24 t/m 31 mei
We rijden naar Koshov en vinden daar een machtig mooi plekje op een plateau met een fabuleus uitzicht op een rotswand in een kloof. Het is inmiddels weer rond de 30 graden, dus stoelen naar buiten, rondje met Boris en in de schaduw genieten van het uitzicht. We besluiten hier een paar dagen te blijven en lopen de volgende ochtend een flink stuk met Boris, met prachtige uitzichten op bloemenvelden, de kloof of zomaar weer een stuk bos. ’s middags een paar wassen draaien, de eigenaresse van de camping is wel streng en inconsequent, Boris mag niet los, maar de hond van andere kampeerders loopt wel los en probeert in mijn kuiten te gaan hangen. Als ik de was op hang doe ik dat aan het verkeerde lijntje, oeps. Dus dat mag ik over doen. Verder is ze wel heel vriendelijk, spreekt goed Engels en is supertrots, en terecht, op haar camping. De laatste avond slaat het weer om, regen, donder en bliksem, het is tijd om weer verder te gaan.
We rijden Bulgarije uit en Roemenië in, met een halfuurtje oponthoud, niet voor de douane, maar op de brug over de Donau wordt gewerkt. Er gaat veel vrachtverkeer overheen en er staat dus een flinke file. Kort na de grensovergang stoppen we voor de lunch en Rob gaat dan altijd eerst even met Boris lopen, even allebei de benen strekken. Rob ziet een doodlopend pad en loopt dat samen met Boris op, binnen 10 tellen heeft hij 6 honden om zich heen en als er één begint te blaffen dan doet de rest al snel mee. Blijkbaar zijn Rob en Boris niet gewenst op hun pad, dus dan de andere kant maar op. Het duurt lang voordat de laatste hond gestopt is met blaffen. We staan hier langs de weg ook niet echt lekker, er raast nogal wat vrachtverkeer voorbij. We rijden dus nog maar een stukje verder om te lunchen, ondertussen ook nog maar eens de route bekeken, voor een alternatief. Die is er helaas niet, want de weg is hier ook weer erg slecht. Toch maar doorrijden en gelukkig wordt de weg beter en maakt het allemaal minder lawaai, het is een prachtige route. Het is nu droog, zondag vroeg in de middag en veel Roemenen zitten buiten, niet in de tuin, maar ieder huis heeft buiten de schutting een bankje staan. Tussen de weg en de schuttingen ligt nog zeker 4 meter groen, dus zitten de bewoners op hun bankje het voorbijkomende verkeer te bekijken. Het ziet er gezellig uit!
Dat waren dan ook meteen de droge uurtjes van vandaag, eind van de middag komt het weer met bakken naar beneden, ongelofelijk zoveel water. In Arges vinden we een plek bij iemand in de tuin, die naast zijn uitspanning, mooi ouderwets woord, in het gras ook campers toe laat. John wijst ons het stevigste stukje gras aan en wij gaan zo dicht mogelijk bij het pad staan. We willen het risico op vast komen te staan zo klein mogelijk houden. Wat is het jammer dat de zon niet schijnt!
Er zijn hutten om te overnachten, waterfietsen, een schommelbank, zitjes aan het water, een grote tent die dienst doet als bar, het is er allemaal, maar met deze regen is het eerder troosteloos dan genieten, ook omdat het er wat vervallen uit ziet. Geen idee of hier wel eens bezoekers komen voor een dagje aan het water, maar misschien is dat wel onze Nederlandse bril? Het is dus veel binnen blijven en dan……………………dient zich een kleine ramp aan!
Na de afwas wil ik koffie maken, want na het eten is ons dessert altijd een espresso. Stank, rookpluim, kortsluiting! Snel de kussens van de bank, klep open en inderdaad daar stijgt een rookpluim op! Best schrikken en Rob gaat meteen op onderzoek uit, wat is dit? Wat kunnen we er aan doen? Rob vermoedt dat het de omvormer is en die hebben we nodig om van 12 volt 220 volt te maken en dus o.a. de koffiemachine te kunnen gebruiken. Maar ook de laptops op te laden, de camera, stofzuiger, tandenborstel enz. Conclusie ………………..geen koffie vanavond!
