten. We doen ons best om veel met hem te trainen.

We zijn nog steeds veel binnen, de uitstapjes bestaan uit de de bakker en de groenteboer op het pad. Bij beide wat gekocht, de lunch is dan ook een lekker vers broodje met verse sinaasappelsap. Sommige dagen worden ook niet spannender dan dit. Vlog en blog maken, de e-reader vullen met boeken en lekker lezen.

We halen onze boosterprik in Mazarron. Dat gaat allemaal super voorspoedig. Voor onze eigenlijke tijd van de afspraak staan we al weer buiten, niks een kwartiertje wachten na de prik. De dag vullen we verder met boodschappen doen en rommelen in de camper. We voelen ons prima van de prik. Maar dat duurt tot ’s nachts. Rob begint en ik in de loop van de dag. Boris en wij vinden het maar niks. Hij zeurt de hele dag een beetje om aandacht. We lopen natuurlijk wel met hem en hij krijgt eten, maar daar blijft het ook bij. Wij doen het met een beetje fruit, broodje en thee. We hebben allebei last van onze arm, dus steeds wakker, misselijk en hoofdpijn. Gelukkig is dat na een dag over. Hoogste tijd om de camper een flinke sopbeurt te geven. Rob doet de garage en ik het woongedeelte. Verrassend hoe snel alles stoffig en vol hondenhaar ligt. Een lekkere wandeling met Boris en Rob gaat fietsend genieten van de prachtige omgeving.

Het is onze trouwdag, 30 jaar getrouwd! Wat vliegen de jaren voorbij, lekker cliché! We fietsen naar Cartagena via fietsroute 8. Deze loopt langs de hele kust en stukje binnenland. Het is een prachtige fietsroute die we de regelmatig tegen komen in de verschillende plaatsen waar we geweest zijn. Heen, naar Cartagena is het goed te doen, al zijn de hellingen wel erg steil naar beneden. We beslissen nu ook al om terug over de doorgaande weg te fietsen. Daar rijdt natuurlijk wel verkeer, maar is beter te doen. Met de hondenkar, toch zo’n 25 kilo, hellingen van 15 % op fietsen lijkt ons bijna niet te doen. We zijn allebei wat verschillend enthousiast over Cartagena, maar we genieten er wel van. Daar helpt vooral het prachtige weer bij. We eten vol in de zon en hebben het bijna te warm. Een heerlijke dag en op naar de jaren die nog komen gaan!

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.

23 januari 202210 januari 2023

Het binnenland

Net als met de feestdagen voelt het ook vreemd om niet thuis te zijn als onze dochter jarig is! Gelukkig heeft ze het goed en is met vrienden op Curaçao. De telefoon werkt natuurlijk ook, dus even gezellig bijkletsen lukt wel.

Dan is het tijd om weer verder te gaan. Natuurlijk eerst de vaste zaken, surfen bij een camperplaats in de buurt. Naar de supermarkt en de dierenwinkel en dan op pad. Het wordt een prachtige rit het binnenland in, naar de bergen. Af en toe best beetje spannend, smalle wegen, veel bochten en weinig verkeer. Een paar keer zelfs een vrachtwagen in een bocht. Niet echt mijn ding, maar Rob blijft er kalm onder en geniet er van. Al is het wel volop concentratie.

We vinden camping Alpujarras, bij een wit dorpje, Laroles. Prachtig uitzicht en een mooi terrein. ’s middags maken we een wandeling om het dorp eens te bekijken. Nou dat is een hele klus, het dorp is tegen een berghelling opgebouwd, dus iedere straat is dalen of klimmen. Het is prachtig, op het moment dat wij er zijn is het siësta en daar wordt in heel Spanje aan meegedaan. De grote steden misschien iets minder, maar daarbuiten zeker. De winkels en horeca zijn zo tussen 14 en 17 uur gewoon gesloten. ’s avonds na 19 uur kun je weer terecht voor een maaltijd. We lopen dus een rondje in een stil dorp.

