Bestemming: Zuid-Frankrijk!

27 september t/m 4 oktober

We hebben getwijfeld……………. en gekozen, we gaan richting het zuiden! Hoever en waar, we zien het wel! Voorlopig willen we een beetje zon en mooie plekjes, moet lukken toch!?

Van Pont-a-Mousson rijden we de snelweg op, we blijven rijden tot het weer beter is. Gelukkig is dat na 400 km. Stel je voor dat de zon aan de Middellandse Zee nog niet tevoorschijn was gekomen? Zover komt het gelukkig niet, ter hoogte van Lyon verdwijnt langzaamaan het grijs voor wittere luchten en hier en daar wat blauw erin, hoera!

Bij aankomst in Pérouges eerst even tanken en boodschappen doen. Dat gaat soms niet zo eenvoudig met een camper als het lijkt. Het kost wat moeite om ons door het dorp Meximieux te worstelen, over het parkeerterrein te manoevreren om bij de benzinepomp te komen. Dan via het dorp Meximieux terug, waar we stil komen te staan omdat een auto voor ons er de brui aan geeft, gelukkig is Rob niet voor één gat te vangen en kan hij goed inschatten wat er wel of niet kan met de camper. Dat betekent in dit geval over een midden scheiding van de weg hobbelen, er komen even geen tegenliggers aan en verder maar weer.

Op het parkeerterrein van Pérouges is het even puzzelen hoe het hier werkt, maar na wat gemopper en gezoek staan we aan de voet van het middeleeuwse dorp. Dan is het wel even genoeg voor vandaag, het blijft toch verrassend hoe gaar je van zo’n reisdag kan worden. Dus nog een rondje met Boris, beetje rommelen, koken en dan is de dag ook gewoon weer verdampt.

De volgende ochtend gaan we redelijk op tijd het middeleeuwse dorpje in. Het ligt prachtig op een heuvel, als we over de stadsmuren kijken zien we de vallei van de Ain. Dit dorpje hoort bij de groep van de mooiste dorpjes van Frankrijk. Het is ook echt mooi, we hobbelen over de keien, bewonderen de gevels van boerderijen, woonhuizen en ambachtswinkeltjes. We zijn gelukkig net op tijd, want als wij op de terugweg zijn, komen er hordes gezinnen het dorpje binnen, want het is zeker een toeristische trekpleister.

Na de lunch op een bankje, uiteraard in het zonnetje! Nog even een wandelingetje met Boris en dan rijden we verder. Voor één nacht is het een prima plekje, maar dan is het ook wel klaar. Wij pakken nog een uurtje snelweg en rijden dan naar een plaatsje aan de Rhône, in Tournon-sur-Rhône vinden we een camping. Dit is de tweede camping die we proberen, de eerste was vol en bij deze zijn we net op tijd. Een half uur later is het ook hier vol!

We hebben behoefte aan even pas op de plaats, inmiddels zijn we 3 weken onderweg en is het best fijn om een paar dagen stil te staan. Camping le Rhône is midden in het stadje, er is dan ook nogal wat straatgeluid, maar dat vinden we voor nu prima. Er is een fijn wandelpad voor Boris langs de Rhône, we kuieren gezellig door het dorp en genieten van een aangename douche.

Dat wandelpad voor Boris zorgt wel voor verrassingen! Rob had er al een keer allerlei spullen zien liggen, maar tijdens één van de ochtendwandelingen gaat Boris vreselijk te keer, blaffen, grommen en niet naar Rob willen luisteren. Hij staat met zijn snuit in een berg plastic vreselijk tekeer te gaan. Hij vindt het maar niks wat hij gevonden heeft! Rob haalt hem er weg en ziet tussen het plastic een dakloze liggen die nog niet helemaal wakker is, als Boris door Rob weggetrokken is en excuses heeft gemaakt is de man waarschijnlijk wel klaarwakker!

We vinden gelukkig ook nog een ander wandelpad, boven het dorp langs. Het pad loopt hoog achter het dorp langs en we genieten dan ook van prachtige vergezichten. Het weer is super, Boris kan los rennen, dit zijn toch echt de momenten waar we het voor doen. Het is geen lange wandeling, na 1,5 uur zijn we weer terug in het stadje, maar lekker was het wel. Een biertje toe op een terras en dan terug naar de camper.

