Trekken langs de kust

12 t/m 19 april

Onze tweede nacht in Kilada is een stuk rustiger, we hebben ver van de haven gestaan en dat was dus prima voor een goede nachtrust. We vinden de vrije plekjes echt fijn, zeker buiten het seizoen kan dat in Griekenland zo gemakkelijk. Het is prettig om aan de rand van een dorp te staan, het is stil, de bakker is meestal op loopafstand en we zien het dorpsleven aan ons voorbij trekken. Voor ons het ultieme campergevoel. Er zijn natuurlijk ook nadelen aan het vrij staan, in Griekenland kun je overal water halen, maar je toilet lozen kan alleen op campings of camperplaatsen. Wij hebben 2 toiletcassettes, dus 5 a 6 dagen houden we het wel vol en dan is het tijd om weer een camping op te zoeken, soms voor één nacht, soms voor een aantal nachten.

Dat is precies wat we in Drepano gaan doen, een aantal nachten op een camping staan. Inmiddels zijn we 6 weken onderweg en hebben al flink wat gereisd en gezien en wat we ons, voordat we in de camper gingen wonen, nooit hadden gerealiseerd, überhaupt nooit over nagedacht trouwens, dat reizen een behoorlijk vermoeiende activiteit is! Dus!!

Het is hier nog stil op de camping, een stuk of 6 campers, wel veel activiteit, heel veel activiteit. Op de camping wordt een deel ingericht voor glampingtenten of stacaravans, maar wij gokken op glampingtenten. Er zijn dagelijks mannen bezig met kabels leggen, onderstellen bouwen, maar we hebben er weinig last van. Als we de camping aflopen langs de zee zien we bij de terrassen en andere campings ook veel activiteit. Er wordt geschilderd, gesnoeid, geveegd, met meubilair gesjouwd, het seizoen is in aantocht! Komend weekend is het Pasen en dat betekent in Griekenland de start van het zomerseizoen. De uitdrukking “er op je paasbest uitzien” is hier wel van toepassing. Onkruid wordt verwijderd, nieuwe plantjes gepoot, verlichting opgehangen. Wij lopen met Boris een aantal keren per dag langs al deze activiteiten en iedere keer is er wel weer wat veranderd of zitten harde werkers even op een stoel uit te puffen en de noeste arbeid te bekijken.

We hebben op deze camping een geweldig sanitair gebouw en daar maken we dan ook dankbaar gebruik van. De eerste keer dat ik onder de douche sta komt Rob even checken of het wel goed gaat, zo lang ben ik aan het douchen. Schandalig, maar ook schandalig lekker! De keren daarna douche ik een stuk korter, maar geniet er wel enorm van. Het duurt even voor we de rust echt te pakken hebben, Rob kan dat beter, maar ik heb altijd wat moeite om echt tot rust te komen. Na 2 dagen willen we eigenlijk weer verder, maar het worden er 4, het is gewoon fijn om even te chillen.

Op de camping worden we ook herkent door volgers, dat vinden we allebei nog steeds wel een beetje ongemakkelijk, maar ook super leuk natuurlijk, zeker als we complimenten over onze vlogs krijgen. We maken een praatje en gaan ook nog even samen eten in het dorp, heel gezellig allemaal. De volgende dag trekken we de fietsen uit de garage, om nog even naar het volgende dorp te trappen. Daar zijn we niet zo van onder de indruk, veel toeristenwinkeltjes, hotels en appartementen. Waarschijnlijk is het wel gezellig om hier ’s avonds een hapje te eten, maar wij houden het bij een ijsje. De route heen en terug is wel erg mooi om te fietsen! Terug in Drepano constateren we dat we dit dorpje leuker vinden, het is niet gericht op toeristen, er is wat horeca, een bakker en supermarktje, meer een dorpje dat nog van de bevolking is en zoals wij dat graag zien.

