Nederland – We zijn op pad

20 september 202518 september 2025

Nederland Waterland

14 t/m 21 september

Na een paar heerlijke dagen langs de Rijn trekken we verder, maar niet voordat we nog gezellig visite krijgen. Vrienden die hier niet te ver vandaan wonen komen langs om samen een wandeling te maken. Bij Tolkamer is ook een jachthaven en daarnaast ligt recreatieplas Bijland. Daar maken we een wandeling met zijn viertjes en Boris van zo’n 8 km, drinken we koffie en hebben we even de tijd om bij te praten, heerlijk!

We twijfelen even of we hier bij de plas blijven staan of toch verder gaan. Het wordt het laatste, halverwege de middag rijden we naar de CP in Doesburg bij de passantenhaven die ligt in de bocht van de IJssel en de Oude IJssel. Het is hier enorm druk! Er staan verkeersregelaars om alles in goede banen te leiden. We hebben mazzel want de verkeersregelaar vertelt dat er één camperplekje vrij is. Wat wel vervelend is, is dat er een auto op die plek staat. Wij gaan dus maar zo’n beetje dwars in het vak staan, in de hoop dat de auto niet te lang blijft staan. Eind van de middag komt er inderdaad een dame vriendelijk lachend haar auto weghalen. Wij hebben in ieder geval een plekje. Waarom het zo druk is? Er zijn kadedagen in Doesburg!

wandelen in Doesburg en koffie bij de Waag

Dat trekt enorm veel publiek, het is uiteindelijk meer een naam voor een feestje. De antieke boten die er zouden moeten liggen zijn voor een groot deel niet op komen dagen. Verder is er een markt met wat demonstraties en op zondagmiddag “fiets ‘m erin”. Wij kiezen er voor om wat panden te bekijken in het kader van open monumentendag. Het zit ons niet mee, op zondag doen ze daar niet aan in Doesburg, lekker dan!

ik bezoek het Lalique museum in Doesburg

Niet getreurd, gelukkig zijn we heel flexibel, we wandelen door de straatjes van Doesburg, genieten van het zonnetje en een kop koffie op het terras van de Waag. Daarna scheiden onze wegen, Rob wandelt verder en gaat terug naar de camper en ik bezoek het Lalique museum. Het museum is gewijd aan de glas- en juwelenkunstenaar Lalique (1860-1945). Ik vind het echt de moeite waard en ben zomaar 1,5 uur verder. Dan ga ik terug naar de camper om met Boris te wandelen, er is een losloopveld in de buurt waar Boris op muizenjacht gaat. Ondertussen gaat Rob eens kijken hoe men fietsend kopje onder gaat.

Eind van de middag zitten we nog even lekker in het zonnetje, maken gebruik van de douche in het havengebouw en bedenken plannen voor de komende dagen.

We zijn natuurlijk op weg naar Hardenberg, waar we op het Vanlifeplein geïnterviewd gaan worden over ons camperleven. Dit hebben we 2 jaar geleden ook gedaan en we vinden het allebei hartstikke leuk om hier weer aan mee te mogen doen. We hebben nog een kleine week voor we daar moeten zijn en kunnen dus nog een paar stops doen voor we in Hardenberg zijn.

Allereerst stoppen we in Zutphen, hier zijn we al wel eens geweest, maar dit stadje is de moeite waard om nog eens een bezoek te brengen. Hier vinden we weer een mooi camperplekje aan de Vispoortgracht, met fantastisch uitzicht op de stad. We verplaatsen de camper nog wel even, want het waait enorm en om dan onder kastanjeboom te gaan staan lijkt ons niet zo handig. De vallende kastanjes maken vast flink lawaai op het dak en waarschijnlijk houden we er een paar putjes in het dak aan over. 2 plekken verderop staat een esdoorn, dat maakt in ieder geval minder lawaai.

het stadhuis en de Walburgiskerk staan goed naast elkaar

Nadat we geluncht hebben en Boris is uitgelaten, wandelen we naar het centrum. Eerst maar eens naar de VVV voor een stadsplattegrond. Daar staat net een gids klaar en wij mogen nog mee met het groepje, dus dat doen we! De gids is een vriendelijke man, hij doet dit al jaren en loodst zijn groepje van 10 mensen langs de hoogtepunten van het oude centrum. Het centrum is niet groot maar wel erg mooi, er is weinig verkeer in het centrum en op 5 minuten na is het droog en zonnig. Een kleine anderhalf uur later nemen we afscheid en strijken wij voldaan neer op een terras. Nog even een klein rondje door het centrum en dan terug naar onze Boris, die altijd blij is om ons te zien. Al moet hij wel eerst even echt wakker worden, rekken, strekken en gapen en dan vol enthousiasme kwispelend, springend, hoera jullie zijn er weer!

redelijk wat regen in Ommen, maar tussen de buien door wordt er toch gewandeld

De volgende dag rijden we alweer verder, nu naar CP de Steenanjer in Ommen, we staan weer aan het water, dit maal aan de Vecht. Een mooi plekje, we zijn hier 2 jaar geleden ook geweest en vonden het toen erg mooi, wat hier ook super-de-luxe is, is het sanitair. Tussen de buien door maken we wat wandelingetjes en gaan hier even lekker uit eten.