Na 3 nachten houden we het hier wel voor gezien, het is fijn om zo dicht in een stadje te staan, maar ook erg lawaaierig. Dus trekken we verder naar de Drôme, toch één van onze favoriete gebieden van Frankrijk. We rijden richting Crest en rijden een paar kilometer buiten het stadje naar een vrije camperplek bij een klein dorpje. We zetten de camper op een geschikt plekje en gaan dan een rondje lopen, maar het waait zo verschrikkelijk hard en we staan zo vol op de wind en beschutting is er niet. Tja, dat is dan ook hoe voor ons het camperleven werkt, instappen, nieuwe plek zoeken en gaan! Daarom proberen wij te voorkomen om laat in de middag ergens aan te komen, dat geeft de mogelijkheid om verder te zoeken en niet in het donker ergens aan te komen. We vinden het prettig om de omgeving even in ons op te nemen, voor we besluiten ergens te slapen!

Maar goed wij rijden terug naar Crest, 3 km verderop en zoeken daar een parkeerterrein op, net buiten het centrum. Het terrein is in 2 stukken verdeeld, parkeerplaats en camperplaats met voorzieningen en we staan uit de wind, heel fijn! We lunchen en gaan met Boris op stap, we vinden een wandelpad langs sportterreinen, een enorme manege en de Drôme. Boris kan niet los, daar is het te druk voor, maar toch lopen we prima en is een rondje van 6 km goed om de benen te strekken. Aan het eind van de middag laten we Boris in de camper en wandelen wij naar het centrum van Crest, we zijn hier jaren geleden met de kinderen geweest en vonden het toen echt een leuk stadje. Inmiddels lijkt het wat verpauperd, veel panden zijn dichtgeplakt, verveloos en lijken er vooral in het centrum veel alternatieve winkeltjes te zijn. Toch is het nog steeds een leuk stadje, met zijn hoge zandkleurige gevels, gekleurde luiken en doordat er veel jongeren wonen heeft het de gezellige uitstraling van een hippie stadje, niks mis mee.

We zitten een tijdje op een hele lange bank op de brug over de Drôme te genieten van het uitzicht. Dit is echt sentiment, want we hebben hier flink wat van onze gezinsvakanties doorgebracht. Er staan in en rondom het centrum veel beelden van Bruno Catalano, het zijn beelden van immigranten op reis. De enorme bronzen beelden van wel 3 meter hoog staan her en der in de stad, maar er is ook een tentoonstelling in een galerie. Helaas zijn de teksten via de QR-codes alleen in het Frans. Zonder verdere uitleg vinden we de beelden ook imposant. We sluiten de dag af in een gezellig restaurant, met heerlijk eten, morgen weer verder.

Van Crest rijden we naar Saoû, een piepklein dorpje tegen de bergen aan. Dit plekje hebben we gevonden via andere reizigers. Dat gebeurt regelmatig, als we een leuk plekje zien, waar dan ook in Europa, dan zetten we in googlemaps een vlaggetje met een korte omschrijving. Het nadeel is wel dat er alleen maar meer vlaggetjes bijkomen! We zetten de camper op een carpoolplek, waar ook campers mogen staan, de weg ernaast is heel rustig dus daar gaan we geen last van hebben. We zijn hier al voor de middag, dus lunchen en wandelschoenen aan en op pad. In het dorpje is het rustig al zal dat in de zomermaanden wel anders zijn, want er zijn 2 campings en veel keramiekwinkeltjes, 2 cafés en zoals in veel dorpjes ook nog een bakker. Nu is het rustig en als we het dorp uit zijn lopen we een rondje van 6 km langs rotsformaties met prachtige vergezichten. Het pad zelf kronkelt tussen de struiken door, maar regelmatig zijn er openingen om te genieten van het uitzicht. Het is wel pittig, veel klimmen en dalen, door droge watergeultjes en oppassen dat we niet wegglijden over de vele losse keien. Maar mooooooiiii! We genieten er alledrie van, Boris springt als een jonge geit de hellingen op om even later weer tevoorschijn te komen, gelukkig wacht hij wel op ons en als er een splitsing is zit hij daar te wachten om te zien welke kant we op willen. Terug in het dorp kunnen we het terras in de zon niet links laten liggen, dus een welverdiend biertje en dan terug naar de camper om te koken.

De volgende dag is het tijd om de vlog en de blog af te maken, we blijven op het parkeerterrein staan, doen ons werk, lopen nog een rondje met Boris door het dorp en gaan dan bedenken wat morgen de plaats van bestemming wordt. Daarover volgende week meer!

Filmpje bij dit verhaal staat hier