Een bezoek aan een natuurpark, de heuvel der kruizen en Vilnius

12 t/m 19 augustus

We maken een stop voor een prachtige wandeling, bij Viru Raba. Het wordt een toendra genoemd, het grootste deel van de wandeling lopen we over vlonders, het is hier nat, sompig, veel poeltjes en alle kleuren groen die je maar bedenken kunt. Het eerste stuk is nog druk, ach ja wat heet druk? In Nederland zouden we hier in de rij lopen, nu wandelen er een handje vol mensen. De meesten gaan tot de uitkijktoren en keren daarna weer om. Wij lopen door en zien steeds minder en minder wandelaars. Het is er stil, zo stil, dat kennen wij niet en dat maakt enorm indruk. Als de vlonders na een paar kilometer ophouden lopen we een heuvelrug op en na nog een kilometer zijn we weer terug bij de camper. We lunchen en rijden door naar Tartu.

prachtige wandeling bij Viru Raba

Dit wordt een foutje, het is hier behoorlijk warm en dat blijft de komende dagen zo. Met een camper in de knallende zon is het kansloos om de stad in te gaan. We kunnen wel een was draaien, douchen en een biertje op het terras drinken. Want een leuke camperplek is het zeker. We staan aan een jachthaven, er is genoeg te zien op het water en zonder de warmte zou het een prima plek zijn. We gaan de volgende dag verder, we hebben dus niets gezien van de stad Tartu, naar het  kasteel Sangate met een parkachtige tuin. We wandelen er door het arboretum, het is jammer dat er niet wat tekst en uitleg is, want het is groot, maar naar ons idee ook verwilderd. Er zijn verschillende secties, Europa, Amerika, Azië, maar er is geen duiding en wij hebben heel weinig verstand van bomen, dus weten ook niet goed waar we naar moeten kijken. Toch is het een fijne wandeling. We brengen Boris terug naar de camper en bezoeken samen nog even het kasteel. Het is een mooi gebouw, met prachtige eikenvloeren en mooi gewelfde plafonds. In 2004 zijn ze begonnen er een conferentiecentrum, B&B en restaurant van te maken, maar dat lijkt nog niet erg op te schieten.

entree naar het kasteel

De dag schiet al aardig op en we besluiten hier op het parkeerterrein te overnachten. Er komen nog 3 campers, maar die vertrekken ook allemaal weer. We staan deze nacht alleen en het is er heel erg stil. De stilte is wel een terugkerend gevoel deze reis. Als we wandelen is het stil, de nachten zijn stil, de wegen zijn bijna altijd stil, kortom het meeste van de Baltische Staten is…………………. STIL!!

Vanaf het kasteel rijden we een kwartiertje naar een grensplaats tussen Estland en Letland. Hier ligt een klein stadje waar de grens dwars door heen loopt. Het Estse Valga en het Letse Valka hebben in het verleden de nodige problemen gehad. Nu is het een rustig stadje waar de grens gemarkeerd wordt door een oude grensovergang, vlaggen van beide landen en een wandelpromenade over de grens. Wij lopen er een rondje, ik scharrel zelfs een kringloopwinkel in, zie een paar erg leuke stoeltjes, maar ja die laat ik staan, te weinig ruimte en een echtgenoot die vind dat ik al teveel “meuk” heb. (heeft hij helaas wel een beetje gelijk in).

onderweg naar de heuvel

Onze volgende bestemming is de “heuvel der kruizen” we overwegen nog even om deze over te slaan en meteen naar Vilnius te rijden. Is het de omweg waard? Tja dat weten we pas als we er zijn en als we er niet heen gaan zullen we het nooit weten, toch? We gaan er dus wel naar toe. Op het parkeerterrein kunnen we overnachten en dat gaan we dan ook doen. Weer lijken we alleen te zijn, maar in de loop van de avond komen er toch nog wat busjes en campers bij en staan we met zijn zessen.

heuvel der kruizen

Eind van de middag lopen we naar de heuvel, het is hier rustig, de schemering valt mooi tussen de kruizen, het is een bijzondere plek met veel geschiedenis in de ruim honderd jaar dat de heuvel bestaat. Het eerste kruis werdt geplaatst op deze verdedigingsheuvel rond 1830.  Na opstanden in de jaren erna werd de heuvel een plek waar families symbolisch een kruis plaatsen voor de rebellen die gesneuveld waren, maar waarvan de lichamen nooit werden gevonden. De heuvel heeft het in de decennia erna nog een aantal keren zwaar te verduren gehad, door Russische bulldozers die de heuvel plat walsten als daad tegen het katholicisme. De heuvel werd steeds weer opgebouwd en is nu een waar bedevaartsoord. Omdat de heuvel niemands bezit is, is iedereen vrij om er kruizen neer te zetten, met als resultaat dat de heuvel een chaotisch aandoende plaats geworden. We genieten, ondanks dat we niet katholiek zijn, wel van deze plek en is het weer een bijzonder stuk geschiedenis. We ervaren dat op veel plaatsen, wat is hier enorm veel gebeurt! Geen spijt dus van de extra kilometers die we hiervoor gereden hebben.