Op donderdag rijden we naar Hardenberg, waar we de Vanlife groep ontmoeten en ons verder klaar maken voor het weekend, maar hierover volgende week meer!

Het filmpje bij dit verhaal staat hier

de laatste video staat hier

Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.

13 september 202512 september 2025

Mooie plekjes in Nederland

6 t/m 13 september

We zijn weer onderweg! Hoe fijn is dat!

Nou dat vinden wij heel fijn, de camper is voor ons echt een huisje op wielen, dat moet rijden en ons naar nieuwe bestemmingen mag brengen. Soms ver van Alkmaar, soms wat dichterbij. Deze trip beginnen we dichtbij, onze eerste stop is camping Hofstede de Twaalfgaarden in Westbroek. Een klein dorp in de buurt van Utrecht, hiervandaan fietsen we naar familie een paar kilometer verderop. Daar hebben we een gezellige avond, met erg lekker eten en tijd om weer eens bij te praten. We blijven nog even in Westbroek, want op de camping is een wasmachine en ja, soms zijn dat soort simpele zaken de reden om een dagje langer te blijven.

Als de was gedaan is en hangt te drogen, stappen we ’s middags op de fiets om de omgeving van Westbroek te verkennen. Eerst door groen landschap, weilanden, boerderijen, wat koeien die grazen en een rustig fietspad. Daarna wordt het helaas wat minder, in (Nieuw) Loosdrecht is het druk, smal en dus absoluut niet relaxed fietsen. We twijfelen zelfs even of we niet terug zullen gaan, maar hopen toch dat het weer beter wordt. Dat wordt het gelukkig ook, via mooie paden trappen we om de Loosdrechtse Plassen. Zien indrukwekkende stulpjes aan de Vecht, via Breukelen en Tienhoven waar mooie oude boerderijen staan komen we door het dorp Westbroek weer terug op de camping. Allebei zere billen, te weinig afstanden gefietst en Rob een beetje kapot, zijn accu was niet vol en hij moest dus in de ecostand fietsen. Dat valt met een flinke hondenkar en veel tegenwind niet mee. Toch was het fijn om zo door een stukje Nederland te fietsen waar we alleen de namen van kenden.

Dan blijven we nog een dagje hangen, het wordt slecht weer en dan kunnen we even achter de laptop om te hobbyen met vlog en blog. Verder wandel ik met Boris in de regen, die dit onder protest ondergaat. Gelukkig is hij daarna weer tevreden met zijn slaapplekje in de camper.

We trekken verder, Rob heeft bedacht om naar Tolkamer te gaan, vlakbij de grens met Duitsland, aan de Rijn. De CP is vol, maar gelukkig is er 3 km verderop nog een CP bij Spijk en daar vinden we wel een plekje. We wandelen een rondje met Boris, die hier even lekker los kan rennen. Dan zetten we de stoelen buiten om te kijken naar alles wat voorbij vaart. Grote en kleine binnenvaartschepen, tankers en alles wat erbij hoort. De volgende dag rijden we toch de 3 km terug naar Tolkamer, daar is gelukkig nu wel een plekje vrij. Het is echt nog druk met campers, er komen er zeker 25 voorbij die geen plekje vinden op de Europakade. Wij wandelen met Boris door het dorp, betalen de kosten bij de VVV en zijn net op tijd voor de buien los barsten weer terug.

bijzonder plekje bij Lobith, Tolkamer en Spijk

De volgende dag wandelen we van Tolkamer naar Lobith, door het kleine natuurreservaat Geuzenwaard. We hebben mooi uitzicht op Tolkamer en Lobith en met een zonnetje erbij is het een fijne wandeling. We kuieren door Lobith, waar we bij een ouderwetse bakker brood halen. Vrijdagavond is altijd onze snoep avond en bakker Heebing maakt echt alles nog met het handje, dus neemt Rob ook iets lekkers mee voor vanavond. Contant betalen, gelukkig heb ik altijd wel een beetje geld bij me en de bakker vertelt dat Rob zijn laatste klant van de dag is, want zo rond 15 uur is hij aan zijn middagslaapje toe. ( de gevulde koek en appelcarré smaken ’s avonds echt alsof het thuis gemaakt is, heerlijk!)

We zijn net op tijd terug van ons rondje, want er zijn regelmatig kleine en grote buien. Dus verder rommelen in en rond de camper, douchen, vlog en blog afmaken en morgen met vrienden wandelen, altijd fijn!

Het filmpje bij dit verhaal staat hier

de laatste video staat hier

28 juni 20251 augustus 2025

De laatste blog van deze reis!!

