15 t/m 22 maart
We gaan naar Florence, tussen de buien door, zijn we blij dat dat toch lukt. Er is heel veel regen gevallen en er gaat nog veel meer komen. Wij gaan met de bus de stad in, wel met 20 minuten vertraging, maar we spreken een paar Nederlanders bij de bushalte en dan vliegt de tijd voorbij. Het is in Florence enorm druk, veel bussen en in de stad lopen enorm veel jongeren, het lijkt wel schoolreisjestijd. Op internet hebben we een korte stadswandeling gevonden, die brengt ons eerst naar de overdekte markthallen, wat een kleuren, geuren en indrukken! Daar genieten we allebei enorm van, dus zwerven we daar rond en kijken naar alles wat er om ons heen gebeurt, heerlijk!
Vandaar uit lopen we naar de Dom en daar is het echt enorm druk. We willen toch graag even binnen kijken en gaan dus braaf in de rij staan. Gelukkig gaat dat best snel en na 20 minuten staan we binnen. Indrukwekkend groots en absoluut de moeite waard om een bezoek te brengen. Vandaar lopen we naar de rivier de Arno en kijken uit op de Ponte Vecchio. Via een andere brug lopen we naar de overkant van de Arno waar het veel stiller is, hier vinden we dan ook een restaurantje waar we een heerlijke pizza eten. Er eten alleen maar locals en de pizza is fantastisch, de espresso na het eten is subliem! Verder maar weer, over de Ponte Vecchio, terug naar het centrum. Daar dwalen we nog wat rond totdat de eerste spetters vallen en we snel op zoek gaan naar de bus. Rennend halen we de bus terug naar camping Hu en voor de grootste bui valt zijn wij weer terug op de camping. Daar spreken we nog een jong stel met 2 kleine kinderen die een half jaar op stap zijn voor de oudste naar school gaat. Leuke gesprekken hebben we soms zo maar, de vrouw van het stel had onze stickers op de camper gezien en was nieuwsgierig naar wat wij zoal doen. Even wat informatie uitwisselen en als het dan echt begint te regenen gaan we allemaal snel de campers in.
Van Florence rijden we naar het meer van Trassimeno, onderweg hebben we echt slecht weer! We rijden verkeerd en komen in hele kleine dorpjes terecht en het weer is daar bar en boos, mensen staan hun huis leeg te hozen en hulpdiensten zijn straten aan het leeg pompen. Modderstromen en ellende over de straten. Wij zijn aan het eind van de dag blij dat we daar goed doorheen gekomen zijn, want het maakte wel diepe indruk op ons.
Aan het meer van Trasimeno vinden we een heerlijke camperplaats in San Feliciano met gratis voorzieningen en een kraan die water geeft en daar strijken we neer. Het voelt wel een beetje verlaten allemaal, de meeste appartementen zijn leeg, maar als we het dorpje door lopen komen we in een klein centrum terecht waar wel gewoond wordt. We hebben het zonnetje gevonden en genieten van het buiten zijn. De volgende dag bedenken een keer of 5, gaan we of gaan we niet? Het zonnetje is zo lekker dat we pas aan het eind van de middag vertrekken naar de andere kant van het meer, naar Castglione del Lago een dorp boven op een heuvel. Weer een prima vrije plek met uitzicht op het dorp op de heuvel. We blijven hier 2 nachtjes, wandelen een flink stuk langs het meer, zien de camping waar we zeker 20 jaar geleden met onze kinderen kampeerden en lopen daarna de steile heuvel op naar het centrum van Castiglione del Lago. Toen nog weinig toerisme en vooral barretjes waar de plaatselijke bevolking een koffie of borrel op het terras dronk en natuurlijk ook de ijswinkel waar de campinggasten hun ijsjes haalden. Nu is de hoofdstraat vol met trendy winkels, hippe barretjes en weinig tentjes waar je de locals vindt. Toch is het nog steeds een leuk stadje met prachtige vergezichten en in de oude burcht nog steeds een openlucht bioscoop waar Rob toen met Joep een film in het Italiaans heeft gezien, vooral leuk voor de beleving.
