Op naar Matera

22 t/m 29 maart

Natuurlijk vertrekken we later dan gepland bij “Vista San Vicino”, nog even douchen, opruimen een laatste kop koffie samen en dan gaan we, op naar nieuwe bestemmingen. Wel onderweg boodschappen doen, gas en diesel tanken en dan schiet de dag al aardig op. Het is lekker weer, dus maar niet teveel kilometers vandaag. We stoppen in Fermo (San Marco), nauwelijks een plaatsje, maar wel een parkeerterrein achter de kerk waar we prima staan. Eind van de middag is het er een drukte van belang, er is in de zaal naast de kerk een feestje, maar rond 20.00 uur is het weer afgelopen en is het muisstil rondom ons. Tot de volgende ochtend de kerkklokken al vroeg luiden en er wederom veel auto’s, deze keer met kerkgangers het terrein op rijden. Het is zo druk dat wij er niet meer uit kunnen. Er zit niets anders op dan de kerkdienst rustig uit te zitten, dus ontbijten we, kijken onze zondagochtend vlogs, drinken koffie en dan zijn we gelijk met de kerkgangers klaar. Ieder weer zijn ding gedaan!

uitzicht op de kerk waar de camper staat

We rijden verder zuidwaarts en waren de binnenwegen tot nu toe niet zo best, dit traject op de SS16 gaat redelijk goed. We volgen de weg langs de Adriatische kust, we zien regelmatig de zee woest op de kust bonken, rijden door badplaatsen, oude dorpjes en groene heuvels. Voor de laatste 100 km pakken we toch nog de grote weg, dit rijdt sneller, maar man, man wat zijn ook de grote wegen in Italië slecht! Er wordt ook veel aan de weg gewerkt, dat zien we al vanaf binnenkomst in Italië, regelmatig rijstroken afgesloten, de snelheid moet dan flink omlaag en als de dag er op zit zijn we allebei flink moe van de enerverende rit.

kilometers over de SS16

We gaan naar de camperplaats in Termoli, een klein plaatsje aan de kust. De camperplaats is in de haven en vandaar loop je zo de oude stad in, een imposant vestingwerk, waar je heerlijk door de straatjes kunt dwalen. We blijven hier 3 nachtjes, want we zijn moe, de zon schijnt, we hebben een mooi plekje, dus geen haast! Een goed moment om plannen voor de komende weken te maken. We boeken de tickets naar Griekenland, bedenken in grote lijnen welke route we daar willen rijden en genieten ondertussen van de zon.

hoe Italiaans wil je het hebben?

Vanuit Termoli rijden we naar een plaats waar we een paar jaar geleden ook zijn geweest. We moesten toen opschieten om de boot te halen, nu nemen we er de tijd voor, Matera! We gaan naar boerderijcamping Masseria del Pantaleone, waar mooie ruime camperplekken zijn en een toiletgebouw. Het prettigste aan deze CP is hun pendeldienst naar het centrum van Matera. In Florence zijn we een Nederlands gezin tegengekomen en als ik de receptie binnenloop zitten zij daar met het thuisfront te bellen. De wereld is klein, he! We twijfelen over het moment waarop we naar Matera gaan, wanneer is het droog genoeg? De volgende ochtend zijn we allebei vroeg wakker en de zon schijnt, dus eruit! Ontbijten, Boris uitlaten, koffie en ruim op tijd voor de pendeldienst van 9.30 uur staan we klaar. Gisteren gecheckt of Boris mee mag en ook hij mag mee naar één van de mooiste plekken van Italië. Natuurlijk zijn de grote steden, Rome, Florence, Napels en kleinere steden als Perugia, Lucca, Orvieto fantastisch, maar voor ons is Matera toch wel één van de allermooiste!

