april 2025 – We zijn op pad

26 april 20252 mei 2025

We trekken ons terug, geen paasfeest

19 t/m 26 april

Vanuit Leonidio rijden we weer een prachtige route, we steken het schiereiland dwars over, langs bergruggen over een weg vol haarspeldbochten en vergezichten. Onderweg stoppen we bij het klooster Elonis, het is even zoeken naar een parkeerplek want over het algemeen hebben de kloosters geen parkeerplaatsen. Dat is hier ook het geval, het is manoevreren langs de kant van de weg, maar we vinden een plekje. Rob en Boris blijven buiten het klooster, waar Rob mooie dronebeelden maakt en ik wandel alleen het klooster in. Een stille plek waar nauwelijks bezoekers zijn, ik bekijk het kerkje, geniet van de uitzichten en zit stil op een muurtje om eens goed om mij heen te kijken en te genieten van de intense stilte. Het grootste deel van het klooster is afgesloten voor bezoekers en ik vraag me ook af of er nog monniken wonen. Ze laten zich in ieder geval niet zien.

uitzicht bij de toegang van het klooster

Na een klein uurtje rijden we weer verder, nog meer mooi landschap en genieten, zo rijden we verder tot vlak voor Githion. Vlak voor Githion is een prima plek aan het strand, bij het scheepswrak wat hier al heel lang ligt weg te roesten. Een biertje op het strand, genieten van het zonnetje, Boris bij ons in de schaduw, voetjes in het zand, wie doet ons wat! Met een paar andere campers en een paar vriendelijke zwerfhonden brengen we hier de nacht door.

We gaan naar Githion, hier hopen we iets van de paasprocessies mee te maken, het is nog vroeg, dus gaat Rob eerst op zijn step boodschappen doen en kijken of er een betere plek is om de nacht door te brengen. Op dit moment staan we op een parkeerplek langs een drukke doorgaande weg en we besluiten al snel dat dit geen plek voor de nacht is. In het stadje krijgt Rob niet goed duidelijk hoe laat de processie is en dan is het de knoop maar doorhakken. Het is warm op deze parkeerplek en iets beters vinden we niet, dus laten we de paasprocessie voor wat het is en gaan we verder.

Grieks Paasbrood-Tsoureki, de drie strengen staan voor , de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, het rood voor het bloed van Christus en het ei voor de vruchtbaarheid

We weten inmiddels dat Pasen het belangrijkste feest van het jaar is voor de Grieken, het is overal in de dorpjes en stadjes dan ook behoorlijk druk. Wij trekken ons terug van de drukte en vinden in Skoutari een machtig mooi plekje. We zijn helemaal alleen en overdag komen er wat auto’s parkeren die in de taverne aan het strand wat eten en drinken, maar als de taverne dicht gaat zijn we echt alleen. De eerste avond en nacht stormt het behoorlijk, we hebben onze poten onder de camper, maar zelfs met deze stevige poten schommelt de camper behoorlijk en duurt het even voor we in slaap vallen. De volgende nachten hebben we daar geen last meer van. Dan horen we vogeltjes kwetteren, in de verte wat honden blaffen en een enkele auto op de weg een paar honderd meter verderop en natuurlijk zoals bijna iedere nacht, het ruisen van de zee.

