José – We zijn op pad

1 november 202531 oktober 2025

Van Frankrijk naar Italië

18 t/m 25 oktober

Een prachtige route, smalle wegen, fantastische vergezichten, maar inmiddels ook wel beetje moe komen we aan op de camperplaats in Sospel. Een bergdorp met 2 campings, beide gesloten voor de winter en aan de rand van het dorp een camperplaats.

We zetten de camper op een mooi plekje en ik ga meteen met Boris op pad, want die werd het laatste half uur ook wel een beetje mal van al dat gedraai in de bochten. Hoe ik dat merk? Hij gaat steeds vaker staan, wil dan geaaid worden en tegengehouden in de bochten, gaat weer liggen en even later weer staan. Kortom hij wordt onrustig. Direct naast de camperplaats is een parkje, daar mag hij even overal aan snuffelen, op veel plekken er een plasje overheen doen en genieten van het buiten zijn.

Terug bij de camper staat Rob te kletsen met de buurman. Hij is voor het eerst met zijn camper op pad en wil 8 maanden door Europa trekken. Genoeg gesprekstof dus. Daarom nodigen we hem uit om te komen eten en dat is heel gezellig, soms raak je ook niet uitgepraat over het camperleven. Rond negen uur vertrekt hij weer en kijken wij nog even t.v. voor we ons mandje induiken, we zijn moe!

Zoals beloofd regent het de volgende dag, tussen de buien door lopen we een rondje met Boris. Verder is het rommelen, douchen en beetje werken. De regen blijft doorgaan, Boris heeft onder protest al een rondje gelopen. nu zijn wij aan de buurt, het is geen stortregen, dus eigenlijk ook wel te doen. We lopen een halfuurtje door dit mooie bergdorp, werpen een blik in de kerk en hopen maar dat het morgenochtend droog is.

We hebben mazzel, het is de volgende dag droog, dus lopen we met Boris nog een rondje door dit fraaie middeleeuwse bergdorp. Eeuwen geleden was dit een knooppunt voor de koninklijke zoutroute en dat is nog steeds goed te zien. Zeker vanaf de brug, waar tol betaald moest worden voor het zout, heb je een prachtig zicht op de beide dorpjes. Alles is toch echt leuker als het droog is. Geen zonnetje, maar we zijn al lang blij dat we hier toch nog even van kunnen genieten!

Vanuit de bergen rijden we weer naar de kust en na veel zoeken, afwijzen en verder zoeken vinden we bij San Remo een plekje. In een straat naast sportvelden, die van ’s morgens tot ’s avonds laat gebruikt worden, lees veel lawaai en dus ook veel auto’s, scooters en ander verkeer. Ik roep meteen “we gaan morgen weer!” Rob is nog niet overtuigd, maar in de loop van de avond heeft hij het ook wel bekeken. De mogelijkheid om vrij te staan aan de kust laten we varen. De volgende ochtend verder maar weer, de zon schijnt nog steeds, maar in de camper hangt een klein onweerswolkje. We zijn er allebei een beetje mopperig van, ja ook in de camper is het niet altijd feest.

We hebben een paar opties dichtbij de kust en de eerste is een agricampeggio, een boerenerf dus. Daar aangekomen worden we aangesproken door een man op de fiets, die we voor het gemak meteen maar opa noemen. We vermoeden dat hij als een soort propper voor de camping werkt want we zien hem regelmatig beet hebben. Nu is dat ook wel slim, want als je voor de deur staat krijg je de neiging om door te rijden. Rob verdwijnt met opa achter de winkel en kassen, want het boerenerf bestaat uit een aantal kassen, om een kijkje te nemen op de camping. Opa is nogal innemend en Rob houdt wel van het niet alledaagse, dus rijden we 5 minuten later achter de opgetrommelde zoon, tevens eigenaar van camping en kassen, door een wirwar van straatjes. De laatste bocht kunnen we nauwelijks nemen, maar dan staan we op een prima plekje!

Het is verzorgd, groen, mooie plekken, simpel sanitair. De dagen erna verschijnt er iemand op de fiets met een tentje, een 4×4 met een daktent, een stel met auto en een tentje, een paar caravans en campers, opa haalt ze allemaal binnen!

Wij hebben het hier goed naar de zin, de eerste middag lopen we naar het strand om te genieten van een rustige zee. We vinden na wat speuren het hondenstrand. Dit is wel een beetje een lachertje, want het is ongeveer 10 bij 20 meter en meer wordt het niet. Een stukje verderop staan een paar Italianen met hond en ik maak een praatje met ze. Hun honden lopen los en ze vertellen dat het zo buiten het seizoen geen probleem is om de honden los te laten. Boris is inmiddels al los en speelt uitzinnig met de andere honden. Een grote, prachtige koningspoedel, klein keffertje en een zwarte labrador en met die laatste is Boris meteen dikke maatjes. Na 10 minuten zijn ze alle vier wel total loss, dus doen we Boris aan de lijn, laten hem water drinken en eventjes uitpuffen. Het is wel een prachtig gezicht om te zien hoe fijn hij het vindt om met andere honden te spelen. Ondertussen loop ik nog even naar het groepje hondenbezitters en vraag een tip om vanavond te gaan eten. Nee geen pizza, lekker eten van de regio, dan moeten we toch echt naar “O Sole Mio”. Wij weten waar we vanavond gaan eten!

woeste golven, wij houden zo van het strand

De video bij dit verhaal staat hier

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.

Geef een reactie Reactie annuleren

25 oktober 202524 oktober 2025

Een machtig plekje aan de kust

18 t/m 25 oktober

We willen nog een paar dagen genieten van de zon en de warmte, want met temperaturen tussen de 20 en 25 graden is het heerlijk aan de kust. Het is niet zo dat we met een stoel of handdoek naar het strand gaan, maar hoe lekker is het om buiten te ontbijten, lunchen en af en toe avondeten? Daar tussendoor wandelen en buiten rommelen.

Dus op zoek naar een plekje, er zijn echt al veel campings dicht, maar bij Sainte-Croix, een stukje ten westen van Marseille vinden we camping Les Tamaris. Deze ligt aan een baaitje en het is heerlijk om hier een paar dagen te vertoeven. We beginnen natuurlijk met de was, binnen 2 dagen hebben we 5 wassen gedraaid en weer weggewerkt. Wat we hier vooral doen is wandelen met Boris langs de kust en op de fiets boodschappen doen. En verder? Genieten we van het heerlijke weer, een boek lezen, uitgebreid de krant doorspitten en al rommelend zijn er zomaar 4 dagen voorbij! Ik heb het al eerder in een vlog gezegd, langzamerhand leren we rustiger te reizen. Het helpt dat Frankrijk niet nieuw voor ons is, dus de behoefte om van alles te zien en te doen is ook wat minder dan wanneer we naar nieuwe bestemmingen reizen.

Via het binnenland rijden we weer terug naar de kust. In het binnenland hebben we één nachtje op een camperplaats in Cabasse gestaan, maar die lag nogal lastig om een wandeling te kunnen maken. Dan moesten we echt 1,5 km langs een smalle, bochtige weg lopen om ergens te komen. Dus rijden we verder, toch nog een keer op zoek naar een plekje aan de kust. Het kost ons heel wat tijd om uiteindelijk te constateren dat tussen Fréjus en Monaco gewoon geen vrije plekken te vinden zijn. We zien ze wel, campers die in parkeervakken naast de weg staan of dwars voor een verlaten gebouw, maar dat voelt voor ons niet goed.

