15 t/m 22 juli
Wat is dat een goede beslissing geweest om naar de kust te gaan, zelfs hier is het een dag en een nacht meer dan warm. Dat betekent op tijd met Boris een lange wandeling maken, er is een heel rustig dijkje naast de camping waar hij los kan rennen, dus dat is fijn voor hem en ons. Verder vooral schaduw zoeken en rustig aan. Zelfs ’s nachts is het nog tegen de 30 graden, pffffft. Gelukkig komt ook hier een eind aan en koelt het af en kunnen we weer gewoon bewegen, wandelen en wat een mens zo nog meer doet. We staan 2 nachten op Oostzee campnig Oderhaff in Grambin, nog net in Duitsland.
de vuurtoren van Kolobzreg
Vanuit Grambin rijden we Polen in, eerst naar Kolobzreg, waar we hopen een plekje naast de oude vuurtoren te bemachtigen, maar naarmate we dichterbij het centrum komen verdampt die hoop. Het is duidelijk hoogzomer, want rondom de vuurtoren in een straal van zo’n 500 meter is het één en al kermis, met kraampjes, reuzenrad, horeca en heeeeel veeeeel mensen. Kansloos dus. Ter hoogte van de kermis is een parkeerterrein waar een afgesloten stuk voor campers is. Daar gaan we dan maar staan en halen onze schouders op en roepen zoals wel vaker “Het is wat het is”. Het blijkt uiteindelijk een prima plek. De kermis heeft niet zoals wij gewend zijn een kakafonie aan muziek en is gewoon stil, op af en toe wat gegil na als een attractie de lucht in schiet. Rob loopt alvast het centrum in om wat zloty’s te pinnen en ik sop de camper. Na het avondeten lopen we naar de vuurtoren om ons onder te dompelen in het Poolse zomeravond leven. We vermaken ons prima, genieten van een mooie avondlucht, de oude vuurtoren, het uitgestrekte strand een ijsje en heeeeel veeeeel mensen. Voor een uurtje helemaal prima. Op het parkeerterrein hebben we samen met 2 andere campers een heerlijke rustige nacht.
camping Ginterpark, stil en verlaten
We trekken verder langs de Poolse kust, helaas treffen we weer een dorpje, Leba, dat helemaal onderdompelt in vakantie vierend Polen. Camping Ginterpark dat wij uitgekozen hebben ligt wel ver van al het feestgedruis af en is stil, bijna verlaten. We zien hier veel voormalig militair gebied met bunkers, oude afrasteringen die neergehaald zijn en daar tussen door nagelnieuwe appartementen voor vakantiegasten. Het geeft een vervreemdend gevoel, zeker omdat de camping zijn beste tijd wel gehad heeft en er maar 6 kampeerders zijn, wel lekker rustig. Voor een lange wandeling door de bossen en over het strand zijn we wel op de juiste plek, dus dat is wat we doen.
We merken al een paar dagen dat de spullen uit de koelkast niet meer koud zijn en Rob gaat op onderzoek en probeert het op te lossen, maar dat wil niet echt lukken, hij maakt allerlei onderdelen schoon, maar helaas de inventaris van het vriesvak kan de prullenbak in. Wel jammer, ik had thuis het één en ander gemaakt, zoals Indonesisch smoorvlees en dat kan nu de prullenbak in. Na een belletje met de dealer, toch nog eens de brander schoongemaakt met perslucht en jawel, hij doet het weer! Dat is best een opluchting want zonder koelkast gaat niet en naar een garage is ook weer zo’n gedoe! We zijn allebei enorm opgelucht.
We vertrekken naar Gdansk, maar slaan wel even wat nieuwe levensmiddelen in, want we hebben toch aardig wat weg moeten gooien.
we rijden veel kilometers, soms met regen maar meestal met een zonnetje
Googlemaps stuurt ons af en toe door binnendoor wegen en daar worden we niet heel blij van. Op het moment dat de wegen geen belijning meer hebben is de kwaliteit waardeloos. We draaien zelfs 2 keer om, om een andere route te pakken. De wegen zijn zo slecht, alles rammelt en bonkt in de camper en dat is echt niet fijn, het is wel een goede test voor de nieuwe slotjes. Bij de vorige reis vlogen de kastdeurtjes regelmatig open, nu met de nieuwe slotjes gaat het gelukkig goed, de kastjes blijven dicht!
genieten op het strand van Gdansk
In Gdansk hebben we weer een camping dichtbij het strand, dus na een flinke rit eerst maar eens de benen strekken. Opvallend is dat we op heel veel plekken het bos echt tot op het strand zien. Wij lopen met Boris dus eerst een flink eind door het bos, Boris kan dan lekker los rennen en als we het strand op gaan is het daar stil. De drukte zijn we voorbij gelopen, dus Boris kan op het strand ook nog los. Wat ook op valt is hoe zwaar dit zand loopt, we moeten er echt door heen ploegen, zelfs Boris heeft moeite met een sprintje trekken. Maar fijn is het wel, we kijken uit op de havens van Gdansk en zitten heerlijk in het zonnetje.