Later lopen we nog een keer naar het dorp, we weten nu iets beter de weg, dus lopen we efficiënter omlaag en omhoog. Dat scheelt behoorlijk. Bij de bakker een brood gescoord, bij een bar, met fantastisch uitzicht drinken we een lekkere espresso, daarna nog even langs een minisupermarkt voor een boodschap.

Rob heeft met Boris een wandeling gemaakt en later lopen we die nog een keer met zijn drietjes. Lunch en drinken mee. Het is prachtig, wel zwaar, dus we komen niet ver. De hele wandeling is 9 km, maar wij gaan na ruim 2 km terug. Maar daar wordt het niet minder mooi van. Wel heel fijn dat Boris hier weer los kan lopen, aan de kust ging dat niet zo goed, nadeel is dat Boris wel even heerlijk in de stront gaat rollen. Terug bij de camper wordt dat een wasbeurt.

We blijven in het binnenland, het weer is minder dan aan de kust, maar het is zo mooi en stil. We gaan naar het gebied waar Amerikaanse films zijn opgenomen. Er is zelfs een westerndorp, waar je in kunt als attractie. We zien het wel in de verte liggen, maar slaan het over. De omgeving doet inderdaad Amerikaans aan. De spaghettiwesterns van Sergio Leone en Clint Eastwood (voor de oudjes onder ons), maar ook Indiana Jones en Gods and Kings zijn hier opgenomen. Wij rijden door naar Little Texas. Ja dat klinkt wel fout en dat is het ook wel een beetje. Meeliftend op de films, hebben ze de camperplek een western uiterlijk gegeven. We melden ons dus aan bij de “sheriff office” en halen ’s morgens brood in de “saloon”. Verder hebben ze hun best gedaan om alle houten deuren er verweerd uit te laten zien en hebben ze een kleine cactustuin. Helemaal prima verder.

Er is 1 groot nadeel bij deze camping. Zolang je op de camping bent en er geroezemoes van mensen om ons heen is hebben we er geen erg in. Als we gaan wandelen en het stil om ons heen is, worden we er een beetje mal van. Het racecircuit! Dat ligt een kilometer bij de camping vandaan en er wordt de hele dag gereden. Een rotgeluid vinden wij. Maar goed, we blijven hier toch niet lang. Morgen trekken we weer verder.

de laatste video staat hier

16 januari 202210 januari 2023

Verder langs de kust, Roquetas de Mar

We doen nog even wat was en maken de camper schoon voor we weer verder trekken. We maken nog een mooie wandeling door de omgeving van de camping en zijn dan klaar om weer verder te trekken.

Weer een prachtige rit, wat is het landschap hier toch overweldigend mooi, ondanks het vele plastic van de tuinbouw genieten we weer van de uitzichten op de bergen en de zee. Verder wordt het een beetje een chagrijnige rit, het laatste stukje dan. We willen boodschappen doen, maar vinden geen goede parkeerplek bij een supermarkt. We moeten ons beter realiseren dat de grote, nieuwe winkelcentra parkeerkelders hebben en weinig buiten parkeerplekken. Met een zware, volle winkelwagen ver weg lopen is ook geen pretje. Boodschappen doen kost soms erg veel tijd, nu hebben we dat natuurlijk ook, maar toch! We letten niet goed op en rijden veel meer kilometers door Roquetas de Mar dan nodig is. en dan is de camperplaats die we bedacht hadden vol. soms hebben we niet zoveel nodig om een beetje chagrijnig te worden. Uiteindelijk komt het natuurlijk ook weer goed, want we vinden een een prachtige plek aan de kust.