We wandelen naar het kleine dorpje waar de hele dag de klokken beieren op Paas zaterdag. De wandeling er naar toe is maar 1,5 km, maar tjonge, jonge het is een echte kuitenbijter! De volgende dag nog maar eens omhoog, nu via een andere route, iets minder steil maar wel langer. Het is heerlijk om zo te wandelen, maar ook het moment om ons ritme aan te passen. De temperatuur is ’s middags inmiddels rond de 25 graden en Boris trekt dat niet. De volgende dag gaan we ’s morgens na ontbijt en koffie wandelen, en vinden weer een ander pad. We lopen een karrenspoor door de weilanden, waar Boris lekker los kan rennen en over het strand terug, het is nu minder warm en veel beter te doen voor Boris. ’s Middags lummelen we lekker bij de camper en Boris ligt in de koelte van een olijfboom. Het zijn heerlijke dagen hier, we eten een keer bij de taverne, snappen inmiddels beter dat we vooral niet teveel moeten bestellen want de porties zijn enorm, ook enorm lekker trouwens. Onze maaltijd bestaat vaak uit een Griekse salade, brood en tzatziki, wat frietjes en ansjovis of sardientjes, heerlijk! Op Paas zondag is de taverne dicht, dit is de dag dat de Grieken na de vastenperiode weer vlees eten op zondag en families bij elkaar komen om het Paasfeest te vieren. Het betekent dat het nu nog stiller om ons heen is!

mooie wandelomgeving, goed voor de kuiten

De video bij dit verhaal staat hier

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.

19 april 202522 april 2025

Trekken langs de kust

12 t/m 19 april

Onze tweede nacht in Kilada is een stuk rustiger, we hebben ver van de haven gestaan en dat was dus prima voor een goede nachtrust. We vinden de vrije plekjes echt fijn, zeker buiten het seizoen kan dat in Griekenland zo gemakkelijk. Het is prettig om aan de rand van een dorp te staan, het is stil, de bakker is meestal op loopafstand en we zien het dorpsleven aan ons voorbij trekken. Voor ons het ultieme campergevoel. Er zijn natuurlijk ook nadelen aan het vrij staan, in Griekenland kun je overal water halen, maar je toilet lozen kan alleen op campings of camperplaatsen. Wij hebben 2 toiletcassettes, dus 5 a 6 dagen houden we het wel vol en dan is het tijd om weer een camping op te zoeken, soms voor één nacht, soms voor een aantal nachten.

we wandelen veel langs het strand van Drepano

Dat is precies wat we in Drepano gaan doen, een aantal nachten op een camping staan. Inmiddels zijn we 6 weken onderweg en hebben al flink wat gereisd en gezien en wat we ons, voordat we in de camper gingen wonen, nooit hadden gerealiseerd, überhaupt nooit over nagedacht trouwens, dat reizen een behoorlijk vermoeiende activiteit is! Dus!!

Het is hier nog stil op de camping, een stuk of 6 campers, wel veel activiteit, heel veel activiteit. Op de camping wordt een deel ingericht voor glampingtenten of stacaravans, maar wij gokken op glampingtenten. Er zijn dagelijks mannen bezig met kabels leggen, onderstellen bouwen, maar we hebben er weinig last van. Als we de camping aflopen langs de zee zien we bij de terrassen en andere campings ook veel activiteit. Er wordt geschilderd, gesnoeid, geveegd, met meubilair gesjouwd, het seizoen is in aantocht! Komend weekend is het Pasen en dat betekent in Griekenland de start van het zomerseizoen. De uitdrukking “er op je paasbest uitzien” is hier wel van toepassing. Onkruid wordt verwijderd, nieuwe plantjes gepoot, verlichting opgehangen. Wij lopen met Boris een aantal keren per dag langs al deze activiteiten en iedere keer is er wel weer wat veranderd of zitten harde werkers even op een stoel uit te puffen en de noeste arbeid te bekijken.

We hebben op deze camping een geweldig sanitair gebouw en daar maken we dan ook dankbaar gebruik van. De eerste keer dat ik onder de douche sta komt Rob even checken of het wel goed gaat, zo lang ben ik aan het douchen. Schandalig, maar ook schandalig lekker! De keren daarna douche ik een stuk korter, maar geniet er wel enorm van. Het duurt even voor we de rust echt te pakken hebben, Rob kan dat beter, maar ik heb altijd wat moeite om echt tot rust te komen. Na 2 dagen willen we eigenlijk weer verder, maar het worden er 4, het is gewoon fijn om even te chillen.

