In augustus 2021 zijn we met onze camper op pad gegaan, om te beginnen naar Spanje, Portugal, Griekenland en Albanië. Van daaruit terug naar Nederland, het werd hoogtijd om iedereen thuis weer even vast te houden. Na 8 weken thuis in de zomer van 2022 zijn we weer vertrokken. Door Engeland en Schotland terug naar Spanje, Portugal en zelfs 7 weken Marokko. In April 2023 kwam aan deze lange, prachtige reis een einde.
In Juli 2023 zijn we voor een trip van 3 maanden, naar de Baltische Staten gegaan. Een boeiende hoek van Europa waar we genoten van de stilte en de mooie steden.
In al die tijd dat we op reis waren, hebben we met enige regelmaat aan elkaar gevraagd, zou het niet geweldig zijn om nog langer, nog meer……………..? We nemen de beslissing om ons huis te verkopen en op 30 april 2024 dragen we de sleutels over van ons huis waar we zo lang gewoond hebben. Het wonderlijke is dat we het allebei geen moment moeilijk vinden! Het geeft zo’n gevoel van vrijheid! Wel kopen we in de buurt van Alkmaar een chalet, want we willen toch graag een plek hebben voor calamiteiten.
Een week na de sleuteloverdracht rijden we naar het noorden. Via Denemarken steken we over naar Noorwegen en we zijn totaal ondersteboven van dit geweldige land. We hebben mazzel want het is een prachtige voorjaar. Via Zweden rijden we terug naar Nederland vol met waanzinnige indrukken.
In oktober 2024 rijden we rustig via Frankrijk naar Spanje om de oversteek naar Marokko te maken. De bedoeling was om voor “Endless on Wheels” een camperreis te gaan begeleiden. Helaas worden we terug naar Nederland geroepen en wordt de reis door een ander koppel overgenomen. Wij blijven in Nederland om te zorgen en wonen een aantal maanden in ons chalet.
Begin maart 2025 kunnen we weer op reis en vertrekken via Frankrijk naar Italië, waar we oversteken naar Griekenland. De terugweg willen we via Bulgarije, Hongarije en Roemenië reizen.
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
Dit bericht staat boven aan. Maar direct hieronder staan de meest recente boodschappen.
Van Gothenburg rijden we naar Halmstad, een klein stadje, op weg naar Denenmarken. We gaan voor een vrije plek, maar daar aangekomen besluiten we dat we dat niets vinden. Erg opgesloten tussen het groen en nogal verlaten. Toch maar naar de camperplaats in Halmstad. Daar hebben we één van de laatste plekjes, met onze neus naar het water en uitzicht op het stadje, dit bevalt ons beter. We wandelen de stad in, maken gezellig een praatje met een Nederlands stel, die veel over Zweden weten, altijd leuk! Het valt ons wel op dat de mensen die helemaal dol op Zweden zijn dit vooral over het midden en noorden hebben, het zuiden vinden de meeste maar niets. Het lijken vooral mensen die gek zijn op de bossen.
geen kleine kerkjes meer in, maar echt grote kerken
Wij wandelen Halmstad in en hebben, heel dom, absoluut niet op het weer gelet. Het wordt zwarter en zwarter en natuurlijk een flinke bui en geen regenjack, paraplu niets van dat alles mee. Wel Boris mee en daar zijn ze in de horeca niet zo dol op. We weten uiteindelijk toch ergens binnen te komen, maar worden verbannen naar de kelder. Net zo leuk ingericht als boven, met curiosa, oude meuk en bankstellen van toch wel een jaar of 50 oud. Het is natuurlijk wel ongezellig, geen uitzicht op straat, geen andere klanten die we kunnen bekijken, alleen de baas die Boris sommeert stil te zijn. Tja, als je in een giga oranje regenjas binnen komt stampen, schrikt Boris zich een hoedje en……….blaft! Goed, we zitten droog, hebben iets te drinken en kunnen de bui afwachten. Wanneer het redelijk droog is wandelen we terug, ook Halmstad heeft het naar ons idee niet echt. Wel een mooie ansichtkaart van Zweden gescoord voor mijn collectie!
