In augustus 2021 zijn we met onze camper op pad gegaan, om te beginnen naar Spanje, Portugal, Griekenland en Albanië. Van daaruit terug naar Nederland, het werd hoogtijd om iedereen thuis weer even vast te houden. Na 8 weken thuis in de zomer van 2022 zijn we weer vertrokken. Door Engeland en Schotland terug naar Spanje, Portugal en zelfs 7 weken Marokko. In April 2023 kwam aan deze lange, prachtige reis een einde.
In Juli 2023 zijn we voor een trip van 3 maanden, naar de Baltische Staten gegaan. Een boeiende hoek van Europa waar we genoten van de stilte en de mooie steden.
In al die tijd dat we op reis waren, hebben we met enige regelmaat aan elkaar gevraagd, zou het niet geweldig zijn om nog langer, nog meer……………..? We nemen de beslissing om ons huis te verkopen en op 30 april 2024 dragen we de sleutels over van ons huis waar we zo lang gewoond hebben. Het wonderlijke is dat we het allebei geen moment moeilijk vinden! Het geeft zo’n gevoel van vrijheid! Wel kopen we in de buurt van Alkmaar een chalet, want we willen toch graag een plek hebben voor calamiteiten.
Een week na de sleuteloverdracht rijden we naar het noorden. Via Denemarken steken we over naar Noorwegen en we zijn totaal ondersteboven van dit geweldige land. We hebben mazzel want het is een prachtige voorjaar. Via Zweden rijden we terug naar Nederland vol met waanzinnige indrukken.
In oktober 2024 rijden we rustig via Frankrijk naar Spanje om de oversteek naar Marokko te maken. De bedoeling was om voor “Endless on Wheels” een camperreis te gaan begeleiden. Helaas worden we terug naar Nederland geroepen en wordt de reis door een ander koppel overgenomen. Wij blijven in Nederland om te zorgen en wonen een aantal maanden in ons chalet.
Begin maart 2025 kunnen we weer op reis en vertrekken via Frankrijk naar Italië, waar we oversteken naar Griekenland. De terugweg willen we via Bulgarije, Hongarije en Roemenië reizen.
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
Dit bericht staat boven aan. Maar direct hieronder staan de meest recente boodschappen.
Als vlogger en blogger, ja dat zijn we inmiddels toch echt wel, zijn er zo van die mijlpalen. Dat heeft meestal met aantallen te maken. De eerste 500 volgers, toen 1000, daarna voor het eerst geld voor onze vlogs! Het zijn toch steeds aantallen waar we heel blij van worden. Na 2000, kwam 3000 en deze week was daar onze 4000ste abonnee, dus dank je wel! Voor het kijken, lezen, reageren en alle tips !! Jullie kunnen het niet zien, maar we glunderen er best een beetje van. Dus feest, hoera!
Saoû
Uiteindelijk zijn we nog een dag in Saoû blijven staan. Ik voelde me niet zo fit, dus is Rob alleen met Boris op stap gegaan voor een wandeling van een uur. Boris kon weer los klimmen en klauteren en Rob die duidelijk geen jonge hond is moest af en toe op handen en voeten omhoog. Ze komen allebei weer opgefrist terug bij de camper. Het weer is nog steeds prima, al maakt de wind het wel lastig om buiten te zitten.
verder maar weer
Dan is het na 3 nachten toch tijd om verder te trekken, want we hopen aan de kust te komen. Als we echter zoveel mooie plekjes blijven tegen komen kan dat nog weleens lastig worden. We rijden maar 15 minuten, komen door een kloof met tunneltjes, een dorp met veel wandelaars en dan in een dorpje met een serviceplek en hier kunnen we overnachten. Het servicen doen we onmiddellijk, want de wc’s zijn aardig vol en we kunnen ook wel wat water gebruiken. De plek zelf keuren we af, de bomen hebben laaghangende takken, er staan veel auto’s en geen campers. We rijden door naar onze volgende keuze.
uitzicht op Puy-Saint-Martin
We hebben in Park4night een aantal camperplekken in dit gebied uitgezocht, dus daar zit er vast wel een tussen die ons beter aanspreekt. In Puy-Saint-Martin vinden we een prachtig plekje! Midden in het dorp, het lijkt wel een voormalige camping. Mooie ruime plekken op het gras, voorzieningen en midden in het dorp. Boris en wij zijn wel toe aan een wandeling en we zijn nieuwsgierig naar de omgeving. We struinen door dit ozo Franse dorpje, smalle straatjes, gekleurde luiken, bloembakken, beetje nieuwbouw en uiteindelijk staan we op de top van het dorp, naast het Christusbeeld. Wat een uitzicht, het is hartstikke helder!
van de Drôme naar de Provence
Terug op de CP worden we aangesproken door Marianne, een trouwe volger. Ze herkent ons en vindt het leuk om een praatje te maken. Haar man Hans komt er ook bij en voor we het weten hebben we hele gesprekken met elkaar. Hans en Rob hebben zelfs op dezelfde PA gezeten in Alkmaar! We hebben een gezellige klik met elkaar, er wordt heel wat afgekletst met zijn viertjes. Wij blijven er van genieten hoe enthousiast volgers zijn die we tegenkomen over wat we maken.
we vieren ons feestje, 4000 abonnees!!, op een terras
Na 3 nachten rijden wij weer verder, de wind blijft fris en we hopen eigenlijk op nog iets beter weer. Marianne en Hans geven ons de tip om naar Bédoin in de Provence te gaan. Tips zijn altijd welkom, dus dat wordt onze bestemming. We hebben een prachtige rit, alweer. We zien de eerste grote cactussen, pijnbomen en heel in de verte verschijnt de Mont Ventoux. Dit is duidelijk een toeristischer gebied, meer winkeltjes en kroegjes in de dorpen, maar dat vinden wij in deze tijd van het jaar niet erg, want echt druk is het niet. Net als in het vorige dorpje is de camperplaats in Bédoin dichtbij het centrum. Daar kunnen we echt van genieten, rugzak of tas mee en lopend een broodje halen, boodschappen doen, een wandeling door het hoger gelegen deel van het dorp en een biertje op een terras. We doen verder niet zo veel, Rob heeft een spier in zijn rug verrekt, dus alles kost wat meer moeite. Daarom is het dubbel zo fijn om dicht bij het dorpje te staan.
We hebben bij de tourist info ook informatie over de omgeving gehaald. De wandelroutes waar we om vragen krijgen we niet! Ze legt ons uit dat het jachtseizoen is begonnen en ze vertelt ons dat het absoluut niet veilig is om de bossen in te gaan. We zijn er even stil van! Ok dus niet de bossen in, nou willen we op dit moment toch niet echt ver, maar hier hadden we dus echt niet over nagedacht. We houden het dus maar bij korte wandelingetjes in de buurt en genieten enorm van het mooie weer. We lunchen buiten, kunnen zelfs een keer ’s avonds buiten grillen. Ondertussen denken we ook na over het vervolg van onze trip, op Polarsteps worden we door diverse mensen aangemoedigd om de Mont Vantoux op te gaan, dus dat wordt onze eerst volgende stop.
gaan we de top van de Mont Ventoux halen?
P.s. Het was lange tijd niet mogelijk om te reageren op de blog. We werden lastig gevallen en onze provider gaf aan dat we maatregelen moesten nemen. We hebben dan ook de mogelijkheid om te reageren afgesloten, maar dat is inmiddels 2 jaar terug en we gaan het gewoon weer proberen. Dus, als je iets wilt vragen, vertellen of delen dan kan dat weer! We horen graag van jullie. Reageren kan natuurlijk nog steeds ook onder de vlog.
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
We hebben getwijfeld……………. en gekozen, we gaan richting het zuiden! Hoever en waar, we zien het wel! Voorlopig willen we een beetje zon en mooie plekjes, moet lukken toch!?
onderweg naar de zon
Van Pont-a-Mousson rijden we de snelweg op, we blijven rijden tot het weer beter is. Gelukkig is dat na 400 km. Stel je voor dat de zon aan de Middellandse Zee nog niet tevoorschijn was gekomen? Zover komt het gelukkig niet, ter hoogte van Lyon verdwijnt langzaamaan het grijs voor wittere luchten en hier en daar wat blauw erin, hoera!
blauwe lucht en zon!
Bij aankomst in Pérouges eerst even tanken en boodschappen doen. Dat gaat soms niet zo eenvoudig met een camper als het lijkt. Het kost wat moeite om ons door het dorp Meximieux te worstelen, over het parkeerterrein te manoevreren om bij de benzinepomp te komen. Dan via het dorp Meximieux terug, waar we stil komen te staan omdat een auto voor ons er de brui aan geeft, gelukkig is Rob niet voor één gat te vangen en kan hij goed inschatten wat er wel of niet kan met de camper. Dat betekent in dit geval over een midden scheiding van de weg hobbelen, er komen even geen tegenliggers aan en verder maar weer.
mooi plekje op het parkeerterrein in Pérouges
Op het parkeerterrein van Pérouges is het even puzzelen hoe het hier werkt, maar na wat gemopper en gezoek staan we aan de voet van het middeleeuwse dorp. Dan is het wel even genoeg voor vandaag, het blijft toch verrassend hoe gaar je van zo’n reisdag kan worden. Dus nog een rondje met Boris, beetje rommelen, koken en dan is de dag ook gewoon weer verdampt.
wandelen in Pérouges
De volgende ochtend gaan we redelijk op tijd het middeleeuwse dorpje in. Het ligt prachtig op een heuvel, als we over de stadsmuren kijken zien we de vallei van de Ain. Dit dorpje hoort bij de groep van de mooiste dorpjes van Frankrijk. Het is ook echt mooi, we hobbelen over de keien, bewonderen de gevels van boerderijen, woonhuizen en ambachtswinkeltjes. We zijn gelukkig net op tijd, want als wij op de terugweg zijn, komen er hordes gezinnen het dorpje binnen, want het is zeker een toeristische trekpleister.
mooie gevels
Na de lunch op een bankje, uiteraard in het zonnetje! Nog even een wandelingetje met Boris en dan rijden we verder. Voor één nacht is het een prima plekje, maar dan is het ook wel klaar. Wij pakken nog een uurtje snelweg en rijden dan naar een plaatsje aan de Rhône, in Tournon-sur-Rhône vinden we een camping. Dit is de tweede camping die we proberen, de eerste was vol en bij deze zijn we net op tijd. Een half uur later is het ook hier vol!
petanque onder de platanen, we zijn in Frankrijk
We hebben behoefte aan even pas op de plaats, inmiddels zijn we 3 weken onderweg en is het best fijn om een paar dagen stil te staan. Camping le Rhône is midden in het stadje, er is dan ook nogal wat straatgeluid, maar dat vinden we voor nu prima. Er is een fijn wandelpad voor Boris langs de Rhône, we kuieren gezellig door het dorp en genieten van een aangename douche.