Op de camping worden we ook herkent door volgers, dat vinden we allebei nog steeds wel een beetje ongemakkelijk, maar ook super leuk natuurlijk, zeker als we complimenten over onze vlogs krijgen. We maken een praatje en gaan ook nog even samen eten in het dorp, heel gezellig allemaal. De volgende dag trekken we de fietsen uit de garage, om nog even naar het volgende dorp te trappen. Daar zijn we niet zo van onder de indruk, veel toeristenwinkeltjes, hotels en appartementen. Waarschijnlijk is het wel gezellig om hier ’s avonds een hapje te eten, maar wij houden het bij een ijsje. De route heen en terug is wel erg mooi om te fietsen! Terug in Drepano constateren we dat we dit dorpje leuker vinden, het is niet gericht op toeristen, er is wat horeca, een bakker en supermarktje, meer een dorpje dat nog van de bevolking is en zoals wij dat graag zien.

wandelend langs een kust pad vol met katten

Na 4 dagen vinden we het wel tijd om verder te reizen, we gaan naar Nafplion, een klein stukje verderop. We zetten de camper op een parkeerterrein, wandelen met Boris, lunchen en willen dan het stadje in. Maar dan hebben we een dilemma, het is best warm in de camper! We wilden Boris in de camper laten, maar dat is niet ok. Hij is niet zo gek op stadjes, dus voor zijn plezier laten we hem dan in de camper. Vandaag dus niet, hij moet mee. Een mooi aangelegd pad, met links rotswanden en rechts een steile helling richting zee brengt ons naar de stad en niet te vergeten, zeker 20 katten. Rob neemt Boris dan ook al snel van me over, want wat is die hond sterk als hij een kat in het vizier heeft en een groot deel van de kattenbevolking is absoluut niet onder de indruk van hem. Ze blijven gewoon midden op het pad zitten, hard werken dus voor Rob en Boris. Als we het pad rond de rots hebben gelopen komen we in de buurt van de haven. De wandeling om de rots is eigenlijk een wandeling onder het bastion van Nafplion door. Tegenover de haven, ligt in zee het Bourtzi fort, groot en indrukwekkend, zittend op een bankje genieten van het uitzicht op het fort. Verder is de haven niet zo interessant er liggen wat boten, maar op de kade is het een drukte van belang met toeristenbussen, een treintje en familiefietsen voor 4 personen. Wij lopen dan ook de stad in, autovrij, bij de terrassen de nodige katten, maar vooral een gezellig centrum, waar ik ook nog een leuke blouse koop. Via trappen klimmen we hoger door het centrum en genieten van de doorkijkjes en uitzichten. We zien veel panden in verval en besmeurd met graffiti, het geeft hier en daar wel een wat armoedige sfeer, al zijn er ook straatjes mooi verzorgd met bloeiende struiken, plantenbakken en mooie winkeltjes. Het hooggelegen bastion laten we voor wat het is, Rob mist nog wat conditie en we willen ons niet met het treintje of bus laten brengen.

Het is ook tijd om nog een stukje te rijden, we gaan op zoek naar een plek voor de nacht. In de buurt van Nafplion gaat ons dat niet lukken, we rijden nog een halfuurtje langs de kustlijn en komen dan uit in Kiveri, een klein plaatsje met uitzicht op Nafplion. Een prima plek, met het ruizen van de zee naast ons kunnen we hier prima slapen.

We gaan de komende dagen iedere dag wel een stuk rijden, we willen de paasdagen in de buurt van Githion doorbrengen en dat is niet heel ver, maar met een gemiddelde van 50 km per uur gaat het niet snel. Het tempo is zo laag omdat we door dorpjes rijden er veel bochten zijn en het landschap zo wonderschoon is, dat je niet eens sneller wil rijden. Want tjonge wat is het prachtig om ons heen. Iedere bocht is mooi, de bergen waar we langs rijden, het groen, alle kleuren van de lente, het blauw van de zee en de nevel boven zee die de bergen in verte met nevel omhullen.