We zijn al een tijdje op zoek naar een kapper en die vinden we hier. Het is hard nodig vinden we allebei, lekker uitgebreid onze haren wassen, knippen en zelfs een föhn beurt voor mij. Verder zijn het een beetje saaie dagen, het weer is iets minder en ik heb last van mijn rug. Voor mij bestaat de dag uit wandelingetjes en plat liggen. Gelukkig wel veel leesvoer, maar op dit soort momenten zou ik toch liever thuis in mijn bed liggen. Rob zorgt vooral voor de wandelingen met Boris en vermaakt zich met klusjes op de laptop.

Dichtbij de camperplek is op donderdag markt, daar lopen we naar toe. Voor Boris hard werken, veel mensen, lawaai en geschreeuw, maar hij doet het goed. We kopen fruit en nog wat kleine dingetjes.

Na een paar dagen is het weer tijd om te servicen, boodschappen en stroom laden, door een tijdje rond te rijden laden de accu’s weer op. Ondanks dat het steeds mooi weer is laden de zonnepanelen niet voldoende bij in deze tijd van het jaar. De zon staat nog te laag en is er een uurtje of 5 per dag. Dat is niet voldoende om de accu’s goed vol te krijgen.

Na een dag of vijf voelt mijn rug weer wat beter. Na het ontbijt en de koffie gaan we wandelen. We lopen 7 km en omdat het allemaal vlak is over een boulevard is dat goed te doen. We vinden een heerlijke lunch met prachtig uitzicht en zijn allebei blij dat ik weer een beetje op knap, Het is een prachtige dag, wandelen in een dun vest, we voelen ons ontzettend rijk met elkaar, de camper en Boris.

de laatste video staat hier

8 januari 202210 januari 2023

Een nieuw jaar en nog even genieten van de mooie baai

Voor het eerst dit jaar 2022 gebruikt! Het zal voor ons een bijzonder jaar worden, omdat we het grootste deel van dit jaar in de camper blijven wonen. Plannen liggen er nog genoeg, maar we leven vooral bij de dag. Gaan we morgen weg of blijven we? Gaan we boodschappen doen of is er nog genoeg eten? Welke wandeling maken we vandaag met Boris? Ondertussen zijn we tevreden en gelukkig met ons reizende bestaan. Al valt het soms ook wel zwaar om familie en vrienden ver weg te weten. Gelukkig zijn er regelmatig telefoontjes of berichtjes en daar genieten we van. Ondertussen gaan de dagen gewoon door.

Het pakje waar we een beetje op zaten te wachten is binnen op de camping in Bolnuevo. Daar rijden we naar toe en pikken het pakje op. Daarna terug richting Aguilas, naar de Lidl en de pomp om te surfen en te douchen. We hadden het idee om na het ophalen van het pakje naar een andere plek te gaan, maar het is zo fijn in het baaitje, we gaan terug!

Het weer is iedere dag super. We hebben iedere dag zon, soms met veel wind, dan gaan we wandelen of klusjes in de camper doen. Er zijn ook dagen dat het weer echt prachtig is. Nauwelijks wind en veel zon, lekker genoeg om in te kunnen zitten zonder dat het heel warm wordt. Dan pakken we na het ontbijt de stoelen en gaan op het strand koffie drinken. Dat is met Boris nog wel hard werken, hij reageert overal op. Ondanks dat is het heerlijk.

Nu we hier al wat langer staan, maken we ook meer praatjes. Er staat een gezellige Duitser met een grote hond, een Nederlands stel met een baby, die schuiven even aan voor een praatje over Valencia. Ook zo midden op de camperplek ontstaan gesprekjes en is het gewoon gezellig onder de Spaanse zon.

We wandelen nog een keer naar Aguilas. We zoeken de beschilderde trappen die hier zijn. Het kost wat moeite. Men is er blijkbaar niet trots op, het staat nergens aangegeven en de eerste persoon die we het vragen heeft geen idee. De tweede gelukkig wel en na wat speuren vinden we de trappen. Mooi om te zien. We wagen een keer het dagmenu, voor 8 euro. Best smakelijk en voor 20 euro hebben we geluncht met een lekker biertje erbij. We hebben een gezellig gesprek met en Nederlands stel aan het tafeltje naast ons.