Na 4 dagen vinden we het wel tijd om verder te reizen, we gaan naar Nafplion, een klein stukje verderop. We zetten de camper op een parkeerterrein, wandelen met Boris, lunchen en willen dan het stadje in. Maar dan hebben we een dilemma, het is best warm in de camper! We wilden Boris in de camper laten, maar dat is niet ok. Hij is niet zo gek op stadjes, dus voor zijn plezier laten we hem dan in de camper. Vandaag dus niet, hij moet mee. Een mooi aangelegd pad, met links rotswanden en rechts een steile helling richting zee brengt ons naar de stad en niet te vergeten, zeker 20 katten. Rob neemt Boris dan ook al snel van me over, want wat is die hond sterk als hij een kat in het vizier heeft en een groot deel van de kattenbevolking is absoluut niet onder de indruk van hem. Ze blijven gewoon midden op het pad zitten, hard werken dus voor Rob en Boris. Als we het pad rond de rots hebben gelopen komen we in de buurt van de haven. De wandeling om de rots is eigenlijk een wandeling onder het bastion van Nafplion door. Tegenover de haven, ligt in zee het Bourtzi fort, groot en indrukwekkend, zittend op een bankje genieten van het uitzicht op het fort. Verder is de haven niet zo interessant er liggen wat boten, maar op de kade is het een drukte van belang met toeristenbussen, een treintje en familiefietsen voor 4 personen. Wij lopen dan ook de stad in, autovrij, bij de terrassen de nodige katten, maar vooral een gezellig centrum, waar ik ook nog een leuke blouse koop. Via trappen klimmen we hoger door het centrum en genieten van de doorkijkjes en uitzichten. We zien veel panden in verval en besmeurd met graffiti, het geeft hier en daar wel een wat armoedige sfeer, al zijn er ook straatjes mooi verzorgd met bloeiende struiken, plantenbakken en mooie winkeltjes. Het hooggelegen bastion laten we voor wat het is, Rob mist nog wat conditie en we willen ons niet met het treintje of bus laten brengen.

Het is ook tijd om nog een stukje te rijden, we gaan op zoek naar een plek voor de nacht. In de buurt van Nafplion gaat ons dat niet lukken, we rijden nog een halfuurtje langs de kustlijn en komen dan uit in Kiveri, een klein plaatsje met uitzicht op Nafplion. Een prima plek, met het ruizen van de zee naast ons kunnen we hier prima slapen.

We gaan de komende dagen iedere dag wel een stuk rijden, we willen de paasdagen in de buurt van Githion doorbrengen en dat is niet heel ver, maar met een gemiddelde van 50 km per uur gaat het niet snel. Het tempo is zo laag omdat we door dorpjes rijden er veel bochten zijn en het landschap zo wonderschoon is, dat je niet eens sneller wil rijden. Want tjonge wat is het prachtig om ons heen. Iedere bocht is mooi, de bergen waar we langs rijden, het groen, alle kleuren van de lente, het blauw van de zee en de nevel boven zee die de bergen in verte met nevel omhullen.

Verder dus, vanuit Kiveri rijden we naar de kust voor Leonidio, we rijden in het dorpje verkeerd en moeten ons door wel heel smalle straatjes wringen, eigenlijk kan dit niet met de camper, maar het lukt. Als je deze dorpjes en straatjes ziet snap je ook waarom de hele grote campers van boven de 8 meter nauwelijks in Griekenland rijden. Ons lukt het gelukkig wel en we komen op de park4night plek die we uitgezocht hadden. Rob heeft al snel bedacht dat hij het niks vindt, ik twijfel nog, maar uiteindelijk gaan we naar camping Semeli die 50 meter verderop ligt. Daar mogen de stoelen gewoon buiten staan, kan de luifel worden uitgerold en dat is best prettig met zo’n 25 graden. We komen hier oude bekende tegen! Guus, Noortje, Toon en Dorus hebben we in Florence en Matera ook al gezien en via polarsteps volgen we elkaar. We wisten dus wel dat ze ook in deze hoek van de Peloponnesos zaten, maar niet dat ze ook op deze camping staan. Even bijpraten en vanavond gaan we maar eens uit eten, want we zijn niet snel uitgepraat met elkaar.

Maar voor het zover is eerst lunchen, lummelen en dan hakt Rob de knoop door, hij gaat zwemmen in zee! BRRR!! Boris en ik willen dat natuurlijk wel zien dus wij gaan als brave supporters mee en leggen deze plons vast op camera. Stoer hoor! De camping heeft een leuke extra service, op het strand staan bedjes voor de gasten, dus daar maken we graag gebruik van want het is echt prettig op het strand. ’s avonds gaan we uit eten met Guus en Noortje en de kleine jongens van 1,5 en 3 jaar. Gezellige mannetjes, Toon de oudste heeft hele verhalen en ziet overal een spel in en Dorus hobbelt gezellig over het terras en doet zijn grote broer in alles na. We delen reisverhalen van lang en kort geleden en genieten van een prima Griekse maaltijd. Maar ook hier blijven we maar één nacht, dus de volgende ochtend nemen we afscheid en trekken weer verder.

Het vlog wat hoort bij dit verhaal staat hier