de Marken – We zijn op pad

12 april 202511 april 2025

Hoera!! We zijn in Griekenland!!

5 t/m 12 april

In Menidi genieten we volop van de zon, het mooie plekje en de stilte. We vinden het echt fijn om weer in Griekenland te zijn. Al moet je landen eigenlijk niet met elkaar vergelijken, want ieder land heeft zijn charme, maar ook zijn mindere kanten, toch doen we dat natuurlijk wel. Even wat verschillen zoals wij die zien tussen Italië en Griekenland: De dorpjes en steden zijn in Italië mooier, de mensen wat botter, contact maken is erg lastig met de Italianen. Het eten is er heerlijk, de wegen over het algemeen een ellende, de wijn en ijsjes super. In Griekenland zijn de dorpjes en steden niet zo bijzonder, de mensen gastvrij en altijd in voor een praatje, zelfs al moet het met handen en voeten, het eten is redelijk goed in Griekenland, de wegen prima en de snelwegen fantastisch, de wijn vaak lauw en de ijsjes gaan we nog proeven. En wat in beide landen geweldig is zijn de landschappen, zo mooi! Bijna iedere kilometer is genieten.

Maar goed, we zijn in Griekenland en starten heel rustig aan. Rob is verkouden en hoest veel en dat betekent rustig aan doen. Van Menidi rijden we naar de kust aan de golf van Korinthe en komen daar in het kleine havenplaatsje Chalkeia terecht. Beetje zoeken, maar dan hebben we een machtig mooi plekje aan het water. We gaan eerst maar eens op verkenning en komen bij een terrasje uit waar een paar Nederlanders zitten die hier net een paar dagen geklommen hebben. We schuiven bij ze aan en hebben een gezellig uurtje met mooie reisverhalen. Het dorpje is verder niet veel en de dag is al bijna om, terug naar de camper, tijd om te koken, eten en rommelen in de camper.

ondanks de donkere wolken genieten we in Chalkeia

De dag erna blijven we op dit mooie plekje, maken een wandeling langs de kust en genieten van de zon. Rob doet weer een middagtukje en Boris en ik vermaken ons rondom de camper. Er zijn hier wat zwerfhonden, maar die zijn heel lief en zien er best gezond uit. Waarschijnlijk krijgen ze her en der in het dorp eten toegestopt. Met Boris gaat dat prima, hij is niet meer zo onstuimig, snapt dat hij soms afstand moet houden en begrijpt wanneer er gespeeld kan worden en wanneer hij niet gewaardeerd wordt. Fijn is dat, want dan kan hij ook los lopen als er weinig verkeer is. Tijdens onze wandeling langs de kust, passeerden we een camper waar ook een zwerfhond lag en Boris wilde daar wel even naar toe. De hond die daar lag gaf hem een grom, waarschijnlijk dacht hij “Deze camper is voor mij, ik krijg hier eten, dus wegwezen jij!” Die boodschap snapte Boris goed, omdraaien en wegwezen!

Charilaos Trikoupisbrug of Rio-Antirriobrug bij Patras

Na 2 nachtjes rijden we weer verder, we gaan met de pont de golf van Korinthe over en hebben daarna een prachtige rit langs de kust. De keuze is snelweg of vlak langs het water rijden. Deze laatste optie is een goede keuze, door dorpjes, dicht langs de prachtig blauwe zee met een woeste branding die zelfs hier en daar over de weg spoelt. We doen bijna 3 uur over 150 km, maar het is dan ook 3 uur genieten!