Dat wandelpad voor Boris zorgt wel voor verrassingen! Rob had er al een keer allerlei spullen zien liggen, maar tijdens één van de ochtendwandelingen gaat Boris vreselijk te keer, blaffen, grommen en niet naar Rob willen luisteren. Hij staat met zijn snuit in een berg plastic vreselijk tekeer te gaan. Hij vindt het maar niks wat hij gevonden heeft! Rob haalt hem er weg en ziet tussen het plastic een dakloze liggen die nog niet helemaal wakker is, als Boris door Rob weggetrokken is en excuses heeft gemaakt is de man waarschijnlijk wel klaarwakker!
zicht op Tournon-su- Rhône tijdens onze wandeling
We vinden gelukkig ook nog een ander wandelpad, boven het dorp langs. Het pad loopt hoog achter het dorp langs en we genieten dan ook van prachtige vergezichten. Het weer is super, Boris kan los rennen, dit zijn toch echt de momenten waar we het voor doen. Het is geen lange wandeling, na 1,5 uur zijn we weer terug in het stadje, maar lekker was het wel. Een biertje toe op een terras en dan terug naar de camper.
genieten van de zon
Na 3 nachten houden we het hier wel voor gezien, het is fijn om zo dicht in een stadje te staan, maar ook erg lawaaierig. Dus trekken we verder naar de Drôme, toch één van onze favoriete gebieden van Frankrijk. We rijden richting Crest en rijden een paar kilometer buiten het stadje naar een vrije camperplek bij een klein dorpje. We zetten de camper op een geschikt plekje en gaan dan een rondje lopen, maar het waait zo verschrikkelijk hard en we staan zo vol op de wind en beschutting is er niet. Tja, dat is dan ook hoe voor ons het camperleven werkt, instappen, nieuwe plek zoeken en gaan! Daarom proberen wij te voorkomen om laat in de middag ergens aan te komen, dat geeft de mogelijkheid om verder te zoeken en niet in het donker ergens aan te komen. We vinden het prettig om de omgeving even in ons op te nemen, voor we besluiten ergens te slapen!
straatje in Crest
Maar goed wij rijden terug naar Crest, 3 km verderop en zoeken daar een parkeerterrein op, net buiten het centrum. Het terrein is in 2 stukken verdeeld, parkeerplaats en camperplaats met voorzieningen en we staan uit de wind, heel fijn! We lunchen en gaan met Boris op stap, we vinden een wandelpad langs sportterreinen, een enorme manege en de Drôme. Boris kan niet los, daar is het te druk voor, maar toch lopen we prima en is een rondje van 6 km goed om de benen te strekken. Aan het eind van de middag laten we Boris in de camper en wandelen wij naar het centrum van Crest, we zijn hier jaren geleden met de kinderen geweest en vonden het toen echt een leuk stadje. Inmiddels lijkt het wat verpauperd, veel panden zijn dichtgeplakt, verveloos en lijken er vooral in het centrum veel alternatieve winkeltjes te zijn. Toch is het nog steeds een leuk stadje, met zijn hoge zandkleurige gevels, gekleurde luiken en doordat er veel jongeren wonen heeft het de gezellige uitstraling van een hippie stadje, niks mis mee.
de Drôme
We zitten een tijdje op een hele lange bank op de brug over de Drôme te genieten van het uitzicht. Dit is echt sentiment, want we hebben hier flink wat van onze gezinsvakanties doorgebracht. Er staan in en rondom het centrum veel beelden van Bruno Catalano, het zijn beelden van immigranten op reis. De enorme bronzen beelden van wel 3 meter hoog staan her en der in de stad, maar er is ook een tentoonstelling in een galerie. Helaas zijn de teksten via de QR-codes alleen in het Frans. Zonder verdere uitleg vinden we de beelden ook imposant. We sluiten de dag af in een gezellig restaurant, met heerlijk eten, morgen weer verder.
prachtige wandeling in Saoû
Van Crest rijden we naar Saoû, een piepklein dorpje tegen de bergen aan. Dit plekje hebben we gevonden via andere reizigers. Dat gebeurt regelmatig, als we een leuk plekje zien, waar dan ook in Europa, dan zetten we in googlemaps een vlaggetje met een korte omschrijving. Het nadeel is wel dat er alleen maar meer vlaggetjes bijkomen! We zetten de camper op een carpoolplek, waar ook campers mogen staan, de weg ernaast is heel rustig dus daar gaan we geen last van hebben. We zijn hier al voor de middag, dus lunchen en wandelschoenen aan en op pad. In het dorpje is het rustig al zal dat in de zomermaanden wel anders zijn, want er zijn 2 campings en veel keramiekwinkeltjes, 2 cafés en zoals in veel dorpjes ook nog een bakker. Nu is het rustig en als we het dorp uit zijn lopen we een rondje van 6 km langs rotsformaties met prachtige vergezichten. Het pad zelf kronkelt tussen de struiken door, maar regelmatig zijn er openingen om te genieten van het uitzicht. Het is wel pittig, veel klimmen en dalen, door droge watergeultjes en oppassen dat we niet wegglijden over de vele losse keien. Maar mooooooiiii! We genieten er alledrie van, Boris springt als een jonge geit de hellingen op om even later weer tevoorschijn te komen, gelukkig wacht hij wel op ons en als er een splitsing is zit hij daar te wachten om te zien welke kant we op willen. Terug in het dorp kunnen we het terras in de zon niet links laten liggen, dus een welverdiend biertje en dan terug naar de camper om te koken.
genieten van het uitzicht
De volgende dag is het tijd om de vlog en de blog af te maken, we blijven op het parkeerterrein staan, doen ons werk, lopen nog een rondje met Boris door het dorp en gaan dan bedenken wat morgen de plaats van bestemming wordt. Daarover volgende week meer!
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
Eindelijk is het zover, we gaan onze presentaties houden voor Vanlife Magazine op de beurs in Hardenberg! We hebben er echt naar uitgekeken en het is weer net zo leuk, inspirerend en genieten als 2 jaar geleden. We hebben drie verschillende sessies met allerlei vragen over ons reisleven en wat is er nu leuker dan vertellen over datgene wat we het allerliefste doen? Nou ja, op reis zijn is natuurlijk nog leuker, maar deze beurs maakt ons ook erg blij. Op zondag zijn we vrij, krijgen we gezellige visite in de camper en lopen we nog een klein rondje voor we weer vertrekken. In ieder geval met de belofte dat we terug zullen komen als ze ons nog eens nodig hebben, dus wie weet. (moeten we wel net in het land zijn, want reizen gaat voor!)
genieten op de camperbeurs
We rijden 2 uur zuidwaarts naar Cuijk voor nog een gezellige afspraak. Aan de overkant van de Maas hebben we een prima plek in jachthaven de Driesen. Als we wakker worden schijnt het zonnetje en aangezien Boris de afgelopen dagen niet zoveel beweging heeft gehad, beginnen we met een wandeling. Hij heeft het trouwens tijdens de beurs erg goed gedaan. Natuurlijk zijn we wel regelmatig bij hem geweest en dankzij de Maxxfan en een boom werd het niet te warm in de camper. Toch is hij best veel alleen geweest, maar gelukkig gaat dat goed. Nu is Boris dus aan de beurt en wandelen we langs de oevers van de Mookerplas en kan hij los rennen, spelen met andere honden en snuffelend op zoek naar eekhoorns, want die vindt hij reuze interessant, al snapt hij niet waar ze steeds zo snel gebleven zijn!!
wandelen bij de Mookerplas
Na de wandeling is het tijd om verder te gaan, eerst boodschappen doen, naar een doe-het- zelf winkel, een dierenwinkel om nog iets lekkers voor Boris te halen en dan kunnen we rijden. Het wordt geen grote afstand, we stoppen in de Eiffel in het plaatsje Kall en staan een nachtje op een mini camperplaats bij iemand in de achtertuin. Eigenlijk hadden we het laatste stukje naar Vogelsang nog willen rijden, maar Rob had echt geen zin meer. De volgende ochtend rijden we dus dat laatste stukje nog naar de CP bij Vogelsang. Het is inmiddels droog, ik zal het niet teveel over het weer hebben, want dat is niet best! We pakken dus vooral de droge momenten om onszelf en Boris uit te laten. Na de lunch blijft Boris in de camper en lopen wij naar Vogelsang.
mini CP in Kall
Dit was een nationaalsocialistisch opleidingscentrum van Hitler in de jaren 30 van de vorige eeuw en is nu voor een deel museum over die tijd, maar ook een belevingspark gewijd aan de Eiffel. Wij bezoeken het eerste deel en je raakt hier hoe dan ook weer onder de indruk. Na een uur ben ik er wel klaar mee, het vliegt me naar de strot, Rob blijft nog even. Kort daarna staan we weer buiten, frisse lucht! Al duurt het wel even voor de beklemming van ons af valt.