Christiansborg, parlementsgebouw en beroemd uit de serie “Borgen”
De volgende dag rijden we over de Øresundsbron, de brug tussen Zweden en Denenmarken. Voor de liefhebbers van scandinavische series, “The Bridge”. Ik betrap me er op dat ik heel veel link aan series die ik heb gezien, nou ben ik ook wel fan van de Scandinavische series. We hebben een camping in Kopenhagen geboekt, ja we gaan nog een keer een stad in, misschien dom na de tegenvallende bezoeken aan andere steden, maar we gaan het toch doen. We halen de fietsen uit de garage, zetten de fietskar in elkaar en met zijn drietjes rijden we de stad in. We merken al snel dat Kopenhagen een super stad is om te fietsen, overal fietspaden, tot ver in de buitenwijken. We gaan eerst naar Christiansborg, ja dat is er weer zo één, hier speelt de Deense serie “Borgen” zich grotendeels af. Een imposant gebouw, waar we een rondje om heen lopen, dan pakken we de fiets weer, want we willen natuurlijk ook de “kleine zeemeermin” zien. Het beeld van het gelijknamige sprookje uit 1836 van Hans Christian Andersen.
de kleine zeemeermin
Wat hier gebeurt!? Zo veel mensen! We zijn af en toe ook heerlijk naïef, denken dat dit een stil plekje buiten het centrum zou zijn. Wel eens van bussen gehoord?! Touringcars vol, Hop on Hop off bussen en de gewone stadsbussen. bij dit kleine parkje rijden steeds wel een stuk of 10 van deze grote jongens rond. Verder rijden er een aantal riksja’s rond en staan er nogal wat fietsen en stepjes, kortom de chaos is compleet. Wil je een foto van de kleine zeemeermin? Dan moet je toch echt een minuut of 10 geduld hebben. Ik strijk neer op een bankje met Boris, die vindt al dat gedoe maar niets, maak een gezellig praatje met een Oostenrijks gezin en Rob worstelt zich door de menigte heen, want ook hij wil die foto! Je moet er de humor maar van in zien en samen kijken we vanaf ons bankje nog eens naar het gekrioel om ons heen.
drukte in de wijk Nyhavn
We besluiten dat het voor vandaag genoeg is, inmiddels is de dag voorbij en krijgen we trek. Morgen weer een dag. Die begint met regen, dus doen we rustig aan in de camper, ontbijt, douche, krantje en na de lunch is het droog en bewolkt. We besluiten Boris in de camper te laten en fietsen samen naar de stad. in het centrum parkeren we de fietsen en gaan verder lopen. Eerst naar Nyhavn, daar waar de gekleurde huizen staan. Het oudste pand stamt uit 1681, echt een zeeliedenbuurt met een slechte reputatie. Inmiddels is de wijk grondig opgeknapt en zit er vooral horeca en op het water zijn de opstapplaatsen voor de rondvaartboten. Wij wandelen er door en steken het water over naar Christianshaven. Een heel andere buurt, een vrijplaats van kunstenaars en hippies, al zie je inmiddels dat de projectontwikkelaars hier ook al aardig bezig zijn. Toch is er nog wel wat van te vinden en loopt het hier een stuk rustiger, dan aan de andere kant van het water. Het doet ons erg aan Amsterdam denken, woonboten op het water, hoge grachtenpanden, fietsen die overal tegen aan hangen. Bij een kroegje gaan we wat drinken en bestellen het typisch Deense smørrebrød. Een donker brood, beetje lijkend op roggebrood, maar wat ons betreft lekkerder. Heerlijk met garnalen, vis en salade!
het smørrebrød ligt verstopt onder heel veel lekkers
Wandelend door de stad komen we weer bij de fietsen en gaan terug naar Boris. Het blijft toch lastig met het weer, we gingen weg met bewolking en komen terug met een strak blauwe lucht. Gelukkig is het in de camper nog koel en ligt Boris heerlijk te slapen.