Dichtbij oud Korinthe is camperplek Fanaria Rest, op een terrein van een voormalige benzinepomp. De pompen zijn weg, maar het restaurant is er nog en daar kun je erg lekker eten. Het sanitair, wc en douche, zijn dag en nacht open en ze hebben een idiote hoeveelheid wasmachines en drogers (totaal 18!). Als ik met Boris een rondje ga lopen word ik herkend, nee eerlijk, Boris wordt herkend! Een gezellig praatje en samen een hapje eten in het restaurant zijn het gevolg, helemaal leuk. De volgende dag trek ik alles wat los en vast zit uit de camper en doe 6 wassen! Zon en wind drogen de was en verder is het weer lummelen, Rob doet nog maar eens een middagtukje en knapt langzaamaan weer op. Gisteren tijdens het eten had hij weer een enorme hoestbui en kreeg van de eigenaresse Stephanie een kop thee met honing en de instructie: niet te praten! Het hielp eventjes, maar vooral de instructie niet praten klopt wel. Des te minder hij praat, des te minder last en ja dan kun je maar beter af en toe een tukkie doen!

Na 2 nachtjes bij Stephanie rijden we een paar kilometer om eerst een burcht te bezoeken die hoog op een berg ligt. De Akrokorinthos ligt echt hoog en als je boven bent heb je prachtig uitzicht. Er is nogal drukte van een groep mannen die hier belichting aan het voor bereiden is voor een film die hier binnenkort gedraaid gaat worden. Een van de mannen komt een praatje maken, vertelt dat dit niet zijn lievelingslocatie is maar maakt er ondertussen grapjes over. Het is ook wel een bizarre klus, iedere kabel, statief, generator wordt met het handje naar boven gesjouwd. Ze hebben ook 2 kruiwagens op rupsbanden met een motortje, maar die zijn zo klein dat wanneer ze daar alles mee naar boven moeten sjouwen, de film pas over een jaar gedraaid kan worden. Later zien we dezelfde man een klimgordel omdoen, het zal niet eenvoudig zijn om dat allemaal voor elkaar te krijgen!

een flinke klim omhoog naar Akrokorinthos

Beneden gekomen rijden we weer een klein stukje en bezoeken de tempel van Apollo. Rob hoeft niet zo nodig, hij pakt liever de drone en maakt wat mooie opnames en wordt weggestuurd. Ik ga het museum in en wil vooral de mozaïekvloeren zien. Ik vind dat altijd zo indrukwekkend! Van de vloerdelen die gevonden zijn hebben ze wandborden gemaakt en er staan een stuk of 6 vloerdelen tegen de muren van het museum. Ik loop ook nog even een rondje buiten, het zegt me allemaal niet zoveel, maar doordat het heel rustig is is het wel prettig om over het terrein te wandelen. De tempel van Apollo heeft nog 6 zuilen staan en als ik daar ben vliegt net de drone over mijn hoofd.

Terug gekomen bij Rob en Boris rijden we naar het kanaal van Korinthe. Het is inmiddels weer bewolkt en somber. Rob loopt in zijn eentje naar de houten brug om te kijken of er activiteit is. Nog een uurtje wachten volgens de brugwachter, dus gaan we met zijn drietjes op stap om het schouwspel te bewonderen. De houten brug zakt en dan komt er een sleepboot met vrachtschip het kanaal in. De hele tocht door het 6,5 km lange kanaal duurt een half uur. als de schepen voorbij zijn komt de houten brug weer omhoog, zonder vis deze keer!

We overnachten naast het kanaal van Korinthe en gaan de volgende dag weer rijden. We stoppen even om nog bij één van de andere bruggen over het kanaal te kijken en rijden dan via een prachtige route, uitzicht op de azuurblauwe zee en de bergen, naar Epidauros. Daar vinden we een mooie lunchplek en bedenken dat we hier wel willen overnachten, ook al zegt een bord dat het niet mag. We lezen even de reviews op park4night en kiezen eieren voor ons geld. Er zijn regelmatig forse boetes uitgedeeld en mensen zijn in de nacht weggestuurd door de politie. Willen we niet! Dus lunchen we, maken een mooie wandeling naar een kapelletje, werpen een blik op het kleine theater van Epidauros en vervolgen onze weg.

