25 februari t/m 3 maart
Dan zijn we toch echt aan onze laatste dagen in Marokko bezig! Wat vliegt de tijd, lekker cliché, maar het is echt waar. We moeten zelfs even flink gas geven om de laatste kilometers te rijden. Vanuit Oualidia zijn we naar Casablanca gereden. We willen graag naar een moskee en dat is in Marokko niet eenvoudig. Het schijnt dat je wel op uitnodiging van een Marokkaan een moskee kunt bezoeken, maar dat je als christen niet zomaar een moskee in mag. Er is één uitzondering en dat is de El Hassan ll moskee in Casablanca. Een vrij nieuwe moskee, die de vorige koning heeft laten bouwen en in 1993 officieel is geopend. Het is een enorme moskee en kost enorm veel geld in onderhoud, vandaar dat er publiek in mag. Je kunt er alleen naar binnen met een rondleiding en dat doen wij ook. De gids spreekt goed Engels en is duidelijk trots op de moskee. Het is een indrukwekkend complex waar 25.000 mensen in kunnen en buiten op het plein kunnen nog zo’n 85.000 mensen het gebed bij wonen. Het is één en al pracht en praal en er zijn enorm veel ambachtslieden bij betrokken geweest. Mozaïek, houtsnijwerk, schilderwerk, marmeren vloeren, het is allemaal door de top van Marokkaanse ambachtsmensen gemaakt. Een indrukwekkend bezoek!
Van hier uit rijden we naar camping Blue Ocean in Mohammedia. Een prima camping, met een nieuwbouwdorp en weer een prachtige kust. Het is wat minder weer, we zijn dus veel binnen, maar tussen de buien door wandelen we langs de boulevard. We gaan even zo min mogelijk het strand op, Boris heeft weer rommel gegeten en zeewater gedronken, dus zijn darmen zijn weer flink van slag. Hij heeft 24 uur geen eten gehad om zijn darmen tot rust te brengen en we hadden nog een blikje voer van een dierenarts, speciaal voor darmproblemen, dus na 24 uur steeds kleine beetjes uit het blikje gegeven. Even niet loslopen en troep kunnen vreten of zeewater drinken. Gelukkig gaat het na 2 dagen weer beter. Ik sprak een Engels vrouw met haar hond en die had een soort muilkorf om op het strand om te voorkomen dat hij zeewater dronk. Misschien een idee voor Boris?
Na 2 nachtjes gaan we weer rijden en kiezen voor flink wat kilometers over de snelweg. Dat was een verstandige beslissing want we hebben een paar flinke buien gehad, waardoor we echt rustig moesten rijden. Dan wil je niet op een secundaire weg rijden met alle hobbels, kuilen en gaten. We hadden heel gezellige begeleiding! Er was een rally van Renault 4 auto’s en daar deden jongeren aan mee tussen de 18 en 28 jaar. We hebben er echt een paar honderd gezien. Dat maakte het wel afwisselend want ze zagen er stoer uit!
Eind van de middag komen we aan in Asilah op camping Echrigui. Het staat flink vol en dicht op elkaar, maar voor een bezoek aan de stad is het prima. Bij aankomst is het droog, dus eerst maar een wandeling met elkaar en Boris. Even uitwaaien na 4 uur autorijden. Rob heeft helaas een aanvaring met een buurman, die vind dat Boris te dicht bij zijn tentje en fiets komt. Als Rob zegt dat hij Boris weg zal halen gaat de man met zijn armen over elkaar staan wachten tot Rob dit gedaan heeft, als het niet snel genoeg gaat begint de man echt lelijk te doen, Rob negeert hem verder maar. Wel bijzonder hoor, het is een man van zeker 60 jaar, een vouwfiets met een krat, een tentje opgelapt met ductape, zou hij zo door Marokko reizen? Waarschijnlijk krijgen we daar geen antwoord op. Aan de overkant staan ook Nederlanders en die herkennen Rob. Het is een volger van onze vlog en roept dan ook naar rob “Ik ken jou!” Rob verbaast, wat volgt is een gezellig gesprek. Wat het leuke is, is dat hij van Marokkaanse afkomst is, de helft van het jaar door Marokko reist en de andere helft in Nederland verblijft. Hij geeft ons de complimenten dat we Marokko zo mooi en eerlijk in beeld brengen. Nou daar worden wij dan stiekem wel heel blij en trots van. We krijgen regelmatig complimentjes over onze vlogs en blogs, maar deze vinden we extra bijzonder!
