We zijn in Spanje!

9 t/m 16 november

Dan zijn we toch echt in Spanje! Hier hebben we naar uitgekeken! We hebben een prachtige route door de Pyreneeën gereden, de normale doorgangsroute was afgesloten en de rit die we als alternatief reden was adembenemend, wat een landschap!! We hebben allebei zitten genieten van al die mooie vergezichten, de wolkenflarden waar we door heen reden, weilanden vol schapen, geiten en koeien. In Frankrijk nog regen en wolken, maar aan de andere kant van de bergen, in Spanje, de eerste stukken blauwe luchten.

We gaan eerst naar Huesca, daar zijn we anderhalf jaar geleden als laatste stop geweest en nu is het onze eerste plek in Spanje. Huesca is niet heel bijzonder, maar er is een prima CP aan de rand van het stadje, waar ook ruimte is om met Boris te wandelen. Wat nog belangrijker is, is dat er een leuk centrum is, niet groot, weinig toeristen maar veel terrasjes. Dat laatste is nu het belangrijkste want we gaan hier lunchen om Rob zijn verjaardag te vieren! Na een wandeling met Boris lopen wij naar het centrum en vinden daar een …………….Italiaans tentje met een terras in de zon. We roepen al een paar weken dat we enorme trek hebben in pizza, ja dat heb je soms gewoon. Ik heb kaarsjes gekocht, 70, en die liggen op tafel, als de serveerster dat ziet komt er een brede lach op haar gezicht en 10 minuten later heeft Rob een “pizza vuurwerk”, hahaha!! Het terras zit vol, Spanjaarden en Italianen doen wat volume betreft niet voor elkaar onder, het is een levendige, gezellige boel.

genieten van vergezichten

De volgende dag rijden we een half uurtje en komen uit in Adahuesca, echt een klein plattelandsdorp, een kerk, prachtig uitzicht en een parkeerterrein waar we met de camper kunnen staan. Een wandeling met Boris door het dorp, de camper soppen, en een beetje lummelen. Het hoeft natuurlijk niet iedere dag feest te zijn. Alhoewel, vandaag is Rob echt jarig en 70 jaar worden kon ik niet zomaar voorbij laten gaan. Joep, onze zoon, heeft een teamsmeeting geregeld met familie en vrienden en ’s avonds bij de koffie hebben we zowaar gezellige verjaardagsvisite op ons beeldscherm, hoe leuk is dat!

wandelen door de mooie, stille straatjes van Alquezar

Dan rijden we 7 hele kilometers verder naar onze volgende stop, Alquézar, een prachtig gerestaureerd dorpje. Geweldige uitzichten, lammergieren in de lucht en ver beneden ons een rivier. Je kunt hier een kloofwandeling maken via aangelegde paden en roosters, wij wandelen op eigen houtje in en rond het dorp. We vermoeden dat je hier in het hoogseizoen over de hoofden kunt lopen, veel winkeltjes, hotels, herbergen, maar nu is alles dicht en is het een verstild mooi plaatsje. Aan de rand van het dorp zijn parkeerterreinen, die nu bijna leeg zijn en waar de uitzichten spectaculair zijn. Het plan was om de volgende morgen een echt lange wandeling te maken, maar de weersvoorspellingen zijn niet goed, heel veel regen. We besluiten dus verder te rijden en in Zaragoza een camping op te zoeken, volgens de weersverwachtingen blijft het daar droog!

de kloof bij Alquezar

De volgende dag gaan we met Boris naar het centrum van deze stad. Dat betekent met de fiets en hondenkar op pad. Het is te warm, de zon schijnt weer en om dan Boris een aantal uren alleen te laten voelt niet goed. Hij is niet dol op de stad, maar met plakjes worst en regelmatig een stil plekje zoeken, lukt dat goed. Bij de receptioniste van de camping heeft Rob wat info gehaald en volgens deze dame is het heel simpel om naar het centrum te fietsen, gewoon de groene fietspaden volgen, dan kom je er vanzelf! Nou, wij vermoeden dat deze dame geen fiets heeft en in ieder geval nooit, maar dan ook nooit dit fietspad heeft gereden! We beginnen op een prachtig ruim groen fietspad, maar na 2 km is dat op. Gelukkig heeft Rob navigatie op zijn telefoon in een houder op zijn stuur, want anders waren we er echt nooit gekomen! Wel een mooi tochtje hoor, langs water, over grindpaden, door een parkje en opeens weer groen fietspad. Tot we dichterbij de stad komen en waar het fietspad zomaar stopt, een paar honderd meter niets voor het ziekenhuis langs. Daar lijkt geen fietspad nodig, alhoewel er wel tientallen fietsen staan. Voorbij het ziekenhuis ……….. ja daar is het fietspad weer. Zo rommelen we door het verkeer heen. Soms lijkt het fietspad verdwenen, maar ligt het tussen de rijbanen waar een metersbrede strook is voor wandelaars en fietsen, tussen de bomen. 7 km verder staan we voor de tourist info en halen een plattegrond en wat tips. we fietsen door de oude wijk El Casco naar het langste plein van Spanje, hier staat de enorme basiliek de Nuestra Senora del Pilar. Een prachtig immens bouwwerk met geglazuurde dakpannen in geel, wit en blauw. Om de beurt nemen we een kijkje binnen, maar waarderen de buitenkant meer dan de binnenkant. Op het Plaza del Pilar is het een enorme herrie van bouwmachines. Pas als ik goed kijk zie ik dat ze niet aan het renoveren zijn maar een levensgroot Bethlehem, daarom heen kramen, kerst is hier duidelijk in aantocht. Wel jammer dat we daardoor het plein niet in volle glorie kunnen zien.

de kathedraal en Bethlehem in aanbouw

We wandelen weg van het grote plein om in de achteraf straatjes een pleintje, met zon, terras en tapas te vinden. Een prima plek voor onze lunch en genieten van vooral locals om ons heen. We kuieren terug naar de fietsen en gaan aan de andere kant van de rivier de Ebro op zoek naar nog wat hoogtepunten van deze stad. We komen uit op het enorme terrein van de wereldtentoonstelling van 2008. Heel veel gebouwen, pleinen, parkeerterreinen en nauwelijks mensen. In één van de gebouwen is een congres, daar lopen een handjevol mensen heen en weer. We maken wel een praatje met 2 jonge knullen, waarvan er één erg nieuwsgierig is naar wat wij hier uitspoken. Hij is Duitser (Algerijn) en denkt dat ook wij Duitsers zijn. Maar vindt ook dat alle Nederlanders goed Duits spreken. Hele verhalen heeft hij en het is grappig om zo op straat met wildvreemden verhalen te delen.

we gaan vast nog veel muurschilderingen zien

Inmiddels hebben wij het wel gezien in Zaragoza en fietsen terug, deze stad gaat bij ons niet op het lijstje “de moeite waard”. Morgen rijden we weer verder, op zoek naar meer Spanje.