We rijden naar het uiterste puntje van deze meest oostelijke vinger van de Peloponnesos en komen uit in het havenplaatsje Kilada, net om de hoek bij het vakantieverblijf van Willem Alexander en Maxima. Ook hier is het nog rustig, behalve op de plek waar wij staan. Het halve dorp gebruikt deze aanlegplaats om rondjes te rijden, dat houdt gelukkig om een uur of elf wel op. ’s morgens is het vanaf 6.30 klaar met de rust, een vrachtwagen komt met enorme rotsblokken aan gereden die op een schip worden geladen. We besluiten dat we hier niet nog een nacht gaan staan, na de koffie rijden we naar de andere kant van de baai, hier start een wandeling naar een paar grotten. Eerst maken we de camper goed schoon, want dat is al een paar dagen niet gebeurt en met Boris aan boord, tsjonge jonge, wat geeft dat toch af en toe een stof, zand, haren en rommel. Dan zetten we de tafel en stoelen buiten en genieten in het zonnetje van de lunch, het wordt eindelijk echt lekker weer.

Later wandelen we naar de grotten, eerst een stuk over een breed zandpad en dan wordt het smaller, rotsiger, ongelijker en voor mij niet te doen. Ik ga een stukje terug naar een bankje om op Rob en Boris te wachten. Boris is al snel bij mij terug, die heeft weer een feestdag, vervolgens verschijnt Rob, ook hij heeft het opgegeven. Het laatste stuk moest hij op handen en voeten, dat vond hij te gek worden. Toch was het een heerlijke wandeling en maken we ’s avonds vanaf de andere kant van de baai nog een foto van de verlichte grotten. We rijden terug naar het havenplaatsje Kilada om op een ander, hopelijk rustiger plekje de nacht door te brengen. Morgen weer verder op pad om nog meer van de Peloponnesos te (her )ontdekken.

Het vlog bij dit verhaal staat hier

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.

5 april 20255 april 2025

Schipper mag ik overvaren?

29 maart t/m 5 april

We verlaten Matera om nog verder in de hak van Italië rond te trekken. Onze eerste overnachtingsplek van deze week is in Mottola, ver buiten het centrum van dit stadje is een kapelletje en een kruisen route, Chiesa di San Nicola, ook wel de sixtijnse kapel van de grotkerken genoemd. Een vredig stil plekje met olijfbomen, regelmatig stopt er een auto met bezoekers voor de kapel en het pad der kruizen. We hebben een rustige nacht en drinken ’s morgens onze koffie op het muurtje met uitzicht op de kapel, vogeltjes in de lucht en stilte.

Reizen is contrasten ondergaan en als we in Alberobello aankomen, is dit duidelijk het geval. Op een parkeerplaats/ camperplek zetten we de camper neer en binnen 5 minuten staan we in het stadje. Het plein waar we aan komen lopen is druk met groepen jongeren en we kijken wat wezenloos om ons heen. Dan doen we wat wij de beste oplossing vinden, een zijstraatje in! Binnen één minuut is het stil om ons heen, wonderlijk hoe dat meestal werkt. We dwalen heerlijk rond, genieten van uitzichten, de leuke trulli (enkelvoud: trullo), lopen bij één van de huisjes binnen en zien hoe ongelofelijk klein ze zijn, zeker als je bedenkt dat in dit huisje een gezin met 13 kinderen woonden. Dat zal net als in Matera niet heel fijn en fris zijn geweest.

We gaan naar de camper om te eten en ’s avonds gaan we terug om dronebeelden te maken. Rob vind dit best spannend want ook al heeft de drone allerlei beveiligingen (zoals hoogtebeperkingen en omzeilen van obstakels) is het best lastig om in het donker de drone de lucht in te sturen. Na een paar minuten haalt Rob dan ook opgelucht adem als de drone weer veilig op de grond staat, de beelden zijn aardig goed gelukt en het is mooi om Alberobello vanuit de lucht te zien met alle lichtjes.

