We beginnen de week met flink wat kilometers, van Litouwen rijden we door Polen tot vlak voor de Duitse grens. Saai? Zeker! Maar we hebben bedacht dat we nog een paar dagen in de Harz door willen brengen voor we echt weer thuis zijn. We wisselen de snelweg af met wat kilometers binnendoor. Wat we ons onderweg zijn gaan realiseren is dat zo’n nieuwe bestemming, zoals nu de Baltische Staten, tijd en energie vraagt. We hebben mensen gesproken die deze reis in 3 weken doen, iedere dag rijden en iedere dag een stad, museum of wat dan ook bezoeken. Wij hadden achteraf nog wel een maand willen hebben om nog meer op bijzondere, leuke of mooie plekken te blijven, van te voren inschatten hoeveel tijd we willen doorbrengen in nieuwe landen is ingewikkeld. We realiseren ons echter ook hoe luxe het is dat we dit zo langzaam kunnen doen, maar nog langzamer? Ja graag!
2 september hebben we onze eerste afspraak in Nederland, het begint zo wel al aardig op te schieten, maar hé! We klagen niet, hoor.
kilometers over snelwegen
Onze eerste etappe brengt ons een uur ten westen van Warschau op een boerderijcamping, heel eenvoudig, maar in een prachtige omgeving, met een erg vriendelijke familie. Camping Bumerang in Chlebow. Hier vandaan rijden we naar het kleine plaatsje Lagow. Hier vinden we de grote camping Zacisze.pl, aan een meertje, prachtig uitzicht over het water en het is er stil. Het is een dure camping en dat vinden wij prima, maar het armzalige sanitair is voor deze prijs echt te gek. We twijfelen of we hier langer dan één nacht willen blijven. De volgende ochtend besluiten we dit wel te doen. We hebben een prachtige plek aan het water, onder de bomen, gewoon blijven dus. Na de koffie wandelen we met Boris naar het dorp, het is niet ver en ondanks de warmte toch maar even de benen strekken. Het dorp heeft een piepklein oude centrum en is mooi om even door heen te wandelen. Op een leuk terrasje drinken we koffie met wat lekkers, scoren brood en wandelen terug naar de camping. Boris kan op de toegangsweg naar de camping los lopen. Dat doet hij dan ook met overgave! De rest van de dag is het lummelen rondom de camper en genieten van het mooie weer.
het centrum van Lagow
Het blijft een week van flink kilometers maken en we steken inmiddels de grens over naar Duitsland. Daar vinden we in de buurt van het stadje Brandenburg an der Havel een camping bij restaurant Buhnenhaus. De reviews zijn niet heel enthousiast, maar wij vinden het al snel een heel fijn plekje. Ook weer met redelijk wat schaduw, er zijn wat seizoen plekken, maar daar zijn geen mensen. Er hoort een restaurant bij en voor het eerst in weken een prima sanitair gebouw. Daar worden we allebei helemaal blij van! We gaan hier gewoon ook een paar dagen blijven. We halen de fietsen en hondenkar uit de garage en gaan de volgende dag op de fiets naar het stadje, daar wandelen we wat rond, bezoeken de prachtige Dom en lunchen op een pleintje. Daarna fietsen we om het meer heen, het eerste stuk is helaas langs een 2-baansweg, gelukkig wel met een goed fietspad, maar erg lawaaierig. Daarna fietsen we door dorpjes, bos, langs het water met haventjes en vinden ook nog een plek waar Boris even kan rennen. Al met al een heerlijk dagje, we waren er ook wel aan toe om weer even in beweging te zijn.
het raadhuis van Brandenburg an der Havel
We vinden het allebei wel weer druk om ons heen en realiseren ons nu pas goed hoe stil het op veel plekken in de Baltische staten was, behalve dan in de grote steden. Dat heeft vooral te maken met hoe rustig en stil de mensen in de Baltische Staten zijn. We hebben daar gegeten op een vol terras, met naast ons een tafel met 10 vrouwen en een familie van 20 mensen. Bij ons of laat staan in zuid Europa kun je dan geen gesprek meer voeren, maar daar ging dat prima, het zijn heel rustige, stille mensen. We hebben in de weken in de Baltische Staten gewoon weinig lawaai gehoord!