’s Morgens zijn we vroeg wakker, stiekem toch bezig met de omvormer? Rob heeft gisteravond nog van alles gelezen en is bezig een plan te bedenken, want daar is mijn Rob goed in, oplossingen zoeken en uitvoeren. Zonder koffie zijn we opeens vroeg klaar en wonder o wonder zonder problemen rijden we bij John het zeer natte erf af. Onderweg gas tanken en brood kopen en met de nodige regendruppels rijden we na 30 km al een nieuwe plek op in Cuerta de Arges. Dit is een vis plek, nou hebben wij daar niets mee, maar er is plek voor campers. We mogen op het veld dat daar voor bestemd is staan waar we willen. Op het gras staan biedt mooier uitzicht, maar wij kiezen voor veilig en dat is op het grind. Er wordt flink gewerkt aan nieuwe vakantiehuizen, achter het restaurant waar wij staan, wordt geklust en is het een beetje een bouwput. Wij vinden het prima, de vriendelijke eigenaresse laat ons zien waar we (hoera) stroom en water kunnen pakken en in het restaurant mogen we naar het toilet. Nu we stroom hebben……………….eerst koffie! Zo lekker, wij zijn er dol op! Tussen de buien door met Boris naar buiten die meteen weer een paar zwerfhonden bij zich heeft, daardoor speelt en rent hij een halfuurtje en dan willen wij weer naar binnen, want het gaat weer harder regenen. Het is even trekken en duwen voor Boris de camper in is, die vindt al die regen geen punt. We douchen in de camper, Rob duikt nog eens in het luik bij de stroomvoorziening en weet inmiddels zeker, de omvormer is gesneuveld! We werken een paar uur aan vlog en blog en gaan ’s avonds eten in het visrestaurant, dat smaakt prima.
Het is een prima plekje, maar we gaan toch rijden. De vriendelijke dame van het restaurant heeft ons verteld dat de Transfagarasan pas niet open is en dat dat ook nog wel even kan duren. We vinden een andere route, wat dus eigenlijk de doorgaande route is. Een prachtige weg door de bergen, langs oude, kleine dorpjes, fantastische vergezichten, maar wel 15 km zandpad! De snelheid ligt zo rond de 15 km, dit geeft wel de gelegenheid om ons heen te kijken, maar hebben wij nu iets gemist of is dit echt de doorgaande route? Er is wel heel veel verkeer van vrachtwagens die grond rijden en cementwagens, want er wordt een nieuwe doorgaande weg aangelegd die het hele jaar open zal zijn.
De pas die wij wilden rijden is door Ceausescu aangelegd om de Russen tegen te houden. Een van de staaltjes grootheidswaanzin van deze voormalige dictator van Roemenië. De pas is er gekomen, heeft zelfs mensenlevens gekost, maar is meer dan de helft van het jaar niet bruikbaar vanwege sneeuwval.
Als wij het laatste stuk naar onze volgende bestemming rijden zien we de bergen liggen, met nog flink wat sneeuw op de toppen. Wij gaan naar camping “de oude wilg” in het dorpje Carta. De Nederlands-Roemeense eigenaren hebben hier een fantastisch mooi plekje om onze camper te stallen. Zij vertellen ons ook dat de pas de komende weken echt niet open gaat omdat er nog laat in het voorjaar sneeuw is gevallen. Wij stellen ons tevreden met de route die wij gereden hebben, het was mooi, het was prachtig! We zijn er goed doorheen gekomen en of dat nu wel of niet de juiste route was? Geen idee, maakt verder ook niet uit.
Op de camping hebben we het prima, we proberen de moed er in te houden. De omvormer blijft kapot en Rob probeert echt oplossingen te bedenken, maar het gaat waarschijnlijk niet lukken om een nieuwe te vinden. Het grootste probleem? We kunnen een aantal apparaten niet laden als we niet van 12 volt naar 220 volt kunnen schakelen. De meeste spullen hebben natuurlijk niet dagelijks stroom nodig. De elektrische tandenborstel kan wel even zonder en het is ook geen punt om met de hand tanden te poetsen. De stofzuiger kan ook wel even zonder stroom, maar als we met de vlog en blog bezig zijn moeten de laptops echt wel iedere dag een beetje power hebben, net als de camera. Voor de koffie heb ik inmiddels bedacht om eventueel een filter te kopen en ouderwets de koffie op te gieten. Dat betekent dat we minder vrij kunnen staan, een nachtje zal lukken, maar we gaan meer campings bezoeken. Het is wat het is!
We blijven wat langer op deze camping dan we in eerste instantie hadden bedacht. Dat heeft een aantal redenen, de camping ligt in het dorp, dus lopend boodschappen doen, een bezoek aan de kapper, rond kuieren en kijken naar het dorpsleven in Carta. Dat ziet er echt anders uit dan wij gewend zijn, de Roma’s lopen hier nog in hun authentieke kleding, altijd veel rood, lange rokken, lange vlechten en een hoofddoekje voor de vrouwen en de mannen veel zwart en een vilten hoed. Paarden en karren komen voorbij, maar net zo goed dure auto’s en jonge kinderen met een telefoon, het is echt bijzonder om mee te maken. Naast al dit moois is het weer ook een spelbreker, inmiddels al 5 dagen op rij regen, rivieren die ook hier buiten hun oevers treden en ik krijg zelfs een weeralarm op mijn telefoon. Wij vinden en het wel even prima, de camping is zo goed als verlaten, dus kunnen we heerlijk met Boris op het veld spelen, tussen de buien door wandelen we en in de camper doen we onze klusjes. Het weer wordt beter………………………..dan gaan we weer op pad, want er is vast nog veel moois te zien in Roemenië!
de video bij dit verhaal staat hier
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
