22 t/m 28 januari
We blijven nog een extra dagje op de camping in Fez, niet om nog een keer de stad in te gaan, maar om huishoudelijke activiteiten te doen, vrienden te bellen, de vlog en blog af te ronden. Kortom gewoon een lekkere tutteldag. Waarom niet nog een keer naar Fez? Eigenlijk hebben we er gewoon niet zo’n zin in en we komen ook steeds meer tot de conclusie dat wanneer je echt wat van zo’n grote stad als Fez wil zien , we er eigenlijk een paar dagen een hotel moeten nemen en veel wandelen en rond dwalen. Dat gaat met een hond en een camper wat lastiger en Fez maakte niet zoveel inruk op ons dat we er verder veel moeite voor wilden doen, dat dus. Een dagje rommelen was fijn, bed verschoond alle was weer gedaan, extra met Boris gespeeld, heerlijk. Dan is het wel tijd om weer verder te reizen.
We rijden naar Emirates Euro Camping in Azrou, dit is het begin van het Atlasgebergte. We komen vandaag al best hoog en rijden door het wintersportoord Ifrane, het lijkt wel een Zwitsers ski dorp! Dat we hoog zitten merken we ’s avonds goed, het is buiten rond het vriespunt. In de camper hebben we daar geen last van, ’s avonds de kachel en pantoffels aan. ’s Morgens bij het eerste rondje lopen met Boris schijnt er prachtig ochtendlicht op de bergen, het is stil, koud en overweldigend mooi. We verlaten deze bijna Efteling achtige camperplek voor een lange rit richting zuiden. We rijden door het Atlasgebergte, waarvan we inmiddels leren dat het uit meerdere stukken bestaat. o.a. Anti-Atlas, Hoge Atlas, Midden-Atlas. Het Atlasgebergte loopt van Oost naar West en wij rijden vandaag door dit prachtige landschap. Alle tinten bruin, grijs en oranje die je kunt bedenken trekken voorbij, geplooide bergruggen, steile wanden en daarin het berbervolk die met kuddes geiten en schapen rondtrekken. Zo nu en dan rijden we door een woestijndorp waar het een drukte van belang is en 5 minuten later rijden we weer in het grote lege landschap. We rijden voornamelijk over de N13, de doorgaande weg, die zich als een lang lint door het landschap slingert. Meestal is de weg goed, maar er zijn ook stukken erg slecht en op veel plekken wordt er hard gewerkt om de weg te vernieuwen of een hele nieuwe weg aan te leggen. Voor de lunch stoppen we op een parkeerterrein waar kruiden verkocht worden, wij kopen een zakje oregano. We wandelen met Boris op de hoogvlakte, het is er koud en we lopen zelfs even door een klein beetje sneeuw dat er ligt.
We rijden 250 km en doen daar 5 uur over, met pauzes, dat dan wel. De nacht brengen we door op camping Chez Karla in Erfoud. Ook weer een mooie plek. Het is ruim, dat komt natuurlijk ook doordat het niet druk is en we mogen zelf een plekje uitzoeken. De eigenaar is erg vriendelijk en gemoedelijk, maar er loopt nog een man rond die voordat we goed en wel staan al begint te pushen dat we toch echt met hem een Sahara toer moeten doen. Rob wimpelt hem af en daarna nog een keer en daarna nog een keer. Dan maar boos worden en dat helpt, wel jammer. We willen echt de Sahara in, maar dan pas als we in Merzouga zijn. De volgende ochtend voor vertrek nog een gezellige ontmoeting met een Nederlands stel die met hun jeep al 6x Afrika in getrokken zijn, ik vraag of ik binnen mag kijken, want wonen in een jeep met hefdak is toch wel wat anders dan in een camper wonen. Het is dan ook heel basic en sober, maar ook wel bijzonder. Dit soort ontmoetingen is zo leuk, iedereen reist op zijn eigen manier, iedere vorm van reizen heeft voor en nadelen, maar het is allemaal bijzonder. Op de camping verkopen ze ook souvenirs en ik wil nog wel wat meenemen om thuis als herinnering neer te zetten. Rob en ik kiezen samen een paar kandelaars uit en een klein potje, dat de prijzen in Marokko gestegen zijn snappen wij ook wel. In de coronaperiode heeft het toerisme echt een flinke knauw gehad en onderweg hebben we ook iemand gesproken die een bouwbedrijf heeft en veel doet voor Marokkanen die in het buitenland wonen maar hier een familiehuis hebben, ook dat werk lag allemaal stil. Maar dat er 50 euro voor 4 kleine snuisterijen gevraagd wordt gaat ons te ver, het staat niet in verhouding tot wat andere zaken hier kosten. We laten ze dus staan en de eigenaar blijft vriendelijk en vindt het prima. Na weer de nodige kilometers, prachtige uitzichten en het genieten onderweg komen we op een leuke camping aan, waar ’s avonds ook gegeten kan worden, vanavond kiptajine. We hebben inmiddels door dat je op bijna iedere camping kunt eten, maar er is geen uitgebreid menu, gewoon eten waar de tajine mee gevuld is, dat smaakt overigens heerlijk. De camping ziet er leuk uit, Kasbah Jurassique in Achbaro.