21 t/m 28 juni

De Elbe nodigt uit voor een ritje op de fiets, dus de fietsen en hondenkar trekken we uit de garage. Het is een mooie tocht, veel groen, akkers, koeien, schapen en we zien zelfs een vos. We stoppen onderweg nog even om Boris te laten rennen en Rob even uit te laten puffen, we hebben tegenwind en regelmatig vals plat en dan is het met de hondenkar achter de fiets best even werken als het zo warm is. Op ons verste punt steken we over met een pontje en aan de voet van slot Seublitz eten we onder een enorme kastanjeboom een heerlijke pizza en een salade. Daarna lopen we nog een rondje over het terrein van het slot. Het doet bijna Frans aan, oude verweerde schuurdeuren, overwoekerde prieeltjes. Wij vinden het vaak allemaal zo netjes in Duitsland, maar dit slot kan ons met zijn rommelige uitstraling wel bekoren. We stappen weer op de fiets en trappen weer terug naar Meissen. Van verre zien we de dom van het stadje al liggen en des te dichterbij we komen des te imposanter wordt het.

De volgende ochtend pakken we alles weer in en rijden met de camper richting het stadje. Net buiten het centrum parkeren we de camper en maken een wandeling door het best wel stille stadje. Via allerlei trappen komen we boven bij de imposante dom, waar we bij de muren prachtig uitzicht over het stadje en de Elbe hebben. We zien overal bordjes en aanduidingen van de porselein fabriek en dan valt bij mij pas het kwartje, daar ken ik de naam Meissen dus van!

Voor we de stad uit rijden halen we een paar broodjes en langs de Elbe vinden we een plekje om te lunchen. We rijden 100 km, zonder waarschuwingslampjes!, en gaan dan op zoek naar een slaapplek. Het is druk, veel omleidingen, het schiet allemaal niet op. De eerste camping keuren we af, het is rommelig, de camper kan er nauwelijks in. We denken dat we verderop wel iets beters kunnen vinden. De volgende camping aan een groot meer is vol! Uiteindelijk komen we terecht op een CP in Eisleben, het mag de naam eigenlijk niet hebben, ok er is stroom en we kunnen het toilet spoelen. Het helpt natuurlijk ook niet dat het behoorlijk warm blijft, dan is een plak asfalt zonder bomen niet zo comfortabel. Verder dus maar weer, nu naar een echte camping in Oberwesel. Nou dat zullen we weten! Het begint inmiddels wel hilarisch te worden, onze hand van plekjes zoeken is momenteel zwaar ongelukkig. We komen op een echte gezinscamping terecht, waar het rammetje vol is, de plekken zijn klein. We zetten de camper op zijn plek, hangen Boris zijn riem om en gaan eerst maar eens wandelen en een rondje door het dorp lopen. Op het terras van een Grieks restaurant drinken we een biertje en zitten daar wel prettig. We willen stiekem gewoon niet terug naar de camping en besluiten op het terras een hapje te eten. Griekenland is tenslotte een mijlpaal in onze reis geweest. Uiteindelijk moeten we toch terug en gaan we naast de camper nog even aan het werk. Ik ga rond half 12 naar bed, maar doordat het buiten nog flink onrustig is, blijft Rob nog een tijdje zitten. Om Half 1 loopt hij het laatste rondje met Boris. Bij 3 caravans om ons heen staan nog ruim 20 mensen aan statafels te drinken, lallen en luide gesprekken te voeren. We hebben voor 2 nachten betaald, maar vertrekken de volgende dag. We gaan naar Nederland en hebben ’s morgens voor de zekerheid een CP in Limburg gebeld of er plek is, dat is er, dus huppakee, gas er op. Oja, de camper heeft geen kuren meer! Geen waarschuwingsberichten, geen knipperende lampjes en daar waar nodig trekt hij flink door en we kunnen dus ook gewoon weer inhalen! We snappen er niks van. Natuurlijk zijn we er blij mee, maar het vertrouwen is wel een beetje gedeukt, want blijft het nu ook goed!?

een goede traditie, terug in Nederland………….broodje kroket

In Limburg staan we in Heythuysen op een prima CP. We constateren inmiddels wel dat er in Nederland veel mooie, betaalbare plekken zijn. Het is hier ruim, prima sanitair en er is ruimte om met Boris te wandelen. Na een paar hele warme dagen trekken we nog wat verder voor een paar afspraken. Het is inmiddels wel het einde van weer een prachtige reis! Wat hebben we veel gezien en gedaan. Rustig aan door het mooie Frankrijk getrokken, italië was weer wonderschoon en het bezoek aan Nelleke en Giel in Apiro was heel bijzonder. Griekenland heeft al lang een speciaal plekje in ons hart en dat is deze reis alleen maar weer bevestigd. Mede door de bezoekjes, eerst aan de ouders van onze schoonzoon op Lefkas en daarna een paar dagen opgetrokken met Myran en Peter en hun Griekse groepsreis, een feestje!

veel moois gezien, lieve mensen ontmoet en genoten in Europa

Daarna werd het echt nieuw voor ons en daardoor ook wat onwennig, maar van Bulgarije en Roemenië hebben we echt te kort gezien. We gaan dus absoluut nog een keer terug, want mooi en bijzonder was het zeker. Hongarije werd al weer wat gewoner, maar we zijn er, omdat het zo warm was, doorheen gescheurd. In Slowakije begon de pech met de camper en dat heeft het laatste deel van onze reis toch wel behoorlijk beïnvloed. De omvormer was al gesneuveld en toen de versnellingsbak ook nog problemen begon te krijgen werd het lastig om ons te richten op mooie plekjes. Natuurlijk waren die er zeker nog wel, Dresden en Meissen waren zeker de moeite waard.