Verder dus, vanuit Kiveri rijden we naar de kust voor Leonidio, we rijden in het dorpje verkeerd en moeten ons door wel heel smalle straatjes wringen, eigenlijk kan dit niet met de camper, maar het lukt. Als je deze dorpjes en straatjes ziet snap je ook waarom de hele grote campers van boven de 8 meter nauwelijks in Griekenland rijden. Ons lukt het gelukkig wel en we komen op de park4night plek die we uitgezocht hadden. Rob heeft al snel bedacht dat hij het niks vindt, ik twijfel nog, maar uiteindelijk gaan we naar camping Semeli die 50 meter verderop ligt. Daar mogen de stoelen gewoon buiten staan, kan de luifel worden uitgerold en dat is best prettig met zo’n 25 graden. We komen hier oude bekende tegen! Guus, Noortje, Toon en Dorus hebben we in Florence en Matera ook al gezien en via polarsteps volgen we elkaar. We wisten dus wel dat ze ook in deze hoek van de Peloponnesos zaten, maar niet dat ze ook op deze camping staan. Even bijpraten en vanavond gaan we maar eens uit eten, want we zijn niet snel uitgepraat met elkaar.

ook Boris geniet op het strand (vooral als hij mijn ligbed inpikt)

Maar voor het zover is eerst lunchen, lummelen en dan hakt Rob de knoop door, hij gaat zwemmen in zee! BRRR!! Boris en ik willen dat natuurlijk wel zien dus wij gaan als brave supporters mee en leggen deze plons vast op camera. Stoer hoor! De camping heeft een leuke extra service, op het strand staan bedjes voor de gasten, dus daar maken we graag gebruik van want het is echt prettig op het strand. ’s avonds gaan we uit eten met Guus en Noortje en de kleine jongens van 1,5 en 3 jaar. Gezellige mannetjes, Toon de oudste heeft hele verhalen en ziet overal een spel in en Dorus hobbelt gezellig over het terras en doet zijn grote broer in alles na. We delen reisverhalen van lang en kort geleden en genieten van een prima Griekse maaltijd. Maar ook hier blijven we maar één nacht, dus de volgende ochtend nemen we afscheid en trekken weer verder.

Het vlog wat hoort bij dit verhaal staat hier

de laatste video staat hier

12 april 202511 april 2025

Hoera!! We zijn in Griekenland!!

5 t/m 12 april

In Menidi genieten we volop van de zon, het mooie plekje en de stilte. We vinden het echt fijn om weer in Griekenland te zijn. Al moet je landen eigenlijk niet met elkaar vergelijken, want ieder land heeft zijn charme, maar ook zijn mindere kanten, toch doen we dat natuurlijk wel. Even wat verschillen zoals wij die zien tussen Italië en Griekenland: De dorpjes en steden zijn in Italië mooier, de mensen wat botter, contact maken is erg lastig met de Italianen. Het eten is er heerlijk, de wegen over het algemeen een ellende, de wijn en ijsjes super. In Griekenland zijn de dorpjes en steden niet zo bijzonder, de mensen gastvrij en altijd in voor een praatje, zelfs al moet het met handen en voeten, het eten is redelijk goed in Griekenland, de wegen prima en de snelwegen fantastisch, de wijn vaak lauw en de ijsjes gaan we nog proeven. En wat in beide landen geweldig is zijn de landschappen, zo mooi! Bijna iedere kilometer is genieten.