De volgende ochtend rijden we verder, het weer jaagt ons een beetje op. Toch willen we geen lange rijdagen maken. We stoppen onderweg voor een lunch en wandeling, maar……………..je raadt het vast, nee geen regen, maar wel kletsnatte, zompige, glibberige wandelpaden met mooie vliegenzwammen. Het wordt een kort rondje en dan rijden we naar de CP in Rodemack, we zijn in Frankrijk!
we zien heel veel vliegenzwammen in het bos
In Rodemack is een groot parkeerterrein, waar ook campers mogen staan, tot eind september is de serviceplek open en nu is het er erg rustig. Waarschijnlijk omdat het terrein erg nat is en modderig. Toch blijven we, de rest van de middag vermaken we ons in de camper. De volgende ochtend is het droog! Er is zelfs zo nu en dan een waterig zonnetje. Met zijn drietjes lopen we naar het dorpje, bezoeken de bakker en struinen door de stille straatjes. In de zomer is het er vast druk, nu is er geen horeca open en is het uitgestorven op straat. Er komt alleen geluid van kinderstemmen van het schoolplein, wij vinden het prima zo, de stilte is aangenaam.
rondsnuffelen in Rodemack
Net voor de lunch rijden we verder, we stoppen bij de Ikea in Metz om een wandbord te kopen om wat spulletjes in op te bergen. Het kost even moeite om een plek te vinden want een hoogtepaal belemmerd ons de toegang. Een stukje verderop vinden we toch een parkeerplek, daar lunchen we, doen de inkopen bij ikea en rijden al snel weer verder. Rob heeft er een bloedje hekel aan, hij voelt zich binnen te opgesloten. Ik vind het wel leuk rond struinen, maar heb toch geen ruimte voor spullen, dus snel verder.
Rodemack heeft veel mooie geveltjes
In Pont-a-Mousson is een camperplaats aan het water, als we er op rijden hebben we het laatste plekje! En het is echt niet klein, er staan toch zeker 25 campers. Als we naar de receptie in het havenkantoor lopen zien we de rest van de camperplaats, maar die is geblokkeerd door een camper. De bestuurder heeft vast een stuurfout gemaakt want hij hangt boven een greppel, waardoor de weg is geblokkeerd naar het achterste deel van de camperplaats. Er is een sleepwagen bezig om hem eruit te trekken. Rob gaat de camper halen om te verplaatsen, wij staan in het eerste deel niet prettig. De neus van de camper staat te ver naar voren, want achter ons staat een grote boom. Op het nieuwe plekje staan we beter, meer van de straat af, dus stiller.
Pont-a-Mousson
We rommelen in de camper, plaatsen het ikeabord bij ons bed. Werken aan de vlog en blog en luisteren naar het tikken van de regen. Ondertussen heeft Rob de wasmachine bij het havenkantoor gevuld, want onze lange broeken raken een beetje op. Helaas sneuvelt hier de droger als onze was er in zit. Dus hangen we vochtige broeken en shirts in de camper op, de kachel brandt al, dus hopelijk wil het zo ook een beetje drogen.
Ondertussen dubben we over ons reisplan, wat zullen we doen? We willen richting zuid Frankrijk maar kunnen niet goed peilen wat het weer doet. In West Frankrijk, Normandië en Bretagne is het goed weer, maar dat kan natuurlijk ook zo weer om slaan. Morgen moeten we echt een knoop doorhakken!
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
Na een paar heerlijke dagen langs de Rijn trekken we verder, maar niet voordat we nog gezellig visite krijgen. Vrienden die hier niet te ver vandaan wonen komen langs om samen een wandeling te maken. Bij Tolkamer is ook een jachthaven en daarnaast ligt recreatieplas Bijland. Daar maken we een wandeling met zijn viertjes en Boris van zo’n 8 km, drinken we koffie en hebben we even de tijd om bij te praten, heerlijk!
na de wandeling verlaten we de Rijn
We twijfelen even of we hier bij de plas blijven staan of toch verder gaan. Het wordt het laatste, halverwege de middag rijden we naar de CP in Doesburg bij de passantenhaven die ligt in de bocht van de IJssel en de Oude IJssel. Het is hier enorm druk! Er staan verkeersregelaars om alles in goede banen te leiden. We hebben mazzel want de verkeersregelaar vertelt dat er één camperplekje vrij is. Wat wel vervelend is, is dat er een auto op die plek staat. Wij gaan dus maar zo’n beetje dwars in het vak staan, in de hoop dat de auto niet te lang blijft staan. Eind van de middag komt er inderdaad een dame vriendelijk lachend haar auto weghalen. Wij hebben in ieder geval een plekje. Waarom het zo druk is? Er zijn kadedagen in Doesburg!
wandelen in Doesburg en koffie bij de Waag
Dat trekt enorm veel publiek, het is uiteindelijk meer een naam voor een feestje. De antieke boten die er zouden moeten liggen zijn voor een groot deel niet op komen dagen. Verder is er een markt met wat demonstraties en op zondagmiddag “fiets ‘m erin”. Wij kiezen er voor om wat panden te bekijken in het kader van open monumentendag. Het zit ons niet mee, op zondag doen ze daar niet aan in Doesburg, lekker dan!
ik bezoek het Lalique museum in Doesburg
Niet getreurd, gelukkig zijn we heel flexibel, we wandelen door de straatjes van Doesburg, genieten van het zonnetje en een kop koffie op het terras van de Waag. Daarna scheiden onze wegen, Rob wandelt verder en gaat terug naar de camper en ik bezoek het Lalique museum. Het museum is gewijd aan de glas- en juwelenkunstenaar Lalique (1860-1945). Ik vind het echt de moeite waard en ben zomaar 1,5 uur verder. Dan ga ik terug naar de camper om met Boris te wandelen, er is een losloopveld in de buurt waar Boris op muizenjacht gaat. Ondertussen gaat Rob eens kijken hoe men fietsend kopje onder gaat.
Boris op muizenjacht
Eind van de middag zitten we nog even lekker in het zonnetje, maken gebruik van de douche in het havengebouw en bedenken plannen voor de komende dagen.
We zijn natuurlijk op weg naar Hardenberg, waar we op het Vanlifeplein geïnterviewd gaan worden over ons camperleven. Dit hebben we 2 jaar geleden ook gedaan en we vinden het allebei hartstikke leuk om hier weer aan mee te mogen doen. We hebben nog een kleine week voor we daar moeten zijn en kunnen dus nog een paar stops doen voor we in Hardenberg zijn.
Zutphen is echt een pareltje
Allereerst stoppen we in Zutphen, hier zijn we al wel eens geweest, maar dit stadje is de moeite waard om nog eens een bezoek te brengen. Hier vinden we weer een mooi camperplekje aan de Vispoortgracht, met fantastisch uitzicht op de stad. We verplaatsen de camper nog wel even, want het waait enorm en om dan onder kastanjeboom te gaan staan lijkt ons niet zo handig. De vallende kastanjes maken vast flink lawaai op het dak en waarschijnlijk houden we er een paar putjes in het dak aan over. 2 plekken verderop staat een esdoorn, dat maakt in ieder geval minder lawaai.
het stadhuis en de Walburgiskerk staan goed naast elkaar
Nadat we geluncht hebben en Boris is uitgelaten, wandelen we naar het centrum. Eerst maar eens naar de VVV voor een stadsplattegrond. Daar staat net een gids klaar en wij mogen nog mee met het groepje, dus dat doen we! De gids is een vriendelijke man, hij doet dit al jaren en loodst zijn groepje van 10 mensen langs de hoogtepunten van het oude centrum. Het centrum is niet groot maar wel erg mooi, er is weinig verkeer in het centrum en op 5 minuten na is het droog en zonnig. Een kleine anderhalf uur later nemen we afscheid en strijken wij voldaan neer op een terras. Nog even een klein rondje door het centrum en dan terug naar onze Boris, die altijd blij is om ons te zien. Al moet hij wel eerst even echt wakker worden, rekken, strekken en gapen en dan vol enthousiasme kwispelend, springend, hoera jullie zijn er weer!
redelijk wat regen in Ommen, maar tussen de buien door wordt er toch gewandeld
De volgende dag rijden we alweer verder, nu naar CP de Steenanjer in Ommen, we staan weer aan het water, dit maal aan de Vecht. Een mooi plekje, we zijn hier 2 jaar geleden ook geweest en vonden het toen erg mooi, wat hier ook super-de-luxe is, is het sanitair. Tussen de buien door maken we wat wandelingetjes en gaan hier even lekker uit eten.
Op donderdag rijden we naar Hardenberg, waar we de Vanlife groep ontmoeten en ons verder klaar maken voor het weekend, maar hierover volgende week meer!
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
Nou dat vinden wij heel fijn, de camper is voor ons echt een huisje op wielen, dat moet rijden en ons naar nieuwe bestemmingen mag brengen. Soms ver van Alkmaar, soms wat dichterbij. Deze trip beginnen we dichtbij, onze eerste stop is camping Hofstede de Twaalfgaarden in Westbroek. Een klein dorp in de buurt van Utrecht, hiervandaan fietsen we naar familie een paar kilometer verderop. Daar hebben we een gezellige avond, met erg lekker eten en tijd om weer eens bij te praten. We blijven nog even in Westbroek, want op de camping is een wasmachine en ja, soms zijn dat soort simpele zaken de reden om een dagje langer te blijven.