gelukkig hebben we de camper rijdend naar Nederland gekregen

Nu in Nederland dus nog even rustig wat mensen bezoeken, op mooie CP’s de reis laten bezinken en dan op naar Noord Holland, waar we de kinderen weer kunnen knuffelen, familie en vrienden bezoeken en een oogje in het zeil houden bij Rob zijn moeder, zodat Rob zijn zus rustig op vakantie kan. Wij mogen een maand op een heel fijn huis passen en daarna…………………………..we zien het wel. Waarschijnlijk in het najaar nog een korte trip! Tot dan!!

Het filmpje bij dit verhaal staat hier

de laatste video staat hier

12 april 202511 april 2025

Hoera!! We zijn in Griekenland!!

5 t/m 12 april

In Menidi genieten we volop van de zon, het mooie plekje en de stilte. We vinden het echt fijn om weer in Griekenland te zijn. Al moet je landen eigenlijk niet met elkaar vergelijken, want ieder land heeft zijn charme, maar ook zijn mindere kanten, toch doen we dat natuurlijk wel. Even wat verschillen zoals wij die zien tussen Italië en Griekenland: De dorpjes en steden zijn in Italië mooier, de mensen wat botter, contact maken is erg lastig met de Italianen. Het eten is er heerlijk, de wegen over het algemeen een ellende, de wijn en ijsjes super. In Griekenland zijn de dorpjes en steden niet zo bijzonder, de mensen gastvrij en altijd in voor een praatje, zelfs al moet het met handen en voeten, het eten is redelijk goed in Griekenland, de wegen prima en de snelwegen fantastisch, de wijn vaak lauw en de ijsjes gaan we nog proeven. En wat in beide landen geweldig is zijn de landschappen, zo mooi! Bijna iedere kilometer is genieten.

Maar goed, we zijn in Griekenland en starten heel rustig aan. Rob is verkouden en hoest veel en dat betekent rustig aan doen. Van Menidi rijden we naar de kust aan de golf van Korinthe en komen daar in het kleine havenplaatsje Chalkeia terecht. Beetje zoeken, maar dan hebben we een machtig mooi plekje aan het water. We gaan eerst maar eens op verkenning en komen bij een terrasje uit waar een paar Nederlanders zitten die hier net een paar dagen geklommen hebben. We schuiven bij ze aan en hebben een gezellig uurtje met mooie reisverhalen. Het dorpje is verder niet veel en de dag is al bijna om, terug naar de camper, tijd om te koken, eten en rommelen in de camper.

ondanks de donkere wolken genieten we in Chalkeia

De dag erna blijven we op dit mooie plekje, maken een wandeling langs de kust en genieten van de zon. Rob doet weer een middagtukje en Boris en ik vermaken ons rondom de camper. Er zijn hier wat zwerfhonden, maar die zijn heel lief en zien er best gezond uit. Waarschijnlijk krijgen ze her en der in het dorp eten toegestopt. Met Boris gaat dat prima, hij is niet meer zo onstuimig, snapt dat hij soms afstand moet houden en begrijpt wanneer er gespeeld kan worden en wanneer hij niet gewaardeerd wordt. Fijn is dat, want dan kan hij ook los lopen als er weinig verkeer is. Tijdens onze wandeling langs de kust, passeerden we een camper waar ook een zwerfhond lag en Boris wilde daar wel even naar toe. De hond die daar lag gaf hem een grom, waarschijnlijk dacht hij “Deze camper is voor mij, ik krijg hier eten, dus wegwezen jij!” Die boodschap snapte Boris goed, omdraaien en wegwezen!

Charilaos Trikoupisbrug of Rio-Antirriobrug bij Patras

Na 2 nachtjes rijden we weer verder, we gaan met de pont de golf van Korinthe over en hebben daarna een prachtige rit langs de kust. De keuze is snelweg of vlak langs het water rijden. Deze laatste optie is een goede keuze, door dorpjes, dicht langs de prachtig blauwe zee met een woeste branding die zelfs hier en daar over de weg spoelt. We doen bijna 3 uur over 150 km, maar het is dan ook 3 uur genieten!

Dichtbij oud Korinthe is camperplek Fanaria Rest, op een terrein van een voormalige benzinepomp. De pompen zijn weg, maar het restaurant is er nog en daar kun je erg lekker eten. Het sanitair, wc en douche, zijn dag en nacht open en ze hebben een idiote hoeveelheid wasmachines en drogers (totaal 18!). Als ik met Boris een rondje ga lopen word ik herkend, nee eerlijk, Boris wordt herkend! Een gezellig praatje en samen een hapje eten in het restaurant zijn het gevolg, helemaal leuk. De volgende dag trek ik alles wat los en vast zit uit de camper en doe 6 wassen! Zon en wind drogen de was en verder is het weer lummelen, Rob doet nog maar eens een middagtukje en knapt langzaamaan weer op. Gisteren tijdens het eten had hij weer een enorme hoestbui en kreeg van de eigenaresse Stephanie een kop thee met honing en de instructie: niet te praten! Het hielp eventjes, maar vooral de instructie niet praten klopt wel. Des te minder hij praat, des te minder last en ja dan kun je maar beter af en toe een tukkie doen!