Er is duidelijk door Amsterdamse bouwmeesters gebouwd in Kopenhagen
Dan is het moment daar om echt kilometers te gaan vreten, we hebben de boot van Denemarken naar Duitsland geboekt en daar koersen we nu op af. Onderweg stoppen we nog even voor een wandeling naar de Dodekalitten. Een cirkel van nu nog 10 beelden, uiteindelijk zullen er 12 staan.
een pauze onderweg brengt ons bij de “Dodekalitten”
We overnachten op een vrij plekje dichtbij de haven, zodat we de volgende ochtend nog even kunnen lummelen, met Boris het strand op en als het daar heel stil is kan hij ook nog even los, lekker rennen! Eind van de ochtend rijden we naar de haven van Rødby, we verdwalen in de wirwar van aanduidingen en voor we het weten zitten we op de snelweg, helmaal de verkeerde kant op…….weg van de haven. Na een kilometer of 7 kunnen we de snelweg af en weer op en dan gaat het gelukkig goed. We hebben ons aangewend om echt een paar uur voor de afvaart in een haven te zijn, meestal is dat overbodig, maar zoals vandaag wil je niet de boot missen! Uiteindelijk zijn we zo keurig op tijd dat we zelfs een afvaart eerder mee kunnen! Halverwege de middag komen we aan in Puttgarden. Nog een uurtje rijden en dan strijken we neer in het kustplaatsje Hohwacht. Het is lekker weer dus naar buiten. We lopen een flink stuk langs de zee en strijken op een terrasje neer voor een biertje. Dat is hier gewoon en dat hebben we in Scandinavië wel een beetje gemist, we zitten zo lekker dat we er meteen maar een hapje eten, niets bijzonders, maar lekker in het zonnetje!
9 meter hoge beelden, de hoofden zijn al 2 meter
Dan worden het echt nog een paar rijdagen, kilometers vreten en leuke overnachtingsplekjes zoeken. We vinden een piepklein haventje in Assel, waar weinig gebeurt. Wel is er een echte vrije camperplaats aan het water. We zijn en blijven er alleen, er passeren wat fietsers, een man stoeit met de motor van zijn bootje en wij eten heerlijk buiten in de zon. We kijken iedere avond even het journaal en zien forse buien overal. Bij ons voelt het ook drukkend en klam, maar behalve een paar druppels gebeurt er verder niets. Het zou nu best even mogen, een flinke bui!
één van de laatste overtochten van deze reis
Verder maar weer nu naar een camperplaats met douche, die vinden we in Bad Zwischenahn. We gaan hier 2 nachtjes blijven voor we echt naar Nederland rijden. Hier bezoekt Rob een kapper, maken we deze blog en vlog af en zetten de stoelen buiten en genieten van het zomerse weer. Dan de laatste dag, naar Noord Holland, we kunnen weer bij familie in de tuin en daar kijken we naar uit. We zullen 2 maanden in Nederland blijven, er zijn afspraken, zaken die geregeld moeten worden, maar natuurlijk vooral familie en vrienden zien. In september weer verder, we zullen waarschijnlijk nog wel een paar vlogs maken, de blogs gaan weer verder in september, tot dan!
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
Het is regelmatig wikken en wegen, gaan we zuidwaarts, westwaarts, doen we nog een dorp, stadje, wandeling of luieren we wat met een boek? Er zijn heel wat keuze momenten tijdens het reizen. Het plan was om de zuidkust van Zweden rond te trekken en dan bij Malmö uit te komen. We tellen de dagen die we nog hebben en bedenken dat het teveel is, als we de zuidkust nog willen zien betekent dat iedere dag rijden, uitstapjes maken en verder. Dat kan natuurlijk, maar na 6 weken onderweg zijn, zit ons hoofd een beetje vol van alle indrukken en hebben we de puf niet om er nog een schepje bovenop te doen. Dat zou ook zo jammer zijn van al het moois dat we al hebben gezien en ervaren. Voor dit moment is genoeg even genoeg, we gaan het rustig aan doen. Chillen, beetje wandelen, boekje lezen, gewoon rustig aan.