Maar goed, we zijn in Griekenland en starten heel rustig aan. Rob is verkouden en hoest veel en dat betekent rustig aan doen. Van Menidi rijden we naar de kust aan de golf van Korinthe en komen daar in het kleine havenplaatsje Chalkeia terecht. Beetje zoeken, maar dan hebben we een machtig mooi plekje aan het water. We gaan eerst maar eens op verkenning en komen bij een terrasje uit waar een paar Nederlanders zitten die hier net een paar dagen geklommen hebben. We schuiven bij ze aan en hebben een gezellig uurtje met mooie reisverhalen. Het dorpje is verder niet veel en de dag is al bijna om, terug naar de camper, tijd om te koken, eten en rommelen in de camper.

ondanks de donkere wolken genieten we in Chalkeia

De dag erna blijven we op dit mooie plekje, maken een wandeling langs de kust en genieten van de zon. Rob doet weer een middagtukje en Boris en ik vermaken ons rondom de camper. Er zijn hier wat zwerfhonden, maar die zijn heel lief en zien er best gezond uit. Waarschijnlijk krijgen ze her en der in het dorp eten toegestopt. Met Boris gaat dat prima, hij is niet meer zo onstuimig, snapt dat hij soms afstand moet houden en begrijpt wanneer er gespeeld kan worden en wanneer hij niet gewaardeerd wordt. Fijn is dat, want dan kan hij ook los lopen als er weinig verkeer is. Tijdens onze wandeling langs de kust, passeerden we een camper waar ook een zwerfhond lag en Boris wilde daar wel even naar toe. De hond die daar lag gaf hem een grom, waarschijnlijk dacht hij “Deze camper is voor mij, ik krijg hier eten, dus wegwezen jij!” Die boodschap snapte Boris goed, omdraaien en wegwezen!

Charilaos Trikoupisbrug of Rio-Antirriobrug bij Patras

Na 2 nachtjes rijden we weer verder, we gaan met de pont de golf van Korinthe over en hebben daarna een prachtige rit langs de kust. De keuze is snelweg of vlak langs het water rijden. Deze laatste optie is een goede keuze, door dorpjes, dicht langs de prachtig blauwe zee met een woeste branding die zelfs hier en daar over de weg spoelt. We doen bijna 3 uur over 150 km, maar het is dan ook 3 uur genieten!

Dichtbij oud Korinthe is camperplek Fanaria Rest, op een terrein van een voormalige benzinepomp. De pompen zijn weg, maar het restaurant is er nog en daar kun je erg lekker eten. Het sanitair, wc en douche, zijn dag en nacht open en ze hebben een idiote hoeveelheid wasmachines en drogers (totaal 18!). Als ik met Boris een rondje ga lopen word ik herkend, nee eerlijk, Boris wordt herkend! Een gezellig praatje en samen een hapje eten in het restaurant zijn het gevolg, helemaal leuk. De volgende dag trek ik alles wat los en vast zit uit de camper en doe 6 wassen! Zon en wind drogen de was en verder is het weer lummelen, Rob doet nog maar eens een middagtukje en knapt langzaamaan weer op. Gisteren tijdens het eten had hij weer een enorme hoestbui en kreeg van de eigenaresse Stephanie een kop thee met honing en de instructie: niet te praten! Het hielp eventjes, maar vooral de instructie niet praten klopt wel. Des te minder hij praat, des te minder last en ja dan kun je maar beter af en toe een tukkie doen!

Na 2 nachtjes bij Stephanie rijden we een paar kilometer om eerst een burcht te bezoeken die hoog op een berg ligt. De Akrokorinthos ligt echt hoog en als je boven bent heb je prachtig uitzicht. Er is nogal drukte van een groep mannen die hier belichting aan het voor bereiden is voor een film die hier binnenkort gedraaid gaat worden. Een van de mannen komt een praatje maken, vertelt dat dit niet zijn lievelingslocatie is maar maakt er ondertussen grapjes over. Het is ook wel een bizarre klus, iedere kabel, statief, generator wordt met het handje naar boven gesjouwd. Ze hebben ook 2 kruiwagens op rupsbanden met een motortje, maar die zijn zo klein dat wanneer ze daar alles mee naar boven moeten sjouwen, de film pas over een jaar gedraaid kan worden. Later zien we dezelfde man een klimgordel omdoen, het zal niet eenvoudig zijn om dat allemaal voor elkaar te krijgen!