Nog één week reizen in het vooruitzicht, waarschijnlijk gaan we die doorbrengen in de Harz.
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
We maken een stop voor een prachtige wandeling, bij Viru Raba. Het wordt een toendra genoemd, het grootste deel van de wandeling lopen we over vlonders, het is hier nat, sompig, veel poeltjes en alle kleuren groen die je maar bedenken kunt. Het eerste stuk is nog druk, ach ja wat heet druk? In Nederland zouden we hier in de rij lopen, nu wandelen er een handje vol mensen. De meesten gaan tot de uitkijktoren en keren daarna weer om. Wij lopen door en zien steeds minder en minder wandelaars. Het is er stil, zo stil, dat kennen wij niet en dat maakt enorm indruk. Als de vlonders na een paar kilometer ophouden lopen we een heuvelrug op en na nog een kilometer zijn we weer terug bij de camper. We lunchen en rijden door naar Tartu.
prachtige wandeling bij Viru Raba
Dit wordt een foutje, het is hier behoorlijk warm en dat blijft de komende dagen zo. Met een camper in de knallende zon is het kansloos om de stad in te gaan. We kunnen wel een was draaien, douchen en een biertje op het terras drinken. Want een leuke camperplek is het zeker. We staan aan een jachthaven, er is genoeg te zien op het water en zonder de warmte zou het een prima plek zijn. We gaan de volgende dag verder, we hebben dus niets gezien van de stad Tartu, naar het kasteel Sangate met een parkachtige tuin. We wandelen er door het arboretum, het is jammer dat er niet wat tekst en uitleg is, want het is groot, maar naar ons idee ook verwilderd. Er zijn verschillende secties, Europa, Amerika, Azië, maar er is geen duiding en wij hebben heel weinig verstand van bomen, dus weten ook niet goed waar we naar moeten kijken. Toch is het een fijne wandeling. We brengen Boris terug naar de camper en bezoeken samen nog even het kasteel. Het is een mooi gebouw, met prachtige eikenvloeren en mooi gewelfde plafonds. In 2004 zijn ze begonnen er een conferentiecentrum, B&B en restaurant van te maken, maar dat lijkt nog niet erg op te schieten.
entree naar het kasteel
De dag schiet al aardig op en we besluiten hier op het parkeerterrein te overnachten. Er komen nog 3 campers, maar die vertrekken ook allemaal weer. We staan deze nacht alleen en het is er heel erg stil. De stilte is wel een terugkerend gevoel deze reis. Als we wandelen is het stil, de nachten zijn stil, de wegen zijn bijna altijd stil, kortom het meeste van de Baltische Staten is…………………. STIL!!
Vanaf het kasteel rijden we een kwartiertje naar een grensplaats tussen Estland en Letland. Hier ligt een klein stadje waar de grens dwars door heen loopt. Het Estse Valga en het Letse Valka hebben in het verleden de nodige problemen gehad. Nu is het een rustig stadje waar de grens gemarkeerd wordt door een oude grensovergang, vlaggen van beide landen en een wandelpromenade over de grens. Wij lopen er een rondje, ik scharrel zelfs een kringloopwinkel in, zie een paar erg leuke stoeltjes, maar ja die laat ik staan, te weinig ruimte en een echtgenoot die vind dat ik al teveel “meuk” heb. (heeft hij helaas wel een beetje gelijk in).
onderweg naar de heuvel
Onze volgende bestemming is de “heuvel der kruizen” we overwegen nog even om deze over te slaan en meteen naar Vilnius te rijden. Is het de omweg waard? Tja dat weten we pas als we er zijn en als we er niet heen gaan zullen we het nooit weten, toch? We gaan er dus wel naar toe. Op het parkeerterrein kunnen we overnachten en dat gaan we dan ook doen. Weer lijken we alleen te zijn, maar in de loop van de avond komen er toch nog wat busjes en campers bij en staan we met zijn zessen.