Als de was gedaan is en hangt te drogen, stappen we ’s middags op de fiets om de omgeving van Westbroek te verkennen. Eerst door groen landschap, weilanden, boerderijen, wat koeien die grazen en een rustig fietspad. Daarna wordt het helaas wat minder, in (Nieuw) Loosdrecht is het druk, smal en dus absoluut niet relaxed fietsen. We twijfelen zelfs even of we niet terug zullen gaan, maar hopen toch dat het weer beter wordt. Dat wordt het gelukkig ook, via mooie paden trappen we om de Loosdrechtse Plassen. Zien indrukwekkende stulpjes aan de Vecht, via Breukelen en Tienhoven waar mooie oude boerderijen staan komen we door het dorp Westbroek weer terug op de camping. Allebei zere billen, te weinig afstanden gefietst en Rob een beetje kapot, zijn accu was niet vol en hij moest dus in de ecostand fietsen. Dat valt met een flinke hondenkar en veel tegenwind niet mee. Toch was het fijn om zo door een stukje Nederland te fietsen waar we alleen de namen van kenden.
even de billen van het zadel
Dan blijven we nog een dagje hangen, het wordt slecht weer en dan kunnen we even achter de laptop om te hobbyen met vlog en blog. Verder wandel ik met Boris in de regen, die dit onder protest ondergaat. Gelukkig is hij daarna weer tevreden met zijn slaapplekje in de camper.
bootjes kijken
We trekken verder, Rob heeft bedacht om naar Tolkamer te gaan, vlakbij de grens met Duitsland, aan de Rijn. De CP is vol, maar gelukkig is er 3 km verderop nog een CP bij Spijk en daar vinden we wel een plekje. We wandelen een rondje met Boris, die hier even lekker los kan rennen. Dan zetten we de stoelen buiten om te kijken naar alles wat voorbij vaart. Grote en kleine binnenvaartschepen, tankers en alles wat erbij hoort. De volgende dag rijden we toch de 3 km terug naar Tolkamer, daar is gelukkig nu wel een plekje vrij. Het is echt nog druk met campers, er komen er zeker 25 voorbij die geen plekje vinden op de Europakade. Wij wandelen met Boris door het dorp, betalen de kosten bij de VVV en zijn net op tijd voor de buien los barsten weer terug.
bijzonder plekje bij Lobith, Tolkamer en Spijk
De volgende dag wandelen we van Tolkamer naar Lobith, door het kleine natuurreservaat Geuzenwaard. We hebben mooi uitzicht op Tolkamer en Lobith en met een zonnetje erbij is het een fijne wandeling. We kuieren door Lobith, waar we bij een ouderwetse bakker brood halen. Vrijdagavond is altijd onze snoep avond en bakker Heebing maakt echt alles nog met het handje, dus neemt Rob ook iets lekkers mee voor vanavond. Contant betalen, gelukkig heb ik altijd wel een beetje geld bij me en de bakker vertelt dat Rob zijn laatste klant van de dag is, want zo rond 15 uur is hij aan zijn middagslaapje toe. ( de gevulde koek en appelcarré smaken ’s avonds echt alsof het thuis gemaakt is, heerlijk!)
onderweg schuilen voor een klein buitje
We zijn net op tijd terug van ons rondje, want er zijn regelmatig kleine en grote buien. Dus verder rommelen in en rond de camper, douchen, vlog en blog afmaken en morgen met vrienden wandelen, altijd fijn!
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
De Elbe nodigt uit voor een ritje op de fiets, dus de fietsen en hondenkar trekken we uit de garage. Het is een mooie tocht, veel groen, akkers, koeien, schapen en we zien zelfs een vos. We stoppen onderweg nog even om Boris te laten rennen en Rob even uit te laten puffen, we hebben tegenwind en regelmatig vals plat en dan is het met de hondenkar achter de fiets best even werken als het zo warm is. Op ons verste punt steken we over met een pontje en aan de voet van slot Seublitz eten we onder een enorme kastanjeboom een heerlijke pizza en een salade. Daarna lopen we nog een rondje over het terrein van het slot. Het doet bijna Frans aan, oude verweerde schuurdeuren, overwoekerde prieeltjes. Wij vinden het vaak allemaal zo netjes in Duitsland, maar dit slot kan ons met zijn rommelige uitstraling wel bekoren. We stappen weer op de fiets en trappen weer terug naar Meissen. Van verre zien we de dom van het stadje al liggen en des te dichterbij we komen des te imposanter wordt het.
lunchen bij slot Seublitz
De volgende ochtend pakken we alles weer in en rijden met de camper richting het stadje. Net buiten het centrum parkeren we de camper en maken een wandeling door het best wel stille stadje. Via allerlei trappen komen we boven bij de imposante dom, waar we bij de muren prachtig uitzicht over het stadje en de Elbe hebben. We zien overal bordjes en aanduidingen van de porselein fabriek en dan valt bij mij pas het kwartje, daar ken ik de naam Meissen dus van!
Meissen porselein
Voor we de stad uit rijden halen we een paar broodjes en langs de Elbe vinden we een plekje om te lunchen. We rijden 100 km, zonder waarschuwingslampjes!, en gaan dan op zoek naar een slaapplek. Het is druk, veel omleidingen, het schiet allemaal niet op. De eerste camping keuren we af, het is rommelig, de camper kan er nauwelijks in. We denken dat we verderop wel iets beters kunnen vinden. De volgende camping aan een groot meer is vol! Uiteindelijk komen we terecht op een CP in Eisleben, het mag de naam eigenlijk niet hebben, ok er is stroom en we kunnen het toilet spoelen. Het helpt natuurlijk ook niet dat het behoorlijk warm blijft, dan is een plak asfalt zonder bomen niet zo comfortabel. Verder dus maar weer, nu naar een echte camping in Oberwesel. Nou dat zullen we weten! Het begint inmiddels wel hilarisch te worden, onze hand van plekjes zoeken is momenteel zwaar ongelukkig. We komen op een echte gezinscamping terecht, waar het rammetje vol is, de plekken zijn klein. We zetten de camper op zijn plek, hangen Boris zijn riem om en gaan eerst maar eens wandelen en een rondje door het dorp lopen. Op het terras van een Grieks restaurant drinken we een biertje en zitten daar wel prettig. We willen stiekem gewoon niet terug naar de camping en besluiten op het terras een hapje te eten. Griekenland is tenslotte een mijlpaal in onze reis geweest. Uiteindelijk moeten we toch terug en gaan we naast de camper nog even aan het werk. Ik ga rond half 12 naar bed, maar doordat het buiten nog flink onrustig is, blijft Rob nog een tijdje zitten. Om Half 1 loopt hij het laatste rondje met Boris. Bij 3 caravans om ons heen staan nog ruim 20 mensen aan statafels te drinken, lallen en luide gesprekken te voeren. We hebben voor 2 nachten betaald, maar vertrekken de volgende dag. We gaan naar Nederland en hebben ’s morgens voor de zekerheid een CP in Limburg gebeld of er plek is, dat is er, dus huppakee, gas er op. Oja, de camper heeft geen kuren meer! Geen waarschuwingsberichten, geen knipperende lampjes en daar waar nodig trekt hij flink door en we kunnen dus ook gewoon weer inhalen! We snappen er niks van. Natuurlijk zijn we er blij mee, maar het vertrouwen is wel een beetje gedeukt, want blijft het nu ook goed!?
een goede traditie, terug in Nederland………….broodje kroket
In Limburg staan we in Heythuysen op een prima CP. We constateren inmiddels wel dat er in Nederland veel mooie, betaalbare plekken zijn. Het is hier ruim, prima sanitair en er is ruimte om met Boris te wandelen. Na een paar hele warme dagen trekken we nog wat verder voor een paar afspraken. Het is inmiddels wel het einde van weer een prachtige reis! Wat hebben we veel gezien en gedaan. Rustig aan door het mooie Frankrijk getrokken, italië was weer wonderschoon en het bezoek aan Nelleke en Giel in Apiro was heel bijzonder. Griekenland heeft al lang een speciaal plekje in ons hart en dat is deze reis alleen maar weer bevestigd. Mede door de bezoekjes, eerst aan de ouders van onze schoonzoon op Lefkas en daarna een paar dagen opgetrokken met Myran en Peter en hun Griekse groepsreis, een feestje!
veel moois gezien, lieve mensen ontmoet en genoten in Europa
Daarna werd het echt nieuw voor ons en daardoor ook wat onwennig, maar van Bulgarije en Roemenië hebben we echt te kort gezien. We gaan dus absoluut nog een keer terug, want mooi en bijzonder was het zeker. Hongarije werd al weer wat gewoner, maar we zijn er, omdat het zo warm was, doorheen gescheurd. In Slowakije begon de pech met de camper en dat heeft het laatste deel van onze reis toch wel behoorlijk beïnvloed. De omvormer was al gesneuveld en toen de versnellingsbak ook nog problemen begon te krijgen werd het lastig om ons te richten op mooie plekjes. Natuurlijk waren die er zeker nog wel, Dresden en Meissen waren zeker de moeite waard.
gelukkig hebben we de camper rijdend naar Nederland gekregen
Nu in Nederland dus nog even rustig wat mensen bezoeken, op mooie CP’s de reis laten bezinken en dan op naar Noord Holland, waar we de kinderen weer kunnen knuffelen, familie en vrienden bezoeken en een oogje in het zeil houden bij Rob zijn moeder, zodat Rob zijn zus rustig op vakantie kan. Wij mogen een maand op een heel fijn huis passen en daarna…………………………..we zien het wel. Waarschijnlijk in het najaar nog een korte trip! Tot dan!!
