5 t/m 12 november
We rijden naar Coimbra, dit is een stad waar we in het voorjaar al een tip voor kregen. We waren toen in Albanië bij een warmwaterbron. Daar spraken we al poedelend in het water een Oostenrijker en die vertelde dat hij Coimbra één van de mooiere plekken in Portugal vond! Die tip, zoals veel meer tips, hebben we in onze vlaggetjesparade gezet. In Google maps kun je plaatsen, of interessante plekken markeren met een vlaggetje en er iets bij schrijven. Wij vinden dat een fijn systeem om plaatsen te registreren. Ook al komen we er nu niet aan toe of is de tip in een heel ander land, het staat genoteerd. Dat werkt bij ons beter dan lijstjes op papier of aantekeningen op de laptop bij houden. Zo komen we dus in Coimbra, Camping Parque Municipal de Campismo, CC sc# 10003 terecht en het is absoluut de moeite waard. Vanaf de camping fietsen we 6 km naar het centrum, Boris weer mee in de fietskar en met het zonnetje boven ons hebben we een heerlijke middag. In de drukke winkelstraat waar we lopen is Boris schrikkerig en wil hij niet erg. Er zijn veel straatmuzikanten en daar is hij niet blij mee, vooral de Fadomuziek is niet aan onze hond besteedt! Op een plein iets verderop wordt het gelukkig beter, hier staan 2 poppenspelers, geweldig, hoe die hun poppen allerlei muziek laten spelen en zingen. We kunnen daar op een afstandje rustig naar kijken en dan komt Boris weer tot rust. Genietend op de rand van de fontein, in de zon, kijken we mensen en genieten van de mooie gebouwen om ons heen. Hierna begint het serieuze werk. De stad staat vol met diverse faculteiten van de universiteit, de één nog mooier dan het ander. De universiteit zelf ligt hoog boven de stad, al zwervend door straatjes en over pleinen klimmen we steeds hoger en komen na een half uur bij hoofdplein van de universiteit. Een prachtig complex waar ze aan een laatste stuk renovatie bezig zijn. Natuurlijk ook een geweldig uitzicht over de stad. Langzaam kuieren we ook weer naar beneden en net voor de zon echt weg is drinken we nog een biertje op een terras. Wat een heerlijke middag.
We zijn het er snel over eens, we hebben voorlopig even genoeg steden gezien, we willen naar de kust! Onze eerste stop is Nazaré. Daar is het enorm druk op zondagmiddag en november is de maand van de hoge golven hier in Nazaré, dat trekt surfers en publiek. In november worden hier de hoogste golven ter wereld gemeten en het is dan ook spectaculair om te zien. In eerste instantie vind ik de drukte verschrikkelijk, zoveel mensen als hier op af komen. Even later heb ik met Boris een mooi plekje op een rots terwijl Rob wat heen en weer slentert. Zo zittend op een rots is het enorm genieten. De surfers worden door de jetski’s achter de golven gebracht en dan is het wachten om de goede golf te pakken. Als het een surfer lukt, dat is echt maar een enkeling, dan wordt er luid geapplaudisseerd. De surfer zal het niet horen, maar het publiek leeft echt mee!
We hadden gehoopt hier in Nazaré een camperplek te vinden maar dat gaat hem niet worden, we rijden nog 15 km verder en vinden dan toch weer een fantastische plek aan het strand! Wauw! We hebben vaker mooie of leuke plekken en zo af en toe een juweeltje en dit is er één van, parking Praia do Salgodo. Ondanks de licht hysterische Duitse buurvrouw, die we ook in Spanje al op een camperplek hebben gezien, blijkbaar heeft ze nu haar vriendinnen van die plek ook hier weer ontmoet. We zullen het er maar op houden dat ze het erg gezellig met elkaar hebben. Het is een klein dorpje waar nu niemand lijkt te zijn, een parkeerterrein met een restaurant en een openbaar toilet, alles gesloten. Maar vanuit de camper doen we 2 stappen en staan op een prachtig strand waar de golven flink hoog zijn en we uitkijken op de rotsen van Nazaré. Hier worden we blij van. Na het ontbijt buiten op een bankje koffie, Boris rent als een dolle over het strand en wij zijn gewoon heel tevreden.