binnenplaats van de universiteit

Onze volgende bestemming is Vilnius, de hoofdstad van Litouwen. We horen heel verschillende verhalen over deze stad, vriendinnen beschrijven het als prachtig, terwijl iemand op de camping zegt dat het te barok is en afschuwelijk, ja echt! Dat waren zijn woorden. Nu hebben wij nog nooit een stad afschuwelijk gevonden, dus dat zal wel loslopen. ’s Middags bij aankomst is het echt te warm om de stad in te gaan, voor onszelf maar ook om Boris achter te laten. We stellen het uit tot na het avondeten, maar dan nog is het te warm om Boris in de camper te laten, twijfel, twijfel, wat te doen? Rob hakt de knoop door, Boris gaat mee en lukt het niet dan wordt het een klein rondje. Rob gooit zijn ziel en zaligheid er in om Boris op zijn gemak te houden. Veel praten, veel aandacht, het gaat super, totdat…………………op het kruispunt waar we staan te overleggen welke kant we op willen, er een konvooi aankomt, politie, geblindeerde auto’s, nog meer politiewagens en dat alles met gierende sirenes!! Weg rust, weg alle moeite, Boris in de paniekstand, puntje van zijn staart helemaal tegen zijn buik geklemd, we zoeken een muurtje, gaan alle drie zitten en wachten tot hij wat kalmeert. Zo sneu hoe bang hij dan is. Na een minuut of 5 wandelen we toch maar verder en uiteindelijk lukt het om zo’n anderhalf uur door de stad te wandelen en onze eerste indruk?…………………..Prima, mooie ruime stad, met veel groen, leuke pleintjes, morgen verder.

wij vinden Vilnius de moeite waard

We hebben de wekker gezet, maar zijn voor die afgaat al wakker, het is al lawaaierig in de buurt en ruim voor negen uur lopen we op straat. In de camper is het goed te doen, dus blijft Boris daar. Wij dwalen door de straten, bekijken het presidentieel paleis waar pas geleden de NAVO conferentie was, bekijken het plein waaromheen de universiteitsgebouwen liggen en de daarbij horende kerk. Op bordteksten lezen we hoe de kerk onder verschillende regimes heeft geleden en dat veel gebouwen pas de laatste 30 jaar weer hun oorspronkelijke functie terug hebben gekregen. Zo was deze kerk tot begin jaren 90 een warenhuis en is het orgel op een heel andere plek teruggevonden.

er is veel te zien in deze mooie stad

We bezoeken de Gediminastoren, overblijfsel van een burcht, die hier ooit op de gelijknamige heuvel heeft gelegen. Hiervandaan hebben we een prachtig uitzicht over de stad. Hele nieuwe, moderne wijken, met appartementen, maar ook mooi uitzicht over de oude stad. Het is inmiddels al aardig warm, dus nemen we het tandradbaantje naar boven en beneden. We slenteren nog wat rond, zoeken een restaurant om vanavond te eten en koop ik een leuke, lange, linnen blousejurk. Geslaagde ochtend! Terug bij Boris is het gelukkig nog steeds goed te doen in de camper. We doen de was, werken aan vlog en blog en lummelen zo de warme middag door.

op de binnenplaats van de jeugdherberg

Onze camperplaats is dit keer wel een heel bijzondere! We staan op het erf van een jeugdherberg, nog geen 10 minuten lopen van het centrum. Alles is hier, douche, toilet, wasmachine, picknicktafels, enz. Natuurlijk is het ook lawaaierig, we zitten in de stad! Dat vinden we voor nu echt geen probleem, we hebben gezellige buren, zij komt oorspronkelijk uit Vilnius hij uit Brazilië en met hun gezin wonen ze in Luxemburg. Met name de vrouw heeft genoeg te vertellen over de geschiedenis van het land en hoe zij de oorlog ervaart. Als Rob en ik het er later nog eens hebben, hebben we het idee dat ze niet het achterste van haar tong wil laten zien en heeft  ze ook wel laten doorschemeren dat ze niet alles aan Rusland slecht vindt en als kind het Russische ook wel omarmd heeft. Wat een spagaat moet dat voor veel mensen zijn,……………. het is natuurlijk ook niet zwart/wit, goed of slecht. We leren veel deze reis, dat is een ding dat zeker is!

’s avonds gaan we uit eten in het centrum, Boris gaat mee en met wat lekkers en zijn brokken vindt hij het ook prima. We kiezen voor algemeen eten, er zijn ook restaurants met traditioneel Litouws eten, maar dat lijkt erg op de aardappelballen die we in het begin van onze tocht in Litouwen hebben gegeten en daar hebben we toch niet zo’n trek in.  Een stukje vlees voor Rob en vis voor mij is erg smakelijk en we hebben zo nog een paar fijne uren in de stad.

genieten van de rust in Marijampole

De volgende ochtend rijden we naar Marijampolé, we gaan naar de recreatieplas waar we eerder ook zijn geweest. Er komen nog een paar warme dagen aan en dan is dat een fijne plek. We nemen hier de tijd om onze terugreis te plannen. Warschau staat op ons wensenlijstje, maar daar blijft het voorlopig boven de 30 graden! Dat gaan we dus maar even overslaan, maar wat dan wel…………,we gaan het vast nog wel bedenken!