Na 2 nachtjes bij Stephanie rijden we een paar kilometer om eerst een burcht te bezoeken die hoog op een berg ligt. De Akrokorinthos ligt echt hoog en als je boven bent heb je prachtig uitzicht. Er is nogal drukte van een groep mannen die hier belichting aan het voor bereiden is voor een film die hier binnenkort gedraaid gaat worden. Een van de mannen komt een praatje maken, vertelt dat dit niet zijn lievelingslocatie is maar maakt er ondertussen grapjes over. Het is ook wel een bizarre klus, iedere kabel, statief, generator wordt met het handje naar boven gesjouwd. Ze hebben ook 2 kruiwagens op rupsbanden met een motortje, maar die zijn zo klein dat wanneer ze daar alles mee naar boven moeten sjouwen, de film pas over een jaar gedraaid kan worden. Later zien we dezelfde man een klimgordel omdoen, het zal niet eenvoudig zijn om dat allemaal voor elkaar te krijgen!

een flinke klim omhoog naar Akrokorinthos

Beneden gekomen rijden we weer een klein stukje en bezoeken de tempel van Apollo. Rob hoeft niet zo nodig, hij pakt liever de drone en maakt wat mooie opnames en wordt weggestuurd. Ik ga het museum in en wil vooral de mozaïekvloeren zien. Ik vind dat altijd zo indrukwekkend! Van de vloerdelen die gevonden zijn hebben ze wandborden gemaakt en er staan een stuk of 6 vloerdelen tegen de muren van het museum. Ik loop ook nog even een rondje buiten, het zegt me allemaal niet zoveel, maar doordat het heel rustig is is het wel prettig om over het terrein te wandelen. De tempel van Apollo heeft nog 6 zuilen staan en als ik daar ben vliegt net de drone over mijn hoofd.

Terug gekomen bij Rob en Boris rijden we naar het kanaal van Korinthe. Het is inmiddels weer bewolkt en somber. Rob loopt in zijn eentje naar de houten brug om te kijken of er activiteit is. Nog een uurtje wachten volgens de brugwachter, dus gaan we met zijn drietjes op stap om het schouwspel te bewonderen. De houten brug zakt en dan komt er een sleepboot met vrachtschip het kanaal in. De hele tocht door het 6,5 km lange kanaal duurt een half uur. als de schepen voorbij zijn komt de houten brug weer omhoog, zonder vis deze keer!

We overnachten naast het kanaal van Korinthe en gaan de volgende dag weer rijden. We stoppen even om nog bij één van de andere bruggen over het kanaal te kijken en rijden dan via een prachtige route, uitzicht op de azuurblauwe zee en de bergen, naar Epidauros. Daar vinden we een mooie lunchplek en bedenken dat we hier wel willen overnachten, ook al zegt een bord dat het niet mag. We lezen even de reviews op park4night en kiezen eieren voor ons geld. Er zijn regelmatig forse boetes uitgedeeld en mensen zijn in de nacht weggestuurd door de politie. Willen we niet! Dus lunchen we, maken een mooie wandeling naar een kapelletje, werpen een blik op het kleine theater van Epidauros en vervolgen onze weg.

We rijden naar het uiterste puntje van deze meest oostelijke vinger van de Peloponnesos en komen uit in het havenplaatsje Kilada, net om de hoek bij het vakantieverblijf van Willem Alexander en Maxima. Ook hier is het nog rustig, behalve op de plek waar wij staan. Het halve dorp gebruikt deze aanlegplaats om rondjes te rijden, dat houdt gelukkig om een uur of elf wel op. ’s morgens is het vanaf 6.30 klaar met de rust, een vrachtwagen komt met enorme rotsblokken aan gereden die op een schip worden geladen. We besluiten dat we hier niet nog een nacht gaan staan, na de koffie rijden we naar de andere kant van de baai, hier start een wandeling naar een paar grotten. Eerst maken we de camper goed schoon, want dat is al een paar dagen niet gebeurt en met Boris aan boord, tsjonge jonge, wat geeft dat toch af en toe een stof, zand, haren en rommel. Dan zetten we de tafel en stoelen buiten en genieten in het zonnetje van de lunch, het wordt eindelijk echt lekker weer.

Later wandelen we naar de grotten, eerst een stuk over een breed zandpad en dan wordt het smaller, rotsiger, ongelijker en voor mij niet te doen. Ik ga een stukje terug naar een bankje om op Rob en Boris te wachten. Boris is al snel bij mij terug, die heeft weer een feestdag, vervolgens verschijnt Rob, ook hij heeft het opgegeven. Het laatste stuk moest hij op handen en voeten, dat vond hij te gek worden. Toch was het een heerlijke wandeling en maken we ’s avonds vanaf de andere kant van de baai nog een foto van de verlichte grotten. We rijden terug naar het havenplaatsje Kilada om op een ander, hopelijk rustiger plekje de nacht door te brengen. Morgen weer verder op pad om nog meer van de Peloponnesos te (her )ontdekken.

