5 t/m 12 april
In Menidi genieten we volop van de zon, het mooie plekje en de stilte. We vinden het echt fijn om weer in Griekenland te zijn. Al moet je landen eigenlijk niet met elkaar vergelijken, want ieder land heeft zijn charme, maar ook zijn mindere kanten, toch doen we dat natuurlijk wel. Even wat verschillen zoals wij die zien tussen Italië en Griekenland: De dorpjes en steden zijn in Italië mooier, de mensen wat botter, contact maken is erg lastig met de Italianen. Het eten is er heerlijk, de wegen over het algemeen een ellende, de wijn en ijsjes super. In Griekenland zijn de dorpjes en steden niet zo bijzonder, de mensen gastvrij en altijd in voor een praatje, zelfs al moet het met handen en voeten, het eten is redelijk goed in Griekenland, de wegen prima en de snelwegen fantastisch, de wijn vaak lauw en de ijsjes gaan we nog proeven. En wat in beide landen geweldig is zijn de landschappen, zo mooi! Bijna iedere kilometer is genieten.
Maar goed, we zijn in Griekenland en starten heel rustig aan. Rob is verkouden en hoest veel en dat betekent rustig aan doen. Van Menidi rijden we naar de kust aan de golf van Korinthe en komen daar in het kleine havenplaatsje Chalkeia terecht. Beetje zoeken, maar dan hebben we een machtig mooi plekje aan het water. We gaan eerst maar eens op verkenning en komen bij een terrasje uit waar een paar Nederlanders zitten die hier net een paar dagen geklommen hebben. We schuiven bij ze aan en hebben een gezellig uurtje met mooie reisverhalen. Het dorpje is verder niet veel en de dag is al bijna om, terug naar de camper, tijd om te koken, eten en rommelen in de camper.
De dag erna blijven we op dit mooie plekje, maken een wandeling langs de kust en genieten van de zon. Rob doet weer een middagtukje en Boris en ik vermaken ons rondom de camper. Er zijn hier wat zwerfhonden, maar die zijn heel lief en zien er best gezond uit. Waarschijnlijk krijgen ze her en der in het dorp eten toegestopt. Met Boris gaat dat prima, hij is niet meer zo onstuimig, snapt dat hij soms afstand moet houden en begrijpt wanneer er gespeeld kan worden en wanneer hij niet gewaardeerd wordt. Fijn is dat, want dan kan hij ook los lopen als er weinig verkeer is. Tijdens onze wandeling langs de kust, passeerden we een camper waar ook een zwerfhond lag en Boris wilde daar wel even naar toe. De hond die daar lag gaf hem een grom, waarschijnlijk dacht hij “Deze camper is voor mij, ik krijg hier eten, dus wegwezen jij!” Die boodschap snapte Boris goed, omdraaien en wegwezen!
Na 2 nachtjes rijden we weer verder, we gaan met de pont de golf van Korinthe over en hebben daarna een prachtige rit langs de kust. De keuze is snelweg of vlak langs het water rijden. Deze laatste optie is een goede keuze, door dorpjes, dicht langs de prachtig blauwe zee met een woeste branding die zelfs hier en daar over de weg spoelt. We doen bijna 3 uur over 150 km, maar het is dan ook 3 uur genieten!
Dichtbij oud Korinthe is camperplek Fanaria Rest, op een terrein van een voormalige benzinepomp. De pompen zijn weg, maar het restaurant is er nog en daar kun je erg lekker eten. Het sanitair, wc en douche, zijn dag en nacht open en ze hebben een idiote hoeveelheid wasmachines en drogers (totaal 18!). Als ik met Boris een rondje ga lopen word ik herkend, nee eerlijk, Boris wordt herkend! Een gezellig praatje en samen een hapje eten in het restaurant zijn het gevolg, helemaal leuk. De volgende dag trek ik alles wat los en vast zit uit de camper en doe 6 wassen! Zon en wind drogen de was en verder is het weer lummelen, Rob doet nog maar eens een middagtukje en knapt langzaamaan weer op. Gisteren tijdens het eten had hij weer een enorme hoestbui en kreeg van de eigenaresse Stephanie een kop thee met honing en de instructie: niet te praten! Het hielp eventjes, maar vooral de instructie niet praten klopt wel. Des te minder hij praat, des te minder last en ja dan kun je maar beter af en toe een tukkie doen!