heuvel der kruizen
Eind van de middag lopen we naar de heuvel, het is hier rustig, de schemering valt mooi tussen de kruizen, het is een bijzondere plek met veel geschiedenis in de ruim honderd jaar dat de heuvel bestaat. Het eerste kruis werdt geplaatst op deze verdedigingsheuvel rond 1830. Na opstanden in de jaren erna werd de heuvel een plek waar families symbolisch een kruis plaatsen voor de rebellen die gesneuveld waren, maar waarvan de lichamen nooit werden gevonden. De heuvel heeft het in de decennia erna nog een aantal keren zwaar te verduren gehad, door Russische bulldozers die de heuvel plat walsten als daad tegen het katholicisme. De heuvel werd steeds weer opgebouwd en is nu een waar bedevaartsoord. Omdat de heuvel niemands bezit is, is iedereen vrij om er kruizen neer te zetten, met als resultaat dat de heuvel een chaotisch aandoende plaats geworden. We genieten, ondanks dat we niet katholiek zijn, wel van deze plek en is het weer een bijzonder stuk geschiedenis. We ervaren dat op veel plaatsen, wat is hier enorm veel gebeurt! Geen spijt dus van de extra kilometers die we hiervoor gereden hebben.
binnenplaats van de universiteit
Onze volgende bestemming is Vilnius, de hoofdstad van Litouwen. We horen heel verschillende verhalen over deze stad, vriendinnen beschrijven het als prachtig, terwijl iemand op de camping zegt dat het te barok is en afschuwelijk, ja echt! Dat waren zijn woorden. Nu hebben wij nog nooit een stad afschuwelijk gevonden, dus dat zal wel loslopen. ’s Middags bij aankomst is het echt te warm om de stad in te gaan, voor onszelf maar ook om Boris achter te laten. We stellen het uit tot na het avondeten, maar dan nog is het te warm om Boris in de camper te laten, twijfel, twijfel, wat te doen? Rob hakt de knoop door, Boris gaat mee en lukt het niet dan wordt het een klein rondje. Rob gooit zijn ziel en zaligheid er in om Boris op zijn gemak te houden. Veel praten, veel aandacht, het gaat super, totdat…………………op het kruispunt waar we staan te overleggen welke kant we op willen, er een konvooi aankomt, politie, geblindeerde auto’s, nog meer politiewagens en dat alles met gierende sirenes!! Weg rust, weg alle moeite, Boris in de paniekstand, puntje van zijn staart helemaal tegen zijn buik geklemd, we zoeken een muurtje, gaan alle drie zitten en wachten tot hij wat kalmeert. Zo sneu hoe bang hij dan is. Na een minuut of 5 wandelen we toch maar verder en uiteindelijk lukt het om zo’n anderhalf uur door de stad te wandelen en onze eerste indruk?…………………..Prima, mooie ruime stad, met veel groen, leuke pleintjes, morgen verder.
wij vinden Vilnius de moeite waard
We hebben de wekker gezet, maar zijn voor die afgaat al wakker, het is al lawaaierig in de buurt en ruim voor negen uur lopen we op straat. In de camper is het goed te doen, dus blijft Boris daar. Wij dwalen door de straten, bekijken het presidentieel paleis waar pas geleden de NAVO conferentie was, bekijken het plein waaromheen de universiteitsgebouwen liggen en de daarbij horende kerk. Op bordteksten lezen we hoe de kerk onder verschillende regimes heeft geleden en dat veel gebouwen pas de laatste 30 jaar weer hun oorspronkelijke functie terug hebben gekregen. Zo was deze kerk tot begin jaren 90 een warenhuis en is het orgel op een heel andere plek teruggevonden.
er is veel te zien in deze mooie stad
We bezoeken de Gediminastoren, overblijfsel van een burcht, die hier ooit op de gelijknamige heuvel heeft gelegen. Hiervandaan hebben we een prachtig uitzicht over de stad. Hele nieuwe, moderne wijken, met appartementen, maar ook mooi uitzicht over de oude stad. Het is inmiddels al aardig warm, dus nemen we het tandradbaantje naar boven en beneden. We slenteren nog wat rond, zoeken een restaurant om vanavond te eten en koop ik een leuke, lange, linnen blousejurk. Geslaagde ochtend! Terug bij Boris is het gelukkig nog steeds goed te doen in de camper. We doen de was, werken aan vlog en blog en lummelen zo de warme middag door.