BBQ en fikkie stoken
We besluiten daarom naar het westen te rijden en daar via de kust naar Malmo en Kopenhagen te trekken. Op deze route ligt de camperplaats van Dick en Jacquelien, onder camperaars en vlogkijkers beter bekend als “de Mazzel”. We blijven hier 3 nachtjes, rommelen om de camper, poetsbeurt enz. Bezoeken een elandboerderij, die vooral is opgezet voor educatieve doeleinden, erg interessant. We zijn op de fiets en dat is de moeite waard, we rijden door prachtig landschap. Boris blijft in de camper, die is niet welkom bij de elanden! We maken nog een wandeling door de bossen en stoken 2 avonden een kampvuurtje op de stookplaats, ik word daar zo gelukkig van! Turen in de vlammen en mijmeren over ……………….Kortom een heerlijke plek.
eland voeren
Als we vertrekken krijgen we van Jacquelien nog de tip om bij de sluizen van Trollhättan te gaan kijken. Tips zijn altijd welkom en dit klinkt goed, bijna 3 uur rijden, net een mooie afstand. We vinden een park4night plek, dichtbij de energiecentrale waar Vattenfall is ontstaan. Voor ons is het naar de sluizen zo’n 3 km wandelen, maar dat is na het autorijden altijd lekker om even de benen te strekken. Het is een mooie wandeling langs het water, we komen eerst bij de oudste sluizen uit de 19e eeuw. Er is een enorm verval en het sluizencomplex bestaat dan ook uit 6 trappen. Mooi dat dit er allemaal nog is, al gebeurt er niets meer mee. Daarna wandelen we naar het nieuwe deel en daar gaan boten in en uit de sluizen met een verval van zo’n 9 meter. Altijd leuk en indrukwekkend om te zien hoe mensen hier staan te hannesen, een vrouw die bijna te water gaat omdat haar man als eerste de sluis in wil en dus een dot gas geeft waardoor zij haar evenwicht verliest, gaat net goed! Bij de oude en nieuwe sluis zijn ook nog camperplaatsen, maar wij vinden ons plekje prima. We wandelen terug, de dag is weer voorbij en morgen weer verder.
een deel van de oude sluizen
We rijden naar Gothenburg, bij deze stad staan we op een grote stadscamping en met de bus rijden we naar het centrum. We lopen een paar uur door de stad, maar kunnen het niet echt vinden. De stad is ter hoogte van het water een grote bouwput, de historische schepen die hier zouden liggen zijn nu verstopt en alleen “de Viking” een grote bark met 3 masten. Het lijkt er op of er een tunnel onder de stad wordt gemaakt en we tellen zeker 10 grote hijskranen. Verderop in de stad bij het arsenaal is het wel de moeite waard. Een historische wijk, waar nu veel ambachtsmensen werken en ik de verleiding niet kan weerstaan om bij een zilversmid een ring te kopen. Maar dat is het dan ook wel, er is ook niet veel leven op straat, we laten het erbij en gaan met de bus terg naar Boris, die blij is dat we weer terug zijn. De volgende dag hebben we nog even twijfel of we nog een keer naar de stad gaan, maar de beloofde regen is er en dat nodigt niet uit om weer op te gaan. We blijven op de camping, doen de was pakken de laptops, boeken de boot van Denemarken naar Duitsland, tja het einde komt in zicht!