Alle parkeerterreinen in dit gebied hebben hoogtebeperkingen, hoger dan 1,9 meter kan er niet op, daar is plek genoeg! We bekijken nog een paar P4N plekken met prachtig uitzicht, maar daar is het nu vol en kunnen we nauwelijks op rijden. We kiezen eieren voor ons geld en trekken het binnenland in. Gelukkig hebben we op een goede plek geluncht, waar we ook een klein uurtje met Boris in een park hebben gewandeld, dus we kunnen wel even verder. Ter hoogte van Monaco, afslag dure auto’s, rijden wij de bergen in. Een prachtige route, smalle wegen, fantastische vergezichten, maar inmiddels ook wel beetje moe komen we aan op de camperplaats in Sospel. Een bergdorp met 2 campings, beide gesloten voor de winter en aan de rand van het dorp een camperplaats.

de video bij dit verhaal staat hiet

de laatste video staat hier

Geef een reactie Reactie annuleren

18 oktober 202517 oktober 2025

overnachten op de Mont Ventoux

11 t/m 18 oktober

Dit wordt een lastig verhaal, meestal komen de woorden om een stuk te schrijven vanzelf, maar nu niet! Eigenlijk kan ik alleen maar in superlatieven schrijven, want tjonge, jonge wat is de Mont Ventoux overweldigend mooi. Ik zal het toch proberen………………………..

We rijden op een mooie, zonnige dag de Mont Ventoux op! Het is nog redelijk vroeg, dus nog maar weinig verkeer. Natuurlijk is het overgrote deel van het verkeer fietsers. In alle soorten en maten, mannen en vrouwen in strak lycra, een gezin met kinderen, een man in spijkerbroek op een elektrische stadfiets en van heel jong tot best wel op leeftijd. Wij rijden rustig met de camper omhoog, dat telt niet voor iedereen, er zijn ook chauffeurs die als een dolle tussen de wielrenners door schieten. Als we bijna boven zijn komen er ook al fietsers naar beneden, die zijn vanmorgen vast al heel vroeg begonnen.

Het is echt bijzonder, wat een berg is dit! Wat een uitzichten, zeker als we éénmaal boven de boomgrens komen, het is hierboven bijna wit en we zijn zwaar onder de indruk! We vinden een parkeerterrein waar we de nacht door kunnen brengen. En dan snel naar buiten, Boris aan de lijn en lopen. Via een kiezelpad lopen we het laatste stuk naar de top. Dat gaat niet snel, we stoppen steeds om van het uitzicht te genieten en even uit te puffen, want het is behoorlijk steil.

Voor we het allerlaatste stukje lopen, gaan we nog op een traptrede zitten om van het uitzicht te genieten. We raken niet uitgekeken! Een stuk beneden ons komt een man naar boven gelopen met een imposante herdershond. Ik herken hem van de camperplaats en als hij boven is maken we een praatje. Zijn hond was al iets eerder boven en kwam bij ons om Boris zijn waterbak leeg te drinken. De man vertelt dat hij 7 uur gelopen heeft over 17 km! Wauw! Wat een prestatie en dan gaat hij ook terug lopen!

Wij lopen daarna de trap op en zijn dan echt op de top. Hier is het inmiddels een drukte van belang. De fietsers die boven aankomen houden hier pauze, er wordt flink gegeten en natuurlijk wil iedereen op de foto met zijn/ haar fiets! Het doet mij denken aan de sfeer in Santiago de Compostella, waar de lopers en fietsers van de camino zich verzamelen. Het is hier niet zo massaal, maar de euforie is er niet minder om.

Via de weg lopen we terug naar de camper, waar een mevrouw heel enthousiast op ons af komt gelopen. We herkennen dat inmiddels, als iemand zo resoluut op ons af komt is het naar alle waarschijnlijkheid een volger. Dat klopt in dit geval ook, Wilma begroet ons hartelijk en vindt het erg leuk om ons in het echt te zien, even later komt Theo er ook bij en is het al snel erg gezellig. Wij moeten nog even aan het werk om vlog en blog af te maken, maar spreken af om ’s avonds bij hun iets te drinken. Dat hebben we natuurlijk gedaan en ook dit was weer een gezellige ontmoeting!

We genieten volop van de waanzinnige vergezichten op de Alpen, de zonsondergang is fantastisch mooi en we zetten de wekker voor de zonsopkomst. Rob besluit te blijven liggen als de wekker gaat, ik twijfel. Toch ga ik eruit, dit maak je niet vaak mee en dus loop ik om iets over half 8 de berg weer op. Daar heb ik geen seconde spijt van! Wat is het mooi om de omgeving lichter te zien worden, zoveel tinten grijs en rose, het is niet te beschrijven zo mooi. Helemaal boven aangekomen is de zon al op, ik had eerder op moeten staan, maar toch geniet ik met volle teugen van het schouwspel.

Rond 9 uur ben ik terug bij de camper en ga met Boris lopen, Rob maakt ondertussen ontbijt en na de koffie, opruimen en Wilma en Theo gedag zeggen rijden we weer naar beneden. We willen de terugweg rijden voordat de massa wielrenners dat doen, want daar willen we niet tussen rijden, dat gaat namelijk zo idioot hard, dat is geen pretje. Het gebeurt gelukkig ook maar één keer, maar die gast blijft wel met een snelheid van 60 km per uur tegen de camper aanplakken.

We bezoeken een supermarkt en omdat het nog vroeg is brengen we ook een bezoek aan Saint-Remy-de-Provence. Het dorp waar Vincent van Gogh opgenomen is geweest, zijn oor afsneed en enorm productief was. Het is zaterdag, druk, veel gezinnen aan de wandel, toeristen, horeca en winkeltjes, voor mij is het allemaal teveel. De overgang van die prachtige berg naar dit ietwat mondaine plaatsje kan ik even niet handelen. Rob kan dat beter en geniet van de drukte.

We blijven niet al te lang want we moeten nog een overnachtingsplek zoeken. Al snel vinden we zo’n 10 minuten rijden buiten het dorp een parkeerterrein bij een bos. Het is hier op zaterdagmiddag een drukte van belang met wandelaars, maar naar mate de middag vordert wordt het steeds stiller en staan wij nog met 5 campers op het terrein. De volgende ochtend zijn de eerste wandelaars er al heel vroeg, grote groepen vertrekken met flinke rugzakken op de bossen in. Wij maken ons klaar om verder te trekken want vandaag willen we naar de Middellandse zee.

We vinden een mooie vrije plek op de vlaktes van de Camargue, dit waterrijke gebied, vol meertjes, moeras- en grasland, duinen en bossen is enorm groot. Het hele gebied waar wij staan is beschermd gebied. Wij dachten in eerste instantie dat Boris hier lekker los kon rennen, maar de bordjes geven aan dat hij niet buiten de paden mag. Al wij een rondje om gaan kan hij wel los want dan rent hij voor ons uit en kan hij toch even bewegen. De volgende dag pakken we de fiets en hobbelen over gravelpaden, oude asfaltstroken en zand naar Saintes-Maries-de-la-Mer. Het is prachtig om door dit vogelrijke gebied met talloze flamingo’s te fietsen. In het havenplaatsje met een klein oud centrum zijn toch nog redelijk wat mensen op de been. We zoeken een terrasje en genieten van een lunch in de schaduw, want we hebben nog steeds fantastisch weer en in de zon eten vinden wij te warm. Op de terugweg laten we Boris het eerste stuk uit de fietskar, we moeten door grote zandhopen en op de heenweg heeft Rob zijn fiets met kar en hond er doorheen getrokken, maar dat is gekkenwerk. Boris vindt het prima, blijft goed in de buurt, rent met ons mee tot de volgende zandhoop en gaat dan in de schaduw zitten kijken hoe wij ploeteren. Ook het laatste stukje naar de camper mag hij los, even de poten strekken van het gehobbel in de kar.