Na 8 nachten is het tijd om het mooie baaitje te verlaten. De laatste nacht stond er een flinke storm. We hadden al het plan om te gaan, maar dit helpt wel om echt te gaan. We zijn vroeg wakker door de harde wind. Rob heeft ’s avonds laat de poten nog uitgedraaid, voor het eerst, omdat de camper echt staat te wiebelen. Ik ben niet meer bang, (ben ik wel geweest, wat kan de wind tekeer gaan om de camper heen!) maar onrustig is het wel. We hebben alle drie slecht geslapen.

Dus op pad. Boodschappen doen, naar de pomp om te surfen en verder. We blijven zo dicht mogelijk langs de kust en genieten van alle mooie panorama’s om ons heen. Wat is het fabelachtig mooi. Hier geen hoogbouw meer, wel veel kleine vakantiedorpjes en mooie kustwegen. Bij de lunch ook nog een 3 koningen praalwagen in een klein dorpje, met veel politie er om heen. Er worden heel veel snoepjes gestrooid. We doen 2 uur over 100 km, maar het is ook 2 uur genieten van het prachtige landschap.

We komen op de camping waar we van dachten dat die tegen een dorpje aan zou liggen, maar dat lijkt niet zo te zijn. Zoals wel vaker, de eerste dag niet oordelen, maar de camper neer zetten, wandelen en morgen nog maar eens goed om ons heen kijken. De eerste indruk is matig. Ook omdat de camping half leeg is, er veel vaste caravans en huisjes staan, waardoor het een beetje een verlaten indruk geeft.

Ook nu klopt het, de eerste indruk is niet bepalend. Het is hier gewoon erg rustig. De omgeving is prachtig. Het dorp is 4 km verderop maar dat is prima te doen en een mooie wandeling. Het is woestijnachtig, met de zee dichtbij en bergketens in de verte. Er staan een paar gezellige mensen om ons heen, dus een praatje is snel gemaakt. Het is na het strand wel een bende in de camper. Ik ga beginnen met schoonmaken en Rob fietst een rondje om de omgeving te verkennen.

We fietsen ook in de omgeving, dat kan hier goed. Goed voor Boris en voor ons. Boris doet het steeds beter. Hij springt en blaft niet meer als we vertrekken. Echt leuk vindt hij het nog niet, maar hij ondergaat het vrij rustig. Eerst een stukje langs de weg en dan verharde landbouwpaden op. Veel kuilen en hobbels, maar heel stil. Zo bijzonder om regelmatig niets te horen! Geen auto’s, vliegtuigen of wat dan ook. Af en toe een vogel, het knerpen van de wielen op het zand, maar verder niets. Zo stil. We fietsen langs een binnenmeer, waar flamingo’s in het water staan en zout wordt gewonnen. Via de kustweg weer terug naar Cabo de Gata waar we heerlijk lunchen.

De laatste dagen van de week, besteden we veel tijd aan het schrijven voor de blog en het knippen van de filmpjes voor de vlog. De uren vliegen voorbij en iedere keer zijn we weer tevreden dat het gelukt is. vooral een mooie herinnering voor onszelf, maar ook fijn om te weten dat anderen er ook van genieten!

de laatste video staat hier

1 januari 202210 januari 2023

Vrij kamperen bij een mooi strandje

Tweede kerstdag bestaat niet in spanje, dus is er gewoon markt in Mazarron, we gaan er op de fiets naar toe. Er lopen vooral locals en er is voor ons ook nog wel wat te scoren. We nemen kruiden, groente en fruit mee. We vinden ook nog een portemonnee, dat is wel handig, hier moet je wel altijd wat kleingeld bij je hebben. Op de terugweg gestopt bij de chinees. Wat bij ons de action is, doen we hier bij de chinees. Ieder dorp of stadje heeft één of meerdere Chinese winkels waar je van alles haalt. Wij hadden nog poepzakjes nodig voor Boris, dus die gehaald. Bij terugkomst even gezellig met Mara gebeld, ze gaat waarschijnlijk half februari op bezoek komen, hoe we dat gaan doen zien we nog wel, maar we vinden het nu al leuk.