Het vlog bij dit verhaal staat hier

de laatste video staat hier

2 november 20242 november 2024

De wet van Murphy gaat op vakantie

26 oktober t/m 1 november

Jullie weten inmiddels wel van onze kleine en grote problemen met onze camper. De laatste in die serie was een niet werkende cruise control. Rob sprak deze woorden uit op weg naar de garage: “Ik hoop dat de wet van Murphy nu eindelijk eens op vakantie is!“

we kunnen weer op pad!

Blijkt dat toch echt te gebeuren! Na een lange dag wachten, ’s morgens om 08.00 uur de camper ingeleverd en ’s middags om 16.30 uur het verlossende telefoontje. “Kom de camper maar halen het is gelukt.” We hebben samen zitten stuiteren in de auto op weg naar de garage, ik iets meer dan Rob, want die moest rijden, maar de grijns op zijn gezicht was groot en ik heb een ronde dansje op mijn stoel gedaan.

Is het nu klaar dan? Nee nog niet helemaal, het navigatiesysteem is nog niet in orde, maar met Google maps lukt het ook. Jammer hoor Fiat !!! maar we gaan !!!

’s avonds nog uit eten met Rob zijn moeder, die 93 kaarsjes uit mag blazen en de volgende ochtend nog een strandwandeling en koffie met lieve vrienden en dan………………...gaan!

wandelen in het herfstzonnetje

Dat was niet de slimste zet, dat wisten we bij voorbaat al. De drukste vrijdagmiddag spits van het jaar en wij willen daar dwars door heen. We verklaren iedereen altijd voor gek om, als het niet echt noodzakelijk, is om op dit soort momenten te gaan rijden. Toch gedaan, we willen zo graag. Na 2,5 uur rijden zijn we in West Brabant, we willen graag naar Mieke’s Hof, de eigenaren hebben we eind september in Duitsland op een verjaardagsfeestje ontmoet. Onze collega reisleiders Ralph en Margot, zijn ook vaak op deze camping te vinden, dus we hadden kleine hoop dat we hun ook gaan treffen.

gezellige dagen met Ralph, Margot, Lennette en Ron

De bedoeling was een nachtje, maar we hebben het gezellig met elkaar, de zon schijnt, dus waarom haasten? We wandelen in het bos, fietsen met Ralph en Margot naar de basiliek in Oudenbosch, wat een kopie is van de basiliek in Rome, een protserig gebouw in een klein dorpje, maar wel bijzonder om even te zien.

de basiliek van Oudenbosch

Na 2 dagen is het tijd om verder te gaan, we nemen afscheid van deze nieuwe campervrienden en besluiten om naar de kust van Noord Frankrijk te rijden, hier is een zeehondenkolonie. Het lijkt de komende dagen mooi weer te worden en daar willen we wel even van genieten. Rondom Antwerpen en Gent is het enorm druk, Rob moet hard werken om tussen al het vrachtverkeer door te manoeuvreren. Daarna wordt het landschap mooier, het verkeer rustiger en na nog even flink wat oponthoud in het centrum van Berck komen we aan op de parkeerplaats in Berck sur plage. Het staat er flink vol met campers, maar voor ons is er gelukkig ook nog een plekje. Terwijl ik ga koken, gaat Rob nog even een rondje om met Boris, hij spot al even minstens 100 zeehonden heel dicht bij de kust!

een paar van de vele zeehonden

De volgende dag is het redelijk weer en wandelen we over het strand naar het dorp, op het strand met Boris trainen om te voorkomen dat hij zeewater drinkt. Afgelopen vrijdag heeft hij zoveel zeewater gedronken dat hij bijna 2 dagen heeft overgegeven en aan de diarree was. op advies van een vriendin het hondenfluitje en beloningen erbij en maar weer eens oefenen of we dit toch nog af kunnen leren. In het dorp halen we stokbrood en croissants, ja nu we hier toch zijn! Over de markt en langs het maritieme ziekenhuis lopen we terug. Het ziekenhuis is enorm groot en is een sanatorium en een plek voor bleekneusjes, zoals wij dat in Nederland aan de kust ook wel kenden.

zeehonden in rust

Zo rond 17 uur lopen we zonder Boris naar het strand, daar is het al behoorlijk druk, ook in Frankrijk is het herfstvakantie. En wat een zeehonden! We tellen er zeker honderd! Ze zijn relatief dichtbij, maar omdat ze op een zandplaat liggen met flink wat water tussen ons en de beesten kan je er niet te dichtbij komen. We proberen een stil stukje strand te vinden om rustig naar de zeehonden te kijken en te genieten van de stoeipartijen, het draaien op de rug, een enkeling trekt een baantje of vangt nog wat vis. Kortom het is heerlijk om naar te kijken. Na een halfuurtje lopen we terug, het is miezerig, vochtig weer en in de camper brandt de kachel.