De volgende dag rijden we naar Ostuni, een burchtstadje. Voor we daar zijn stoppen we op p4n plek die Rob heeft gevonden, dit is een mooie lunchplek tussen de trulli. We maken een wandeling, lunchen buiten en rijden verder in het prachtige landschap van Puglia. In dit deel van Italië staan veel meer van deze huisjes. Deze trulli zijn in de 15de eeuw ontstaan, van oorsprong zijn het boerenwoningen, ze werden zonder cement gebouwd, dus verplaatsbaar, waardoor er maar weinig belasting betaalt hoefde te worden. Later zijn ze wel opgevuld met cement, gepleisterd en nog later in verval geraakt. Nu worden ze opgeknapt, uitgebouwd en sieren ze het landschap.

In Ostuni staan we weer op parkeerplaats/ camperplaats, hier kunnen we water pakken en water lozen. De wc legen gaat niet, maar gelukkig hebben we een extra cassette. Het dorpje valt ons een beetje tegen, weer veel groepen jongeren en lawaai. We hebben Boris mee en die kan dit eigenlijk niet aan. We vinden dat we hem toch regelmatig mee moeten nemen zodat hij er wel een beetje aan kan wennen, maar vandaag is het geen succes. We brengen Boris terug, zetten de maxxfan aan en gaan samen nog even terug. Dat lukt beter en als we wederom de achteraf straatjes pakken is het toch leuk om even rond te lopen. Op een terrasje pakken we ons laatste drankje in Italië! Het is bijna zover, de overtocht naar Griekenland!

Onze laatste overnachting in Italië is aan de kust in Torre Santa Sabina, zo’n typisch Italiaans badplaatsje waar het seizoen nog moet beginnen en wij met nog een camper dichtbij het water staan. Uitzicht op zee, zonnetje, wandelen en een beetje werken in de camper!

We vertrekken de volgende dag eind van de middag naar de haven, zodat we onderweg nog wat boodschappen kunnen doen en een serviceplek bezoeken. In de haven waar we nog een paar uur moeten wachten, eten we in de camper, doen ons wekelijkse belletje met Rob zijn moeder, drinken koffie en kijken het journaal en dan mogen we de boot op.

We zijn één van de laatsten die aan boord rijden. De boot zit vooral vol met vrachtwagens en weinig campers, maar misschien steekt het merendeel van de camperaars wel over in Ancona of Bari. Wij hebben voor Brindisi gekozen omdat dit de kortste overtocht is en dat is voor Boris en ons het prettigst. Rob gaat naar de receptie om onze kamersleutel te halen en we krijgen een andere kamer dan in de boeking staat. De gang waar we eigenlijk onze kamer hadden zit vol met……………. jongeren en dat maakt weer een kabaal met zijn allen, logisch hoor, maar niet fijn om te slapen! Wij mogen dus naar een andere etage en dat is prettig want dat is één verdieping onder het hondendek. Nu bestaat het hondendek op dit schip uit een bordje aan een wand “dogs place” en verder niets. Maar goed, Boris heeft op dit tijdstip niet veel nodig en morgenochtend zoeken we wel een plek waar hij meer kan doen dan alleen plassen (als we van boord zijn!).

We hebben een prima hut, met een raam, douche, toilet, handdoeken en twee bedden. We gaan vrijwel meteen onder de wol en ik ben benieuwd hoe Boris zich vannacht gaat gedragen. Toen hij nog heel jong was hebben we ook een overnachting op een boot gedaan met Boris in de hut en dat was voor Boris één groot feest. De hele nacht op mijn bed springen, boven op mijn hoofd zitten en alles wat je kunt bedenken bij een jonge hond die eindelijk de kans krijgt bij je te liggen. Rob was toen uit voorzorg al in het bovenste bed gaan liggen. Nu hebben we een keurige hond, hij is wel wat onrustig omdat het schip bonkt en rolt op de golven, maar hij blijft op de grond liggen en springt niet één keer op bed. Wel ligt hij zo dicht mogelijk bij mijn bed, dus ik kan hem als hij onrustig is wel een aai geven. Brave hond, toch! ’s morgens staan we op tijd op, zodat we nog even kunnen douchen en rond 9.00 uur (Griekse tijd) rijden we de boot af. Eerst maar eens een plekje zoeken om een rondje te lopen met Boris, ontbijten en koffie en dan rijden we echt Griekenland in!