Matera is zo mooi

Gelukkig worden we niet teleurgesteld, we vinden het eigenlijk nog mooier dan de vorige keer. We nemen ook echt de tijd om rond te dwalen, genieten van de uitzichten en stoppen om de haverklap om van de schoonheid van dit stadje te genieten. We zijn vroeg en dat betekent dat het de eerste paar uur gewoon echt stil is. We snappen ook dat het hier in het hoogseizoen enorm druk moet zijn en dat lijkt ons helemaal niets. Dan komen we ook het Nederlandse gezin Noortje, Guus, Toon en Dorus tegen en nemen de tijd om een praatje te maken, de kinderen vinden het helemaal gezellig om Nederlands te praten met andere mensen. We zijn zomaar een half uur verder en nemen afscheid om verder te wandelen. De regen die voorspeld is blijft nog steeds uit, dus lunchen we op een terras met uitzicht. Dan is het tijd om op zoek te gaan naar de camper. De lucht om ons heen is donker, dus een beetje voortmaken. Een pittige wandeling, want er zitten een paar venijnige hellingen in, ondertussen begint het steeds meer om ons heen te rommelen en zijn de wolken dreigend zwart. We lopen ook nog even verkeerd omdat de toegang tot een pad geblokkeerd is en we een stuk terug moeten, de stemming daalt en de weg gaat steil omhoog! Bijna op een holletje komen we terug bij de CP waar de eerste druppels vallen. Net als we de deur van de camper achter ons dicht trekken begint het te regenen en te onweren en dat blijft de komende uren zo. Dat geeft niet, wij hebben Matera gezien en kunnen onze reis vervolgen. Volgende week………………..op naar de boot om over te steken naar Griekenland!

genieten van uitzichten

De link naar dit vlog staat hier

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.

Welkom op de website van “We zijn op pad”

Leuk dat je hier bent aangekomen en welkom! We vertellen kort waar onze reizen ons gebracht hebben, daaronder vind je onze wekelijkse blogs.

Wil je weten wie wij zijn kijk dan even hier.

In augustus 2021 zijn we met onze camper op pad gegaan, om te beginnen naar Spanje, Portugal, Griekenland en Albanië. Van daaruit terug naar Nederland, het werd hoogtijd om iedereen thuis weer even vast te houden. Na 8 weken thuis in de zomer van 2022 zijn we weer vertrokken. Door Engeland en Schotland terug naar Spanje, Portugal en zelfs 7 weken Marokko. In April 2023 kwam aan deze lange, prachtige reis een einde.

In Juli 2023 zijn we voor een trip van 3 maanden, naar de Baltische Staten gegaan. Een boeiende hoek van Europa waar we genoten van de stilte en de mooie steden.

In al die tijd dat we op reis waren, hebben we met enige regelmaat aan elkaar gevraagd, zou het niet geweldig zijn om nog langer, nog meer……………..? We nemen de beslissing om ons huis te verkopen en op 30 april 2024 dragen we de sleutels over van ons huis waar we zo lang gewoond hebben. Het wonderlijke is dat we het allebei geen moment moeilijk vinden! Het geeft zo’n gevoel van vrijheid! Wel kopen we in de buurt van Alkmaar een chalet, want we willen toch graag een plek hebben voor calamiteiten.

Een week na de sleuteloverdracht rijden we naar het noorden. Via Denemarken steken we over naar Noorwegen en we zijn totaal ondersteboven van dit geweldige land. We hebben mazzel want het is een prachtige voorjaar. Via Zweden rijden we terug naar Nederland vol met waanzinnige indrukken.

In oktober 2024 rijden we rustig via Frankrijk naar Spanje om de oversteek naar Marokko te maken. De bedoeling was om voor “Endless on Wheels” een camperreis te gaan begeleiden. Helaas worden we terug naar Nederland geroepen en wordt de reis door een ander koppel overgenomen. Wij blijven in Nederland om te zorgen en wonen een aantal maanden in ons chalet.

Begin maart 2025 kunnen we weer op reis en vertrekken via Frankrijk naar Italië, waar we oversteken naar Griekenland. De terugweg willen we via Bulgarije, Hongarije en Roemenië reizen.

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.

Dit bericht staat boven aan. Maar direct hieronder staan de meest recente boodschappen.

