9 t/m 15 oktober
We wandelen twee keer naar de Bufones en allemachtig wat is dat mooi. De eerste keer is het hoog water en dus spuitende bufones. We gaan bovenop de klif zitten en genieten van het natuurschoon. De volgende ochtend lopen we er nog een keer heen. Het is er dan heel stil, want het is laag water, maar daardoor zijn de kliffen niet minder imposant. Een mooie wandeling. Dit leren we wel steeds beter, geen haast, voor we verder rijden nog een wandeling en genieten van wat er op dat moment is.
Dan volgt een prachtige rit naar Potes, we kiezen voor de langzame route, we rijden door dorpjes, kloven, zien riviertjes en weinig verkeer. Rob geniet van het sturen en samen genieten we van de omgeving.
Halverwege de middag zijn we op plaats van bestemming en vinden op een groot parkeerterrein achter 2 supermarkten een plekje in Potes, P4N #37632. Er is ruimte genoeg maar het terrein is zo hellend dat er maar weinig rechte plekjes zijn. Wie blokken gebruikt schijnt door de politie weggestuurd te worden?! Ik doe maar weer eens een tukje en Rob en Boris wandelen door het stadje en genieten van weer een mooi plaatsje. Het zal hier zomers vast heel druk zijn, want het is het laatste wat grotere stadje voor de kabelbaan naar de Picos de Europa. Nu is het er gezellig druk. Eind van de middag worden Boris en ik omgeruild en zwerven Rob en ik nog door het stadje om daarna uit eten te gaan. Voor 20.00 uur lukt dat echt niet, we proberen het bij verschillende tentjes, maar voor 20.00 uur geen eten! Het blijft lastig om daar aan te wennen, om 19.00 uur hebben wij echt wel trek, we moeten dan toch echt ’s middags nog een cracker eten, dan houden we het beter vol. We eten wel erg lekker in een sfeervol restaurant en dat is waar het uiteindelijk om gaat.
De volgende dag rijden we in de loop van de ochtend in een half uur naar de kabelbaan. Waar we al een beetje bang voor waren, klopt. Boris mag niet mee of hij moet in een bench. Rob loopt dus nog maar even een extra rondje met hem en dan blijft Boris in de camper. Boris is wel even heel erg boos, want gisteravond was hij ook al alleen! We horen hem nog een tijdje flink blaffen, maar het moet maar even. (als we terug komen ligt hij heerlijk op tafel te slapen en is niet van plan om uit zichzelf van de tafel te vertrekken, opstandige hond!?)
Wij gaan met de gondel omhoog, zomers zullen hier wel flinke rijen staan, want er zijn maar 2 gondels, waar 20 mensen in kunnen. Wij zijn echter snel aan de beurt en dan zijn we in 4 minuten boven. Wat we dan zien………. prachtige vergezichten, wat een weidsheid, gieren die om de rotsen heen zweven en imposante grijze rotsformaties. Tja hoe moet je zoiets indrukwekkends omschrijven? Ik kan dat niet zo goed. We hebben er een paar heerlijke uren, het is helder, op een randje langs het pad eten we onze lunch en lopen een stukje door deze immense natuur.
Helaas lopen we niet heel ver, want ik heb nog steeds last van mijn luchtwegen en ik ben al snel buiten adem. Dat neemt niet weg dat we het absoluut de moeite waard vonden om naar boven te gaan en een paar uur te genieten! We gaan met de gondel weer naar beneden en rijden terug naar Potes en overnachten op het zelfde parkeerterrein.
We willen de bergen nog niet achter ons laten en rijden anderhalf uur over behoorlijk smalle wegen naar een P4N #374031, in het piepkleine dorpje Acebedo. Heel bijzonder, een dorp met 256 inwoners, boerderijen, een paar huizen, een kerk, kroeg en een prima camperplek. Met alle voorzieningen die we nodig hebben, helemaal top. Het plan is om hier een paar dagen te blijven, Rob en Boris kunnen wandelen en ik hopelijk helemaal opknappen.
Na 2 nachten gaan we toch maar verder, het weer is iets minder en de hele dag in de wolken zitten is niet echt prettig. We hebben weer een prachtige rit door de bergen en een kloof. Er is nauwelijks verkeer, bijna geen huizen, op een enkele boerderij na. Het is één van de smallere wegen die we tot nu toe gehad hebben.
Dat houdt ook zo maar weer op, opeens zijn er weer brede wegen, dorpjes, stadjes, verkeer en industrie. Soms moet je even met je ogen knipperen, zo snel lijkt dat te gaan. 10 km voor Oviedo vinden we een camperplek, P4N # 115780 in Parteayer. We wandelen nog even naar het dorpje en drinken iets op een terras. De volgende ochtend redelijk op tijd opgestaan en na ontbijt en koffie vertrekken we richting Oviedo. Dat blijkt wel even een teleurstelling, er zijn 2 wat grotere parkeerterreinen aan de rand van de stad, maar die staan helemaal vol! Er zit niets anders op dan door te rijden en dat gebeurt ons nog een paar keer. We willen graag aan de kust overnachten, maar daar waar camperplekken zijn is het gewoon vol of zo naargeestig dat we er niet willen staan. Uiteindelijk vinden we halverwege de middag een prachtig plekje! De aanhouder wint zullen we maar zeggen! In Cudillero P4N #89483, aan de haven, dichtbij een dorpje zetten we de camper neer. Rob en Boris gaan weer samen op pad en ik kruip maar weer eens mijn bed in. De Covid verschijnselen zijn nog steeds niet helemaal over, gelukkig wordt het langzaam wel beter, maar inspanningen kan ik nog slecht hebben. Ziek zijn in de camper is toch echt niet prettig, niemand vind ziek zijn echt leuk, maar thuis kan ik toch meer een holletje voor mezelf creëren als ik ziek ben. Dat betekent dat we zo nu en dan wel even een aanvaring hebben en hopen we allebei dat dit niet te lang duurt. Wordt er toch niet echt gezellig van, zal ik maar zeggen. Gelukkig komt Rob enthousiast terug uit het dorpje, het helpt wel om elkaar even de ruimte te geven, dus hopelijk morgen weer met zijn drietjes op stap in dit leuke plaatsje!
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Twitter, Youtube en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.