Het landschap waar we doorheen rijden is prachtig, hoge bergen, veel groen en een fantastische snelweg. De snelweg is in verhouding met bv Frankrijk wel duur, maar ook echt goed. Onze eerste p4n plek is bij een koffietentje, maar helaas is alles afgesloten met grote hekken, de volgende keuren we af, dat is een groot vies parkeerterrein. Dan nog maar even door en dan vinden we een hemels mooi plekje. Aan de Ambracische golf (nog nooit van gehoord), het dorpje Menidi ligt om de hoek, uitzicht op de bergen. Er zijn her en der wat parkeerplaatsen, want in de zomer zal het hier best druk zijn, gezien het aantal terrassen aan het water. Nu is het hier nog stil en dat vinden wij helemaal prima, we blijven hier dan ook 2 nachten. Even wennen aan een nieuw land en genieten van het prachtige weer!

meteen al een prachtig plekje in Griekenland

De video bij dit verhaal staat hier

de laatste video staat hier

29 maart 202528 maart 2025

Op naar Matera

22 t/m 29 maart

Natuurlijk vertrekken we later dan gepland bij “Vista San Vicino”, nog even douchen, opruimen een laatste kop koffie samen en dan gaan we, op naar nieuwe bestemmingen. Wel onderweg boodschappen doen, gas en diesel tanken en dan schiet de dag al aardig op. Het is lekker weer, dus maar niet teveel kilometers vandaag. We stoppen in Fermo (San Marco), nauwelijks een plaatsje, maar wel een parkeerterrein achter de kerk waar we prima staan. Eind van de middag is het er een drukte van belang, er is in de zaal naast de kerk een feestje, maar rond 20.00 uur is het weer afgelopen en is het muisstil rondom ons. Tot de volgende ochtend de kerkklokken al vroeg luiden en er wederom veel auto’s, deze keer met kerkgangers het terrein op rijden. Het is zo druk dat wij er niet meer uit kunnen. Er zit niets anders op dan de kerkdienst rustig uit te zitten, dus ontbijten we, kijken onze zondagochtend vlogs, drinken koffie en dan zijn we gelijk met de kerkgangers klaar. Ieder weer zijn ding gedaan!

uitzicht op de kerk waar de camper staat

We rijden verder zuidwaarts en waren de binnenwegen tot nu toe niet zo best, dit traject op de SS16 gaat redelijk goed. We volgen de weg langs de Adriatische kust, we zien regelmatig de zee woest op de kust bonken, rijden door badplaatsen, oude dorpjes en groene heuvels. Voor de laatste 100 km pakken we toch nog de grote weg, dit rijdt sneller, maar man, man wat zijn ook de grote wegen in Italië slecht! Er wordt ook veel aan de weg gewerkt, dat zien we al vanaf binnenkomst in Italië, regelmatig rijstroken afgesloten, de snelheid moet dan flink omlaag en als de dag er op zit zijn we allebei flink moe van de enerverende rit.

We gaan naar de camperplaats in Termoli, een klein plaatsje aan de kust. De camperplaats is in de haven en vandaar loop je zo de oude stad in, een imposant vestingwerk, waar je heerlijk door de straatjes kunt dwalen. We blijven hier 3 nachtjes, want we zijn moe, de zon schijnt, we hebben een mooi plekje, dus geen haast! Een goed moment om plannen voor de komende weken te maken. We boeken de tickets naar Griekenland, bedenken in grote lijnen welke route we daar willen rijden en genieten ondertussen van de zon.

