26 april t/m 3 mei
Het praktische dwingt ons om op te vertrekken, het water raakt op, de wc cassettes zitten bijna vol, dus na 3 nachten op deze mooie plek vertrekken we weer. Het is nu tweede paasdag en de Grieken trekken er massaal op uit. Dat klinkt heftiger dan het is, maar er is aanzienlijk meer verkeer op de weg. Neem daarbij smalle doorgangen in dorpjes en dan weet je dat we een gemiddelde van 50 km per uur nauwelijks halen. Dat geeft natuurlijk wel tijd om te genieten van de vergezichten. Het eerste stuk van onze etappe rijden we naar een toeristische attractie toe, de grotten van Diros, het is hier enorm druk en wij slaan dit dus maar over. We rijden wel weer een prachtige etappe, langs de baai van Itilo. We komen begin van de middag aan in Stoupa en hopen maar dat er plek is op de camping, maar daar hadden we ons niet druk om hoeven maken, er is plek genoeg.
Stoupa heeft camping Kalogria midden in het dorp, je loopt zo het dorpje in en langs de boulevard. Het is niet echt mooi weer, maar goed genoeg voor een wandeling en in een winkeltje koop ik een nieuwe hoed, daar zocht ik al een tijdje naar en nu vind ik iets wat ik mooi vind. Binnen 5 minuten ben ik hem al kwijt want een windvlaag rukt hem van mijn hoofd. Snel het strand op waar die tussen een paar grote kiezels klem ligt, hoed gered! Aan het eind van het dorp begint het te regenen en schuilen onder een afdak. Juist op dat moment belt onze zoon, dus nemen we de tijd om even bij te praten. Heerlijke momentjes, want al dat reizen van ons is leuk, maar het missen van vooral de kinderen, dat is soms best pittig. Terug op de camping maken we de was af, gelukkig hebben ze hier waslijnen onder een overkapping, dus eind van de middag is alles weer droog en hebben wij een fris bed. Op de camping loopt ook de oma van de familie rond, het bedrijf is al generaties lang in de familie. Oma is herstellende van een gebroken heup en wordt overdag naar de camping gebracht zodat kinderen en kleinkinderen een oogje in het zeil kunnen houden. Als ze na haar middagdutje haar huisje uitloopt struikelt ze en de zoon die toe snelt krijgt haar niet alleen omhoog, dus Rob gaat er naar toe om te helpen. Ze heeft een stuk vel los hangen en een verbandtrommel lijkt er niet te zijn. Met alleen watten en Betadine gaat dit niet goed komen. Gelukkig hebben wij wel een redelijk gevulde EHBO trommel en verbinden we haar onderbeen. De mannen zijn blij met ons en wij helpen graag. Ze gaan later toch nog maar even naar de dokter waar ze een tetanus injectie krijgt. Verder valt de schade gelukkig mee.
Als we de volgende dag vertrekken moeten we beloven niet weer 16 jaar te wachten voor we terug komen, zo lang geleden zijn we hier ook geweest. Het is echt een leuke familiecamping, beetje rommelig,( houden wij van) en het sanitair is duidelijk aan een update toe, maar het is een fijne plek! Van Stoupa rijden we naar Kalamata om naar de markt te gaan, maar we zijn natuurlijk weer te laat vertrokken en de parkeerruimte rondom de enorme markt is afgeladen vol. Doorrijden dus maar, boodschappen doen en weer verder. We vinden een plekje in Zacharo, maar dat vind ik niks, ik weet eigenlijk zelf niet waarom, maar we rijden toch nog maar even verder. Niet zo heel veel verder zetten we de camper dicht bij de zee neer, in de schaduw van een paar bomen. Ik strijk neer op bed met een boek en Rob gaat op stap met Boris. We staan op dit parkeerterrein met zo’n 5 campers, alleen onze buurman in zijn VW Caddie is een bijzondere, hij slaapt waarschijnlijk in zijn auto en heeft om 23.30 uur zijn radio nog flink hard staan. Wanneer we vlak daarna naar bed gaan racet er een auto knetterhard heen en weer, gillende meiden op straat, als die vertrokken zijn scheurt er een motor voorbij, die 20 km verderop nog te horen is, lijkt het. Als om 6.30 onze buurman in zijn Caddie vertrekt is het al met al best een onrustig nachtje, maar dat hoort soms ook bij het vrij staan. Het is bijna altijd prima, maar nu wat minder.
Voor één nachtje was dit prima, maar we rijden verder omdat we een leuk plekje weten In Arkoudi. Wij volgen een stuk van de route uit de Endless on Wheels inspiratiegids, een deel van de stops kennen we van onze eerdere vakanties in Griekenland. De stop waar we nu naar toe gaat komt ook uit deze gids en het is een fantastisch plekje. In het badplaatsje Arkoudi is een camperplek voor 4 campers, maar er kunnen er ook prima 6 staan, haha! Het is natuurlijk ook de tijd om geld te verdienen. De CP ligt aan het eind van een weg, de bewoners uit de straat gebruiken de rotonde van de uitbater om te keren. Het is echter nog zo stil in dit badplaatsje dat dat verder allemaal prima is. Er is een kleine supermarkt waar we wat boodschappen doen, een Griekse onderzetter voor onze verzameling en wierookspiralen tegen de muggen en zo nog wat spul. Verder maken we strandwandelingen waar Boris flink kan rennen. De camper staat op zo’n beetje het allermooiste plekje dat we kunnen wensen, zicht op zee. Wat zullen we dat gaan missen als we het binnenland in gaan rijden! Dat is nog niet zover, dus nog even genieten.