op de binnenplaats van de jeugdherberg
Onze camperplaats is dit keer wel een heel bijzondere! We staan op het erf van een jeugdherberg, nog geen 10 minuten lopen van het centrum. Alles is hier, douche, toilet, wasmachine, picknicktafels, enz. Natuurlijk is het ook lawaaierig, we zitten in de stad! Dat vinden we voor nu echt geen probleem, we hebben gezellige buren, zij komt oorspronkelijk uit Vilnius hij uit Brazilië en met hun gezin wonen ze in Luxemburg. Met name de vrouw heeft genoeg te vertellen over de geschiedenis van het land en hoe zij de oorlog ervaart. Als Rob en ik het er later nog eens hebben, hebben we het idee dat ze niet het achterste van haar tong wil laten zien en heeft ze ook wel laten doorschemeren dat ze niet alles aan Rusland slecht vindt en als kind het Russische ook wel omarmd heeft. Wat een spagaat moet dat voor veel mensen zijn,……………. het is natuurlijk ook niet zwart/wit, goed of slecht. We leren veel deze reis, dat is een ding dat zeker is!
’s avonds gaan we uit eten in het centrum, Boris gaat mee en met wat lekkers en zijn brokken vindt hij het ook prima. We kiezen voor algemeen eten, er zijn ook restaurants met traditioneel Litouws eten, maar dat lijkt erg op de aardappelballen die we in het begin van onze tocht in Litouwen hebben gegeten en daar hebben we toch niet zo’n trek in. Een stukje vlees voor Rob en vis voor mij is erg smakelijk en we hebben zo nog een paar fijne uren in de stad.
genieten van de rust in Marijampole
De volgende ochtend rijden we naar Marijampolé, we gaan naar de recreatieplas waar we eerder ook zijn geweest. Er komen nog een paar warme dagen aan en dan is dat een fijne plek. We nemen hier de tijd om onze terugreis te plannen. Warschau staat op ons wensenlijstje, maar daar blijft het voorlopig boven de 30 graden! Dat gaan we dus maar even overslaan, maar wat dan wel…………,we gaan het vast nog wel bedenken!
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
Wat hebben we een prachtig uitzicht op het parkeerterrein in Haapsalu, we kijken uit op de Finse Golf en eilandjes voor de kust. De tweede dag verplaatsen we de camper naar een nog beter plekje in de hoek van het terrein zodat Boris makkelijker buiten kan. Vrijdagavond wordt het enorm druk met campers, caravans en tentjes en dat is zondagochtend allemaal weg. We hebben zaterdag nog wel aan iemand gevraagd of er iets speciaals is, maar nee, dit is normaal in het weekend. Als we het zondag weer aan iemand vragen blijkt dat er gisteren een blues festival was, wat zich vooral binnen de oude kasteelmuren afspeelde. Het is zondag ook opeens heel stil, we staan nog maar met 3 campers op het parkeerterrein. Ook weer een raadsel opgelost.
het station is een bezoekje waard
We vermaken ons prima in dit mooie kleine plaatsje, wandelen, fietsen en schaduw zoeken, want op zondag loopt de temperatuur op naar zo’n 32 graden en dat is best warm. Na 3 nachten is het tijd om weer verder te gaan, het laatste nachtje is een kort nachtje. We gaan om half één pas naar bed omdat het zo drukkend warm is, als we net liggen stopt er een auto met jongeren pal achter de camper, waarna het spul aan één van de picknicktafels gezellig gaat zitten kletsen. Wij vinden dat best een dilemma, het is openbaar terrein, dus mag iedereen daar zijn, maar moet dat nou pal achter de camper? We hebben ook alle dakluiken open vanwege de warmte, dus kunnen we ze woordelijk horen. Verstaan niet, want onze kennis van het Ests is nul. We denken ook steeds dat ze zo wel weer zullen gaan, maar dat gebeurt niet. Rob gaat er toch maar eens naar toe en het spul schrikt zich rot als hij het buitenlicht aan doet, want dat schijnt recht in hun snoet. Ze zijn zich echt van geen kwaad bewust dat ze anderen wakker houden en zijn dan ook heel lief binnen 5 minuten vertrokken. Ik ben inmiddels zo wakker dat het even duurt voor ik echt slaap, Rob gaat liggen en is vertrokken! Verder is het weer zoals zo vaak een rustige stille nacht.