Vanuit Termoli rijden we naar een plaats waar we een paar jaar geleden ook zijn geweest. We moesten toen opschieten om de boot te halen, nu nemen we er de tijd voor, Matera! We gaan naar boerderijcamping Masseria del Pantaleone, waar mooie ruime camperplekken zijn en een toiletgebouw. Het prettigste aan deze CP is hun pendeldienst naar het centrum van Matera. In Florence zijn we een Nederlands gezin tegengekomen en als ik de receptie binnenloop zitten zij daar met het thuisfront te bellen. De wereld is klein, he! We twijfelen over het moment waarop we naar Matera gaan, wanneer is het droog genoeg? De volgende ochtend zijn we allebei vroeg wakker en de zon schijnt, dus eruit! Ontbijten, Boris uitlaten, koffie en ruim op tijd voor de pendeldienst van 9.30 uur staan we klaar. Gisteren gecheckt of Boris mee mag en ook hij mag mee naar één van de mooiste plekken van Italië. Natuurlijk zijn de grote steden, Rome, Florence, Napels en kleinere steden als Perugia, Lucca, Orvieto fantastisch, maar voor ons is Matera toch wel één van de allermooiste!

Gelukkig worden we niet teleurgesteld, we vinden het eigenlijk nog mooier dan de vorige keer. We nemen ook echt de tijd om rond te dwalen, genieten van de uitzichten en stoppen om de haverklap om van de schoonheid van dit stadje te genieten. We zijn vroeg en dat betekent dat het de eerste paar uur gewoon echt stil is. We snappen ook dat het hier in het hoogseizoen enorm druk moet zijn en dat lijkt ons helemaal niets. Dan komen we ook het Nederlandse gezin Noortje, Guus, Toon en Dorus tegen en nemen de tijd om een praatje te maken, de kinderen vinden het helemaal gezellig om Nederlands te praten met andere mensen. We zijn zomaar een half uur verder en nemen afscheid om verder te wandelen. De regen die voorspeld is blijft nog steeds uit, dus lunchen we op een terras met uitzicht. Dan is het tijd om op zoek te gaan naar de camper. De lucht om ons heen is donker, dus een beetje voortmaken. Een pittige wandeling, want er zitten een paar venijnige hellingen in, ondertussen begint het steeds meer om ons heen te rommelen en zijn de wolken dreigend zwart. We lopen ook nog even verkeerd omdat de toegang tot een pad geblokkeerd is en we een stuk terug moeten, de stemming daalt en de weg gaat steil omhoog! Bijna op een holletje komen we terug bij de CP waar de eerste druppels vallen. Net als we de deur van de camper achter ons dicht trekken begint het te regenen en te onweren en dat blijft de komende uren zo. Dat geeft niet, wij hebben Matera gezien en kunnen onze reis vervolgen. Volgende week………………..op naar de boot om over te steken naar Griekenland!

De link naar dit vlog staat hier

de laatste video staat hier

22 maart 202521 maart 2025

Toscane, Umbrië en de Marche

15 t/m 22 maart

We gaan naar Florence, tussen de buien door, zijn we blij dat dat toch lukt. Er is heel veel regen gevallen en er gaat nog veel meer komen. Wij gaan met de bus de stad in, wel met 20 minuten vertraging, maar we spreken een paar Nederlanders bij de bushalte en dan vliegt de tijd voorbij. Het is in Florence enorm druk, veel bussen en in de stad lopen enorm veel jongeren, het lijkt wel schoolreisjestijd. Op internet hebben we een korte stadswandeling gevonden, die brengt ons eerst naar de overdekte markthallen, wat een kleuren, geuren en indrukken! Daar genieten we allebei enorm van, dus zwerven we daar rond en kijken naar alles wat er om ons heen gebeurt, heerlijk!