Toscane, Umbrië en de Marche

15 t/m 22 maart

We gaan naar Florence, tussen de buien door, zijn we blij dat dat toch lukt. Er is heel veel regen gevallen en er gaat nog veel meer komen. Wij gaan met de bus de stad in, wel met 20 minuten vertraging, maar we spreken een paar Nederlanders bij de bushalte en dan vliegt de tijd voorbij. Het is in Florence enorm druk, veel bussen en in de stad lopen enorm veel jongeren, het lijkt wel schoolreisjestijd. Op internet hebben we een korte stadswandeling gevonden, die brengt ons eerst naar de overdekte markthallen, wat een kleuren, geuren en indrukken! Daar genieten we allebei enorm van, dus zwerven we daar rond en kijken naar alles wat er om ons heen gebeurt, heerlijk!

veel kleur en geur in de markthal

Vandaar uit lopen we naar de Dom en daar is het echt enorm druk. We willen toch graag even binnen kijken en gaan dus braaf in de rij staan. Gelukkig gaat dat best snel en na 20 minuten staan we binnen. Indrukwekkend groots en absoluut de moeite waard om een bezoek te brengen. Vandaar lopen we naar de rivier de Arno en kijken uit op de Ponte Vecchio. Via een andere brug lopen we naar de overkant van de Arno waar het veel stiller is, hier vinden we dan ook een restaurantje waar we een heerlijke pizza eten. Er eten alleen maar locals en de pizza is fantastisch, de espresso na het eten is subliem! Verder maar weer, over de Ponte Vecchio, terug naar het centrum. Daar dwalen we nog wat rond totdat de eerste spetters vallen en we snel op zoek gaan naar de bus. Rennend halen we de bus terug naar camping Hu en voor de grootste bui valt zijn wij weer terug op de camping. Daar spreken we nog een jong stel met 2 kleine kinderen die een half jaar op stap zijn voor de oudste naar school gaat. Leuke gesprekken hebben we soms zo maar, de vrouw van het stel had onze stickers op de camper gezien en was nieuwsgierig naar wat wij zoal doen. Even wat informatie uitwisselen en als het dan echt begint te regenen gaan we allemaal snel de campers in.

veel, heel veel scooters in Florence

Van Florence rijden we naar het meer van Trassimeno, onderweg hebben we echt slecht weer! We rijden verkeerd en komen in hele kleine dorpjes terecht en het weer is daar bar en boos, mensen staan hun huis leeg te hozen en hulpdiensten zijn straten aan het leeg pompen. Modderstromen en ellende over de straten. Wij zijn aan het eind van de dag blij dat we daar goed doorheen gekomen zijn, want het maakte wel diepe indruk op ons.

straatjes in San Feliciano

Aan het meer van Trasimeno vinden we een heerlijke camperplaats in San Feliciano met gratis voorzieningen en een kraan die water geeft en daar strijken we neer. Het voelt wel een beetje verlaten allemaal, de meeste appartementen zijn leeg, maar als we het dorpje door lopen komen we in een klein centrum terecht waar wel gewoond wordt. We hebben het zonnetje gevonden en genieten van het buiten zijn. De volgende dag bedenken een keer of 5, gaan we of gaan we niet? Het zonnetje is zo lekker dat we pas aan het eind van de middag vertrekken naar de andere kant van het meer, naar Castglione del Lago een dorp boven op een heuvel. Weer een prima vrije plek met uitzicht op het dorp op de heuvel. We blijven hier 2 nachtjes, wandelen een flink stuk langs het meer, zien de camping waar we zeker 20 jaar geleden met onze kinderen kampeerden en lopen daarna de steile heuvel op naar het centrum van Castiglione del Lago. Toen nog weinig toerisme en vooral barretjes waar de plaatselijke bevolking een koffie of borrel op het terras dronk en natuurlijk ook de ijswinkel waar de campinggasten hun ijsjes haalden. Nu is de hoofdstraat vol met trendy winkels, hippe barretjes en weinig tentjes waar je de locals vindt. Toch is het nog steeds een leuk stadje met prachtige vergezichten en in de oude burcht nog steeds een openlucht bioscoop waar Rob toen met Joep een film in het Italiaans heeft gezien, vooral leuk voor de beleving.