Na 2 nachtjes rijden we naar de wasserette om onze wasbare dekbedden te wassen (wat een fijne uitvinding, geen gedoe met die grote dekbedhoezen in een krappe camper!) een vriendelijke meneer helpt me op weg want ik begrijp de Italiaanse gebruiksaanwijzing niet helemaal. Vervolgens nog langs de serviceplek en dan gaan we weer verder, volgende bestemming is Citta della Pieve. Onderweg is het zo wonderschoon mooi. Cipressen, pijnbomen, boerderijen, kleine dorpjes, het is volop genieten. Behalve dan……… het wegdek! Het is af en toe bar en boos en de aangegeven snelheidslimiet halen we bij lange na niet. Echt niet overal hoor, er zijn prachtige stukken asfalt, maar dan opeens bonk boem, (horen en zien vergaat ons af en toe in de camper)en alles wat je er bij bedenken kunt als het wegdek echt slecht is.
Citta della Pieve is weer zo’n mooi dorpje op een heuvel. De stenen die hier gebruikt zijn komen allemaal van materiaal uit de omgeving. Prachtige straatjes en steegjes en volgens de inwoners is hier het smalste straatje van Italië, 45 cm breed. Dat zoeken we natuurlijk ook op en lopen er door heen. Het steegje is ontstaan omdat de eigenaren van de panden aan weerszijde van het steegje het niet met elkaar konden vinden en dus geen gezamenlijke muur wilden. Ze maakten liever hun huizen smaller en daardoor ontstond deze smalle steeg.
Ook hier hebben we een mooie plek, het is aangelegd als camperplek, maar de voorzieningen zijn matig, al hebben we hier wel gratis stroom. Er is een kraan en de loosplek is krap om in te rijden voor onze camper. Wat dan wel weer fantastisch is, is het uitzicht op het dorp.
De volgende dag is weer even kilometers maken, want we gaan op bezoek! Hoe leuk is dat! Eerst even langs een tuincentrum om wat buitenplantjes te halen en nog even naar de supermarkt om de levensmiddelen aan te vullen. Het plan was om een stuk snelweg te nemen, want voor echt langere trajecten vinden wij de binnendoor wegen niet prettig. Wat is het wegdek slecht in Italië! Helaas gaat het snelwegtraject niet door, er wordt aan de weg gewerkt en er is over een grote afstand een omleiding door de kleine dorpjes van Umbrië. Dit kost erg veel tijd want het vrachtverkeer moet er ook door heen. We staan zelfs een tijdje stil omdat 2 vrachtwagens elkaar in een bocht niet kunnen passeren. Gelukkig lossen ze het samen goed op en kan iedereen weer verder. De route is prachtig en we komen steeds dichterbij de Apenijnen, er ligt nog sneeuw en zet daar een zonnetje op en je hebt een betoverend landschap.
Eindbestemming is Frontale (Apiro), net buiten dit dorp hebben Nelleke en Giel André een camping en appartementen “camping Vista San Vicino“. Nelleke was ons buurmeisje in Alkmaar en zij paste ook regelmatig op onze kinderen. Dat is dus wel al een paar jaar geleden en we hebben haar dan ook al zo’n 20 jaar niet gezien. Via haar ouders wisten we dat ze hier naar toe getrokken zijn en op 26 november 2024 waren zij in “Ik vertrek”. Regelmatig hebben we opgenoemd dat als we naar Italië zouden gaan we hier toch echt wel even op bezoek wilden gaan. Het moment is daar………………….
We worden hartelijk ontvangen en mogen met de camper naast het huis staan, want op de camping wordt hard gewerkt om alles voor het seizoen klaar te maken. Het is een gezellig weerzien en er is veel bij te praten. Er is ook veel te doen en de dag erna helpen we met snoeien, tuin afval opruimen, fikkie stoken, maar lunchen ook gezellig met elkaar en dit alles met zicht op Monte San Vicino, een strak blauwe lucht en een heerlijk voorjaars zonnetje maakt dit een topdag. De dagen erna vullen zich ook op die manier, het is fantastisch weer, er is veel te doen. al klussend, pratend, etend, vullen de dagen zich en voelt het heel vertrouwd om hier op bezoek te zijn. We eten in het dorp bij Francesca, waar vooral werklui zitten en we dan ook een (h)eerlijke Italiaanse maaltijd eten.
Een prachtige stop en één waar we met veel plezier op terug kijken. Dag Nelleke, Giel, kinderen, hond Bruno (wat een gezellig speelmaatje voor Boris!) en dag camping “Vista San Vicino” wij komen zeker terug! Nu verder zuidwaarts…………..op weg naar de hak van Italië!
Het vlog over deze mooie plek kan je hier bekijken
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