tijd voor een wandeling
We gaan verder rijden en nu richting Tallinn, de hoofdstad van Estland, stoppen onderweg in natuurgebied Marimetsa Matkarada voor een wandeling. Deze is totaal 9 km maar dat vinden we teveel in deze warmte. Het is nog steeds boven de 30 graden. Gelukkig is een deel van de wandeling tussen de bomen, maar het blijft drukkend warm. We rijden verder naar het dorpje Vanamoisa, waar een prachtige camping ligt. Super sanitair, mooie ruime plekken en in de schaduw van de luifel en een boom komen we de middag door. We zien het noodweer voorbij trekken, gitzwarte luchten, venijnige windvlagen, maar het enige wat wij er van mee krijgen zijn een paar korte buitjes. We horen wel berichten dat veerdiensten rondom Scandinavië en de Baltische Staten stil komen te liggen en dat het daar noodweer is. We hebben ook al een paar keer opgenoemd dat wij op één van de betere plekken in Europa zijn. OK, we hebben ook af en toe een bui, maar de temperatuur komt niet onder de 20 graden en we hebben al heel wat mooie, zonnige dagen gehad.
We twijfelen erg, laten we de camper met Boris op de camping en gaan we met de trein naar Tallinn of rijden we met de camper naar een parkeerterrein bij de stad en gaan vandaar de stad in. Wij zijn daar sinds de inbraak in Verona toch een beetje huiverig voor, maar gaan het toch doen. Het is een prima parkeerterrein, bij de haven, op korte afstand van het centrum. Het is bewolkt met af en toe een spatje regen, prima weer om Boris in de camper te kunnen laten.
Tallinn is een mooie stad
Tallinn is een mooie, oude hanzenstad, met een bijna autovrij centrum. Bij de Russische ambassade, hekken met spandoeken tegen de oorlog, waar menigeen even stil blijft staan. Iets verderop staat een politieauto, maar verder is het vooral een stille plek. Het is een compact centrum waar je met een uur of 3 lopen wel redelijk doorheen bent. We bezoeken de Russisch Orthodoxe kerk, toch weer heel anders dan wat wij gewend zijn, met veel fresco’s, overal langs de zuilen zijn de kleuren van de Russische vlag geschilderd en een enkele Russin brandt er een kaarsje. We lopen ook naar het hoogste punt van de stad, waarvandaan er een mooi uitzicht is op de haven en de stad. We stoppen bij wat winkeltjes om een kaart te kopen, maar kunnen het niet zo erg vinden. Heel standaard allemaal, we zoeken toch liever een echt lelijke, heel mooie of bijzondere kaart. En die vinden we in een antiquariaat met vooral oude boeken, dat is natuurlijk al leuk en interessant om rond te snuffelen en te zien of we iets van de boeken herkennen. De enigste exemplaren waar we iets van kunnen maken is een boek van Jo Nesbo en een Hercule Poirot en Agatha Christie. Waar we naar opzoek zijn heeft hij ook, gave kaarten van Estland! Kan dat ook van het lijstje. Bij een andere winkel koop ik nog een armbandje van amber. We zien dat echt in ieder dorpje of stadje en dat kan ik niet laten liggen. Toch een bescheiden souvenir!
kleurrijke straat in het oude centrum
Als de voeten moe zijn en er regendruppels vallen schuiven we een barretje in voor koffie en een biertje en gaan dan weer naar de camper en Boris.
De volgende ochtend maken we nog een wandeling door de haven, iets anders dan de kleine haventjes die we al een paar keer gezien hebben. Hier vertrekken de veerdiensten naar Helsinki en Stockholm, liggen cruiseschepen en is er een museum voor marineschepen en ligt er een stoomboot die gerenoveerd wordt. Genoeg te zien om een uurtje rond te dwalen.