Als we net in bed liggen begint het te regenen, eerst zachtjes, dan heel hard, dan is het weer even stil en dan begint het opnieuw. We hopen allebei dat we morgen nog wegkomen! De ondergrond waar we op staan is dikke klei. Dat merk ik ’s morgens als ik Boris uitlaat, we zuigen vast in de klei en de 3 meter van de camperdeur tot op het wegdek, dat bestaat uit gravel, is het even stevig ploeteren. Terug bij de camper heeft Boris moeite om de camper in te komen, zijn poten zuigen helemaal vast. De rubbermatjes die wij voor de deur hebben liggen verdwijnen in de slijk als ik er op ga staan om mijn schoenen uit te doen. Daar zit zeker 5 centimeter klei aan vast. Voor ik naar binnen ga ruim ik eerst de matjes op, doe mijn schoenen in de garage en ga op mijn rubber klompen de camper in. Schoonmaken komt wel als we op een andere plek staan.

Dan komt het spannendste moment! Wegrijden zonder vast te komen zitten, we slippen even, maar Rob weet ons op het gravel te krijgen en we slaken allebei een zucht van verlichting! We rijden! Voorlopig is de zon ons goed gezind aan de Franse kust, dus blijven we nog even aan zee.

De video bij dit verhaal staat hier

de laatste video staat hier

Geef een reactie Reactie annuleren

11 oktober 202511 oktober 2025

We vieren een feestje!

4 t/m 11 oktober

Als vlogger en blogger, ja dat zijn we inmiddels toch echt wel, zijn er zo van die mijlpalen. Dat heeft meestal met aantallen te maken. De eerste 500 volgers, toen 1000, daarna voor het eerst geld voor onze vlogs! Het zijn toch steeds aantallen waar we heel blij van worden. Na 2000, kwam 3000 en deze week was daar onze 4000ste abonnee, dus dank je wel! Voor het kijken, lezen, reageren en alle tips !! Jullie kunnen het niet zien, maar we glunderen er best een beetje van. Dus feest, hoera!

Uiteindelijk zijn we nog een dag in Saoû blijven staan. Ik voelde me niet zo fit, dus is Rob alleen met Boris op stap gegaan voor een wandeling van een uur. Boris kon weer los klimmen en klauteren en Rob die duidelijk geen jonge hond is moest af en toe op handen en voeten omhoog. Ze komen allebei weer opgefrist terug bij de camper. Het weer is nog steeds prima, al maakt de wind het wel lastig om buiten te zitten.

Dan is het na 3 nachten toch tijd om verder te trekken, want we hopen aan de kust te komen. Als we echter zoveel mooie plekjes blijven tegen komen kan dat nog weleens lastig worden. We rijden maar 15 minuten, komen door een kloof met tunneltjes, een dorp met veel wandelaars en dan in een dorpje met een serviceplek en hier kunnen we overnachten. Het servicen doen we onmiddellijk, want de wc’s zijn aardig vol en we kunnen ook wel wat water gebruiken. De plek zelf keuren we af, de bomen hebben laaghangende takken, er staan veel auto’s en geen campers. We rijden door naar onze volgende keuze.

We hebben in Park4night een aantal camperplekken in dit gebied uitgezocht, dus daar zit er vast wel een tussen die ons beter aanspreekt. In Puy-Saint-Martin vinden we een prachtig plekje! Midden in het dorp, het lijkt wel een voormalige camping. Mooie ruime plekken op het gras, voorzieningen en midden in het dorp. Boris en wij zijn wel toe aan een wandeling en we zijn nieuwsgierig naar de omgeving. We struinen door dit ozo Franse dorpje, smalle straatjes, gekleurde luiken, bloembakken, beetje nieuwbouw en uiteindelijk staan we op de top van het dorp, naast het Christusbeeld. Wat een uitzicht, het is hartstikke helder!

Terug op de CP worden we aangesproken door Marianne, een trouwe volger. Ze herkent ons en vindt het leuk om een praatje te maken. Haar man Hans komt er ook bij en voor we het weten hebben we hele gesprekken met elkaar. Hans en Rob hebben zelfs op dezelfde PA gezeten in Alkmaar! We hebben een gezellige klik met elkaar, er wordt heel wat afgekletst met zijn viertjes. Wij blijven er van genieten hoe enthousiast volgers zijn die we tegenkomen over wat we maken.

we vieren ons feestje, 4000 abonnees!!, op een terras

Na 3 nachten rijden wij weer verder, de wind blijft fris en we hopen eigenlijk op nog iets beter weer. Marianne en Hans geven ons de tip om naar Bédoin in de Provence te gaan. Tips zijn altijd welkom, dus dat wordt onze bestemming. We hebben een prachtige rit, alweer. We zien de eerste grote cactussen, pijnbomen en heel in de verte verschijnt de Mont Ventoux. Dit is duidelijk een toeristischer gebied, meer winkeltjes en kroegjes in de dorpen, maar dat vinden wij in deze tijd van het jaar niet erg, want echt druk is het niet. Net als in het vorige dorpje is de camperplaats in Bédoin dichtbij het centrum. Daar kunnen we echt van genieten, rugzak of tas mee en lopend een broodje halen, boodschappen doen, een wandeling door het hoger gelegen deel van het dorp en een biertje op een terras. We doen verder niet zo veel, Rob heeft een spier in zijn rug verrekt, dus alles kost wat meer moeite. Daarom is het dubbel zo fijn om dicht bij het dorpje te staan.

We hebben bij de tourist info ook informatie over de omgeving gehaald. De wandelroutes waar we om vragen krijgen we niet! Ze legt ons uit dat het jachtseizoen is begonnen en ze vertelt ons dat het absoluut niet veilig is om de bossen in te gaan. We zijn er even stil van! Ok dus niet de bossen in, nou willen we op dit moment toch niet echt ver, maar hier hadden we dus echt niet over nagedacht. We houden het dus maar bij korte wandelingetjes in de buurt en genieten enorm van het mooie weer. We lunchen buiten, kunnen zelfs een keer ’s avonds buiten grillen. Ondertussen denken we ook na over het vervolg van onze trip, op Polarsteps worden we door diverse mensen aangemoedigd om de Mont Vantoux op te gaan, dus dat wordt onze eerst volgende stop.

gaan we de top van de Mont Ventoux halen?

P.s. Het was lange tijd niet mogelijk om te reageren op de blog. We werden lastig gevallen en onze provider gaf aan dat we maatregelen moesten nemen. We hebben dan ook de mogelijkheid om te reageren afgesloten, maar dat is inmiddels 2 jaar terug en we gaan het gewoon weer proberen. Dus, als je iets wilt vragen, vertellen of delen dan kan dat weer! We horen graag van jullie. Reageren kan natuurlijk nog steeds ook onder de vlog.

Het filmpje bij dit verhaal staat hier

de laatste video staat hier

Geef een reactie Reactie annuleren

4 oktober 20259 oktober 2025

Bestemming: Zuid-Frankrijk!

27 september t/m 4 oktober

We hebben getwijfeld……………. en gekozen, we gaan richting het zuiden! Hoever en waar, we zien het wel! Voorlopig willen we een beetje zon en mooie plekjes, moet lukken toch!?

Van Pont-a-Mousson rijden we de snelweg op, we blijven rijden tot het weer beter is. Gelukkig is dat na 400 km. Stel je voor dat de zon aan de Middellandse Zee nog niet tevoorschijn was gekomen? Zover komt het gelukkig niet, ter hoogte van Lyon verdwijnt langzaamaan het grijs voor wittere luchten en hier en daar wat blauw erin, hoera!