Hier vandaan trekken we verder langs de kust, naar Peniche, ook daar kliffen, enorme golven en een wandeling over de kliffen is prachtig. Er ligt één rots wat verder in zee, waar de golven omheen beuken. Er zijn bruggetjes om over spleten te kunnen lopen. We doen dit een klein stukje, maar ik vind het wel erg smal en de golven beuken omhoog tot vlak voor onze voeten waardoor de ondergrond glad is. Het is mij te dol, ik ga terug en Rob gaat solidair ook mee.
Hier vandaan gaan we op zoek naar een slaapplek, en vinden in een dorp met veel hoogbouw een prima camperplek. Niks moois aan, maar prima slapen en een serviceplek, Area Consolacao .
Het wordt nu echt tijd om richting Setúbal te rijden om een appartement te gaan regelen voor als Mara komt. Met heel veel regen en hier en daar erg slechte wegen komen we eind van de middag op een camping in de buurt van Setúbal aan.
Een prima camping, EcoParque do Outo, CC sc# 52413, we blijven hier in ieder geval één nachtje. De volgende dag gaan we met de camper naar een paar adresjes voor een appartement. De eerste ligt in een leuke buurt, doodlopend straatje, maar er zijn een paar huizen in redelijke staat en de rest is bouwval. Er wordt in de buurt wel veel opgeknapt en waarschijnlijk is het over een paar jaar erg mooi. Het tweede appartement ligt in zo’n zelfde soort straatje maar dan elders in de stad. De huizen zien er hier goed onderhouden uit, pleinen, terrasjes, winkels en de overdekte markthal op loopafstand, we zijn wel een beetje verkocht. Er is niemand aanwezig, maar we hebben wel een telefoonnummer, de eigenaar is helaas niet in de buurt om ons binnen te laten kijken, maar we spreken af dat we ’s avonds nog even contact hebben. We rijden voor de vorm nog even naar de andere 2 locaties die we gevonden hadden, maar al zien ze er keurig uit, ze liggen erg ver uit het centrum. Na wat heen en weer bellen en mailen hebben we het geregeld. Heerlijk! We gaan samen met onze dochter een paar dagen in een huis!
We hebben een leuke camperplek voor de komende dagen gevonden, maar als we die invoeren in de navigatie dan blijkt die een uur rijden hiervandaan, dat vinden we te gek. We zoeken nog even in de omgeving, maar kunnen het niet vinden. We besluiten terug te gaan naar camping EcoParque do Outo. Het is een prima plek, er is brood te krijgen, een terrasje naast de camping. Verder is er niet veel. Wandelen en fietsen kan hier niet want er loopt een drukke weg langs de camping. We vinden het voor nu wel even goed zo. Wat we ons niet altijd realiseren is hoe vermoeiend reizen is. Steeds opnieuw een plek zoeken, de omgeving leren kennen, het verveelt ons geen moment. Tot we allebei denken, “Goh, wat zijn we moe!” Dan wordt het hoog tijd om op de rem te gaan staan, te lummelen, krantje lezen, haken, praatje met de buren, buiten spelen of wat dan ook en dat doen we hier dan ook. Het is inmiddels aangenaam weer, de zon schijnt en daar genieten we volop van.
Op de laatste ochtend van deze blogweek hebben we nog een erg leuke date. We zijn gevraagd voor een interview in het blad “Vanlife” van en door reizigers over het leven in een camper of busje. Inmiddels hebben we zoveel ervaring dat we wel een verhaal hebben, denken wij. Dit interview gaat vooral over het financiële deel van onze trip. Het is een gezellig gesprek met Stephanie van “camperbenn”, zelf dus ook reiziger. Best spannend, maar vooral heel erg leuk. Het blad verschijnt in Februari, (3x per jaar).
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Twitter, Youtube en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.