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
In Flagstad hebben we de was gedaan en heerlijk gedoucht, daarna is het tijd om weer verder te gaan. Na weer zo’n mooie autorit komen we op een vrije plek met uitzicht op het water, altijd en overal water hier in Noorwegen en zeker op de Lofoten. Het is hier stil, een paar campers en een wandelpad naast de deur. De schoenen aan, stokken mee en als we dat aan het organiseren zijn, staat Boris al te springen. Hij weet heel goed wanneer we op stap gaan met hem of zonder hem. Als we bv de boodschappentas pakken blijft hij gewoon liggen, maar pakken we de rugzak dan weet hij dat hij mee mag. En zo blij, hij huppelt door de camper! In Noorwegen mogen honden tussen april en september niet loslopen, gelukkig hebben we nog een lange uitlooplijn zodat hij iets meer ruimte heeft en af en toe laten we hem toch stiekem toch maar even los. Het afdalen is even pittig, een super smal paadje langs een afgrond en de ondergrond bestaat uit rotsen en superzacht heide, veen en mos waar je ver in wegzakt. Ik heb niet vaak last van hoogtevrees, maar hier durf ik niet zo goed naast met te kijken. Rob en Boris zijn al lang beneden, als ik nog voetje voor voetje afdaal. Toch is het een mooie wandeling, waar we helemaal alleen zijn en dat is tussen de bergen, meertje aan je voeten en een hond die als een jong geitje heen en weer huppelt echt een geluksmomentje.
de paden op, de lanen in
De volgende dag rijden we naar Henningsvær, een klein dorp, met natuurlijk een haven, leuke winkeltjes en een ijsje toe. Ik vind ook een souvenir, een schild van een zee-egel, die hebben we in Kroatië ook al eerder gezien, op zich niet heel bijzonder. Hier in Noorwegen zijn ze anders, ze zijn prachtig gekleurd en doordat er een lichtje en een onderzetter bij horen is het een klein lampje. Het winkeltje is heel donker en overal staan en hangen de zee-egellampjes, zo schattig! De zee-egels zijn hier een plaag en horen hier niet thuis, daarom worden ze gevangen en op deze manier verkocht. We hebben dan wel geen huis om het neer te zetten en in de camper is het te kwetsbaar, maar er komt vast een moment dat dit lampje een plekje krijgt.
natuurlijk ook bootjes kijken in Henningsvær
Als ik zo schrijf en wat we filmen lijkt het misschien alsof Noorwegen en de Lofoten geen nadelen hebben. Nou die zijn er ook, het is veel drukker dan we verwacht hadden! Ongelofelijk veel toeristen die van de cruiseschepen afkomen. We hebben ons al aan gewend om dan maar even een halfuurtje te wachten en dan zijn ze weer weg. Daarnaast is Noorwegen een echt camperland en daar kun je niet om heen. Op de wegen hebben we er geen last van, dat is allemaal prima te doen. Wat we wel ingewikkeld vinden zijn de vrije plekken, we moeten nog meer de B-wegen opzoeken en de daar bijbehorende uithoeken. Het lange licht maakt dat mensen dag en nacht op pad zijn en het dus nooit lang rustig is. Zo genoeg geklaagd, we hebben het ontzettend naar de zin en de ongemakken nemen we voor lief, want al met al valt dat natuurlijk ook wel mee.
het is druk, maar we vinden toch steeds mooie plekken
Na Henningsvær rijden we zo’n B-weg in en komen op een parkeerplaats in een stille, rustige uithoek. En inderdaad zo stil, maar wel ’s nachts om 2, 4 en 6 uur auto’s die arriveren, uitstappen, geklets en slaan met portieren. Waar ze heen gaan? Geen idee, er is wel een kleine natuurcamping en wat we veel zien, zijn mensen die de achterbank ombouwen tot bed en ’s morgens vroeg weer vertrekken. Meestal zijn het Noren, misschien onderweg voor een wandeling?