Bij aankomst in Pérouges eerst even tanken en boodschappen doen. Dat gaat soms niet zo eenvoudig met een camper als het lijkt. Het kost wat moeite om ons door het dorp Meximieux te worstelen, over het parkeerterrein te manoevreren om bij de benzinepomp te komen. Dan via het dorp Meximieux terug, waar we stil komen te staan omdat een auto voor ons er de brui aan geeft, gelukkig is Rob niet voor één gat te vangen en kan hij goed inschatten wat er wel of niet kan met de camper. Dat betekent in dit geval over een midden scheiding van de weg hobbelen, er komen even geen tegenliggers aan en verder maar weer.

mooi plekje op het parkeerterrein in Pérouges

Op het parkeerterrein van Pérouges is het even puzzelen hoe het hier werkt, maar na wat gemopper en gezoek staan we aan de voet van het middeleeuwse dorp. Dan is het wel even genoeg voor vandaag, het blijft toch verrassend hoe gaar je van zo’n reisdag kan worden. Dus nog een rondje met Boris, beetje rommelen, koken en dan is de dag ook gewoon weer verdampt.

De volgende ochtend gaan we redelijk op tijd het middeleeuwse dorpje in. Het ligt prachtig op een heuvel, als we over de stadsmuren kijken zien we de vallei van de Ain. Dit dorpje hoort bij de groep van de mooiste dorpjes van Frankrijk. Het is ook echt mooi, we hobbelen over de keien, bewonderen de gevels van boerderijen, woonhuizen en ambachtswinkeltjes. We zijn gelukkig net op tijd, want als wij op de terugweg zijn, komen er hordes gezinnen het dorpje binnen, want het is zeker een toeristische trekpleister.

Na de lunch op een bankje, uiteraard in het zonnetje! Nog even een wandelingetje met Boris en dan rijden we verder. Voor één nacht is het een prima plekje, maar dan is het ook wel klaar. Wij pakken nog een uurtje snelweg en rijden dan naar een plaatsje aan de Rhône, in Tournon-sur-Rhône vinden we een camping. Dit is de tweede camping die we proberen, de eerste was vol en bij deze zijn we net op tijd. Een half uur later is het ook hier vol!

petanque onder de platanen, we zijn in Frankrijk

We hebben behoefte aan even pas op de plaats, inmiddels zijn we 3 weken onderweg en is het best fijn om een paar dagen stil te staan. Camping le Rhône is midden in het stadje, er is dan ook nogal wat straatgeluid, maar dat vinden we voor nu prima. Er is een fijn wandelpad voor Boris langs de Rhône, we kuieren gezellig door het dorp en genieten van een aangename douche.

Dat wandelpad voor Boris zorgt wel voor verrassingen! Rob had er al een keer allerlei spullen zien liggen, maar tijdens één van de ochtendwandelingen gaat Boris vreselijk te keer, blaffen, grommen en niet naar Rob willen luisteren. Hij staat met zijn snuit in een berg plastic vreselijk tekeer te gaan. Hij vindt het maar niks wat hij gevonden heeft! Rob haalt hem er weg en ziet tussen het plastic een dakloze liggen die nog niet helemaal wakker is, als Boris door Rob weggetrokken is en excuses heeft gemaakt is de man waarschijnlijk wel klaarwakker!

zicht op Tournon-su- Rhône tijdens onze wandeling

We vinden gelukkig ook nog een ander wandelpad, boven het dorp langs. Het pad loopt hoog achter het dorp langs en we genieten dan ook van prachtige vergezichten. Het weer is super, Boris kan los rennen, dit zijn toch echt de momenten waar we het voor doen. Het is geen lange wandeling, na 1,5 uur zijn we weer terug in het stadje, maar lekker was het wel. Een biertje toe op een terras en dan terug naar de camper.

Na 3 nachten houden we het hier wel voor gezien, het is fijn om zo dicht in een stadje te staan, maar ook erg lawaaierig. Dus trekken we verder naar de Drôme, toch één van onze favoriete gebieden van Frankrijk. We rijden richting Crest en rijden een paar kilometer buiten het stadje naar een vrije camperplek bij een klein dorpje. We zetten de camper op een geschikt plekje en gaan dan een rondje lopen, maar het waait zo verschrikkelijk hard en we staan zo vol op de wind en beschutting is er niet. Tja, dat is dan ook hoe voor ons het camperleven werkt, instappen, nieuwe plek zoeken en gaan! Daarom proberen wij te voorkomen om laat in de middag ergens aan te komen, dat geeft de mogelijkheid om verder te zoeken en niet in het donker ergens aan te komen. We vinden het prettig om de omgeving even in ons op te nemen, voor we besluiten ergens te slapen!

Maar goed wij rijden terug naar Crest, 3 km verderop en zoeken daar een parkeerterrein op, net buiten het centrum. Het terrein is in 2 stukken verdeeld, parkeerplaats en camperplaats met voorzieningen en we staan uit de wind, heel fijn! We lunchen en gaan met Boris op stap, we vinden een wandelpad langs sportterreinen, een enorme manege en de Drôme. Boris kan niet los, daar is het te druk voor, maar toch lopen we prima en is een rondje van 6 km goed om de benen te strekken. Aan het eind van de middag laten we Boris in de camper en wandelen wij naar het centrum van Crest, we zijn hier jaren geleden met de kinderen geweest en vonden het toen echt een leuk stadje. Inmiddels lijkt het wat verpauperd, veel panden zijn dichtgeplakt, verveloos en lijken er vooral in het centrum veel alternatieve winkeltjes te zijn. Toch is het nog steeds een leuk stadje, met zijn hoge zandkleurige gevels, gekleurde luiken en doordat er veel jongeren wonen heeft het de gezellige uitstraling van een hippie stadje, niks mis mee.

We zitten een tijdje op een hele lange bank op de brug over de Drôme te genieten van het uitzicht. Dit is echt sentiment, want we hebben hier flink wat van onze gezinsvakanties doorgebracht. Er staan in en rondom het centrum veel beelden van Bruno Catalano, het zijn beelden van immigranten op reis. De enorme bronzen beelden van wel 3 meter hoog staan her en der in de stad, maar er is ook een tentoonstelling in een galerie. Helaas zijn de teksten via de QR-codes alleen in het Frans. Zonder verdere uitleg vinden we de beelden ook imposant. We sluiten de dag af in een gezellig restaurant, met heerlijk eten, morgen weer verder.

Van Crest rijden we naar Saoû, een piepklein dorpje tegen de bergen aan. Dit plekje hebben we gevonden via andere reizigers. Dat gebeurt regelmatig, als we een leuk plekje zien, waar dan ook in Europa, dan zetten we in googlemaps een vlaggetje met een korte omschrijving. Het nadeel is wel dat er alleen maar meer vlaggetjes bijkomen! We zetten de camper op een carpoolplek, waar ook campers mogen staan, de weg ernaast is heel rustig dus daar gaan we geen last van hebben. We zijn hier al voor de middag, dus lunchen en wandelschoenen aan en op pad. In het dorpje is het rustig al zal dat in de zomermaanden wel anders zijn, want er zijn 2 campings en veel keramiekwinkeltjes, 2 cafés en zoals in veel dorpjes ook nog een bakker. Nu is het rustig en als we het dorp uit zijn lopen we een rondje van 6 km langs rotsformaties met prachtige vergezichten. Het pad zelf kronkelt tussen de struiken door, maar regelmatig zijn er openingen om te genieten van het uitzicht. Het is wel pittig, veel klimmen en dalen, door droge watergeultjes en oppassen dat we niet wegglijden over de vele losse keien. Maar mooooooiiii! We genieten er alledrie van, Boris springt als een jonge geit de hellingen op om even later weer tevoorschijn te komen, gelukkig wacht hij wel op ons en als er een splitsing is zit hij daar te wachten om te zien welke kant we op willen. Terug in het dorp kunnen we het terras in de zon niet links laten liggen, dus een welverdiend biertje en dan terug naar de camper om te koken.