een flinke klim omhoog naar Akrokorinthos

Beneden gekomen rijden we weer een klein stukje en bezoeken de tempel van Apollo. Rob hoeft niet zo nodig, hij pakt liever de drone en maakt wat mooie opnames en wordt weggestuurd. Ik ga het museum in en wil vooral de mozaïekvloeren zien. Ik vind dat altijd zo indrukwekkend! Van de vloerdelen die gevonden zijn hebben ze wandborden gemaakt en er staan een stuk of 6 vloerdelen tegen de muren van het museum. Ik loop ook nog even een rondje buiten, het zegt me allemaal niet zoveel, maar doordat het heel rustig is is het wel prettig om over het terrein te wandelen. De tempel van Apollo heeft nog 6 zuilen staan en als ik daar ben vliegt net de drone over mijn hoofd.

Terug gekomen bij Rob en Boris rijden we naar het kanaal van Korinthe. Het is inmiddels weer bewolkt en somber. Rob loopt in zijn eentje naar de houten brug om te kijken of er activiteit is. Nog een uurtje wachten volgens de brugwachter, dus gaan we met zijn drietjes op stap om het schouwspel te bewonderen. De houten brug zakt en dan komt er een sleepboot met vrachtschip het kanaal in. De hele tocht door het 6,5 km lange kanaal duurt een half uur. als de schepen voorbij zijn komt de houten brug weer omhoog, zonder vis deze keer!

We overnachten naast het kanaal van Korinthe en gaan de volgende dag weer rijden. We stoppen even om nog bij één van de andere bruggen over het kanaal te kijken en rijden dan via een prachtige route, uitzicht op de azuurblauwe zee en de bergen, naar Epidauros. Daar vinden we een mooie lunchplek en bedenken dat we hier wel willen overnachten, ook al zegt een bord dat het niet mag. We lezen even de reviews op park4night en kiezen eieren voor ons geld. Er zijn regelmatig forse boetes uitgedeeld en mensen zijn in de nacht weggestuurd door de politie. Willen we niet! Dus lunchen we, maken een mooie wandeling naar een kapelletje, werpen een blik op het kleine theater van Epidauros en vervolgen onze weg.

We rijden naar het uiterste puntje van deze meest oostelijke vinger van de Peloponnesos en komen uit in het havenplaatsje Kilada, net om de hoek bij het vakantieverblijf van Willem Alexander en Maxima. Ook hier is het nog rustig, behalve op de plek waar wij staan. Het halve dorp gebruikt deze aanlegplaats om rondjes te rijden, dat houdt gelukkig om een uur of elf wel op. ’s morgens is het vanaf 6.30 klaar met de rust, een vrachtwagen komt met enorme rotsblokken aan gereden die op een schip worden geladen. We besluiten dat we hier niet nog een nacht gaan staan, na de koffie rijden we naar de andere kant van de baai, hier start een wandeling naar een paar grotten. Eerst maken we de camper goed schoon, want dat is al een paar dagen niet gebeurt en met Boris aan boord, tsjonge jonge, wat geeft dat toch af en toe een stof, zand, haren en rommel. Dan zetten we de tafel en stoelen buiten en genieten in het zonnetje van de lunch, het wordt eindelijk echt lekker weer.

Later wandelen we naar de grotten, eerst een stuk over een breed zandpad en dan wordt het smaller, rotsiger, ongelijker en voor mij niet te doen. Ik ga een stukje terug naar een bankje om op Rob en Boris te wachten. Boris is al snel bij mij terug, die heeft weer een feestdag, vervolgens verschijnt Rob, ook hij heeft het opgegeven. Het laatste stuk moest hij op handen en voeten, dat vond hij te gek worden. Toch was het een heerlijke wandeling en maken we ’s avonds vanaf de andere kant van de baai nog een foto van de verlichte grotten. We rijden terug naar het havenplaatsje Kilada om op een ander, hopelijk rustiger plekje de nacht door te brengen. Morgen weer verder op pad om nog meer van de Peloponnesos te (her )ontdekken.