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
We wisten aan het eind van de vorige vlog niet wat we wilden, doorrijden, vervangend vervoer, tja wat besluit je op zo’n moment en wat zijn de mogelijkheden? De keuze valt op doorrijden, maar dan wel over grote/snelwegen. De versnellingsbak heeft het moeilijk tussen de 50 en 80 km per uur, dus dat proberen we te vermijden. Zonder verder na te denken of echt goed te kijken kiezen we een afstand die op dat moment past en dat brengt ons naar de CP in Brno. Nou was onze stemming al niet best, maar hier worden we niet vrolijk van, wat een vreselijke CP! Het is schoon en netjes, maar daar houdt het wel mee op. Een grote grijze grindbak, echt groot, met in het midden plekken zonder elektra, langs de randen is wel elektra en gras en een jonge beukenhaag. Verder staat er een enorme witte loods, die waarschijnlijk als camper/caravanstalling wordt gebruikt. Gelukkig hadden we geen behoefte om Brno in te bezoeken, dus vertrekken we de volgende dag voor iets gezelligers. Dat vinden we op een sportveld/ camping, er is een rivier, sportvelden, barretje. Aangezien wij stroom willen kunnen we op het sportveld staan, de eigenlijke campingplekken hebben geen stroom. We wandelen met Boris even naar het dorpje voor wat boodschappen, waarna Rob zich stort op het afronden van de vlog en ik de camper schoonmaak.
toen het nog rustig was op het sportveld
Dan gebeurt er iets waar we niet op bedacht zijn, het wordt drukker en drukker en drukker………..Steeds meer jongeren komen het veld op, er is een soundcheck, dus live muziek, er worden tentjes gebouwd, de eerste bladen bier komen het veld op. Wij staan in de looproute naar het toiletgebouw en ik opper al een keer naar Rob dat ik dit toch wel heftig begin te vinden. Rob zit (met koptelefoon) echter nog helemaal in de vlog en het ontgaat hem volledig wat er om hem heen gebeurt. Ik ben het op een gegeven moment zat (niet Rob, maar wel wat er om ons heen gebeurt) en trek Rob achter zijn beeldscherm vandaan. Ik kan daar jaloers op zijn, zo gefocust dat de wereld om hem heen compleet verandert en hij niets ziet, terwijl hij buiten werkt. Ik wil hier niet blijven, Boris wordt steeds onrustiger van het geloop om de camper heen en ik voorzie dat als de nodige bladen bier over het veld gegaan zijn er vannacht meer gebeurt dan alleen wat onrust. Rob snapt dat we dit niet moeten willen, dus in razend tempo pakken we alles in en zonder te betalen rijden we weg. De eigenaar had dit wel even aan mogen kondigen!
eindelijk een rustig, fijn plekje
Een half uur later zetten we de camper neer op een keurige familiecamping, koken we de maaltijd en om half negen zitten we buiten te eten. We slapen heerlijk rustig en besluiten de hier te blijven en even pas op de plaats te maken. Zeker nadat ik ’s morgens met Boris in een greppel beland! Het barst hier van de konijntjes, heel schattig zijn ze om te zien rondhuppelen. Nou ben ik ’s morgens niet zo wakker en let dus even niet op, Boris spot een konijntje, springt over de greppel en ik………………….er achteraan, maar ik beland midden in de greppel. De schade valt mee hoor, ik ben een beetje stram en mijn broek is vies, het was gelukkig een redelijk schone, droge greppel. Ik ben blij dat ik weer op de weg stond voor iemand mij heeft gezien. Het zal er vast komisch hebben uitgezien, een grijs, boos hoofd aan de rand van de weg!
Boris en een konijntje (Boris zit uiteraard vast aan de lijn)
Dit hadden we wel even nodig, we proberen de problemen met de camper maar even te laten voor wat ze zijn, we kunnen er nu toch niets mee. Onze dealer zal contact opnemen met FIAT truckservice en hij zal ons laten weten welk plan er uit komt. We zijn nog 2 uur rijden van Dresden en daar hebben we allebei zin in. En het rijden? Tja, over de snelweg is niet leuk, maar wel het prettigst en dat gaat goed. Niet teveel in willen halen als we niet voldoende snelheid hebben, maar het gaat. Zolang het zo gaat, kunnen we zelf naar Nederland rijden en dat heeft voorlopig onze voorkeur.
de Onze Lieve Vrouwe kerk in Dresden
In Dresden staan we op een volle stadscamping, een komen en gaan van busjes, caravans, fietsers met tentjes en campers. De volgende ochtend gaan we met de bus, die stopt voor de camping, naar de stad. We zijn onder de indruk dat deze stad zo oud aan doet, terwijl de stad na het bombardement in 1945 zo goed als vernietigd was. Een deel van de historische panden is in de decennia na de tweede wereldoorlog herbouwd, behalve de Vrouwenkerk, die werd pas na de Duitse hereniging herbouwd. We lopen heel wat kilometers door deze barokke stad en genieten er allebei van. Onze hoofden zijn weer tot rust gekomen en we kunnen weer genieten! We blijven niet heel lang, want Boris is in de camper, na een snel broodje pakken we de bus weer terug. Ik ga met Boris wandelen en Rob bereidt zijn tweede uitstapje van vandaag voor. Hij gaat naar de VW autofabriek. Online heeft hij een ticket gekocht en met een groep van 20 mensen worden ze in de fabriek rondgeleid. De gids spreekt goed Engels en Rob geniet er van. Er is veel te zien en je zou veel lawaai verwachten, maar het is opvallend stil. Helaas mag er binnen niet gefilmd of gefotografeerd worden, ook wel logisch. Rob is een uurtje of 2 later weer op de camping. We eten zoals momenteel iedere dag buiten en genieten van de avond.
skyline van Meissen
Vanuit Dresden rijden we binnendoor naar Meissen, toch maar weer eens proberen hoe de camper dit doet. Deze keer geen foutmeldingen bij het starten, geen waarschuwingslampjes tijdens het rijden en de motor trekt goed op! Wij snappen er niets meer van, heeft de motor zichzelf herstelt?! Natuurlijk is het superfijn als de auto gewoon doet wat hij doen moet, maar het vertrouwen is wel een beetje weg en het maakt ons wel onzeker met wat er nu wel of niet moet gebeuren. Afwachten dus maar weer!
In Meissen vinden we een parkachtige CP achter een zwembad, een mooie stille plek, al wordt er wel met spullen heen en weer gesjouwd. We krijgen een beetje déja vu gevoel, gaat hier ook van alles gebeuren? Net als vorige week op het sportveld waar opeens een feestavond uit de lucht kwam vallen. Morgen hier een sportdag? Verder is het een heerlijke stille plek, onder de bomen en dat is fijn want het is behoorlijk warm. De volgende ochtend lopen er al vroeg mensen rondom de CP, toch sportdag? Wij draaien ons nog even om, 7 uur vinden wij echt te vroeg! Als we later buiten komen is er inderdaad een sportdag…………………..met 20 peuters en een heleboel begeleidsters, die laatsten liepen vanmorgen dus al vroeg te kletsen!
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
We verlaten Sapanta en na een paar uur rijden verlaten we ook Roemenië. Dit is een land waar we allebei nog wel eens terug willen komen. Ik ben meteen enthousiast, ik kan zo genieten van alles om me heen, de kleine dorpjes, de Roma’s die we overal tegenkomen, het oude boeren leven. De mensen zij hartelijk, vriendelijk en ook al spreken we elkaars taal niet, we worden op straat gegroet met een knik, de hand omhoog of zoals we inmiddels geleerd hebben, buna ziua of salutari! Rob heeft er aanvankelijk wat langer voor nodig, we zien geen zee en de bergpas die we zo graag wilden rijden, de Transfagarasanpas, was nog niet open. Inmiddels hebben we van verschillende mensen gehoord dat ze de pas de afgelopen dagen hebben gereden dat het nog mooier is dan ze gehoopt hadden en veel beren hebben gezien, Inmiddels wil Rob ook terug, we moeten die pas een keer rijden!
het was mooi in Roemenië
We verlaten Roemenië en rijden Hongarije binnen, na 20 km stoppen we bij camping Kerekestelep met thermaal baden, deze tip kregen we van de Oostenrijkers op de vorige camping. We hebben het bloedje warm, de thermometer tikt in de schaduw 34 graden aan. Vooral voor Boris is dit afzien. Hij beweegt nauwelijks en een rondje om zijn behoefte te doen wil die liever ook niet. Een paar keer per dag maak ik hem nat met bakjes water, dit vindt hij niet echt leuk,maar hij moet afkoelen. ’s avonds wordt het zo’n 22 graden, gelukkig koel genoeg om te slapen en met de maxxfan aan helpt dat goed. Een groot voordeel van deze camping is het zwembad met thermaal bad. Wat een genot om het zwembad voor ons zelf te hebben. De camping is zo goed als leeg, dus druk is het niet in het zwembad. We hebben gezellige Belgische buren waar we wat mee drinken en leuke gesprekken mee voeren.
Na 2 nachten houden we het voor gezien, de temperatuur gaat de komende dagen iets naar beneden om vervolgens weer flink te stijgen. Wij kiezen eieren voor ons geld en gaan rijden tot we gezondere temperaturen hebben. Helaas dient na de kapotte omvormer een nieuw probleem zich aan, een veel groter probleem. De motor geeft storing aan! De automatische versnelling van 4 naar 5 en van 5 naar 6 houdt in. Er lijkt geen vermogen te zijn en op de display is bij het starten steeds een waarschuwing te lezen. Het is dus goed opletten met optrekken en inhalen, want het kost echt meer tijd voordat de versnellingsbak doorschakelt.
wandelen langs velden vol Phacelia
Het is sowieso een bijzondere rit, we beginnen om half 10 met 32 graden en zien gaandeweg de temperatuur zakken naar, 28, 24, 20 en uiteindelijk door een regenbui is het nog maar 16 graden! We hebben zover gereden dat we Hongarije alweer uit zijn en aan de andere kant van de Donau een plekje vinden in Slowakije. Een vrije plek naast een restaurant Kopa, waar we voor een paar euro mogen staan en ze hebben een lekker biertje en als we gegeten hebben haalt Rob er zelfs een espresso. ’s Nachts zijn we er helemaal alleen, heerlijk weer even zo’n plekje. We redden het wel even zonder stroom en blijven nog een dag. De temperatuur is inmiddels gestegen naar 24 graden, dus na de lunch gaan we met zijn drietjes op pad. Boris loopt het grootste deel van de wandeling los en is het eerste half uur zo dartel als een jong veulen. Door de warmte heeft hij veel tekort beweging gehad en dat haalt hij nu in. Het is grappig om te zien wat een gekke sprongen hij maakt, een struik induikt, om vervolgens een stuk verderop weer tevoorschijn te springen, in ieder holletje zijn neus steekt en gekke bokkesprongen maakt.