Asilah is een leuk stadje, zowel binnen als buiten de medina ziet het er verzorgd en al bijna Europees uit, wonderlijk is dat hoe noordelijker we komen hoe meer dat verandert. We hebben hier ook de eerste vuilniswagens zien rijden. Met Boris kunnen we hier weer heerlijk het strand op en hij kan weer even rennen en samen maken we onze laatste strandwandeling in Marokko.
Vanaf de camping lopen we door het stadje naar de medina, het is daar stil, al zijn er ook wel wat souvenirwinkeltjes, maar we dolen ook door lege, stille straatjes. Eindelijk lukt het ook om nog wat souvenirs te kopen. Rob koopt een ketting van (zegt men) hoorn van een koe, dat vind Rob mooi om thuis aan de muur te hangen en ik koop een groot kleed. Daar kan ik thuis dan zelf kussens, tassen of andere spullen van maken. Lijkt me heerlijk om daar mee aan de gang te gaan. Op een terrasje eten en drinken we nog wat.
Dan gaan we verder, we willen de dag voor de boot gaat al in Ceuta zijn, omdat we geen idee hebben hoe lang het bij de grens gaat duren. We zijn er uiteindelijk 2 uur mee bezig om de grens over te komen, er wordt flink gecontroleerd, luiken moeten open, men wil binnen kijken, al papieren 3 keer gecheckt en dan zijn we weer op Europees grondgebied. In Ceuta halen we nog een paar boodschappen en dan vinden we aan de kust op een parkeerterrein een plekje voor de nacht. In eerste instantie zijn we daar alleen en twijfelen we of we daar blijven, maar gelukkig komen er later nog een paar campers. ’s avonds is het erg onrustig, een paar jongeren komen met hun auto tussen de campers staan(terwijl er nog heeeeel veel ruimte verderop op het terrein is) en zetten hun muziek zo hard dat wij in de camper staan te schudden. Gelukkig vertrekken ze om een uur of 11 en kunnen wij gaan slapen, al slapen we toch wat onrustig. Om 8.00 uur worden we wakker, weer allerlei geluiden om de camper heen, als ik het rolgordijntje open doe zie ik zo’n 40 mensen aan het sporten! Nou ja we willen toch opstaan en dit is wel grappig om te zien. Na ontbijt en koffie vertrekken we richting de boot, Rob had ’s morgens bedacht om te informeren of we een eerdere afvaart konden regelen en dat lukt. In plaats van 15.30 vertrekken we nu om 12.30 uur en dat is prettig, we zijn toch al dichtbij de haven en dat geeft ons in Tarifa nog even de tijd voor een paar boodschappen en een wandeling over het strand en door het stadje, waar we genieten van een biertje op het terras.
En nu………………? Daar hebben we nauwelijks over nagedacht. We komen wel al snel tot de conclusie dat we even een paar dagen rustig aan willen doen en appen naar Finca Angela of er nog plek is, ja hoor! Wees welkom! We rijden dus weer richting Sevilla en strijken neer in La Herrradura bij Angela en James. Daar gaan we eens rustig nadenken over de laatste weken van onze reis!
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Twitter, Youtube en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
wow Rob
wat een reis maken jullie. Je bent nu echt wel helemaal los van je vorige leven als informatiemanager 🙂
Hoi Wim, wat leuk om iets van je te horen. ja dat klopt , het werkende leven ligt ver achter me. En heb jij een camper gekocht?
Groetjes Rob
Hoi José en Rob ,
Ik zit weer eens op jullie reisblog te lezen en zie dat jullie de Calmanito del Rey hebben gewandeld, wat gaaf. Wij gaan in mei naar Nerja en gaan ook deze wandeling doen. Lijkt ook ons zo mooi. Even vraagje, hadden jullie ook een vaste tijd? Wij hebben geen gids, maar goed ook zo te lezen 😃Jullie genieten wel en al zoveel gezien. Heerlijk hoor.
Groetjes Linda Ory
Hoi Linda, Wat leuk om weer even wat te horen! Ja wij hadden een tijd geboekt. Wij wilden zonder gids maar die losse toegangskaartjes waren allemaal al op. Hebben jullie wel al kaartjes? Op tijd boeken hoor! Wat een fijn vooruitzicht even lekker naar de zon. Veel plezier! Groetjes rob en José
Dank je wel , ja gaat lukken. We hebben al kaartjes, er waren nog maar een paar dagen vrij die week. Bizar, 2 maanden van te voren.
Tot wanneer blijven nog weg?
Groetjes Linda