10 t/m 16 april
We hebben een auto gehuurd! Daarmee rijden we, na ontbijt en koffie, naar Mount Pilion. Het is een enorme bochtige weg en zo nu en dan enorm slecht wegdek, maar het is fantastisch mooi. We doen over een afstand van 60 km bijna 3 uur. Eerst rijden we naar de oostkust van het eiland naar een baaitje. Er staat een kleine kapel, er is een (gesloten) restaurant en een paar toeristen. Boris kan even los rennen , totdat we weer een zwerfhond tegenkomen. Het is moeilijk om Boris dan nog te laten luisteren. Hij wil alleen maar spelen. Dus toch maar weer aan de lijn. We rijden weer verder en dan ondervinden we het nadeel van zo vroeg in het jaar rond rijden. We zien een eettentje, maar denken, we pakken de volgende wel. Ja jammer dan, dat duurt nog anderhalf uur. Het gebied is dun bevolkt en er is gewoon niet veel. Ja, prachtige natuur, sneeuwhopen waar we langs rijden, uitzichten op de kust en blauw water zover we kunnen kijken. Wanneer we aan komen in Portaria, is het al half 3 en gaan we dus eerst lunchen. Daarna maken we een wandeling langs een beek, het “centauren pad”. Het is veel klimmen en klauteren, vooral als je de bewegwijzering niet volgt. Maar ongelooflijk mooi. Ook hier Boris weer even los. We maken de 3 km niet vol, maar genieten er enorm van.
Dan rijden we nog verder naar Makrinitsa, een paar kilometer verderop. Dit wordt het balkon van Volos genoemd en het is een balkon met een prachtig uitzicht. We blijven hier niet lang want we willen ook nog wat boodschappen doen en de dag schiet al aardig op.
Was gisteren het noorden van Pilion aan de beurt vandaag rijden we naar de zuidpunt van Pilion. De andere kant op dus. Minder hoog, waardoor het sneller rijdt. We rijden bijna steeds langs de kust, af en toe er een stukje vanaf, maar dan is er opeens weer een bocht en een fenomenaal uitzicht. Ook hier is het stil. We genieten enorm van de rit. Onderweg nog een oponthoud, een herder met een flinke kudde prachtige geiten, lopen op de weg. Dus stilstaan en wachten tot ze voorbij zijn.
Rond lunchtijd, vandaag gaat het wel goed, komen we aan in een klein havenplaatsje, Agia Kyriaki, daar wandelen we rond en gaan dan uitgebreid lunchen. Naast het terras staat een man enorme hoeveelheden inktvis schoon te maken, een vissersbootjes legt vlak voor onze neus aan, poezen proberen wat van de inktvis te stelen, de zon schijnt en het eten smaakt goed. Wat een rijkdom.
Er is maar één route, dus dezelfde weg terug, onderweg nog wat loslopende schapen en geiten, bootjes op het water, af en toe een auto en weer die mooie kustlijn. Na een uurtje nog even door een dorpje en op een terras een espresso en dan terug naar de camping.
De laatste dag op camping Sikia brengen we door met opruimen, schoonmaken en genieten van zon en uitzicht. Morgen gaan we verder. We zouden hier 2 nachten blijven, dat werden er 6. Ik was toch zieker dan ik wilde en heb even mijn rust genomen. Dat was hier een hele fijne plek voor. Nu weer energie en zin, dus tijd om verder te gaan. We worden uitgezwaaid door een stuk of 4 dolfijnen voor de kust van de camping.
Op weg naar de Meteora kloosters, het is ook nu weer een prachtige rit. Er is zoveel moois onderweg, we rijden weg van de kust het binnenland in. Het is de tijd van koolzaad op het veld, dus enorme gele vlakken in het groen. Er komt steeds meer in bloei, in de dorpjes bloeit de blauwe regen en in het wild zien we seringenstruiken bloeien.
We rijden naar parking Arsenis waar we op de parkeerplaats mogen staan, wel komen eten in het restaurant, dat is de deal. Eerst genieten we buiten in het zonnetje van de omgeving en maken een wandeling met Boris. Hier zijn geen zwerfhonden en geen huizen, dus ook geen woeste erfhonden. Wel heeft Boris een ontmoeting met een schildpad. Boris staat er bij en kijkt er naar, wat dat nou toch is?
We vermaken ons wel bij Kostas in het restaurant, al is dat meer omdat we met een Israëlisch stel aan de praat raken en de man blijkt pas nog in onze woonplaats geweest te zijn. Hoe klein is de wereld!? Kostas roept na het eten iedereen in een kring om hem heen. Negeren kan niet, hij blijft volhouden totdat iedereen om hem heen zit. Dan vertelt hij de geschiedeins van het guesthouse en een heel verhaal over de kloosters. Iedereen vermaakt zich goed met zijn verhaal.
Als we willen afrekenen gaat dat met de grootste moeite, Kostas wil dat iedereen blijft en als je weg wil raakt hij bijna geïrriteerd. Het is een bijzondere man, maar voor een avond is het best een komische act. We slapen heerlijk want het is muisstil buiten.
We worden rustig wakker, ontbijt koffie, rondje met Boris en opruimen. Dan rijden we naar Agio Stefano, het klooster dat wij gaan bezoeken. Onderweg een paar keer stoppen en langzaam rijden. De kloosters zijn natuurlijk bijzonder, maar het landschap wint. Het doet mij aan Cappadocië in Turkije denken en die vergelijking maakte Kostas gisteren ook. Dit feeërieke landschap is 60.000 jaar geleden ontstaan.
We hebben mazzel wanneer we een goed plekje vinden om de camper neer te zetten, er zijn geen echte parkeerplaatsen bij de kloosters. Wat dat betreft moedigen ze het toerisme niet aan. Het is zaterdag en daardoor wel wat drukker, er staan zomaar 5 touringcars langs de kant van de weg. Gelukkig vertrekken die net als wij het klooster binnen gaan, waardoor het daar vrij rustig is. Het is mooi, maar ontzettend netjes, alsof zelfs de buitenmuren net gepoetst zijn. Wel bijzonder, de kerk hangt vol met fresco’s, muurschildering gouden decoraties en houtsnijwerk. Mijn ogen en hersenen kunnen dit allemaal niet tegelijk opslaan, zoveel!
Ook hier weer prachtige uitzichten, wat moeten die monniken een bijzonder leven hebben gehad. In het begin van het ontstaan van de kloosters konden ze alleen klimmend of met takels met manden er aan in of uit het klooster!
We rijden verder naar Ioanina, dom op zaterdag een stad in te willen! Rob manoeuvreert de camper er door heen. De P4N plek staat vol met auto’s en bussen, dus we gaan toch maar naar de betaalde parkeerplek, waar we voor 10 euro de nacht mogen staan. Dat doen we, want we willen hier wel even rondkijken. Eerst maar weer eens geld halen, thuis doen we dat bijna nooit meer, maar hier hebben we toch wel regelmatig cashgeld nodig. Daarna een biertje op het terras en de avond brengen we werkend aan vlog en blog door in de camper. We hebben weer genoten van deze reisdagen, het is zo fijn om af te wisselen. Een paar dagen een camping geeft meteen een vakantie gevoel, goed sanitair is dan een cadeautje, maar als we weer onderweg zijn en ’s morgens niet weten waar we ’s avonds zijn is nog steeds, na 8 maanden, een heerlijk gevoel.
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Youtube, Threads en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat naar Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.