sluislift bij de Donau
We lopen naar een sluizencomplex in de Donau waar we gisteren met de camper over heen gereden zijn. Ik ga daar met Boris op een bankje zitten en Rob bekijkt het sluizencomplex, helaas is het informatiecentrum gesloten op deze tweede pinksterdag. Wel gek, het is er druk met dagjesmensen, maar het infocentrum is altijd dicht op maandag, Pinksteren of niet. Terug lopen we een iets andere route, Boris inmiddels in een wat rustiger tempo en na 2 uur wandelen zijn we weer terug bij de camper.
de Donau met op de achtergrond sluizen
Rob heeft zich gestort op het motorprobleem en heeft een vermoeden wat er aan de hand is. Het lijkt ook bij FIAT een bekend probleem te zijn, maar die vinden blijkbaar een terugroepactie niet noodzakelijk. Op dinsdagochtend belt Rob eerst met onze camperdealer om in ieder geval het euvel te melden en daarna rijden we naar Bratislava, daar zit een truckservice van FIAT en onze hoop is dat ze daar iets voor ons kunnen betekenen. Ze zijn erg behulpzaam en de man aan de balie spreekt gelukkig goed Engels, vandaag is er geen technische man, maar morgen om 16 uur is er tijd om naar de motor te kijken. Dit geeft ons in ieder geval wel een beetje hoop, want dat we er zachtjes gezegd van balen, mag duidelijk zijn!
grappig zitmeubilair op de camping
2 km verderop is camping Bratislava, dus boodschappen doen en dan installeren we ons daar. Een echte stadscamping, beetje rommelig, maar wel leuk. Het lawaai van het verkeer nemen we maar op de koop toe, net als de koude douche, trouwens. We vermaken ons de rest van de dag met de was, lezen, lekker buiten eten en bedenken wat we morgen in Bratislava gaan doen.
mooie fontein bij het paleis
De camper staat goed in de schaduw, dus vertrekken wij ’s morgens op tijd zonder Boris, met de tram richting stad. We dwalen wat rond, zien mooie gebouwen, o.a. het presidentieel paleis met een parkachtige tuin, de blauwe kerk, maar we kunnen het niet zo goed vinden in deze stad. Ik koop wel eindelijk weer eens een ansichtkaart en onderzetter voor mijn verzameling. In Bulgarije en Roemenië heb ik dat niet kunnen vinden. Onder een paar machtige bomen vinden we een fijne lunchplek en gaan dan weer terug naar de camping. Boris ligt als we de deur open doen in een diepe slaap en moet zich eens goed uitrekken voor hij ons begroet.
de blauwe kerk
’s middags om 16.00 uur wordt Rob in de garage verwacht en ze bellen zelfs of hij eerder wil komen, gelukkig hadden we alles al opgeruimd, dus binnen 5 minuten rijdt Rob de camping af. Boris en ik blijven met de stoelen, water en een boek achter op de camping. Er wordt in de garage bevestigd wat Rob al had bedacht. De versnellingsbak is niet goed, ze hopen met een update van de software het probleem te verhelpen. Na ruim een uur is Rob weer terug op de camping. Er is in de garage ook aangegeven dat als dit niet afdoende is er een nieuwe versnellingsbak in moet!
camping in Bratislava
De volgende ochtend gaan we hoopvol op weg, we hebben een mooi plekje in de natuur uitgezocht, waar fietspaden zijn. We hebben weinig gefietst deze reis, dus daar hebben we wel zin in. Helaas na 23 km komt er op het dashboard alweer een melding dat de motor nagekeken moet worden en Rob gaf al aan dat het nog steeds niet goed is. We stoppen bij een benzinepomp draaien om en gaan terug naar de garage. Ze zijn super hulpvaardig en de camper mag meteen de werkplaats in, wij niet, maar dat heeft ook weinig zin, want deze mannen spreken geen Engels of Duits. Gelukkig is de baliemedewerker van gisteren er vandaag ook en die blijft in de buurt om te vertalen tussen de chef werkplaats en ons. Ze constateren dat het echt een nieuwe versnellingsbak moet worden. Op onze vraag of dat hier lukt verdwijnen ze samen om dit uit te zoeken. Ondertussen proberen wij te bedenken wat we willen, vervangend vervoer? Wachten op een nieuwe versnellingsbak? Na een minuut of 10 is het antwoord dat ze uiteraard kunnen bestellen maar dat er niet aangegeven kan worden hoe lang dit duurt. Ze geven wel aan dat we naar Nederland kunnen rijden, maar de vraag is of we dat willen? We bedanken de mannen hartelijk en stappen ietwat uit het lood geslagen in de camper.
we zijn vriendelijk geholpen bij de FIAT garage in Bratislava
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
Wat zijn we toch een bofkonten! Al zolang onderweg en al zoveel moois gezien en al zoveel mooi weer gehad. In Italië zijn we tussen de buien doorgereden, In Griekenland zijn ook de nodige buien gevallen, maar daar hebben wij weinig van gemerkt. Na bijna 3 maanden onderweg hebben we dan forse buien te pakken, waarschuwingen voor rivieren die buiten hun oevers treden, een zeiknatte camping en veel binnen zitten. Gelukkig brengen we tussen de buien door vanuit Carta, camping “de Oude Wilg” wel een bezoek aan het mooie Sibiu. Absoluut de moeite waard! We lopen van het grote plein, naar het kleine plein en het Huet plein en daar ergens tussendoor lopen we de imposante kathedraal binnen.
het grote plein van Sibiu
We lezen en lezen en leren! We weten echt weinig van de geschiedenis van Roemenië en proberen een inhaalslag te maken. Hier volgt wat info over Sibiu:
Sibiu is een stad met meerdere namen, we komen op een aantal plekken de naam Hermann Stadt tegen. De stad ligt in het zuiden van Transsylvanië, aan de voet van de Zevenburgse Alpen. De stad is gesticht in de 12e eeuw door Duitse immigranten op verzoek van de Hongaarse koning en was dus een Saksische nederzetting. De stad werd in 1920 een deel van Roemenië en vanaf dat moment nam het aantal Roemeense inwoners flink toe. Pas na de Tweede wereldoorlog nam het aantal Duitse inwoners echt flink af. Na de val van het communistische regime verdwenen de laatste van hen naar Duitsland. Informatie uit Wikipedia
Sibiu wordt ook wel de stad met de ogen genoemd, kijk maar naar het dak van het gele huis
We zien in dit gedeelte van Roemenië dan ook veel Duitse invloeden, zeker in de huizenbouw. De taal is Slavisch en we herkennen dan ook redelijk wat woorden uit het Frans. De geschiedenis van Roemenië gaat natuurlijk veel verder terug dan het fragment hierboven. Allerlei volkeren zijn hier geweest, hebben het land opgedeeld en is weer heroverd. Het duurde lang voor de Roemenen zelf aan de macht kwamen. Dit is natuurlijk maar een kleine greep uit de geschiedenis van dit mooie land.
eindelijk allebei naar de kapper geweest
Na 6 dagen met regen, van miezerbuitjes tot forse wolkbreuken en zelfs een weeralarm, breekt de lucht weer open en hebben we zon! Hoe lekker is dat? Nou heel lekker! Tijd om verder te trekken want we willen meer zien van Roemenië. We rijden naar Viscri, een plattelandsdorp met een grote weerkerk, één van de vele in Roemenië. Een weerkerk was bedoeld om dorpelingen en mensen uit de omgeving te beschermen tegen aanvallen, ze zijn dan ook altijd ommuurd. In Viscri staan we op een parkeerterrein, met nog een paar campers, bussen en veel auto’s. ’s Avonds is het bijna leeg, op een paar campers na. Dan is het tijd voor koeien en paarden om voorbij te komen, met of zonder boer.
entree van de weerkerk
Het dorp trekt toeristen, maar dat is kleinschalig en kneuterig. Het dorp heeft 2 hoofdstraten en in één ervan, is een winkeltje, kroeg en ijsboer tegelijk, er zijn een paar terrassen op binnenplaatsen. Verder bestaan deze 2 straten uit grote boerderijen, hebben ze allemaal een grote poort en voor de boerderij een grasstrook waar van alles gebeurt, maar vooral oude mensen die op een bankje zitten en genoeglijk met elkaar bekijken en waarschijnlijk bespreken wat er aan hun voorbij trekt. De boerderijen zien er heel verschillend uit, de meeste goed in de verf in alle pasteltinten die je kunt bedenken, een enkeling is uitgeschoten en dan zie je een kleur groen of blauw die bijna pijn doet aan je ogen en een enkele boerderij staat op instorten. Alleen de bewoners mogen de hoofdstraten met een auto inrijden en dat maakt het prettig om doorheen te wandelen. Behalve de weerkerk is er ook nog een klein kerkje en als we daar kijken denkt de pastoor dat Rob de cameraman is, ja hij loopt er tenslotte met een vlogcamera, het duurt even voor dat dit misverstand de wereld uit is. Er is een trouwtje en de cameramensen komen er dan ook al snel na dit misverstand aan, met aanzienlijk meer apparatuur dan Rob heeft! Dat willen wij natuurlijk niet missen, er komen steeds meer bruiloftsgasten, allemaal in het créme/wit gekleed, 2 oudere mannen hadden dit blijkbaar niet in de kast hangen en vallen wat uit de toon. Ook het bruidspaar, met sleep, boeket en alles wat er bij hoort, gaan de kerk binnen. Leuk om te zien dat dit allemaal niet zo heel veel anders dan bij ons!