Hiervandaan rijden we naar Rouen, we willen een nieuw tolkastje. Bij de ANWB lukt dat niet op korte termijn en het is toch wel handig om deze te hebben. Bij de tolpoortjes houd je de tolbadge tegen het raam en het geld wordt afgeschreven. Met een camper moet je vaak wel capriolen uit halen om de lage of hoge betaalmogelijkheid te kunnen komen. We overnachten op het haventerrein met een camperplek, niet al te sfeervol, maar wel met douche en toilet in het havengebouw. De volgende ochtend rijden we naar het kantoor van Bipe&go en met een tolkastje rijden we verder. We gaan op zoek naar zonnestralen

CP in de haven van Rouen

We stranden in Marboué, een klein dorpje met een vrije plek voor 10 campers, aan de voet van een parkje. Dit zijn van die echt mooie plekjes. De 10 plekken zijn al snel vol, maar er blijven campers bijkomen, ’s avonds om 23.30 uur komt de laatste en die zet hem bijna tegen die van ons aan. We kunnen nog net naar buiten. Gelukkig zijn ze ’s morgens al weer vroeg weg en als wij om half 11 wegrijden is de plek op één camper na verlaten. We hadden hier wel willen blijven, maar ook hier zitten we nog steeds in een stevige mist en dus toch maar verder.

na flink wat kilometers vinden we de zon in Frankrijk

Na nog een paar uur rijden zien we de zon! en die wordt steeds krachtiger en de temperatuur loopt zelfs op tot 22 graden. We vinden een mooi plekje op een camperplaats in Cieux die ’s winters alleen open is voor campers en in de zomer ook voor tenten en caravans, via de slagboom en lid worden van CAMPING-CAR PARK, kunnen we het terrein op. Dit is een organisatie die campings opkopen die er mee stoppen en geschikt maken als camperplaats. Dat is hier goed gelukt, we vinden een mooi plekje, maken een wandeling en gaan dan nog even aan het werk, vlog en blog moeten af!! Tot volgende week.

de laatste video staat hier

1 mei 20241 mei 2024

Wat er in 7 maanden Nederland gebeurde

Ik ga er echt weer even voor zitten, 7 maanden geen blog geschreven alsof er in al die maanden niets gebeurd is. Nou echt niet! We kwamen eind september thuis in ons huis in Alkmaar met het idee stappen te gaan zetten voor het plan dat in onze hoofden steeds meer vorm begonnen te krijgen. Helaas pakte dat anders uit, ik kwam thuis met gordelroos en was daar een paar maanden flink mee bezig, daarna nog even corona, Rob rommelde er nog even tussendoor met een paar implantaten en toen was het zomaar januari. Natuurlijk hebben we in die maanden wel het één en ander gedaan, vooral de beslissing genomen om toch echt ons huis te gaan verkopen en dat kreeg in het nieuwe jaar al snel handen en voeten.

Toen was het moment daar om het bord “TE KOOP” in de tuin te zetten. De verkoop ging supersnel en voor we het wisten was er een voorlopig koopcontract getekend. Een leuk jong stel heeft echt zin in “ons” huis. Vanaf dat moment ging het hard. Waarom heeft een mens zoveeeeeel spullen? De kringloop en grofvuilpunt waren iedere week vaste adressen en via marktplaats kregen veel spullen een nieuwe eigenaar. Ook familie en vrienden konden we blij maken met het één en ander. Dat wat we wilden houden ging de opslag in, waarbij we dan wel mazzel hadden met een zolder en loodsen waar onze spullen voor de komende periode goed staan opgeslagen.

Half april zijn we weer terug de camper ingegaan en wat waren we er snel weer in thuis, de enige boosdoener hier in was het weer. Rob kan slecht tegen regen, dus mopperde wat af, ik vind het meestal niet zo erg, maar kreeg er langzamerhand ook wel genoeg van. Toch waren we blij weer terug in ons huisje op wielen te zijn. Dat gaf ook de ruimte om ons huis echt te onttakelen, alles kon er nu uit. Al is de koffiemachine zo’n beetje tot het eind in gebruik gebleven, want ja , geen koffie…………………..

Zo werd het 30 april, de zon ging schijnen, de stoelen konden naar buiten en wij waren officieel huisloos! Nog een weekje Nederland, een jarige zoon, afscheid nemen van onze kinderen, familie en vrienden en op naar Scandinavië.

Tussen al deze plannen en stappen door was er nog iets heel anders dat handen en voeten kreeg. De vraag van Myran en Peter van “Endless on wheels” of wij voor hun een reis naar Marokko willen begeleidden. Het eerste gesprek hierover hebben we al gevoerd in januari 2023, regelmatig hebben we contact gehouden en inmiddels hebben we volmondig JA gezegd. Dit mooie avontuur gaat gebeuren in februari 2025 en ook daar hebben we erg veel zin in.