De volgende dag is het tijd om de vlog en de blog af te maken, we blijven op het parkeerterrein staan, doen ons werk, lopen nog een rondje met Boris door het dorp en gaan dan bedenken wat morgen de plaats van bestemming wordt. Daarover volgende week meer!

Filmpje bij dit verhaal staat hier

de laatste video staat hier

Geef een reactie Reactie annuleren

27 september 20253 oktober 2025

koud in september

20 t/m 27 september

Eindelijk is het zover, we gaan onze presentaties houden voor Vanlife Magazine op de beurs in Hardenberg! We hebben er echt naar uitgekeken en het is weer net zo leuk, inspirerend en genieten als 2 jaar geleden. We hebben drie verschillende sessies met allerlei vragen over ons reisleven en wat is er nu leuker dan vertellen over datgene wat we het allerliefste doen? Nou ja, op reis zijn is natuurlijk nog leuker, maar deze beurs maakt ons ook erg blij. Op zondag zijn we vrij, krijgen we gezellige visite in de camper en lopen we nog een klein rondje voor we weer vertrekken. In ieder geval met de belofte dat we terug zullen komen als ze ons nog eens nodig hebben, dus wie weet. (moeten we wel net in het land zijn, want reizen gaat voor!)

We rijden 2 uur zuidwaarts naar Cuijk voor nog een gezellige afspraak. Aan de overkant van de Maas hebben we een prima plek in jachthaven de Driesen. Als we wakker worden schijnt het zonnetje en aangezien Boris de afgelopen dagen niet zoveel beweging heeft gehad, beginnen we met een wandeling. Hij heeft het trouwens tijdens de beurs erg goed gedaan. Natuurlijk zijn we wel regelmatig bij hem geweest en dankzij de Maxxfan en een boom werd het niet te warm in de camper. Toch is hij best veel alleen geweest, maar gelukkig gaat dat goed. Nu is Boris dus aan de beurt en wandelen we langs de oevers van de Mookerplas en kan hij los rennen, spelen met andere honden en snuffelend op zoek naar eekhoorns, want die vindt hij reuze interessant, al snapt hij niet waar ze steeds zo snel gebleven zijn!!

Na de wandeling is het tijd om verder te gaan, eerst boodschappen doen, naar een doe-het- zelf winkel, een dierenwinkel om nog iets lekkers voor Boris te halen en dan kunnen we rijden. Het wordt geen grote afstand, we stoppen in de Eiffel in het plaatsje Kall en staan een nachtje op een mini camperplaats bij iemand in de achtertuin. Eigenlijk hadden we het laatste stukje naar Vogelsang nog willen rijden, maar Rob had echt geen zin meer. De volgende ochtend rijden we dus dat laatste stukje nog naar de CP bij Vogelsang. Het is inmiddels droog, ik zal het niet teveel over het weer hebben, want dat is niet best! We pakken dus vooral de droge momenten om onszelf en Boris uit te laten. Na de lunch blijft Boris in de camper en lopen wij naar Vogelsang.

Dit was een nationaalsocialistisch opleidingscentrum van Hitler in de jaren 30 van de vorige eeuw en is nu voor een deel museum over die tijd, maar ook een belevingspark gewijd aan de Eiffel. Wij bezoeken het eerste deel en je raakt hier hoe dan ook weer onder de indruk. Na een uur ben ik er wel klaar mee, het vliegt me naar de strot, Rob blijft nog even. Kort daarna staan we weer buiten, frisse lucht! Al duurt het wel even voor de beklemming van ons af valt.

De volgende ochtend rijden we verder, het weer jaagt ons een beetje op. Toch willen we geen lange rijdagen maken. We stoppen onderweg voor een lunch en wandeling, maar……………..je raadt het vast, nee geen regen, maar wel kletsnatte, zompige, glibberige wandelpaden met mooie vliegenzwammen. Het wordt een kort rondje en dan rijden we naar de CP in Rodemack, we zijn in Frankrijk!

we zien heel veel vliegenzwammen in het bos

In Rodemack is een groot parkeerterrein, waar ook campers mogen staan, tot eind september is de serviceplek open en nu is het er erg rustig. Waarschijnlijk omdat het terrein erg nat is en modderig. Toch blijven we, de rest van de middag vermaken we ons in de camper. De volgende ochtend is het droog! Er is zelfs zo nu en dan een waterig zonnetje. Met zijn drietjes lopen we naar het dorpje, bezoeken de bakker en struinen door de stille straatjes. In de zomer is het er vast druk, nu is er geen horeca open en is het uitgestorven op straat. Er komt alleen geluid van kinderstemmen van het schoolplein, wij vinden het prima zo, de stilte is aangenaam.

Net voor de lunch rijden we verder, we stoppen bij de Ikea in Metz om een wandbord te kopen om wat spulletjes in op te bergen. Het kost even moeite om een plek te vinden want een hoogtepaal belemmerd ons de toegang. Een stukje verderop vinden we toch een parkeerplek, daar lunchen we, doen de inkopen bij ikea en rijden al snel weer verder. Rob heeft er een bloedje hekel aan, hij voelt zich binnen te opgesloten. Ik vind het wel leuk rond struinen, maar heb toch geen ruimte voor spullen, dus snel verder.

In Pont-a-Mousson is een camperplaats aan het water, als we er op rijden hebben we het laatste plekje! En het is echt niet klein, er staan toch zeker 25 campers. Als we naar de receptie in het havenkantoor lopen zien we de rest van de camperplaats, maar die is geblokkeerd door een camper. De bestuurder heeft vast een stuurfout gemaakt want hij hangt boven een greppel, waardoor de weg is geblokkeerd naar het achterste deel van de camperplaats. Er is een sleepwagen bezig om hem eruit te trekken. Rob gaat de camper halen om te verplaatsen, wij staan in het eerste deel niet prettig. De neus van de camper staat te ver naar voren, want achter ons staat een grote boom. Op het nieuwe plekje staan we beter, meer van de straat af, dus stiller.

We rommelen in de camper, plaatsen het ikeabord bij ons bed. Werken aan de vlog en blog en luisteren naar het tikken van de regen. Ondertussen heeft Rob de wasmachine bij het havenkantoor gevuld, want onze lange broeken raken een beetje op. Helaas sneuvelt hier de droger als onze was er in zit. Dus hangen we vochtige broeken en shirts in de camper op, de kachel brandt al, dus hopelijk wil het zo ook een beetje drogen.

Ondertussen dubben we over ons reisplan, wat zullen we doen? We willen richting zuid Frankrijk maar kunnen niet goed peilen wat het weer doet. In West Frankrijk, Normandië en Bretagne is het goed weer, maar dat kan natuurlijk ook zo weer om slaan. Morgen moeten we echt een knoop doorhakken!

De video bij dit verhaaal staat hier

de laatste video staat hier

20 september 202518 september 2025

Nederland Waterland

14 t/m 21 september

Na een paar heerlijke dagen langs de Rijn trekken we verder, maar niet voordat we nog gezellig visite krijgen. Vrienden die hier niet te ver vandaan wonen komen langs om samen een wandeling te maken. Bij Tolkamer is ook een jachthaven en daarnaast ligt recreatieplas Bijland. Daar maken we een wandeling met zijn viertjes en Boris van zo’n 8 km, drinken we koffie en hebben we even de tijd om bij te praten, heerlijk!