We blijven een dagje staan op deze camping. Genieten van de zon, wandelen met Boris en een beetje lummelen.
Vanuit de camping rijden we het dorp in om wat boodschappen te doen en we zetten de camper langs de kant van de weg neer. Binnen de kortste keren hebben we een hele club binkies om ons heen die een pen willen of een dirham maar eigenlijk gewoon nieuwsgierig en baldadig zijn. Ze zwermen om ons heen en rond de camper. Dat is vooral voor Boris vervelend want die wordt daar erg onrustig van en blijft blaffen. In een klein winkeltje haal ik het één en ander en de rest van de boodschappen halen we wel ergens anders want de mannetjes blijven een beetje klieren. In een volgende plaats zie ik een markthal en daar kunnen we aardig wat groente kopen, zodat we weer even vooruit kunnen.
We rijden nog 50 km en zijn dan wel echt bij de Sahara, wat een landschap! Langs de kant van de weg vinden we een prima lunchplek, maar voor het eten lopen we eerst een heuveltje op om van het uitzicht te genieten en Boris even te laten rennen. Onderweg waren we al stil en onder de indruk, maar hier buiten is het pas echt genieten! Het is fris, het waait, de zon schijnt en het is adembenemend mooi. We zijn zo blij dat we Marokko nog als toetje op onze reis hebben uitgekozen. Na nog een klein stukje rijden komen we op “Le Petit Prince” in Merzouga aan. Er zijn hier meerdere campings, maar deze sprak ons het meeste aan en na even gekeken te hebben besluiten we hier te blijven. Het is een kleine camping, 10 plekken, met wat appartementen, een restaurant en een eigenaar die ook Saharatours regelt. Er zijn hier een stuk of 8 campings, wel allemaal klein hoor, rondom dit dorp en ze organiseren ook allemaal tours in de Sahara, met auto, quad, te paard of per kameel.
Wij installeren ons op de camping en gaan dan thee drinken bij de eigenaar, een vriendelijke man die alle tijd heeft en van alles wil weten. Bv of we ook filmen, als Rob zegt dat we ook vlogs maken en dat de laatste ruim 4000 keer bekeken is (belachelijk zoveel!) wil hij dat wel zien. Rob laat hem op zijn telefoon de laatste vlog zien en hij neemt alle tijd om de hele vlog te bekijken en wil natuurlijk weten of we zijn camperplaats ook gaan filmen. Natuurlijk doen we dat en hij vindt dat wel mooi. Al moet het niet te druk worden, want dan heeft hij geen tijd meer om thee te drinken. Ook wij gaan een Sahara tour maken en spreken dat af voor zaterdag. Boris mag mee en dat is natuurlijk wel fijn. We onderhandelen nog even over de prijs, hij in onze vlog, wij een kleine korting! Met handjeklap wordt dit bezegeld.
Hierna gaan we met Boris door de achterpoort naar buiten en we staan meteen in de Sahara! Het duurt even voor mensen, kamelen en paarden uit het zicht zijn en Boris los mag. Hij rent als een dolle en moet hard werken om de zandheuvels op te komen, hij kan even lekker zijn energie kwijt.
We besluiten hier een paar dagen te blijven, al hopen we wel dat de Fransen die hier wat later op de middag aan kwamen niet te lang blijven. Ze stonden gelijk met ons in Fez en toen vonden we ze al behoorlijk luid en dat is helaas niet minder geworden. Wij snappen niet zo goed dat je vanuit campers naar elkaar roept. Gelukkig storen we ons bijna nooit aan anderen en is het vooral ieder zijn ding laten doen. Maar deze 4 campers zijn iets teveel voor ons. Maar goed morgen weer een dag en we zien wel wat die brengt.
De volgende dag is het stil op de camperplaats, de Fransen zijn tot een uur of 6 op pad en wij blijven rondom de camper, klusjes doen en we wandelen een rondje door het dorp. We bezoeken een kleermaker. Boris heeft het laken dat om zijn slaapplek ligt nu zo vaak stuk gekauwd en ik heb het dus even zo veel keren genaaid, maar nu gaat het echt niet meer. Ik heb nog 2 reservelakens, maar die zijn te lang voor zijn slaapplek. Ik teken ze af en de kleermaker maakt ze op lengte en nu hebben we weer 2 hoezen die we kunnen gebruiken. Boris heeft een paar keer een knuffel als speelgoed gehad, maar die zijn zo snel kapot, dat doen we nu niet meer. We hebben laatst een theedoek en een handdoek gekocht. De handdoek was na 6 weken compleet weg geknabbeld. Sinds gisteren heeft hij de theedoek, benieuwd hoe lang hij daar mee doet?! Gelukkig beperkt Boris het knagen en knabbelen alleen tot zijn eigen spullen. Rob bezoekt nog een kapper en is voor een paar euro weer lekker kort.
Morgen op safari, maar dat lezen jullie volgende week!
Je ziet het goed we zijn actief op Facebook, Instagram, Twitter, Youtube en Polarsteps. Klik op de logo’s en je komt uit op de juiste plek. Het link symbool (de laatste in het rijtje) gaat Polarsteps, we hebben nog geen Polarsteps icoontje.