Het vlog bij dit verhaal staat hier

de laatste video staat hier

5 april 20255 april 2025

Schipper mag ik overvaren?

29 maart t/m 5 april

We verlaten Matera om nog verder in de hak van Italië rond te trekken. Onze eerste overnachtingsplek van deze week is in Mottola, ver buiten het centrum van dit stadje is een kapelletje en een kruisen route, Chiesa di San Nicola, ook wel de sixtijnse kapel van de grotkerken genoemd. Een vredig stil plekje met olijfbomen, regelmatig stopt er een auto met bezoekers voor de kapel en het pad der kruizen. We hebben een rustige nacht en drinken ’s morgens onze koffie op het muurtje met uitzicht op de kapel, vogeltjes in de lucht en stilte.

Reizen is contrasten ondergaan en als we in Alberobello aankomen, is dit duidelijk het geval. Op een parkeerplaats/ camperplek zetten we de camper neer en binnen 5 minuten staan we in het stadje. Het plein waar we aan komen lopen is druk met groepen jongeren en we kijken wat wezenloos om ons heen. Dan doen we wat wij de beste oplossing vinden, een zijstraatje in! Binnen één minuut is het stil om ons heen, wonderlijk hoe dat meestal werkt. We dwalen heerlijk rond, genieten van uitzichten, de leuke trulli (enkelvoud: trullo), lopen bij één van de huisjes binnen en zien hoe ongelofelijk klein ze zijn, zeker als je bedenkt dat in dit huisje een gezin met 13 kinderen woonden. Dat zal net als in Matera niet heel fijn en fris zijn geweest.

We gaan naar de camper om te eten en ’s avonds gaan we terug om dronebeelden te maken. Rob vind dit best spannend want ook al heeft de drone allerlei beveiligingen (zoals hoogtebeperkingen en omzeilen van obstakels) is het best lastig om in het donker de drone de lucht in te sturen. Na een paar minuten haalt Rob dan ook opgelucht adem als de drone weer veilig op de grond staat, de beelden zijn aardig goed gelukt en het is mooi om Alberobello vanuit de lucht te zien met alle lichtjes.

De volgende dag rijden we naar Ostuni, een burchtstadje. Voor we daar zijn stoppen we op p4n plek die Rob heeft gevonden, dit is een mooie lunchplek tussen de trulli. We maken een wandeling, lunchen buiten en rijden verder in het prachtige landschap van Puglia. In dit deel van Italië staan veel meer van deze huisjes. Deze trulli zijn in de 15de eeuw ontstaan, van oorsprong zijn het boerenwoningen, ze werden zonder cement gebouwd, dus verplaatsbaar, waardoor er maar weinig belasting betaalt hoefde te worden. Later zijn ze wel opgevuld met cement, gepleisterd en nog later in verval geraakt. Nu worden ze opgeknapt, uitgebouwd en sieren ze het landschap.

In Ostuni staan we weer op parkeerplaats/ camperplaats, hier kunnen we water pakken en water lozen. De wc legen gaat niet, maar gelukkig hebben we een extra cassette. Het dorpje valt ons een beetje tegen, weer veel groepen jongeren en lawaai. We hebben Boris mee en die kan dit eigenlijk niet aan. We vinden dat we hem toch regelmatig mee moeten nemen zodat hij er wel een beetje aan kan wennen, maar vandaag is het geen succes. We brengen Boris terug, zetten de maxxfan aan en gaan samen nog even terug. Dat lukt beter en als we wederom de achteraf straatjes pakken is het toch leuk om even rond te lopen. Op een terrasje pakken we ons laatste drankje in Italië! Het is bijna zover, de overtocht naar Griekenland!