Gdansk is een mooie stad
Terug op de camping, kook ik eten en als de afwas gedaan is gaan we zonder Boris, met de tram naar het centrum, dit duurt 25 minuten en is uitstekend te doen. Kaartjes kun je vlakbij de camping in een winkeltje kopen, al hangen er in de trams wel al automaten waar je ook met een bankpas kunt betalen, maar daar zit nog plastic omheen.
De stad is ondergedompeld in prachtig avondlicht en we zijn onder de indruk hoe prachtig het is. De stad is behoorlijk verwoest geweest in de tweede wereldoorlog, maar inmiddels bijna helemaal gerenoveerd. Er is ook een kade met, vinden wij, mooie moderne architectuur. Op een terras een kop koffie en dan is het tijd om terug te gaan.
op stap met een gids
De volgende dag hebben we een free walking tour geboekt en ’s middags om 14.00 uur staan we weer in het centrum en gaan we met gids Martin op stap. Het is een klein groepje en dat is fijn want we zien ook gidsen lopen met een complete buslading mensen en dat lijkt ons niet prettig.
Martin heeft veel te vertellen, o.a. dat de kade met moderne architectuur door de inwoners van Gdansk “booking.com kade” genoemd wordt. Het is te duur om in te wonen, er zijn geen openbare ruimtes en is dus eigenlijk alleen geschikt voor de verhuur aan toeristen. De andere zijde van de kade heeft 7 oude toegangspoorten die allemaal nog in gebruik zijn. Ik zal niet alles opschrijven wat hij vertelt heeft, maar het was zeker de moeite waard, al was hij af en toe wat lang van stof, vooral over de filosoof Schopenhauer, die hier geboren is. Gdansk is tevens de geboorteplaats van meneer Fahrenheit en natuurlijk Lech Walesa, de vakbondsman uit de jaren 80, die later president werd en nog steeds een graag geziene man in de stad is. Na de stadstour drinken we nog wat op een terrasje en gaan dan terug naar de camping. Dit is echt een stadscamping, krappe plekken en best prijzig, maar voor een stadsbezoek dik in orde, zeker omdat het sanitair prima is. Bij terugkomst eerst een rondje met Boris die weer even los kan rennen in het bos en dan ’s avonds aan de komende vlog en blog werken.
bij Maria op het erf
Dan volgt er weer een lange reisdag, we willen zover mogelijk naar de Pools- Litouwse grens rijden en dat is een flinke afstand, we zetten de wekker en na ontbijt en wandeling rijden we rond 10 uur richting de grens. We kiezen er voor om de langere route te rijden omdat we hopen dat dit grotendeels autoweg is, de kortere route lijkt meer over binnenwegen te gaan. Uiteindelijk hebben we maar een paar stukjes echt slecht asfalt en de meeste tijd rijden op een autoweg of goede binnendoor wegen. De eerste camperplek die we vinden aan een meertje is verboden voor honden en er is ook niet echt plek voor ons. We rijden door naar een boerderij een paar kilometer verderop, een tip van vrienden die hier een paar jaar geleden geweest zijn. De plek staat niet op campercontact of park4night. Als we op het erf staan lijkt er in eerste instantie niemand te zijn, al staan er wel auto’s. Na een minuut of 10 besluiten we maar weg te gaan, net op dat moment komen er een paar kinderen en Maria, de eigenaresse tevoorschijn. Met handen en voeten maakt ze ons duidelijk dat we welkom zijn, ga maar staan waar je wil. Haar boerderij is een pension, haar zoons wonen verderop en beheren de boerderij. Een uurtje later komen er nog een paar gasten, waarvan de vrouw perfect Engels spreekt en die, heel lief, verder voor ons als tolk fungeert. Uiteindelijk zien we nog meer gasten, een ouder echtpaar en 2 jonge mannen. De hele bovenverdieping van het huis is pension. Alexandra, de Poolse die Engels spreekt vraagt namens Maria of we ook willen eten bij Maria. Dat doen we, de kans om zo van de Poolse keuken te proeven krijg je niet zo vaak. We eten komkommersoep, die erg lekker smaakt, daarna aardappelballen met gehakt er in en augurken die gegeten worden zoals wij komkommer eten, met een beetje zout. De aardappelballen vinden we maar matig, maar het toetje is dan wel weer erg lekker, zelfgemaakte oreokoekjes. Wat vooral erg leuk is, is dat Alexandra met haar gezin, man en 2 kleine kinderen ook om ons heen rommelen en het erg welkom voelt om met deze mensen aan tafel te zitten. Als Rob vraagt of Maria ook in onze vlog wil vindt ze dat helemaal geweldig en ze wil meteen zien wat we maken, dus heeft Rob een link van onze filmpjes op haar telefoon gezet. Voor we bij Maria vertrekken weer even rommelen aan de koelkast, potverdorie als die het nou maar niet begeeft!!!
mooi plekje op de de camping in Maijampole
’s morgens nemen we afscheid en rijden een uurtje en strijken dan neer op camping Maiu Ilanka in Marijampole, we zijn in Litouwen! Het is bijna verlaten op een caravan en 2 tenten na, al is het ’s avonds toch wat voller geworden. Er is geen wasmachine, maar de eigenaar wil wel voor ons de was in zijn eigen huis doen. Dat is fijn want even een paar wassen draaien is hard nodig. We vullen de dag met wandelen, de vlog en blog afmaken en genieten van de stilte van het meertje en de rust om ons heen.
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