Eind van de middag drinken we wat bij onze Franse buren, die bij Straatsburg wonen en dus goed Duits spreken. Ze hebben bijna dezelfde camper als wij, maar dan zoals wij hem ook hebben bedacht. Het bevestigd voor ons dat we die toch echt liever willen dan de setting zoals die nu is. Verder zijn het erg aardige mensen, waar we een gezellig uurtje mee hebben. Zij zijn dol op Marokko en voor de tweede keer deze reis spreken we mensen die erg graag door Marokko trekken. Dit land staat door de verhalen inmiddels ook op ons lijstje.

We vertrekken van de camping op weg naar, ………we zien het wel. We willen nu een paar dagen “vrij” staan. Echt zonder voorzieningen. Dat betekent, de watertank vol, grijs water lozen, wc leeg en boodschappen doen. We rijden zo’n 50 km, door prachtig landschap en zijn dan op een weg die heel dicht langs de kust loopt. Hier zijn zandpaden naar parkeerplekken. Zomers mag je hier niet overnachten, maar s winters wordt dit gedoogd. Het is nog vroeg, dus alle tijd om eens een beetje rond te kijken. Dit is voor het eerst dat we dit voor langere tijd “vrij” gaan kamperen.

De dag dat we arriveerden stond er erg veel wind, maar de dagen daarna hebben we maar weinig wind . Het is prachtig weer, een temperatuur van 24 graden, weinig wind en een strak blauwe lucht. De eerste dag dat we hier zijn zetten we onze stoelen op het strand, knopen Boris aan een grote steen en genieten van de zon. We maken nog een wandeling naar de volgende baai. De wandeling is mooi, over de kliffen en smalle paadjes, zijn we na 10 minuten al op een heel andere plek. Deze camperplek heeft een prachtig uitzicht, 2 restaurantjes, maar is enorm groot. Er staan wel 100 campers en het is er meer dan druk. Wij zijn diktevreden met ons plekkie, er staan 15 campers en dat geeft ons een prettig gevoel.

We wandelen hier veel en één van de wandelingen is naar Aguilas. We hebben een nieuw simkaartje nodig. Het is een prachtige wandeling, over kliffen, plateaus, baaitjes met mooie stranden en dan in een klein stadje aan komen lopen. We hebben al 2 dagen geen mondkapje op gehad, maar nu moet het weer. Dat valt niet mee, het is warm en dan lopend een mondkapje op is niet fijn. We vinden de winkel voor een simkaartje, ik schiet bij een benzinepomp naar binnen voor de wc en we pinnen bij de bank. Inmiddels hebben we wel erge trek en strijken neer voor een erg lekkere hamburger. Nog even water scoren voor de terugtocht en dan weer op pad.

We hebben wel een probleem met Boris. Die drinkt onderweg uit alles wat hij vinden kan, ons water negeert hij, en dat heeft als resultaat dat hij op de terugweg bruin water poept. Hoe we hem dit gaan afleren is een volgend project. Want dit kan niet goed zijn. Hij geniet wel enorm en loopt enorme afstanden, bij terugkomst is hij uitgeteld.