Vandaar uit lopen we naar de Dom en daar is het echt enorm druk. We willen toch graag even binnen kijken en gaan dus braaf in de rij staan. Gelukkig gaat dat best snel en na 20 minuten staan we binnen. Indrukwekkend groots en absoluut de moeite waard om een bezoek te brengen. Vandaar lopen we naar de rivier de Arno en kijken uit op de Ponte Vecchio. Via een andere brug lopen we naar de overkant van de Arno waar het veel stiller is, hier vinden we dan ook een restaurantje waar we een heerlijke pizza eten. Er eten alleen maar locals en de pizza is fantastisch, de espresso na het eten is subliem! Verder maar weer, over de Ponte Vecchio, terug naar het centrum. Daar dwalen we nog wat rond totdat de eerste spetters vallen en we snel op zoek gaan naar de bus. Rennend halen we de bus terug naar camping Hu en voor de grootste bui valt zijn wij weer terug op de camping. Daar spreken we nog een jong stel met 2 kleine kinderen die een half jaar op stap zijn voor de oudste naar school gaat. Leuke gesprekken hebben we soms zo maar, de vrouw van het stel had onze stickers op de camper gezien en was nieuwsgierig naar wat wij zoal doen. Even wat informatie uitwisselen en als het dan echt begint te regenen gaan we allemaal snel de campers in.

Van Florence rijden we naar het meer van Trassimeno, onderweg hebben we echt slecht weer! We rijden verkeerd en komen in hele kleine dorpjes terecht en het weer is daar bar en boos, mensen staan hun huis leeg te hozen en hulpdiensten zijn straten aan het leeg pompen. Modderstromen en ellende over de straten. Wij zijn aan het eind van de dag blij dat we daar goed doorheen gekomen zijn, want het maakte wel diepe indruk op ons.

Aan het meer van Trasimeno vinden we een heerlijke camperplaats in San Feliciano met gratis voorzieningen en een kraan die water geeft en daar strijken we neer. Het voelt wel een beetje verlaten allemaal, de meeste appartementen zijn leeg, maar als we het dorpje door lopen komen we in een klein centrum terecht waar wel gewoond wordt. We hebben het zonnetje gevonden en genieten van het buiten zijn. De volgende dag bedenken een keer of 5, gaan we of gaan we niet? Het zonnetje is zo lekker dat we pas aan het eind van de middag vertrekken naar de andere kant van het meer, naar Castglione del Lago een dorp boven op een heuvel. Weer een prima vrije plek met uitzicht op het dorp op de heuvel. We blijven hier 2 nachtjes, wandelen een flink stuk langs het meer, zien de camping waar we zeker 20 jaar geleden met onze kinderen kampeerden en lopen daarna de steile heuvel op naar het centrum van Castiglione del Lago. Toen nog weinig toerisme en vooral barretjes waar de plaatselijke bevolking een koffie of borrel op het terras dronk en natuurlijk ook de ijswinkel waar de campinggasten hun ijsjes haalden. Nu is de hoofdstraat vol met trendy winkels, hippe barretjes en weinig tentjes waar je de locals vindt. Toch is het nog steeds een leuk stadje met prachtige vergezichten en in de oude burcht nog steeds een openlucht bioscoop waar Rob toen met Joep een film in het Italiaans heeft gezien, vooral leuk voor de beleving.

Na 2 nachtjes rijden we naar de wasserette om onze wasbare dekbedden te wassen (wat een fijne uitvinding, geen gedoe met die grote dekbedhoezen in een krappe camper!) een vriendelijke meneer helpt me op weg want ik begrijp de Italiaanse gebruiksaanwijzing niet helemaal. Vervolgens nog langs de serviceplek en dan gaan we weer verder, volgende bestemming is Citta della Pieve. Onderweg is het zo wonderschoon mooi. Cipressen, pijnbomen, boerderijen, kleine dorpjes, het is volop genieten. Behalve dan……… het wegdek! Het is af en toe bar en boos en de aangegeven snelheidslimiet halen we bij lange na niet. Echt niet overal hoor, er zijn prachtige stukken asfalt, maar dan opeens bonk boem, (horen en zien vergaat ons af en toe in de camper)en alles wat je er bij bedenken kunt als het wegdek echt slecht is.