Castigliano del Lago heeft veel poorten

Na 2 nachtjes rijden we naar de wasserette om onze wasbare dekbedden te wassen (wat een fijne uitvinding, geen gedoe met die grote dekbedhoezen in een krappe camper!) een vriendelijke meneer helpt me op weg want ik begrijp de Italiaanse gebruiksaanwijzing niet helemaal. Vervolgens nog langs de serviceplek en dan gaan we weer verder, volgende bestemming is Citta della Pieve. Onderweg is het zo wonderschoon mooi. Cipressen, pijnbomen, boerderijen, kleine dorpjes, het is volop genieten. Behalve dan……… het wegdek! Het is af en toe bar en boos en de aangegeven snelheidslimiet halen we bij lange na niet. Echt niet overal hoor, er zijn prachtige stukken asfalt, maar dan opeens bonk boem, (horen en zien vergaat ons af en toe in de camper)en alles wat je er bij bedenken kunt als het wegdek echt slecht is.

zicht op het mooie Citta della Pieve

Citta della Pieve is weer zo’n mooi dorpje op een heuvel. De stenen die hier gebruikt zijn komen allemaal van materiaal uit de omgeving. Prachtige straatjes en steegjes en volgens de inwoners is hier het smalste straatje van Italië, 45 cm breed. Dat zoeken we natuurlijk ook op en lopen er door heen. Het steegje is ontstaan omdat de eigenaren van de panden aan weerszijde van het steegje het niet met elkaar konden vinden en dus geen gezamenlijke muur wilden. Ze maakten liever hun huizen smaller en daardoor ontstond deze smalle steeg.

Ook hier hebben we een mooie plek, het is aangelegd als camperplek, maar de voorzieningen zijn matig, al hebben we hier wel gratis stroom. Er is een kraan en de loosplek is krap om in te rijden voor onze camper. Wat dan wel weer fantastisch is, is het uitzicht op het dorp.

mooie routes onderweg

De volgende dag is weer even kilometers maken, want we gaan op bezoek! Hoe leuk is dat! Eerst even langs een tuincentrum om wat buitenplantjes te halen en nog even naar de supermarkt om de levensmiddelen aan te vullen. Het plan was om een stuk snelweg te nemen, want voor echt langere trajecten vinden wij de binnendoor wegen niet prettig. Wat is het wegdek slecht in Italië! Helaas gaat het snelwegtraject niet door, er wordt aan de weg gewerkt en er is over een grote afstand een omleiding door de kleine dorpjes van Umbrië. Dit kost erg veel tijd want het vrachtverkeer moet er ook door heen. We staan zelfs een tijdje stil omdat 2 vrachtwagens elkaar in een bocht niet kunnen passeren. Gelukkig lossen ze het samen goed op en kan iedereen weer verder. De route is prachtig en we komen steeds dichterbij de Apenijnen, er ligt nog sneeuw en zet daar een zonnetje op en je hebt een betoverend landschap.

aan het werk op “Vista san vicino”

Eindbestemming is Frontale (Apiro), net buiten dit dorp hebben Nelleke en Giel André een camping en appartementen “camping Vista San Vicino“. Nelleke was ons buurmeisje in Alkmaar en zij paste ook regelmatig op onze kinderen. Dat is dus wel al een paar jaar geleden en we hebben haar dan ook al zo’n 20 jaar niet gezien. Via haar ouders wisten we dat ze hier naar toe getrokken zijn en op 26 november 2024 waren zij in “Ik vertrek”. Regelmatig hebben we opgenoemd dat als we naar Italië zouden gaan we hier toch echt wel even op bezoek wilden gaan. Het moment is daar………………….

we vermaken ons goed bij Nelleke, Giel en de kinderen

We worden hartelijk ontvangen en mogen met de camper naast het huis staan, want op de camping wordt hard gewerkt om alles voor het seizoen klaar te maken. Het is een gezellig weerzien en er is veel bij te praten. Er is ook veel te doen en de dag erna helpen we met snoeien, tuin afval opruimen, fikkie stoken, maar lunchen ook gezellig met elkaar en dit alles met zicht op Monte San Vicino, een strak blauwe lucht en een heerlijk voorjaars zonnetje maakt dit een topdag. De dagen erna vullen zich ook op die manier, het is fantastisch weer, er is veel te doen. al klussend, pratend, etend, vullen de dagen zich en voelt het heel vertrouwd om hier op bezoek te zijn. We eten in het dorp bij Francesca, waar vooral werklui zitten en we dan ook een (h)eerlijke Italiaanse maaltijd eten.