We twijfelen even of we hier bij de plas blijven staan of toch verder gaan. Het wordt het laatste, halverwege de middag rijden we naar de CP in Doesburg bij de passantenhaven die ligt in de bocht van de IJssel en de Oude IJssel. Het is hier enorm druk! Er staan verkeersregelaars om alles in goede banen te leiden. We hebben mazzel want de verkeersregelaar vertelt dat er één camperplekje vrij is. Wat wel vervelend is, is dat er een auto op die plek staat. Wij gaan dus maar zo’n beetje dwars in het vak staan, in de hoop dat de auto niet te lang blijft staan. Eind van de middag komt er inderdaad een dame vriendelijk lachend haar auto weghalen. Wij hebben in ieder geval een plekje. Waarom het zo druk is? Er zijn kadedagen in Doesburg!

wandelen in Doesburg en koffie bij de Waag

Dat trekt enorm veel publiek, het is uiteindelijk meer een naam voor een feestje. De antieke boten die er zouden moeten liggen zijn voor een groot deel niet op komen dagen. Verder is er een markt met wat demonstraties en op zondagmiddag “fiets ‘m erin”. Wij kiezen er voor om wat panden te bekijken in het kader van open monumentendag. Het zit ons niet mee, op zondag doen ze daar niet aan in Doesburg, lekker dan!

ik bezoek het Lalique museum in Doesburg

Niet getreurd, gelukkig zijn we heel flexibel, we wandelen door de straatjes van Doesburg, genieten van het zonnetje en een kop koffie op het terras van de Waag. Daarna scheiden onze wegen, Rob wandelt verder en gaat terug naar de camper en ik bezoek het Lalique museum. Het museum is gewijd aan de glas- en juwelenkunstenaar Lalique (1860-1945). Ik vind het echt de moeite waard en ben zomaar 1,5 uur verder. Dan ga ik terug naar de camper om met Boris te wandelen, er is een losloopveld in de buurt waar Boris op muizenjacht gaat. Ondertussen gaat Rob eens kijken hoe men fietsend kopje onder gaat.

Eind van de middag zitten we nog even lekker in het zonnetje, maken gebruik van de douche in het havengebouw en bedenken plannen voor de komende dagen.

We zijn natuurlijk op weg naar Hardenberg, waar we op het Vanlifeplein geïnterviewd gaan worden over ons camperleven. Dit hebben we 2 jaar geleden ook gedaan en we vinden het allebei hartstikke leuk om hier weer aan mee te mogen doen. We hebben nog een kleine week voor we daar moeten zijn en kunnen dus nog een paar stops doen voor we in Hardenberg zijn.

Allereerst stoppen we in Zutphen, hier zijn we al wel eens geweest, maar dit stadje is de moeite waard om nog eens een bezoek te brengen. Hier vinden we weer een mooi camperplekje aan de Vispoortgracht, met fantastisch uitzicht op de stad. We verplaatsen de camper nog wel even, want het waait enorm en om dan onder kastanjeboom te gaan staan lijkt ons niet zo handig. De vallende kastanjes maken vast flink lawaai op het dak en waarschijnlijk houden we er een paar putjes in het dak aan over. 2 plekken verderop staat een esdoorn, dat maakt in ieder geval minder lawaai.

het stadhuis en de Walburgiskerk staan goed naast elkaar

Nadat we geluncht hebben en Boris is uitgelaten, wandelen we naar het centrum. Eerst maar eens naar de VVV voor een stadsplattegrond. Daar staat net een gids klaar en wij mogen nog mee met het groepje, dus dat doen we! De gids is een vriendelijke man, hij doet dit al jaren en loodst zijn groepje van 10 mensen langs de hoogtepunten van het oude centrum. Het centrum is niet groot maar wel erg mooi, er is weinig verkeer in het centrum en op 5 minuten na is het droog en zonnig. Een kleine anderhalf uur later nemen we afscheid en strijken wij voldaan neer op een terras. Nog even een klein rondje door het centrum en dan terug naar onze Boris, die altijd blij is om ons te zien. Al moet hij wel eerst even echt wakker worden, rekken, strekken en gapen en dan vol enthousiasme kwispelend, springend, hoera jullie zijn er weer!

redelijk wat regen in Ommen, maar tussen de buien door wordt er toch gewandeld

De volgende dag rijden we alweer verder, nu naar CP de Steenanjer in Ommen, we staan weer aan het water, dit maal aan de Vecht. Een mooi plekje, we zijn hier 2 jaar geleden ook geweest en vonden het toen erg mooi, wat hier ook super-de-luxe is, is het sanitair. Tussen de buien door maken we wat wandelingetjes en gaan hier even lekker uit eten.

Op donderdag rijden we naar Hardenberg, waar we de Vanlife groep ontmoeten en ons verder klaar maken voor het weekend, maar hierover volgende week meer!

Het filmpje bij dit verhaal staat hier

de laatste video staat hier

13 september 202512 september 2025

Mooie plekjes in Nederland

6 t/m 13 september

We zijn weer onderweg! Hoe fijn is dat!

Nou dat vinden wij heel fijn, de camper is voor ons echt een huisje op wielen, dat moet rijden en ons naar nieuwe bestemmingen mag brengen. Soms ver van Alkmaar, soms wat dichterbij. Deze trip beginnen we dichtbij, onze eerste stop is camping Hofstede de Twaalfgaarden in Westbroek. Een klein dorp in de buurt van Utrecht, hiervandaan fietsen we naar familie een paar kilometer verderop. Daar hebben we een gezellige avond, met erg lekker eten en tijd om weer eens bij te praten. We blijven nog even in Westbroek, want op de camping is een wasmachine en ja, soms zijn dat soort simpele zaken de reden om een dagje langer te blijven.

Als de was gedaan is en hangt te drogen, stappen we ’s middags op de fiets om de omgeving van Westbroek te verkennen. Eerst door groen landschap, weilanden, boerderijen, wat koeien die grazen en een rustig fietspad. Daarna wordt het helaas wat minder, in (Nieuw) Loosdrecht is het druk, smal en dus absoluut niet relaxed fietsen. We twijfelen zelfs even of we niet terug zullen gaan, maar hopen toch dat het weer beter wordt. Dat wordt het gelukkig ook, via mooie paden trappen we om de Loosdrechtse Plassen. Zien indrukwekkende stulpjes aan de Vecht, via Breukelen en Tienhoven waar mooie oude boerderijen staan komen we door het dorp Westbroek weer terug op de camping. Allebei zere billen, te weinig afstanden gefietst en Rob een beetje kapot, zijn accu was niet vol en hij moest dus in de ecostand fietsen. Dat valt met een flinke hondenkar en veel tegenwind niet mee. Toch was het fijn om zo door een stukje Nederland te fietsen waar we alleen de namen van kenden.

Dan blijven we nog een dagje hangen, het wordt slecht weer en dan kunnen we even achter de laptop om te hobbyen met vlog en blog. Verder wandel ik met Boris in de regen, die dit onder protest ondergaat. Gelukkig is hij daarna weer tevreden met zijn slaapplekje in de camper.

