De wet van Murphy gaat op vakantie

26 oktober t/m 1 november

Jullie weten inmiddels wel van onze kleine en grote problemen met onze camper. De laatste in die serie was een niet werkende cruise control. Rob sprak deze woorden uit op weg naar de garage: “Ik hoop dat de wet van Murphy nu eindelijk eens op vakantie is!“

we kunnen weer op pad!

Blijkt dat toch echt te gebeuren! Na een lange dag wachten, ’s morgens om 08.00 uur de camper ingeleverd en ’s middags om 16.30 uur het verlossende telefoontje. “Kom de camper maar halen het is gelukt.” We hebben samen zitten stuiteren in de auto op weg naar de garage, ik iets meer dan Rob, want die moest rijden, maar de grijns op zijn gezicht was groot en ik heb een ronde dansje op mijn stoel gedaan.

Is het nu klaar dan? Nee nog niet helemaal, het navigatiesysteem is nog niet in orde, maar met Google maps lukt het ook. Jammer hoor Fiat !!! maar we gaan !!!

’s avonds nog uit eten met Rob zijn moeder, die 93 kaarsjes uit mag blazen en de volgende ochtend nog een strandwandeling en koffie met lieve vrienden en dan………………...gaan!

wandelen in het herfstzonnetje

Dat was niet de slimste zet, dat wisten we bij voorbaat al. De drukste vrijdagmiddag spits van het jaar en wij willen daar dwars door heen. We verklaren iedereen altijd voor gek om, als het niet echt noodzakelijk, is om op dit soort momenten te gaan rijden. Toch gedaan, we willen zo graag. Na 2,5 uur rijden zijn we in West Brabant, we willen graag naar Mieke’s Hof, de eigenaren hebben we eind september in Duitsland op een verjaardagsfeestje ontmoet. Onze collega reisleiders Ralph en Margot, zijn ook vaak op deze camping te vinden, dus we hadden kleine hoop dat we hun ook gaan treffen.

gezellige dagen met Ralph, Margot, Lennette en Ron

De bedoeling was een nachtje, maar we hebben het gezellig met elkaar, de zon schijnt, dus waarom haasten? We wandelen in het bos, fietsen met Ralph en Margot naar de basiliek in Oudenbosch, wat een kopie is van de basiliek in Rome, een protserig gebouw in een klein dorpje, maar wel bijzonder om even te zien.

de basiliek van Oudenbosch

Na 2 dagen is het tijd om verder te gaan, we nemen afscheid van deze nieuwe campervrienden en besluiten om naar de kust van Noord Frankrijk te rijden, hier is een zeehondenkolonie. Het lijkt de komende dagen mooi weer te worden en daar willen we wel even van genieten. Rondom Antwerpen en Gent is het enorm druk, Rob moet hard werken om tussen al het vrachtverkeer door te manoeuvreren. Daarna wordt het landschap mooier, het verkeer rustiger en na nog even flink wat oponthoud in het centrum van Berck komen we aan op de parkeerplaats in Berck sur plage. Het staat er flink vol met campers, maar voor ons is er gelukkig ook nog een plekje. Terwijl ik ga koken, gaat Rob nog even een rondje om met Boris, hij spot al even minstens 100 zeehonden heel dicht bij de kust!

een paar van de vele zeehonden

De volgende dag is het redelijk weer en wandelen we over het strand naar het dorp, op het strand met Boris trainen om te voorkomen dat hij zeewater drinkt. Afgelopen vrijdag heeft hij zoveel zeewater gedronken dat hij bijna 2 dagen heeft overgegeven en aan de diarree was. op advies van een vriendin het hondenfluitje en beloningen erbij en maar weer eens oefenen of we dit toch nog af kunnen leren. In het dorp halen we stokbrood en croissants, ja nu we hier toch zijn! Over de markt en langs het maritieme ziekenhuis lopen we terug. Het ziekenhuis is enorm groot en is een sanatorium en een plek voor bleekneusjes, zoals wij dat in Nederland aan de kust ook wel kenden.

zeehonden in rust

Zo rond 17 uur lopen we zonder Boris naar het strand, daar is het al behoorlijk druk, ook in Frankrijk is het herfstvakantie. En wat een zeehonden! We tellen er zeker honderd! Ze zijn relatief dichtbij, maar omdat ze op een zandplaat liggen met flink wat water tussen ons en de beesten kan je er niet te dichtbij komen. We proberen een stil stukje strand te vinden om rustig naar de zeehonden te kijken en te genieten van de stoeipartijen, het draaien op de rug, een enkeling trekt een baantje of vangt nog wat vis. Kortom het is heerlijk om naar te kijken. Na een halfuurtje lopen we terug, het is miezerig, vochtig weer en in de camper brandt de kachel.

Hiervandaan rijden we naar Rouen, we willen een nieuw tolkastje. Bij de ANWB lukt dat niet op korte termijn en het is toch wel handig om deze te hebben. Bij de tolpoortjes houd je de tolbadge tegen het raam en het geld wordt afgeschreven. Met een camper moet je vaak wel capriolen uit halen om de lage of hoge betaalmogelijkheid te kunnen komen. We overnachten op het haventerrein met een camperplek, niet al te sfeervol, maar wel met douche en toilet in het havengebouw. De volgende ochtend rijden we naar het kantoor van Bipe&go en met een tolkastje rijden we verder. We gaan op zoek naar zonnestralen

CP in de haven van Rouen

We stranden in Marboué, een klein dorpje met een vrije plek voor 10 campers, aan de voet van een parkje. Dit zijn van die echt mooie plekjes. De 10 plekken zijn al snel vol, maar er blijven campers bijkomen, ’s avonds om 23.30 uur komt de laatste en die zet hem bijna tegen die van ons aan. We kunnen nog net naar buiten. Gelukkig zijn ze ’s morgens al weer vroeg weg en als wij om half 11 wegrijden is de plek op één camper na verlaten. We hadden hier wel willen blijven, maar ook hier zitten we nog steeds in een stevige mist en dus toch maar verder.

na flink wat kilometers vinden we de zon in Frankrijk

Na nog een paar uur rijden zien we de zon! en die wordt steeds krachtiger en de temperatuur loopt zelfs op tot 22 graden. We vinden een mooi plekje op een camperplaats in Cieux die ’s winters alleen open is voor campers en in de zomer ook voor tenten en caravans, via de slagboom en lid worden van CAMPING-CAR PARK, kunnen we het terrein op. Dit is een organisatie die campings opkopen die er mee stoppen en geschikt maken als camperplaats. Dat is hier goed gelukt, we vinden een mooi plekje, maken een wandeling en gaan dan nog even aan het werk, vlog en blog moeten af!! Tot volgende week.