monte San Vicino

Een prachtige stop en één waar we met veel plezier op terug kijken. Dag Nelleke, Giel, kinderen, hond Bruno (wat een gezellig speelmaatje voor Boris!) en dag camping “Vista San Vicino” wij komen zeker terug! Nu verder zuidwaarts…………..op weg naar de hak van Italië!

Het vlog over deze mooie plek kan je hier bekijken

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.

Bella Italia

8 t/m 15 maart

Vanuit het mooie kleine dorpje Nans-sous-sante-Anne rijden we een kleine 40 km, om op camping in Pontalier neer te strijken. Het is nog erg stil op de camping, in één hoek lijkt een gemeenschap te wonen met een paar touringbussen en oude caravans en auto’s, verder een paar passanten. Wij willen vooral even lekker douchen, water bijvullen en uiteraard wandelen. Dat lukt allemaal, een lang bospad brengt ons hoger en hoger, na een kleine 3 km draaien we om en lopen terug. Verder lopen heeft niet zoveel zin en het loopt best zwaar omdat er veel keien en rotsblokken liggen. De afdaling gaat een stuk soepeler, we hebben alle drie weer even de benen en poten gestrekt en Boris heeft weer heerlijk los gelopen.

veel tijd maken om te wandelen

De volgende dag wordt een topdag, we rijden een prachtige binnendoor route, weg nr. 9 richting Lausanne. Het is zonnig, stil op de weg, weilanden, dorpjes en de Alpen die steeds dichterbij komen met haar besneeuwde bergtoppen. Ik pak echt om de haverklap de camera om weer iets moois te filmen, hier heb ik ’s avonds een beetje spijt van, want welke stukjes film gaan de vlog halen?

rijden langs het meer van Genéve

We hebben samen een goed werkend patroon in het vloggen. Ik (José) film het meeste en bedenk wat er gefilmd moet worden, gelukkig filmt Rob ook regelmatig, maar ik bedenk meestal wel wat er gefilmd gaat worden. ’s Avonds bekijk ik alle filmpjes en gooi dan flink wat materiaal weg. Als we alles zouden bewaren wordt de vlog een paar uur lang en dan haken de meeste volgers wel af, denken wij. Rob gaat dan met het materiaal wat ik klaar gezet heb aan de gang om er een vlog van te maken. Hij vindt het ook echt leuk om daar mee te stoeien en het zo mooi mogelijk in elkaar te zetten. Eind van de week kijken we dan samen nog een keer kritisch naar de vlog, halen er nog wat foutjes uit of korten nog wat stukjes in en dan is de vlog weer klaar voor publiek! Tussendoor schrijf ik de blog, waar Rob eind van de week ook nog eens kritisch door heen gaat om vooral de foutjes er uit te halen en nog wat aan te vullen. Zo, dit was even een inkijkje in hoe wij onderweg onze gezamenlijke hobby uit voeren, één waar we samen veel plezier aan beleven!

een prima overnachtingsplek in het Aostadal, Aymavilles

Terug naar de mooie rit die we maken, vanuit Frankrijk, door Zwitserland naar Italië, prachtig. Uiteindelijk komen we uit in het Aostadal, waar we in het kleine dorpje Aymavilles / Aosta op een parkeerterrein overnachten. Later op de avond komen er nog 2 busjes naast ons staan. Allemaal niet heel bijzonder, maar wel functioneel.