Onze laatste overnachting in Italië is aan de kust in Torre Santa Sabina, zo’n typisch Italiaans badplaatsje waar het seizoen nog moet beginnen en wij met nog een camper dichtbij het water staan. Uitzicht op zee, zonnetje, wandelen en een beetje werken in de camper!

We vertrekken de volgende dag eind van de middag naar de haven, zodat we onderweg nog wat boodschappen kunnen doen en een serviceplek bezoeken. In de haven waar we nog een paar uur moeten wachten, eten we in de camper, doen ons wekelijkse belletje met Rob zijn moeder, drinken koffie en kijken het journaal en dan mogen we de boot op.

We zijn één van de laatsten die aan boord rijden. De boot zit vooral vol met vrachtwagens en weinig campers, maar misschien steekt het merendeel van de camperaars wel over in Ancona of Bari. Wij hebben voor Brindisi gekozen omdat dit de kortste overtocht is en dat is voor Boris en ons het prettigst. Rob gaat naar de receptie om onze kamersleutel te halen en we krijgen een andere kamer dan in de boeking staat. De gang waar we eigenlijk onze kamer hadden zit vol met……………. jongeren en dat maakt weer een kabaal met zijn allen, logisch hoor, maar niet fijn om te slapen! Wij mogen dus naar een andere etage en dat is prettig want dat is één verdieping onder het hondendek. Nu bestaat het hondendek op dit schip uit een bordje aan een wand “dogs place” en verder niets. Maar goed, Boris heeft op dit tijdstip niet veel nodig en morgenochtend zoeken we wel een plek waar hij meer kan doen dan alleen plassen (als we van boord zijn!).

We hebben een prima hut, met een raam, douche, toilet, handdoeken en twee bedden. We gaan vrijwel meteen onder de wol en ik ben benieuwd hoe Boris zich vannacht gaat gedragen. Toen hij nog heel jong was hebben we ook een overnachting op een boot gedaan met Boris in de hut en dat was voor Boris één groot feest. De hele nacht op mijn bed springen, boven op mijn hoofd zitten en alles wat je kunt bedenken bij een jonge hond die eindelijk de kans krijgt bij je te liggen. Rob was toen uit voorzorg al in het bovenste bed gaan liggen. Nu hebben we een keurige hond, hij is wel wat onrustig omdat het schip bonkt en rolt op de golven, maar hij blijft op de grond liggen en springt niet één keer op bed. Wel ligt hij zo dicht mogelijk bij mijn bed, dus ik kan hem als hij onrustig is wel een aai geven. Brave hond, toch! ’s morgens staan we op tijd op, zodat we nog even kunnen douchen en rond 9.00 uur (Griekse tijd) rijden we de boot af. Eerst maar eens een plekje zoeken om een rondje te lopen met Boris, ontbijten en koffie en dan rijden we echt Griekenland in!

Het landschap waar we doorheen rijden is prachtig, hoge bergen, veel groen en een fantastische snelweg. De snelweg is in verhouding met bv Frankrijk wel duur, maar ook echt goed. Onze eerste p4n plek is bij een koffietentje, maar helaas is alles afgesloten met grote hekken, de volgende keuren we af, dat is een groot vies parkeerterrein. Dan nog maar even door en dan vinden we een hemels mooi plekje. Aan de Ambracische golf (nog nooit van gehoord), het dorpje Menidi ligt om de hoek, uitzicht op de bergen. Er zijn her en der wat parkeerplaatsen, want in de zomer zal het hier best druk zijn, gezien het aantal terrassen aan het water. Nu is het hier nog stil en dat vinden wij helemaal prima, we blijven hier dan ook 2 nachten. Even wennen aan een nieuw land en genieten van het prachtige weer!

meteen al een prachtig plekje in Griekenland

De video bij dit verhaal staat hier

de laatste video staat hier