Na 2 nachtjes rijden we verder naar Olympia, daar zijn we nog nooit geweest en we komen er nu langs, dus een goede gelegenheid om hier naar toe te gaan. Olympia is een uitgestrekt opgravingsveld, op de plaats waar om de vier jaar de olympische Spelen in de klassieke oudheid werden gehouden. Het is een prachtige groene vallei waar Olympia in ligt, vol met grote bomen, bomen vol in bloesem en prachtig groen gras. Het is indrukwekkend om hier rond te lopen. Boris hebben we in de camper gelaten, hij mag het terrein niet op, maar na een kwartiertje rond rijden vonden we een prima plek onder een boom, de maxxfan aan en Boris gaat dan vast lekker een tukkie doen, hij sloopt in ieder geval niets. Wel pakt hij de gelegenheid om op bed of op mijn stoel te gaan liggen, dus daar nemen we voorzorgsmaatregelen op.
Na Olympia rijden we de Peloponnesos af, we vinden het nog steeds een prachtig gebied en komen vast nog eens terug. We weten ook dat Griekenland nog meer te bieden heeft en gaan daar naar op zoek. Op het vasteland gaan we eerst naar Astakos, een vrije plek aan het water is ons stekkie voor de komende 2 nachten. We wandelen en lummelen en genieten van het zonnetje. Ook hier ’s avonds rondscheurende auto’s, maar dat duurt een uur en ze vallen ons niet lastig, dus nemen we het maar voor lief, want verder is het een prima plek, waar Boris zelfs los kan lopen en dat durven we niet vaak!
Na Astakos is het tijd voor Lefkas, hier willen we een dag of 5 blijven en we hebben dan ook gereserveerd! We hebben het idee dat het seizoen nu wel een beetje begint en dus kiezen we voor zekerheid. Dat was echt niet nodig geweest, maar heeft als groot voordeel dat we de mooiste plek op camping Mavra krijgen, aan het water, eerste rang!
We huren voor deze dagen een auto, Rob gaat die zelf halen, dat is voordeliger en Rob houdt wel van een uitdaging. Want hoe kom je in Lefkada? Achterop de brommer van een camping medewerker, die zet hem af bij de bushalte. Helaas verkeerde bushalte, dus ………liften! Bij de juiste bushalte nog even wachten, koffie drinken en dan met een handgeschreven bus ticket naar Lefkada. Een paar uur later is Rob weer op de camping met auto.
We doen ’s morgens rustig aan, hebben gezellige Nederlandse buren en maken regelmatig een praatje. Natuurlijk gaan we ook op stap met ons kleine voertuig. Boris achterin, ik heb een paar extra lakens voor als we een auto huren. Daar dek ik de achterbank mee af, zodat niet alles onder de haren zit. Boris vind het wel prima, als hij maar mee mag en hij strijkt tevreden neer in de auto. We gaan naar de waterval bij Nydri, een mooie wandeling omhoog, Boris laat zijn klimkunsten zien en wij klimmen achter hem aan. Altijd indrukwekkend om een waterval te zien, na een paar minuten willen we weer terug gaan, als het achter ons klinkt “Hoi Rob!” Een collega van zeker 30 jaar geleden herkent Rob en we blijven nog wat bij de waterval hangen, zodat Rob en Mary bij kunnen kletsen. Op de gekste plekken gebeurt dit, eerder al eens in Barcelona en Vietnam en nu bij een waterval in Griekenland! We nemen ascheid en lopen naar benden waar Mary en Vincent op het terras zitten en wij nog even aanschuiven om nog verder bij te praten. Dan rijden we terug naar de camping. De dagen daarop rijden we het eiland rond, bezoeken de vuurtoren, waanzinnig uitzicht, bezoeken een klooster en kopen daar heerlijke olijven en lunchen vreselijk slecht. Tja dom, he, niet op een toeristische hotspot gaan eten. Wandelen een rondje door Lefkada, de hoofdstad van dit eiland. Er is een winkelstraat met de welbekende winkels, maar wij vermaken ons in de achteraf straatjes. Waar we huizen van uiteenlopende materiaal zien, golfplaten, hout bekleed met gaas, ijzeren platen, maar dan wel knalrood geschilderd en natuurlijk overwegend stenen huizen en heel veel potten met planten. dit geeft de straatjes wel iets heel gezelligs.
We gaan ook op bezoek op Lefkas, bij de schoonouders van onze dochter die wonen en werken hier 8 maanden per jaar. Toen we ruim een jaar geleden kennis maakten hebben we afgesproken, dat als we weer in Griekenland zouden zijn we op visite zouden komen. Het zou natuurlijk veel makkelijker zijn om in Nederland bij elkaar op visite te gaan, maar dit is wel net zo bijzonder! We gaan dus bij Peter en Marijke langs en hebben daar een gezellige middag op hun heerlijke terras. De uren vliegen voorbij en als afsluiting maken we een foto om Mara en Alexander te laten zien dat dit echt gebeurt is!
Na 3 dagen over het eiland tuffen brengt Rob de auto weer naar Lefkada, ruim ik op en doe nog een paar wassen, genieten we nog even een dag op de camping, nemen een duik(je) in zee en maken ons klaar om weer verder te trekken.
Het vlog bij dit blog staat hier
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