We trekken verder, Rob heeft bedacht om naar Tolkamer te gaan, vlakbij de grens met Duitsland, aan de Rijn. De CP is vol, maar gelukkig is er 3 km verderop nog een CP bij Spijk en daar vinden we wel een plekje. We wandelen een rondje met Boris, die hier even lekker los kan rennen. Dan zetten we de stoelen buiten om te kijken naar alles wat voorbij vaart. Grote en kleine binnenvaartschepen, tankers en alles wat erbij hoort. De volgende dag rijden we toch de 3 km terug naar Tolkamer, daar is gelukkig nu wel een plekje vrij. Het is echt nog druk met campers, er komen er zeker 25 voorbij die geen plekje vinden op de Europakade. Wij wandelen met Boris door het dorp, betalen de kosten bij de VVV en zijn net op tijd voor de buien los barsten weer terug.

bijzonder plekje bij Lobith, Tolkamer en Spijk

De volgende dag wandelen we van Tolkamer naar Lobith, door het kleine natuurreservaat Geuzenwaard. We hebben mooi uitzicht op Tolkamer en Lobith en met een zonnetje erbij is het een fijne wandeling. We kuieren door Lobith, waar we bij een ouderwetse bakker brood halen. Vrijdagavond is altijd onze snoep avond en bakker Heebing maakt echt alles nog met het handje, dus neemt Rob ook iets lekkers mee voor vanavond. Contant betalen, gelukkig heb ik altijd wel een beetje geld bij me en de bakker vertelt dat Rob zijn laatste klant van de dag is, want zo rond 15 uur is hij aan zijn middagslaapje toe. ( de gevulde koek en appelcarré smaken ’s avonds echt alsof het thuis gemaakt is, heerlijk!)

We zijn net op tijd terug van ons rondje, want er zijn regelmatig kleine en grote buien. Dus verder rommelen in en rond de camper, douchen, vlog en blog afmaken en morgen met vrienden wandelen, altijd fijn!

Het filmpje bij dit verhaal staat hier

de laatste video staat hier

28 juni 20251 augustus 2025

De laatste blog van deze reis!!

21 t/m 28 juni

De Elbe nodigt uit voor een ritje op de fiets, dus de fietsen en hondenkar trekken we uit de garage. Het is een mooie tocht, veel groen, akkers, koeien, schapen en we zien zelfs een vos. We stoppen onderweg nog even om Boris te laten rennen en Rob even uit te laten puffen, we hebben tegenwind en regelmatig vals plat en dan is het met de hondenkar achter de fiets best even werken als het zo warm is. Op ons verste punt steken we over met een pontje en aan de voet van slot Seublitz eten we onder een enorme kastanjeboom een heerlijke pizza en een salade. Daarna lopen we nog een rondje over het terrein van het slot. Het doet bijna Frans aan, oude verweerde schuurdeuren, overwoekerde prieeltjes. Wij vinden het vaak allemaal zo netjes in Duitsland, maar dit slot kan ons met zijn rommelige uitstraling wel bekoren. We stappen weer op de fiets en trappen weer terug naar Meissen. Van verre zien we de dom van het stadje al liggen en des te dichterbij we komen des te imposanter wordt het.

De volgende ochtend pakken we alles weer in en rijden met de camper richting het stadje. Net buiten het centrum parkeren we de camper en maken een wandeling door het best wel stille stadje. Via allerlei trappen komen we boven bij de imposante dom, waar we bij de muren prachtig uitzicht over het stadje en de Elbe hebben. We zien overal bordjes en aanduidingen van de porselein fabriek en dan valt bij mij pas het kwartje, daar ken ik de naam Meissen dus van!

Voor we de stad uit rijden halen we een paar broodjes en langs de Elbe vinden we een plekje om te lunchen. We rijden 100 km, zonder waarschuwingslampjes!, en gaan dan op zoek naar een slaapplek. Het is druk, veel omleidingen, het schiet allemaal niet op. De eerste camping keuren we af, het is rommelig, de camper kan er nauwelijks in. We denken dat we verderop wel iets beters kunnen vinden. De volgende camping aan een groot meer is vol! Uiteindelijk komen we terecht op een CP in Eisleben, het mag de naam eigenlijk niet hebben, ok er is stroom en we kunnen het toilet spoelen. Het helpt natuurlijk ook niet dat het behoorlijk warm blijft, dan is een plak asfalt zonder bomen niet zo comfortabel. Verder dus maar weer, nu naar een echte camping in Oberwesel. Nou dat zullen we weten! Het begint inmiddels wel hilarisch te worden, onze hand van plekjes zoeken is momenteel zwaar ongelukkig. We komen op een echte gezinscamping terecht, waar het rammetje vol is, de plekken zijn klein. We zetten de camper op zijn plek, hangen Boris zijn riem om en gaan eerst maar eens wandelen en een rondje door het dorp lopen. Op het terras van een Grieks restaurant drinken we een biertje en zitten daar wel prettig. We willen stiekem gewoon niet terug naar de camping en besluiten op het terras een hapje te eten. Griekenland is tenslotte een mijlpaal in onze reis geweest. Uiteindelijk moeten we toch terug en gaan we naast de camper nog even aan het werk. Ik ga rond half 12 naar bed, maar doordat het buiten nog flink onrustig is, blijft Rob nog een tijdje zitten. Om Half 1 loopt hij het laatste rondje met Boris. Bij 3 caravans om ons heen staan nog ruim 20 mensen aan statafels te drinken, lallen en luide gesprekken te voeren. We hebben voor 2 nachten betaald, maar vertrekken de volgende dag. We gaan naar Nederland en hebben ’s morgens voor de zekerheid een CP in Limburg gebeld of er plek is, dat is er, dus huppakee, gas er op. Oja, de camper heeft geen kuren meer! Geen waarschuwingsberichten, geen knipperende lampjes en daar waar nodig trekt hij flink door en we kunnen dus ook gewoon weer inhalen! We snappen er niks van. Natuurlijk zijn we er blij mee, maar het vertrouwen is wel een beetje gedeukt, want blijft het nu ook goed!?

een goede traditie, terug in Nederland………….broodje kroket

In Limburg staan we in Heythuysen op een prima CP. We constateren inmiddels wel dat er in Nederland veel mooie, betaalbare plekken zijn. Het is hier ruim, prima sanitair en er is ruimte om met Boris te wandelen. Na een paar hele warme dagen trekken we nog wat verder voor een paar afspraken. Het is inmiddels wel het einde van weer een prachtige reis! Wat hebben we veel gezien en gedaan. Rustig aan door het mooie Frankrijk getrokken, italië was weer wonderschoon en het bezoek aan Nelleke en Giel in Apiro was heel bijzonder. Griekenland heeft al lang een speciaal plekje in ons hart en dat is deze reis alleen maar weer bevestigd. Mede door de bezoekjes, eerst aan de ouders van onze schoonzoon op Lefkas en daarna een paar dagen opgetrokken met Myran en Peter en hun Griekse groepsreis, een feestje!

veel moois gezien, lieve mensen ontmoet en genoten in Europa

Daarna werd het echt nieuw voor ons en daardoor ook wat onwennig, maar van Bulgarije en Roemenië hebben we echt te kort gezien. We gaan dus absoluut nog een keer terug, want mooi en bijzonder was het zeker. Hongarije werd al weer wat gewoner, maar we zijn er, omdat het zo warm was, doorheen gescheurd. In Slowakije begon de pech met de camper en dat heeft het laatste deel van onze reis toch wel behoorlijk beïnvloed. De omvormer was al gesneuveld en toen de versnellingsbak ook nog problemen begon te krijgen werd het lastig om ons te richten op mooie plekjes. Natuurlijk waren die er zeker nog wel, Dresden en Meissen waren zeker de moeite waard.

gelukkig hebben we de camper rijdend naar Nederland gekregen

Nu in Nederland dus nog even rustig wat mensen bezoeken, op mooie CP’s de reis laten bezinken en dan op naar Noord Holland, waar we de kinderen weer kunnen knuffelen, familie en vrienden bezoeken en een oogje in het zeil houden bij Rob zijn moeder, zodat Rob zijn zus rustig op vakantie kan. Wij mogen een maand op een heel fijn huis passen en daarna…………………………..we zien het wel. Waarschijnlijk in het najaar nog een korte trip! Tot dan!!