rekken vol stokvis in Laukvik
Wij vertrekken ook weer en rijden naar Laukvik, we hadden het idee om bij de Nederlander die hier woont en een Noorderlicht centrum heeft te gaan kijken, maar logischerwijs is die in de zomer dicht. beetje naïef van ons. Toch strijken we neer in dit kleine dorp, met camperplaats, koffiebranderij en café. Na aankomst wandelen we door het dorp en zien voor het eerst de stellingen nog vol kabeljauw hangen. We hebben onderweg al zoveel droogrekken gezien, maar bijna altijd leeg. Hier hangt het nog helemaal vol. Indrukwekkend, omdat het zondagmiddag is wordt er niet gewerkt, we kunnen dus tussen de droogrekken door lopen en de vis eens goed bekijken. Imposant hoor! Het café is op zondagmiddag open tot 16 uur, het lukt ons nog net om er wat te drinken en te genieten van een zonnetje in de haven. Toen we hier aankwamen hadden we nog even twijfel, er was veel zeemist en dat maakt de omgeving wat somber. toch besluiten we te blijven, ik zeg het wel vaker, niet te snel weer weggaan. Ook al lijkt een plek niet boeiend, als het de tijd krijgt valt het vaak wel mee. Nou dit is zo’n plek. Langzaam trekt de zeemist weg en aan het eind van de dag is het prachtig weer. De dagen erna blijft het zo en wij blijven hier. Een prachtige plek aan het water, zicht op het dorp, we zetten de stoelen neer en genieten van de zon. We eten ’s avonds buiten, lopen om 23.30 uur nog een rondje over de kade. Het voelt als vakantie, haha! Als reiziger moet dat af en toe even, een paar dagen niets!
Laukvik gevangen in een regenboog, daarna 3 dagen mooi weer
Als het weer omslaat is het na 3 dagen tijd om verder te gaan, de weerberichten lijken niet best. we besluiten om toch iets sneller zuidwaarts richting zuid Zweden te rijden. Daar is het de komende weken mooi weer, terwijl het rondom de Lofoten en Vesteralen slecht weer wordt. We rijden nog een klein beetje omhoog, omdat dat een logische route is en we graan naar het Hurtigruten museum in Stokmarknes willen. Veel buien onderweg, het is opeens echt somber weer. In Stokmarknes parkeren we de camper, laten Boris op de camper passen en wij genieten een paar uur van dit museum. Het laat zien hoe een paar jonge mannen toestemming kregen om een postboot route op te zetten om inwoners van Noorwegen te voorzien van post, levensmiddelen en mensen van de ene naar de andere plek te brengen. In deze tijd waren er nauwelijks wegen in noorwegen en deze route bleef de hele winter open. Inmiddels zijn er wegen en is de Hurtigruten, 130 jaar later een toeristische route voor buitenlanders. In het museum ligt de Finnmarken een schip van de vloot, omgebouwd tot museum. Wij genieten ervan, Rob van de techniek en ik van het interieur.
Rob in de herensalon aan boord van de Finnmarken
Een stukje buiten Stokmarknes vinden we een parkeerplaats waar we overnachten. Rob slaapt prima, ik iets minder, ik ben te braaf. Het is dicht bij een woonwijk en een camping, niet helemaal volgens de Noorse regels, hier geldt het “allemansrecht”. Je mag op een plaats overnachten als er geen verbodsbord staat, het geen privéterrein is en minimaal 150 meter van een huis af. Dat laatste gaat hier niet op en wij hebben voor ons zelf de regel dat we niet in de buurt van camping/camperplaatsen gaan staan. Ook dat gaat deze nacht niet op, want 800 meter verderop is een camping. Al hebben we wel twijfel of die wel open is. Goed, we overtreden dus de regels, maar gaan hier toch staan, ik slaap onrustig en Rob ligt lekker te ronken.
Het echt slechte weer lijkt uit te blijven, we spreken af, dat als het rond lunchtijd nog steeds redelijk weer is we niet verder rijden, maar gaan wandelen en niet verder gaan. Na veel wegwerkzaamheden, een pont met een fabelachtig uitzicht, vinden we naast Korsnes, een klein dorpje een parkeerterrein langs een doodlopende weg. We lunchen hier, gaan wandelen en besluiten te blijven. Zicht op het water, de bergen, het dorp, helemaal prima. Zo hebben we opeens minder haast om naar zuid Zweden te rijden. Want met 15 graden, geen wind en prachtige natuur is het helemaal niet nodig om snel door te rijden.