binnen de omheining van de weerkerk
Als we de jonge Duitse herder die al een kwartier om Boris heen springt, speel met mij, afgeschud hebben gaan we terug naar de camper. We dubben even, want we willen natuurlijk ook naar de weerkerk, maar het is te warm om Boris in de camper te laten. De oplossing is simpel, Rob gaat eind van de middag en ik morgenochtend. Dat vinden we allebei prima, na 3 maanden reizen kunnen we wel even zonder elkaar. Het is een flink stuk omhoog lopen, want de weerkerk ligt op een strategisch punt, met meerdere uitzichtpunten, zo kon de omgeving bij dreiging goed in de gaten worden gehouden. Er is een expositie over het dagelijks leven en een exposite over het maken van de fraaie tegels die voor de kachels gemaakt werden. De mooie kleine kerk uit de 12de eeuw, maar ook de omheining, schuren en de toren zijn nog intact. We genieten er allebei van, de wandeling heen en terug door het dorp zijn zowel eind van de middag, als ’s morgens vroeg erg prettig, de dagjesmensen zijn alweer vertrokken of moeten nog komen. Ik loop na mijn wandeling vanaf de weerkerk naar de boerderij van een beroemde, heel beroemde inwoner. Koning Charles van Engeland heeft hier namelijk een boerderij! Hij schijnt hier ook regelmatig te komen en veel voor de omgeving te doen. Er is veel te zien, maar zijn eigen appartement mag je als bezoeker niet bekijken, jammer toch! Er zijn steeds verschillende exposities, één van de huidige exposities is samengesteld door verschillende kunstenaars die prachtige tekeningen van inheemse planten hebben gemaakt.
de binnenplaats van de boerderij van Charles
We staan hier op de parkeerplaats dus geen walstroom, gelukkig is er aan het begin van het dorp een koffietentje. We drinken daar in hun gezellige tuin koffie met wat lekkers en na de lunch rijden we weg naar de volgende bestemming. Het is een mooie rit, door het golvende heuvellandschap, dorpjes waar van alles op straat gebeurt, een paard en wagen die voorbij komt, groepjes mensen die onder een boom zitten te keuvelen, een vrouw die op straat haar kleed schrobt, voor we het weten is de rit van 3 kwartier voorbij en zijn we in Sighisoara. We gaan hier op camping Aquaris staan, de camping ligt tegen de rand van het centrum. Het is warm en we vinden het niet fijn om de stad al in te gaan, dus wachten we tot na het avondeten, Boris kan dan in de camper blijven met de Maxxfan aan en wij lopen het centrum in. De stad ligt tegen een heuvel geplakt, dus omhoog trappetjes op, genieten van het uitzicht en de mensen op straat. Het is kinderdag, een traditie uit het communistische tijdperk. Op deze eerste juni zijn er dus veel kinderen op straat. Ze zijn mooi aangekleed, cadeautjes en ijsjes in de hand en inmiddels ook een beetje jengelend , want de dag is vast lang en feestelijk geweest.
grappige hoekgevel
Wij komen bij de scholierentrap uit 1654, deze is volledig van hout. De trap is gemaakt zodat de scholieren altijd naar boven kunnen komen, want daar staan de scholen, ook als er een flink pak sneeuw ligt. Ik ben benieuwd wat scholieren daar zelf van vinden, ik vond het zelf nooit zo erg als ik thuis moest blijven door de weersomstandigheden. Van de oorspronkelijke 300 treden zijn er nog 175 over. Net als wij de eerste 5 treden opgelopen zijn worden we aangesproken in het Nederlands, door een Roemeense. Zij hoorde ons in het Nederlands praten en vindt het leuk dat wij in haar geboorteland op reis zijn. Zelf is zij met haar vrienden 2 weken door Roemenië aan het reizen. We staan zeker een kwartier te kletsen, maar zij moet terug naar haar vrienden en wij willen de resterende 170 treden nog op. Een flinke klim, maar boven worden we beloond met een parkje waar de scholen, een kerk en een kerkhof zijn en met een prachtig uitzicht over de stad met de ondergaande zon.
175 treden omhoog
Via een ander pad lopen we naar beneden waar het vriendengroepje nog op het terras zit, ook daar natuurlijk nog een praatje, met veel leuke tips! Wij willen verder, Boris is in de camper en het is nog steeds wel warm. Onderweg heb ik bij een restaurant gevraagd wat het beleid is ten aanzien van honden op het terras. Ze is bijna verbaasd dat ik het vraag, maar er zijn landen waar dit echt niet gewenst is. Zij geeft aan dat dat in Roemenië geen enkel probleem is, de volgende dag hebben we het getest. Dat is goed bevallen, we hebben prima gegeten, Boris onder tafel met een kluif, op een mooi pleintje.
even stoppen onderweg voor een overstekende kudde
Onze volgende stop is Sapanta, een rit van 300 km, waar we 5 uur over rijden, de stops niet mee geteld. We kunnen bijna nergens harder dan 50-60 km per uur en Rob moet geconcentreerd rijden. Er zijn nogal wat Roemenen in dikke auto’s die op plekken inhalen die wij niet zouden bedenken. In de dorpen wordt er flink hard doorgereden, ook door vrachtwagenchauffeurs. Rob laat af en toe termen horen die ik niet zo vaak uit zijn mond hoor, maar ja soms is verbaal afreageren best lekker. Het verbaasd ons eigenlijk dat we tot nu toe maar één flink ongeluk hebben gezien. Het voordeel van de camper is dat we hoog zitten en dus goed zicht hebben op de weg, ik spot regelmatig een kuil en geef dan een seintje en Rob maakt veelvuldig gebruiken van de buitenspiegels om het achterop komend verkeer in de gaten te houden. Bij een inhaalmanoeuvre moet hij regelmatig flink remmen en als hij een tegemoetkomende automobilist een seintje geeft met zijn licht omdat ze wel heel lang op onze rijbaan rijdt, krijgt Rob een middelvinger terug. Dit even in het kort over de rijstijl in Roemenië en natuurlijk zijn er ook sociale rijders, die je voor laten gaan, even hun hand opsteken en je wat ruimte geven.
ook dit is een weggebruiker tussen de vrachtwagens
Na deze lange dag komen we aan op camping Pastravul in Sapanta, waar we onmiddelijk begroet worden door een paar volgers! Wat het helemaal bijzonder maakt is dat zij Oostenrijkers zijn. ’s Avonds bij het eten in het restaurant spreken we ze nog wat uitgebreider en vertellen ze dat ze Nederlands hebben geleerd omdat zijn moeder een pension had waar veel Nederlanders kwamen. Bijzondere ontmoeting en vooral bijzonder gezellig.
het vrolijke kerkhof in Sapanta
Dan halen we voor het eerst in Roemenië (in Bulgarije ook niet gedaan) de fietsen uit de camper en gaan we naar het dorp om naar het vrolijke kerkhof te gaan. Het is een prachtig kerkhof met veel kleur, net als de kerk trouwens. We proberen met google translate het één en ander te begrijpen van de teksten. Die schijnen veel over iemands leefwijze te zeggen en dat gaat met de nodige humor. Na het kerkhof wandelen we door het dorp, kijken (nou ja ik dus) naar een paar mooi geweven vloerkleden en bezoeken nog een kerkje. Dat is nog maar 10 jaar oud, bestaat helemaal uit hout en prachtige beschilderingen aan de binnenkant. We kopen nog een brood, kijken nog een keer naar de vloerkleden en besluiten er nog een nachtje over te slapen. Op de terugweg fietsen we nog naar een oude wasplaats, waar ze op een slimme manier gebruik maken van de stroming van het riviertje.
wij zien overeenkomsten met de staafkerken in Noorwegen
De volgende ochtend stappen we weer op de fiets, nu met een klooster als bestemming. Het Peri-Sapanta klooster ligt in een bos, het terrein van het klooster is parkachtig en ongelofelijk netjes aangelegd en onderhouden. Er staan verschillende gebouwen, waaronder natuurlijk het enorme grote kloostergebouw, een mooie kerk met een kapel met een waanzinnig mooi gewelfd plafond, maar ook kassen, een waterput en overal hangen rode geraniums. Boris mag niet mee het terrein op, dus Rob en Boris blijven in het bos, waar Boris even los kan rennen. Ik bekijk de kapel, het houtsnijwerk, een eekhoorntje dat voor mijn voeten wegschiet. Behalve een paar bouwvakkers die met een fundering bezig zijn zie ik niemand. Het klooster zou gratis te bezoeken zijn, maar de deuren zitten op slot en er is niemand te zien, helaas. Ik loop nog een rondje en ga dan terug naar Rob en Boris. We fietsen naar het dorp terug, halen bij een bakkerij, we gaan gewoon onze neus achterna, een heerlijk vers brood. Bij de kraampjes rondom het vrolijke kerkhof kan ik de verleiding niet weerstaan om toch een kleed te scoren. We wachten even totdat 3 bussen met scholieren, die met toeters door het dorp lopen vertrokken zijn en dan ga ik in onderhandeling. Ik koop een mooi kleed, voor later als we weer een huis hebben.
Boris vindt het een fijn kleed
Terug op de camping bekijken we het kleed nog eens goed, Boris snuffelt er eens stevig aan en zet dan zijn tanden er in. Het lijkt er op dat het echt schapenwol is! Na de lunch pakken we weer de fiets en rijden het bos in op zoek naar een waterval. Het eerste stuk kunnen we fietsen, maar dan wordt het pad slechter en lopen we verder. Volgens de telefoon van Rob zijn we zelfs even in de Oekraïne, maar de waterval vinden we niet. Het pad houdt gewoon op. We willen ook niet al te ver afdwalen want het is erg warm, al helpt het wel dat we meeste tijd onder een dik bladerdak lopen en fietsen. Terug op de camping luieren, de hangmat van de camping testen en ’s avonds koken en eten we buiten, dat zijn de topavonden.