De nacht verloopt bizar. Als we op het punt staan om naar bed te gaan, Rob loopt nog een rondje met Boris, loopt er een man om de camper heen die steeds maar “alo, alo” roept. Voor de zekerheid doe ik toch maar de deur op slot, ik ben niet echt bang, maar het is hier zo donker op het terrein, er is geen verlichting, dat ik het niet prettig vind om te gaan kijken. Rob komt al snel terug en de man roept van alles in het Frans, “C’est bon” maar we verstaan er niets van. Het wordt een bizarre aaneenschakeling van gebeurtenissen. Rob heeft tijdens zijn wandeling lichten op de zee gezien en mensen horen roepen. Tegen de tijd dat ze met hun bootje op het strand zijn is de politie er ook, en die hebben al snel een hele groep vluchtelingen met een kindje, nog meer politie, het rode kruis, hulporganisaties met eten en drinken en busjes om de vluchtelingen mee te nemen. Dit is maar een klein groepje, waarschijnlijk zijn de andere bootjes naar andere stranden gegaan. Ze hebben waarschijnlijk ook hulp vanaf de kust gehad, want Rob heeft ook lampen zien staan. Rond 2.00 uur wordt het weer stil en is iedereen vertrokken. Wat een bizarre gewaarwording om daar zo middenin te zitten. Bij alle campers is het donker en er gaat niemand naar buiten, alleen Rob. Hij wil zien wat er om ons heen gebeurt en voelt zich in de camper heel erg opgesloten. We gaan uiteindelijk maar naar bed, maar liggen nog wel een tijdje wakker, er gebeurt wel wat met je als dit zo dichtbij gebeurt.

We zijn nog vol van de gebeurtenissen van vannacht. We voelen ons echter niet bang of onveilig en besluiten hier te blijven. De meeste andere camperaars doen dat ook. Na het ontbijt en de koffie wel op pad om te surfen. een woord met een heel andere lading dan op een plank op het water staan. In ons geval betekent het dat we naar een benzinepomp/camperplaats rijden en daar het hele arsenaal aflopen. Schoon water tanken, vuil water lozen, de wc’s legen en wat hier het allerfijnste is, ze hebben douches op de camperplek! 8 euro later zijn we helemaal klaar en schoon. We douchen natuurlijk ook in de camper, maar we hebben 140 liter en daar willen we 3 of 4 dagen mee doen. Douchen kan dus wel, maar haren wassen lukt niet. Na 5 dagen was het dus wel tijd voor een sopje door mijn haar. Dat is dan toch echt erg lekker!

Het is wel een belevenis, al die campers die op zo’n plek door elkaar krioelen, systeem en logica zit er niet in. Het personeel deelt tegen betaling de sleutels uit, waardoor je dan water kunt tanken en de wc’s kunt legen. De sleutel aan de volgende camperaar doorgeven mag niet, dus netjes inleveren, want we worden goed in de gaten gehouden. Dit werkt natuurlijk niet echt lekker. Ik leeg onze 2 wc’s moet dan de boel op slot doen, sleutel inleveren en de volgende moet de sleutel 30 meter verderop weer halen. Er staan inmiddels wel 5 mensen in de rij om hun chemisch toilet te legen. Het levert hilarische toestanden op. Daarbij helpt het niet dat er geen aanrij route is, dus campers komen van 3 kanten aan rijden, niemand weet hoe het werkt, dus dat levert bij menigeen wat stressmomentjes en woedende blikken op, zeker als er wordt voorgedrongen of men denkt dat er wordt voorgedrongen. Daarna nog boodschappen doen en terug naar de plek. We kunnen weer 3 of 4 dagen vooruit.

Oudejaarsavond is Rob nog druk met het in elkaar zetten van de vlog en ik lig voor 23.00 uur in bed. Dat is met oud en nieuw nog nooit gebeurt. Maar hier hebben de feestdagen erg weinig betekenis. Op het strand is wel een klein feestje, dat is ’s middags al begonnen. Rob gaat daar rond 22.30 uur nog even kijken, iedereen is dan al zo vol met drank dat het nuchter niet meer leuk is.

1 januari 2022, op naar een nieuw jaar, hopelijk met veel gezondheid voor iedereen en mooie avonturen voor “wezijnoppad”

de laatste video staat hier