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
Ik ga er echt weer even voor zitten, 7 maanden geen blog geschreven alsof er in al die maanden niets gebeurd is. Nou echt niet! We kwamen eind september thuis in ons huis in Alkmaar met het idee stappen te gaan zetten voor het plan dat in onze hoofden steeds meer vorm begonnen te krijgen. Helaas pakte dat anders uit, ik kwam thuis met gordelroos en was daar een paar maanden flink mee bezig, daarna nog even corona, Rob rommelde er nog even tussendoor met een paar implantaten en toen was het zomaar januari. Natuurlijk hebben we in die maanden wel het één en ander gedaan, vooral de beslissing genomen om toch echt ons huis te gaan verkopen en dat kreeg in het nieuwe jaar al snel handen en voeten.
Toen was het moment daar om het bord “TE KOOP” in de tuin te zetten. De verkoop ging supersnel en voor we het wisten was er een voorlopig koopcontract getekend. Een leuk jong stel heeft echt zin in “ons” huis. Vanaf dat moment ging het hard. Waarom heeft een mens zoveeeeeel spullen? De kringloop en grofvuilpunt waren iedere week vaste adressen en via marktplaats kregen veel spullen een nieuwe eigenaar. Ook familie en vrienden konden we blij maken met het één en ander. Dat wat we wilden houden ging de opslag in, waarbij we dan wel mazzel hadden met een zolder en loodsen waar onze spullen voor de komende periode goed staan opgeslagen.
Half april zijn we weer terug de camper ingegaan en wat waren we er snel weer in thuis, de enige boosdoener hier in was het weer. Rob kan slecht tegen regen, dus mopperde wat af, ik vind het meestal niet zo erg, maar kreeg er langzamerhand ook wel genoeg van. Toch waren we blij weer terug in ons huisje op wielen te zijn. Dat gaf ook de ruimte om ons huis echt te onttakelen, alles kon er nu uit. Al is de koffiemachine zo’n beetje tot het eind in gebruik gebleven, want ja , geen koffie…………………..
Zo werd het 30 april, de zon ging schijnen, de stoelen konden naar buiten en wij waren officieel huisloos! Nog een weekje Nederland, een jarige zoon, afscheid nemen van onze kinderen, familie en vrienden en op naar Scandinavië.
Tussen al deze plannen en stappen door was er nog iets heel anders dat handen en voeten kreeg. De vraag van Myran en Peter van “Endless on wheels” of wij voor hun een reis naar Marokko willen begeleidden. Het eerste gesprek hierover hebben we al gevoerd in januari 2023, regelmatig hebben we contact gehouden en inmiddels hebben we volmondig JA gezegd. Dit mooie avontuur gaat gebeuren in februari 2025 en ook daar hebben we erg veel zin in.
Kortom, we zijn op pad, gaat verder met reizen, blogs en vlogs maken en hopelijk veel mooie plekjes in Europa bezoeken.
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
Deze week geen blog, we zijn bij familie en vrienden en vinden het niet gepast daar over te verhalen. We hebben wel een filmpje gemaakt en dat staat uiteraard op ons Youtube kanaal.
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
De eerste week als “thuisloze” camperaars zit er op. Een paar drukke weken voor het zover was. Huis opruimen en schoon achterlaten, inpakken voor de camper en Rob nog een week met zijn, bijna 90 jarige, moeder op fietsvakantie in Duitsland. Ze hebben genoten, dus geslaagde trip.
Daarna wij het huis uit. Klinkt ook wel leuk, als gepensioneerden, om het huis uit te gaan. De eerste week vooral familie en vrienden bezoeken en wederom bij Ruud en Mariska in de tuin staan. Voorlopig nog even geen buitenland omdat er nog wat verplichtingen in de buurt zijn. Maar er liggen wel wat korte trips in het vooruitzicht. Voor dit moment is het vooral de camper leren kennen, herschikken van spullen, hoe kook ik handig in de camper en op de gas BBQ. Boris laten wennen aan de fietskar, zodat we wat meer samen kunnen fietsen. Kortom, genoeg om ons mee te vermaken en te genieten van al dat moois waar we een jaar in gaan wonen.