We brainstormen over de komende dagen, Rob heeft een dorpje naast Genua gezien wat erg mooi lijkt en we zoeken daar dan ook een plek om te overnachten, maar kunnen het niet goed vinden. We besluiten om het over te slaan en gaan richting Lucca. Op loopafstand van het centrum vinden we camping Il Serchio met een wandelpad om de hoek waar we met Boris kunnen lopen.

op de fiets naar het centrum van Lucca

Op de fiets, samen met Boris rijden we naar het centrum van Lucca. We zijn hier jaren geleden samen met de kinderen ook een middag geweest en altijd bedacht om nog eens terug te gaan. Toen hartje zomer, nu een rustige lente dag. Er zijn veel scholieren met bussen voor een uitstapje, maar verder is het stil. We fietsen eerst over de 4 kilometer lange stadsmuur van Lucca, dit geeft een mooi beeld op de stad, het is echt wel Italië hoor!

Dan is het tijd om de fietsen te parkeren en met Boris even op de stadsmuur te wandelen en nog eens rustig om ons heen te kijken. Dan doen we wat we het allerliefste doen in een stad, dwalen door de straatjes. Alhoewel we daar toch wel heel verschillend in zijn. Rob loopt het liefst doelbewust ergens naar toe en wil weten waar hij is. Ik zwerf het liefst van straatje naar straatje mijn neus achterna. Dus af en toe toch maar even overleggen en samen weer een pad kiezen.

Na een paar uur dwalen krijgen we trek, strijken neer op een terrasje, eten een hapje en verbazen ons net als altijd over het lawaai dat de Italianen kunnen maken. Maar genieten vooral naar de pracht van de gebouwen, de mooie straatjes en de heerlijke sfeer om ons heen. We genieten weer van Italië!

San Michele in foro, met haar prachtige voorgevel van verschillende marmersoorten

We hebben een fijne camping, Il Serchio, dichtbij het centrum. Op het moment dat wij aankwamen was deze voor het eerst weer open. Met nog zo’n 6 andere campers staan we hier prima. Een fantastisch lekkere douche, een wandelplek voor Boris direct om de hoek en heel veel ruimte om ons heen. Zomers is het hier waarschijnlijk niet fijn, want de plekken zijn krap en met onze 7,5 meter kun je dan niet echt in of uit parkeren. Maar nu hebben we een hele straat voor ons alleen, prima.

Vanuit Lucca rijden we een kleine honderd kilometer naar Florence en voor het eerst hebben we regen, heel veel regen. Al hebben we al wel een paar keer ’s nachts een bui gehad, maar dit is serieus regen. We twijfelen nog even of we toch de stadsbus naar het centrum zullen pakken, maar dan moeten we tickets kopen voor musea. Heel af en toe doen we dat wel, maar het liefst zwerven we gewoon door de straatjes en wandelen we door de stad. We maken er een binnen dag van. Doen een was, middagslaapje, spelletje, werken aan vlog en blog.

Best lekker zo’n lummeldagje! Volgende week dus, Florence!

Deze video staat hier

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.

Het is zover!!

1 t/m 8 maart 2025

We zijn weer onderweg! Oh, wat hebben we hier naar uitgekeken.

De laatste weken waren druk, gezellig druk uiteraard. Hier nog even eten, daar nog even koffie, zelfs nog een zeer gezellige muzikale middag met vrienden. Vervolgens met de camper bij weer andere vrienden op het erf gezellig een avondje kaarten, de kinderen zien, nou dan vliegen de laatste weken wel aardig snel voorbij. Als we dan weer onderweg zijn denken we weleens “Wat doen we onszelf aan om nog zoveel mensen even te willen zien.” Maar dat willen we ook niet anders, het hoofd en hart zijn weer even vol met veel liefs en dat is ook fijn om mee weg te rijden.

we rijden weer!

Het is prachtig mooi weer als we aan onze nieuwe tocht beginnen, dus rustig aan! De eerste stop is in België bij de mijnen van Blegny, daar maken we dan ook meteen maar een wandeling om en over de steenkoolberg. We twijfelen even of we de mijn ook willen bezoeken, dat willen we wel maar niet nu. Het is hier ook voorjaarsvakantie en er zijn veel gezinnen met kinderen. Deze oudjes komen wel een keer terug als er geen schoolvakantie is. We kwamen voor de camperplek en die is prima.