Citta della Pieve is weer zo’n mooi dorpje op een heuvel. De stenen die hier gebruikt zijn komen allemaal van materiaal uit de omgeving. Prachtige straatjes en steegjes en volgens de inwoners is hier het smalste straatje van Italië, 45 cm breed. Dat zoeken we natuurlijk ook op en lopen er door heen. Het steegje is ontstaan omdat de eigenaren van de panden aan weerszijde van het steegje het niet met elkaar konden vinden en dus geen gezamenlijke muur wilden. Ze maakten liever hun huizen smaller en daardoor ontstond deze smalle steeg.

Ook hier hebben we een mooie plek, het is aangelegd als camperplek, maar de voorzieningen zijn matig, al hebben we hier wel gratis stroom. Er is een kraan en de loosplek is krap om in te rijden voor onze camper. Wat dan wel weer fantastisch is, is het uitzicht op het dorp.

De volgende dag is weer even kilometers maken, want we gaan op bezoek! Hoe leuk is dat! Eerst even langs een tuincentrum om wat buitenplantjes te halen en nog even naar de supermarkt om de levensmiddelen aan te vullen. Het plan was om een stuk snelweg te nemen, want voor echt langere trajecten vinden wij de binnendoor wegen niet prettig. Wat is het wegdek slecht in Italië! Helaas gaat het snelwegtraject niet door, er wordt aan de weg gewerkt en er is over een grote afstand een omleiding door de kleine dorpjes van Umbrië. Dit kost erg veel tijd want het vrachtverkeer moet er ook door heen. We staan zelfs een tijdje stil omdat 2 vrachtwagens elkaar in een bocht niet kunnen passeren. Gelukkig lossen ze het samen goed op en kan iedereen weer verder. De route is prachtig en we komen steeds dichterbij de Apenijnen, er ligt nog sneeuw en zet daar een zonnetje op en je hebt een betoverend landschap.

Eindbestemming is Frontale (Apiro), net buiten dit dorp hebben Nelleke en Giel André een camping en appartementen “camping Vista San Vicino“. Nelleke was ons buurmeisje in Alkmaar en zij paste ook regelmatig op onze kinderen. Dat is dus wel al een paar jaar geleden en we hebben haar dan ook al zo’n 20 jaar niet gezien. Via haar ouders wisten we dat ze hier naar toe getrokken zijn en op 26 november 2024 waren zij in “Ik vertrek”. Regelmatig hebben we opgenoemd dat als we naar Italië zouden gaan we hier toch echt wel even op bezoek wilden gaan. Het moment is daar………………….

we vermaken ons goed bij Nelleke, Giel en de kinderen

We worden hartelijk ontvangen en mogen met de camper naast het huis staan, want op de camping wordt hard gewerkt om alles voor het seizoen klaar te maken. Het is een gezellig weerzien en er is veel bij te praten. Er is ook veel te doen en de dag erna helpen we met snoeien, tuin afval opruimen, fikkie stoken, maar lunchen ook gezellig met elkaar en dit alles met zicht op Monte San Vicino, een strak blauwe lucht en een heerlijk voorjaars zonnetje maakt dit een topdag. De dagen erna vullen zich ook op die manier, het is fantastisch weer, er is veel te doen. al klussend, pratend, etend, vullen de dagen zich en voelt het heel vertrouwd om hier op bezoek te zijn. We eten in het dorp bij Francesca, waar vooral werklui zitten en we dan ook een (h)eerlijke Italiaanse maaltijd eten.

Een prachtige stop en één waar we met veel plezier op terug kijken. Dag Nelleke, Giel, kinderen, hond Bruno (wat een gezellig speelmaatje voor Boris!) en dag camping “Vista San Vicino” wij komen zeker terug! Nu verder zuidwaarts…………..op weg naar de hak van Italië!

Het vlog over deze mooie plek kan je hier bekijken

de laatste video staat hier