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
We rijden naar Koshov en vinden daar een machtig mooi plekje op een plateau met een fabuleus uitzicht op een rotswand in een kloof. Het is inmiddels weer rond de 30 graden, dus stoelen naar buiten, rondje met Boris en in de schaduw genieten van het uitzicht. We besluiten hier een paar dagen te blijven en lopen de volgende ochtend een flink stuk met Boris, met prachtige uitzichten op bloemenvelden, de kloof of zomaar weer een stuk bos. ’s middags een paar wassen draaien, de eigenaresse van de camping is wel streng en inconsequent, Boris mag niet los, maar de hond van andere kampeerders loopt wel los en probeert in mijn kuiten te gaan hangen. Als ik de was op hang doe ik dat aan het verkeerde lijntje, oeps. Dus dat mag ik over doen. Verder is ze wel heel vriendelijk, spreekt goed Engels en is supertrots, en terecht, op haar camping. De laatste avond slaat het weer om, regen, donder en bliksem, het is tijd om weer verder te gaan.
wandelen in Koshov
We rijden Bulgarije uit en Roemenië in, met een halfuurtje oponthoud, niet voor de douane, maar op de brug over de Donau wordt gewerkt. Er gaat veel vrachtverkeer overheen en er staat dus een flinke file. Kort na de grensovergang stoppen we voor de lunch en Rob gaat dan altijd eerst even met Boris lopen, even allebei de benen strekken. Rob ziet een doodlopend pad en loopt dat samen met Boris op, binnen 10 tellen heeft hij 6 honden om zich heen en als er één begint te blaffen dan doet de rest al snel mee. Blijkbaar zijn Rob en Boris niet gewenst op hun pad, dus dan de andere kant maar op. Het duurt lang voordat de laatste hond gestopt is met blaffen. We staan hier langs de weg ook niet echt lekker, er raast nogal wat vrachtverkeer voorbij. We rijden dus nog maar een stukje verder om te lunchen, ondertussen ook nog maar eens de route bekeken, voor een alternatief. Die is er helaas niet, want de weg is hier ook weer erg slecht. Toch maar doorrijden en gelukkig wordt de weg beter en maakt het allemaal minder lawaai, het is een prachtige route. Het is nu droog, zondag vroeg in de middag en veel Roemenen zitten buiten, niet in de tuin, maar ieder huis heeft buiten de schutting een bankje staan. Tussen de weg en de schuttingen ligt nog zeker 4 meter groen, dus zitten de bewoners op hun bankje het voorbijkomende verkeer te bekijken. Het ziet er gezellig uit!
parkeren in de tuin van de uitspanning
Dat waren dan ook meteen de droge uurtjes van vandaag, eind van de middag komt het weer met bakken naar beneden, ongelofelijk zoveel water. In Arges vinden we een plek bij iemand in de tuin, die naast zijn uitspanning, mooi ouderwets woord, in het gras ook campers toe laat. John wijst ons het stevigste stukje gras aan en wij gaan zo dicht mogelijk bij het pad staan. We willen het risico op vast komen te staan zo klein mogelijk houden. Wat is het jammer dat de zon niet schijnt!
Er zijn hutten om te overnachten, waterfietsen, een schommelbank, zitjes aan het water, een grote tent die dienst doet als bar, het is er allemaal, maar met deze regen is het eerder troosteloos dan genieten, ook omdat het er wat vervallen uit ziet. Geen idee of hier wel eens bezoekers komen voor een dagje aan het water, maar misschien is dat wel onze Nederlandse bril? Het is dus veel binnen blijven en dan……………………dient zich een kleine ramp aan!
Na de afwas wil ik koffie maken, want na het eten is ons dessert altijd een espresso. Stank, rookpluim, kortsluiting! Snel de kussens van de bank, klep open en inderdaad daar stijgt een rookpluim op! Best schrikken en Rob gaat meteen op onderzoek uit, wat is dit? Wat kunnen we er aan doen? Rob vermoedt dat het de omvormer is en die hebben we nodig om van 12 volt 220 volt te maken en dus o.a. de koffiemachine te kunnen gebruiken. Maar ook de laptops op te laden, de camera, stofzuiger, tandenborstel enz. Conclusie ………………..geen koffie vanavond!
’s Morgens zijn we vroeg wakker, stiekem toch bezig met de omvormer? Rob heeft gisteravond nog van alles gelezen en is bezig een plan te bedenken, want daar is mijn Rob goed in, oplossingen zoeken en uitvoeren. Zonder koffie zijn we opeens vroeg klaar en wonder o wonder zonder problemen rijden we bij John het zeer natte erf af. Onderweg gas tanken en brood kopen en met de nodige regendruppels rijden we na 30 km al een nieuwe plek op in Cuerta de Arges. Dit is een vis plek, nou hebben wij daar niets mee, maar er is plek voor campers. We mogen op het veld dat daar voor bestemd is staan waar we willen. Op het gras staan biedt mooier uitzicht, maar wij kiezen voor veilig en dat is op het grind. Er wordt flink gewerkt aan nieuwe vakantiehuizen, achter het restaurant waar wij staan, wordt geklust en is het een beetje een bouwput. Wij vinden het prima, de vriendelijke eigenaresse laat ons zien waar we (hoera) stroom en water kunnen pakken en in het restaurant mogen we naar het toilet. Nu we stroom hebben……………….eerst koffie! Zo lekker, wij zijn er dol op! Tussen de buien door met Boris naar buiten die meteen weer een paar zwerfhonden bij zich heeft, daardoor speelt en rent hij een halfuurtje en dan willen wij weer naar binnen, want het gaat weer harder regenen. Het is even trekken en duwen voor Boris de camper in is, die vindt al die regen geen punt. We douchen in de camper, Rob duikt nog eens in het luik bij de stroomvoorziening en weet inmiddels zeker, de omvormer is gesneuveld! We werken een paar uur aan vlog en blog en gaan ’s avonds eten in het visrestaurant, dat smaakt prima.
zullen we een paar zwervers meenemen?
Het is een prima plekje, maar we gaan toch rijden. De vriendelijke dame van het restaurant heeft ons verteld dat de Transfagarasan pas niet open is en dat dat ook nog wel even kan duren. We vinden een andere route, wat dus eigenlijk de doorgaande route is. Een prachtige weg door de bergen, langs oude, kleine dorpjes, fantastische vergezichten, maar wel 15 km zandpad! De snelheid ligt zo rond de 15 km, dit geeft wel de gelegenheid om ons heen te kijken, maar hebben wij nu iets gemist of is dit echt de doorgaande route? Er is wel heel veel verkeer van vrachtwagens die grond rijden en cementwagens, want er wordt een nieuwe doorgaande weg aangelegd die het hele jaar open zal zijn.
hoeveel regen komt er nog!?
De pas die wij wilden rijden is door Ceausescu aangelegd om de Russen tegen te houden. Een van de staaltjes grootheidswaanzin van deze voormalige dictator van Roemenië. De pas is er gekomen, heeft zelfs mensenlevens gekost, maar is meer dan de helft van het jaar niet bruikbaar vanwege sneeuwval.
Als wij het laatste stuk naar onze volgende bestemming rijden zien we de bergen liggen, met nog flink wat sneeuw op de toppen. Wij gaan naar camping “de oude wilg” in het dorpje Carta. De Nederlands-Roemeense eigenaren hebben hier een fantastisch mooi plekje om onze camper te stallen. Zij vertellen ons ook dat de pas de komende weken echt niet open gaat omdat er nog laat in het voorjaar sneeuw is gevallen. Wij stellen ons tevreden met de route die wij gereden hebben, het was mooi, het was prachtig! We zijn er goed doorheen gekomen en of dat nu wel of niet de juiste route was? Geen idee, maakt verder ook niet uit.
Op de camping hebben we het prima, we proberen de moed er in te houden. De omvormer blijft kapot en Rob probeert echt oplossingen te bedenken, maar het gaat waarschijnlijk niet lukken om een nieuwe te vinden. Het grootste probleem? We kunnen een aantal apparaten niet laden als we niet van 12 volt naar 220 volt kunnen schakelen. De meeste spullen hebben natuurlijk niet dagelijks stroom nodig. De elektrische tandenborstel kan wel even zonder en het is ook geen punt om met de hand tanden te poetsen. De stofzuiger kan ook wel even zonder stroom, maar als we met de vlog en blog bezig zijn moeten de laptops echt wel iedere dag een beetje power hebben, net als de camera. Voor de koffie heb ik inmiddels bedacht om eventueel een filter te kopen en ouderwets de koffie op te gieten. Dat betekent dat we minder vrij kunnen staan, een nachtje zal lukken, maar we gaan meer campings bezoeken. Het is wat het is!
camping “de oude wilg”
We blijven wat langer op deze camping dan we in eerste instantie hadden bedacht. Dat heeft een aantal redenen, de camping ligt in het dorp, dus lopend boodschappen doen, een bezoek aan de kapper, rond kuieren en kijken naar het dorpsleven in Carta. Dat ziet er echt anders uit dan wij gewend zijn, de Roma’s lopen hier nog in hun authentieke kleding, altijd veel rood, lange rokken, lange vlechten en een hoofddoekje voor de vrouwen en de mannen veel zwart en een vilten hoed. Paarden en karren komen voorbij, maar net zo goed dure auto’s en jonge kinderen met een telefoon, het is echt bijzonder om mee te maken. Naast al dit moois is het weer ook een spelbreker, inmiddels al 5 dagen op rij regen, rivieren die ook hier buiten hun oevers treden en ik krijg zelfs een weeralarm op mijn telefoon. Wij vinden en het wel even prima, de camping is zo goed als verlaten, dus kunnen we heerlijk met Boris op het veld spelen, tussen de buien door wandelen we en in de camper doen we onze klusjes. Het weer wordt beter………………………..dan gaan we weer op pad, want er is vast nog veel moois te zien in Roemenië!
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
Cookies hier ook al.
Ja ook hier koekjes. Je mag ze weigeren, maar dan werkt de site minder goed. We slaan geen gegevens op om je lastig te vallen met wat voor vragen dan ook.
Functioneel
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een site of over verschillende sites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
Geef een reactie