een stukje kust bij Vösu
Dan rijden we nog een uurtje verder naar het oosten, naar weer zo’n mooi stukje kust bij Vösu en Käsmu. Een ruim parkeerterrein met uitzicht op bos en zee, wordt onze laatste plek aan de kust. Het is een fijn plekje en we doen het even rustig aan. Ik ben reismoe, mijn hoofd zit vol indrukken van iedere dag weer nieuwe indrukken. Ik voel me fysiek moe, beetje chagrijnig, keelpijn. Zo af en toe hoort dat er ook bij en er aan toe geven is de beste remedie. Ik kruip ’s middags een paar uur in bed met een boek en Rob rommelt in en om de camper en zorgt voor Boris en het eten. De volgende dag ben ik er weer en wandelen we naar het dorp en pakken ’s middags de fiets om aan de andere kant van de baai naar het dorpje Käsmu te rijden. Een rustige dag, lekker buiten zijn en aan eind van de middag trekken we onze zwemkleding aan. Het gaat nu toch echt gebeuren, of niet! We hebben al zoveel mensen een duik zien nemen. Na vandaag gaan we van de kust af het binnenland in, dus nu of nooit. Rob is de dapperste van ons twee, hij gaat 2 keer koppie onder en ik loop een stuk het water in, maar die duik sla ik over, zóóóóó koud. Het is een mooie avond, we eten buiten en genieten van het mooie avondlicht. We besluiten hier nog maar een dagje te blijven, we vinden het hier alle drie prettig en kunnen rustig de vlog en blog afmaken. Volgende week rijden we richting het zuiden, door het binnenland van de Baltische Staten, op de weg terug naar Nederland, daar hebben we nog 3 weken de tijd voor!
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
We staan heerlijk op de camperplek in het haventje van Pavilosta, echt een fijne plek en internationaal. Naast ons Spanjaarden, maar we zien ook een Franse camper, een Duitser, Letten en een Fin. Van alles wat dus, maar iedereen erg op zichzelf. De eerste ochtend staan we voor ons doen vroeg op, om 8 uur staan we naast ons bed en om 9 uur zitten we op de fiets. Er is markt in het dorp en volgens de havenmeester duurt deze tot 11 uur. Na even rondspeuren, het dorp is niet groot dus is de markt niet moeilijk te vinden, staan we op de markt. We zien alleen lokale producten het meeste lijkt uit moestuinen te komen, courgettes, tomaten, worteltjes, nieuwe aardappelen. Die laatste heb ik allang niet meer gezien, mijn moeder kocht ze vaak en had dan enorme vieze, kapotte handen als ze de aardappeltjes geschrapt en ontpit had. Lekker waren ze wel! Dus koop ik ook een kilootje nieuwe aardappelen, een bosje regenboog wortelen en een potje jam. Het brood dat we bijna kopen is zwaar zuurdesembrood en dat vinden we allebei niet echt lekker en dan voor 5 euro een brood kopen is toch even al te dol. Hier verkopen ze ook echte plukboeketten, mooie bosjes bloemen. Onderweg zien we veel moestuinen en allemaal omringd door verschillende bloemen, zonnehoed, zonnebloemen, gipskruidachtig spul, goudsbloemen en wat al niet meer. Deze zien we op de markt terug in de boeketten. Het is er een drukte van belang en als wij een halfuurtje later weggaan is er al best veel op. We kopen nog het één en ander bij de supermarkt. Voor het eerst kopen we flessenwater, we hebben het nog niet meteen nodig, maar in de haven is de geur van ijzer in het water zo sterk, dat als we besluiten water te tanken, dit niet meer te drinken is. Dus voor de zekerheid nemen we een paar flessen mee. Terug bij de camper blijkt de pot jam, geen jam te zijn maar sap! Wat kan ik daar nou mee? Ik berg het op en ga nog weleens bedenken of ik er iets mee kan. Om half 11 zitten we aan waterkant, in het zonnetje aan de koffie, het leven is goed.
ons uitzicht tijdens de koffie
Rob maakt de vlog af, ik haak aan mijn project en eind van de middag stappen we met Boris in de kar, op de fiets om nog een rondje door de omgeving en het dorp te fietsen. Het is een mooi tochtje, er zijn maar een paar straten met asfalt bekleed, de overige zijn van aarde en kiezels. Oude, nieuwe, mooie en vervallen huizen wissellen elkaar af. We komen aan de andere kant van het haventje uit, daar waar een paar barretjes zijn, mensen een rondje wandelen, iedereen geniet van deze mooie dag. Wij genieten van een biertje in de zon en fietsen dan terug. We beginnen trek te krijgen en willen buiten koken, dat lukt niet zo heel vaak, maar vandaag gaan we uitgebreid aan de slag. De nieuwe aardappeltjes worden gekookt en gebakken, ik had ze ’s middags al in het water gezet en gekookt, dus de aarde en schilletjes zijn er wel af. Worteltjes koken en een tournedos, die ik ook al eerder had gemarineerd gaat op de grilplaat. We eten heerlijk in het zonnetje en genieten van een prachtige avond.