We mogen maar maar 560 kg meenemen en dat is exclusief ons eigen gewicht. Dan moet er nog diesel en water in samen met wat gasflessen. Kortom er blijft nog ruimte over voor een onderbroek en dat is het. Om die reden de boel maar op een hoger gewicht laten zetten (4400 kg). Ik ben nu tenslotte vrachtwagen chauffeur. Dat betekent wel een ander rijbewijs, namelijk minimaal C1 en dat diploma is nu ook binnen.
Helaas is het CBR een logge organisatie waar het, als zaken niet standaard zijn, moeilijk is om zaken geregeld te krijgen. Natuurlijk is het uiteindelijk allemaal gelukt, trots op het papiertje en het CBR krijgt nog een schrijven over klantvriendelijkheid.
Ik geloof er nu echt in, ik heb namelijk ons alternatief gezien, gevoeld en besproken, samen met Boris. Boris heeft geen inspraak, maar moest gewoon FF mee naar deze afspraak. Dat duurde natuurlijk veel te lang. Omdat duidelijk te maken, een behoefte achter gelaten in de showroom van de dealer. Daar krijg je wel een rood hoofd van. Maar ja, Boris is een jonge hond, die zijn ervaringen en gedrag nog aan het ontwikkelen is.
De nu aangeboden camper is wel het beste compromis van wat we willen. Dit is hem voor nu, echtwaar aanstaande donderdag is deze Adria van ons. In dit geval een Adria Coral plus 670 SL i.p.v. DL. We mogen hierin rondtrekken totdat ons gewenste model beschikbaar is. Uiteraard komen we niet even terug uit zuid of noord Europa om te wisselen.
Het is 6 juli 2021, ik (Rob) heb geen idee of we nu echt op pad gaan met de in oktober 2020 bestelde camper. Ons huis is per 1 augustus 2021 verhuurd en de camper is niet in beeld. Morgen inmiddels vandaag is de dag van de werkelijkheid. Ons is beloofd dat we in elk geval een camper kunnen (of is het mogen) kopen. Weliswaar een model waar we niet voor gaan, maar wel een model wat dicht in de buurt komt. Die gaan we dan voor maximaal een jaar gebruiken. Na een jaar krijgen we de kosten van deze camper voor 100% terug. Dat is absoluut een super aanbod. De frustratie van eerdere berichten vlakt dan wel wat af. Het blijft heel vervelend dat we 24 dagen voor vertrek nog geen idee hebben met wat voor voertuig we op pad gaan. Voor ons een probleem, voor Boris echt een ding !!
Cookies hier ook al.
Ja ook hier koekjes. Je mag ze weigeren, maar dan werkt de site minder goed. We slaan geen gegevens op om je lastig te vallen met wat voor vragen dan ook.
Functioneel
Altijd actief
De technische opslag of toegang is strikt noodzakelijk voor het legitieme doel het gebruik mogelijk te maken van een specifieke dienst waarom de abonnee of gebruiker uitdrukkelijk heeft gevraagd, of met als enig doel de uitvoering van de transmissie van een communicatie over een elektronisch communicatienetwerk.
Voorkeuren
De technische opslag of toegang is noodzakelijk voor het legitieme doel voorkeuren op te slaan die niet door de abonnee of gebruiker zijn aangevraagd.
Statistieken
De technische opslag of toegang die uitsluitend voor statistische doeleinden wordt gebruikt.De technische opslag of toegang die uitsluitend wordt gebruikt voor anonieme statistische doeleinden. Zonder dagvaarding, vrijwillige naleving door uw Internet Service Provider, of aanvullende gegevens van een derde partij, kan informatie die alleen voor dit doel wordt opgeslagen of opgehaald gewoonlijk niet worden gebruikt om je te identificeren.
Marketing
De technische opslag of toegang is nodig om gebruikersprofielen op te stellen voor het verzenden van reclame, of om de gebruiker op een site of over verschillende sites te volgen voor soortgelijke marketingdoeleinden.