Kortom, we zijn op pad, gaat verder met reizen, blogs en vlogs maken en hopelijk veel mooie plekjes in Europa bezoeken.

de laatste video staat hier

19 juni 202210 januari 2023

Van Duisburg naar het Leudal

Op naar Duisburg, we zijn nieuwsgierig of het echt zo leuk is als we denken. We moeten wel eerst nog wat kilometers rijden en komen er eind van de middag aan. We vinden een fijne plek op het parkeerterrein, waar al meerdere campers staan, beschut door wat bomen en een gebouw dat ons afscheidt van een enorm parkeerterrein , dat wordt nog weleens als racebaan gebruikt, daar willen we dus liever niet staan. (P4N SC#30484) Dat van die racebaan valt uiteindelijk erg mee. Tot middernacht is er wel wat geluid van ronkende auto’s, maar daarna is het muisstil.

We lopen eerst een rondje over het terrein van de hoogovens, halen een plattegrond, laten ons informeren over rondleidingen en drinken een biertje op het terras. Daar is het druk, waardoor er een paar dames van 87 en 91 jaar bij ons aanschuiven, waar we nog een geanimeerd gesprek mee hebben.

De volgende dag gaan we na ontbijt en koffie op stap. We laten Boris in de camper, we willen hoogoven 5 beklimmen en dat is niet handig met een hond. We zijn op een heel stil moment waardoor we het terrein bijna voor ons zelf hebben. We vinden het bijzonder om op zo’n complex rond te lopen. Rob heeft als student bij de hoogovens in IJmuiden gewerkt en weet nog veel over de werking. Dat helpt goed om te begrijpen wat we zien. De rondleiding hebben we daarom maar laten schieten. Die was alleen in het Duits en voor een Engelstalige rondleiding vragen ze 150 euro, aangezien het erg rustig is, is de kans niet groot dat er meer mensen met een Engelstalige rondleiding mee willen, dus is de volle prijs voor ons. We doen het dus zonder gids en dat gaat prima. Het is ook wel bijzonder om te genieten van deze stalen, vervuilende (voor de sluiting) omgeving. Zeker als we bedenken wat de onderzoeken in IJmuiden al jaren uitwijzen, zwaar vervuilende industrie. Toch vinden we het kolossale van de hoogovens imposant en genieten er van.

Na de lunch nemen we Boris mee en wandelen we aan de buitenkant van het terrein, daar gebeurt ook nog zoveel! Verjaardagsfeestjes op het gras, een man met enorme bellenblaas, klimwanden op grote muren, met verschillende moeilijkheidsgradaties en veel groen in een parkachtig terrein. We sluiten de middag af met nogmaals een biertje op het terras. ’s avonds loop ik met Boris nog een keer naar het hoogoventerrein. Rob is moe, die duikt vroeg in zijn bed. Het terrein zou ’s avonds mooi uitgelicht zijn vertelde de buurman (die al 10 jaar in zijn camper woont en regelmatig hier bivakkeert ! Met vrouw en hond!!) Ik loop daar in het donker naar toe, nieuwsgierig naar de verlichting. Als ik op het terrein aan kom is het er verlaten, ik zie in de verte wel wat verlichting, maar dan moet ik echt ver het terrein op, dat doe ik liever niet, Boris is nou ook niet zo’n waakhond dat ik daar op vertrouw.

Na deze dagen in Duisburg, nu echt naar Nederland! We willen nog een paar dagen naar camperplaats Houbenhof in Leveroy. (CC SC #98179). We zijn hier 2 keer eerder geweest op doorreis. Beide keren gedacht dat we hier wel wat langer willen blijven. Dat gaan we nu dus doen. De weersverwachtingen zijn super, dus niets weerhoudt ons om daar even een paar dagen te blijven. We hebben er een heerlijke plek. We fietsen een flink lange route naar het plaatsje Thorn over kleine wegen. Dat fietst fijn, maar echt mooi vinden we het niet. Het plaatsje Thorn is super toeristisch en klein, we lunchen daar en fietsen dan weer terug. Helaas heb ik nog steeds zadelpijn als we een flinke afstand gefietst hebben en na 50 km voel ik het echt wel!

We willen wandelen in het Leudal en fietsen via Heythuysen om eerst een fietsenwinkel te bezoeken. Ik mag een zadel uitproberen, bevalt het niet dan mag ik deze vandaag of morgen terug brengen. Ik voel meteen al verschil en hoop dat dit beter gaat. Zo vervelend, zadelpijn!!! We fietsen nog een stukje en zijn dan in het Leudal waar we een wandeling maken van de Wa-Wa-We.eu route, Water Wandel Wereld. Het is echt een heel ander gebied dan gisteren, veel bos, beekjes, koeien in stukje land midden in het bos, brede lanen en smalle paadjes. Wij genieten er van en Boris ook. Officieel mag het niet, maar het is zo stil dat we hem wel een paar keer los laten lopen zodat hij even kan rennen.

We lunchen op een terrasje, vervolgen onze weg en hebben zo 9 km gewandeld en 15 km gefietst. We rijden een stukje om want de camperplaats is onderdeel van een zorgboerderij waar een theetuin bij hoort. Daar willen we ook nog wel even een kijkje nemen, daar nog even een biertje op het gezellige terras (Rondmeer) en dan terug naar de camperplaats.

De laatste dag vermaken we ons op de camperplaats met opruimen, lezen, vlog en blog afmaken en klaar maken om morgen naar Noord Holland. te rijden. We hebben er zin in!!

de laatste video staat hier