onderweg bezoeken we waterval van Kuldiga, we zijn niet echt onder de indruk
De volgende dag rijden we richting Riga, gelukkig hebben we nu beter opgelet welke wegen we gaan rijden en is bijna alles goed, glad asfalt. Vlak voor Riga vinden we een overnachtingsplek in Jurmala, naast een appartementencomplex dichtbij het strand. Het valt ons op hoeveel mensen er, niet alleen hier, een duik nemen in zee, weer of geen weer. Het maakt niet uit waar we aan het water staan, maar gezwommen wordt er, wij hebben allebei nog niet de aandrang gehad om dit ook te doen!
de markthal in Riga
Van hier uit rijden we in een halfuurtje naar Riga. Daar zijn een jachthaven, camperplaats en camping vlak naast elkaar. We kiezen uiteindelijk voor de camping, die heeft de meeste bomen, mocht de zon nog gaan schijnen dan kunnen we Boris in de camper laten. Het bekende verhaal, stadscampings zijn te duur voor wat ze bieden, maar dat is nou eenmaal zo. Het is een mooie plek, aan de rivier. De camping heet dan ook Riverside camping, het sanitair laat helaas te wensen over. Overvolle prullenbakken en niet schoon, jammer, het campingterrein en de servicevoorzieningen zijn wel prima. We zien zowaar 3 Nederlandse nummerborden en maken met de buren die een hele mooie vouwwagen hebben dan ook een praatje. Ons plan om naar de stad te fietsen en een freewalkingtour te doen valt in het water. ’s middags klaart het gelukkig op en stappen we op de fiets om een rondje te wandelen in Riga. We kuieren om de Dom heen en vandaar naar de markthallen. We hebben er inmiddels al zoveel gezien, maar het blijft leuk om rond te neuzen, het zegt ook veel over een land. Deze markthallen zijn gemaakt van de oude stalen gebinten van zeppelinhallen, deze waren door de Duitsers achtergelaten in Letland, het zijn 5 hallen met een totaal oppervlak van 57.000 m2. In 1930 ging de markt open en was op dat moment één van de modernste hallen van Europa, met verwarming en grote diepvriezers. We vinden het indrukwekkend, ook al staat er veel leeg en kunnen we het nooit in een uurtje belopen. Het is echt een markt voor locals, met hier en daar wat souvenirs. De oorsprong van iedere hal zijn eigen producten bestaat nog steeds, een vishal, vleeshal enz. We kopen een stukje Hollandse geitenkaas en we hadden nog geen sleutelhanger van Letland, dus die scoren we ook. Dan wordt het tijd om weer terug te lopen en de fietsen op te zoeken want we beginnen trek te krijgen.
De volgende ochtend is het droog en nu lukt het wel om de freewalkingtour te doen. We hebben een leuke, gezellige gids, hij legt meteen uit hoe het met voornamen zit in Letland, eindigt je naam op een medeklinker dan krijg je automatisch een s achter je naam. Hij heet dus Toms en Rob zou Robs heten en mijn naam blijft José. Eerste les van vandaag!
Toms vertelt veel over de geschiedenis van zijn stad, maar ook over het huidige leven dat voor de gemiddelde Let erg duur is. Bijna de helft gaat op aan huur, al zijn er door de geschiedenis met Rusland wel veel families die eigen huizen bezitten. Ben je zzp’er net als Toms dan lukt het niet om een eigen huis te bezitten. Naar ons idee zijn de dagelijkse boodschappen en de brandstof goedkoper dan bij ons, maar campings en horeca zijn flink aan de prijs. Toms vertelt ook veel over de verschillende bezettingen die het land heeft meegemaakt en dat ze nu trots zijn op hun onafhankelijkheid sinds de val van de muur. Wat we ook al ervaren hadden bevestigt hij ook, het is een stug volk. Niemand zal je groeten op straat, mensen kijken eerder van je weg. Lukt het om een praatje te maken dan ervaren we dat ze best bereid zijn tot een gezellig gesprek en vaak heel goed Engels spreken. Al met al weer een boeiende stadswandeling, deze keer wel met een grote groep en we waren zeker niet de enigste grote groep, wat een gekrioel van mensen! Na de toer strijken we neer op een terras, net op tijd, het begint hard te regenen, en we genieten van een smakelijke lunch. Het geluk blijft niet met ons, als we terug fietsen hebben we de regenjassen al aan, want het miezert, maar we zijn nauwelijks onderweg of er breekt weer een hoosbui los. We fietsen maar door want nat zijn we toch al. Aangekomen op de camping zijn we doorweekt!! Snel droge kleren aan en in de camper de rest van de middag tutten en bedenken waar we morgen naar toe willen.