de mijn van Blegny

De volgende dag rijden we naar Nancy, al zo vaak langs gereden, maar nooit gestopt, dat gaan we nu wel doen. Midden in de stad is een CP, aan het water en een redelijk drukke weg. Voor een nachtje vinden we dat prima, want het voordeel is dat we maar 10 minuten hoeven te lopen om in het historisch centrum te komen. Daar wandelen we dan ook met zijn drietjes naar toe. Het centrum is een grote renaissance wijk en nadat het in de jaren 80 van de vorige eeuw autovrij is gemaakt, is het nu een prachtig wandelgebied, met veel goud en versieringen, het is een lust voor het oog. Zeker met de strak blauwe lucht en het zonnetje van vandaag is het heerlijk om hier rond te wandelen en zo nu en dan op een traptrede te gaan zitten om eens goed om ons heen te kijken. We sluiten de middag af op een terrasje, de verleiding met dit mooie weer is te groot.

wandelen door Nancy

Dan rijden we verder, op zoek naar water! Dat is in deze tijd van het jaar een obstakel. Frankrijk heeft veel dorpjes met een publieke kraan en service plekken voor campers, maar………………tot eind maart allemaal afgesloten! Dit hebben we ons niet gerealiseerd toen we vertrokken en nu dreigt dat een probleem te worden. In Nancy dachten we nog dat het wel zou lukken om elders water te vinden, want op de camperplaats daar was geen aansluiting en zou je met gieters heen en weer moeten lopen, gedoe dachten we nog. Via Park4Night, een app die we veel gebruiken voor overnachtingsplekken, maar ook voor water, wasmachines enz. een waterpunt gevonden, afgesloten! Meestal staat dit er bij, maar niet altijd, helaas! Zo rijden we verder, nog een aantal spots geprobeerd, maar we geven bijna de moed op, maar dan dwars door Besançon toch een tappunt gevonden. Eerst denken we dit hartje centrum bij een speeltuin te kunnen regelen, nou ook kansloos dus! En ondertussen zit Rob stoïcijns achter het stuur, af en toe heel zachtjes vloekend, maar weet toch die bak van ons, 7,5 meter lang door nauwe straatjes te wroeten. En dan gaat het echt over smalle straatjes, blokkeert bij een stoplicht 2 banen, maar wordt er niet warm of koud van, schijnbaar!

Ok er is hier ook een camperplaats, daar dan op af. HOE DAN!! Krappe bochten, steile hellingen, hoge muren en hier en daar enkele centimeters over bij het draaien en keren, MAAR…….. er is water, HOERA!! We laten de watertank vol lopen, constateren dan Besançon een prachtige stad lijkt, wordt genoteerd in google maps en verlaten deze stad met een watertank vol, op zoek naar stilte.

En die stilte vinden we, wat heeft Frankrijk toch een prachtige plekjes. In het kleine dorpje, 125 inwoners, Nans-sous-Sainte-Anne vinden we een camperplek zoals we ze het allerliefste zien. Een kabbelend beekje voor onze neus, hoge bergwanden in de verte, weilanden op steile hellingen en diverse wandelroutes die hier starten. We staan hier alleen, pas ’s avonds laat komt er nog een busje aan en de tweede avond komen er nog 2 campers bij. ’s nachts is het hier doodstil, alleen het beekje kabbelt en ’s morgens vroeg horen we de vogels kwetteren. We maken er een heerlijke dag van, de camper soppen, Rob speelt met de drone en installeert het zonnepaneel, we drinken koffie in de zon, lezen een boek en de krant en na de lunch maken we een mooie wandeling. Boris kan los lopen, huppelt als een jonge geit van hier naar daar en wij lopen langs de rivier de Lison naar een waterval en via het piepkleine dorpje, waar iedereen elkaar vriendelijk groet, terug naar de camper.

’s avonds wordt er nog een paar uur gewerkt aan vlog en blog, bekijken we de route voor de komende dagen, maken een afspraak voor een bezoek in Italië. Verder zoeken we wederom water, want even douchen is wel fijn en we besluiten vlak voor de Zwitserse grens een camping op te zoeken. Hoe dat verder gaat? Volgende week meer!

De video naar dit blog staat hier

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.