Het filmpje bij dit verhaal staat hier

de laatste video staat hier

21 juni 202520 juni 2025

Mooie en minder mooie plekken!

15 t/m 21 juni

We wisten aan het eind van de vorige vlog niet wat we wilden, doorrijden, vervangend vervoer, tja wat besluit je op zo’n moment en wat zijn de mogelijkheden? De keuze valt op doorrijden, maar dan wel over grote/snelwegen. De versnellingsbak heeft het moeilijk tussen de 50 en 80 km per uur, dus dat proberen we te vermijden. Zonder verder na te denken of echt goed te kijken kiezen we een afstand die op dat moment past en dat brengt ons naar de CP in Brno. Nou was onze stemming al niet best, maar hier worden we niet vrolijk van, wat een vreselijke CP! Het is schoon en netjes, maar daar houdt het wel mee op. Een grote grijze grindbak, echt groot, met in het midden plekken zonder elektra, langs de randen is wel elektra en gras en een jonge beukenhaag. Verder staat er een enorme witte loods, die waarschijnlijk als camper/caravanstalling wordt gebruikt. Gelukkig hadden we geen behoefte om Brno in te bezoeken, dus vertrekken we de volgende dag voor iets gezelligers. Dat vinden we op een sportveld/ camping, er is een rivier, sportvelden, barretje. Aangezien wij stroom willen kunnen we op het sportveld staan, de eigenlijke campingplekken hebben geen stroom. We wandelen met Boris even naar het dorpje voor wat boodschappen, waarna Rob zich stort op het afronden van de vlog en ik de camper schoonmaak.

toen het nog rustig was op het sportveld

Dan gebeurt er iets waar we niet op bedacht zijn, het wordt drukker en drukker en drukker………..Steeds meer jongeren komen het veld op, er is een soundcheck, dus live muziek, er worden tentjes gebouwd, de eerste bladen bier komen het veld op. Wij staan in de looproute naar het toiletgebouw en ik opper al een keer naar Rob dat ik dit toch wel heftig begin te vinden. Rob zit (met koptelefoon) echter nog helemaal in de vlog en het ontgaat hem volledig wat er om hem heen gebeurt. Ik ben het op een gegeven moment zat (niet Rob, maar wel wat er om ons heen gebeurt) en trek Rob achter zijn beeldscherm vandaan. Ik kan daar jaloers op zijn, zo gefocust dat de wereld om hem heen compleet verandert en hij niets ziet, terwijl hij buiten werkt. Ik wil hier niet blijven, Boris wordt steeds onrustiger van het geloop om de camper heen en ik voorzie dat als de nodige bladen bier over het veld gegaan zijn er vannacht meer gebeurt dan alleen wat onrust. Rob snapt dat we dit niet moeten willen, dus in razend tempo pakken we alles in en zonder te betalen rijden we weg. De eigenaar had dit wel even aan mogen kondigen!

Een half uur later zetten we de camper neer op een keurige familiecamping, koken we de maaltijd en om half negen zitten we buiten te eten. We slapen heerlijk rustig en besluiten de hier te blijven en even pas op de plaats te maken. Zeker nadat ik ’s morgens met Boris in een greppel beland! Het barst hier van de konijntjes, heel schattig zijn ze om te zien rondhuppelen. Nou ben ik ’s morgens niet zo wakker en let dus even niet op, Boris spot een konijntje, springt over de greppel en ik………………….er achteraan, maar ik beland midden in de greppel. De schade valt mee hoor, ik ben een beetje stram en mijn broek is vies, het was gelukkig een redelijk schone, droge greppel. Ik ben blij dat ik weer op de weg stond voor iemand mij heeft gezien. Het zal er vast komisch hebben uitgezien, een grijs, boos hoofd aan de rand van de weg!

Boris en een konijntje (Boris zit uiteraard vast aan de lijn)

Dit hadden we wel even nodig, we proberen de problemen met de camper maar even te laten voor wat ze zijn, we kunnen er nu toch niets mee. Onze dealer zal contact opnemen met FIAT truckservice en hij zal ons laten weten welk plan er uit komt. We zijn nog 2 uur rijden van Dresden en daar hebben we allebei zin in. En het rijden? Tja, over de snelweg is niet leuk, maar wel het prettigst en dat gaat goed. Niet teveel in willen halen als we niet voldoende snelheid hebben, maar het gaat. Zolang het zo gaat, kunnen we zelf naar Nederland rijden en dat heeft voorlopig onze voorkeur.

In Dresden staan we op een volle stadscamping, een komen en gaan van busjes, caravans, fietsers met tentjes en campers. De volgende ochtend gaan we met de bus, die stopt voor de camping, naar de stad. We zijn onder de indruk dat deze stad zo oud aan doet, terwijl de stad na het bombardement in 1945 zo goed als vernietigd was. Een deel van de historische panden is in de decennia na de tweede wereldoorlog herbouwd, behalve de Vrouwenkerk, die werd pas na de Duitse hereniging herbouwd. We lopen heel wat kilometers door deze barokke stad en genieten er allebei van. Onze hoofden zijn weer tot rust gekomen en we kunnen weer genieten! We blijven niet heel lang, want Boris is in de camper, na een snel broodje pakken we de bus weer terug. Ik ga met Boris wandelen en Rob bereidt zijn tweede uitstapje van vandaag voor. Hij gaat naar de VW autofabriek. Online heeft hij een ticket gekocht en met een groep van 20 mensen worden ze in de fabriek rondgeleid. De gids spreekt goed Engels en Rob geniet er van. Er is veel te zien en je zou veel lawaai verwachten, maar het is opvallend stil. Helaas mag er binnen niet gefilmd of gefotografeerd worden, ook wel logisch. Rob is een uurtje of 2 later weer op de camping. We eten zoals momenteel iedere dag buiten en genieten van de avond.

Vanuit Dresden rijden we binnendoor naar Meissen, toch maar weer eens proberen hoe de camper dit doet. Deze keer geen foutmeldingen bij het starten, geen waarschuwingslampjes tijdens het rijden en de motor trekt goed op! Wij snappen er niets meer van, heeft de motor zichzelf herstelt?! Natuurlijk is het superfijn als de auto gewoon doet wat hij doen moet, maar het vertrouwen is wel een beetje weg en het maakt ons wel onzeker met wat er nu wel of niet moet gebeuren. Afwachten dus maar weer!

In Meissen vinden we een parkachtige CP achter een zwembad, een mooie stille plek, al wordt er wel met spullen heen en weer gesjouwd. We krijgen een beetje déja vu gevoel, gaat hier ook van alles gebeuren? Net als vorige week op het sportveld waar opeens een feestavond uit de lucht kwam vallen. Morgen hier een sportdag? Verder is het een heerlijke stille plek, onder de bomen en dat is fijn want het is behoorlijk warm. De volgende ochtend lopen er al vroeg mensen rondom de CP, toch sportdag? Wij draaien ons nog even om, 7 uur vinden wij echt te vroeg! Als we later buiten komen is er inderdaad een sportdag…………………..met 20 peuters en een heleboel begeleidsters, die laatsten liepen vanmorgen dus al vroeg te kletsen!

Hert vlog bij dit verhaal staat hier

de laatste video staat hier