verzopen kat
Het weer is momenteel wel een leidraad voor onze keuzes, flinke buien, afgewisseld met zon en dan is het met 22 graden echt aangenaam. We hebben mazzel, net als we klaar zijn met opruimen en schoon water vullen en instappen om verder te rijden breekt er weer een bui los. Er is voor de komende week veel regen voorspelt, dus maar eens extra de buienradar in de gaten houden. Een flinke afstand vandaag, we komen in Estland, het laatste land van deze reis. We vinden toch een mooie plek! Vlak aan het water, aan de rand van het kleine dorpje Kabli. We gaan eerst even de benen strekken en maken een wandeling over een natuurpad en genieten de rest van de middag van een heerlijk zonnetje. Regelmatig komen er mensen die even naar het strandje gaan om pootje te baden, te zwemmen of voor een wandeling. Tot een uur of 6 lijkt het er op dat we helemaal alleen staan, maar dan komen er toch nog meer mensen met een busje, tent of camper. Zo staan we dan met nog 4 anderen voor de nacht op deze plek. Alleen staan hadden we hier prima gevonden, maar zo is het ook ok.
Wat ons opvalt is dat wij hier in de Baltische Staten wel bij de grote jongens horen wat camper betreft. We zien heel veel busjes, veel mensen op de fiets met tentjes en terwijl we in Zuid Europa echt bij de middenmoot horen met onze 7,5 meter.
’s morgens vertrekken alle anderen en besluiten wij hier een dagje te blijven, we drinken buiten koffie en lummelen wat, als het begint te regenen trekken we ons binnen terug voor het werken aan vlog en blog. Eind van de middag wordt het droog en wandelen we naar het piepkleine dorpje, maar daar zit wel een bakker en dat is precies wat we nodig hebben, brood. Rob scoort een soort roggebrood, nog warm uit de oven en iets lekkers voor ’s avonds bij de koffie. Terug bij de camper is het tijd om te koken en eten. We drinken buiten op een bankje koffie en het is nog stil om ons heen, er staat één andere camper en dat betekent dat Boris wel even los kan. Even oefenen met de bal terug brengen en een zoekspelletje, dan is hij na een halfuurtje weer lekker moe voor de avond. We worden wederom getrakteerd op een prachtige zonsondergang. Wat is de Oostzeekust mooi!
Na ontbijt en koffie, het roggebrood smaakt prima, trekken we verder. Het wordt een huishoudelijk dagje, water zoeken, als we dat gevonden hebben ga ik douchen in de camper en Rob gebruikt de douchevoorziening van het tankstation, water bij vullen en verder naar een wasserette. We draaien een paar wassen, doen wat kleine boodschappen in een supergroot winkelcentrum en na de lunch stoppen we nog bij een supermarkt voor de overige boodschappen. We hebben het idee dat Estland wat welvarender is dan Litouwen en Letland. Er zijn hier meer grote winkelcentra en er rijden duurdere auto’s. Het is natuurlijk maar een indruk, als je ergens zo kort bent is dat ook maar gissen.
We rijden nog anderhalf uur en zijn dan in Haapsalu, een stadje van 10.000 inwoners met een kuuroord, kasteel en oud station waarvan de rails nu een fietspad van is. We gaan het morgen ontdekken……………………….meer hierover volgende week!
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
Cookies hier ook al.
Ja ook hier koekjes. Je mag ze weigeren, maar dan werkt de site minder goed. We slaan geen gegevens op om je lastig te vallen met wat voor vragen dan ook.
Functioneel
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een site of over verschillende sites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