Na 2 nachtjes bij Stephanie rijden we een paar kilometer om eerst een burcht te bezoeken die hoog op een berg ligt. De Akrokorinthos ligt echt hoog en als je boven bent heb je prachtig uitzicht. Er is nogal drukte van een groep mannen die hier belichting aan het voor bereiden is voor een film die hier binnenkort gedraaid gaat worden. Een van de mannen komt een praatje maken, vertelt dat dit niet zijn lievelingslocatie is maar maakt er ondertussen grapjes over. Het is ook wel een bizarre klus, iedere kabel, statief, generator wordt met het handje naar boven gesjouwd. Ze hebben ook 2 kruiwagens op rupsbanden met een motortje, maar die zijn zo klein dat wanneer ze daar alles mee naar boven moeten sjouwen, de film pas over een jaar gedraaid kan worden. Later zien we dezelfde man een klimgordel omdoen, het zal niet eenvoudig zijn om dat allemaal voor elkaar te krijgen!
Beneden gekomen rijden we weer een klein stukje en bezoeken de tempel van Apollo. Rob hoeft niet zo nodig, hij pakt liever de drone en maakt wat mooie opnames en wordt weggestuurd. Ik ga het museum in en wil vooral de mozaïekvloeren zien. Ik vind dat altijd zo indrukwekkend! Van de vloerdelen die gevonden zijn hebben ze wandborden gemaakt en er staan een stuk of 6 vloerdelen tegen de muren van het museum. Ik loop ook nog even een rondje buiten, het zegt me allemaal niet zoveel, maar doordat het heel rustig is is het wel prettig om over het terrein te wandelen. De tempel van Apollo heeft nog 6 zuilen staan en als ik daar ben vliegt net de drone over mijn hoofd.
Terug gekomen bij Rob en Boris rijden we naar het kanaal van Korinthe. Het is inmiddels weer bewolkt en somber. Rob loopt in zijn eentje naar de houten brug om te kijken of er activiteit is. Nog een uurtje wachten volgens de brugwachter, dus gaan we met zijn drietjes op stap om het schouwspel te bewonderen. De houten brug zakt en dan komt er een sleepboot met vrachtschip het kanaal in. De hele tocht door het 6,5 km lange kanaal duurt een half uur. als de schepen voorbij zijn komt de houten brug weer omhoog, zonder vis deze keer!
We overnachten naast het kanaal van Korinthe en gaan de volgende dag weer rijden. We stoppen even om nog bij één van de andere bruggen over het kanaal te kijken en rijden dan via een prachtige route, uitzicht op de azuurblauwe zee en de bergen, naar Epidauros. Daar vinden we een mooie lunchplek en bedenken dat we hier wel willen overnachten, ook al zegt een bord dat het niet mag. We lezen even de reviews op park4night en kiezen eieren voor ons geld. Er zijn regelmatig forse boetes uitgedeeld en mensen zijn in de nacht weggestuurd door de politie. Willen we niet! Dus lunchen we, maken een mooie wandeling naar een kapelletje, werpen een blik op het kleine theater van Epidauros en vervolgen onze weg.
We rijden naar het uiterste puntje van deze meest oostelijke vinger van de Peloponnesos en komen uit in het havenplaatsje Kilada, net om de hoek bij het vakantieverblijf van Willem Alexander en Maxima. Ook hier is het nog rustig, behalve op de plek waar wij staan. Het halve dorp gebruikt deze aanlegplaats om rondjes te rijden, dat houdt gelukkig om een uur of elf wel op. ’s morgens is het vanaf 6.30 klaar met de rust, een vrachtwagen komt met enorme rotsblokken aan gereden die op een schip worden geladen. We besluiten dat we hier niet nog een nacht gaan staan, na de koffie rijden we naar de andere kant van de baai, hier start een wandeling naar een paar grotten. Eerst maken we de camper goed schoon, want dat is al een paar dagen niet gebeurt en met Boris aan boord, tsjonge jonge, wat geeft dat toch af en toe een stof, zand, haren en rommel. Dan zetten we de tafel en stoelen buiten en genieten in het zonnetje van de lunch, het wordt eindelijk echt lekker weer.
Later wandelen we naar de grotten, eerst een stuk over een breed zandpad en dan wordt het smaller, rotsiger, ongelijker en voor mij niet te doen. Ik ga een stukje terug naar een bankje om op Rob en Boris te wachten. Boris is al snel bij mij terug, die heeft weer een feestdag, vervolgens verschijnt Rob, ook hij heeft het opgegeven. Het laatste stuk moest hij op handen en voeten, dat vond hij te gek worden. Toch was het een heerlijke wandeling en maken we ’s avonds vanaf de andere kant van de baai nog een foto van de verlichte grotten. We rijden terug naar het havenplaatsje Kilada om op een ander, hopelijk rustiger plekje de nacht door te brengen. Morgen weer verder op pad om nog meer van de Peloponnesos te (her )ontdekken.
Het vlog bij dit verhaal staat hier
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
